Μουσική: Τί ακούτε αυτό τον καιρό;

[Raf]

Γενικά ο Σιδηρόπουλος αδίκησε πολύ τον εαυτό του λόγω του εθισμού του με την ηρωϊνη... Είναι και κρίμα που θαυμάζεται κυρίως λόγω αυτού και θεωρείται και εκπτωτος άγγελος καθώς είχε όλα τα φόντα να πετύχει πολλά πράγματα. Δεν ήταν δηλαδή σαν τον Άσιμο που ο άνθρωπος αν και φοβερός τραγουδοποιός απλώς δεν μπορούσε να προχωρήσει περαιτέρω λόγω σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων. Αδίκησε πολύ τον εαυτό του ρε γμτ.( σόρι άκουγε και ο θείος μου από παλιά που μου έχει μεταλαμπαδεύσει την αγάπη του και μπορεί να ακούγομαι λίγο "κακός") Ας πούμε στο ακόλουθο κομμάτι θεωρώ πως κεντάει- γι'αυτό τον έπελεξε και ο Μαρκόπουλος και πολύ ορθά.

Από τους αγαπημένους μου ο Σιδηρόπουλος. Πέρσι τον εξερεύνησα καλύτερα. Τέτοια εποχή πέρισυ άκουγα συνεχώς τα Μπλουζ του πρίγκιπα που τη θεωρώ και την καλύτερη δουλειά του, αν και ηχογραφημένη ερασιτεχνικά στο σπίτι. Παντρεύει τέλεια το μπλουζ με το ρεμπέτικο, αν μπορεί κάποιος να σηκώσει τη βαριά θλίψη των τραγουδιών. Το "Φλου" είναι η αγαπημένη μου δουλειά του με μπάντα (κάνει καλό ροκ με ελληνικό στίχο), τους δίσκους με τους Απροσάρμοστους δεν τους έχω πολυακούσει, παραείναι σκοτεινοί για τα γούστα μου.

Το ζήτημα με τον Άσιμο είναι περίεργο. Η ψυχολογική του κατάσταση σαφώς χειροτέρεψε προς το τέλος της ζωής του, αλλά διατρέχει όλο το έργο του. Η τρέλα ήταν άρρηκτο κομμάτι της δημιουργίας του. Παντελώς ασύμβατος με την κοινωνία τριγύρω του, εξού και αυτά τα τραγούδια. Πολλές μορφές της ροκ, μαζί κι ο Παύλος, έφυγαν νωρίς, αλλά έζησαν συμπυκνωμένα και έντονα. Ο θάνατος σφράγισε το ατόφιο της υστεροφημίας τους. Πολλοί από αυτούς αν ζούσαν κι άλλο μπορεί να γίνονταν «καλά παιδιά». Τέτοιες σκέψεις όμως κάνω συχνά για τον Μάνο Λοΐζο, που έφυγε πάνω στο ζενίθ της δημιουργικότητάς του από την αρρώστια.

Μάλαμα έχω ακούσει ελάχιστα να σου πω την αλήθεια Raf, γιατί κάπου με κούραζε όταν είχα προσπαθήσει- εκτός από τις συνεργασίες με Θανάση και το live με Aλκινοο και Αλεξίου. Είναι και αυτή η Πριγκηπέσσα που αν και πολύ ωραίο σαν κομμάτι έχει πραγματικά χαραμιστεί και υποβαθμιστεί από διάφορους.

Για εμένα που ακούω αφοσιωμένα τον Μάλαμα, η Πριγκιπέσα δεν υπάρχει καν. Είχε την μοίρα του υπερδημοφιλούς τραγουδιού. Τότε είχα χαρεί που όλη η Ελλάδα άκουγε τραγούδι του, σύντομα όμως ξενέρωσα από τη μονότονη επανάληψη. Αν σε κουράζει ο Μάλαμας τότε δύσκολα θα κάνεις προκοπή μαζί του. Δοκίμασε όμως κάποια στιγμή να ακούσεις έναν δίσκο, σαν το "Άδειο Δωμάτιο", ηχογραφεί με τους τότε μουσικούς του Θανάση και έχει βγει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Αυτός ο δίσκος μου άρεσε πάρα πολύ και αποτέλούσε έκπληξη για μένα.

Δεν μπορώ να ακούσω πολύ Αλκίνοο, με κουράζει η φωνή του, αλλά είναι μουσικάρα. Ενώ απέδειξε πως μπορεί να παράγει σουξέ, στους τελευταίους δίσκους του πειραματίστηκε και έκανε την καύλα του!

[Sinclair]

Τα μπλουζ του Πρίγκιπα ήταν στα ευπώλητα όταν ήμουν στην εφηβεία( aka όλοι μας είχαμε από μια κασέτα xD) Έχεις δίκιο γιατί πρόκειται για ειλικρινείς ηχογραφήσεις και ο εθισμός του σε συνδυασμό με το μπλούζ/ροκ ήρθαν και έδεσαν πάνω στην νοοτροπία του ρεμπέτικου. Τώρα οι δίσκοι με τους Απροσάρμοστους είναι λίγο hit or miss imho, γιατί πατάει πολύ σε κομμάτια που έχουν να κάνουνε με τη χρήση ναρκωτικών( δεν το κατακρίνω, απλώς κάπου με κουράζει) Από την άλλη υπάρχουν και διαμαντάκια όπως το RnR στο κρεβάτι, το Αντε και καλή τύχη μάγκες...

Για Άσιμο είναι δεδομένο αυτό που γράφεις καθότι έπασχε από βαριάς μορφής διπολική διαταραχή( βασικά σχιζοφρένεια) και έπρεπε να παίρνει την αγωγή του κάτι που ο ίδιος προτίμησε να μην κάνει. Ήταν όμως ευφυέστατος και έχει γράψει καταπληκτικά τραγούδια- ειδικά ο στίχος σφάζει με το βαμβάκι σε πολλά από αυτά. Ακόμη και οι ηχογραφήσεις από τις κασέτες που πουλούσε ο ίδιος έχουνε κάτι το αυθεντικό και είναι δεδομένων και των συνθηκών ηχογράφησης πολύ προσεγμένες.

Καλά ο Λοϊζος είναι άλλο επίπεδο από τους δύο προαναφερθέντες συνθετικά κατά την άποψή μου. Κρίμα που έφυγε νωρίς, πολύ κρίμα. Υπήρχαν σαφώς συνεχιστές απλώς θα μπορούσε να προσφέρει πολλά ακόμη και σαν προσωπικότητα. Βέβαια θεωρητική συζήτηση καθώς μπορεί να ειχε "πολιτικοποιηθεί" σαν τον Νταλάρα και να λέγαμε άλλα τώρα

Θα το τσεκάρω το Άδειο δωμάτιο με την πρώτη ευκαιρία.

[Ramparter]

Ξερω οτι ειναι περσινα ξινα σταφυλια αλλα το Hymn for the Weekend των Coldplay είναι από τα πιο όμορφα κομματια που εχω ακουσει.

[thunderjohn]

Let's all chant disco boys and girls!!

[Sinclair]

Aχ ρε Λούκι...

Το συγκεκριμένο κομμάτι έβαζα τον πατέρα μου να το βάζει στο αυτοκίνητο όλη την ώρα όταν ήμουν 3-4 χρονών.( σε κασέτα εννοείται xD)

Αυτό από την άλλη έγινε από τα αγαπημένα μου πολλά χρόνια αργότερα, όταν άρχισα να ψάχνω τη δισκογραφία του.

[Ryu_gr]

Αφιερωμένο σ'αυτή τη γενιά λοιπόν

[Raf]

Ο Χριστός πίνει μπέρμπον στο Κεντάκι πλαισιωμένος από γκανιάν άτομα.

[Sinclair]

ΘΑΝΑΤΟΣΣΣ! ;)

Kαι σε τελείως άλλο κλίμα, αλλά φανταστικό κομμάτι- ο δίσκος θέλει ακροάσεις ακόμη για να αποφασίσω.

[Raf]

[MENTION=9]Sinclair[/MENTION]

Ένα τραγούδι από Μικρές Περιπλανήσεις που το λέει ο Παπάζογλου που, αν δεν το ξέρεις ήδη, πιστεύω θα σ'αρέσει.

 

Και άλλο ένα του Σωκράτη που θανασίζει - σίγουρα δεν θα σου είναι αντιπαθητικό.

 

[Sinclair]

Ωραία κομμάτια και τα δύο και δεν γνώριζα κανένα. Έχω αγοράσει και το άδειο δωμάτιο, μαζί με τον διάφανο αλλά δεν έχω προλάβει ακόμη να τα ακούσω όπως θέλω.

[Raf]

το πλήρωσες ψηφιακό; εγώ ακόμα δεν το έχω αγορασμένο. ελπίζω να σ' αρέσει και να μη σε πήρα στον λαιμό μου. :p

[Sinclair]

Όχι. Δεν ειμαι και πολυ fan του ψηφιακού εκτός απο τις περιπτώσεις του bandcamp. To πηρα απο το site του public που το εχει 5€ και τον Διάφανο 7. Ενα δυο κομμάτια που άκουσα στο youtube μου άρεσαν, οποτε προχώρησα και στην αγορα.

http://www.public.gr/product/music/greek-music/entehna/to-adeio-domatio/prod110487/

http://www.public.gr/product/music/greek-music/entehna/diafanos/prod301453/

[Ryu_gr]

[BigBOSS]

Ψυχική ανάταση, Τζέιμς Χόρνερ, Braveheart

[Sinclair]

Το ακόλουθο το είχα πάρει δώρο στον αδερφό μου- στον οποίο οφείλω και την επανέναρξη της ενασχόλησής μου με την εγχώρια μουσική Τελικά έχουμε θέμα- πολύ ωραίος δίσκος

και δύο έξτρα

 

ως επί το πλείστον για την φοβερή ενορχήστρωση και τα γεμίσματα του Παπαδόπουλου.