How to review: the Gamers Odyssey guide to perfection

[Jedah]

Αν κάποιοι προσπαθήσουν να κάνουν review παιχνίδια θα ήταν εξαιρετικά πολύτιμο αν:

1) Το review κάνει φρέσκια κριτική και όχι ξαναμανα-εκθείαση ενός κλασσικού παιχνιδιού. Τα περισσότερα κλασσικά παιχνίδια που εκθειάζονται σήμερα δυστυχώς έχουν σοβαρότατα προβλήματα.

2) Να προσφέρει σε βάθος ανάλυση των μηχανισμών του παιχνιδιού και όχι να αναλώνεται στην τότε ωραία εποχή κ.λ.π. Να τονίζεται τι κάνει καλά το παιχνίδι και τι όχι.

3) Το review να είναι γραμμένο από κάποιον που να έχει λιώσει το παιχνίδι και είναι καλός σε αυτό.

Έχετε υπόψη σας ότι τα παραπάνω δεν τηρούνται σχεδόν ποτέ και τα 3 από κανέναν reviewer. Αν το καταφέρουμε εδώ, τότε έχουμε παγκόσμια πρωτοτυπία. Δώστε τον καλύτερο εαυτό σας!

[Ramparter]

Πολυ σημαντικο το 1ο που λες Jedah αλλα δυστυχως πολλες φορες και οι ιδιοι οι αναγνωστες δεν ειναι ετοιμοι να δεχθουν την κριτικη στα προβληματα ενος κλασικου τιτλου.

[Sinclair]

Το review κάνει φρέσκια κριτική και όχι ξαναμανα-εκθείαση ενός κλασσικού παιχνιδιού. Τα περισσότερα κλασσικά παιχνίδια που εκθειάζονται σήμερα δυστυχώς έχουν σοβαρότατα προβλήματα.

Εμ διαφωνώ σε αυτό... Δλδ τα προβλήματα του πρώτου Super Mario, Metroid, Castlevania, του FF 7( εντελώς τυχαία τα αναφέρω) τα καθιστούν ασχημα games γενικά? Ή μήπως πρέπει να τονιστούν υπέρ του δέοντος? Nομίζω χάνουμε το νόημα αν μένουμε στα αρνητικά. Ένα review του Metroid πχ θα του αποτίσει φόρο τιμής για ό,τι καινούριο δοκίμασε και αποδεδειγμένα πέτυχε. Προφανώς και θα ανφερθεί η απουσία save αλλά οκ δε νομίζω πως κάποιος ούτως ή άλλως θα παίξει το πρώτο Metroid αν δεν το έχει ήδη κάνει.

Κάποια games σίγουρα πλέον δεν μπορούν να παιχθούν και δεν έχει νόημα κιόλας πχ Doom σε SNES όσο καλό σαν port ήταν για την εποχή του δεδομένων των συνθηκών, ή του Super SF πάλι σε SNES. Ωστόσο κάποια reviews θα είναι σαν φόρος τιμής ενώ κάποια άλλα προφανώς θα θάβουν games που έγιναν γνωστά για τους λάθους λόγους-πχ μόδα. Παράδειγμα τα reviews του Screwattack που πότε εκθειάζουν και πότε θάβουν.

Σε τελική ανάλυση χαλαρώστε λιγο, χομπίστες είμαστε... Άποψή μου είναι πως αρκετά από τα reviews που είδα στο παλιό Gamers Odyssey ήταν μια χαρά και θα χαιρόμουν να τα διάβαζα και σε game magazine.Εδω "δημοσιογράφοι" και έχουν κάνει κριτικές που δεν κάνουν καν για φυλλάδα κουτσομπολίστικη.

[Titus]

1) Το review κάνει φρέσκια κριτική και όχι ξαναμανα-εκθείαση ενός κλασσικού παιχνιδιού. Τα περισσότερα κλασσικά παιχνίδια που εκθειάζονται σήμερα δυστυχώς έχουν σοβαρότατα προβλήματα.

2) Να προσφέρει σε βάθος ανάλυση των μηχανισμών του παιχνιδιού και όχι να αναλώνεται στην τότε ωραία εποχή κ.λ.π. Να τονίζεται τι κάνει καλά το παιχνίδι και τι όχι.

3) Το review να είναι γραμμένο από κάποιον που να έχει λιώσει το παιχνίδι και είναι καλός σε αυτό.

1) Αυτό έχει πολύ σημαντική βάση, ειδικά με τη retro στροφή του XBOX Live και όλων των συναφών. Πιστεύω όμως πως ο άξονας της κριτικής δε μπορεί να είναι ο ίδιος με αυτόν ενός σύγχρονου / πιο πρόσφατου τίτλου, αλλά απεναντίας ενδιαφέρει περισσότερο το re-playability: το πόσο άντεξε το παιχνίδι στο χρόνο (για την ακρίβεια αν παίζεται ακόμα ή έχει σαπίσει τόσο που έχει μόνο cult και ιστορική αξία) και αν αξίζει τον κόπο και το χρόνο του σύγχρονου gamer. Σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και τα γραφικά μπορεί να είναι αποτρεπτικός παράγοντας. Το δυσκολότερο κομμάτι για ένα παλαίμαχο παίχτη πιστεύω ότι είναι αυτή ακριβώς η αποστασιοποίηση - πώς μπορεί να βρει κάποιος ελαττώματα στο Super Metroid ή το Contra ή το Golden Axe όταν τα έχει κάνει βίδες?

2) Συμφωνώ αλλά υπό προϋποθέσεις. Ένας αέρας retro νοσταλγίας είναι πάντα ευπρόσδεκτος, και προσωπικά είμαι χαλαρός (τουλάχιστον για τους μηχανισμούς που, κακά τα ψέματα, δεν είναι και τόσο πολύπλοκοι) απέναντι σε retro reviews, καθώς έχω διαβάσει αρκετά κείμενα της μίας παραγράφου σε διάφορα sites που με έχουν ενημερώσει πλήρως για διάφορα παιχνίδια. Επίσης, το τι κάνει καλά το παιχνίδι και τι όχι εξαρτάται υποχρεωτικά από τα τότε κριτήρια, αλλά το νέο ζητούμενο που θέλουμε εμείς και θέτει ο Jedah είναι το πόσο καλά αυτό το κάτι λειτουργεί σήμερα.

3) Αυτό είναι αυτονόητο.

Στο δια ταύτα, υπάρχουν αρκετοί γεροντολάγνοι εδώ για να στηρίξουν μια τέτοια προσπάθεια όταν με το καλό ξαναμπεί μπροστά η σελίδα. Το θέμα είναι να υπάρχει η όρεξη συμμετοχής, ώστε να μην καταλήξουμε με 5 σκονισμένες παρουσιάσεις σε ένα retro τμήμα. Είμαι υπέρ με χέρια και με πόδια πάντως, και θα συμμετάσχω σίγουρα.

[McSolid]

...το Super Metroid δεν ειχε και δεν εχει προβληματα....lol

Μια ιδεα που μου ερχεται για τα reviews ειναι η εξης: ενα two faced review, το οποιο να συγκρινει ισως το τοτε με το τωρα, του στυλ "Τι λεει ο παλιος" - "Τι λεει ο νεος".

"Τι λεει ο παλιος πχ για το FFVII": Best Ever Σεναριο, η αποκαλυψη της εποχης για τα RPG
"Τι λεει ο νεος": Με τι υπομονη παιζατε αυτο το παιχνιδι; Μονο οι random μαχες του τρωνε τις μισες ωρες gameplay...

Μπορει να κανω και λαθος βεβαια.....lol

[Ground_zero]

Oi treis prodiagrafes gia ena kalo review pou periegrapse o Jedah einai poly kales kata thn gnwmh mou.
Thelw kai egw na kanw kapoio review, alla ton teleftaio kairo skeftomai olo kai perissotero kati poio diaforetiko apo ena aplo grapto keimeno opws panta.
Etsi mias kai rixnoume oloi idees gia typous review kai pws prepei na ginontai, eftiaksa to parakatw syntomo video san idea:

http://www.youtube.com/watch?v=8MIgIglic_M&feature=channel_page

Parakalw deite to se Fullscreen dioti einai h prwth fora kai mou vghke poly mikrotero apoti perimena...
Epishs sorry gia thn poiothta.

Kserw pws den prokeitai gia review, omws to ksekinhsa ws ena prwto sample gia to pws tha fenotan se mena kai fysika se esas, ean ginotan ena tetoiou eidous egxeirhma.
Ta games pou mporw na grafw kai na paiksw einai fysika apo emulators kai o tropos eggrafhs einai apo thn othonh tou ypologisth.
Elpizw se thetiko apotelesma wste na kanw kati parapanw thn epomenh fora

[Jedah]

Όποιος θέλει να πάρει ένα μικρό tutorial για το πώς γράφουμε ένα πραγματικό review και όχι ένα factoid article καλό θα είναι να διαβάσει κάποια από τα posts του GroundZero (fixed) ανα καιρούς. Ανάλυση και κριτική, που από την φύση της επιδιώκει την καταγραφή των προβλημάτων μιας ιδέας, εν προκειμένου του σχεδιασμού ενός παιχνιδιού. Η κριτική οδηγεί σε βελτίωση και εξέλιξη. Το αναμάσημα σε συντηρητισμό και βάλτωση των ιδεών.

Αλλά για να γίνω πιο κατανοητός ας απαντήσω 1-1 σε κάποια θέματα που τέθηκαν.

Πολυ σημαντικο το 1ο που λες Jedah αλλα δυστυχως πολλες φορες και οι ιδιοι οι αναγνωστες δεν ειναι ετοιμοι να δεχθουν την κριτικη στα προβληματα ενος κλασικου τιτλου.

Πρέπει να ωριμάσουμε και να δεχόμαστε την κριτική σαν σοβαροί άνθρωποι. Η κριτική σε έναν τίτλο που λατρέψαμε δεν έχει σαν σκοπό να μας προσβάλλει ή να μας αλλοιώσει την εμπειρία που είχαμε. Αλλά θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τις ιδέες και τους μηχανισμούς που κάνουν καλό ένα παιχνίδι, ανεξάρτητα το πόσοι άνθρωποι μπορούν να διασκεδάσουν με αυτό. Το ότι πολλοί δεν διασκεδάζουν με το σκάκι αλλά με το Taboo σε καμία περίπτωση δεν κάνει το Taboo καλύτερο παιχνίδι.

Εμ διαφωνώ σε αυτό... Δλδ τα προβλήματα του πρώτου Super Mario, Metroid, Castlevania, του FF 7( εντελώς τυχαία τα αναφέρω) τα καθιστούν ασχημα games γενικά? Ή μήπως πρέπει να τονιστούν υπέρ του δέοντος? Nομίζω χάνουμε το νόημα αν μένουμε στα αρνητικά. Ένα review του Metroid πχ θα του αποτίσει φόρο τιμής για ό,τι καινούριο δοκίμασε και αποδεδειγμένα πέτυχε. Προφανώς και θα ανφερθεί η απουσία save αλλά οκ δε νομίζω πως κάποιος ούτως ή άλλως θα παίξει το πρώτο Metroid αν δεν το έχει ήδη κάνει.

Η κριτική των προβλημάτων οδηγεί σε γνώση και η γνώση στην επιλογή καλύτερων παιχνιδιών και κατα συνέπεια στην γενική βελτίωσή τους. Χωρίς κριτική τα παιχνίδια θα γίνουν 1,5 ωρίτσα υπόθεση που θα την νοικιάζεις για λίγα ευρώ και δεν θα θές να την ξαναπαίξεις ποτέ, κάτι σαν τις ταινίες και τα CD που μοιράζουν οι εφημερίδες. Όλα τα προβλήματα πρέπει να τονίζονται στο maximum γιατί αυτό δείχνει πραγματική κριτική ικανότητα και οδηγεί την ανάπτυξη θεωρητικού υπόβαθρου σχεδιασμού καλύτερων παιχνιδιών. Το να αναμασάμε τα ίδια και τα ίδια δεν βοηθάει κανέναν και αν το καλοσκεφτείς οδηγεί την βιομηχανία σε όλο και πιο λοβοτομημένα παιχνίδια. Για παράδειγμα η απουσία save στο πρώτο Metroid (δεν το έχω παίξει ενδελεχώς) δεν είναι μειονέκτημα αν το παιχνίδι έχει σχεδιαστεί άψογα για να παίζεται χωρίς saves. Αν όμως είναι κακοσχεδιασμένο τότε πρέπει να κριτικαριστεί. Επίσης μην συγχέεται τον σχεδιασμό ενός παιχνιδιού με την τεχνολογία. Το σκάκι μπορεί να παιχτεί στο χαρτί και σε υπολογιστή αλλά είναι το ίδιο παιχνίδι.

Κάποια games σίγουρα πλέον δεν μπορούν να παιχθούν και δεν έχει νόημα κιόλας πχ Doom σε SNES όσο καλό σαν port ήταν για την εποχή του δεδομένων των συνθηκών, ή του Super SF πάλι σε SNES. Ωστόσο κάποια reviews θα είναι σαν φόρος τιμής ενώ κάποια άλλα προφανώς θα θάβουν games που έγιναν γνωστά για τους λάθους λόγους-πχ μόδα. Παράδειγμα τα reviews του Screwattack που πότε εκθειάζουν και πότε θάβουν.

Καταρχίν το ScrewAttack μην το αναφέρεις όταν μιλάς για σοβαρή κριτική. Οι άνθρωποι αυτοί χαβαλεδιάζουν και έχουν σαν πρώτο κριτήριο πόσο καλά περάσανε με τον τίτλο. Αν εγώ γουστάρω να παίζω τρίλιζα με την παρέα μου και περνάμε καλά, δεν σημαίνει ότι η τρίλιζα είναι ανώτερη από το Starcraft.

Σε τελική ανάλυση χαλαρώστε λιγο, χομπίστες είμαστε... Άποψή μου είναι πως αρκετά από τα reviews που είδα στο παλιό Gamers Odyssey ήταν μια χαρά και θα χαιρόμουν να τα διάβαζα και σε game magazine.Εδω "δημοσιογράφοι" και έχουν κάνει κριτικές που δεν κάνουν καν για φυλλάδα κουτσομπολίστικη.

Χομπίστας είναι κάποιος που παίζει Halo 3 και σπέρνει θάνατο online το ίδιο και αυτός που χάνει στο Easy. Ο επαγγελματισμός δεν έχει σχέση με το πόσο καλά κάνεις μια προσπάθεια. Επαγγελματίες κάνουν άσχημα την δουλειά τους και μάλιστα χωρίς τίμημα. Οπότε είναι καθαρά τι στόχους έχει ο καθένας με τον χρόνο και το μεράκι του.

1) Αυτό έχει πολύ σημαντική βάση, ειδικά με τη retro στροφή του XBOX Live και όλων των συναφών. Πιστεύω όμως πως ο άξονας της κριτικής δε μπορεί να είναι ο ίδιος με αυτόν ενός σύγχρονου / πιο πρόσφατου τίτλου, αλλά απεναντίας ενδιαφέρει περισσότερο το re-playability: το πόσο άντεξε το παιχνίδι στο χρόνο (για την ακρίβεια αν παίζεται ακόμα ή έχει σαπίσει τόσο που έχει μόνο cult και ιστορική αξία) και αν αξίζει τον κόπο και το χρόνο του σύγχρονου gamer. Σε πολλές περιπτώσεις, ακόμα και τα γραφικά μπορεί να είναι αποτρεπτικός παράγοντας. Το δυσκολότερο κομμάτι για ένα παλαίμαχο παίχτη πιστεύω ότι είναι αυτή ακριβώς η αποστασιοποίηση - πώς μπορεί να βρει κάποιος ελαττώματα στο Super Metroid ή το Contra ή το Golden Axe όταν τα έχει κάνει βίδες?

Η αντοχή στον χρόνο είναι άμεση συνέπεια και της ποιότητας ενός παιχνιδιού. Mortal Kombat δεν παίζει κανένας σοβαρά πλέον, ενώ στο Super Street Fighter II Turbo ακόμα μαθαίνει ο κόσμος και γίνεται καλύτερος. Όσο για τα γραφικά, ναι παίζουν τον ρόλο τους αφού πρώτα κριθεί με ουσία ο σχεδιασμός και η ποιότητα των μηχανισμών και της πρόκλησης ενός παιχνιδιού. Από τα παιχνίδια που αναφέρεις μόνο το Super Metroid έχει αντέξει αρκετά, γιατί πολύ απλά στο είδος του δεν υπήρξε τίποτα καλύτερο. Κι όμως το Super Metroid έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα: είναι εύκολο παιχνίδι, η Samus εξελίσσεται πιο γρήγορα από τους εχθρούς της και το παιχνίδι να γίνεται σε σημεία πολύ εύκολο. Σε ακόμα χειρότερο βαθμό αυτό το πρόβλημα το έχουν τα Metroidvanias που με το σιχαμερό grinding καταστρέφεται η πρόκληση.

2) Συμφωνώ αλλά υπό προϋποθέσεις. Ένας αέρας retro νοσταλγίας είναι πάντα ευπρόσδεκτος, και προσωπικά είμαι χαλαρός (τουλάχιστον για τους μηχανισμούς που, κακά τα ψέματα, δεν είναι και τόσο πολύπλοκοι) απέναντι σε retro reviews, καθώς έχω διαβάσει αρκετά κείμενα της μίας παραγράφου σε διάφορα sites που με έχουν ενημερώσει πλήρως για διάφορα παιχνίδια. Επίσης, το τι κάνει καλά το παιχνίδι και τι όχι εξαρτάται υποχρεωτικά από τα τότε κριτήρια, αλλά το νέο ζητούμενο που θέλουμε εμείς και θέτει ο Jedah είναι το πόσο καλά αυτό το κάτι λειτουργεί σήμερα.

Είναι θέμα επιλογής. Αναμασάμε τα ίδια με όλους τους άλλους ή προσφέρουμε κριτική για να ταρακουνήσουμε και να ταρακουνηθούμε;
Κακό δεν είναι να μην ξέρεις, ούτε να μην είσαι καλός σε κάτι. Κακό είναι να λατρεύεις το μέτριο και το κακό μόνο και μόνο για να μην αναφέρεις τουλάχιστον πώς θα μπορούσες να το βελτιώσεις.

[sub_zero]

Η αντοχή στον χρόνο είναι άμεση συνέπεια και της ποιότητας ενός παιχνιδιού. Mortal Kombat δεν παίζει κανένας σοβαρά πλέον, ενώ στο Super Street Fighter II Turbo ακόμα μαθαίνει ο κόσμος και γίνεται καλύτερος. Όσο για τα γραφικά, ναι παίζουν τον ρόλο τους αφού πρώτα κριθεί με ουσία ο σχεδιασμός και η ποιότητα των μηχανισμών και της πρόκλησης ενός παιχνιδιού. Από τα παιχνίδια που αναφέρεις μόνο το Super Metroid έχει αντέξει αρκετά, γιατί πολύ απλά στο είδος του δεν υπήρξε τίποτα καλύτερο. Κι όμως το Super Metroid έχει ένα μεγάλο μειονέκτημα: είναι εύκολο παιχνίδι, η Samus εξελίσσεται πιο γρήγορα από τους εχθρούς της και το παιχνίδι να γίνεται σε σημεία πολύ εύκολο. Σε ακόμα χειρότερο βαθμό αυτό το πρόβλημα το έχουν τα Metroidvanias που με το σιχαμερό grinding καταστρέφεται η πρόκληση.

Η αντοχή στο χρόνο έχει να κάνει και με την κατηγορία του παιχνιδιού. Είτε λόγω της φύσης του (π.χ fighting) είτε λόγω γενικότερης στασιμότητας (π.χ platform).

Είναι θέμα επιλογής. Αναμασάμε τα ίδια με όλους τους άλλους ή προσφέρουμε κριτική για να ταρακουνήσουμε και να ταρακουνηθούμε;
Κακό δεν είναι να μην ξέρεις, ούτε να μην είσαι καλός σε κάτι. Κακό είναι να λατρεύεις το μέτριο και το κακό μόνο και μόνο για να μην αναφέρεις τουλάχιστον πώς θα μπορούσες να το βελτιώσεις.

Eμένα πάντως αυτό μου κάνει για μετά Χριστό προφητίες... Γίνεται να κρίνεις ένα τίτλο που κυκλοφόρησε πριν 15 χρόνια με τα σημερινά δεδομένα; Ακόμα και να υποθέσουμε ότι γίνεται έχει κάποιο νόημα αυτό; Εντάξει ένα 5% (και πολύ λέω) των τίτλων ήταν αρκετό αξιόλογο και μπορεί να σταθεί και σήμερα. Για το υπόλοιπο 95% μία τέτοια διαδικασία θα ηταν κάτι εντελώς το τυπικό. Μέσα σε αυτό το 95% ανήκουν και πολλά παιχνίδια που θεωρούνται αξιόλογα. Είναι σαν να αξιολογούμε sedan αμάξια αλλά με sport κριτήρια.

[Jedah]

Η αντοχή στο χρόνο έχει να κάνει και με την κατηγορία του παιχνιδιού. Είτε λόγω της φύσης του (π.χ fighting) είτε λόγω γενικότερης στασιμότητας (π.χ platform).

Μπορείς να μου πείς μια κατηγορία που εν γένει δεν έχει αντοχή στον χρόνο; Σε πάω από τώρα στοίχημα ότι όσο διασκεδαστικό και να είναι ένα παιχνίδι μιας τέτοιας κατηγορίας, σίγουρα θα έχει απλό και ρηχό κεντρικό μηχανισμό παιχνιδιού.

eμένα πάντως αυτό μου κάνει για μετά Χριστό προφητίες... Γίνεται να κρίνεις ένα τίτλο που κυκλοφόρησε πριν 15 χρόνια με τα σημερινά δεδομένα; Ακόμα και να υποθέσουμε ότι γίνεται έχει κάποιο νόημα αυτό; Εντάξει ένα 5% (και πολύ λέω) των τίτλων ήταν αρκετό αξιόλογο και μπορεί να σταθεί και σήμερα. Για το υπόλοιπο 95% μία τέτοια διαδικασία θα ηταν κάτι εντελώς το τυπικό. Μέσα σε αυτό το 95% ανήκουν και πολλά παιχνίδια που θεωρούνται αξιόλογα. Είναι σαν να αξιολογούμε sedan αμάξια αλλά με sport κριτήρια.

Ναι γίνεται, αν καταλάβουμε ότι οι μηχανισμοί που κινούν ένα παιχνίδι δεν είναι πάντα δεμένοι με την τεχνολογία υλοποίησης του. Έχει πολύ μεγάλο νόημα στο να καταλάβουμε κάποια πράγματα και ίσως να κινήσουμε και την σκέψη άλλων να τα καταλάβει. Τα κριτήρια που κρίνεις ένα παιχνίδι είναι θολό τοπίο γιατί ποτέ δεν κάνουμε σωστή κριτική και ποτέ δεν μαθαίνουμε. Είμαστε άσχετοι με λίγα λόγια και πρέπει να δούμε πώς θα το αλλάξουμε αυτό, ανεξάρτητα με τι ξοδεύουμε την ώρα μας.

[sub_zero]

Μπορείς να μου πείς μια κατηγορία που εν γένει δεν έχει αντοχή στον χρόνο; Σε πάω από τώρα στοίχημα ότι όσο διασκεδαστικό και να είναι ένα παιχνίδι μιας τέτοιας κατηγορίας, σίγουρα θα έχει απλό και ρηχό κεντρικό μηχανισμό παιχνιδιού.

Aν κατάλαβα καλά, το αποδέχεσαι αυτό που έγραψα πριν. Δεν διαφωνώ κιόλας για το ρηχό μηχανισμό, με τη μόνη διαφορά πως εγώ πιστεύω ότι αυτό είναι το αναμενόμενο για τους περισσότερους retro τίτλους.

Ναι γίνεται, αν καταλάβουμε ότι οι μηχανισμοί που κινούν ένα παιχνίδι δεν είναι πάντα δεμένοι με την τεχνολογία υλοποίησης του. Έχει πολύ μεγάλο νόημα στο να καταλάβουμε κάποια πράγματα και ίσως να κινήσουμε και την σκέψη άλλων να τα καταλάβει. Τα κριτήρια που κρίνεις ένα παιχνίδι είναι θολό τοπίο γιατί ποτέ δεν κάνουμε σωστή κριτική και ποτέ δεν μαθαίνουμε. Είμαστε άσχετοι με λίγα λόγια και πρέπει να δούμε πώς θα το αλλάξουμε αυτό, ανεξάρτητα με τι ξοδεύουμε την ώρα μας.

Και οι ίδιοι οι μηχανισμοί σε πολλές περιπτώσεις είναι συνδεδεμένοι με την τεχνολογία, άρα δεν μπορείς να την βγάλεις εκτός παιχνιδιού τελείως. Γενικότερα αυτό ππου πιστεύω είναι ότι είναι φυσιολογικό 15 χρόνια μετά μπορούν να σταθούν μόνο οι top τίτλοι που άγγιζαν το τέλειο για την τότε εποχή.

[Titus]

Βασικά όλη αυτή η συζήτηση είναι μια μεγάλη άσκηση επί χάρτου. Όταν με το καλό σηκωθεί η σελίδα και μπορέσουμε να ξεκινήσουμε ενα retro τμήμα, όλα τα παραπάνω θα δοκιμαστούν. Στο κάτω κάτω ο καθένας μας, πέρα από τα αντικειμενικά στοιχεία που πρέπει να έχει ένα review, έχει τις προτιμήσεις του στο πού (θέλει να) δίνεται βάρος σε αυτό που γράφει (διαβάζει).

Και κάτι τελευταίο - οι μηχανισμοί ενός παιχνιδιού μπορεί να είναι ζωντανοί ακόμα και σήμερα, αλλά η τεχνολογία του να έχει μείνει τόσο πίσω που να μη μπορεί να παιχτεί σήμερα. Αναφέρομαι κυρίως είτε σε πολύ παλιά παιχνίδια από την περίοδο των 8-bit και πιο πίσω (πρώτο στο μυαλό μου το Final Fantasy 2) είτε στην πρώτη γενιά 3D, που η έλλειψη εξοικείωσης και λύσεων έδωσε πολλά άκομψα και άβολα δείγματα. Προσωπικά αδυνατώ να παίξω Jedi Knight: Dark Forces 2 ή Gothic 1 ακριβώς λόγω των γραφικών του, ή σκέφτομαι το Omikron: The Nomad Soul που έχουμε συζητήσει πολλές φορές με το Loggo. Κάποια παιχνίδια έχουν κακογεράσει, πώς το λένε.

[straier]

Το πώς πρέπει να είναι ένα σωστό review ειδικά στην δύσκολη κατηγορία που είναι τα ρετρό όπου υπεισέρχεται ο παράγοντας της νοσταλγίας είναι κάτι πολύ υποκειμενικό. Είναι πολλά θέματα που μπορείς να αναλύσεις από πολλές οπτικές γωνίες. Πχ όπως είπε ο Τίτος κάποια παιχνίδια σήμερα δεν παίζονται λόγω γραφικών (ή και λόγω ήχου να προσθέσω εγώ). Έχει νόημα να κριθούν αρνητικά για αυτά τα στοιχεία (που μπορεί την εποχή που βγήκαν να ήταν state-of-the-art); Ή για τον απαρχαιωμένο χειρισμό τους που πριν 20 χρόνια ήταν ότι πιο μοντέρνο υπήρχε;
Τα σοβαρότατα προβλήματα που λες ότι έχουν τα κλασικά παιχνίδια ήταν προφανή όταν βγήκαν ή προέκυψαν χρόνια μετά, με την έλευση νέων παιχνιδιών; Εν τέλει είναι θέμα ιστορικό και τεχνολογικό. Είναι σα να κατακρίνουμε τα πλοία του 16ου αιώνα γιατί δεν είχε προχωρήσει αρκετά η ναυπηγική και δεν χρησιμοποιούσαν πετρέλαιο. Με ποια μέτρα και ποια σταθμά μπορούμε να κρίνουμε τα παλιά παιχνίδια; Η υπερτόνιση των αρνητικών σε βάρος των θετικών εξάλλου δεν είναι πάντα καλή γιατί πολλές φορές μπορεί να καταλήξουμε να διυλίσουμε τον κώνωπα και να μιλάμε για προβλήματα τόσο μικρά και ασήμαντα που καταντά ανούσιο.
Εν τέλει είναι και υποκειμενικό το θέμα όπως και σε κάθε review. Τι ζητάς από ένα παιχνίδι, ποιες οι εμπειρίες σου, ποια είδη σου αρέσουν κλπ. Ένα review για beatemup γεμάτο λεπτομέρειες για τα διαφορετικά μικρά tweaks σε σχέση με τον προηγούμενο τίτλο της σειράς μπορεί για σένα να είναι παράδεισος που θα κάτσεις να ασχοληθείς σε βάθος πολλές ώρες αλλά για μένα, καλώς ή κακώς, είναι άχρηστες πληροφορίες εφόσον θέλω να ασχοληθώ χαλαρά για να παίζω με φίλους ή να ξεσκάω. Πόσο θεμιτό είναι να κρίνω το halo3 επειδή είναι FPS ή το ff7 επειδή έχει random battles; Ή στο παράδειγμα του Super Metroid εσένα σου φάνηκε εύκολο εμένα σε πολλά σημεία μου φάνηκε παλούκι (αν και δύσκολο με όμορφο τρόπο όχι πολύ εκνευριστικό), πόσο στέκει τα να πεις ότι ένα από τα αρνητικά του είναι η ευκολία;

[Loggo]

Ανάλυση και κριτική, που από την φύση της επιδιώκει την καταγραφή των προβλημάτων μιας ιδέας, εν προκειμένου του σχεδιασμού ενός παιχνιδιού. Η κριτική οδηγεί σε βελτίωση και εξέλιξη. Το αναμάσημα σε συντηρητισμό και βάλτωση των ιδεών.

Signed

Πρέπει να ωριμάσουμε και να δεχόμαστε την κριτική σαν σοβαροί άνθρωποι. Η κριτική σε έναν τίτλο που λατρέψαμε δεν έχει σαν σκοπό να μας προσβάλλει ή να μας αλλοιώσει την εμπειρία που είχαμε. Αλλά θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τις ιδέες και τους μηχανισμούς που κάνουν καλό ένα παιχνίδι, ανεξάρτητα το πόσοι άνθρωποι μπορούν να διασκεδάσουν με αυτό. Το ότι πολλοί δεν διασκεδάζουν με το σκάκι αλλά με το Taboo σε καμία περίπτωση δεν κάνει το Taboo καλύτερο παιχνίδι.

Signed

Επίσης μην συγχέεται τον σχεδιασμό ενός παιχνιδιού με την τεχνολογία. Το σκάκι μπορεί να παιχτεί στο χαρτί και σε υπολογιστή αλλά είναι το ίδιο παιχνίδι.

Όντως, αλλά το σκάκι είναι ένα de facto παιχνίδι, δεν αλλάζει, δεν εξελίσσεται, μένει «στάσιμο» αυτό που ήταν και είναι για εκατονταετίες τώρα. Το αν θα παίξεις με ξύλινα, μεταλλικά, πλαστικά, ψηφιακά ή γυάλινα πιόνια προφανώς και δε παίζει κανέναν ρόλο. Το σκάκι θα μπορούσε να παρομοιαστεί με τις δεκάδες εκδόσεις του Tetris (κι αυτό όμως μονάχα στη κλασική του μορφή), είναι προφανές ότι δεν επηρεάζεται από την τεχνολογία. Σε ένα video game όμως τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα, εδώ ισχύει το ρητό του Ηράκλειτου. Αφενός (και σημαντικότερο) η συντριπτική πλειοψηφία των video games είναι κάτι ρευστό και εύπλαστο και όχι κάτι σταθερό και μη εξελίξιμο. Αφετέρου, η τεχνολογική εξέλιξη επηρεάζει άμεσα το σύνολο ενός video game, όχι απλά την τεχνική μεριά του, αλλά και την ουσία του, καθεαυτό τον σχεδιασμό του δηλαδή.

Από σχεδιαστικής άποψης, η εξέλιξη του οικοδομήματος χρωστάει πολλά αποκλειστικά και μόνο στην τεχνολογική εξέλιξη. Ήταν αυτή η τεχνολογική εξέλιξη που επέτρεψε την εμφάνιση πολλών καινούργιων πραγμάτων, τόσο σε επίπεδο mechanics, όσο και genres. Ήταν αυτή που οδήγησε στην άνθηση πολλών διαφορετικών σχεδιασμών, που άνοιξε δρόμους Όταν για παράδειγμα η τεχνολογία φτάνει στο επίπεδο ώστε η σχεδίαση ενός κόσμου ala GTA να είναι εφικτή, αυτόματα μια νέα σταθερά γεννιέται. Η ιδέα της οποίας δεν αποκλείεται να υπήρχε από πριν, πλέον όμως είναι υλοποιήσιμη και συνεπάγεται κάτι εντελώς καινούργιο. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα FPS, υπήρχε κάποτε η εποχή όπου η A.I. βρισκόταν σε εμβρυακό στάδιο. Η σταθερά αυτή, συνεπαγόταν αυτόματα μια (λίγο πολύ) συγκεκριμένη λογική στην gameplay προσέγγιση του είδους. Έτσι τα περισσότερα FPS, αναγκαστικά εστίαζαν αποκλειστικά, ή σχεδόν αποκλειστικά, στην ευστοχία του παίχτη. Όταν αργότερα η A.I. έφτασε σε διαφορετικά επίπεδα, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους NPC’s να αναπτύξουν τακτικές, άρχιζε σιγά σιγά να συντελείται η αλλαγή αυτή που ισχύει σήμερα στο genre, με την tactical και ρεαλιστικότερη αυτή προσέγγιση που ακολουθεί. Αντίστοιχα και με αλλά genres, mechanics, κλπ. Η τεχνολογική εξέλιξη προφανώς και επηρεάζει τον σχεδιασμό ενός παιχνιδιού.

Καταρχίν το ScrewAttack μην το αναφέρεις όταν μιλάς για σοβαρή κριτική. Οι άνθρωποι αυτοί χαβαλεδιάζουν και έχουν σαν πρώτο κριτήριο πόσο καλά περάσανε με τον τίτλο. Αν εγώ γουστάρω να παίζω τρίλιζα με την παρέα μου και περνάμε καλά, δεν σημαίνει ότι η τρίλιζα είναι ανώτερη από το Starcraft.

Signed

Η αντοχή στο χρόνο έχει να κάνει και με την κατηγορία του παιχνιδιού. Είτε λόγω της φύσης του (π.χ fighting) είτε λόγω γενικότερης στασιμότητας (π.χ platform).

Πολύ σωστά.
Βέβαια όπως είχαμε συζητήσει και παλιότερα σε άλλο θέμα, η άποψή μου είναι ότι πλέον τα περισσότερα genres αλληλεξαρτώνται μεταξύ τους. Τυχόν αλλαγές που μπορεί να λάβουν χώρα σε ένα genre, είναι ικανές να επηρεάσουν ένα άλλο και αυτόματα να αλλάξει τα standards και τις σταθερές, χωρίς απαραίτητα να έχει το ίδιο το genre αυτοπροσδιορίσει τα standards για τον χώρο του. Θα επικαλεστώ, όπως και τότε, το παράδειγμα της σειράς Zelda, η οποία σήμερα φαντάζει σε διάφορα σημεία ετεροχρονισμένη, όχι λόγω της εξέλιξης του συγκεκριμένου genre, αλλά του συνόλου της βιομηχανίας γενικότερα.

Παρόλα αυτά υπάρχουν genres τα οποία είτε επηρεάζονται λιγότερο (platform πχ) ή και καθόλου (fighting, racing πχ) από το σύνολο, κρατώντας κατά μια έννοια την «αυτονομία» τους (τα platforms θα μπορούσαν ίσως να μπουν και στη δεύτερη κατηγορία). Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από τη κυκλοφορία του Super Mario World, κι όμως ο συγκεκριμένος τίτλος παραμένει ακριβώς ότι ήταν και το 1991. Το καλύτερο δηλαδή 2D Mario, κι ένα απ’ τα καλύτερα 2D platforms όλων των εποχών. Σε αυτό συνέβαλε, τόσο η στασιμότητα (και θάνατος μετά από ένα σημείο) των 2D platforms, όσο και η σε σημαντικό βαθμό αυτονομία που κρατάει το συγκεκριμένο genre. Αντίστοιχα, μεταγενέστεροι του Super Mario World τίτλοι δεν ωρίμασαν το ίδιο καλά. Είτε επειδή το ίδιο το είδος εξελίχθηκε, είτε επειδή το σύνολο της βιομηχανίας κατέστησε παρωχημένο μετά από ένα σημείο τον τίτλο. Παράδειγμα της πρώτης κατηγορίας θα μπορούσε να είναι το Doom, και της δεύτερης (ναι θα το πω) το Ocarina of Time.

Γενικότερα αυτό που πιστεύω είναι ότι είναι φυσιολογικό 15 χρόνια μετά μπορούν να σταθούν μόνο οι top τίτλοι που άγγιζαν το τέλειο για την τότε εποχή.

Δεν έχει να κάνει τόσο με Top τίτλους, ενώ και η διάρκεια αντοχής είναι πολύ ρευστή. Περισσότερο έχει να κάνει με το πόσο γρήγορη είναι η εξέλιξη που θα επηρεάσει άμεσα ή έμμεσα έναν τίτλο. Το Super Mario World ήταν Top τίτλος για το 1991 και σήμερα παίζεται εξαιρετικά, το Half-Life 2 κυκλοφόρησε το 2004 και ήδη φαντάζει ετεροχρονισμένο.

Ότι σε ένα post θα τα έχωνα σε Zelda και Half-Life μαζί, δε το περίμενα ποτέ, η fanboyστικη μεριά του εγκεφάλου μου δε μπορεί να το πιστέψει.

Ανέκαθεν ήμουν της άποψης ότι ένας τίτλος πρέπει να κρίνεται με τα δεδομένα της εποχής στην οποία κυκλοφόρησε, αυτό είναι το «ηθικά» δίκαιο. Δε ξέρω πόσο νόημα έχει να κριτικάρει κανείς σήμερα (αμερόληπτα) το πρώτο Doom, και να μη μοιάζει το κείμενο με την φαντασίωση του μεγαλύτερου Doomanti-fanboy, που καρτερικά περίμενε την ώρα να χτυπήσει. Είναι άσχημο να βλέπεις έναν τίτλο θρύλο να αντιμετωπίζεται έτσι, για κάτι που δε φέρει εύθηνη. Όχι μόνο δεν είναι δίκαιο, μα προσωπικά δε βρίσκω και κάποιο νόημα. Έτσι κι αλλιώς όλοι ξέρουμε τι αδυναμίες έχει για τα σημερινά δεδομένα το Doom ή το πρώτο Zelda. Αν πάλι οι παρουσιάσεις εστίαζαν σε τίτλους, που παρά την ηλικία και το ετεροχρονισμένο της φύσης τους, μπορούν ακόμα και σήμερα να σταθούν, τότε αλλάζει το πράγμα.

[Sinclair]

Ίσως υπεραναλύουμε κάτι πολύ απλό αναζητώντας αντικειμενικότητα σε κάτι που εξ ορισμού είναι υποκειμενικό. Ωστόσο διάβασα πολύ σωστές τοποθετήσεις. Τέλος πάντων να πω πως δεν ανέφερα το ScrewAttack σαν παράδειγμα σοβαρής κριτικής. Ήθελα να καταστήσω σαφές το γεγονός πως δεν είναι όλοι παρελθοντολάγνοι.

Ωστόσο το να κρίνω το Super Metroid για παράδειγμα ως εύκολο, δύσκολο ή μετριο εμπίπτει στη σφαίρα της υποκειμενικότητας. Για εμένα ήταν εύκολο σαν game, για το μικρό αδερφό μου δύσκολο εώς ακατόρθωτο. Κατά την άποψη μου το Contra: The Alien Wars παραμένει ένα κλασικό game, όπως και το Gunstar Heroes ωστόσο δε θα συνιστούσα σε κάποιον να παίξει το Contra για Mega Drive πολλώ δε μάλλον το Probotector για MD, μιας και έχουν χάσει πολύ στη μετάφραση. Και η λίστα συνεχίζεται... Δεν ξέρω για παράδειγμα τι νόημα έχει να εστιάσω στα μειονεκτήματα του Shenmue μιας και είναι λογικό να υπάρχουν ελέω της ηλικίας του game. Συμφωνώ με το Loggo πως τα gaming σαν μέσο ψυχαγωγίας είναι ιδιαίτερα ρευστό. Τα σημερινά δεδομένα καθιστούν ένα game όπως το πρώτο Resident Evil ξεπερασμένο και μάλλον unplayable αυτό ωστόσο δεν αφαιρεί τη σημασία του για τη βιομηχανία και την επιρροή που άσκησε.

Επίσης μην ξεχνάμε πως είναι κοινό μυστικό η διαχρονικότητα πολλών arcade games λόγω της αμεσότητας και pick up and play φύσης που τα διακατέχει. Το Tetris είναι καταδικαασμένο να είναι εθιστικό, το Pacman το ίδιο, τα Metal Slug επίσης, τα Point Blank, τα Beat em ups eg Double Dragon, Golden Axe etc. Σε αρκετά μάλιστα από αυτά αυτή η λιτότητα και ο μινιμαλισμός που τα χαρακτηρίζει αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι τους- πχ ο ήχος του Pacman, τα απλοϊκά γραφικά... Τα πάντα διατηρούνται σε λειτουργικό επίπεδο σε πολλούς από αυτούς τους τίτλους.

Ανέκαθεν ήμουν της άποψης ότι ένας τίτλος πρέπει να κρίνεται με τα δεδομένα της εποχής στην οποία κυκλοφόρησε, αυτό είναι το «ηθικά» δίκαιο. Δε ξέρω πόσο νόημα έχει να κριτικάρει κανείς σήμερα (αμερόληπτα) το πρώτο Doom, και να μη μοιάζει το κείμενο με την φαντασίωση του μεγαλύτερου Doomanti-fanboy, που καρτερικά περίμενε την ώρα να χτυπήσει. Είναι άσχημο να βλέπεις έναν τίτλο θρύλο να αντιμετωπίζεται έτσι, για κάτι που δε φέρει εύθηνη. Όχι μόνο δεν είναι δίκαιο, μα προσωπικά δε βρίσκω και κάποιο νόημα. Έτσι κι αλλιώς όλοι ξέρουμε τι αδυναμίες έχει για τα σημερινά δεδομένα το Doom ή το πρώτο Zelda. Αν πάλι οι παρουσιάσεις εστίαζαν σε τίτλους, που παρά την ηλικία και το ετεροχρονισμένο της φύσης τους, μπορούν ακόμα και σήμερα να σταθούν, τότε αλλάζει το πράγμα.

Σε αυτό ειμαι απόλυτα σύμφωνος. Εκτός κι αν αναφερθούμε στο respawning. στην έλλειψη battery save στο Metroid για παράδειγμα και τα σπαστικά συστήματα κωδικών που μας βασάνιζαν... Πιστεύω πάντως όπως προανέφερα πως η πλειονότητα των games που αντέχουν στο χρόνο είναι μάλλον τα πιο arcade αλλά και 2D platforms τα οποία ειδικά στα 16 bit έπιασαν ταβάνι.

Επίσης ας μην ξεχνάμε το remastering, με σεβασμό το πρωτότυπο υλικό που συμβαίνει σε αρκετούς τίτλους με υπέροχα αποτελέσματα. Δεν μπορεί κάποιος να παίξει το πρώτο Metroid? Ας παίξει το κατα γενική ομολογία άψογο remake στο GBA( Zero Mission) Δεν αντέχει το Bionic Commando? Ας προσανατολιστεί στο Rearmed που αποτελεί, imo, παράδειγμα remake. Είχα διαβάσει ένα σχετικό editorial στο EDGE για remakes κλασικών τίτλων και είμαι υπέρ αυτής της κίνησης όταν ειδικά παίρνει το original και το παρουσιάζει σωστά. Δεν νιώθω άσχημα για παράδειγμα αν κάποιος αναφέρεται στο Super Turbo HD Remix σαν απόλυτη έκδοση του ST και όχι στην έκδοση του SNES που είναι σίγουρα η πιο πολυπαιγμένη έκδοση στην εποχή της, ή ακόμη και στο arcade experience- που κακά τα ψέματα ελάχιστοι είχαμε την τύχη να βιώσουμε.

Τέλος πάντων, περιμένω να δω κάποια reviews για να αντιληφθώ σε τι ακριβώς στοχεύουμε.

[Scatman]

Σχετικα με τα reviews, δε συμφωνω με αυτα που ανεφερε ο Jedah αρχικα.

Ενα review αντιπροσωπευει τις αποψεις του ατομου σχετικα με το game οποτε κατευθειαν μιλαμε για ενα προσωπικο κειμενο. Το πως θα εκφρασει καποιος τις σκεψεις του με γραμματα εξαρταται απο πολλα στοιχεια που πολλες φορες τα κριτηρια θα επηρεασουν ή και οχι πχ παιδεια, ταλεντο στη γραφη κτλ Επειτα, κανεις ποτε δε μπορεσε να γραψει κατι που απευθυνεται κι αρεσει στο συνολο.

Θελω να πω, ενα κειμενο που ειναι υπεραναλυτικο, υπερπροσεκτικο στα σημεια που θιγει, ενδεχομενως (σχεδον σιγουρα) να κουρασει τον αναγνωστη. Αντιθετα, μια πιο ελαφρια εκδοση του (πχ screwattack επειδη αναφερθηκε) λογω της αμεσοτητας του να το κανει πιο επιθυμητο για αναγνωση.

Επομενως, καταληγω οτι το review ειναι μια προσωπικη κριτικη που διαφερει αναλογο το ατομο και κρινεται διαφορετικα απο αυτους που το διαβαζουν. Δε μπορουμε να βαλουμε μετρα και σταθμα.

Για εμενα προσωπικα, καλο review ειναι καταρχας αυτο που ειναι ευαναγνωστο και που σαν κυριο στοιχειο του εχει τη μεταφορα μιας γενικης εικονα του game και με ερεθιζει να ασχοληθω μαζι του ωστε να βγαλω τα δικα μου συμπερασματα.

Η υπεραναλυση μηχανισμων, συγκρισεις, εξελιξη κτλ κτλ ειναι θεμα FAQs μετα...

Ωστοσο, πιστευω πως τα συγκεκριμενα κριτηρια θα πρεπει να τηρουνται σε επαγγελματικες δουλειες.

Σχετικα με την κριτικη παιχνιδιων του παρελθοντος με πληρη αντικειμενικοτητα, ειναι απλα αδυνατον. Οι λογοι αναφερθηκαν πιο πανω απτον straier πρωτα και συμφωνω.

ΥΣ - Ελπιζω να μην αποθαρρυνθηκε κανεις να γραψει κατι μετα απο αυτα που ακουστηκαν
ΥΣ 1 - Ενα video review θα ειναι παντα η καλυτερη λυση για τον απλουστατο λογο, παρεχει εικονα.