Πράγματα που δεν μας λείπουν από το παρελθόν

[Ramparter]

Σωστος ο Ryu, πραγματικα δε θα μου λειψουν καθολου οι εποχες που αλλο ηθελες να κανεις κι αλλο γινοταν. Δυστυχως μου της θυμισε λιγο το Mirror's Edge. Σε γενικες γραμμες ομως ο χειρισμος στα παιχνιδια εχει βελτιωθει πολυ. Τα πρωτα 3D games ειχαν διαφορα θεματα, θυμαμαι το Castlevania 64 δε μπορουσα να το προχωρισω λογω προβληματικου.

[Loggo]

Τα Tomb Raider προσπάθησαν να κρατήσουν το μοντέλο χειρισμού που εφάρμοζαν τα cinematic platformers (Prince of Persia, Flashback κλπ) των οποίων κατά μια έννοια το Tomb Raider ήταν εκφραστής σε 3D επίπεδο. Κατ’ εμέ ήταν λάθος της σειράς που κράτησε το συγκεκριμένο μοντέλο τόσα χρόνια μετά το πρώτο Tomb Raider, καθώς σε 3D δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικό όσο σε 2D.

Στο Sonic πάντως, το σκάλωμα στις ανηφόρες είναι σωστό, γιατί τα κλασικά Sonic βασίζονται σε momentum λογική. Εφόσον δεν είχες το κατάλληλο momentum για να ανέβεις μια ανηφόρα ή να ολοκληρώσεις ένα loop δε μπορούσες να το περάσεις. Ήταν πολύ σωστή η προσέγγιση. Τα μοντέρνα Sonic δεν βασίζονται στο momentum, είναι τελείως διαφορετική η δομή τους. Με άλλα λόγια δεν ήταν θέμα κάκου χειρισμού, ήταν ζήτημα gameplay λογικής.

[Ryu_gr]

Χμ, σωστό και αυτό που λες για τα Sonic, αλλά ήθελε κάποιο Α skill για να διατηρείς συνεχώς momentum. Αν κατά τη γνώμη μου βάλεις ένα παιδί να παίξει τα παλιά Sonic θα εκνευριστεί, μην κοιτάς εμάς που είχαμε λιώσει. Για αυτό πιστεύω και στο 4 θα είναι πιο "δυνατός" στο ξεκίνημα.

Επίσης θα συμφωνήσω με τον Iron_Soldier για το χρόνο! Δεν μου άρεσε καθόλου όταν κοκκίνιζε το ρολόι και έπαιζε η μουσική πιο γρήγορα σε πολλά games. Με άγχωνε και δεν με άφηνε να χαρώ την πίστα !

[Loggo]

Εδώ υπάρχει κομμάτι της Sonic fanbase που διαφωνεί ακόμα και με την εισαγωγή του Spin Dash στη σειρά, έπειτα από το Sonic 2. Θεωρούν δηλαδή ότι με το Spin Dash η σειρά έγινε πιο Noob Friendly και forgiving σε σχέση με το πολύ απαιτητικό πρώτο Sonic. Φαντάσου δηλαδή.

[Ryu_gr]

Έτσι! Hardcore καταστάσεις!

Πάντως όπως λέγατε σε άλλο thread, ο χειρισμός σε πολλά games με τα χρόνια γίνεται όλο και πιο απλοϊκός! Εξ ου και εύκολο drift στο sega racing, το boost στο Rush κτλ. Για τους γερόλυκους είναι ξενέρωτο, αλλά για τους νέους απαραίτητο.

Πάντως σε γενικές γραμμές ο χειρισμός στα games έχει βελτιωθεί, πιο σωστά θα λέγαμε πως έχει εξελιχθεί, όπως τα γραφικά.

[McSolid]

Δε μου λειπουν οι random μαχες καθε δεκατο του δευτερολεπτου. Ενω τοτε ηταν κατι απαραιτητο (ποιος διαολος ηξερε τοτε οτι αυτο λεγεται grinding για level up...), οταν το βλεπω πλεον μου γυρνανε τα αντερα. Ναι ναι, ξερω, ο Dj δε ξερει lol

Θα πω ομως και κατι που μου λειπει: η ορεξη της εξερευνησης του αγνωστου, του ενος παιχνιδιου του οποιου η μανα και ο πατερας μας εδωσε τα λεφτα του και ξεραμε οτι δεν προκειται να το αφησουμε να παρει ανασα γιατι πολυ απλα δεν θα βλεπαμε αλλο παιχνιδι τους επομενους τρεις-εξι μηνες ή μεχρι τα γενεθλεια ή την γιορτη ή τα χριστουγεννα κλπ.

Η απολυτη αφοσιωση σε ενα παιχνιδι που μπορει οχι απλα να μην ηταν καλο, αλλα να μην ηταν καν μετριο. Κι ομως εκει, να το παιξουμε και να το μαθουμε, μεχρι να βγαλει το cartridge νερο.

Ελαχιστα παιχνιδια πλεον μου προκαλουν αυτη την αισθηση και μου δινουν αυτο το κινητρο. Ισως και ενα τον χρονο... Μεγαλωσαμε...

[Ground_zero]

Δε μου λειπουν οι random μαχες καθε δεκατο του δευτερολεπτου. Ενω τοτε ηταν κατι απαραιτητο (ποιος διαολος ηξερε τοτε οτι αυτο λεγεται grinding για level up...), οταν το βλεπω πλεον μου γυρνανε τα αντερα. Ναι ναι, ξερω, ο Dj δε ξερει lol

Oxi exeis dikio, oi random maxes htan kai einai kakos mpelas gia polous kai diaforous logous.
Efoson to Chrono Trigger mporouse na to kanei swsta, giati oxi kai ola ta ypoloipa JRPG?

[丹野]

Οι περισσότεροι με κάλυψαν σχετικά.

Δεν μου λείπει το κακό σωσμένο δεδομένο σε ορισμένα παιχνίδια, π.χ. Baroque, στα οποία δύσκολα σώζονται και είναι και παλούκι και αντί να σωθεί στο τρεχών επίπεδο που είσαι, ξαναπηγαίνεις από την αρχή πίσω. Αυτό ήταν πραγματικά το πιο εκνευριστικό πράγμα που έχω ζήσει ποτέ.

Δεν θέλω να το πουλήσω πάντως για να μην πάθει κανείς το ίδιο λάθος και κλαίει μετά τα λεφτά.

[Phantom Duck]

+1 για τα Random encounters στα jRPGs, η κατάσταση δεν παλεύεται. Στο μόνο παιχνίδι που δεν με πείραξε ήταν στο FF VIII, λόγω της δομής του. Με ενεργοποιημένο το "No Encounters" του Diablos ξεμπερδεύεις μια και καλή από το πρόβλημα των μαχών, τα bosses δεν είναι πρόβλημα καθώς προσαρμόζονται αυτόματα στα levels σου, ενώ αν θέλεις σώνει και καλά να expάρεις, με 2-3 ωρίτσες στα Heaven / Hell islands έχεις τερματίσει όλους τους χαρακτήρες Lv 100.

[Ground_zero]

Kala ekei den yphrxe kai kanenas logos na kaneis leveling, ektos ean htheles swnei kai kala na exeis stroggylo noumero...

[Titus]

Δε μου έχουν λείψει καθόλου τα journals - τεφτέρια, που ό,τι quest έπαιρνες καταγραφόταν εντελώς ασύνδετα και τυχαία και δεν καταλάβαινες είχες ήδη κάνει, τι έπρεπε να κάνεις και πότε τέλος πάντων μίλησες με αυτό τον περίεργο τύπο που περιμένει εδώ και τρεις μέρες να σώσεις τη γελάδα του από τ φλεγόμενο παχνί της.

[Cpl_Shephard]

Καλα ναι, το default journal του morrowind ητανε σκετο μπορντελο, παντως διαφωνω εντονοτατα για το perfect dark, σιγα μην βαλουμε και quick save οπως στο sum of all fears, εχεις τοση ζωη παραπανω ( ακομα και στο perfect agent ) σε συγκριση με τα bots, εχεις περισσοτερα πυρομαχικα και συνηθως καλυτερα οπλα.

Η ΑΙ τους αποσο θυμαμαι ητανε πραγματικα πρωτογονη σε συγκριση με το half-life του 98, στα χαμηλοτερα επιπεδα δυσκολιας μεχρι να σε πυροβολησουν επαιζε ολοκληρο animation που κρατουσε 1-3 second, ε αμα του βαζανε και checkpoints θα το ειχανε ξεφτιλισει τελειως

[Vetus]

Ένα πράγμα που δεν θα μου λείψει σίγουρα είναι ότι χαιρόμασταν με την οποιαδήποτε χαζομαρίτσα έπεφτε στα χέρια μας επειδή δεν είχαμε την οικονομική άνεση να παίρνουμε κάθε τόσο νέα παιχνίδια οπότε συμβιβαζόμασταν με τις ανταλλαγές ή με τα παιχνίδια που μας έδιναν τσάμπα ή μας δάνειζαν.

Για παράδειγμα, μικρός είχα ξετρελαθεί με το Τhe Amazing Spiderman για το Gameboy. Μετά από αρκετά χρόνια όταν είδα σχετικό review-θάψιμο από τον Angry Video Game Nerd λέω "δεν μπορεί να είναι τόσο απαίσιο, εγώ το θυμόμουν γαμάτο". Γι' αυτό το ξαναδοκίμασα σε emulator και απόρησα μετά "Καλά, πως κατάφερνα κι έπαιζα ένα παιχνίδι με τόσο απαίσιο χειρισμό;".

Hθικό δίδαγμα: ορισμένα πράγματα τελικά δεν ήταν τόσο καλά όσο τα θυμόμασταν.


Επίσης, ένα άλλο πράγμα που δεν θα μου λείψει καθόλου είναι τα περιορισμένα credits στα fighting games. Aν πεις σ' έναν σημερινό gamer ότι έπαιζες παλιότερα fightings με 3-5 credits μόνο δικαιολογημένα θα σε κοιτάξει σαν εξωγήινο. Ειδικά όταν σε ορισμένα fightings τα τελικά bosses είναι απίστευτα cheap - λέγε με Montaro.

[Ground_zero]

Motaro
Emena tha mou leipsei afto vasika.
Pou einai ekeines oi epoxes pou ARESE ston kosmo na PAIZEI ta games opoia kai an htan afta.

[Loggo]

Uncontrolable jump προς τα πίσω μετά από χτύπημα.

Ban για πάντα.

Για ΠΑΝΤΑ όμως.