Κρατικές και Ιδιωτικές σχολές

[Evans]

Ένιγουέι. Στο ελληνικό πανεπιστήμιο μπορείς να μάθεις αλλά και να αποκτήσεις ευρύτητα πνεύματος. Στο ξένο (γενίκευση ftw) πανεπιστήμιο μαθαίνεις πολύ λιγότερα, πολύ καλύτερα, σε πιο κυριλέ περιβάλλον και δεν αποκτάς ευρύτητα πνεύματος. Επίσης πολλά φρούτα που μας ξινίζουν στα καθ'ημάς μας ξινίζουν κι εκεί - κι έξω υπάρχουν τραγικές γραμματείες, απαράδεκτοι και αδιάφοροι καθηγητές, καθυστερήσεις, λάθη στις σημειώσεις κλπ. Αυτό που αλλάζει είναι ο βαθμός εμπορευματοποίησης (σε όλα τα επίπεδα, από το πρόγραμμα σπουδών και τη γνώση που μεταδίδεται μέχρι τη διασύνδεση με την αγορά εργασίας) και οι υποδομές. Στα θεωρητικά αντικείμενα δεν είμαστε πολύ πίσω (είμαστε τόσο πίσω όσο είναι ένα περιφερειακό εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς συγκεκριμένο προσανατολισμό αλλά μονάδες με διασυνδέσεις) αλλά στα τεχνικά είμαστε...εχμ...άστα.

Αυτό το έχω ακούσει από γνωστούς μου, που τελειωσαν πολύ πρόσφατα το διδακτορικό τους σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, καθώς και από κάποιους καθηγητές μου. Άλλο το να είσαι μέσα βέβαια και αλλό απλώς να τα παρατηρείς από έξω. Όλοι πάντως μου είπαν ότι γρήγορα απομυθοποιείς όλα όσα ακούς, επομένως καλύτερο είναι να πηγαίνεις κάπου περιμένοντας τα πάντα.

[TheCursed]

Εντελώς προσωπική εκτίμηση - δε θα άλλαζα το πρώτο μου πτυχίο με ΚΑΝΕΝΑ πτυχίο οικονομικών στον κόσμο.

Μεγάλη μπουκιά να φας, μεγάλο λόγο να μη πεις.

Περί ευρύτητας πνεύματος, επίσης, μπορώ να πω ότι έχω ακούσει διαφορετικά πράγματα.