1) Χαλάει το immersion. Το παιχνίδι ξεκινάει εντυπωσιακά, αλλά γρήγορα καταλήγει σε ένα kill'em all που δεν πολυκολλάει με την όλη ατμόσφαιρα/ιστορία.
Δεν υπάρχει συνοχή, ούτε εκπλήξεις.
Προσωπικά τελείωσα όλο το παιχνίδι χρησιμοποιώντας ένα (το possesion) και το shotgun. Ammo έβρισκα παντού λόγω Elizabeth και δεν χρειάστηκα ποτέ να παίξω στρατηγικά.
Τα skylines θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν καλύτερα. Θα μπορούσαν οι εχθροί να πηδάνε στα skylines όταν πηδάς και εσύ και να είχε εντυπωσιακές μονομαχίες στον αέρα.
Τα tears ήταν ακόμα πιο χαμένη ευκαιρία. Θα μπορύσαν να κάνουν παπάδες με αυτά. π.χ. Να σου ρίχνουν rockets και να ανοίγεις tear, να μπαίνει η ρουκέτα μέσα, να ξανανοίγεις το tear και να στέλνεις την ρουκέτα όπου θες. Ένα σωρό πράγματα. Μπορείς να χτίσεις ολόκληρο παιχνίδι με τους tear μηχανισμούς και εδώ σπαταλώνται σε cover και ammo.
Δεν θα επεκταθω πολυ παραπανω μιας και η εικονα που εχω δεν ειναι ολοκληρωμενη αλλα ξαναλεω οτι προσωπικα βρισκω πολυ καλο το gameplay και οχι ξεχωρο απο την ολη εμπειρια (ενα ακομα θετικο ειναι οτι το παιχνιδι σε οδηγει να το δεις συνολικα και οχι ως αθροισμα των επιμερους). Θα τα ξαναπουμε μολις ολοκληρωσω.
Το 1999 mode που αναφερει ο Vaynard θα το τσεκαρω και εγω οταν μετο καλο το τελειωσω.

Leave a comment: