Τί παίζετε αυτό τον καιρό;

[Sinclair]

Νομιζω ναι. Αύριο και για το ΣΚ θα ειμαι εκτός Αθηνών αλλα μετα τις 10.30-11 βραδυ το πολυ ειμαι μεσα γτ θα εχω το βιτα μαζί. ( οπως εκτός απροόπτου και το Σάββατο μετα τις 11)

edit
Επειδή παει καιρός που το ειχα τελειωσει, δεν το θυμόμουν. Το online ξεκλειδώνει ουσιαστικά μετα τον πρωτο soft τερματισμό του τίτλου( λιγο πριν τα μισά δλδ)όταν βγάλεις τις 9 stages. Εγω το άφησα λίγες ώρες μετα γτ δεν ειχα κόσμο να,ασχοληθώ και με αγνώστους με έβγαζε σε τυχαία σημεία της εκάστοτε stage.
Επίσης να αναφέρω πως στο multi η κατασταση μπορει να γινει λιγο χαοτική , αλλα παραολαυτα ειναι απίστευτα διασκεδαστικό.

[Altair]

Εγώ παίδες,έχω παίξει μόνο τις 3 πρώτες αποστολές.Θα κάτσω αύριο να λιώσω λίγο κι από μεθαύριο θα είμαι διαθέσιμος.Στο θέμα ωρών τώρα.Δουλεύω από τις 11 το βράδυ ως τις 7 το πρωί,το παίρνω μαζί μεν,αλλά μπορώ να παίξω κι αυτό όχι σίγουρα,μετά τις 2-3.Απογευματινές ώρες με βολεύει καλύτερα.Πχ 5-9 είναι τέλεια.Κάτι πολύ βασικό.Το έχω στο Vita και ενώ ο τίτλος υποστηρίζει cross save δεν έχει cross play,όπερ και μεθερμηνευόμενον εστί, μπορώ να παίξω μόνο με άτομα που το έχουν στο Vita.Το έμαθα χτες αυτό.

edit:Άκυρο,βγήκε patch,τουλάχιστον Αμερική,λογικά κι εδώ,που επιτρέπει το Cross Play.

[Sinclair]

Νομιζω όντως παίζει μεταξυ Vita και PS3. Εγω το ειχα αγορασει για PS3 και το κατέβασα για Vita απο το plus. Δυστυχώς τη χαλάω την μαγιά για απόγευμα , γιατι αυτές τις ημέρες που ειμαι εκτός έδρας δεν μπορώ απογευματινές ωρες και βραδινές ωρες( να κάνουμε και κανα μπανάκι και καμμια έξοδο, έστω και στην αρχή του φθινοπώρου) θα το ρυθμίσουμε πιστευω σιγά,σιγά.

[Deus]

Εγώ παιδιά το έχω και για βιτα και για πλει3 οπότε παίζουμε όπου θέλετε. Αλήθεια θέλει πολύ για να ξεκλειδωθεί το ονλινε; Δεν το έχω προχωρήσει πολύ...

[Altair]

Εγώ παιδιά το έχω και για βιτα και για πλει3 οπότε παίζουμε όπου θέλετε. Αλήθεια θέλει πολύ για να ξεκλειδωθεί το ονλινε; Δεν το έχω προχωρήσει πολύ...

Πρέπει να βγάλεις τα 9 πρώτα κεφάλαια,απ'ότι κατάλαβα.

[straier]

Ναι πρέπει πρώτα να βγάλεις τα 9 πρώτα κεφάλαια για να γίνει διαθέσιμο το online.

[Titus]

Εγώ αυτό τον καιρό παίζω Mount and Blade: With Fire And Sword.

Δεν είναι η καλύτερη έκδοση του Mount And Blade (το Warband σε κάποια πράγματα είναι καλύτερο και το vikings mod / expansion με τραβάει περισσότερο) αλλά παραμένει μια ιδιαίτερα διασκεδαστική και βαθιά εμπειρία. Είναι ένα παιχνίδι που μπορείς να το παίξεις όπως θες - action, trade sim, empire management, strategy - αλλά αναγκαστικά κάποιοι τρόποι παραμένουν τυφλοί ή υπανάπτυκτοι (επίσης κάποια main quests είναι broken). Έχει όμως ακόμα και τώρα εξαιρετική "αντρίκεια" μάχη, πολύ βάθος και μεγάλο ενδιαφέρον.

[Altair]

Συνεχίζω κάνοντας side quests στο Dragon's crown,μου έχουν μείνει 4/50 για να τελειώσω με όλα,ενώ παράλληλα παίζω το Dragon Quest 4 Chapter of the Chosen.

[Deus]

Βασικά παίζω ελάχιστα λόγω διαβάσματος(ξεκίνησα μεταπτυχιακό) αλλά όταν παίζω, δηλαδή κανένα μισάωρο την ημέρα προτού πέσω για ύπνο, παίζω ys seven στο psvita.

Ήθελα να δοκιμάσω την σειρά αυτή εδώ και καιρό και τώρα που το έκανα με εξέπληξε ευχάριστα. Πρόκειται για πολύ γρήγορο action rpg στο οποίο έχεις μια ομάδα 3 χαρακτήρων που μπορείς να άλλάξεις αυτόν που ελέγχεις πολύ γρήογρα με το πάτημα ενός κουμπιού. Το gameplay είναι πολύ απλό και ΠΟΛΥ διασκεδαστικό και το παιχνιδάκι έχει φοβερά boss fights και μουσική που δεν χορταίνεις να την ακούς. Ότι πρέπει για όποιον θέλει ένα πολύ διασκεδαστικό και χαλαρό- όχι περίπλοκο game για να χαλαρώνει. Τέλειο για την φάση που βρίσκομαι τώρα. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.

[Jedah]

Τελείωσα το Gears of War 4 σε XBox One και ξεκίνησα το Quantum Break. Παράλληλα Azure Striker Gunvolt 2 σε 3DS. Και τα 3 παιχνίδια σε κρατάνε αλλά δεν ξεχωρίζουν από τα prequels ή τον ανταγωνισμό. Το GoW 4 είναι σίγουρα ένα κομμένο κομμάτι campaign σε σχέση με το πρώτο που ήταν μια ολόκληρη εμπειρία από αρχή μέχρι τέλους, για προφανής λόγους DLC. Επίσης σε σχέση με το π.χ. πρώτο παιχνίδι, τα set pieces δεn είναι το ίδιο εντυπωσιακά ώστε να σου μένουν στο μυαλό για καιρό. Νομίζω αξίζει το εξής πείραμα: αποκτήστε το πρώτο ή Ultimate remaster και παίξτε το. Στα καπάκια παίξτε το 4. Μετρήστε μετά πόσες σκηνές σας έμειναν στο μυαλό...

Το Quantum Break είναι Max Payne με 3 time manipulation abilities, ενδιαφέρουσα ιστορία, αδύναμο και απλό παιχνίδι κατά την διάρκεια των πρώτων μαχών, ευελπιστώ σε βελτίωση κατα την διάρκεια. To Azure Striker Gunvolt 2 υποφέρει από την ίδια ασθένεια με το πρώτο: προσπαθεί να είναι Megaman αλλά η συχνή κοπή της δράσης από cutscene discussions και τα καθαρά Indie production values δεν το αφήνουν να ξεχωρίσει. Πολύ ωραία είναι όμως τα sprites, μακάρι να ήταν όλα στην ίδια ποιότητα, οι πίστες είναι απλές.

[Altair]

Είμαι στα μισά του Rise of the Tomb Raider και στα μισά του Dragon Quest 4.Τα παίζω εναλλάξ,ανάλογα την όρεξη.

[Deus]

Είμαι στα μισά του Rise of the Tomb Raider και στα μισά του Dragon Quest 4.Τα παίζω εναλλάξ,ανάλογα την όρεξη.

Αξίζουν σαν παιχνίδια; Το tomb το ψήνω και εγώ για το μέλλον για το πλει4.

[ChrisTop]

Έριξα το πρώτο 15ωράκι Civilization 6 λοιπόν.

2 games. Το ένα με Περικλή, standard map, standard rules, Prince και το επόμενο με Γερμανία και τα ίδια settings.
Δεν θα κάτσω να μιλήσω για τις αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα Games γιατί κυριολεκτικά θα ήθελα 2 σελίδες και πάλι δεν θα μαθένατε κάτι παραπάνω από οτι από κάποιο κλασικό Review. Θα μιλήσω για το αποτέλεσμα μόνο.

Πρώτα από όλα το παιχνίδι έχει ΠΟΛΥ περισσότερο micromanagement και επιλογές από τα προηγούμενα games. Ενώ έχετε συνηθίσει να αρχίζετε και για 20 rounds να πατάτε ανελέητα next turn με 2-3 major events να συμβαίνουν, εδώ φορτώνεστε με μικρά ιβεντάκια καθόλη την διάρκεια. Και το καλύτερο είναι οτι όλα αυτά επηρεάζουν το παιχνίδι αισθητά και με διαφορετικούς τρόπους, δεν πρόκειται για απλά gimmicks. Επίσης, υπάρχουν legit άλλοι τρόποι να κερδίσει κάποιος εκτός από Domination/Science.

Το μάκρο κομμάτι του παιχνιδιού κατ' εμέ περιορίζεται αρκετά γιατί η ανάπτυξη και το production των πόλεων είναι αρκετά αργά και κάθε πόλη μπορεί να γίνει πλέον production/science/culture hub λόγω του μηχανισμού των districts και των traders και η μη ανάγκη μεγάλου στρατού ή πολλών πόλεων για να μεγαλώσει το Research/βαθμός σε αφήνει υπερευχαριστημένο με 7-8 πόλεις τιγακρισμένες με districts/traders. Για την ώρα αυτή μου η προσέγγιση με 'χει κάνει να πιστέψω οτι το παιχνίδι είναι αρκετά broken όσον αφορά το research κομμάτι, γιατί είχα αρχίσει να φτιάχνω αεροπλάνα πριν το 1600 και να χτίζω τα projects του Space Victory πριν το 1700. Επίσης, ήμουν 35+ τεχνολογίες μπροστά από το επόμενο κράτος. 0_0 Φαντάζομαι οτι σαν power user θα ήταν λογικό να κάνω κάτι τέτοιο στις 100 ώρες+, αλλά στο πρώτο game με ξένισε αρκετά. Btw, το production των πόλεων ξεφεύγει στο end game γιατί στακάρουνε production οι τριγύρω πόλεις οπότε όποιος φτάσει πρώτος στα εργοστάσια αποκτάει τεράστιο πλεονέκτημα. Πρέπει να 'χα x2,5 το production των άλλων κρατών.

Όπως φαντάζεστε το ΑΙ δεν είναι αυτό που θα έπρεπε, θα έλεγα μάλιστα οτι δεν είναι βελτιωμένο σε σχέση με το BTS. Το να με βλέπουν να είμαι 2πλάσιους πόντους απτον 2ο, να μην έχουν ελπίδα να νικήσουν αν δεν μου κάνουν πόλεμο/μποικοταζ και τελικά να τον πραγματοποιούν 7 γύρους πριν λήξει το game (με καταστροφικά αποτελέσματα αφού είχα modern tanks μέχρι τότε...) ήταν πολύ μεγάλο let down.

Λείπει το grandiose του Civilization 4 πάρα πολύ. Άλλο πράμα να βλέπεις την κρατάρα σου με τις 20 πόλεις και με 40 workers, 70 στρατιώτες να λειτουργεί και άλλο να έχεις ένα compact κράτος που δουλεύει σαν ελβετικός σουγιάς λόγω mictomanagement. Ξέρω οτι πολλοί θα προτιμήσουν το 2ο και θα αγαπήσουν το Civ 6 που είναι ένα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καλό παιχνίδι όσον αφορά αυτό που θέλει να κάνει, αλλά είμαι σίγουρος οτι όσο (πολλοί) προτιμούσαν το χάος του 4 απ'τις επιλογές του 5, δεν θα κάνουν το migration.

(Btw, έκανα τις παραπάνω απόψεις όσο πιο προσβάσιμες και μπακάλικες μπορούσα για να μπουν όλοι στο νόημα, αν το παίξετε γίνετε και κανονική αναλυσάρα για γνώστες)

[Chief]

Brothers in Arms: Hell's Highway!

Είναι ο πρώτος νέος τίτλος που πιάνω σοβαρά εδώ και πολύ καιρό - το καλοκαίρι ασχολήθηκα με το Modern Warfare και το ODST αλλά αυτά τα είχα τερματισμένα από παλιά. Δεν ξέρω αν το φόρουμ με ωθεί στο παιχνίδι ή το αντίθετο, πάντως το απολαμβάνω. Πριν από 10 (!) χρόνια είχα ασχοληθεί με το πρώτο BiA και μου είχε κάνει εντύπωση η πολεμική ατμόσφαιρα και η λυρική του αφήγηση. Η τρίτη συνέχεια ενισχύει και τους δύο τομείς αλλά όχι με τα ίδια αποτελέσματα.

Το μεγάλο πλεονέκτημα είναι οι μάχες του· αποδίδει πανέμορφα την ένταση του πολέμου. Οι πίστες σε ανοιχτά αστικά περιβάλλοντα είναι νομίζω οι κορυφαίες. Το gameplay είναι απλό, επαναλαμβανόμενο και ίσως εθιστικό: τοποθετείσαι εσύ και οι ομάδες που ελέγχεις σε τακτικά σημεία κρατώντας υπό πυρά τον εχθρό και πλευρίζοντάς τον καθαρίζεις και προχωράς. Μια καθισιά μου στο παιχνίδι ποτέ δεν κρατά πάνω από μιάμιση ώρα καθώς κουράζομαι από την επανάληψη, αλλά την άλλη μέρα το ζητάω ξανά.

Ο πρώτος τίτλος απλά δε σε άφηνε να στοχεύσεις για χάρη ρεαλισμού -το στόχαστρο ποτέ δεν έμενε σταθερό λόγω αναπνοής- αλλά εδώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: με ένα απλό τουφέκι μπορώ να πετύχω κεφάλι στα σαράντα μέτρα, όλη την ώρα. Από την υπερβολή της πραγματικότητας πήγαμε στον στρατιώτη-ανδροειδές. Το δεύτερο είναι σαφώς πιο λειτουργικό, αλλά θα ήταν προτιμότερη μια μέση λύση.

Διαθέτει τρεις βαθμίδες δυσκολίες, η μία αρχικά κλειδωμένη. Εγώ παίζω στη veteran λοιπόν, και πάλι το παιχνίδι είναι εύκολο. Από την εξίσωση αφαιρούνται σχεδόν τελείως η ταχύτητα και τα αντανακλαστικά. Άπαξ και κάποιος συλλάβει την αρχιτεκτονική του gameplay και ακολουθήσει δυο-τρεις βασικές αρχές για να μείνει ζωντανός, τότε μόνο ο ελλιπής -για έναν τίτλο που βασίζεται στην κάλυψη και την εναλλαγή κάλυψης- χειρισμός μπορεί να σταθεί πού και πού εμπόδιο. Οι υπό έλεγχο ομάδες ουσιαστικά λειτουργούν ως απλή κάλυψη στον παίχτη: μου έχει τύχει να τους ξεχνάω κάπου πίσω στο βάθος και να προχωράω κανονικά. Ένα δεκάλεπτο να τους αφήσεις να πυροβολούν, μπορεί και πάλι να μην πετύχουν εχθρό.

Τα γραφικά είναι εντυπωσιακά, αλλά το 2008 ήταν η επιπόλαιη εκείνη εποχή όπου το bloom πήγαινε σύννεφο. Όλες οι κινηματογραφικές σκηνές θυμίζουν σεντεφένιο σκηνικό ονείρου. Ευτυχώς κατά τη διάρκεια του gameplay το εφέ είναι λιγότερο αισθητό.

Κάτι που δεν ενοχλεί αλλά δεν μπορώ παρά να μην το αναφέρω. Το Brothers in Arms δεν είναι μια απλή σειρά παιχνιδιών για τον Β' ΠΠ. Είναι μια ιστορία αδελφοσύνης και τραυματικών εμπειριών. Οι μαξπεϊνικοί μονόλογοι ανάμεσα στις πίστες του πρώτου τίτλου δεν τραβούσαν ιδιαίτερα την προσοχή, αλλά στην τρίτη συνέχεια πάμε πολλά βήματα παρακάτω. Η ιστορία που συνοδεύει το παιχνίδι αγγίζει το μελό, είναι γεμάτη κλισέ και προσφέρει πολλές πληροφορίες που δεν αξιοποιούνται με κανέναν τρόπο κατά τη ροή του gameplay. Δίνεται η εντύπωση πως το παιχνίδι αγωνιά να σε ταυτίσει με τον πρωταγωνιστή, πράγμα που δεν συμβαίνει στο ελάχιστο.

Μικρή σημασία έχει όμως, γιατί παραμένει διασκεδαστικό.

[Altair]

Πόσα χρόνια λέω ότι θέλω να το παίξω κι εγώ.Κλασσικά θα μου πείτε.Anyway.
Προχώρησα λίγο τα Dragon Quest 4 & Dark Souls.Θα τα συνεχίσω λίγο ακόμα χαλαρά μέχρι να γυρίσω,γύρω στις 9 Νοεμβρίου και μετά θα συνεχίσω δυναμικά.
Επίσης κάθομαι και κάνω side quests & exploring στο Rise of The Tomb Raider μπας και το φτάσω στο 100%.