Beat 'em ups!

[Ryu_gr]

...ή ξυλίκια ή Brawlers.

Το concept απλό, προχωράς και βαράς! Όμως η τεχνική είναι που τα κάνουν ξεχωριστά!

Ειδικά την εποχή του '80, '90 πρωταγωνιστούσαν στην εξάπλωση των video games.

Το story τυπικό, διάσωση γκόμενας, εξάρθρωση εγκληματικής οργάνωσης, εκδίκηση (με θυμάσαι ρε ΠΟΥΣΤΗ), κτλ.

Ποια έχετε παίξει; Ποια προτείνετε και ποια όχι;

Αμέσως μου έρχονται στο μυαλό τα Final Fight, Asterix, Captain Commando, Κάντιλαξ και δεινόσαυροι, Double Dragon. Arcade games που οι κονσόλες της εποχής δεν μπορούσαν για κανένα λόγο να σηκώσουν!

Και σε αυτές είδαμε όμως αξιόλογα ξυλίκια (όχι όμως ισάξια λόγω πιο αδύναμου hardware κατά τη γνώμη μου) όπως το Streets of Rage και η home έκδοση του Double Dragon.

[straier]

Είμαι σχεδόν σίγουρος πως υπήρχε θέμα που λεγόταν προχωράς και βαράς ή κάπως έτσι.
Το Golden Axe ξέχασες.

[paixtis]

The Punisher!Arcades ftw!

[Titus]

Όντως, υπήρχε θέμα και το είχα ανοίξει εγώ, αλλά μάλλον χάθηκε σε μια από τις διάφορες καταρρεύσεις / αλλαγές server που έχουμε περάσει (οι πολλές μούντζες φταίνε).

Προσωπικό μου αγαπημένο το Streets of Rage 2, που το έπαιζα υπό το όνομα Bare Knuckle 2 σε Mega Drive γείτονα. Από εκεί και πέρα Cadillacs and Dinosaurs, Separation Anxiety με Venom να συμμαχεί με το Spiderman, Dungeons and Dragons (οι MAME εκδόσεις που βγήκαν πρόσφατα και στο Steam), Double Dragon παραείναι ιστορικό να μην το αναφέρω, Golden Axe και Punisher μπήκαν ήδη στη λίστα...

Γενικά μια κατηγορία παιχνιδιών που μου είναι ιδιαίτερα αγαπητή και, σε αντίθεση με platform - scrolling action - roguelike δεν έχει τύχει σοβαρής ανανέωσης από την indie σκηνή.

[Ground_zero]

2 pou den anaferthikan kai einai ta agaphmena mou einai to The king of Dragons kai to Knights of the round:






Epishs na valw kai to Bouncer ths Square to opoio polloi den xwnevoun alla emena mou arese, htan kalh prospatheia:

[Titus]

Ωωωωω το Knights of the Round ήταν καταπληκτικό! Απορώ πώς το ξέχασα...

Και μόνο και μόνο λόγω ονόματος αναφέρω το BAD DUDES VS DRAGON NINJA!!!

Γιατί έτσι.

[Sinclair]

Γενικά μια κατηγορία παιχνιδιών που μου είναι ιδιαίτερα αγαπητή και, σε αντίθεση με platform - scrolling action - roguelike δεν έχει τύχει σοβαρής ανανέωσης από την indie σκηνή.

Για την indie σκηνή έχεις δίκιο αλλά από σύγχρονους τίτλους-αναβίωση των beus τα Dragon's Crown και Double Dragon Neon είναι ένα κι ένα για τους fan του είδους. Το πρώτο αν δεν κάνω λάθος ειναι απο τον δημιουργό των δυο τίτλων dungeons and dragons της Capcom που βγήκαν για Arcade και Saturn μέσα των 90s. To δεύτερο ειναι απο τη WayForward και επιτέλους βγάλανε έναν τίτλο που δεν μπορώ να βρω κάτι σοβαρό να του προσαψω- άντε και το Alien Infestation.

http://www.youtube.com/watch?v=GlAAAxjqkN8

http://www.youtube.com/watch?v=b72s8Gp5YxE

Επειδή είμαι on the go, θα επιστρέψω αργότερα με λίστα αγαπημένων παιχνιδιών.

[Ryu_gr]

Μου άρεσε πάρα πολύ το Death and Return of Superman στο SNES που το είχα παίξει.

Ωραίο ξύλο, καραπαλούκι δυστυχώς αλλά αποδίδει ωραία το story.

[Titus]

Burai το Double Dragon Neon το ξέρω. Τιμιότατη πρόταση και πιστό αισθητικά στο πρωτότυπο ('80s muthafucka κλπ) αλλά ενώ μου αρέσει το animation δε μου αρέσουν τα μοντέλα, μου φαίνονται πολύ φτωχά. Το Dragon's Crown δεν το ήξερα. Από το βίντεο έχουν πιάσει το κιτς νόημα αλλά το animation είναι ΟΙΚΤΡΟ. Ανεχόμουν τις σπαστές κινήσεις εκείνη την εποχή, που τεχνικά δε γινόταν κάτι καλύτερο, αλλά δε μπορώ να ρίχνω ξύλο μετά από 20 χρόνια και να βλέπω τρία καρέ όλα κι όλα. Καταλαβαίνω πως το κάνανε για ρετρίλα, αλλά ούτε τότε μου άρεσε ούτε τώρα.

Επίσης δεν αναφέρθηκαν ΑΚΟΜΑ τα Teenage Mutant Ninja Turtles, ενω έπρεπε να είναι στο opening post. Τι να πω...

[Sinclair]

Το πρώτο beat em up που θυμάμαι να παίζω ήταν στο καφενείο του χωριού το Golden Axe. Οπότε, έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Πάντα μα πάντα όποτε το ξεκινήσω, είτε στο MAME, είτε στο PSN, είτε στο αξιοπρεπέστατο port στο Mega Drive θα το πάω μέχρι τέλους. Εκ πρώτης φαίνεται αρκετά απλό αλλά υπάρχουν αρκετά κολπάκια που μπορείς να κάνεις- και όχι δεν αναφέρομαι στο να εκμεταλλευτείς το χαζό AI- για να πετύχεις καλό ranking στο τέλος. To Golden Axe II για Mega Drive ήταν ξαναζεσταμένο φαγητό, με ορισμένες μικροαλλαγές αλλά απλά καλό, όσο για το ΙΙΙ όσο λιγότερα γράψω τόσο καλύτερα. Βαρετό, απίστευτα μεγάλο και frustrating. ΩΣΤΟΣΟ το TOP της σειράς είναι το Revenge of Death Adder. Τέσσερις ήρωες( βαρβαρος, κένταυρος, ξωτικό και ο imba νάνος που καβαλάει έναν γίγαντα!!!), απίστευτα γραφικά για την εποχή, απίστευτο animation και υπέροχο gameplay. Koρυφή η τελική μάχη και ο τερματισμός... Το μόνο που δε μου άρεσε τόσο ήταν τα beasts που δάμαζες και κάποιοι εχθροί κανίβαλοι που ήταν λίγο out of place. Δυστυχώς και αυτό κυκλοφόρησε μόνο σε arcades οπότε MAME.

Υπεραγαπημένος τίτλος, στον οποίο έχω ξοδέψει άπειρες ώρες σε μονό και διπλό ήταν το TMNT στο NES. Καμμία σχέση μτε την arcade έκδοση, αρκετά μέτριο port αλλά το αναφέρω γιατί ήταν με το Double Dragon τα πρώτα beus που είχα σε home console. Χαρακτηριστικό πως αν έκανες master την κίνηση με τα Α+Β δε σε σταματούσε σχεδόν τπτ( ακούγεται απλό αλλά έπρεπε να πατήσει το Β με μια μικρή καθυστέρηση για να πιάσει) Επίσης οι μάχες ενάντια στα bosses ήταν ο ορισμός του "κάνω air kicks σαν να μην υπάρχει αύριο" Απίστευτη trollιά( νέα ελληνική γλώσσα τεύχος 4) εκ μέρους των σχεδιαστών που στην τελική μάχη με τον Shredder( aka πετσοκόφτης) πέραν του ότι δημιουργεί κλώνους του έχει τη δυνατότητα να σε μεταμορφώσει σε χελωνάκι( one hit kill) Τρελά νεύρα, ωστόσο είχα καταφέρει να το τερματίσω στο single player.
Aπό την άλλη το Double Dragon για το NES ήταν ο ορισμός του ευνουχισμού μιας και αφαιρούσε το co-op... Ακόμη θυμάμαι με τον αδερφό και τον ξάδερφο να ψάχνουμε κανά cheat να το ενεργοποιήσουμε Η πλάκα είναι πως ένας φίλος μου είχε Μaster System και εκεί παίζαμε διπλό- ζήλεια. Χρόνια αργότερα ανακάλυψα πως το port στο Master System ήταν αρκετά μέτριο εν τέλει... Πάντως η έκδοση για το NES ήταν αρκετά καλό game. Είχε lvl up με το οποίο αποκτούσες νέες κινήσεις, κάποια out of place platforming segments αλλά οκ elbow of death και έβγαινες καθαρός.
Επίσης game που κατόρθωσα να τερματίσω με δύο πενηντάρικα- ή μήπως κατοστάρικα δε θυμάμαι- ήταν το Metamorphic Force της Κonami( η οποία στα 90s έδωσε με την Capcom από τα καλύτερα δείγματα γραφής στο είδος imho) Τέσσερις ήρωες που μεταμορφώνονται ο καθένας σε ένα ξεχωριστό ζώο( αρκούδα, λύκος, πάνθηρας και ταύρος) Πολύ βρωμόξυλο σε ερπετά και γενικά από τα αγαπημένα μου ever. Δεν υπήρξε ποτέ console port, δυστυχώς... Ευτυχώς υπάρχει το MAME ( όπως σωστά έγραψε και ο Ryu τα καλύτερα beus είναι ως επί το πλείστον arcade only τίτλοι)

Θα επανέλθω...

ΕDIT:
Νομίζω το αδικείς το Dragon's Crown. Αν το δεις σε κίνηση είναι πολύ ανώτερο και πιο fluid. Επίσης πίστεψέ με η συγκεκριμένη μάχη είναι με μία class που θέλει αρκετό evade και ολίγη από skill- αν δεις wizard και sorceress ή elf rogue πιστεύω θα αλλάξεις γνώμη.( αν και οκ βρωμόξυλο του κερατά πέφτει κατά βάση απλώς στο solo θέλει και skill) Ειναι μια μίξη του "χυμα" των beus με το looting του Diablo( εντάξει τηρουμένων των αναλογιών πάντα ετσι...)

 

Μεχρι και αναφορά σε Monty Python έχει

Για τα μοντέλα του Neon έχεις απόλυτο δίκιο ωστόσο το game είναι πολύ τίμιο και πραγματικά τολμώ να πω πως είναι ανώτερο του πρώτου arcade Double Dragon, το οποίο πλέον είναι σχεδόν unplayable imo. Από τη σειρά πολύ καλοί τίτλοι είναι τα Double Dragon II για NES και το Super Double Dragon αλλά η jap εκδοση για SNES.( EDIT: ξέχασα να αναφέρω και το Double Dragon Advance που για πολλούς αποτελεί τον κορυφαίο τίτλο της σειράς)

Επίσης δεν αναφέρθηκαν ΑΚΟΜΑ τα Teenage Mutant Ninja Turtles, ενω έπρεπε να είναι στο opening post. Τι να πω...

Mα το ανέφερα. Τώρα για τo υπέρτατο Turtles in Time αλλά και το πολύ καλό Hyperstone Heist, είπα θα επανέλθω

[sOLiD SNAKE]

Τα beat em ups είναι από τα αγαπημένα μου είδη και σίγουρα το αγαπημένο μου όταν ήμουν μικρός. Για εμένα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την παιδική μου ηλικία, παίζοντας με φίλους που τώρα έχω χάσει, κάθε καλοκαίρι στα arcades του χωρίου. (Oh, the nostalgia....... )

To πρώτο video game που έπαιξα ποτέ, ήταν το Golden Axe, σε DOS με ασπρόμαυρη οθόνη ενς ξαδέρφου μου, κάθε φορά πηγαίναμε τον πρήζαμε με τον αδερφό μου να μας βάλει να παίξουμε :xp:.

Από εκεί και πέρα μόνo arcades, άλλο πράγμα η "μαγεία" του να θες να ρίξεις λεφτά για να συνεχίσεις .

Double Dragon πρέπει να ήταν το πρώτο, μετά αυτά που μου άφησαν τις καλύτερες αναμνήσεις ήταν τα Altered Beast, aptain America and the Avengers, Knights of the Round, The king of Dragons, Asterix Arcade, ΤΜΝΤ: Turtles in Time, Cadillacs and Dinosaurs, Violent Storm, Simpsons the Arcade Game.

Σε κονσόλες αργότερα Fighting Force στο ps1 και Dynamite Cop στο Dreamcast

[Sinclair]

Άργησα λίγο αλλά επανέρχομαι...
Knights of the Round. Υπέροχο παιχνίδι που συνιστά μαζί με το King of Dragons πρόγονο των Dungeons and Dragons της Capcom( βασική η ομάδα της Capcom που δούλευε στο συγκεκριμένο είδος ευθύνεται για πολλούς top τίτλους)οι οποίοι τίτλοι με τη σειρά τους αποτέλεσαν έμπνευση για το πολύ καλό Dragon's Crown( o Kamitani νομίζω δούλεψε στο DnD: Tower of Doom) To King of Dragons θεωρώ πως δεν έχει γεράσει τόσο καλά, μιας και από ένα σημείο και έπειτα καταντάει κάπως μονότονο μιας και δεν έχεις πολύ μεγάλο moveset αν και ο μηχανισμός lvl up εμφανίστηκε εκεί πρώτη φορά.

Στο Knights of the Round πέραν του leveling up- το οποίο συνοδεύεται από άλλαγή τόσο της armor όσο και της εμφάνισης του χαρακτήρα- υπάρχει και η δυνατότητα για defence- parry που χαρίζει κάποια secs invincibility. Επίσης πολύ βολικό πως μπορεί κανείς να κόψει με το όπλο του τα λάφυρα/ τρόφιμα που βρίσκονται σε διάφορα chests προκειμένου να μοιραστούν μεταξύ των παικτών. Η δυσκολία είναι αρκετά μεγάλη και σε σημεία καταντάει, ειδικά στο single player, απίστευτα εκνευριστική μιας και ακολουθείται η κλασική τακτική τα bosses να συνοδεύονται από σπαστικούς normal enemies ή/ και mini bosses, ενώ αρκετά από αυτά έχουν και area attacks και ακόμη κι αν έχεις κάνει lvl up σε έχουν 3-4 hits max.

To game κυκλοφόρησε για arcade και για το SNES( και πλέον βρίσκεται στο range των 100$+ με την jap έκδοση να είναι η καλύτερη και την US να ακολουθεί ενώ η PAL κλασικά είναι η αδικαιολόγητα ακριβή ) Η έκδοση για arcade είναι φανταστική αλλά έχει πολύ περίεργο μηχανισμό για το parry- πρέπει λίγο πριν σε χτυπήσει ο εχθρός να κρατήσεις πίσω και attack ενώ στο SNES έχει γίνει assign στο Χ κάτι πολύ πιο βολικό. Επίσης υπάρχει η δυνατότητα για evade( και είναι μια κίνηση που όχι μόνο απαιτεί εκνευριστική ακρίβεια αλλά πρέπει και να γίνει master για να έχει κανείς ελπίδα για το πολυπόθητο 1cc) Για κάποιο λόγο οι φωνές των εχθρών είναι κάπως χαμηλά στη μίξη( δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα) στην SNES version ενώ για κάποιο περίεργο λόγο το OST ακούγεται καλύτερα στην SNES version... :S Πάντως όπως και να έχει είναι πραγματικά πολύ πολύ καλός τίτλος που παλιότερα αν και τον είχα παίξει σε snes emu δε μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον γιατί δεν είχα καθίσει να ασχοληθώ με την εκμάθηση του συστήματος μάχης- πλέον στο normal φτάνω άνετα σχετικά στην τελευταία stage και εκεί τρώω τα μούτρα μου... Δεν έχω και τον αδερφό πλέον δίπλα για να παίζουμε co-op

Η arcade έκδοση έχει κυκλοφορήσει και στην φ ο β ε ρ ή Capcom Classics Collection Vol.2 για το PS2 και Xbox( βασικά αν τη βρείτε τσιμπήστε τη με κλειστά μάτια έχει απίστευτα games: Black Tiger, Magic Sword, Stider, Three Wonders, King of Dragons, Super SF Turbo κ.α. αλλά και μόνο αυτά να είχε τα σπάει)
Επίσης και μόνο που το game αντλεί έμπνευση από την ταινία που άντρωσε γενιές και γενιές αχεμExcaliburαχεμ κερδίζει πόντους.

[thunderjohn]

Ωραίος Sinclair. Τέλειο mini review.+rep

Το μοναδικό σχετικά πρόσφατο beat em up που ακόμα ασχολούμαι είναι το Viewtiful Joe. Αν και τίτλος (προ)προηγούμενης γενιάς κρατιέται πολύ καλά χάρη στο δυνατό cel-shading που του δίνει τρομερό στυλ. Ανά πάσα ώρα και στιγμή γίνεται ο κακός χαμός επί της οθόνης, κομμάτια από τα ρομποτάκια που διαλύει ο Joe πετούν προς κάθε κατεύθυνση, εκρήξεις, σε συνδυασμό με τις VFX powers(SLOOoooow,Mach Speed,Zoom), δίνουν μια απίστευτη οπτική πανδαισία.



Πίσω από το game βρίσκεται η γνωστή σε πολλούς Clover Studios (Okami,God Hand,κτλ) με τους Hideki Kamiya(Resident Evil 2,Devil May Cry,early Resident Evil 4) και Atsushi Inaba(RE:CV,Phoenix Wright: Ace Attorney,Steel Battalion: Line of Contact) στο τιμόνι. Παρά τη γενική retro αίσθηση που αποπνέει ο τίτλος δεν κρύβονται τα υψηλά production values και το μεράκι των δημιουργών του.

Buyers Beware.Όσον αφορά το gameplay του, το παιχνίδι είναι δύσκολο(όχι cheap hard,περισσότερο old school). Τα αρχικά modes είναι Kids και Adults(GC), και Sweet,Kids και Adults(PS2), με τα V-rated,και Ultra V-rated να ανοίγουν με την ολοκλήρωση του Adults/V-rated. Το παιχνίδι απαιτεί από το παίχτη να γίνει master στις VFX powers του Joe. Το slow όπως λέει και το όνομά του, καθυστερεί το χρόνο, αυξάνει τη δύναμη των χτυπημάτων του Joe. Το Mach Speed επιταχύνει το χρόνο, o Joe δημιουργεί αντίγραφα που επιτίθενται σε random στόχους και παίρνει φωτιά ο ίδιος ο Joe δημιουργώντας ασπίδα φωτιάς που απαιτείται για τη λύση κάποιων γρίφων, και το Zoom που δίνει ακόμα δυνατότερο moveset από το Slow(παραλύοντας από φόβο όλους τους μικρότερους εχθρούς) και προκαλεί/δέχεται μεγαλύτερο damage (σε περίπτωση που χτυπηθεί σε zoom mode).Υπάρχει επίσης ο μηχανισμός του VFX meter(για να υπάρχει και κάποια ισορροπία),σε περίπτωση που τελειώσει ο χαρακτήρας επιστρέφει στη original μορφή του(χωρίς mighty morphin δηλαδή) και δέχεται 2x damage.



Ακόμα εντυπωσιακότερο είναι ότι μπορείς να συνδυάσεις 2 από τις παραπάνω VFX powers ξεκλειδώνοντας τα πιο δυνατά combo του παιχνιδιού(Red Hot One Hundred)

Το παιχνίδι κυκλοφόρησε σε Gamecube και PS2. Η έκδοση του κύβου υποστηρίζει progressive scan για τους NTSC users (lucky bastards!!),60pal για μας(κλαψ-λιγμ-σνιφ-σνιφ) τρέχει εξηντάρι ακατέβατο. Η έκδοση του PS2 έχει κάποιες καθυστερήσεις, λιγότερα εφέ, και λείπουν κάποια κομμάτια από τα backgrounds. Έχει επίσης επιλέξιμο χαρακτήρα τον Dante από τα DMC.

Το παιχνίδι πραγματικά τα σπάει, και είναι κρίμα που πέρασε από πολύ κόσμο απαρατήρητο. Ειδικότερα το πρώτο είναι πολύ καλό. Τρομερός συνδυασμός καινούργιου-παλιού, νοσταλγίας και καρακιτσαριού αλά 80s, με story που θυμίζει Super Mario και αρκετή δόση humor. Must-have για τους hardcore gamers.

trivia:
1.The character designs created by Kumiko Suekane were inspired specifically by 1960s and 1970s Japanese-costumed tokusatsu television shows such as Kamen Rider and Ultraman.
2.A budget re-release of the game for the GameCube titled Viewtiful Joe: Revival was released in Japan in late 2003, adding a "Sweet Mode" to decrease the difficulty setting from the original game's "Kids Mode".
3.It is said that Director Kamiya based Joe's run animation on how he got to work, and the bosses of the game are based on Capcom executives.
4.In its earliest stages of development, Viewtiful Joe went under the working title "Red Hot Man", but the name was changed due to copyright conflicts with the American rock band Red Hot Chili Peppers.
5.Viewtiful Joe 's development team initially consisted of six people working under a twelve-month deadline. As work continued, the size of the team grew, and development ended up taking a full 21 months to complete.The game was conceived as a "staff-focused project" aimed at increasing the skill of its creators, specifically director Kamiya.
6.Easter Egg:Have Joe draw out a bomb by holding the kick button, but instead of having him kick it away, keep holding kick and he'll start to hit it like a hacky sack. He'll also start to whistle the beginning of the Super Mario Bros. theme.
If you do this while in mid-air, he'll whistle another part of the song.

[Raf]

Θαυμάσιο το Viewtiful Joe. Γενικά απέχω από τα θορυβώδη beat 'em ups (και ξέρω πως χάνω), αλλά αυτό το παιχνίδι ήταν όντως χάρμα οφθαλμών. Κρίμα που έκανα το λάθος να πουλήσω το GC και ποτέ δε βρήκα την ευκαιρία να το τερματίσω.

[Ramparter]

Οταν με το καλο βγει στη virtual console του GameCube...