Bioshock: Infinite

[Altair]

Το TLOU ήταν όντως έτσι,αλλά είναι απόλυτα λογικό ταιριαστό με τη δομή και τον κόσμο του.

[Vaynard]

συμφωνω με οτι οτι εγραψε ο nooto, να προσθεσω μονο για το gameplay οτι το 1999 mode μετατρεπει το παιχνιδι σε μια τελειως διαφορετικη εμπειρια , στο normal το τελειωνεις και με melee αμα θες δεν λεει κατι αυτο...οτι και να βαλεις δουλευει, στο hard (που ξαναπαιζω και γω αυτο τον καιρο) πρεπει να παιξεις λιγο εξυπνα

1999 mode:

Reduced number of player respawn points.
Reduced ammunition.
Enemies inflict greater damage.
Player has reduced and faster-depleting health.
Respawn cost increases to $100, and the player will be sent back to the main menu if they don't have enough money.
Navigation Arrow is removed completely.
Difficulty cannot be changed during gameplay.
No auto-aim.

Όσο καλό story να έχει ένας τίτλος, που δεν έχει (δεν είναι δα και Xenogears)

fixed

[Enpsty]

Θεωρώ ότι έχει πολλά προβλήματα στο gameplay, αλλά για να μην επαναλαμβάνομαι θα πω πως το βρήκα απλά βαρετό. Αν δεν υπήρχε η ωραία ιστορία δεν υπήρχε περίπτωση να το είχα τελειώσει.

[i Have no Equal]

Θεωρώ ότι έχει πολλά προβλήματα στο gameplay, αλλά για να μην επαναλαμβάνομαι θα πω πως το βρήκα απλά βαρετό. Αν δεν υπήρχε η ωραία ιστορία δεν υπήρχε περίπτωση να το είχα τελειώσει.

Hyperbolic post is hyperbolic.

[nooto]

Προβληματα στο gameplay προσωπικα δεν θεωρω οτι εχει (εκτος αν δεν καταλαβαινω καλα τι εννοεις). Το αν αρεσει, αν ειναι βαρετο, αν ειναι συμβατικο ή αν ειναι συγχρονο, αν, αν, αν, ειναι αλλα θεματα και ειτε ανηκουν σε αλλη συζητηση ειτε αφορουν στο γουστο. Σε οτι αναφερεις στο πρωτο σου post,

1) Χαλάει το immersion. Το παιχνίδι ξεκινάει εντυπωσιακά, αλλά γρήγορα καταλήγει σε ένα kill'em all που δεν πολυκολλάει με την όλη ατμόσφαιρα/ιστορία.

Παροτι δεν θα ελεγα οτι ειναι killem all μιας και εχθροι σου δεν ειναι οτι κινειται (σε αντιθεση με το πρωτο Bioshock) αλλα οι ''αρχες'' της κοινωνιας και διαφορα ακομα ειδη κοινωνικων οργανωσεων (κατα τα αλλα υπαρχει περιηγηση μεσα σε ζωντανες πολεις) το γεγονος οτι σε κυνηγανε εννοειται οτι κολλαει με την ατμοσφαιρα και την ιστορια (με το που φτανεις εχουν αφισες σου σε ολους τους τοιχους).

Δεν υπάρχει συνοχή, ούτε εκπλήξεις.

Εγω βλεπω το αντιθετο και διαφωνω και με αυτο που λενε τα παιδια περι περιεργης ροης. Μεχρι στιγμης η διαδοχη των γεγονοτων και οι εναλλαγες στο gameplay γινονται υποδειγματικα (βρισκομαι στο σημειο που ψαχνεις τον Fink btw).

Προσωπικά τελείωσα όλο το παιχνίδι χρησιμοποιώντας ένα (το possesion) και το shotgun. Ammo έβρισκα παντού λόγω Elizabeth και δεν χρειάστηκα ποτέ να παίξω στρατηγικά.

Ισως φταιει οτι παιζω στο Hard αλλα στο δικο μου playthrough ειναι αδυνατο να τα φερεις σε περας ετσι οπως αναφερεις.

Τα skylines θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν καλύτερα. Θα μπορούσαν οι εχθροί να πηδάνε στα skylines όταν πηδάς και εσύ και να είχε εντυπωσιακές μονομαχίες στον αέρα.

Το συγκεκριμενο το εχω συναντησει σε τουλαχιστον 2 σημεια μεχρι τωρα (χαρακτηριστικα οταν παιρνεις το shock jockey και πηγαινεις στο αεροδρομιο που εχει μια μεγαλη μαχη).

Τα tears ήταν ακόμα πιο χαμένη ευκαιρία. Θα μπορύσαν να κάνουν παπάδες με αυτά. π.χ. Να σου ρίχνουν rockets και να ανοίγεις tear, να μπαίνει η ρουκέτα μέσα, να ξανανοίγεις το tear και να στέλνεις την ρουκέτα όπου θες. Ένα σωρό πράγματα. Μπορείς να χτίσεις ολόκληρο παιχνίδι με τους tear μηχανισμούς και εδώ σπαταλώνται σε cover και ammo.

Τα tears θα τα κρινω αφου τελειωσει το παιχνιδι, μεχρι στιγμης οπως ειπα εχω δει μονο αλλαγες στο landscape και μεταφορα συμμαχων αλλα γενικα το βρισκω ωραιο τοσο ως ιδεα οσο και ως υλοποιηση. Απο κει και περα δεν διαφωνω οτι και αυτα που γραφεις θα το πηγαιναν σε αλλο επιπεδο το πραγμα.

Δεν θα επεκταθω πολυ παραπανω μιας και η εικονα που εχω δεν ειναι ολοκληρωμενη αλλα ξαναλεω οτι προσωπικα βρισκω πολυ καλο το gameplay και οχι ξεχωρο απο την ολη εμπειρια (ενα ακομα θετικο ειναι οτι το παιχνιδι σε οδηγει να το δεις συνολικα και οχι ως αθροισμα των επιμερους). Θα τα ξαναπουμε μολις ολοκληρωσω.

Το 1999 mode που αναφερει ο Vaynard θα το τσεκαρω και εγω οταν μετο καλο το τελειωσω.

[Enpsty]

Καλά γούστα είναι αυτά. Πάντως αυτό το προχωράω 10 λεπτά δεν γίνεται τίποτα μετά σκοτώνω για 5 λεπτά και πάλι απ'την αρχή με κούρασε αφάνταστα. Τα skylines θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με 100 διαφορετικούς τρόπους από καθαρά platform sessions σε χρήση για αντιμετώπιση εχθρών. Όπως και με τα tears που απλώς τα χρησιμοποιείς για ammo και cover θα μπορούσες πραγματικά να φτιάξεις ένα game αποκλειστικά πάνω σε αυτά τα concepts. Τα tears μόνο θα μπορούσαν να είναι ένα FPS με portal μηχανισμούς. Στα vigors τα μισά είναι ψιλοάχρηστα (χρησιμοποιεί κάνεις το crow; ) και τα άλλα συμβατικά (πχ αντί για grenade έχεις έν αντίστοιχο vigor).
Το βασικότερο πρόβλημα για μένα είναι ότι η μάχη ήταν πολύ βαρετή. Αν και επικροτώ την μη χρήση ironsights αυτό το 10 εχθροί ορμάνε κατά πάνω σου και εσύ απλώς του πυροβολάς το έχω βαρεθεί πια. Να πω ότι οι εχθροί έχουν κάποιο ΑΙ δεν έχουν, να πω ότι υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο level design δεν έχει, vα πω ότι υπάρχει βαβούρα και πανικός α λα Bulletstorm ή Vanquish δεν υπάρχει. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι χωρίς την συγκεκριμένη ιστοριά, κόσμο, art direction κανείς δεν θα του έδινε σημασία.
Πάντως ξαναλέω γούστα είναι αυτά.

[i Have no Equal]

Καλα εννοειται ειναι γουστα, δεν λεμε κατι..

[nooto]

Τα skylines θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με 100 διαφορετικούς τρόπους από καθαρά platform sessions σε χρήση για αντιμετώπιση εχθρών

Θα ξαναπω εδω οτι το playthrough στο Hard δινει παρα πολλες επιλογες και περιεχει οτι εχεις αναφερει μεχρι τωρα. Και platform sessions εντος μαχης οπου πηγαινεις σε τοποθεσιες που εχεις πλεονεκτημα αλλα και εναεριες μονομαχιες (βασικα υπαρχει και κουμπι για τετοια πραγματα) που προσθετουν παρα πολυ στο gameplay. Παραλληλα να πω οτι το παιχνιδι ειχε 3-4 απο τα καλυτερα gameplay sequences που εχω δει στο ειδος και φυσικα ωφειλονται στα παραπανω και στη χρηση τους.

 

Η μαχη με το Zepelin και στη συνεχεια οι 2 μαχες με τους Handyman ηταν πραγματικα απο αλλο πλανητη.

Στα vigors τα μισά είναι ψιλοάχρηστα (χρησιμοποιεί κάνεις το crow; ) και τα άλλα συμβατικά (πχ αντί για grenade έχεις έν αντίστοιχο vigor).

To crow παντως εγω το χρησιμοποιουσα και μαλιστα το αναβαθμισα πληρως. Ο λογος ειναι πως αν κατσεις και το ψαξεις μπορεις ειτε με συδιασμους των vigors ειτε με καταλληλες επιλογες στο gear να κανεις απιστευτα πραγματα. Για παραδειγμα μπορεις με crow να ακινητοποιησεις τους εχθρους και χτυπωντας καποιον απο αυτους με το shock jockey να κανεις chain το effect σε ολους δημιουργωντας thunder crows που κανουν τρομερη ζημεια. Γενικοτερα εμενα το build μου ηταν heavy vigor based γιατι βρηκα τον μηχανισμο πολυ εξελιγμενο και πολυ πιο χρησιμο απο το πρωτο bioshock (πιο ενδιαφερουσες δυναμεις οι οποιες μπορουν να συνδιαστουν τοσο μεταξυ τους οσο και με το gear).

Τα tears μόνο θα μπορούσαν να είναι ένα FPS με portal μηχανισμούς.

Σαν ιδεα τα tears εχεις δικιο οτι θα μπορουσαν να χρησιμοποιηθουν με χιλιους τροπους καθως το potential ειναι πολυ μεγαλο. Απο κει και περα προσωπικα δεν με χαλασε ετσι οπως τα υλοποιησαν (και επιπλεον δεν ξερω τι ειχαν υποσχεθει καθως δεν εχω δει ουτε εν trailer για το παιχνιδι περα απο αυτα που εδειξαν οταν ανακοινωθηκε).

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι χωρίς την συγκεκριμένη ιστοριά, κόσμο, art direction κανείς δεν θα του έδινε σημασία.

Αυτο εκτος του οτι ειναι δυσκολο να γινει δεδομενου οτι η αφηγηση, ο κοσμος και το art ειναι συνδεδεμενα με το gameplay (εννοωντας οτι δινονται στον ενεργο χρονο του παικτη και οχι μεσω cutscenes), προσωπικα δεν μου λεει και κατι. Ναι αν μου εδινες ενα παιχνιδι τυπου horde mode με το gameplay του infinite μαλλον δεν θα ασχολουμουν οπως το ιδιο θα εκανα και με τοσα αλλα παιχνιδια βεβαια.

Γενικα να πω οτι τωρα που τελειωσα το παιχνιδι, διαβαζοντας τα προηγουμενα posts αρχισα να εχω την αισθηση οτι επαιζα αλλο τιτλο. Το ξεκινησα με αρνητικη προδιαθεση γιατι ειχα διαβασει το thread και εν τελει πηρα ενα πολυ καλο παιχνιδι, κατα πολυ καλυτερο απο το πρωτο Bioshock. O σχεδιασμος ανοιξε και ξεφυγε απο την κλειστη δομικη νοοτροπια (level design και μηχανισμων), οι προσθηκες ηταν ικανες να δωσουν κατι πολυ φρεσκο ενω παραλληλα ορισμενες απο τις δομες ωριμασαν (vigors) και εγιναν πιο χρησιμες. Επιπλεον αυτο που μου αρεσε ηταν οτι δεν υπηρχε το unballance του πρωτου τιτλου που η δυσκολια απο το μισο και μετα ηταν της πλακας.

Προβληματα βεβαια σαφως και υπαρχουν και για μενα κατα κυριο λογο ηταν, καποια fillers εντος της ιστοριας που δημιουργουσαν κοιλια, η επιστροφη του κλειστου σχεδιασμου και η αυξηση του αριθμου των μαχων προς το τελος και το οτι απο καποιο σημειο και μετα η πληροφορια δινεται ακατασχετα με συνεπεια καπου να χανεσαι. Το τελευταιο το φοβηθηκα ιδιαιτερα δεδομενου οτι το παιχνιδι, παροτι δεν του φαινεται στην αρχη, κινειται σε σεναριακα μονοπατια που το fail ειναι πολυ ευκολο.

 

Time travel, multi-verses, mind-fuck που ειχα να φαω απο τους 12 πιθηκους κλπ.

Απο κει και περα, βλεποντας το τωρα ολοκληρωμενα, θεωρω οτι τα παραπανω εχουν πολυ λιγη σημασια οταν κοιταξει κανεις το συνολο και την ποιοτητα της ολης εμπειριας. Θα το πω πολυ κοφτα, για μενα το Bioshock Infinite ειναι ενα αριστουργημα και ενας απο τους σημαντικοτερους τιτλους ολων των εποχων. Δυσκολευτηκα πολυ και τελικα κατεληξα στο οτι ειναι αδυνατον να περιγραψω αυτο που μου προσεφερε το παιχνιδι οταν επεσαν οι τιτλοι τελους. Και θελω να τονισω κλεινοντας οτι τα παραπανω δεν εχουν να κανουν μονο με το τελος ή το σεναριο (το οποιο δεν το εχω ξεκαθαρισει και πληρως ουτως ή αλλως) αλλα με το πως εδεσαν τα παντα, η εμπειρια σε ολες της τις εκφανσεις οταν ο τιτλος τελειωσε.

 

Btw

-βαλτε ξανα το πρωτο Bioshock για να δειτε πως ξεκιναει...

-οι στιχοι του τραγουδιου

-ο τιτλος Infinite

Anyway σκεπτομαι να ξαναπαιξω το πρωτο παιχνιδι να το δω λιγο καλυτερα τωρα που ειμαι και σε μεγαλυτερη ηλικια και φυσικα θα παιξω ξανα το infinite καθως θελω να το ξαναδω λιγο μονος μου χωρις να κοιταξω plot και narration analysis. Αυτα, 10/10 απο μενα.

[i Have no Equal]

Συμφωνω σε ολα, εγω το game το αδικησα οταν το επαιξα σε normal τωρα το παιζω hard και το απολαμβανω πολυ περισσοτερο..

Δευτερο playthrough αξιζει γιατι καταλαβαινεις πολυ περισσοτερα πραγματα τωρα που ξερεις το τελος, εκτιμας καποιες λεπτομερεις που την πρωτη φορα δεν καταλαβες τι σημαινουν..

Στα vigors τα μισά είναι ψιλοάχρηστα (χρησιμοποιεί κάνεις το crow; )

Βασικα τωρα που το ειδα αυτο να σου πω οτι το crow ειναι απο τα καλυτερα vigor, με εχει σωσει πολλες φορες στο hard..

[deus_d0pe]

Ωραίος ο nooto.

[Enpsty]

Όπως είπα γούστα είναι αυτά. Απλώς όπως είχα πει και για το Crysis 2 αν ένα παιχνίδι πρέπει να παιχτεί στο hard για να δεις τις αρετές του τότε κάτι πάει στραβά. Αν ήταν έτσι να υπήρχαν δύο reviews ένα για το normal και ένα για το hard. ΙΜΟ πάντα.

[Altair]

Αμάν ρε Nooto,είχα διαβάσει τα αρνητικά σχόλια κι έλεγα να το αφήσω για αργότερα αλλά πλέον με μπρίζωσες να το παίξω κι αυτό.
Ωραίος.

[Grimmtak]

Λοιπών, το τελείωσα και εγώ χτες και έχω να πω ότι πρόκειται για αριστούργημα. Μέχρι την μέση περίπου μου ήταν εντελώς αδιάφορο και είχε φτάσει να γίνεται αγγαρεία αλλά μετά όταν ξετυλίχθηκε η ιστορία ξέχασα και τα gameplay και όλα.

Καταρχήν ως προς το θέμα του gameplay μου φάνηκε τελείως μέτριο. Το μόνο καινούργιο που είχε σαν τίτλος Bioshock ήταν τα sky lines κάτι που στην τελική ήταν τελείως αδιάφορο. Τα Vigors ήταν λίγα αλλά αρκετά καλά, μου άρεσε που υπήρχαν συνδυασμοί και πολύ περισσότερο που μπορούσαν κάποια να χρησιμοποιηθούν ως παγίδες. Από μεριάς όπλων τα κλασσικά. Sniper, machine gun shotgun, rifle και πάει λέγοντας, απλά αυτό που δεν μου άρεσε σε αντίθεση με παλιότερους τίτλους είναι ότι μπορείς να κουβαλάς μέχρι δύο, ρεαλιστικό μεν αλλά άβολο. Ίσως έγινε λόγο του ότι δεν σε περιμένει ένας big daddy σε κάθε δωμάτιο και δεν μπορείς να κάνεις backtrack όπως το πρώτο bioshock.

Με λίγα λόγια το gameplay δεν ήταν αρκετό να με κρατήσει (ίσως φταίει βέβαια ότι το έπαιξα μόνο στο normal ακόμα), αυτό που πραγματικά με τράβηξε ήταν οι χαρακτήρες. Καταπληκτικό voice acting πρώτα απ' όλα, ένας κι ένας ήταν όλοι. Πραγματικά μπορώ να κάθομαι να μιλάω όλη μέρα για την Elizabeth, το καλύτερο AI που είχα ποτέ να κάνω escort. Φάνηκε πραγματικά ότι οι δημιουργοί έδωσαν πολύ έμφαση σε εκείνη. Δεν έχω ξαναδεί χαρακτήρα να δείχνει τόσα πολλά συναισθήματα. Οι εκφράσεις στο πρόσωπο της ήταν πραγματικά πολύ πετυχημένες και πάντα με βάση του τι γίνεται εκείνη τη στιγμή στο παιχνίδι. Σε μια στιγμή μάλιστα που είναι θυμωμένη με τον πρωταγωνιστή έχει πάρει ένα κατσούφικο βλέμμα και άμα πας μπροστά της εκείνη σου γυρνάει την πλάτη. Άλλο χαρακτήρες που μου έκανα εντύπωση ήταν οι δίδυμοι Lutece. Οι διάλογοι τους ήταν πραγματική απόλαυση που κάθονται και συμπληρώνουν ο ένας τις προτάσεις του άλλου και στο τέλος δεν καταλαβαίνεις και τίποτα.

Εκεί που απογειώθηκε ο τίτλος βέβαια είναι στην πλοκή. Η ιστορία από μόνη της είναι ικανή να κρατήσει το παιχνίδι σαν σύνολο πολύ ψηλά. Όταν τελείωσα το παιχνίδι έψαξα και για κάποια επεξήγηση γιατί έγιναν πολύ γρήγορα όλα στο τέλος και έχασα κάπου την μπάλα. Κάπου εκεί άρχισα να συνδέω τα γεγονότα, αν και το mind-fuck δεν είχε φύγει τελείως. Πραγματικά πρόκειται για ένα από τα καλύτερα σενάρια που έχω δει ποτέ μου.

Όταν το ξανατελειώσω θα κάτσω να γράψω κάποια πράγματα μιας και θέλω να έχω μια ποιο ολοκληρωμένη εικόνα πριν μπω σε αυτή την διαδικασία. Το μόνο που ξέρω βέβαια είναι ότι στην πρώτη ευκαιρία θα πάρω ένα season pass για τα burial at sea τα οποία φαίνονται τελείως mind-fuck αλλά έχω μια υποψία του τι έχει γίνει.

[BigBOSS]

Πράγματι στο κομμάτι του gameplay το game είναι μέτριο έως καλό, δεν έχει να προσφέρει κάτι το ξεχωριστό και επίσης όπως πολλοί προανέφεραν πολύ σπαστικό το γεγονός που δεν μπορεις να μεταφέρεις περισσότερα απο δύο όπλα ώστε και καλά να είναι πιο ρεαλιστικό το παιχνίδι, λες και σε ένα game σαν και αυτό χωρά ρεαλισμός αλλά και η φύση του ίδιου του παιχνιδιού είναι τέτοια που θεωρώ σχεδιαστικό λάθος των περιορισμό των δύο όπλων που μπορεί ο παιχτης να κουβαλά πάνω του ανά πάσα στιγμή.

Από την άλλη όπως είπες και εσύ Grimmtak πράγματι το game ξεκινά πολύ χλιαρά, κάτι που συνεχίζεται έως και τα μέσα της διάρκειας του και ύστερα αρχιζεί σιγά σιγά να παίρνει μπρος ως την κορύφωση του τέλους. Τέλος τα γραφικά του στο pc τουλάχιστον που το τερμάτησα ήταν πολύ καλά με το art direction να ξεχωρίζει.

[paixtis]

Αφού δεν το τερμάτισες ρε τι μας τσαμπουνάς!?!?!?