Ελληνική μουσική

[Roronoa]

[thunderjohn]

Τι κομμάτι?!

[thunderjohn]

Δικό σας

[Raf]

Αυτόν τον καιρό κυκλοφορεί δίσκος αναφοράς. Ένα δείγμα:

[Ramparter]

Ισως το μονο ελληνικο που ακουσα περυσι και μ αρεσε.

[Ryu_gr]

Ρεμπέτικο, ντουμάνι, φούντες, τσιγαριές και ένα νοσταλγικό τραγούδι.

[thunderjohn]

[Ryu_gr]

Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Υπόγεια Ρεύματα, Ενδελέχεια, Διάφανα Κρίνα και τόσοι άλλοι έφτιαχναν μια απίστευτη ελληνική ροκ σκηνή το 90'.

Δεν θα σπαμάρω αράδες τραγούδια, το φόρουμ αποτελείται κυρίως από (ποιοτικούς επιτρέψτε μου) γερόλυκους, απλά θα βάλω ένα κομμάτι για να τονίσω ότι δεν χρειαζόσουν να ήσουν ροκάς πολλά βαρύς για να ακούσεις τα περισσότερα κομμάτια, ο στίχος δε νιώθω ότι σε σύγκριση με τη σημερινή εμπορική σκηνή φαντάζει ότι βγήκε από άλλο κόσμο. Σήμερα ευτυχώς υπάρχουν και οι έντεχνοι που σώζουν την παρτίδα.

[straier]

Καλά εδώ που τα λέμε η ελληνική ροκ σκηνή δεν ήταν ποτέ ροκ.
Πάντα στην κατηγορία που ονομάζουμε έντεχνο ήταν με το χαρακτηριστικό που τους ξεχώριζε να είναι πως όλοι είχαν σχεδόν την ίδια φωνή/τραγουδούσαν με τον ίδιο τρόπο.

[Raf]

Το έντεχνο είναι προβληματικός όρος, γιατί μ' αυτή τη λέξη περιγράφονται πολλά διαφορετικά είδη τραγουδιού που φτάνουν να έχουν λίγη ως καμιά σχέση μεταξύ τους. Έντεχνοι έχουν χαρακτηριστεί από τον Χατζιδάκι και τον Μαυρουδή μέχρι τους Πυξ Λαξ και τον Χατζηγιάννη (!). Είμαι πολύ επιφυλακτικός ως προς τον όρο αυτό, αλλά καταλαβαίνω την ανάγκη να υπάρχει μια λέξη για να περιγράψει συνοπτικά το ελληνικό τραγούδι που μελοποιεί έντεχνο (σε αντιδιαστολή με τον λαϊκό) λόγο, χρησιμοποιώντας μουσική που σε μικρό έως μεγάλο βαθμό αποκλίνει από τις λαϊκές φόρμες και που αντλεί χαρακτηριστικά από την παγκόσμια δεξαμενή, συνήθως ανάλογα με τα ακούσματα του κάθε δημιουργού. Πάντως, σε αυτό το είδος που λέμε έντεχνο έχουν διακριθεί και ακουστεί από αριστουργήματα μέχρι θολοκουλτουριάρικες εστέτ μπαρούφες. Διαφωνώ πως όλοι τραγουδούν με τον ίδιο τρόπο, εκτός κι αν έχεις στο μυαλό σου μια περιορισμένη ιδέα για το έντεχνο - θα συμφωνούσα π.χ. στη διατύπωσή σου, αν αφορούσε τη συνωμοταξία Πυξ-Λαξ, Όναρ, κτλ, που ως και την περασμένη δεκαετία ήταν στο πικ της.

[straier]

Για τη φωνή αναφερόμουν σε αυτά που ονομάζουμε ελληνική ροκ σκηνή και όχι στο έντεχνο γενικότερα. Με τα άλλα συμφωνώ σε γενικές γραμμές.
Και τους πρώτους δίσκους του Χατζηγιάννη στο έντεχνο/ποπ θα τους κατέτασα πάντως.

[Ryu_gr]

θα ταξιδέψουμε λοιπόν μια μέρα μακριά
θα μείνουν άδεια τα κλουβιά που χτίσατε

Το τσίμπησα το like από [MENTION=94]Raf[/MENTION] εύκολα!

[Raf]

Τo like επειδή είσαι εσύ γαμάτος. Κατα τ' άλλα δεν συμπαθώ πολύ τον Παυλίδη και με τον Αγγελάκα είμαι μάλλον ουδέτερος.

[Sinclair]

Συμπαθητική συνεργασία! Εγώ πάλι είμαι στο ενοχικό, πλέον, γκρουπ που συμπαθούσε μέσα 90s περισσότερο Ξύλινα Σπαθια από Τρύπες και πολύ αργότερα κατάλαβα το λάθος μου... Μην παρεξηγηθώ, μια χαρά ήταν σαν αντιπρόσωποι του ελληνικού εμπορικού ροκ των 90s, αλλά οι Τρύπες είχαν και θα έχουν περισσότερη ουσία και food for thought που λέμε

Ωστόσο αν και έχω ακούσει τα άπαντα από Ξύλινα σπαθιά πριν την μεταστροφή σε πιο ηλεκτρονικό ήχο, το ακόλουθο κομμάτι( και για προσωπικούς λόγους)παραμένει το αγαπημένο

Επίσης για να είμαι και ον τόπικ, ακόμη να αξιωθώ να αγοράσω/ακούσω( για συγκεκριμένους καλλιτέχνες αυτά πάνε πακέτο για μένα) το νέο πόνημα του Θανάση με τον Σωκράτη. Αλλά νομίζω ήρθε η ώρα

[Raf]

Επίσης για να είμαι και ον τόπικ, ακόμη να αξιωθώ να αγοράσω/ακούσω( για συγκεκριμένους καλλιτέχνες αυτά πάνε πακέτο για μένα) το νέο πόνημα του Θανάση με τον Σωκράτη. Αλλά νομίζω ήρθε η ώρα

Ακόμα προσπαθώ να σχηματίσω γνώμη γι' αυτή τη δουλειά. Άκου τη και τα λέμε.