Persona 5 Royal

[Xeno]

p5bl5kzi.jpg

Trailer

Metacritic

95 a.k.a. best game of the year / best rpg in years (slight sarcasm)
https://www.metacritic.com/game/play...ersona-5-royal

How Long To Beat

hltb p5r.JPG

(εδω κλαιμε)

List of changes vs P5

http://www.pushsquare.com/guides/per...d-to-persona-5


Εντυπωσεις θα ακολουθησουν σε επομενο ποστ.

[Sinclair]

Το P4G ο κύριος λόγος που το άφησα είναι πως το socializing και το guide που διάβαζα με έκαναν να αισθάνομαι πως περισσότερο κάνω δουλειά, παρά διασκεδάζω( το να προγραμματίζεις εξωσχολικές δραστηριότητες με τον optimal τρόπο για να έχεις τα καλύτερα δυνατά skills, κάπου καταντάει ψυχαναγκασμός) Επιπροσθέτως, τα dungeons μου είχαν φανεί πολύ επαναλαμβανόμενα- δε με χάλασε τόσο το ότι ήταν random όσο το ότι υπήρχε μεγάλη αίσθηση της επανάληψης.

Το P5R, το έχω παίξει 2 ώρες. Ουσιαστικά την εισαγωγή και ένα μικρό κομμάτι πριν ξεκινήσει η ένταξη στο σχολείο. Ωστόσο φέρνει πάρα πολύ στην πιο bluesy ατμόσφαιρα του Catherine, ενώ ενσυνείδητα επέλεξα αυτή τη φορά να μη δω guide και ό,τι κάτσει πραγματικά.

Το IV στο 3DS, το έπαιξα σχεδόν μετά το 8, oπότε ο κορεσμός χτύπησε κόκκινο. Το 6 παραδόξως σε SNES emulation μου άρεσε αρκετά όσο έπαιξα, ενώ το 7 απλώς δεν είχα τον χρόνο ή κυκλοφόρησε κάτι άλλο και μου απέσπασε την προσοχή.

To Xenoblade 2 εγώ το έπαιξα portable/ docked σε μια αναλογία 40/60%. Kυρίως σε portable έκανα farming και τις πιο braindead δραστηριότητες. Αν δεν είσαι σε mood για anime καταστάσεις, φωσκολιάδες κτλ θα σου έλεγα να το αφήσεις πάντως.( δες και τα ποστ μας στο ανάλογο θέμα) Επίσης έχε υπόψιν, πως το Torna expansion συμπεριλαμβάνει το season pass του 2 το οποίο βοηθάέι αρκετά( σου δίνει μια καλή ώθηση και παράλληλα προσφέρει κάποια QoL πράγματα, τα οποία έπρεπε να είναι free imho)

[Xeno]

Nooto, οπως φαινεται το DQ σου αρεσε αρκετα και καποιες φορες less is more, δε χρειαζονται τα 1000 plot twists του XB2 που λες κι εσυ για να πει καποιος μια καλη ιστορια. Τα DQ υπαρχουν για να μας υπενθυμιζουν πως μπορεις να πετυχεις ακομα και με κατι τελειως παραδοσιακο και formulaic.
Το Xeno 2 λογικα θα μπει πιο χαμηλα στη λιστα γιατι αυτα που ειπε ο Sinclair δε με συγκινουν ιδιαιτερα, ενω το FF12 ξερω πως ειναι η πλεον safe και καλη επιλογη.

Για το P5R που λες Sinclair καλα θα κανεις νομιζω και ετσι θα το απολαυσεις παραπανω σιγουρα. Μακαρι να ακολουθησω κι εγω συντομα, γιατι εχω να παιξω κατι απο Atlus απο το P4G που ειχα παιξει το 2013, ενω DQ/FF τα εχω πιο φρεσκα οποτε δε θα λεγα οχι σε μια αλλαγη.

[Sinclair]

Δεν ξέρω αν υπάρχει θέμα για το Persona 5/ Royal. To Final Fantasy VII remake το έχω βάλει στον πάγο στην παρούσα φάση( θέλω ένα εύλογο χρονικό διάστημα που θα παίζω τον τίτλο όπως πρέπει απλώνοντας τα sessions και αφιερώνοντας αρκετό χρόνο που τώρα δεν έχω)

Είμαι μετά το τέλος του πρώτου chapter, ένα μήνα περίπου μετά την έναρξη του τίτλου( σε in game time) Με λιγα λόγια έχω ξεμπερδέψει με το πρώτο palace/ boss και έχω προχωρήσει στα Mementos μέχρι το 5ο floor. Ο τίτλος είναι πάρα πολύ καλός. Βασικά έγώ είμαι κατενθουσιασμένος. Υπέροχη αισθητική, πολύ στιλιζαρισμένο, έχει υποστεί ένα face lift και το battle system( παίζω στο hard και γενικά η εκμεταλλευση των weakness, το baton change, technical, ranged etc παιζουν σημαντικό ρόλο) μου αρέσει πάρα πολύ. Για το OST, δεν το συζητώ, φανταστική μουσική επένδυση.

Το σενάριο, παραδόξως είναι αρκετά πιο σκοτεινό από την high school life του 4.( με τις κατάλληλες χιουμοριστικες πινελιές που έχει η σειρά ενώ αυτή τη φορά τη θέση του εκνευριστικού Teddy παίρνει η Μorgana που για μένα δεν υπάρχει κάν θέμα σύγκρισης σαν sidekick) Η πρώτη αποστολή ήταν πολύ ωραία και γενικά ημουν invested στο να κάνω τον illain να πληρώσει. Επιπροσθέτως με βολεύει πάρα πολύ το πόσο εύκολη και γρήγορη είναι η μετάβαση μεταξύ των περιοχών σε σχέση με το 4, όπου όπου από ένα σημείο και μετά είχα βαρεθεί.( 30-35 ώρες ή και παραπάνω είχα παίξει) Βασικά μέχρι στιγμής έχει δοθεί μεγάλη προσοχή στο να γίνονται εύκολα σχεδόν τα πάντα, χωρίς ιδιαίτερη ταλαιπωρία. Αν για παράδειγμα έχεις μια part time job κάνεις πολύ έυκολα fast travel εκεί. Το ίδιο ισχύει όσον αγορά τα Social Links. Μέσω ενός assist menu εμφναίζεται άμεσα το ποιοι NPCs είναι διαθέσιμοι για να προχωρήσεις τη σχέση σου μαζί τους.

Το πιο βασικό ζήτημα και το μεγάλο μείον του 4 για εμένα, είναι το level design των Palaces, που είναι και τα main dungeons. Eδώ πλέον μιλάμε για dungeons, με level design, tasks που πρέπει να ολοκληρώσεις για να προχωρήσεις, environmental puzzles, mini bosses, treasures etc Τέλος πλέον τα επαναλαμβανόμενα περιβάλλοντα του 4 με τα random generated rooms, corridors κτλ Όσον αφορά τα Mementos( side missions δεν θα πω περισσότερα για κίνδυνο έστω light spoilers) υπάρχει ένα multi floor random generated dungeon, στα χνάρια του 4. Μέχρι στιγμής δε με έχει ενοχλησει καθόλου και εδώ η εμπειρία είναι αρκετά πιο διασκεδαστική. Επιπρόσθετα οι μάχες όταν ξ΄ρεις από ένα σημείο και μετά τι να κάνεις( ακόμη και στο Hard), διαρκούν ελάχιστα με αποτέλεσμα να μην ενοχλούν( εννοείται πως και εδώ οι εχθροί είναι ορατοί και επιβάλλεται να τους αιφνιδιάζεις) Το baton pass προσθέτει αρκετό βάθος( εφόσον χτυπήσεις το weakness έχεις τη δυνατόητα να δώσεις τη σκυτάλη σε άλλο μέλος της ομάδας αυξάνοντας με κάθε αλλαγή το dmg που κάνει ο επόμενος και ο τελευταίος που παίρνει τη σκυτάλη μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα skill χωρίς κόστος) και επιβάλλεται να το κάνεις master για τα challenge battles στο room του Igor.

Τέλος να γράψω πως δεν κοιτάζω καθόλου guides και το απολαμβάνω πάρα πολύ. Μπορείς να κάνεις τα πάντα από το πρώτο playthrough, αλλά αν κρίνω από το 4 που προσπάθησα να κάνω το ίδιο, στο τέλος γίνεται αγγαρεία το παιχνίδι... Φανταστικός j-rpg τιτλος, μακάρι να μην αλλάξει η απόψή μου μέχρι τέλους.

Σημείωση: έχω και το 5, ωστόσο δεν κατάφερα ποτέ να το ξεκινήσω, οπότε δεν ξέρω ποιες ειναι οι διαφορές/ προσθήκες του Royal. Αν κρίνω πάντως, από ένα review που διάβασα πως το ammo των guns δεν αναπληρωνόταν μετά από κάθε μάχη στη βασική έκδοση( κάτι που θα ήταν φοεβερά frustrating) τότε πρέπει να έγιναν σημαντικές qol βελτιώσεις.

ΕDIT:
Έμπνευση της στιγμής ονόμσα την ομάδα μου The Mega10s

[Xeno]

Ωραιος Sinclair .
Το παρελαβα κι εγω και ελπιζω να το ξεκινησω πολυ συντομα, οποτε θα γραψω 2 λογια οταν μπω στο κλιμα του παιχνιδιου - ευκαιρια να ανοιξουμε και ενα Persona thread (δεν ειδα κατι για το 5 εκτος αν μου ξεφυγε).

Μακαρι να μου κανει κι εμενα ετσι κλικ και να δω μονο βελτιωσεις σε σχεση με P3/P4.

[Deus]

Ωραίο ποστ Sinclair.

Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω το εξής, επειδή με τα όσα διαβάζω έχω αρχίσει να ψήνομαι και εγώ να το δοκιμάσω. Σαν παιχνίδια τα Megaten μου αρέσουν αλλά πλέον έχω περάσει σε μια φάση που προτιμώ less is more λογική σε παιχνίδια. Τι εννοώ; Με τρομάζουν games που είναι υπερβολικά περίπλοκα και απαιτούν πολλή διαχείρηση και ενασχόληση με μενού. Βλέπω ότι έχει επιστρέψει σαν feature το demon fusion και το demon negotiation στη μάχη και η ερώτησή μου είναι η εξής, αν δεν έχω σκοπό να καώ με αυτά τα features έχοντας έναν οδηγό στο χέρι καθώς το προχωράω και απλώς παίζω όπως βγει (με μια σχετική προσοχή πάντα) το παιχνίδι βγαίνει; Δεν θα ήθελα να ξεκινήσω κάτι σε στιλ nocturne.

[Sinclair]

Ισα ισα που ειναι πολυ πιο user friendly σε σχέση με το πολυ πιο βαρύ SMT IV. Εδω τα πράγματα ειναι πολυ streamlined και παντα ξερεις τι αποτέλεσμα θα προκύψει απο το fusion( τουλαχιστον όσο εχω παίξει εγω αυτές τις 20 ωρες)
Το negotiation οπως το έκαναν ειναι τελεια προσθήκη γτ όταν μπεις σε αυτο το κομματι στο πανω αριστερά τμημα της οθονης σου λεει τον χαρακτήρας του δαίμονα που θες να κανεις recruit και αναλόγως επιλέγεις τις απαντήσεις( υπαρχει και σχετικό tutorial- αν πχ ο δαίμονας ειναι upbeat αρέσκεται σε αστείες απαντήσεις στις ερωτήσεις του)
Προσωπικα δεν θυμαμαι άλλον τίτλο που να ειναι τοσο προσβάσιμο το recruiting χωρις να πρεπει να κοιταω guides η trial and error.
Γενικά στο hard αυτές τις πρώτες 20 ωρες έχω να γραφω μονο θετικά.

[Xeno]

Persona 5 λοιπον. Επιστροφη στον τοπο του εγκληματος για μενα - πιστος στην παραδοση να παιζω τη 2η εκδοχη των παιχνιδιων της σειρας. Μετα τα P3P (PSP), P4G (PSV), ωρα για το P5R μιας και αφενος καπου εγκατελειψα τις εστω και λιγες ελπιδες πως θα εβγαινε στο Switch, αφετερου το παιχνιδι φωναζει απο χιλιομετρα μακρια "ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ".

Δεν ξερω αν πρεπει να κανω λογο για πρωτες εντυπωσεις οταν εχω ηδη παιξει πολλες ωρες και ακομα ειμαι στο 4ο palace (dungeon). To παιχνιδι ειναι το απολυτο slow burn, αλλα για καποιο λογο δε με κουραζει ως τωρα εστω, γιατι ολα τα Persona θα ελεγα πως εχουν ενα πολυ ευχαριστο gameplay loop με το οποιο περνα η ωρα χωρις να το καταλαβεις. Γενικα μαζι με τα DQ νομιζω πως αυτες οι σειρες ειναι το απολυτο comfort food των JRPGs.

Καταρχας δε νομιζω να χε κανεις αμφιβολιες αλλα το παιχνιδι ειναι Persona οσο δεν παει. Τα παντα μου φανηκαν οικεια απο το πρωτο λεπτο. Η φορμουλα της σειρας ειναι πολυ σταθερη και απο παιχνιδι σε παιχνιδι προσθετει καποιους παραπανω μηχανισμους και ισως περισσοτερα QoL improvements.

Αισθητικα ειναι απιστευτα ομορφο, παροτι φαινεται πως τεχνικα ειναι παιχνιδι αλλης εποχης. Καθε επιλογη παντως ειναι εξαιρετικη, σε animation, UI, menus, animated cutscenes, fonts, τα παντα. Καλυτερη δουλεια δε θυμαμαι να εχω δει και νομιζω πως μιλαμε για ο,τι πιο καλαισθητο στα χναρια μιας τελειως anime αισθητικης, κατι που συνηθως με απωθει αλλα εδω μιλαμε για κατι που εχει αποδοθει παρα πολυ καλα.

Το feedback για τη μουσικη οσο βλεπω γυρω μου ειναι παρα πολυ θετικο. Δε θα ελεγα πως ειμαι τοσο ενθουσιασμενος μεχρι τωρα, αλλα το αποτελεσμα ειναι καλο και παλι και ταιριαζει σιγουρα με το κλιμα του τιτλου.

To gameplay ειναι η κλασικη φορμουλα social sim + dungeon exploration. To social sim part σου προσθετει σταδιακα και ομαλα ολο και περισσοτερες επιλογες (τοποθεσιες, δραστηριοτητες, people to interact with) και καθε μερα ο παικτης καλειται να παρει τις ιδιες αποφασεις οι οποιες πανω κατω ειναι:
leveling up confidants για να κανει power up το persona fusion και για αλλα σημαντικα perks, leveling up personal stats π.χ. knowledge etc, story progression σε συγκεκριμενες μερες και palace infiltration (main story dungeons) ή mementos infiltration (randomly generated dungeon για sidequests).
Η ολη αυτη επαναληψη ειναι κατι που εχουμε ξαναδει εστω και σε πιο απλη μορφη και απο τη μια θα ελεγα πως με κουραζει γιατι ειναι ο ορισμος της λουπας ιδιως η ολη ιστορια με το να σκεφτεσαι τι θα κανεις power up καθε φορα στον ελευθερο χρονο σου, απο την αλλη η ολη εμπειρια ειναι τοσο streamlined που απο ενα σημειο απλα πας απο αποφαση σε αποφαση, αφου δε χανεις χρονο λογω fast travel κτλ.

To gameplay στον πυρηνα του ειναι το ιδιο. Οι χαρακτηρες εχουν τα δικα τους personas τα οποια κανουν level up με τον παραδοσιακο τροπο. Ο πρωταγωνιστης εχει κλασικα παραπανω personas τα οποια βελτιωνει μεσω capturing/fusion. Ισχυει πως υπαρχουν demon negotiations μιας και το ανεφερες Deus, αλλα τα Persona ειναι σαν SMT light οποτε ο τιτλος δεν εστιαζει εκει θα ελεγα. Εχουν προστεθει παραπανω επιλογες γυρω απο fusion και λοιπες τεχνικες στο Velvet Room.
Στις μαχες επισης υπαρχουν πολλες νεες επιλογες περα απο τη συνεχη εκμεταλλευση weaknesses και all out attacks, οπως τα technical attacks, baton pass, showtime attacks και ισως αλλα που δεν εχω δει ακομα. Ολα εν τελει βεβαια εστιαζουν στην εκμεταλλευση weaknesses με τον εναν ή με τον αλλον τροπο, ενω καποια ειναι και απλα θεμα τυχης.

Γενικα τη λογικη στις μαχες τη βρισκω μεν επαναλαμβανομενη, αλλα παραλληλα ειναι και ευχαριστη γιατι οπως και με τα social events, συνεχεια κατι συμβαινει που σου δινει ενα sense of progression, το οποιο δεν ειναι 100% αληθινο αν μπορω να το πω, αλλα ειναι αρκετο για να κρατησει καποιον σε ενδιαφερον.

Το παιχνιδι σου δινει συνεχεια νεα active/passive abilities τα οποια εκει που εχω φτασει αρχιζουν να με κανουν να πιστευω πως ειμαι overpowered, αλλα ειμαι περιεργος να δω αν θα ανεβει η δυσκολια σε καποια φαση.

Τελος η πλοκη και το writing ως τωρα, παραμενουν το αγκαθι του τιτλου για εμενα. Δεν ξερω αν πρεπει να πω πως ειναι κατω του μετριου, αλλα αν δεν ειναι τοτε σιγουρα απευθυνεται σε τελειως αλλο target group, γιατι σιγουρα το βρισκω αρκετα επιφανειακο και ανωριμο. Το παιχνιδι πραγματευεται θεματα τα οποια θα μπορουσαν να εχουν βαθος (αποπειρες αυτοκτονιας, σεξουαλικη κακοποιηση κτλ), αλλα θα ελεγα πως ολα αυτα αποδιδονται με αρκετα ελαφρυ τροπο. Πολλοι χαρακτηρες ειναι λιγο πολυ καρικατουρες, με υπερβολικες αντιδρασεις, ή απιστευτη αφελεια και γενικα δε μπορω να μη νιωσω σε πολλες στιγμες πως το παιχνιδι απευθυνεται σε ατομα 15 ετων λιγο πολυ. Βεβαια και 15 να ημουν παλι τα ιδια θα ελεγα πιστευω, γι αυτο και εκανα λογο για αλλο target group. Δεν ξερω αν το παιχνιδι θα εκανε καλυτερο κλικ σε ατομα πιο κοντα στο anime culture ας πουμε, αλλα βλεποντας το καθαρα απο τη δικη μου οπτικη σαν ενα critically acclaimed JRPG, δε θα μπορουσα παρα να περιμενω κατι εστω και λιγο καλυτερο. Το ξερω πως τα συγχρονα JRPGs δεν ειναι benchmark για τετοια θεματα και επισης τα συγχρονα Persona (απο το 3 και μετα), ποτε δεν προσπαθησαν να κανουν κατι διαφορετικο, οποτε οι devs συνεχιζουν πιστα σε ενα παρεμφερες μοτιβο (και καλα κανουν θα ελεγα).

Περισσοτερα εν καιρω και πιο κοντα στον τερματισμο του παιχνιδιου λογικα. Το παιχνιδι με τα καλα του και τα κακα του για μενα αποδεικνυεται αλλη μια φορα ενα περιεργο ναρκωτικο, οποτε θελω να πιστευω πως δε θα το βαλω κατω και πως θα συνεχισω να παιζω το ιδιο ευχαριστα, παρα την αρκετα μεγαλη διαρκεια του τιτλου.

[Xeno]

Τελος, σπαζοντας καθε προσωπικο ρεκορ με 103 ωρες μεσα σε 21-22 μερες. Ειχα δικιο οταν ειπα στο προηγουμενο ποστ πως για καποιο λογο αυτη η σειρα αποδεικνυεται για αλλη μια φορα το απολυτο ναρκωτικο για εμενα. Σιγουρα βοηθαει η ιδιαιτερη δομη που εχει, μιας και ο παικτης ειναι αρκετα παθητικος στο μεγαλυτερο μερος του παιχνιδιου, οποτε ειναι ευκολο να χαλαρωσεις απλα και να παιξεις για ωρες με σχεδον σβηστες μηχανες.

Στην ουσια σε καθε μερα του ιδιου του παιχνιδιου απλα καλεισαι να παρεις καποιες αποφασεις που θα βελτιωσουν ειτε τα στατιστικα σου, ειτε τα persona fusing skills σου και οι μερες που θα φαει κανεις σε dungeons ειναι λιγες (τα περισσοτερα μπορουν να βγουν σε μια δοση), αλλα η διαρκεια τους ειναι μεγαλη, καθως οπως ειδα καθε dungeon απο αρχη μεχρι τελος πρεπει να επαιρνε σχεδον 4 ωρες. Η εξερευνηση παντως ειναι ελαχιστη και η ολη εμπειρια ειναι linear οπως παντα.

Εχοντας καλυτερη εικονα πλεον τα οσα εγραψα παραπανω ακομα ισχυουν, αλλα να πω πως η αισθητικη του τιτλου δε σταματησε να με εντυπωσιαζει λεπτο (για μενα εθεσε νεα benchmarks στην ευρυτερη κατηγορια), ενω και η μουσικη μπορω να πω πως με κερδισε εν τελει σε βαθμο μεγαλυτερο του αναμενομενου. Η ιστορια δε με κερδισε, ουτε η οποια αναπτυξη των χαρακτηρων, αλλα η εμπειρια ηταν και παλι ευχαριστη μεχρι τελους.

Το παιχνιδι σου δινει την αισθηση πως αποτελει gameplay-wise μια συλλογη gameplay features και QoL improvements. Οι ευκολιες ειναι απειρες για να επιταχυνουν το gameplay (ναι ξερω πως ακουγεται αστειο να το λεμε αυτο για παιχνιδι 100 ωρων), και τα abilities που δινονται στον παικτη μεσα απο το παιχνιδι ειναι υπερβολικα πολλα και βολικα. Το προβλημα ειναι πως ειναι τοσο πολλα τα εργαλεια που σου δινει ο τιτλος, που στο τελος η δυσκολια αναγκαστικα εξανεμιζεται σχεδον.

Exp boost for all members inside/outside the party? Check.
Support skills cast by someone outside your party to save your ass every now and then (hp recover / attack boost / fully shield next attack etc)? Check.
All out attacks (team based attack ολου του party)? Check.
Showtime attacks (προσθηκη του Royal οπου γινονται trigger special επιθεσεις απο δυο ατομα του party)? Check.
Baton Pass to further reward you (attack up + hp recovery + sp recovery) for exploiting obvious weaknesses? Check.
Gun customization to inflict status ailments? Check.
Skills to randomly decrease SP cost of skills? Check.
Party members randomly recovering each other from status ailments? Check.
Fuse higher level personas? Check.
Fuse personas over the network with your imaginary friends to fuse even better personas? Check.
Fusion alarms to get even better fusion results every now and then? Check.
Modifiers for more exp/money/items? Check.
Abilities to spend time on more activities every day? Check.
A shitload of consumables to buy (πρεπει να μη χρησιμοποιησα ουτε το 1% των αντικειμενων που ειχα)? Check.

Οποιος θελησει να ασχοληθει ας ξεκινησει απο το hard τουλαχιστον που και παλι ηταν ευκολο θα ελεγα (καπου στα μισα αλλαξα απο normal και εβαλα hard).
Γενικα το παιχνιδι δεν εχει καποια ουσιαστικη δυσκολια, αλλα η ολη δυσκολια εγκειται στο να καταλαβει κανεις πως λειτουργουν τα πραγματα εξω απο τα dungeons. Κοινως ποιο activity σου δινει ποσους ποντους σε καποιο stat και ποια ειναι η βελτιστη επιλογη σε καθε κατηγορια. Επειτα πρεπει κανεις να καταλαβει πως καθε confidant εχει αλλη αξια, με καποια να σου δινουν τεραστια benefits και καποια οχι. Ειναι σιγουρα πολυ πιο ευκολο να κανει καποιος γρηγορα break το παιχνιδι αν ξερει που να εστιασει, αλλα και να μην το κανει και να ανεβαζει παραλληλα και εναλλαξ ολα τα στατιστικα και confidant levels αρκει θα ελεγα.

Χαρακτηριστικα ειχα κανει max out ολα τα social stats περιπου στα 2/3 του παιχνιδιου με μεγαλη ανεση (ΠΟΛΥ νωρις θα ελεγα) και εκανα max τα confidant ranks οριακα προς το τελος αλλα οχι ανετα. Οχι κι ασχημα παντως, γιατι στα P3/P4 ηταν απιθανο θα λεγα να κανει καποιος κατι τετοιο χωρις walkthrough.
Κοινως οποιος θελει να ασχοληθει ας το πιασει χαλαρα και ας απολαυσει.

Σκεφτομαι τι θα ηθελα απο τη σειρα για το μελλον. Σεναριακα ο,τι και να θελω δε θα μου το δωσει, αλλα αν συνεχισουν με αναλογα QoL improvements, τοτε θα ειναι ηδη μια καλη αρχη. Η σειρα εχει πολυ καλα θεμελια και χωρις να αλλαξει ριζικα, εχει σιγουρα εμπλουτιστει σημαντικα - πραγμα καλο γιατι καποιες φορες αρκει το if it ain't broke don't fix it.
Εν τελει δεν παυει να ναι ενα παρα πολυ καλοδουλεμενο παιχνιδι, το οποιο δεν κανει κατι νεο, αλλα μας επαναφερει σε ενα κλιμα που πλεον εχει λειψει γιατι εκει που η Αtlus εβγαζε καποτε 5 rpgs το χρονο, πλεον μας δινει ενα καθε 5 χρονια (σε home consoles τουλαχιστον). Τωρα που βγηκε αυτο απο τη μεση, θα περιμενω πλεον το SMT V το οποιο ελπιζω να ειναι το επομενο μεγαλο project της εταιρειας.

[nooto]

Εδω ειμαι και εγω, ξεκινησα το παιχνιδι και εχω παξει ενα 10ωρο + περιπου. Αυτο ειναι καλο σημαδι γιατι εχω δοκιμασει να παιξω τα P3P και P4G αρκετες φορες και παντα τα παραταω γυρω στο 5ωρο . Απο τη μια οσο εχω δει τη σειρα απορω γιατι θεωρουνται τοσο καλα παιχνιδια τα Persona, απο την αλλη συνεχιζω να τα αγοραζω γιατι το consensus μιλαει τα top jrpgs-διαμαντια του ειδους. Οποτε παντα ηθελα να πιασω καποιο σοβαρα δεδομενου οτι μαλλον εγω κανω κατι λαθος απο τη στιγμη που ολοι οι αλλοι λενε το αντιθετο .

Στο P5R τωρα, δεν ξερω αν υπαρχουν ουσιαστικες διαφορες στην ολη συνταγη μιας και η εμπειρια που προσφερει ειναι παρομοια με τα 3-4, απλα εδω με τραβαει περισσοτερο το setting αλλα και η ολη παραγωγη που μου φαινεται AAA σε σχεση με τα προηγουμενα . Για να μην παρεξηγηθω, ο τιτλος φαινεται απο μακρια για PS2 game στο στησιμο του, ειδικα ο χειρισμος ειναι ιδιος με αυτον του πρωτου Devil May Cry σε οτι αφορα την κινηση του χαρακτηρα (με οτι αυτο συνεπαγεται), ομως ο οπτικος τομεας παροτι τεχνικα δεν θα ελεγα οτι ειναι κατι το ιδιαιτερο, δινει εν τελει ενα πανεμορφο αποτελεσμα λογω της cel shaded αισθητικης, των χρωματων, animation, σκηνοθεσιας που ειναι απιστευτα κοντα σε πραγματικο anime κοκ. Παραλληλα παιζει και ενα ρολο το οτι οι πολεις του παιχνιδιου, το σχολειο, κλπ ακολουθουν μια Yakuza προσεγγιση στο πως εχουν αποδωθει και γενικοτερα αυτη τη φορα ο κοσμος ειναι πολυ πειστικος, πανεμορφος και τελος παντων εχει υποσταση. Θα ελεγα οτι ειναι απο τα ομορφοτερα παιχνιδια που εχω δει στο PS4, παροτι ξαναλεω αυτο δεν εχει να κανει με πολυπλοκοτητα στο σχεδιασμο, στα texures κλπ.

Για το gameplay δεν θα πω πολλα, θελω να προχωρησω πρωτα, αλλα και εδω εχουμε την λουπα πρωι στο σχολειο με social acitivities, εξελιξη της ιστοριας, exploration στις πολεις (το τελευταιο ειναι διαφορετικο απο τα p3p και p4g γιατι ειναι πιο fledged ο κοσμος του παιχνιδιου) και μετα βραδυ με dungeons, exploration, turn based battles κλπ. Δυο παρατηρησεις σε πραγματα που μου εκαναν εντυπωση: To πρωινο κομματι θυμιζει σε ενα βαθμο και visual novel, γενικα υπαρχει πραγμα απο διαλογους και ειδικα τις πρωτες ωρες δεν υπαρχει πολυ interaction, ηταν σαν να βλεπω ταινια, 2) Το βραδινο κομματι δεν εχει random generated dungeons (ζητωωωωωω ) που για μενα ηταν το μεγαλο αγκαθι στα προηγουμενα παιχνιδια και σκοτωναν τελειως το οποιο ενδιαφερον. Αυτο βοηθαει ΠΑΡΑ πολυ στο να εχει το dungeon τον δικο του χαρακτηρα visually, να υπαρχει level design, να υπαρχει exploration, και να υπαρχουν set pieces. Δεν μιλαμε για κατι ιδιαιτερο .σε οτι αφορα το τι εχουν δωσει αλλα και παλι ειναι ετη φωτος καλυτερο απο το τι συνεβαινε στα προηγουμενα παιχνιδια.

Αυτα προς το παρον, γενικα εντυπωσεις πολυ θετικες μεχρι στιγμης αν και ειναι ακομα νωρις. Περισσοτερα στην πορεια!

[Xeno]

Σχεδον σε καθε thread που γραφω για κατι που επαιξα, οπως φαινεται λεω τη γνωμη μου κανα χρονο μετα τα οσα εγραψε ο nooto, οποτε τωρα ευκαιρια να δω πώς ειναι να σαι στην αντιπερα οχθη .

Καταρχας παροτι το παιχνιδι θεωρητικα δεν προσφερει πολλα πραγματα που δε μας εδινε η σειρα ηδη με τα P3/P4 μπορω να πω πως το βρηκα πολυ πιο απολαυστικο και απο τα δυο.
Το παιχνιδι παιζει ξεκαθαρα σαν PS2 game οπως λες και συμφωνω. Δεν εχω καποιο θεμα με αυτο βεβαια (οπως και εσυ απ' οσο φαινεται), αλλα ειναι μια απλη διαπιστωση του οτι ειναι ενα παραδοσιακο οσο δεν παει σε δομη JRPG με τα ολα του.

Σχεδιαστικα το θεωρω κορυφαιο και ναι ειναι τερμα anime η αισθητικη, αλλα θεωρω τα παντα οσο πιο καλογουστα θα μπορουσαν να ειναι μεσα σε anime πλαισια. Πιστευω πως εχει μια πολυ μοντερνα πινελια οπως ειχε και το Catherine και μου ειναι δυσκολο να το εξηγησω αλλα δε μπορω να το βαλω στην ιδια κατηγορια με αυτο που βλεπω σε Fire Emblem μιας και το ανεφερα ηδη στο σχετικο θεμα, ή στο καθε Tales of που το θεωρω πολυ generic 00s anime.

Η ολη αισθητικη συνοδευεται και με ενα απιστευτα καλο και jazzy soundtrack και τα 2 αυτα στοιχεια δενουν πολυ καλα μεταξυ τους.

To social κομματι ειναι αυτο που ειναι και θα πω ψεματα αν πω πως ειμαι φαν, αλλα η κυρια ιστορια ηταν τουλαχιστον ok. Κανε υπομονη μεχρι να ανοιξει λιγο το παιχνιδι, αυτο θα ειναι σιγουρα μετα το 1ο dungeon και ισως να δεις και αλλες σημαντικες προσθηκες και λιγο πιο μετα. Η λουπα βεβαια δε θα αλλαξει σαν λογικη, αλλα θα εχεις περισσοτερα πραγματα να κανεις και χαρακτηρες για να ανεβασεις confidants.

Η υπαρξη dungeons με δικια τους αισθητικη και μουσικη ειναι τεραστια προσθηκη και συμφωνω απολυτα στο ποσο ανεβαζει την ολη εμπειρια. Οι μαχες επισης θα βελτιωθουν οσο αποκτας περισσοτερες ικανοτητες και οσο μεγαλωνει το party, αλλα εχε κατα νου πως η δυσκολια δεν ειναι υψηλη σε καμια περιπτωση, οποτε αν δεν εισαι ικανοποιημενος θα μπορουσες να την ανεβασεις. Γραφε εντυπωσεις κατα διαστηματα και ελπιζω να σου κανει κλικ παραπανω απο τα P3/P4 οπως λες.

[nooto]

Χρωσταω ενα post σχετικα με την προοδο μου, ηθελα να το κανω οταν εφτασα τις 30 ωρες αλλα τελικα ειμαι κοντα στις 90 τωρα και ουτε που καταλαβα πως εφτασα τοσο μακρια. Το παιχνιδι το παιζω στο hard οπως ειχε προτεινει και ο Xeno, και αυτη τη στιγμη ειμαι στο 5ο palace. Δεν ξερω αν το πηγαινω αργα μιας και το παιχνιδι εχει 9 παλατια συνολο και αποτι ειδα ο Xeno ειχε ξεμπερδεψει στις 100+ ωρες. Επισης εχω σε level 4 ολα τα skills και πανω απο το level 5 σχεδον ολους τους confidants (με 2-3 στο max). Πιθανον εχει να κανει με την απειρια μου με τη σειρα αλλα δεν ξερω (δεδομενων των επιλογων μου) αν θα καταφερω να maxαρω τα παντα, θα δουμε. Ακολουθωντας και παλι τη συμβουλη του Xeno, δεν εχω χρησιμοποιησει καθολου guide, και απλα μπαινω να δω τις απαντησεις στις ερωτησεις των καθηγητων + μπηκα στην αρχη να δω αν υπαρχουν missables, οποτε εχω υποψην μου ποια ειναι τα conditions για να ανοιξεις το τριτο semester. Αλλα αυτα, απο κει και περα παιζω στα τυφλα.

Γενικα ο συγκεκριμενος τιτλος με εχει κανει να αναθεωρησω τελειως την αποψη που ειχα για τη σειρα και σε γενικες γραμμες με εχει ρουφηξει κανονικα. Το μεγαλυτερο πλεονεκτημα ισως ειναι η δομη του και ο χωρισμος του σε δυο κομματια: τo dungeon crawling και το social-visual novel μερος. To δευτερο ειναι αυτο που κανει τη σειρα να διαφερει απο το τυπικο jrpg, και δομικα ειναι τετοιο που αφαιρει τα κλασσικα chore parts του grinding ή των ανουσιων side quest τυπου μαζεψε τοσες πεταλουδες που βλεπουμε κατα καιρους σε τιτλους του ειδους. Το παιχνιδι σου δινει αρκετες διαφορετικες περιοχες οι οποιες προσφερουν διαθεσιμα activities για να αυξησεις τα skills σου, και τον διαθεσιμο χρονο σου κατα την διαρκεια της ημερας μπορεις ειτε να τον διαθεσεις εκει, ειτε στο hang out με καποιους απο τους story-related npcs (confidants) που επισης προσφερουν ξεκλειδωμα passive (κυριως) abilities για τα dungeons. To social αυτο μερος συνοδευεται με την σεναριακη αναπτυξη του εκαστοτε χαρακτηρα οποτε θελω να πω οτι οταν δεν εισαι σε καποιο dungeon, στην πραγματικοτητα παρακολουθεις διαλογους και βλεπεις ιστοριες με το input σου να περιοριζεται στο τι θες να δεις καθε φορα. Αυτο σημαινει οτι το παιχνιδι ειναι παρα πολυ story driven, με αναλογια ισως ακομα και 70 για το story και 30 για τα battles. Οποτε για να συνοψισω, το εκτος dungeon κομματι βλεπει τον παικτη να εχει ενα minimum input απλα και μονο για τη διαχειριση του χρονου του ωστε να κανει optimize το τι λαμβανει απο τις επιλογες του. Αυτο πρακτικα εξαφανιζει οποιοδηποτε chore μερος της δομης ενος jrpg και παραλληλα εχει ενδιαφερον λογω του οτι στηριζεται απο σχετικα καλους διαλογους, character & story development. Ειναι δε εθιστικο γιατι ξεκλειδωνει battle abilities που ως επι το πλειστον ειναι αρκετα χρησιμα, ενω ειναι και ξεκουραστο καθως ο παικτης απλα παρακολουθει. Με αυτα και με αυτα η ωρα περναει πραγματικα χωρις να το καταλαβεις, ειναι σαν μια σειρα που βαζεις να δεις ενα επεισόδιο και καταληγεις να δεις 20.

Το συστημα μαχης τωρα του παιχνιδιου θεωρω οτι ειναι πολυ καλο, δεν φτανει τα επιπεδα του Bravely Default σε εφευριτικοτητα αλλα παρολα αυτα εχει πολυ ωραιες ιδεες μεσα. Σε γενικες γραμμες βασιζεται στο κλασσικο find the weakness συστημα, ομως βρισκοντας την εκαστοτε αδυναμια μπορεις να κανεις stagger τον αντιπαλο, και αυτο σου δινει την δυνατοτητα για μια ακομα επιθεση ή για ενα all out attack (σε περιπτωση που ολοι οι εχθροι ειναι staggered). Στην περιπτωση του one more (της μιας ακομα επιθεσης) μπορεις να επιλεξεις να δωσεις τη σειρα σου σε καποιο αλλο χαρακτηρα και αυτο του προσφερει ενα boost στα στατιστικα. Αυτα τωρα σε συνδιασμο με collection of personas τυπου pokemon, το breeding και διαφορων αλλων στοιχειων, δημιουργουν εν τελει ενα πολυ καλο συστημα που εχει μπολικο ενδιαφερον και ειναι πολυ δισκεδαστικο.

Τα παραπανω συμπληρωνονται με εναν καταπληκτικο οπτικο και ακουστικο τομεα, ενω υπαρχουν animations σχεδον για τα παντα (ακομα και κατα την απλη αλλαγη των menus). To τελευταιο δινει και στις μαχες εναν αλλο αερα και τις κανει και οπτικα πολυ ενδιαφερουσες. Τελος να ξαναπω οτι η επιλογη του να περασουν επιτελους σε κανονικα dungeons και οχι random generated προσφερει πραγματικα στο παιχνιδι και αφαιρει την braindead λογικη που ειχαν τα προηγουμενα (τουλαχιστον για μενα) σε οτι αφορα το traversal. Για τους φιλους παντως να πω οτι υπαρχει και ενα random generated dungeon αλλα ειναι εκει για καποια side missions και αν θες να κανεις grinding.

Με αυτα που εχω δει μεχρι τωρα θα το εβαζα και εγω στα καλυτερα μαλλον jrpg της γενιας, μπορει να φταιει το γεγονος οτι δεν εχω δει εκτενως αλλο τιτλο της σειρας και η ολη εμπειρια ειναι πολυ φρεσκια για μενα, αλλα σαν παιχνιδι εχει μια ιδιαιτερη μαγεια (μαγεια απο Atlus και Sega) και καθως το προχωρας οι δομικες επιλογες που εκαναν, τους βγαινουν και προσφερουν στο παιχνιδι. Οπως εγραψα η οπτικη μου απεναντι στη σειρα εχει αλλαξει και σιγουρα στο μελλον θα πιασω τα P4G και P3P (που πριν ειχα παρει αποφασει οτι δεν θα τα παιξω ποτε). Αυτα μεχρι στιγμης, περισσοτερα εν καιρω. Παντως οσοι θελετε κατι σε JRPG που ειναι και διαφορετικο-ξεχωριστο, το προτεινω σιγουρα (και υποψην οτι ειχα αρνηση με αυτα τα παιχνιδια ).

[Xeno]

Να πω την αληθεια σε καποια φαση ανησυχησα που δεν ειδα ποστ σου, αλλα τελος καλο ολα καλα, θα βγαλω το amber alert .
Βλεπω το πηρες ζεστα οποτε θελω να πιστευω πως το επομενο post σου θα ειναι πλεον για τις τελικες σου εντυπωσεις απο το παιχνιδι.
Αν με ρωτουσες οταν το θυμομουν καλυτερα θα σου ελεγα με τη μια καποια confidants που ειναι πιο σημαντικο να κανεις max γιατι σου δινουν καλα bonuses. Πολλα απο αυτα και να τα παραμελησεις δε θα χασεις πολλα.
Δωσε βαση παντως σιγουρα σε temperance/Kawakami, αν θυμαμαι καλα ειναι αυτο που μετραει πολυ να το κανεις max απο νωρις.

Συμφωνω απιστευτα με το ποσο ευκολα περνα η ωρα με αυτο το παιχνιδι, ηταν κατι μοναδικο πραγματικα και να σκεφτεις πως δε μου αρεσε σχεδον καθολου το social sim κομματι του τιτλου και το 99% των διαλογων με confidants, αλλα παρολαυτα το main story το βρηκα passable και ολα τα αλλα που αναφερεις κι εσυ οπως αισθητικη/ux design κτλ τα λατρεψα απλα.

Το να παιξεις P3/P4 θα ειναι ξεκαθαρο πισωγυρισμα και δεν ξερω αν θα σου δωσει κατι που δε σου δινει το 5 - προσωπικα το 5 το θεωρω απειρως καλυτερο απο τα 3,4 παροτι το επαιξα πιο προσφατα απ' ολα μιας και οσο να ναι ειχε χαθει το surprise factor της πρωτης επαφης με τη σειρα.
Πριν 5-10 χρονια δε θα εκτιμουσα παντως τη μουσικη του P5 μιας και ξεφευγε απο αυτα που ειχα συνηθισει με Uematsu κτλ, αλλα οι συνθεσεις του ειναι πολυ προχωρημενες και μιας και το ανεφερα ευκαιρια να ακουσω λιγο μετα απο καιρο τωρα που το εχουν βαλει και στο Spotify .
Aναμενω το επομενο ποστ εντυπωσεων και θα το ξανασυζητησουμε το θεμα.
Ως τοτε παρταρουμε με τις jazzy-cheesy συνθεσεις του Meguro:

[nooto]

Αν με ρωτουσες οταν το θυμομουν καλυτερα θα σου ελεγα με τη μια καποια confidants που ειναι πιο σημαντικο να κανεις max γιατι σου δινουν καλα bonuses. Πολλα απο αυτα και να τα παραμελησεις δε θα χασεις πολλα.
Δωσε βαση παντως σιγουρα σε temperance/Kawakami, αν θυμαμαι καλα ειναι αυτο που μετραει πολυ να το κανεις max απο νωρις.

Γενικα νομιζω οτι οντως δεν χρειαζεσαι καποιο guide για να τα κανεις max, πρεπει απλα να εχεις απο σχετικα νωρις εικονα του πως λειτουργει το παιχνιδι. Σαν συμβουλη για οποιον το ξεκινησει θα ελεγα οτι τα confidants που πρεπει να προσπαθησει να ανεβασει απο νωρις ειναι το temperance που κατα μια εννοια αυξανει το χρονο που εχεις, και το fortune που δινει boost στα στατιστικα που πρεπει να ανεβασεις. Απο κει και περα καθε φορα που θες να ανεβασεις κατι, καλο ειναι να εχεις και persona με το αντιστοιχο arcana που επισης δινει ενα boost στο leveling. Οπως ειπα αυτη ειναι η γενικη ιδεα (υπαρχουν βεβαια ακομα καποια πραγματα που προσφερουν επιπλεον boosts οπως speed read για τα βιβλια, κλπ) και αν καποιος την ακολουθησει λογικα θα maxαρει τα παντα και σχετικα νωρις μαλιστα, εγω προφανως μπηκα στο πνευμα σχετικα αργα γιατι ειναι και το πρωτο μου παιχνιδι, αλλα ακομα και ετσι νομιζω οτι εχω φτασει σε ενα καλο επιπεδο. Σαν reference maxαρα ολα τα στατιστικα του Joker τον Νοεμβριο και τωρα που εχει μπει Δεκεμβριος, και σε οτι αφορα τα confidants, ειμαι στο max στα 10 απο τα 23. Επειδη βρισκομαι προς το τελος του original παιχνιδιου (υπαρχει ακομα ενα semester μετα απο αυτο που ειμαι τωρα και προστεθηκε με το Royal), καποιες μερες υποθετω οτι δεν θα ειναι ελευθερες οποτε δεν ξερω αν θα καταφερω να maxαρω τα παντα, αλλα και παλι οπως ειπα ειμαι ευχαριστημενος με την προοδο μου (δεδομενου οτι στην αρχη εκανα και οτι μου κατεβαινε ).

Στα υπολοιπα, ειμαι γυρω στις 120 ωρες τωρα, 7ο palace και γενικα ειδα και τα plot twists που αποκαλύπτουν το τι συμβαινει. Συνολικα μου αρεσε πολυ και θεωρω οτι η ιστορια του παιχνιδι καθως και η αφηγηση ειναι σε πολυ καλο επιπεδο. Παροτι συμφωνω με αυτο που λες παρακατω,

Τελος η πλοκη και το writing ως τωρα, παραμενουν το αγκαθι του τιτλου για εμενα. Δεν ξερω αν πρεπει να πω πως ειναι κατω του μετριου, αλλα αν δεν ειναι τοτε σιγουρα απευθυνεται σε τελειως αλλο target group, γιατι σιγουρα το βρισκω αρκετα επιφανειακο και ανωριμο. Το παιχνιδι πραγματευεται θεματα τα οποια θα μπορουσαν να εχουν βαθος (αποπειρες αυτοκτονιας, σεξουαλικη κακοποιηση κτλ), αλλα θα ελεγα πως ολα αυτα αποδιδονται με αρκετα ελαφρυ τροπο.

θα ελεγα απο την αλλη οτι το παιχνιδι ακολουθει καθαρα anime λογικη και αυτο ειναι που συνηθως συμβαινει ακομα και στα καλα animations αυτου του ειδους (οχι γενικα). Εννοω καταπιανονται με πολυ βαρια θεματα αλλα τα προσεγγιζουν παραλληλα με πιο χαλαρο τροπο. Αν ηθελα να το παρομοιασω με καποιο απο τα anime που εχω παρακολουθησει, αυτο θα ηταν το One Piece, και σε γενικες γραμμες η δομη ειναι αντιστοιχη με την εννοια οτι καθε Palace (ή καθε νησι στο OP) εχει μια δικη του θεματικη που συνηθως καταπιανεται με ενα σοβαρο θεμα, και εν τελει το αναλυει με εναν πιο αναλαφρο τροπο, παροτι βεβαια θιγει αρκετα πραγματα. Σε καθε περιπτωση θα ελεγα οτι η ιστορια σε κραταει ακομα και αν δεν σου αρεσει η anime προσεγγιση της, προσωπικα καθε φορα που το κλεινω θελω να το ξανα-ανοιξω για να δω τι γινεται στη συνεχεια. Θα δουμε πως θα παει και μεχρι το τελος.

To gameplay ειναι η κλασικη φορμουλα social sim + dungeon exploration. To social sim part σου προσθετει σταδιακα και ομαλα ολο και περισσοτερες επιλογες (τοποθεσιες, δραστηριοτητες, people to interact with) και καθε μερα ο παικτης καλειται να παρει τις ιδιες αποφασεις οι οποιες πανω κατω ειναι:
leveling up confidants για να κανει power up το persona fusion και για αλλα σημαντικα perks, leveling up personal stats π.χ. knowledge etc, story progression σε συγκεκριμενες μερες και palace infiltration (main story dungeons) ή mementos infiltration (randomly generated dungeon για sidequests).

Τωρα που εχω προχωρησει αρκετα, θα ελεγα οτι οσo και αν ακουγεται περιεργο, το P5 για μενα ειναι το πιο δυτικογενες jrpg που εχω παιξει, παροτι φαινομενικα ειναι οτι πιο ιαπωνικο υπαρχει εκει εξω (δεδομενου του ποσο προβαλει την αισθητικη του). Αυτο που θελω να πω ειναι οτι ενω υπαρχει η κλασσικη j δομη που ο χαρακτηρας αναπτυσσεται μεσω των μαχων και του leveling, αυτο ειναι μονο η μιση (ισως και λιγοτερο) εικονα. Το αλλο μισο ειναι η αναπτυξη του χαρακτηρα μεσω του social κομματιου, που οσο περισσοτερο παιζω θεωρω οτι ειναι το πρακτικο αναλογο των διαλογων με τα δεντρα επιλογων που υπαρχουν στα δυτικα rpgs (κατι το οποιο λειπει απο τα κλασσικα jrpgs). Μαλιστα θα ελεγα οτι το P5 ειναι πιο κοντα στα παλιοτερα δυτικα rpgs μιας και οι επιλογες σου (το πως χειριζεσαι το social κομματι, τους διαλογους, κλπ) δεν καθοριζει το αν το path θα ειναι good, neutral, bad, αλλα επηρεαζει το gameplay, το τι γινεται στις μαχες, και το τι διαθεσιμες επιλογες εχει στην προσεγγιση (βλεπε confidants που αυξανουν negotiation skills και που ουσιαστικα ειναι το αντιστοιχο του charisma στα πιο παλια δυτικα rpgs).

Το να παιξεις P3/P4 θα ειναι ξεκαθαρο πισωγυρισμα και δεν ξερω αν θα σου δωσει κατι που δε σου δινει το 5 - προσωπικα το 5 το θεωρω απειρως καλυτερο απο τα 3,4 παροτι το επαιξα πιο προσφατα απ' ολα μιας και οσο να ναι ειχε χαθει το surprise factor της πρωτης επαφης με τη σειρα.

To φανταζομαι αυτο που λες, απλα θελω να σημειωσω οτι δεν ειχα ερθει σε επαφη με παιχνιδια της Atlus (εκτος απο το Odin Sphere) και μετα απο το P5R εχει αρχισει και μπαινει στο οπτικο μου πεδιο. Υποθετω οτι οντως P3/P4 θα ειναι πισωγυρισμα μηχανικα, απο την αλλη τωρα που μπηκα στο κλιμα θα ηθελα να δω και αλλες δουλειες τους. Αν υπαρχει καποια καλη προταση και περα απο persona καλοδεχουμενη εννοειται.

Αυτα προς το παρον, συνεχιζουμε!

[Deus]

To φανταζομαι αυτο που λες, απλα θελω να σημειωσω οτι δεν ειχα ερθει σε επαφη με παιχνιδια της Atlus (εκτος απο το Odin Sphere) και μετα απο το P5R εχει αρχισει και μπαινει στο οπτικο μου πεδιο. Υποθετω οτι οντως P3/P4 θα ειναι πισωγυρισμα μηχανικα, απο την αλλη τωρα που μπηκα στο κλιμα θα ηθελα να δω και αλλες δουλειες τους. Αν υπαρχει καποια καλη προταση και περα απο persona καλοδεχουμενη εννοειται.

Αυτα προς το παρον, συνεχιζουμε!

Σε ενδιαφέρει να δεις παιχνίδια Shin Megami Tensei ή γενικά παιχνίδια της Atlus; Μπορώ να σου προτείνω μερικά.

Έτσι πληροφοριακά, να αναφέρω για αρχή πως τα Persona είναι spin-off των Shin Megami Tensei.