I just finished

[Ryu_gr]

Τέλος κι από μένα το Spelunky 2, θα συμφωνήσω με όσα είπε ο i Have no Equal

Άξιος συνεχιστής του πρώτου Spelunky και αρκετά εθιστικό με το να σε καλεί να γίνεις καλύτερος.

Κατά τη γνώμη μου ήθελε πιο εύκολη δημιουργία checkpoint στους πάγους και επιπλέον ένα checkpoint στην τελευταία πίστα ώστε να μην παίζεις συνεχώς τις ίδιες πίστες μέχρι να εξοικειωθείς με τις νέες.

Αυτό βέβαια ίσως είχε αντίθετα αποτελέσματα και να το τερμάτιζες πολύ γρήγορα αλλά αυτή τη στιγμή στο steam το έχουν τερματίσει κάτω από το 10% που είναι λίγο υπερβολικό (δεν μιλάω για τις bonus πίστες εκεί μάλλον θα πρέπει να σχοληθείς full-time). Δηλ. όλα καλά κι όλα ωραία με super gameplay αλλά στο τέλος σου στερεί το δικαίωμα να χαρείς με τόσο αυστηρή προσέγγιση.

Από την άλλη απαιτεί full συγκέντρωση με αποτέλεσμα να το ζεις περισσότερο. Αν χάσεις όμως και δεν κρατήσεις τη συγκέντρωση καλό θα είναι να το πιάσεις ξανά άλλη ώρα, βιαστικά playthrough κατά 90% καταλήγουν σε άλλο ένα γρήγορο death και μπαίνεις σε φαύλο κύκλο.

Υπάρχουν 2 προσσγγίσεις να το τερματήσεις: Είτε το ξεκινάς από την αρχή και εξοπλίζεσαι όσο μπορείς για να είσαι άνετος (αλλά ενέχει κύνδυνος να χάσεις από τις γνωστές συγκυρίες και να ξενερώσεις) είτε πας από το τελευταίο checkpoint χωρίς πολλά εφόδια για γρήγορη νίκη που όμως θα είναι πιο δύσκολη και θέλει περισσότερη τύχη.

Για την ιστορία εγώ διάλεξα τη δεύτερη οδό γιατί ήμουν αρκετά ανυπόμονος (κακό για αυτό το game) αλλά στο τέλος μου έκατσε η τυχερή και βρέθηκα με καραμπίνα.

[i Have no Equal]

Τέλος κι από μένα το Spelunky 2, θα συμφωνήσω με όσα είπε ο i Have no Equal

Εισαι σίγουρος για αυτο?? Τωρα ξεκιναει το παιχνιδι, δοκιμασε να πας για το good ending.

[Ryu_gr]

Ναι εννοείται απλός τερματισμός, για τις υπόλοιπες πίστες απλά θα παίζω χαλαρά κι ότι προκύψει, αν και από ότι βλέπω θέλει αρκετή μελέτη το θέμα.

[sain't]

Να μαι πάλι εδώ.. πολύ παραγωγική καραντίνα λολ..

Hellblade: Senua's Sacrifice (PS4)

Άλλο ένα game μετα το Death Stranding που με κούρασε αρκετά σε κάποια σημεία (λόγω των puzzles κυρίως) αλλά που εκτίμησα αφάνταστα λόγω του concept, της ατμόσφαιρας, της ιστορίας και του χαρακτήρα.

Επισης χρησιμοποίησα πολύ το "photo mode" (που κάνει παύση το παιχνίδι και σε αφήνει να κινήσεις την κάμερα στο χώρο κλπ) καθώς έχει πολύ δυνατό art direction και απίστευτα σκηνικά.

[Deus]

Χμμ κοιτα, o WTF παράγοντας για μένα είναι καλός συνήθως! Και η ιστορία του πρώτου Deadly Premonition μου άρεσε πάρα πολύ! Όσον αφορά στο Death Stranding, πέρα από την πλοκή, μεγαλύτερη σημασία έχει η θεματολογία: η επιβίωση του ανθρώπινου γένους σε κρίσιμες συνθήκες, η ανάγκη για συνύπαρξη και επαφή, η αξία της ζωής και το νόημα της ύπαρξης του καθενός. :-)

Οπότε η πλοκή ναι, μπορεί να μοιαζει αρκετά wtf όπως λες (παρόλα αυτά εγώ βρήκα πολύ ενδιαφέρον το γενικότερο concept της ιστορίας αλλά και των χαρακτήρων) αλλά ο καθένας μπορεί να κατανοήσει και ενδεχομένως να ταυτιστεί με τις καταστάσεις και την υποκείμενη θεματολογία, δεν είναι απλά και μόνο "τσίου" η φάση.

Επίσης δε λείπει και το χαρακτηριστικό χιούμορ του Kojima το όποιο, λόγω της γενικότερης "σοβαρότητας" του τίτλου, είναι άκρως αφοπλιστικό όταν εμφανίζεται.

....

Τέλος, τερμάτισα και και το Dead Space 2, το οποίο, σε αντίθεση με το πρώτο, μου φάνηκε απλά σαν ένα καλοστημένο action game. Αν και παιζεται ευχάριστα, έλλειπε για μένα ενα μεγάλο κομμάτι της ατμόσφαιρας, του μυστηρίου και του τρόμου που έκανε το πρώτο τόσο καλό.

Ωραίος, αυτά ακριβώς ήθελα να ακούσω. Το να έχει για εμένα wtf σενάριο είναι μεγάλο συν και για εμένα. Μόνο και μόνο για αυτό έχω σκοπό να το παίξω. Συν τοις άλλοις μου έκανε εντύπωση η σκηνοθεσία, οι εκφράσεις του προσώπου και η μουσική. Από gameplay δεν μου φάνηκε διασκεδαστικό για να πω την αλήθεια αλλά δεν βαριέσαι, αφού βγαίνει ψιλοχαλαρά δεν θα έχουμε πρόβλημα.

[straier]

Τερμάτισα το Tactics Ogre: Let us Cling Together στο PSP με όλα τα routes και το Coda, έχοντας σχεδόν όλα τα είδη εξοπλισμου και μαγεία.

Συμπαθητικό παιχνίδι, IMHO ξεκάθαρα χειρότερο από το FFT της ίδια ομάδας σχεδόν σε όλους τους τομείς.

Σε θέμα ιστορίας, η ύπαρξη των 3 routes κάνει το σύνολο λιγότερο συμπαγές με τους χαρακτήρες να αλλάζουν τελείως...χαρακτήρα ανάλογα με το τι επιλέξεις να κάνεις. Αλλά ακόμα και αν το παραβλέψω αυτό, υπάρχει η στρατιωτική ίντριγκα που βλέπεις και στο FFT καθώς και κάποιες ανατροπές αλλά απλά σαν σύνολο δεν έχει τόσο ενδιαφέρον...

Και σε gameplay τώρα, το παιχνίδι έχει κάποια βασικά προβλήματα. Καταρχήν έχει υπερβολικά πολλά στατιστικά που μπορείς να αυξήσεις που το κάνει αχρείαστα πολύπλοκο και έχει ως αποτέλεσμα να είσαι είτε υπερβολικά δυνατός είτε υπερβολικά αδύνατος στις μάχες.
Τα levels είναι συνδεδεμένα με την κλάση και όχι τον χαρακτήρα οπότε αν αλλάξεις κλάση ξεκινάς από lvl 1, με ότι αυτό συνεπάγεται, ενώ σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει συνέργεια μεταξύ των κλάσεων που έχεις ξεκλειδώσει (πέρα από κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις που εν τέλει κάνουν το παιχνίδι πιο κουραστικό, και κάποια stat boosts).
Οι melee κλάσεις είναι πρακτικά άχρηστες (ακόμα και ο Ninja) γιατί μέχρι να καταφέρεις να φτάσεις στον αντίπαλο στη σωστή θέση οι τοξότες και οι μάγοι σου τους έχουν ξεπαστρέψει, ειδικά αν το terrain της μάχης είναι πολύ περίπλοκο με διαφορετικά υψόμετρα.
Είναι απίστευτα grindy με πολλές αχρείαστες μάχες (Palace of the Dead) και εξοπλισμό και μαγεία που χωρίς οδηγό δεν πρόκειται να βρεις ποτέ... Ας όψεται το OCD μου.
Οι μάχες μπορεί να είναι είτε πολύ δύσκολες αν είσαι underleveled είτε γελοίες αν είσαι καλά προετοιμασμένος ή απλά βάζεις τον Canopus να καθαρίζει το terrain μόνος του (σκεφτείτε τον Cid από το FFT μόνο που πετάει και τον έχεις από την αρχή του παιχνιδιού). Η δυσκολία έρχεται μόνο όταν πρέπει να σώσεις κάποιον NPC με αυτοκτονικούς ιδεασμούς (πρακτικά όλοι οι NPC απλά κάποιοι ξεκινάνε πολύ κοντά στον αντίπαλο). Προς το τέλος του παιχνιδιού αυτό που σε νοιάζει είναι απλά να ξεμπερδεύεις γρήγορα (κάνοντας τα melee units ακόμα πιο άχρηστα).

Πέραν των παραπάνω, γενικώς το προτείνω για να ένα απλό playthrough, δεδομένου κιόλας πως δεν υπάρχουν πολλά παιχνίδια τέτοιου είδους. Απλά το βρίσκω χειρότερο σε όλους τους τομείς από τον απόγονό του, το FFT...

[Raf]

Tέλειωσα το Mark of the Ninja Remastered για το Switch. Σε όσους αρέσει το stealth προτείνεται ανεπιφύλακτα, γιατί είναι ένα καλοσχεδιασμένο παιχνίδι και υπερπλήρες από περιεχόμενο.

[sain't]

Shin Megami Tensei: Lucifer's Call (PSN)
80 ώρες αργότερα και ένα game breaking bug που παγώνει το παιχνίδι απευθείας μετά το τελευταίο boss battle:

https://www.google.com/amp/s/amp.reddit.com/r/Megaten/comments/69r6gi/smt_nocturne_freezes_after_final_boss_ps3/

"τελείωσα" επιτέλους το smt3: nocturne ακόμα κι αν είδα τον τερματισμό στο YouTube.

Αν και με δυσκόλεψε αρκετά (αυτή ήταν η τρίτη προσπάθεια να το τερματισω καθώς τις 2 πρώτες φορές τα παράτησα στον "Matador") το παιχνίδι σου δίνει την εντύπωση ότι δεν είναι ουσιαστικά δύσκολο αλλά ότι εσύ είσαι απροετοίμαστος κι αυτό είναι κάτι που γενικά εκτίμησα αρκετά. Η όλη λογική ότι δεν μπορείς απλά να παίζεις casually με ότι να ναι party και skills set αλλά πρέπει να κάνεις ένα προσεκτικό planning για κάθε περιοχή/ενδεχόμενο.

Φυσικά μου πήρε ώρες να μάθω να κάνω optimise τα demon fusions και να κρατάω τα skills που πραγματικά έχουν σημασία από το να αποκτώ απλά έναν demon μεγαλύτερου level που μπορεί να είναι άχρηστος από skills. Δεν βοηθάει καθολου το τελείως random σύστημα του skill inheritance που σε αναγκάζει να κάνεις μπρος-πισω κάνα δεκάλεπτο προσπαθωντας να κρατησεις τα skills που θες. Αυτό θα ήταν ένα ξεκάθαρο qol improvement για το remaster που από ότι καταλαβαίνω δεν μπήκαν στον κόπο να φτιάξουν.

Όπως και να χει, σαν συνολο μου άρεσε πολύ, η αισθητική του είναι μοναδική, η ιστορία του είναι μοναδική, γενικά προσφέρει κάτι πολύ διαφορετικό από το μέσο jrpg της εποχής του και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον θέλει να δει τι εστί MegaTen μιας και έρχεται το remaster.

[Enpsty]

Ενα αναλυτικο ποστ με οτι επαιξα στο switch εν αναμονη του Cyberpunk 2077.

The Bridge
Ωραιο και συντομο puzzle game με ενδιαφερον art direction και puzzles εμπνευσμενα απο τα εργα του Escher (οπως και μπολικα αλλα games). Οπως καταλαβαινετε οι γριφοι εχουν να κανουν με τo perspective και την απιθανη γεωμετρια και τα περισσοτερα ειναι σε νορμαλ δυσκολια. Πολυ καλο, το προτεινω ανεπιφυλακτα.

Doom
Ναι το original το οποιο δεν ειχα παιξει ποτε ολοκληρο. Αγεραστο παιχνιδι, παιζεται ευχαριστα σημερα σαν την πρωτη μερα κυκλοφοριας του.

The House Of Da Vinci
Βασικα προκειται για ενα copycat του The Room (το οποιο επαιξα πιο μετα) με μια επιπλεον εμφαση στο adventuring. Προκειται για ενα puzzle game οπου υπαρχουν διαφορoi μηχανισμοι με μπολικα micro-puzzles πανω τους. To κομματι των puzzles ειναι καθαρη κοπια του Room, απλα οπως ειπα εχει μεγαλυτερα περιβαλλοντα για εξερευνηση και εξτρα μηχανισμους πχ time manipulation συν ενα καποιο σεναριο να σε κρατησει. Το ευχαριστηθηκα και με το παραπανω.

Toki Tori 2+
Να ενα game που ειχα βαλει στο ματι απο εποχη Wii U. Προκειται για ενα χαριτωμενο metroidvania με πολυ απλους μηχανισμους, τους οποιους ομως πρεπει να χρησιμοποιησεις στο επακρο τους, Αν και το εχω αφησει αρκετα στην αρχη, μπορω να πω οτι και ευφανταστο ειναι και αρκετα δυσκολο. Ελπιζω να εχω ορεξη να το ξαναπιασω.

Doom 64
Απλα το καλυτερο κλασικο Doom με διαφορα. Το ελεγα απο εποχες N64 το λεω και τωρα. Κορυφαιο level design, τελεια μουσικη, τα νεα sprites ειναι ανωτερα απο τα κλασικα και ουτε ιχνος cheesi-ας, αλλα καθαρη horror-heavy metal αισθητικη. Επισης ειχα ξεχασει ποσο μεγαλο ειναι. Επος.

Enigmatis 2: The Mists Of Ravenwood
Απο τα αμετρητα hidden object games που εχει η Artifex Mundi στο switch, τα οποια συχνα πυκνα εχουν sales στα 1,49€. Βασικα αν και ο χαρακτηρισμος αυτων των games ειναι hidden object προκειται για point and click-lite, βρισκεις αντικειμενα, τα συνδυαζεις με αλλα και μπολικα puzzles. Η διαφορα ειναι οτι αποτελειται απο στατικα background και b-movie σεναριο. Υπαρχουν και hidden object στιγμες, αλλα λιγες. Για τα λεφτα που εδωσα το ευχαριστηθηκα μια χαρα και ηταν και μεγαλουτσικο. Σιγουρα θα τσεκαρω κι αλλα σε τετοια τιμη.

Glass Masquerade: Double Pack
Πακετο των 2 games, το ειχε προσφορα στα 3 ευρω καπου. Βασικα jigsaw puzzles με βιτρω. Το πρωτο εχει πιο μπαροκ art direction, το δευτερο πιο μοντερνο. Χαλαρα games να περναει η ωρα, ακουγοντας μουσικη και πινοντας την μπυρα στο μπαλκονι. Οτι πρεπει.

Baba Is You
Πανεξυπνο puzzle game οπου αλλαζοντας την σειρα των λεξεων μιας φρασης, αλλαζεις και τους κανονες του games. Διαβολεμενοι γριφοι, ο ορισμος του think out of the box, δεν το τερματισα, αλλα σιγουρα θα το ξαναπιασω. Ειναι φοβερο τι σκεφτονται οι ανθρωποι.

Rocket League
Το περιμενα να παει f2p να το δοκιμασω. Αρκετα διασκεδαστικο, αλλα και δυσκολο ταυτοχρονα, να πω την αληθεια την περισσοτερη ωρα απλα προσπαθουσα να καταφερω να ακουμπησω την μπαλα παρα να κανω κατι ουσιαστικο. Το skill ceiling ειναι στο θεο, το περιμενα πιο αμεσο.

Blasphemous
Υπεροχο metroidvania με εξαιρετικο art direction. Εμπνευσμενο αρκετα απο Souls ειδικα στο κομματι του lore. Δεν κανει κατι τελεια, αλλα τα καταφερνει παντου πολυ καλα, γραφικα, μουσικη, controls, level design, content. Το προτεινω στο φουλ.

The Room
Το αυθεντικο puzzle mechanism το οποιο οπως ειπα αντεγραψε το House Of Da Vinci. Βασικα micro-puzzle porn, χωρις πολλα λογια και βαβουρες. Αρκετα μικρο, αλλα απλα φανταστικο.

The Eyes Of Ara
Κλασικο adventure στα χναρια του Myst. Ωραιο γριφοι, οι οποιοι ομως δυστυχως γινονται αρκετα παραλογοι, ειδικα στην τελευταια πιστα. Με εκνευρισε αρκετα και χρησιμοποησα guide στο τελος. Δυστυχως οπως και στα Room, Da Vinci ο χειρισμος σε docked ειναι τραγικος μιας και χρησιμοποιουν μονο το pointer του joycon και οχι τον μοχλο και απλα δεν παιζεται. Μονο με touch screen. Καλο παιχνιδι, αλλα δεν τρελαθηκα.

Turok 2: Seed Of Evil
Ενα απο τα καλυτερα FPS ever τωρα σε super smooth remastered version. Πραγματικα το ξαναεπαιξα μετα απο τοσα χρονια και μου προκαλεσε εντυπωση ποσο καλυτερο ειναι σε σχεση με τα σημερινα FPS. Τι να πρωτοπω; Τα απιστευτα και τεραστια level; Τα μπολικα μυστικα; Το ολο movement; Τα οπλα; (cerebral core ftw). Ακομα και τα death animations ειναι καλυτερα απο πολλα νεα games. Κορυφαιο παιχνιδι για την εποχη του, κορυφαιο και σημερα. 10/10 απλα.

Abzu
To ξεκινησα λιγο, αλλα ηρθε το Cyberpunk και το εχω αφησει. Βασικα ειναι ενα walking simulator στον βυθο. Δεν τρελαινομαι για τετοια games, αλλα σε χαλαρωνει τοσο πολυ, για αυτο το πηρα ουτως ή αλλως. Σιγουρα θα το ξαναπιασω. Η μουσικη πιστευω θα ηταν καλυτερα αν ηταν full ambient. Το neo classical που βαλανε ειναι ελαφρως "βαρυ" για ενα τοσο χαλαρωτικο παιχνιδι.

Εριξα βεβαια και 120 ωρες στο Xenoblade Definitive, αλλα τα εχουμε πει στο παλιο topic 10 χρονια πριν!

Αυτα.

[Xeno]

Τελος το Luigi's Mansion 3, μετα απο 21 περιπου ωρες και ολα τα gems-Boos. Καταρχην σε οτι αφορα τη διαρκεια, το παιχνιδι ειναι αρκετα μικροτερο θα ελεγα, λογικα ενα normal run θελει γυρω στις 10-15 ωρες max, εγω το πηγα παραπανω επειδη για τα collectibles πρεπει να λυσεις καποια puzzles κλπ και μου φανηκε ωραια σαν διαδικασια. Στα του παιχνιδιου τωρα, ο τεχνικος τομεας ειναι αρτιος. Δεν ξερω ειχα πει παλιοτερα οτι τετοιου ειδους παιχνιδια απλα δειχνουν ομορφα κλπ χωρις να ειναι τεχνικα ιδιαιτερα, ωστοσο εκανα λαθος, το συγκεκριμενο ειναι πραγματικα εντυπωσιακο και απιστευτα προσεγμενο ενω παραλληλα χρησιμοποιει ενα σωρο τεχνικες σε οτι αφορα τους φωτισμους, τη φυσικη κοκ. Η μουσικη του επισης εξαιρετικη, με φανταστικα κομματια που προσφερουν επισης πολυ στην ατμοσφαιρα. Σαν παιχνιδι τωρα βασιζεται σε exploration-puzzles-battles (με το τελευταιο να ειναι ο πιο αδυναμος κρικος και θεωρω οτι βρισκονται εκει καθαρα για θεμα ροης). Γενικοτερα το πιο κοντινο παραδειγμα παιχνιδιου που μου ερχεται στο μυαλο ειναι το ICO, δηλαδη ενα 3d puzzle game, με δοσεις exploration, και καποιες μαχες προκειμενου και να υπαρχει μια ποικιλια αλλα και αλατοπίπερο στο pacing. Σε οτι αφορα τη δομη, ο τιτλος εξελισσεται σε ενα ξενοδοχειο 17 οροφων, με τον καθε οροφο να ειναι ενας ''κοσμος'' κλασσικου mario με τη δικη του θεματικη. Κατα συνεπεια υπαρχει μεγαλη ποικιλια αισθητικα αλλα και στο level design ενω παραλληλα τα puzzles ειναι πολυ καλοφτιαγμενα και το gameplay γυρω απο αυτα αρκετα απολαυστικο. Συνολικα θα ελεγα πολυ δεμενος τιτλος που τον ευχαριστηθηκα αρκετα, ωστοσο θα πρεπει κανεις να εχει στο μυαλο του οτι δεδομενου οτι μιλαμε για 3d puzzler (ακομα και αν ειναι εμπλουτισμενο με αλλα στοιχεια και ακομα και αν πλαισιωνεται με εξαιρετικα presentation-ατμοσφαιρα-χιουμορ κλπ) βρισκεται μεσα σε ενα συγκεκριμενο niche παιχνιδιων και κατα συνεπεια δεν ξερω κατα ποσο ειναι για ολους.

Σε μερικα αρνητικα τωρα:

1) Θεωρω οτι ο χειρισμος του παιχνιδιου ειναι αρκετα δυστροπος. Αυτο εχει να κανει περισσοτερο με το γεγονος οτι η καμερα ειναι fixed και οπως ολα τα παιχνιδια που εχουν τετοιες καμερες, οταν ο χαρακτηρας κοιταει προς την οθονη, η κινηση του αναλογικου αντιστοιχει σε αναποδες κινησεις του χαρακτηρα (το αριστερα γινεται δεξια κοκ), κατι που μπερδευει (τουλαχιστον εμενα ). Γενικα αυτο αφορα περισσοτερο την αναλογικη κινηση της σκουπας που κραταει ο Luigi, την κατευθυνση της οποιας χειριζεσαι τον δεξι αναλογικο και που πολλες φορες πρεπει να εισαι ακριβης στο χειρισμο της (βλεπε τελευταιο Boss πχ). Παραλληλα για καποιο λογο η βοηθεια που εχεις απο το gyro αφορα συγκεκριμενες περιπτωσεις και η κινηση ειναι μονο καθετη. Τελος παντων γενικα συνηθιζεται το πραγμα αλλα δεν ειναι τομεας που θα τον εβαζα στα θετικα του τιτλου.

2) Τωρα μιλωντας λιγο για τη δομη, στο παιχνιδι μαζευεις χρηματα καθως και καποια collectibles μεσω exploration, και η αληθεια ειναι οτι στην αρχη τουλαχιστον περιμενα οτι ολα αυτα χρησιμευουν καπου. Καπως παιρνεις την εικονα οτι θα μαζευεις χρηματα, θα μπορεις να αναβαθμισεις τον Luigi και οτι το παιχνιδ θα ειναι καπως metroidvania οπου θα γυρνας στους οροφους και θα ξεκλειδωνεις υλικο αναλογα με το progression του χαρακτηρα. Η αισθηση μου αυτη ενισχυθηκε οταν ειδα οτι ο τιτλος εχει ενα hub και το hub εχει ενα store που μπορεις να αγορασεις πραγματα. Η πραγματικοτητα δυστυχως ωστοσο ειναι οτι τα χρηματα που μαζευεις ειναι τελειως αχρηστα και το store πουλαει μονο continues (και locations των collectibles στον χαρτη). Το ιδιο και τα collectibles που απλα στο τελος σου δινουν 2 cosmetics. O δε Luigi παραμενει καθολη την διαρκεια του παιχνιδιου με τις ιδιες ικανοτητες (εκτος 2 περιπτωσεων ξερω γω) με συνεπεια καθε κοσμος να ειναι στην πραγματικοτητα μονο αυτο που βλεπεις και τα οποια μυστικά να μπορεις να τα βρεις και με το πρωτο σου run. Θα ηταν ωραιο πιστευω το παιχνιδι να ειχε μια δομη σαν αυτη που ανεφερα καθως θα ξεφευγε καπως απο το να χαρακτηριστει απλα ως puzzle game και η περιπετεια του Luigi θα ηταν καπως πιο fully fledged.

Αυτα, γενικα οπως ειπα το ευχαριστηθηκα αρκετα, και δεδομενου του genre στο οποιο ανηκει, ειναι εντυπωσιακο το ποσο polished και προσεγμενο ειναι στον τεχνικο του τομεα. Αν αξιζει κανεις να επενδυσει full price εξαρταται απο το αν του αρεσει το ειδος κατα κυριο λογο. Τωρα για μενα οκ δεν ειναι οτι ειμαι και τρελος φαν τετοιων παιχνιδιων αλλα ηθελα να δω καποιο παιχνιδι της σειρας απο εποχης gamecube και γενικα με ικανοποιησε σε μεγαλο βαθμο.

Btw να αναφερω οτι εχει και καποιο nline mode με co-op και διαφορα αλλα αλλα δεν ασχοληθηκα καθολου οποτε δεν μπορω να πω κατι.

Αυτα!

Εδω ειμαι παλι στην αναζητηση για αναφορες στο Luigi's Mansion 3 και παλι καταληγω να ακολουθω τα χναρια του @nooto.
Τελος κι απο εμενα σε περιπου 15 ωρες χωρις να κανω τα παντα. Εχοντας φρεσκο το LM1 μπορω να πω πως η βελτιωση ηταν μεγαλη σε σχεση με αυτο. Το 2 δεν το θυμαμαι τοσο αλλα λογικα ηταν πιο κοντα στο 3 παρα στο 1.

Πολυ συμπαθητικη εμπειρια η οποια δε μου εδωσε κατι νεο, αλλα σιγουρα εφερε ενα νεο επιπεδο οσον αφορα το polishing της σειρας που σιγουρα ανεβηκε πολλες σκαλες απο το πρωτο παιχνιδι μεχρι το 3ο. Εν ταχει να πω πως μου εβγαλε εντονα Zelda vibes με καθε οροφο να χει το δικο του theme και environmental / room puzzles που αναποφευκτα μου φεραν στο μυαλο παρομοιες καταστασεις στα διαφορα Zelda που εχω παιξει. Πολυ ωραιο θεμα το ξενοδοχειο με τους διαφορους οροφους, αισθητικα το παιχνιδι ηταν πολυ ομορφο και απο περιεχομενο θα λεγα αρκετα πληρες με πολλα μυστικα. Ο χειρισμος οντως σηκωνει καποια βελτιωση με πολλες επιλογες να με αφηνουν απορημενο γιατι πιστευω πως τα οποια θεματα θα ηταν πολυ ευκολο να επιλυθουν απο καθε τοσο μεγαλο developer. To gooigi gimmick δεν ηταν κακο, αλλα ελπιζω να μην το ξαναδουμε και σε πιθανο sequel να σκεφτουν καποιον αλλο μηχανισμο για να ανανεωσουν τη σειρα.

Καλη εμπειρια εν τελει η οποια ισως να ταν καλυτερη αν δεν ειχα παιξει αλλο LM,

Τελειωσα και το AM2R οπως εγραψα και σε σχετικο thread και το αλλο που τελειωσα και ειχα ξεχασει, αλλα το ειδα απο πανω με ενα scroll up ειναι το A Short Hike. Ωραια συντομη feel good εμπειρια, αλλα οντως.. short. Εμενα raf εκεινη την ωρα μου βγαλε κατι απο Wind Waker των φτωχων. Ηταν ενα ευχαριστο διαλειμμα ισως για μισο απογευμα, το χαρηκα μεν, αλλα ειναι στην κατηγορια παιχνιδιων που σιγουρα δε θα θυμαμαι κιολας για καιρο (οπως φαινεται και με το οτι σχεδον ξεχασα να το αναφερω καλα καλα).

[sain't]

Detroit: Become Human (PS4)
Είναι το πρώτο παιχνίδι σε αυτο το στιλ που έπαιξα (πιο πριν είχα παίξει μονο το Fahrenheit από το ίδιο studio). Έκανα (σχεδόν) 2 full playthrough για να δω κάποιες διαφορετικές επιλογές. Επίσης στο πρώτο playthrough πέθαναν 2 χαρακτήρες :-(

Πιστεύω είναι η επιτομή του "μοντέρνου adventure game". Από τα γραφικά και τον ήχο μέχρι την ιστορία, τους χαρακτήρες και το γενικότερο στήσιμο, θεωρώ πως είναι άψογο για αυτό που θέλει να κάνει. Η πίεση του χρόνου και το αυτόματο save σε κάθε επιλογή διαλόγου και quick time event σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις που αυτά εχουν στην εξελιξη της ιστορίας και των χαρακτήρων καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένταση και πραγματικό ενδιαφέρον για την πλοκή.

Το προτείνω ανεπιφύλακτα :-)


Tomb Raider: Definitive Edition (PS4)
Το πρώτο παιχνίδι του "reboot" που αρχικά βγήκε σε PS3. Αν θα του έβαζα τίτλο θα ήταν "Tomb Raider: Η Λάρα γκρεμότσακίζεται". Είναι γελοίο πόσες τούμπες τρώει από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι το τέλος

Είναι ένα Uncharted clone που προσπαθεί πάρα μα πάρα πολύ να εντυπωσιάσει με άπειρα scripted sequences οπου γίνεται χαμός από δράση, εκρήξεις και φαντασμαγορικά σκηνικά αλλά χωρίς ιδιαίτερη ουσία.

Πρόκειται για ένα ευχάριστο και καλοστημένο action game το οποίο κατά τη γνώμη μου, ναι, έβαλε τη σειρά στο σωστό δρόμο για την εξέλιξή της, αλλά σαν πρώτος τίτλος μου φάνηκε αρκετά αδιάφορος και φωνάζει "casual gaming": απλό και εύκολο. Σε πολλά σημεία "stealth" οι εχθροί ήταν γυρισμένοι και κοίταγαν τον τοίχο.... 😂😂 Επίσης η Λάρα είναι σχεδόν άτρωτη στο normal mode και πεθαίνεις μόνο όταν δεν προσέχεις καθόλου.

Παρόλα αυτά το τελείωσα ευχάριστα και τώρα ξεκίνησα και το "Rise of the Tomb Raider" το οποίο μου φαίνεται από την αρχή αισθητα καλύτερο.

[sain't]

Rise of the Tomb Raider: 20 year celebration (PS4)
Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, το Rise of the Tomb Raider μου άφησε μόνο θετικές εντυπώσεις και θεωρώ ότι βελτιώνει όλους τους τομείς του πρώτου (και η Λάρα "γκρεμοτσακιζεται" πολύ λιγότερο). Μου άρεσαν ιδιαίτερα τα open world segments για εξερευνηση και side quests, τα tombs και τα puzzles είναι πιο περίπλοκα σε σχέση με το πρώτο και το AI των εχθρών καλύτερο.

Επισης τα stealth σημεία είναι πολύ καλύτερα (με stealth kills από ψηλά και μέσα από το νερό) και μου θύμισαν τη σειρά Tenchu που μου χει λείψει πολύ 😭 το μόνο που έλλειπε είναι ένα double stealth kill όταν δύο εχθροί είναι πολύ κοντά (αλλά μπορείς να κάνεις headshot με βέλη σε 3 διαφορετικούς εχθρούς ταυτόχρονα το οποίο κάπως το σώζει).

Γενικά το βρήκα πολύ fun και την ιστορία ενδιαφέρουσα (έχει και απέθαντους που μιλάνε ελληνικά). Η Λάρα έχει πάψει βέβαια να είναι ο θηλυκός Indiana Jones και πλέον είναι ο θηλυκός "Ράμπο", για να μην πω "Machete".

Και κάπου εδώ θα σταματήσω να παίζω Tomb Raider, αρκετά ασχολήθηκα. Περιμένω να μου ρθει το Planescape Torment για Nintendo Switch μπας και καταφέρω επιτέλους να το παίξω (δεν παίζω σε PC).

[Raf]

INSIDE

Narrative-driven puzzle platformer, μια πιο ανεπτυγμένη ενσάρκωση της ιδέας πίσω από το Limbo της ίδιας ομάδας. 4-5 πλούσιες ώρες δυναμικής αφήγησης με άψογο οπτικοακουστικό τομέα γεμάτο λεπτομέρεια, που δένει με βασικό αλλά σε γενικές γραμμές καλό gameplay. Από τα πιο αξιομνημόνευτα παιχνίδια που έχω παίξει τελευταία και από αυτά που με ανακίνησαν περισσότερο. Όσοι το πήρατε δωρεάν από το EGS παίξτε το οπωσδήποτε κάποια στιγμή. Αν όχι, θεωρώ πως αξίζει να αγοραστεί έστω σε έκπτωση. Μπορώ να σκεφτώ αρκετά μέλη που θα το αγαπήσουν.

[Raf]

Mario & Luigi: Superstar Saga

Με emulation στο SNES Classic. Ένα εξαιρετικό παιχνίδι σχεδόν εικοσαετίας σε φορητό που όμως θα έχει αρκετό και καλό περιεχόμενο ουτωσώστε να μπορεί άνετα να κυκλοφήσει σήμερα σε ένα remaster/remake στο Switch και να είναι καλοδεχούμενο. Κούρασε λίγο με τις συνεχείς ανατροπές και θα μπορούσε να είναι λίγο μικρότερο σε διάρκεια, αλλά βασίζεται σε μια πολύ απλή και διασκεδαστική ιδέα την οποία εξερευνά εξαντλητικά.

[Deus]

Πρόσφατα τελείωσα τα εξής.

Horizon Zero Dawn
Final Fantasy XIV: Heavensward

Ακολουθούν αναλυτικότερα ποστ στα αντίστοιχα θέματα.