Bioshock: Infinite

[Sinclair]

Δυστυχώς βαλλόμαστε από παντού από βίντεο. Χωρίς να σημαίνει τίποτα για το ίδιο το παιχνίδι, δεν ξέρω αν το τελικό αποτέλεσμα που έλαβα τονώθηκε ακριβώς επειδή δεν άφησα τον εαυτό μου να πέσει στη δίνη του hype βλέποντας τη σωρεία βίντεο και συνεντεύξεων. Ενώ όλοι γνωρίζουμε πόσο καλύτερα μπορούμε να διαμορφώσουμε άποψη πηγαίνοντας "λευκές σελίδες" σε ένα τίτλο, η ευκολία του ενός κλικ μακριά μας ρίχνει συνεχώς στη παγίδα.

Είπες μεγάλη αλήθεια τώρα. Προσωπικά όσα παιχνίδια παρακολουθούσα από τα teaser μέχρι την έκδοσή τους, με vids, behind the scenes etc δεν μπορώ νπα πω πως τα ευχαριστήθηκα το ίδιο με εκείνα στα οποία δεν ήξερα τι να περιμένω. Πλέον, ενσυνείδητα, απέχω από τα vids, trailers etc. Aκόμη και στο νέο Tomb Raider δεν είχα δει παρά το vid που είχαν δείξει στην E3 πέρυσι ή πρόπερσι δε θυμάμαι. Επίσης δεν παρακολουθώ πλέον reviews στo gametrailers, σε ορισμένα reviews- μην πω στα περισσότερα- κάνουν κανονικότατα spoil boss fights, stages etc etc. Ακόμη και για το Uncharted 3 που δεν το έχω παίξει ακόμη- ok ξέρω - δεν έχω ιδεά περί τίνος πρόκειται από set pieces etc. Μόνο πως ο Drake είναι στην έρημο ένα πράγμα.

Οι εντπώσεις σου πάντως μου ανέβασαν ακόμη περισσότερο το hype για έναν τίτλο που δεν είχα σκοπό να αγοράσω άμεσα, να πω την αλήθεια φοβάμαι πολλές φορές τους τίτλους με μεγάλης διάρκειας development.

Ορίστε και το face off από Digital Foundry

http://www.eurogamer.net/articles/digitalfoundry-bioshock-infinite-face-off

BioShock Infinite: the Digital Foundry verdict



Despite our concerns with performance on console, Irrational Games still manages to deliver an engrossing experience across all formats, where the core experience is so strong that the game is an essential purchase no matter which platform you own. The extra clarity afforded by the PC version better represents the stylised artwork on offer, while smoother frame-rates certainly make the combat sequences so much more enjoyable to play, with more responsive controls delivering an extra dimension of precision needed in fast-paced shoot-outs. If you have the hardware capable of running the game smoothly, the PC version is the game to buy.


However, the console releases are still outstanding releases that come highly recommended. The shooting isn't as much fun when frame-rates are crashing down but most of the other elements that help make BioShock Infinite such an accomplished release are fully in effect. The more responsive PS3 game gets the nod for delivering a more consistent, flowing gameplay experience. The addition of tearing isn't particularly attractive, but the extra controller response is preferable during intense combat scenes. Alternatively, those especially susceptible to screen-tear may prefer the 360 version, despite it featuring heavier dips in performance in more demanding scenes.


Overall, BioShock Infinite is certainly one of the most entertaining games we've played in a long, long while. At its core, the power/weapon-based combat is similar to previous games in the series, but what sets this sequel apart is how all the different elements come together coherently to form a compelling, irresistible experience, where Elizabeth takes centre stage. Impressive AI and animation are combined with excellent dialogue and delivery that help to give her real character throughout the whole adventure, even if some of the gameplay mechanics surrounding her are a little underused. What we love most about BioShock Infinite is the way in which technology and game design come together to deliver a unique experience. With this philosophy in mind, we're excited by the possibilities next-gen platforms represent to a developer like Irrational. Let's hope we don't need to wait another five years to see its next game...

Αναμενόμενα τα πράγματα δλδ

[deus_d0pe]

Χμμ, δύσκολο να πω αν είναι καλύτερο ή όχι από το πρώτο. Αυτό καλύτερα να το δεις μόνος σου Deus. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με έκανε να θέλω να ξαναπαίξω το πρώτο. Μου δημιούργησε την ανάγκη να ψαχτώ για εφάμιλλης ποιότητας εμπειρίες.

Δυστυχώς βαλλόμαστε από παντού από βίντεο. Χωρίς να σημαίνει τίποτα για το ίδιο το παιχνίδι, δεν ξέρω αν το τελικό αποτέλεσμα που έλαβα τονώθηκε ακριβώς επειδή δεν άφησα τον εαυτό μου να πέσει στη δίνη του hype βλέποντας τη σωρεία βίντεο και συνεντεύξεων. Ενώ όλοι γνωρίζουμε πόσο καλύτερα μπορούμε να διαμορφώσουμε άποψη πηγαίνοντας "λευκές σελίδες" σε ένα τίτλο, η ευκολία του ενός κλικ μακριά μας ρίχνει συνεχώς στη παγίδα.

Για ένα τέτοιο τίτλο, όπως το Infinite, που βασίζει την υπαρξή του στην αφήγηση, τη στιγμή και το συμβολισμό της εικόνας, όσο μπορείτε μείνετε μακριά από τις Κασσάνδρες του youtube.

[sOLiD SNAKE]

Οντως ωραίο ποστ deus_d0pe.
Deus, ας είναι και στα ίδια επίπεδα με το πρώτο, δεν θα μας χαλάσει .

Να βάλω και ένα video review που μου άρεσε γιατί εστιάζει αρκετά και στα εκτός gameplay θέματα.

[Deus]

Εξαιρετικό ποστ και τα κατάφερες να με κάνεις να έχω στα υπόψιν ένα παιχνίδι που κατά πάσα πιθανότητα θα προσπερνούσα.Κατά την γνώμη σου είναι καλύτερο από το πρώτο bioshock;

[deus_d0pe]

Συνήθως σε παιχνίδια που μου είπαν το κάτι παραπάνω είναι δύσκολο να γράψω εντυπώσεις αποφεύγοντας να ακουστώ υπερβολικός ή αποφεύγοντας να προσδώσω ποιητική διάθεση στα γραφόμενα. Και να θέλω δηλαδή, ήταν τόσο έντονη η εμπειρία που πάει το χέρι μόνο του. Οπότε για να φύγει από τη μέση, το Infinite είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ. Δεν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω διαφορετικά όταν, τελειώνοντας το παιχνίδι και επιστρέφοντας στους τέσσερις τοίχους του δωματίου, προσπάθησα να κατανοήσω το mindfuck της υπόθεσης σχηματίζοντας ξανά και ξανά τις εικόνες και τους χαρακτήρες, με το μυαλό μου απόλυτα εναρμονισμένο στη πραγματικότητα της Columbia, αισθανόμενος έντονα την υπερβατική δύναμη της όλης εμπειρίας.

Είναι όπως σε ταινίες σαν το Fight Club ή το Donnie Darko όπου μένεις να ενώνεις τα κομμάτια του παζλ, ώρες μετά τη προβολή, θέλοντας να μοιραστείς τη στιγμή με κάποιον. Το Ιnfinite κατάφερε να με φέρει σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση. Μια σύγκριση ίσως θα αδικούσε και τους δύο τίτλους, αναλογικά πάντως θα έλεγα με πάσα σιγουριά ότι πρόκειται για το Half Life 2 της εποχής μας. Η αφήγηση, το σενάριο και οι χαρακτήρες του Infinite είναι μοναδικά στο είδος και για όποιον ψάχνει το κάτι παραπάνω στα videogames, κοιτώντας πέρα από μηχανισμούς, πιστεύω θα τον λατρέψει το τίτλο.

Το shooting μάλλον το γνωρίζεται όλοι οπότε τι να αναφέρω σε αυτό. Κλασσικό Bioshock είναι. Οι μάχες κάνουν εντονότερη τη παρουσία τους σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι, τόσο στη συχνότητα που εμφανίζονται όσο και στο πόσο μπορούν να κρατήσουν κι αυτό γιατί υπάρχουν μεγαλύτερα πεδία δράσης από την κλεισούρα της Rapture. Τα Vigors και tears ανεβάζουν τη δράση σε ένα μάλλον αδιάφορο να εμφαθύνει σε σύγχρονους FPS μηχανισμούς σύστημα αλλά ποτέ δεν ήταν αυτό το ζητούμενο στα Bioshock. Βάζοντας level design, shooting και ειδικές δυνάμεις στο μπλέντερ, κάθε αναμέτρηση μπορεί να προσεγγιστεί όπως επιθυμούμε ενώ δημιουργούνται μερικές κορυφαίες στιγμές, όπως κάθε φορά που μας κάνει τη τιμή να εμφανιστεί ένας Handyman για να σπείρει το πανικό.

Η Columbia δίνει χώρο για εξερεύνηση ενώ δεν λείπει το backtracking για μερικές ειδικές περιπτώσεις όπου θα έχουμε βρει το Shock vigor ας πούμε και θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω ώστε να ενεργοποιήσουμε εκείνους τους τρεις ξεχασμένους πυλώνες που βρήκαμε σε διάφορα σημεία του χάρτη ώστε να πάρουμε τα μυστικά collectibles και αναβαθμίσεις. Καλή φάση, απλά από ένα σημείο και μετά, συνεπαρμένος από το σενάριο, η σχολαστική και εξονυχιστική μου διάθεση πήγαν περίπατο.

Αυτά είναι τα εύκολα. Ε μετά όλα τα υπόλοιπα δεν λέγονται με λόγια, παίζονται και βιώνονται αναλόγως. Είτε σας είπε κάτι το πρώτο Bioshock, είτε ψάχνετε πρωτότυπες και καλογραμμένες ιστορίες.

Το παιχνίδι βγήκε στις 18 ώρες στο Normal, χρόνος που δεν ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα όταν σταματάς και χαζεύεις το τοπίο, ψάχνεις την κατάλληλη γωνία για να βγάλεις φωτογραφίες ή απλά στέκεσαι με δέος μπροστά στη δύναμη της εικόνας.