Τί παίζετε αυτό τον καιρό;

[Deus]

Αστραπόγιαννε παίζεις Street Fighter v; Ψηνόμουν να τσιμπήσω και εγώ την champion για να το ξαναπιάσω.

[nooto]

Ξεκινησα FE: 3 Houses. Δεν εχω δει πολλα (κανενα 3ωρο εχω παιξει και ειμαι ακομα στη δευτερη μαχη) αλλα μεχρι στιγμης μου φαινεται πολυ ενδιαφερον. Περισσοτερα εν καιρω!

[Sinclair]

Στην παρούσα φάση παίζω το Ghost of a Tale και είμαι λογικά σχετικά κοντά στο τέλος. Είχα τον τίτλο στο ραντάρ από όταν είχε ανακοινωθεί το funding στο indiegogo αλλά μεσα στον κυκεώνα των crowdfunding projects δεν το στήριξα( κακώς) Ήρθε όμως το πλήρωμα το χρόνου και το αγόρασα προ μηνός περίπου από το PS Store σε έκπτωση( νομίζω 16ευρώ από 24 που κάνει κανονικά) Νομίζω και στα 24 αξίζει.

Ουσιαστικά πρόκεται για adventure/ rpg παλιάς κοπής εποχής 128bit με έντονες επιρροές από Zelda. Aπλοί stealth μηχανισμοί, ωραίοι γρίφοι, αρκετά sidequests( και bactracking). Battle system επί της ουσίας δεν υφίσταται καθως το μόνο όπλο που έχεις είναι τα εκάστοτε αντικείμενα που συλλέγεις και μπορείς να πετάξεις σε εχθρούς για να αποσπάσεις την προσοχή τους ή να τους ρίξεις κάτω για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Πολύ όμορφος αισθητικά τίτλος( από τους πιο όμορφα υλοποιημένους τίτλος με ζωάκια- κυρίως αρουραίους, ποντίκια, βατράχια) με πολύ καλό τεχνικό τομέα( στο Pro υπάρχει επιλογή για Vsync on/off ή mixed και σε όλες υπάρχουν θέματα με το frame rate τα οποία μετά το πρώτο εισαγωγικό κομμάτι έχω την αίσθηση πως φτιάχνουν)

Αυτό που σε κερδίζει όμως είναι το level design. Κυρίως ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται τα τμήματα του game, που ξεκλειδώνεις shortcuts, ο οποίος θυμίζει Dark Souls. Επιπρόσθετα υπάρχει ένα σύστημα με στολές που μπορεί να φορέσει ο Tilo που του παρέχουν συγκεκριμένες ιδιότητες, ωστόσο οφείλω να ομολογήσω πως εκτός από μία δυο δεν έχω ακόμη ολοκληρώσεις τις υπόλοιπες( και δεν βλεπω πως μπορει να χρησιμευσουν στην παρούσα φάση ή να αντικαταστήσουν αυτή που χρησιμοποιώ καθώς σε κάνει πρακτικά "αόρατο"- και το stealth καθώς είναι πολύ βασικό- μου έφερε στο νου τα αντίστοιχα sections του Shadow of Rome αν το θυμάστε,, ευτυχώς με μεγαλύτερο περιθώριο λάθους)

Προσωπικά μιλώντας, μπήκα στον τίτλο τελείως ανυποψίαστος, βλέποντας απλά ένα trailer και διασκεδάζω πάρα πολύ, παρά το backtracking, τις fetch quests, mini collectathons γιατί είναι ένας πολύ όμορφος κόσμος, με αγαπητούς χαρακτήρες που αξίζει να τον ανακαλύπτεις σταδιακά.

Όταν το τελειώσω τα ξαναλέμε.

[Ramparter]

Το τελευταιο καιρο δεν επαιζα τπτ σχεδον αλλα ετσι οπως παει η φαση με την καραντινα βλεπω να ανανεω game pass και να ξεσκιζομαι, θα πιασει τοπο και το Χ.

[Sinclair]

Έβαλα λίγo Dusk Diver και NiOh. Η τέλεια σχιζοφρένεια. Το πρώτο κυρίως γιατί το βρήκα φθηνά( την limited edition) και μου θύμιζε Persona meets Mushu/ Platinum b tier title. Όμορφο φαίνεται στο PS4, έχει την φάση του τις 2 ώρες που έπαιξα. Ό,τι πρέπει για μικρά χαλαρά sessions.

NiOh. Γενικά έχω κουραστεί από τα Soulsborne. Έχω τελειώσει DS1, Demons, Bloodborne και δοκίμασα DS 3 και DS2 και μου φάνηκαν και τα δύο( αν και πολύ όμορφα)πως ήθελαν πολύ χρόνο. Ήταν και η περίοδος που τα δοκίμασα πιεσμένη βέβαια, από άποψη δουλειάς και οικογένειας.
Το Nioh τώρα το εβαλα στο χαλαρό και έκλεισα 1 ώρα χωρίς να το καταλάβω. Προφανώς στο εισαγωγικό κομμάτι στο Tower αλλά η αίσθηση του battle system είναι τελείως διαφορετική από αυτή των Souls μέχρι στιγμής. Επισης το jap lore μου αρέσει πάρα πολύ( όσο είδα από την εισαγωγή και τα trailer)

Περισσότερο πρώτες σκόρπιες εντυπώσεις είναι γιατι δεν ξέρω αν θα με κρατήσουν και τα δύο.

[Deus]

Εγώ δεν ξέρω, τα έχω βαρεθεί τα souls. Έχω λιώσει Demons Souls, Dark Souls, Dark Souls 2 και δοκίμασα και το Dark Souls 3 αλλά δεν κατάφερα να το τελειώσω. Για να μην παρεξηγηθώ, το game είναι υπέροχο. Εγώ απλά έχω βαρεθεί αυτήν την φόρμουλα. Μετά από εκατοντάδες ώρες στην σειρά νιώθω ότι θέλω κάτι διαφορετικό, παραδέχομαι πως το Dark Souls 3 κάνει πάρα πολύ καλά αυτό που κάνει και πως είναι ίσως η καλύτερη εφαρμογή αυτού του στυλ παιχνιδιού όμως έχω πολύ έντονη την αίσθηση του deja vu, ότι δηλαδή δεν έχει να μου δώσει κάτι άλλo. Όσον αφορά το Nioh δεν θα το δοκιμάσω καν, μόνο που ξέρω πως έχει loot system σαν το Diablo με αποθαρρύνει, δεν με διασκεδάζει πλέον η διαχείρηση εκατοντάδων αντικειμένων στο inventory.

[Sinclair]

Όλοι νομίζω κατά καιρούς έχουν περάσει την ανάλογη κόπωση. Ειδικά με παιχνίδια που θέλουν ένα dedication για να ασχοληθείς- και τα οποία σε σημεία μπορεί να κουράσουν. Eπίσης κακά τα ψέματα είναι games που με παράλληλα playthroughs από άλλους 2-3 ανεβαίνει κατακόρυφα η εμπειρία.( όπως και με άλλους τίτλους προφανώς πχ με το Final Fantasy XV ήταν εξαιρετικό το playthrough που έκανα γιατί το συζητούσαμε εδώ μέσα)

Από την άλλη, όσον αφορά την From, κάποια στιγμή τον Νοέμβρη δοκίμασα τo Sekiro για ένα 5-6ωρο και είναι πραγματικά όσο έπαιξα αρκετά διαφορετικό από την κλασική συνταγή- δίνει αρκετό βάρος στο deflect/parry mechanic το οποίο εκ πρώτης μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα αλλαγή( σε συνδυασμό με ένα πιο arcade like stealth mechanic) Το είχα αφήσει σε ένα σημείο που αν θυμάμαι καλά είναι flashback επί της ουσίας( κάπου αρκετά μακριά στο mansion?)

Το έχω υπόψιν κι εγώ αυτό με το loot - πχ στο The Tower παίζει να έχω συλλέξει 3-4 διαφορετικές εκδοχές του ίδιου εξοπλισμού με διαφορετικά stats. Εξαρτάται και το παιχνίδι βέβαια. Στο Diablo 2 δε με είχε ενοχλήσει ποτέ, όπως ούτε και στο Torchlight ή και στο Battlechasers. Ωστόσο η αισθητική και το battle system μου έχουν κεντρίσει προς το παρόν το ενδιαφέρον. Θα δείξει βέβαια αν θα με κρατήσει, στην πορεία.

[Deus]

Συμφωνώ σε όλα.

Το Sekiro δεν το έχω τελείωσει ακόμα, το έχω παίξει κανένα δίωρο και μου άρεσε πάρα πολύ. Πέρα από το ότι προσφέρει κάτι τελειώς διαφορετικό όσον αφορά τους μηχανισμούς μου αρέσει και η less is more προσέγγισή του που εστιάζει στην δεξιότητα και στο προσεκτικό παίξιμο. Από ένα σημείο και μετά με κουράζουν τα μενού με τα άπειρα αντικείμενα και στατιστικά και προτιμώ κάτι πιο απλό αλλά με βάθος.

'Οσον αφορά το Diablo δεν με ενόχλησε τόσο το loot system εκεί γιατί το παιχνίδι βασίζεται εκεί, δεν έχει ταυτόχρονα απίστευτα βαθύ σύστημα μάχης και δεν απαιτεί εξερεύνηση. Το Nioh όμως είναι ακριβώς αυτό, έχει και απίστευτα απαιτητητικό σύστημα μάχης, και εξερεύνηση/περιήγηση ΚΑΙ loot system. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο προτιμώ να το προσπεράσω.

[Sinclair]

Αγόρασα χθες και έβαλα με συνοπτικές διαδικασίες το Spyro Reignited( 24€ gameexplorers γυρνώντας σπίτι από εφημερία) Το είχα στα υπόψιν από καιρό, αλλά με ενοχλούσε απίστευτα το ότι στο δισκάκι υπήρχε μόνο ο πρώτος τίτλος και έπρεπε να κατεβάσεις τους άλλους δύο τίτλους. Τελικά κάτι η σχετικά καλή τιμή ,κάτι το ότι ήθελα να αγοράσω ένα game μετά από την κούραση της δουλειάς είπα να ενδώσω ... Σκεφτείτε την έκπληξή μου λοιπόν όταν βάζοντας το blu ray βλέπω πως και οι τρεις τίτλοι είναι άμεσα επιλέξιμοι( όχι ακριβώς άμεσα γιατί θελει λίγο χρόνο να κάνει install το 2 και 3- όσο έκανα να παίξω το hub στο Spyro 1) Το αστείο είναι πως στη συσκευασία του παιχνιδιού γράφει για content download αλλά όλα είναι στο δισκάκι Οπότε μάλλον από ότι είδα και στο gamefaqs etc υπήρξε επανέκδοση χωρίς να αλλάξουν το εξώφυλλο του τίτλου. Γενικά το μόνο hint που υπάρχει είναι το δισκάκι πάνω να γράφει 2019( η συσκευασία βέβαια λέει 2018) και να έχει μέσα ένα leaflet ad από το Crash Nitro Racing Refueled. ( κοινώς από το packaging μόνο είναι δύσκολο να βγάλεις άκρη...)

Στα του παιχνδιού το έβαλα να χαζέψει ο μικρός λίγο χρώματα κτλ και κατέληξα να βγάλω όλο τον πρώτο κόσμο μετά από 1 ώρα με σχεδόν 100%( υπολείπεται η Sunny flight αυτό το all in one θέλει προσπάθεια) Καταπληκτική δουλειά σε όλα τα επίπεδα. Το πρώτο Spyro είναι λατρεμένος τίτλος για μένα και πλέον δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να το ξαναπαίξω μετά το συγκεκριμένο remaster. Εξαιρετική δουλειά πραγματικά.

[Phantom Duck]

Το Spyro το έλιωσα day one όπως όφειλα, όντως πολύ καλή δουλειά. Πλέον οι καινούργιες εκδόσεις έχουν μέσα όλα τα παιχνίδια, αυτή που πήρα εγώ είχε μέσα μόνο το 1ο, και κατέβαζες τα άλλα δύο, επειδή η Activision δεν ήθελε να χάσει τις προθεσμίες, ξεφτυλίκια. Κάποια στιγμή όταν φτάσει σε εξευτελιστική τιμή, θα το αντικαταστήσω με τη δική μου έκδοση, τιμής ένεκεν. Πάντως αξίζει. Έχω ακούσει παράπονα από διάφορους για το motion blur, εμένα δεν με πείραξε. Αν και είχα θέμα με το ζουμ, για κάποιον λόγο, το παιχνίδι είχε μεγαλύτερο ζουμάρισμα από το κανονικό που μερικές φορές έφτανε σε σημείο ενόχλησης. Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο, αλλά δεν έχεις θέμα αν παίζεις σε monitor / μικρή οθόνη ή κάθεσαι λίγο πιο μακριά από την τηλεόραση. Γενικά όλα καλά, ήταν σωστά remake όπως πρέπει.

[ChrisTop]

Πιστεύω οτι το Half-Life 2 και τα επεισόδια του είναι ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει σε Single Player Shooter (για την εποχή του).
Το Portal 1 με είχε αφήσει μαλάκα, για να έρθει το Portal 2 να με αποτελιώσει, για μένα το καλύτερο παιχνίδι των 2020s.
Έχω ρίξει 5 χιλιάδες ώρες σε Counterstrike, έχω γνωρίσει εκατοντάδες άτομα από αυτό, ένας από τους λόγους που διάλεξα σχολή Πληροφορικής είναι επειδή ασχολιόμουν με τα scripts στο IRC, έχω βγάλει λεφτά σε LAN τουρνουά και έχω φτάσει να περάσω σε επαγγελματική λίγκα σε αυτό.
Αλλά ξέρετε τι δεν είχα κάνει ποτέ? Να παίξω το Half-Life 1.

Ένας από τους λόγους που έγραψα τα παρά πάνω είναι γιατί σκεφτόμουν πώς θα καταφέρω να φανώ αντικειμενικός για το παιχνίδι πριν γράψω στο φόρουμ μιας και προφανώς είμαι fanboy. Αποφάσισα πως δεν είμαι αντικειμενικός.

Έχω τρελαθεί με το πόσο καλό είναι το Black Mesa (το remaster του Half-Life 1 από μια ομάδα τρομερών τελικά modders). Τα γραφικά είναι επιπέδου Half-Life 2 οπότε τίποτα εντυπωσιακό (ειδικά για μένα που δεν έχω παίξει το original 1), αλλά η μεταφορά/μετάφραση των levels από την Source 1 στην τελεταία Source, αλλά και στο πιο μοντέρνο σχεδιασμό των games γενικότερα είναι 10/10. Έχουν πάρει ένα μεγαλοφυές παιχνίδι στο level design και έχουν δημιουργήσει την definite εκδοσή του. Ό,τι και να πω για τους designers την Valve είναι λίγο πάντως. Συνεχίζουν να είναι τα μοναδικά FPS games που με immerσάρουν τόσο πολύ στον κόσμο τους. Η κοπέλα μου είπε χθες σε κάποια φάση να κλείσω το στόμα μου (ποιός ξέρει πόση ώρα είχε μείνει ανοιχτό) και σήμερα έριξα ένα 6,30ωρο session και όταν πάτησα quit πήγε να σπάσει ο αυχένας μου γιατί προφανώς το κεφάλι μου ήταν ελαφρώς τεντωμένο προς την οθόνη για ώρες.

Ζήτω η καραντίνα.

[Ryu_gr]

Έχει παίξει κανείς το We Happy Few;

Από τις εικόνες και τα βίντεο φαίνεται ωραία αρρωστημένο.
Dystopian action-adventure survival horror ακούγεται πολύ υποσχόμενο για τους fan του είδους.

[BigBOSS]

Τις τελευταιες ημέρες παιζω στο pc Halo Combat Evolved, την Anniversary έκδοση από την Master Chief collection.

Πω ρε ειχα ξεχάσει ποσο επικό έπος ειναι αυτο το παιχνιδι - σταθμός με ΑΙ για oscar. Τέτοιο αριστοτεχνικο gunplay ειχα να δω για χρονια. Σε πιανει ανατριχιλα οταν εν μέσω του χαμου στην οθονη ακους την μουσικη που συνοδευει την δραση, ουτε ASMR να ηταν lol.

Το παιχνιδι διδάσκει άπειρα shooters που ειλικρινα το gameplay τους μου φαινεται της πλάκας, κυριολεκτικά σε συγκριση με την εμπειρια που σου προσφέρει το Halo Combat Evolved. To παιχνιδι δεν εχει γεράσει καθολου, δεν ξέρω έπαιξα ένα παιχνιδι του 2000, με ανανεωμένα γραφικά και μου φάνηκε σαν να παιζω shooter μπροστά απο την εποχή μας lol, οξυμωρο αλλά εγώ έτσι το έλαβα.

[Raf]

Octopath Traveler

Συμπαθητικό αλλά έχει προβλήματα. Η ιστορία του είναι μέτρια, καμιά έκπληξη. Οριακά υποφέρω στα cut'scenes, όταν δεν τα προσπερνάω. Το κόνσεπτ "οχτώ ταξιδιώτες ο καθένας στον κόσμο του και μόνη επαφή μεταξύ τους ένα τραβελμπάντερ" μου φαίνεται αψυχολόγητο και υπανάπτυκτο. Γενικώς είναι ένα παράδοξο μείγμα συστατικών. Πχ η ιστορία και οι διάλογοι μπορεί να είναι μέτριοι, αλλά η γλώσσα που χρησιμοποιούν είναι φροντισμένη και εξεζητημένη. Κατά τ' άλλα έχει πολύ ωραίες μουσικές, το σύστημα μάχης είναι καλό, και η όλη ατμόσφαιρα σε κραταει.

[Raf]

The Messenger

Το συγκεκριμένο ξεκίνησε πολύ δυνατά, με κέρδισε αμέσως το χιούμορ και το παραδοσιακό gameplay του. Κρατάει καλή ισορροπία ως homage και σύγχρονος τίτλος. Έχει προαιρετικά τμήματα που ζητά εξεζητημένο πλατφόρμιγκ και δεν το κάνει πολύ καλά νομίζω. Back to back παίζω το Ninja Gaiden στο NES emu του Switch για να δω πως έμοιαζε κάποτε η κόλαση.

Unravel Two

Το τέλειο παιχνίδι για co-op με το άλλο σου μισό. Αυτό ακριβώς και κάνουμε. Πολύ καλά κοντρόλς, μια εκπληκτική κεντρική ιδέα και απλό, στρωτό level design. Η αρχιδοσυναισθηματική ατμόσφαιρα και τα κακά μενού είναι ελαττώματα που κάποιος προσπερνάει εύκολα.