Retro VS New games

[sain't]

Στην παρούσα γενιά κονσολών υπάρχουν δύο σαφείς επιλογές για gaming σε κάθε κονσόλα. Από τη μια έχουμε τα καινούργια παιχνίδια που εκμεταλλεύονται τις τεχνικές δυνατότητες των κονσολών και που έχουν μεγαλο κύκλο ανάπτυξης (π.χ. Gears of War, Metal Gear Solid 3, Mario Galaxy)

Από την άλλη έχουμε τις υπηρεσίες για downloading παλιότερων παιχνιδιών είτε με την κλασσική τους μορφή είτε ανανεομένα με online modes, HD γραφικά, Remakes κτλ όπως επίσης και καινούργιων παιχνιδιών τα οποία είναι πιο απλά στο σχεδιασμό και μικρότερα σε μέγεθος από τα καινούργια (π.χ. Bionic Commando, Wipeout HD, Lost Winds)

Από τις δύο αυτές κατηγορίες νέων τίτλων με ποια ασχολείστε πιο πολύ ή ποια σας ενδιαφέρει περισσότερο γενικά (σχετικά με υπάρχουσες ή και μελλοντικές κυκλοφορίες);

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το Poll αφορά αποκλειστικά τις 3 καινούργιες κονσόλες (Xbox360/PS3/Wii) και τις υπηρεσίες τους αντίστοιχα. Όχι παλιότερες κυκλοφορίες και κονσόλες γενικά, όχι emulators, όχι φορητά κλπ.

Το ξέρω ότι οι περισσότεροι ασχολούνται και με τις δύο κατηγορίες παιχνιδιών αλλά δεν έβαλα επιλογή και τα 2 για να σκεφτείτε και να εξηγήσετε τι εν τέλει σας ταιριάζει περισσότερο, έστω και αν απολαμβάνετε και τα δύο σχεδόν στον ίδιο βαθμό.

[Altair]

ψήφισα τα καινούρια.ο λόγος είναι απλός.πιστεύω πως το κάθε τι πρέπει να εξελίσσεται,αλλιώς πεθαίνει.έτσι και με τον χώρο μας.καλά και άγια τα παλιά παιχνίδια αλλά πιστεύω πως ο παράγοντας νοσταλγία μας κάνει να σχηματίζουμε λάθος συμπεράσματα και να αγιοποιούμε τίτλους με απίστευτα πολλά λάθη σχεδιαστικά και μη.πχ πολλά παιχνίδια που τότε τα λιώναμε και τώρα μας φαίνονται υπερβολικά δύσκολα να τα παίξουμε δεν πάει να πει ότι εμείς είμαστε χειρότεροι από τότε.απλά τότε επειδή δεν είχαμε άλλες επιλογές υποχρεωνόμασταν να ασχοληθούμε με αυτά και να δεχτούμε τα λάθη τους.

[Somari]

Ψήφισα καινούρια,γιατί ο Xeno θα ψηφίσει παλιά.

[Evans]

Aν μέσα στα retro συγκαταλέγονται τίτλοι τύπου Braid τότε σαφώς και επιλέγω Retro. Οι online υπηρεσίες και των τριών κονσολών προσφέρουν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ πράγματα, κάτι που ως τώρα αδυνατούν να μου προσφέρουν εμένα οι καινούριοι τίτλοι.

Από τη νέα γενιά θα ξεχώριζα τρεις μόνο τίτλους, το HALO 3, το Super Mario Galaxy και το Metal Gear Solid 4 και αν ήθελα να γίνω πιο αυστηρός θα επέλεγα μόνο το Super Mario Galaxy. Φυσικά υπάρχει και το Portal, αλλά αυτό βρίσκεται αλλού xD .

Από πλευρά διασκέδασης, ενασχόλησης και ουσίας με διαφορά υπερτερούν τα retro ως τώρα. Οι τρεις αυτές υπηρεσίες είναι πραγματικά απίστευτες και οι πειραματισμοί, οι ανανεώσεις παλιών τίτλων, τα leaderboards Και η δυνατότητα να παίξεις ιστορικούς τίτλους και remakes αυτών απερίγραπτη.

ΙΜΗΟ η νέα γενιά έχει ψωμιά ακόμα και για να είμαι ειλικρινής μόνο το Portal και το Braid τα βλέπω ως πραγματική επανάσταση.

Κωλύομαι να δώσω την ψήφο μου, γιατί πιστέυω ότι πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμα για να δείξει όλα τα χαρτιά της η νέα γενιά. Έτσι οπως είναι όμως τώρα τα πράγματα, RETRO Δ-Α-Γ-Κ-Ω-Τ-Ο.-

Πάω για λίγο Ikaruga τώρα και Wipeout HD.

[Altair]

άδικα θα περιμένεις Evans.αν κατάλαβα καλά αυτό που ψάχνεις πολύ δύσκολα θα το δώσει αυτή η γενιά.εγώ δεν έχω τέτοιες προσδοκίες από καμιά γενιά.απλώς ποιοτικούς τίτλους που θα μου προσφέρουν ώρες διασκέδασης.
αυτό μετράει ΙΜΗΟ.

[Ren_of_Heavens]

Από την άλλη μεριά εγώ δεν κωλύομαι καθόλου.Καλά τα retro για λίγη ωρίτσα αλλά θέλω την τεχνολογία μου μέσα.Halo 3 vs Braid? Fable 2 vs Ikaruga? Δεν επιλέγω τα δεύτερα ούτε με σφαίρες συν του ότι η ποιότητα των δυνατών τίτλων του XBLA (αυτή έχω) κατ'εμέ είναι σημαντικά κατώτερη από την αντίστοιχη των retail παιχνίδιων του Xbox 360 και σε συνδυασμό με αυτά που έρχονται και έχω βάλει στο μάτι δίνουν ουσιαστική ώθηση στις retail κυκλοφορίες.

Οπότε +1 στα NEW RELEASES...

[Evans]

Βασικά για μένα το θέμα της σύγκρισης φεύγει αρκετά από το ποιος προσφέρει περισσότερες οι καλύτερες εμπειρίες και μέσα εμπλέκεται ένας παράγοντας που ακούει στο όνομα "achievements". Είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος ότι αν δεν υπήρχαν τα achievements η ενασχόληση πάρα πολλών δε θα ήταν αυτή που είναι.

Για να πάω λίγο ακόμα παραπέρα, αν η MS δεν έκανε ότι κάνει με το XBLA δε θα είχε την υποστήριξή μου. Καλώς ή κακώς έθεσε κάποια νέα standards τα οποία τείνουν να αλλάξουν τελείως τα δεδομένα και αυτό είναι γεγονός. Το gaming για gs farming είναι πραγματικότητα και δυστυχώς αν δεν υπήρχαν οι άλλες κονσόλες και το XBLA του 360 δύσκολα θα παρέμεναν οι ισορροπίες.

Aπό αυτή τη γενιά δε ζητάω μόνο τεχνολογία, κυρίως όμως αυτό μας δίνεται. Αν πρόκειται να δούμε τα ίδια και τα ίδια με καλύτερα γραφικά, προτιμώ τα RETRO, όπου εκεί φαίνεται το πραγματικό skill και η ενασχόληση. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για next gen, δώστε μου νέες ιδέες σε story telling (Portal, Braid και πουθενά αλλού ως τώρα), δώστε μου νέους μηχανισμούς και πρωτοτυπία (Super Mario Galaxy), δώστε μου εντυπωσιακά γραφικά, αλλά όχι ξεχωριστά.

Σε αυτό το κλίμα λοιπόν φυσικά και προτιμώ retro καταστάσεις, με τέλεια remakes (BC rearmed, SFIIHD), νέες ιδέες που ξεπερνούν όλα τα όρια (Braid), με καφρίλες της Capcom (MegaMan 9) και νέες κυκλοφορίες παλιότερων σειρών (WipeOut HD). Εκεί βλέπεις που πραγματικά πέφτει δουλειά και πόσες ιδέες υπάρχουν.

ΥΓ: Where is our Retro Defense Force (RDF) Commander*?

*XenoVagrant

[Sinclair]

Νew gen.Δεν πήρα καινούρια κονσόλα για να παίρνω retro games αν και οι Live arcade stlye υπηρεσίες είναι ένα plus δεν το συζητώ.

Τα remakes στυλ Bionic Commando etc είναι κάτι διαφορετικό σίγουρα αλλά στα downlodable arcade είμαι πολύ επιλεκτικός(χαρακτηριστικά δεν έχω αγοράσει ακόμη κάτι)Δεν μπορώ βέβαια να παραβλέψω το γεγονός πως μπορείς να παίξεις Ikaruga,Trigger Heart Exelica etc χωρίς να τα σκάσεις σε καλοθελητές στο ebay.

Αν θέλω να παίξω retro,προσωπικά προτιμώ την original εμπειρία όταν είναι κάτι το εφικτό οικονομικά so...(εντάξει προφανώς εξαιρούνται arcade only τίτλοι)

Η ενασχόληση μου retro-new gen βέβαια είναι αναλογία 2:1 ή και μεγαλύτερη,αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως όταν αγοράζω κονσόλα δεν την αγοράζω μόνο για τα retro games,live arcade etc αλλά για τα games που θα βγουν γι'αυτήν.Από εποχές μετάβασης από NES-SNES and so on,αυτό ήταν το σκεπτικό μου.

Το γεγονός βέβαια πως μάλλον αυτή είναι η τελευταία γενιά home consoles που με αφορά-με βλέπω να το γυρνάω για τα καλά στο retro gaming και επιλεκτικά στα new από εκεί και πέρα-είναι άλλο ζήτημα.

πολλά παιχνίδια που τότε τα λιώναμε και τώρα μας φαίνονται υπερβολικά δύσκολα να τα παίξουμε δεν πάει να πει ότι εμείς είμαστε χειρότεροι από τότε.απλά τότε επειδή δεν είχαμε άλλες επιλογές υποχρεωνόμασταν να ασχοληθούμε με αυτά και να δεχτούμε τα λάθη τους.[/b]

Η δυσκολία imo δεν ήταν απαραίτητα σχεδιαστικό λάθος...Ήταν τρόπος αύξησης της διαρκειας του παιχνιδιού και άντλησης της μεγαλύτερης δυνατής απόλαυσης από αυτό.Σαφέστατα υπήρχε πρόβλημα σε games που σχεδιαστικά λάθη(χαζό game design,bugs etc)έβαζαν τον παίκτη σε μειονεκτική θέση,αλλά δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε games όπως Contra,R type,Metal Slug,older Castlevanias,Sonic,GnG κ.ά. επειδή απαιτούσαν από τον παίκτη εκμάθηση patterns,κατανόηση των μηχανισμών και ανάτυξη αντανακλαστικών για να προχωρήσουν.Εκεί έγκειται και η διαφορά με το σήμερα(από εποχές psone για την ακρίβεια)που με το mainstream χάθηκε και η όποια καλώς εννοούμενη πρόκληση...Easy μεταμφιεσμένο σε normal και άγιος ο Θεός.Βέβαια αυτό είναι μια άλλη ιστορία και δεν εμπίπτει στα του θέματος.

[sain't]

Η ενασχόληση μου retro-new gen βέβαια είναι αναλογία 2:1 ή και μεγαλύτερη,αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως όταν αγοράζω κονσόλα δεν την αγοράζω μόνο για τα retro games,live arcade etc αλλά για τα games που θα βγουν γι'αυτήν.Από εποχές μετάβασης από NES-SNES and so on,αυτό ήταν το σκεπτικό μου.
[/b]

Είναι η πρώτη φορά όμως που τα παλιότερα παιχνίδια καταλαμβάνουν ένα τόσο μεγάλο μέρος του συνολικού software για κάθε μηχάνημα, σε αντίθεση με παλιότερες κονσόλες που τα remakes ή ports αποτελούσαν ένα μικρό μέρος του συνόλου. Επίσης υπάρχουν και οι καινούργιες κυκλοφορίες τύπου Braid, FFCC:My life as a king, The Last Guy που πολλές φορές χρησιμοποιούνται και για την προώθηση της κονσόλας (όπως το Geometry Wars: Retro Evolved ήταν στις αρχές του XBOX360 ένας από τους καλύτερους τίτλους του). Βέβαια μόνο το ΧΒΟΧ360 μπορεί μέχρι στιγμής να στηρίξει σε πλήρως την αγορά του με το XBLA μιας και έχει μια αρκετά μεγάλη ποικιλλία τίτλων και την arcade έκδοση που κοστίζει μόλις 170?.

Πάντως με την ύπαρξη τέτοιων υπηρεσιών και με το κόστος της ανάπτυξης τίτλων στην παρούσα γενιά να έχει αυξηθεί κατακόρυφα, είναι η πρώτη φορά που συνυπάρχουν τόσο διαφορετικοί τίτλοι σε μια κονσόλα και από τεχνικής άποψης όσο και σχεδιασμού, gameplay και πολυπλοκότητας. Και σιγά σιγά τόσο το καταναλωτικό κοινό όσο και οι developers αρχίζουν να ξεφεύγουν από τη λογική της συνεχούς βελτίωσης του τεχνικού τομέα και εστιάζουν πιο πολύ στις ιδέες, έχοντας μια πιο ολοκληρωμένη επαφή με τη βιομηχανία σε όλες τις εκφάνσεις τις.

[Sinclair]

Σίγουρα.Σε αυτό βοηθά αρκετά βέβαια και το γεγονός πως κονσόλες και net πλέον δεν είναι κάτι ουτοπικό.Ακόμη και last gen αν δεν υπήρχε το Xbox,οι άλλοι δύο αγρόν ηγόραζαν στο συγκεκριμένο θέμα.

Όσον αφορά τις retro κυκλοφορίες κάτι τέτοιο ισχύει γιατί απλούστατα(εκτός των remastered εκδόσεων)οι περισσότερες αποφέρουν εύκολα χρήματα στους developpers.Λογικό λοιπόν να έχουμε γεμίσει από παλιά games(από διαμαντια μέχρι φούσκες)

Για ευνόητους λόγους δε συμπεριλαμβάνω games όπως το Braid,Lost Winds etc στα retro games.Αν και imo είναι από τις περιπτώσεις που αξίζει να βάλεις το χέρι στην τσέπη.Βέβαια εμμένω στην αρχική μου θέση πως δεν έκαναν τα downloadable games τη διαφορά για την αγορά νέας κονσόλας αλλά σίγουρα είναι ένα μεγάλο + και συνυπολογίζονται στην εξίσωση προς απόκτηση νέας κονσόλας.Όπως είναι θετικό,πως προσφέρεται η δυνατότητα σε ομάδες ανάπτυξης που δε θα μπορούσαν να δουν τον τίτλο τους σε retail μορφή λόγω ανεπάρκειας πόρων,να τον εκδόσουν μέσω του WiiWare,PSN,XLive.

Ωστόσο,για να είμαι και απόλυτα ειλικρινής,ένας ακόμη λόγος που επέλεξα 360 από τις πιο ισχυρές,ήταν η υπηρεσία Xbox Live όπως είχε παρουσιαστεί στην Ε3 2005 και οι προοπτικές που υπήρχαν.Σαφέστα πλεόν η εξελιξη των online υπηρεσιών είναι αξιοθαύμαστη(με τη Micorsoft να έχει το προβάδισμα imo)

Παρά λοιπόν τα παραπάνω,για μένα,κύριος λόγος απόκτησης των κονσολών ήταν το αναμενόμενο νέο software,ελπίδα για σωστή εκμεταλλευση της ιπποδύναμης-νέου μοντέλου χειρισμού,εν τέλει η ελπίδα για "σπρώξιμο" του interactivity σε ένα επίπεδο πάνω.Το αν ισχύει αυτό βέβαια θα το γνωρίζουμε λίαν συντόμως αν όχι μέχρι το τέλος της γενιας.

[Xeno]

Dowloadable ψηφισα αντι για Retail, πειτε τα και New/Retro αν προτιματε.
Αναρωτιεμαι τι εγινε φετος και αν πεσαν τα πρωτα ή ανεβηκαν τα δευτερα. Για εμενα εγιναν και τα 2.
Θα εστιασω στο console of choice για εμενα aka 360.

Δεν εχω ουτε ενα φετινο τιτλο (και στο Wii το ιδιο ισχυει, PS3 δεν εχω - αν ειχα θα ειχα μονο το MGS).
10 μηνες και δε βρηκα κατι στα γουστα μου. Το ξερω πως καποιοι βρηκαν απειρα must haves, αλλα για τον εαυτο μου μιλαω προφανως και αδιαφορω για τα GTA/DMC/NG.
Το 2007 ειχε ονοματα οπως Bioshock, Halo, COD4, PGR4 και αλλα πολλα - το κλεισιμο του ετους ηταν οντως πολυ γερο και σε κατι τετοιο ελπιζω και φετος, αλλα ως τωρα νεκρα.
Το Wii εβγαλε κι αυτο εναν αριστο τιτλο (call me SMG). Αλλη νεκρα απο εκει φετος...

Το XBLA μου υπενθυμιζει πως τα παιχνιδια δε χρειαζεται να εχουν budget δισεκατομμυριων, υπερμηχανες γραφικων και 5 physics engines για να ειναι καλα. Η χαρα κρυβεται στην απλοτητα, και ενα παιχνιδι διαρκειας μιας ωρας μπορει να εχει lastability πολλαπλασιο του πιο επικου RPG.

Πολλα παιχνιδια που επαιξα στο 360 ναι μεν τα καταχαρηκα οσο επαιζα, αλλα δε μου αφησαν τιποτα.
Απο φετος θα θυμαμαι αντιθετως την προσπαθεια να πιασω το τελειο score στις πιστες στο Rez και την ικανοποιηση του να το καταφερνω μετα απο 30 ωρες playtime σε ενα παιχνιδι διαρκειας 45 λεπτων.
Θα θυμαμαι την προσπαθεια μου στο Ikaruga να βελτιωθω και να μην τα καταφερνω με τιποτα. Αν δεν το επαιζε ο Evans και δε με ειχε λιωσει στο trash talk δε θα γυρναγα πισω, αλλα κι ομως γυρισα. Εκει ειναι η μαγεια.
Βελτιωθηκα πολυ, αλλα και παλι δεν τα καταφερα. Ακομα τρωω δουλεμα, αλλα η μαγεια παραμενει, εστω και απο αυτη τη σκοπια. Ποιος ειπε πως τα δυσκολα παιχνιδια δεν εχουν fun; Το fun factor ειναι απειρο.

Συνεχεια με το Pacman CE στο οποιο με μυησε ο Somari και με κολλησε ασχημα. Παραλιγο να μου καψει την εξεταστικη ενα 3ημερο non-stop σερι με αυτο το παιχνιδι. Χαρηκα απιστευτα το παναπλο, αλλα ιδιοφυες tweak του στα fundamentals ενος παναρχαιου και παντα αδιαφορου τιτλου για εμενα.

Το Bionic Commando για εμενα ηταν μιας μορφης τελειοτητα στο 2d platforming. Hardcore οσο πρεπει, εδειξε το δρομο προς τα υποδειγματικα remakes. Γουσταρω 8 bit alike remixed songs, γουσταρω visuals και πανω απ' ολα γουσταρω τα challenge rooms (a la VR missions) που εχει και για μερικα θελω 100 αποπειρες μεχρι να τα περασω. Κι ομως ποτε δεν τσαντιστηκα οταν εχασα. Ειναι η μαγεια του γρηγορου gaming, οπου καθε προκληση κραταει μερικα λεπτα αντι για 30 ωρες και ομως το αιθσημα ικανοποιησης ειναι πολλαπλασιο για καθε τι που καταφερνει ο παικτης. Δεν παιζεις για να δεις την ιστορια, παιζεις για να τεσταρεις τα ορια σου.

Στην ιδια λογικη συνεχιζει και το Mega Man 9. Αρχικα δεν πιστεψα πως θα ειναι καλο, αλλα επεσα ΠΟΛΥ εξω. Ευκολα απο τα καλυτερα level designs σε ΜΜ, εξαιρετικο OST και γενικα πολυ υψηλο επιπεδο για ενα "ταπεινο" 8 bit game το οποιο μερικοι θεωρουν κοροιδια επειδη βγηκε με 20 χρονια καθυστερηση.
Αν δε σας αρεσουν τα ΜΜ παω πασο, αλλα κριμα σε οποιον χανει την ουσια και απορριπτει εναν τιτλο απλα βλεποντας τα γραφικα.

Τελος ξερω πως με το SF: HD Remix μπορω να περασω ατελειωτες βραδιες, ακομα και αν δεν εχω κανενα αλλο παιχνιδι να παιξω. Πως να γκρινιαξω οταν μου δινουν το πλεον classic παιχνιδι της βιομηχανιας rebalanced, remixed (ost-wise και gfx-wise) με online support; Θα μπορω να παιζω με φιλους αλλα και με τους καλυτερους παικτες του κοσμου. Αξια ανεκτιμητη που λενε.

Προφανως και η φιλοσοφια μου δε συμβαδιζει με αυτη της πλειοψηφιας, αλλα πλεον εστιαζω σε οτιδηποτε ειναι συντομο, ανταγωνιστικο, εχει περιθωρια βελτιωσης και κατα προτιμηση παιζεται multi (2πλο βασικα, ουτε καν multi). Φυσικα και θα παιξω και ο,τι πολυ καλο βγει σε retail, αλλα δε θα ασχοληθω με μετριοτητες απλα για να πω πως επαιξα κατι. Θα διαλεξω ο,τι πραγματικα ξερω πως θα μου αρεσει, τουτεστιν 1-2 παιχνιδια το πολυ για φετος (Fallout 3 αν βγει καλο, Gears 2 κτλ).

Στον υπολοιπο χρονο καλυτερα να διασκεδασω με ο,τι με ευχαριστει με παρεα κατα προτιμηση ή μονος, παρα να παιζω ο,τι ο κοσμος θεωρει καλο απλα για να λεω πως το επαιξα κι εγω. Αυτα τα εκανα σε εποχες "ενθουσιασμου" που θελω να αφησω πισω.

Ο καθενας σαφως και κανει τις επιλογες του κι εγω σιγα σιγα βλεπω να καταληγω καπου, αλλωστε ολοι καποτε ωριμαζουμε αν και συνηθως ειμαστε στο ψαξιμο.

RDF (lol ρε Evans) over and out.

Υ.Γ. Sorry αν ειναι λιγο χυμα η συνταξη σε μερικα σημεια ή αν επαναλαμβανομαι, αλλα ειναι 5+ το πρωι.

[Loggo]

Καλά προφανώς κανείς δε θα χαλάσει τόσα χρήματα για την αγορά μιας κονσόλας αποκλειστικά, ή κυρίως με βάση το downloadable content. Αλλά για μένα δεν είναι εκεί το ζήτημα, το ζήτημα είναι, μετά την αγορά της με τι θα ασχολείται περισσότερο; Ρεαλιστικά μιλώντας, δύσκολα το Megaman 9 (ή το οποιοδήποτε Megaman 9) αποτελεί λόγο αγοράς ενός 360 πχ, μετά την αγορά του μηχανήματος όμως (ελέω Halo 3 πχ) πόσο θα ασχοληθεί με το downloadable content;

Κατά τη γνώμη μου το δίλημμα είναι περισσότερο οld school vs modern gameplay παρά downloadable content vs retail. Επίσης το downloadable content δε πάει de facto να πει retro, όπως αντίστοιχα και το retail δεν συνεπάγεται πάντα modern gameplay, για παράδειγμα δε μπορώ να θεωρήσω retro το Crystal Chronicles του Wiiware, ή το Wipeout HD του PSN, όπως αντίστοιχα και modern το Wario Land του Wii που κάποιοι είχαν τη φαεινή ιδέα να κυκλοφορήσουν ως retail.

Εγώ στο δίλημμα κωλύομαι να πάρω ξεκάθαρη θέση, πολύ απλά γιατί κατά τη γνώμη μου, αμφότερες οι σχολές προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες (η κάθε μια με τον τρόπο της), κατά μια έννοια λοιπόν θεωρώ ελαφρώς άτοπη την κατά μέτωπο σύγκριση, για την ακρίβεια περισσότερο νιώθω τυχερός που μέσω των DLC services είμαστε πλέον σε θέση να ερχόμαστε σε επαφή και με τους δυο (τόσο διαφορετικούς είναι αλήθεια) αυτούς κόσμους.

Από τη μια έχουμε το modern gameplay, το οποίο κακά τα ψέματα, μέσα στις άπειρες διαφοροποιήσεις του (θετικές ή αρνητικές με βάση κυρίως το υποκειμενικό κριτήριο) από το retro gaming, έχει εξελίξει πολλά πράγματα. Το modern gaming είναι σε θέση να δώσει εμπειρίες που το retro gaming, είτε αδυνατούσε, είτε απλά δε τα κατάφερνε στον ίδιο βαθμό να προσφέρει. Γενικότερα είμαι της άποψης ότι από πλευράς συνολικής εμπειρίας, το modern gaming είναι ανώτερο από το retro. Άσχετα από το τι προτιμάει κανείς ανάμεσα στα δυο, δύσκολα μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι μια εμπειρία ανάλογη του Bioshock, του Shadow of the Colossus, του Half-Life 2 ή του Halo, δύσκολα μπορούσε κανείς τη βιώσει στην εποχή των 8 και των 16bit, ή για να ακριβολογώ, δύσκολα η συγκεκριμένη σχολή μπορούσε να την αποδώσει. Εν κατακλείδι, imo το modern gaming είναι σε θέση να προσφέρει πιο ολοκληρωμένες εμπειρίες από το retro.

Από την άλλη, καθαρά υποκειμενικά, και μιλώντας αποκλειστικά με βάση το gameplay, αυτό που μου ταιριάζει περισσότερο, αυτό με το οποίο διασκεδάζω περισσότερο, αυτό που μετά από μια ώρα παιχνιδιού με αφήνει πιο ικανοποιημένο εν τέλει, είναι αναμφισβήτητα το retro gameplay. Το πραγματικό challenge, η αμεσότητα, η ακρίβεια, οι απαιτήσεις για γρήγορα αντανακλαστικά, η φρενήρης δράση που προσφέρουν τα retro games (η arcade φιλοσοφία δηλαδή, καθώς η βάση του retro gaming ήταν τα arcades) είναι τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά, είναι τα στοιχεία που κάνουν τα retro games (για μένα) πιο αιθηστικά (gameplay wise) από τον μέσο modern gameplay based τίτλο.

Προσωπικά βρίσκω τον εαυτό μου να ευχαριστιέται περισσότερο κάθε φορά που παίζει έναν τίτλο retro φιλοσοφίας (είτε καινούργιο, είτε παλιότερο). Ευχαριστήθηκα τρομερά το New Mario Bros του DS, ενώ τις προάλλες που έπαιζα Megaman 9, το πάθος που έβγαινε από μέσα μου ήταν φοβερό. Χωρίς να υπονοώ ότι γενικά έχω ξενερώσει (γιατί δεν έχω ξενερώσει), ένιωσα ξανά πωρωμένος με το gaming. Αντίστοιχα το καλοκαίρι, εγώ ο Somari, o Ραμπίδης, ο Ferry και ο Xeno παίζαμε Pac Man VS, δηλαδή PAC MAN! Κι όμως ο χαβαλές και η πώρωση που έβγαινε από μέσα μας αμφιβάλω αν θα έβγαινε από πολλούς σημερινούς τίτλους, όσο ποιοτικοί κι αν είναι αυτοί. Με αλλά λόγια, κάθε φορά που παίζω retro τίτλους, νιώθω πιο οικεία, ότι ρε παιδί μου εκεί ανήκω, μ’ αυτά τη βρίσκω περισσότερο.

Μπορεί να το έχω πει πολλές φορές, αλλά για εμένα και οι τρεις υπηρεσίες, είναι χρυσή ευκαιρία να δούμε sequels από κλασικά παιχνίδια, η αρχή με το Megaman ήταν παραπάνω από εντυπωσιακή και η ανταπόκριση του κόσμου, απ’ ότι φαίνεται, ιδιαίτερα ζεστή. Γενικότερα παρατηρώ δείγματα μεγάλης μερίδας κόσμου που έχουν ανάγκη, έστω και ως εναλλακτική ή συμπληρωματική, την κυκλοφορία καινούργιων retro τίτλων (lol η αντίθεση).

Η ευκαιρία είναι μεγάλη, το ρίσκο μικρό, και σχεδόν σίγουρο κατά τη γνώμη μου, ότι λόγο της φύσης του κοινού που (κατά βάση) κάνει χρήση των DLC services, είναι σχεδόν αδύνατων μια πραγματικά αξιοσημείωτη προσπάθεια να πάει χαμένη, είτε αφορά sequel σε κλασικό franchise, είτε έναν εξολοκλήρου καινούργιο τίτλο. Δώσε μωρή SEGA ένα Sonic The Hedgehog 4 ala Mega Drive και έχεις χεστεί στο τάλιρο. B)

[belmont]

Δώσε μωρή SEGA ένα Sonic The Hedgehog 4 ala Mega Drive και έχεις χεστεί στο τάλιρο.[/b]

Παίξε τα Sonic Rush.

Στο θέμα πάντως γενικά συμφωνώ και με τον Loggo και με τον Xeno. Θα δω τα πράγματα όμως από μία διαφορετική γωνία.

Δεν έχω πάρει ακόμη PS3 (σίγουρα θα το κάνω κάποια στιγμή) επομένως θα αναφερθώ στο Wii.

Έχω παίξει Sonic 7 rings, Nights, RE Umbrella Cronicles και Mortal Kombat Armaggedon. Έχω για το Ζέλντα αλλά δεν το έχω παίξει επειδή χρησιμοποιώ το hack

Όλα τα παιχνίδια μου άρεσαν. Το Sonic ήταν φοβερό και το RE επίσης πολύ καλό αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι παιχνιδάρες. Αντί αυτού βρέθηκα να παίζω περισσότερο τα VC που είχε μέσα το Wii αλλά και κάποια άλλα που αγόρασα με τους star points μου. Έπαιζα με τις ώρες Castlevania (προσπαθούσα να δω πόσο μακριά μπορώ να φτάσω χωρίς να χάσω ζωή), Mario 1, Sin+Punishment και άλλα. Ομολογώ πως δεν το περίμενα αλλά στη VC έγινε καλή δουλειά. Όποιος έχει δοκιμάσει να συνδέσει NES σε καινούργια ΤV καταλαβαίνει τι εννοώ. Επίσης βρέθηκα να παίζω FF:CC, Tales of Symphonia και άλλα.

Όμως παρόλο που ο φίλος Ferryman ζήτησε να μην αναφερθούμε σε φορητά και emulators δεν μπορώ να το αγνοήσω πριν ψηφίσω. Οραία η VC αλλά κακά τα ψέματα υπάρχουν οι σούπερ PSP emulators και οι βασικότεροι retro τίτλοι έχουν επανεκδωθεί σε GBA,PSP,DS,PS2.


Όπως είπε ο Loggo το δίλημμα είναι περισσότερο οld school vs modern gameplay. Για αυτό θα ψηφίσω retail.

Κακά τα ψέμματα όποιος αγοράζει Wii ή PS3 θέλει περισσότερο να παίξει τα νέα παιχνίδια άσχετα του τι τελικά κάνει. Εάν θέλω να παίξω κάτι retro απλώς ανοίγω το PSP και φορτώνω ότι θέλω. Παρόλο που μου αρέσει το WiiWare και η VC δεν δίνουν κάτι που δεν μπορώ να βρω αλλού.

[Loggo]

Παίξε τα Sonic Rush.[/b]

Έχω τελειώσει και τα δυο Sonic Rush.

[sain't]

Σχετικά με τον όρο retro τον έβαλα για να υπάρχει ένας ξεκάθαρος διαχωρισμός, κυρίως για λόγους διευκόλυνσης... Εννοείται πως υπάρχουν πολλά ολοκαίνουργια games στη γενικότερη κατηγορία που δεν είναι retro, old-school ή οτιδήποτε παρόμοιο.... Ουσιαστικά η επιλογή είναι ανάμεσα στα "απλούστερα" σχεδιαστικά παιχνίδια που προσφέρουν οι υπηρεσίες download και σε αυτά που θεωρούνται ότι εκμεταλλεύονται σε πιο πλήρη βαθμό τις δυνατότητες των συστημάτων και άρα "αξίζουν" να πουληθούν σε full-price ως current-gen τίτλοι...

Πέρα από αυτό εγώ να πω ότι δεν έχω ούτε Xbox360 ούτε PS3 και στο Wii παίζω ελάχιστα και το είχα πάρει πιο πολύ λόγω δουλειάς στην προώθηση και επειδή θεώρησα ότι για χριστούγεννα ήταν ότι έπρεπε το Wii Sports με οικογένεια και φίλους...

Και το γεγονός ότι δεν έχω πάρει άλλη κονσόλα είναι ότι μέχρι στιγμής ουσιαστικά δεν έχω βρει κάτι που να με ελκύει ιδιαίτερα από "current-gen" τίτλους. Οι τίτλοι που περιέχονται στο φάσμα των δικών μου προτιμήσεων δεν έχουν να μου προσφέρουν τίποτα παραπάνω από αντίστοιχους του PS2, PSP, DS κτλ.. πέρα από τα αναβαθμισμένα γραφικά που ok, slow the much oil (σιγα τον πολυέλαιο). Και μιλάω κυρίως για JRPG, platform, puzzle, action κτλ εκτός από fps/tactical shooters/war games και racing simulators που απλά δεν με ελκύουν (και αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των ποιοτικών κυκλοφοριών όπως είναι το Gears of War, Halo 3, Forza κτλ). Αντιθέτως η έκπληξη για μένα σε αυτή τη γενιά είναι το XBLA και από άποψη ποικιλλίας και υλοποίησης, με online mode σε παλιότερους τίτλους, με νέα παιχνίδια που φαίνεται να έχουν ενδιαφέρουσες ιδέες και γενικά τίτλους που προσφέρουν κάτι ξεχωριστό από το απαραίτητο graphical update που βλέπω στα περισσότερα sequels αυτής της γενιάς, και εν τέλει μου φαίνονται πολύ πιο διασκεδαστικοί από οποιοδήποτε current-gen τίτλο. Από εκεί που ο καθένας περιμένει τους νέους τίτλους για να δει την βιομηχανία να εξελίσσεται, αυτή τη φορά μου φαίνεται πως η εξέλιξη ήρθε από το παρελθόν... Αν βέβαια μου άρεσε να παίζω call of duty και Forza motorsport ίσως να είχα άλλη άποψη...