Έφυγε απο τη ζωή ο Νίκος Παπάζογλου

[NickTG]

Έφυγε από τη ζωή ο Νίκος Παπάζογλου



Έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής Νίκος Παπάζογλου. Ήταν 63 ετών.

Γεννήθηκε το Μάρτιο του 1948 στη Θεσσαλονίκη. Έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα στη δεκαετία του '60. Τότε έγραψε τα πρώτα του τραγούδια. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 έζησε στη Γερμανία προσπαθώντας να κάνει διεθνή καριέρα. Το 1976 επιστρέφει στην Ελλάδα και γνωρίζεται με τον Διονύση Σαββόπουλο και το Μανώλη Ρασούλη, με αφορμή την παράσταση "Αχαρνής ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια".

Οι τρεις τους, μαζί και με το Νίκο Ξυδάκη, υπογράφουν το δίσκο "Η Εκδίκηση της Γυφτιάς". Τις επόμενες τρεις δεκαετίες γέννησε δίσκους και τραγούδια που αγαπήθηκαν. Ανάμεσά τους ο "Αύγουστος", "Τρελή κι αδέσποτη", "Κανείς εδώ δεν τραγουδά", "Αχ Ελλάδα".

Ο Νίκος Παπάζογλου άνοιξε το δρόμο για μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Ορφέας Περίδης, ο Σωκράτης Μάλαμας.

Η κηδεία του θα γίνει αύριο, στις 4 το απόγευμα, από τον Ιερό Ναό του Αγ. Θεράποντα της γενέτειράς του Τούμπας.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=268216

[Ryu_gr]

[Titus]

Δεν ξέρω, αν ήθελα να εξηγήσω σε κάποιον ξένο τι σημαίνει ελληνική μουσική θα του έβαζα να ακούσει Παπάζογλου. Κατάφερε να ταυτίσει τη χώρα του (μας) με τη μουσική. Αυτός ο άνθρωπος γέννησε και δημιούργησε περισσότερη μουσική από κάθε άλλον της γενιάς του και ΚΥΡΙΩΣ ποτέ δεν έγινε νούμερο. Αγαπήθηκε αγνά από τον κόσμο, τον αγάπησε και για αυτό είναι ο πιο αξιοσέβαστος και αγαπημένος καλλιτέχνης στη συνείδηση του κόσμου.

Πραγματικά μεγάλη απώλεια, σε μια εποχή που τον χρειαζόμαστε και αυτόν και τα τραγούδια του. Στενοχωρήθηκα πολύ όταν έμαθα πως ταλαιπωρούνταν εδώ και χρόνια από τον καρκίνο...

Αυτός πραγματικά δε θα ξεχαστεί από κανένα.

[Sinclair]

Αυτός πραγματικά δε θα ξεχαστεί από κανένα.

Πες τα.

Το πρώτο cd που απέκτησα- δώρο από έναν αγαπημένο μου θείο και φαν του Παπάζογλου- ήταν το μέσω νεφών. Πέρα από υπέροχα τραγούδια όπως τη Ρωγμή του χρόνου, Ένα κι ένα, Ο μοναχός ο άνθρωπος έχει ένα από τα αγαπημένα μου ελληνικά κομμάτια ever

Μόλις ξυπνήσω το πρωί
τα βλέπω όλα μαύρα,
θέλω μια κούπα με καφέ
και τέσσερα τσιγάρα

Τι νόημα έχουν όλα αυτά;
Τι τρέχω να προλάβω;
Πέρασε η μισή ζωή
δίχως να καταλάβω.

Τασάκι κι αποτσίγαρα,
φλιτζάνι κατακάθι,
όλα μαζί στον τενεκέ
κι απάνω το καπάκι.

Μα φτάνω στην εξώπορτα,
κοιτάζω τον καθρέφτη
κι αντί να ρίξω μια μπουνιά,
χαμογελώ στον ψεύτη.

[sOLiD SNAKE]

Τι μπορει να πει κανεις για τον Νικο Παπαζογλου, το οτι η ελληνικη μουσικη ειναι φτωχοτερη χωρις αυτον, οσο κλισε και αν ακουγεται αυτη η φραση τοσο αληθινη και αντιπροσωπευτικη ειναι για αυτον.

Ας βαλω και εγω ενα απο τα πιο γνωστα .