Welcome to Gamers Odyssey forums where we talk about gaming, mostly in Greek language. If this is your first visit, be sure to
check out the FAQ by clicking the
link above. You may have to register
before you can post: click the register link above to proceed. To start viewing messages,
select the forum that you want to visit from the selection below.
Με την ευκαιρία, μιας και μιλάμε για νοσταλγία, ποιος θυμάται τα θρυλικά περιοδικά κόμικς Μπλεκ και Αγόρι της δεκαετίας του 80;
[/b]
Εγώ. Δηλαδή μόνο το Μπλεκ, αν και έχω διαβάσει μόνο 3-4 τεύχη. Μεγάλη πόρωση είχα με τον Λοχαγό Μαρκ (παρόμοιου ύφους) που νομίζω είναι της ίδιας περιόδου. Βέβαια, δεν τα διάβασα την περίόδο της κυκλοφορίας τους, καθώς υπήρχε ένα τεχνικό προβληματάκι - δεν ζούσα, αλλά μετά από χρόνια χάρη σε ένα γειτονικό ψιλικατζίδικο που τα έφερνε συχνά (δεν ξέρω από που και πως), το οποίο είχε μέχρι και Μικρό Ήρω. Αξέχαστα comic (ή τουλάχιστον έτσι μου φαινόντουσαν πριν λίγα χρόνια)...
Εγώ πάλι διαβάζω όλα τα είδη, Προτιμήσεις έχω, αλλά και πάλι, δεν αφορούν το είδος του κόμικ, αλλά περισσότερο τους ήρωες και τους δημιουργούς.
Για παράδειγμα, λατρεύω τα Vertigo. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, ό,τι έχει κυκλοφορήσει με το λογότυπό αυτό, είναι τουλάχιστον καλό. Φυσικά και ξεχωρίζω κάποια. Τα Sandman, Hellblazer (έχω ό,τι βγήκε από το ζεύγος Ennis - Dillon), Lucifer (που διαβάζω τώρα, από έναν τόμο κάθε εβδομάδα, είμαι στον 5ο από τους 11) και Preacher.
Από υπερηρωικά, διαβάζω ανελειπώς Superman (έχω τεράστια συλλογή από Trade Paperbacks, Hardcovers -Elsewolrds τα περισσότερα- ,on-going series -έχω αναφερθεί και παλιότερα στα τευχάκια- και σε κάθε crossover που τον αφορά), Green Lantern και Green Lantern Corps (ειδικά μετά τα Wanted και Rebirth), Superman/Batman, JLA (και το confidential) καθώς και τα all-star Batman και Superman. Η αγαπημένη μου σειρά ήταν το Lobo που δεν συνεχίζεται εδώ και χρόνια, μονάχα μερικά on-shots βγαίνουν κατά καιρούς. Φυσικά, έχω και κάθε μεγάλο event που λαμβάνει χώρα στο σύμπαν της DC.
Από Marvel αγόρασα τελευταία και μου άρεσε το Planet Hulk, το οποίο ευτυχώς είχε κι άλλους πρωταγωνιστές, πέρα από τον πρασινομούρη loser (χοντρούλη, θυμάσαι την τρύπα στο Grand Canyon? ) και έχω πολλά τεύχη από Journey Into Mystery και φυσικά The Mighty Thor.
Άπαντα του Moore, τα οποία προτείνω ανεπιφύλακτα, τα οποία τοποθετώ και στην εξής λίστα προτίμησης για μένα: Watchmen, Promethea, V for Vendetta, From Hell, Top Ten και από εκεί και πέρα όλα στην ίδια κλάσση με το τελευταίο αναφερθέν. Δεν χρειάζεται να σχολιάσω κάτι παραπάνω για αυτόν τον δημιουργό.
Πάντως, η αγαπημένη μου σειρά είναι με διαφορά το Lone Wolf & Cub των Kojima και Koike... Δυσκολεύομαι καν να σχολιάσω, καθώς πολύ φοβάμαι πως από τον ενθουσιασμό δεν θα μπορέσω να φρενάρω τα δάχτυλά μου.
Από Ευρωπαϊκά κόμιξ μπορώ να πω ότι συμπαθώ τις δημιουργίες του Enki Bilal, μου αρέσουν αλλά δεν τρελλαίνομαι κιόλας τα Corto Maltese του Hugo Pratt και φυσικά τα Asterix, λιγότερο τα Ιζνογκούντ, Tin Tin, Αντιρίξ Συμφωνίξ, Thorgal και λοιπές δημιουργίες. Συγχωρέστε με, αλλά δεν μου έχει αρέσει ως τώρα κανένα ελληνικό κόμικ, καθώς τον Αρκά, δεν τον συγκαταλέγω αφενός, αφετέρου, η πορεία του τελευταία είναι τόσο φθίνουσα που πρέπει να έχει εξαντλήσει και τα τελευταία ανέκδοτα που χρησιμοποιεί στις τελευταίες του σειρές για να γεμίζει τα μπαλονάκια...
ΥΓ. Όντως, το Blacksad είναι πάρα πολύ καλό. Κυκλοφορεί ακόμα από την Μαμουθκόμιξ στα ελληνικά. Η αγγλική έκδοση είναι και σε Hard Cover αν θυμάμαι καλά.
Why do they blame me for all their little failings? They use my name as if I spent my entire day sitting on their shoulders, forcing them to commit acts they would otherwise find repulsive. "The Devil made me do it." I have never made one of them do anything. Never. I need no souls. And how can anyone own a soul? No, they belong to themselves. They just hate to face up to it... - Lord Lucifer Morningstar
Συγχωρέστε με, αλλά δεν μου έχει αρέσει ως τώρα κανένα ελληνικό κόμικ, καθώς τον Αρκά, δεν τον συγκαταλέγω αφενός, αφετέρου, η πορεία του τελευταία είναι τόσο φθίνουσα που πρέπει να έχει εξαντλήσει και τα τελευταία ανέκδοτα που χρησιμοποιεί στις τελευταίες του σειρές για να γεμίζει τα μπαλονάκια...
[/b]
Από ελληνικά κόμικς δεν έχω διαβάσει και πάρα πολλά πράγματα. Πάντως παλιότερα που διάβαζα το 9 της Ελευθεροτυπίας που είχε και ελληνικές δουλειές δεν μου είχε κάνει εντύπωση κάτι. Ο Αρκάς βέβαια είναι εξαίρεση, οι δουλειές του είναι οι περισσότερες εξαιρετικές. Πριν από καιρό είχα διαβάσει και ένα απ' τα πρώτα (αν όχι το πρώτο) υπερηρωϊκά ελληνικά κόμικς, το Ύψιλον, το οποίο σε γενικές μου έκανε καλή εντύπωση (εκτός απ' το σκίτσο το οποίο ήταν μέτριο προς κακό).
Συνιστώ σε όλους να διαβάσουν το DMZ της Vertigo. Με ένα - δύο κλικ στο Rapidshare μπορείτε πολύ εύκολα να έρθετε σε επαφή με την ωριμότερη, πιο σύγχρονη και πολιτικά ενεργή δουλειά στα κόμικ της τελευταίας 10ετίας τουλάχιστον. Συγγραφέας ο Brian Wood, καλλιτεχνική επιμέλεια οι Ricardo Bruchielli - Jeremy Cox. Σε ένα πολύ κοντινό μέλλον, θεωρητικά κατά τη συνεχιζόμενη κατοχή του Ιράκ (και με τις ΗΠΑ να έχουν αποχωρήσει από το Συμβούλιο Ασφαλείας), ξεσπά εμφύλιος στις Ηνωμένες Πολιτείες ανάμεσα σε ένα στρατό αποτελούμενο από πολιτοφυλακές και εθνοφρουρές των κεντρικών βλάχικων πολιτειών (the Free States of America), και τις επίσημες δυνάμεις της χώρας. Πολύ σύντομα η διαμάχη εξελίσσεται σε ένα χαώδες παζλ από τοπικές διαμάχες, κάθε έννοια κεντρικής διοίκησης καταρρέει, και το γεγονός που σταθεροποιεί τα πράγματα είναι η άφιξη της FSA στη Νέα Υόρκη, η οποία μετατρέπεται σε πεδίο μάχης. Η ανατολική πλευρά είναι στα χέρια της "Αμερικής", η δυτική στα χέρια της FSA, και στο Μανχάταν έχουν απομείνει 400.000 κάτοικοι που ζουν υπό καθεστώς πολέμου και υπό μια πολύ αβέβαια ανακωχή. Η περιγραφή "συνδυασμός από Φαλούτζα, Νέα Υόρκη στις 11 - 9 και Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Μάθιου Ροθ, ένας νεαρος αρχικά αφελής δημοσιογράφος, που συνοδεύει ένα από τα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά κεφάλια σε μια αποστολή στο Μανχάταν για να καλύψουν τη ζωή όσων έχουν μείνει εκεί. Το ελικόπτερό τους καταρρίπτεται, ο Μάθιου είναι ο μόνος που επιζεί, και ξεκινά μια διαδρομή σαν ο μόνος δημοσιογράφος που μπορεί να κάνει ανταποκρίσεις από το πιο καυτό και ενεργό σημείο του πολέμου.
Αν δεν τσιμπήσατε ακόμα, ακούστε και κάποια πράγματα περισσότερα για τη φιλοσοφία της σειράς. Ο αναγνώστης μαθαίνει τα ελάχιστα απαραίτητα για το ιστορικό υπόβαθρο της σειράς - απλά δεν έχει σημασία. Αυτό που είναι (ευτυχώς!) το κέντρο βάρους είναι η καθημερινότητα και η αντιμετώπιση των αμάχων στο μέσο μιας πολεμικής σύρραξης (προκαλέι τρομερή εντύπωση το ότι οι σκιτσογράφοι περνούν πραγματικό δημοσιευμένο υλικό στην εικονογράφηση, όπως η εικόνα του 5χρονου Ιρακινού που είχε μείνει χωρίς χέρια και τώρα μετατράπηκε σε μικρό Αμερικανό), μια σχεδόν ευρωπαϊκή νατουραλιστική προσέγγιση στο σκίτσο και την απεικόνιση της πόλης, με μεγάλα πανοραμικά καρέ γεμάτα αστικές λεπτομέρειες, ζωή και κίνηση (στο τοπ 5 του artwork που έχω δει σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ), και προπαντός το ότι σα σειρά δεν κωλώνει να ρίξει ΟΛΟ της το βάρος στην πολιτική διάσταση των τεκταινομένων, δανειζόμενο εντελώς σύγχρονες πολιτικοστρατιωτικές πρακτικές με ένα θάρρος και μια σοβαρότητα, ωριμότητα και υπευθυνότητα που εκπλήσσει. Πραγματικά δεν περίμενα κάτι τέτοιο από μια αμερικάνικη σειρά, αν και το παρελθόν της Vertigo είναι "βεβαρημένο". Όλα είναι εδώ - η χειραγώγηση των ΜΜΕ από το στρατό και η ωμή χρήση τους για προπαγάνδα και εξυπηρέτηση συμφερόντων, καθώς και οι συμφωνίες που ακολουθούν - διεφθαρμένες πολυεθνικές εταιρίες ανοικοδόμησης συνοδευόμενες από ιδιωτικούς στρατούς που χρησιμοποιούν την τρομοκρατία ως μέσο και όχημα για να επιτύχουν τους σκοπούς τους, σε συνεργασία με το στρατό - σφαγές αμάχων, η στάση της κοινωνίας, των εμπλεκόμενων, των ανθρώπων που ήταν εκεί...Και όλα αυτά με ένα μεστό, γεμάτο και προπαντός σοβαρό τρόπο, μακριά από ευκολίες και στερεότυπα. Η παρουσίαση υποβοηθείται από ένα πολύ ζωντανό καστ χαρακτήρων που καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα, καθώς και από μια αληθοφανή και ρεαλιστική εικασία και σκιαγράφηση της ζωής σε ένα μέρος ουσιαστικά χωρίς κανόνες και κρατικές παροχές - συμμορίες, παραγωγή αγαθών, επικοινωνία με τον έξω κόσμο, καθημερινή επιβίωση, βία, το να ζεις κάτω από τις βόμβες...Και όλα αυτά σε αμερικανικό έδαφος. Πραγματικά δε μπορώ να δώσω μια εικόνα του ΠΟΣΟ αληθινό και σκληρό είναι σαν έργο απέναντι στην αμερικανική πολιτική, και το πόσο βαθιά και κοφτερή είναι η ματιά του συγγραφέα. Σαν επίλογος, ειδική μνεία αξίζει στην καλλιτεχνική επιμέλεια και απεικόνιση, που καταφέρνει με ελάχιστα καρέ και αδρές γραμμές να αποδώσει εικόνες, οσμές και συναισθήματα που άλλα μέσα χρειάζονται πολύ κόπο και χρόνο να στήσουν. Έμεινα πραγματικά έκπληκτος.
Μαζί με το Nightly News, το μεγαλύτερο σύγχρονο στολίδι στο στέμμα των κόμικς, και ένα τεράστιο άλλοθι της βιομηχανίας. Διαβάστε το!
Τι βλέπεις όταν έχεις πράσινα μάτια?
Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν...
Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε ένα τρελό είναι πως εγώ δεν είμαι τρελός - Σαλβαδόρ Νταλί
Kai ta Spin Off ths seiras, Return to Wonderland kai The Piper.
Poly wraio sxedio, gothic atmosfaira kai ta paramythia pou oloi kseroume etsi opws DEN ta kseroume
To Return to Wonderland tha ginei kai tainia.
"Time fades even legend and the origin of Soul Reaver has been lost long ago.
But its purpose remains; to feed on the souls of any creature it strikes.
Kindred, this blade and I."
σχετικά με ελληνικά κόμικς, αγοράστε και διαβάστε την "Χωματερή" του Λέανδρου.
απλά best greek comic ever.
[/b]
Όπως λέει και η λεκάνη: Signed . Είχα διαβάσει όλα τα "επεισόδια" στο 9, αλλά όπως έχω ήδη αναναφέρει, το αγόρασα αρκετούς μήνες μετά από την κυκλοφορία του.
Ο αληθινός λόγος ύπαρξης αυτού του post, however, είναι -για να διαφημίσω και το link μου- να δηλώσω ότι ξαναδιάβασα τον 1ο κύκλο του Manifesto. Είχα ξεχάσει πόσο εύστοχο, ευφυές και υπέροχο ήταν. Επίσης, κάτω δεξιά στο site, μπορείτε να βρείτε και να διαβάσετε αρκετά από τα πρώτα τεύχη του ΚΟΜΙΞ (έχει και το θρυλικό τεύχος 1 μάλιστα).
Ξυπνησα να κανω το καθημερινο browsing και να αναλωθω βλεποντας boston legal, αλλα διαβασα ολο τον πρωτο κυκλο του manifesto που ειχε το link του lloyd. Τρομερο!
Συστήνω ανεπιφύλακτα το Palestine του Joe Sacco (θεματολογία προφανής) το οποίο μάλιστα είναι σχετικά μικρό (9 volumes). Πριν το σχεδιάσει είχε περάσει μήνες στην περιοχή κάνωντας ουσιαστικά τη δουλειά του δημοσιογράφου. Κατά τα άλλα σταθερές αξίες και must για όλους είναι τα Sandman (Neil Gaiman) και The Invisibles (Morrison), τα οποία τέλειωσα σχετικά πρόσφατα. Από ελληνικά +1 για τη χωματερή και περιμένουμε σε λίγο καιρό την συγκεντρωμένη έκδοση του 2ου κύκλου του Manifesto
Now Playing
Broken Sword 1
Hellgate: London
GTA IV
Diablo 2 LoD (again and again )
Υ.Γ. Χαχα, τελικα υπαρχει θαμενο ενα τοπικ . Η ειρωνεια ειναι οτι ο Burai κραζει το continuity της Marvel :xp: και εγω ειχα σταματησει να διαβαζω υπερηρωικα κομικ
Symfwnw me Burai, h Marvell to exese me ta Ultimates kai DC me ton Superboy Prime, alla toulaxiston sthn DC exoun kapoia dikaiologia me to Multiverse, sthn Marvell ti akrivws kanoun?
"Time fades even legend and the origin of Soul Reaver has been lost long ago.
But its purpose remains; to feed on the souls of any creature it strikes.
Kindred, this blade and I."
"Time fades even legend and the origin of Soul Reaver has been lost long ago.
But its purpose remains; to feed on the souls of any creature it strikes.
Kindred, this blade and I."
Comment