Welcome to Gamers Odyssey forums where we talk about gaming, mostly in Greek language. If this is your first visit, be sure to
check out the FAQ by clicking the
link above. You may have to register
before you can post: click the register link above to proceed. To start viewing messages,
select the forum that you want to visit from the selection below.
Re den to misw to paixnidi, aplws einai poly overrated...
Kai BTW kai egw exw ptyxio
"Time fades even legend and the origin of Soul Reaver has been lost long ago.
But its purpose remains; to feed on the souls of any creature it strikes.
Kindred, this blade and I."
Η πλάκα είναι ότι, πρωτίστως το Ico, αλλά, δευτερευόντως, και το Shadow of the Colossus, είναι κλασσικά παραδείγματα τίτλων των «ακρών» από άποψη αποδοχής. Η πλειοψηφία χωρίζεται σε δυο άκρα, που είτε θα αποθεώνουν, είτε θα χλευάζουν και θα μηδενίζουν. Έτσι, οι μεν θα τα χαρακτηρίζουν ως super duper επικά, καλλιτεχνικά, αριστουργήματα που όμοια τους δεν έχουν δει το φως του μάταιου τούτου κόσμου, οι δε ως overrated παπαριές.
Λάθος το ένα, λάθος και το άλλο, καθώς, κατ’ εμέ τουλάχιστον, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Ούτε κακοί τίτλοι είναι, ούτε κενοί είναι, και τις κατακτήσεις τους έχουν, και προσφορά στο medium μπορούν να επικαλούνται, και τόλμη επέδειξαν κοκ. Από την άλλη, ούτε τέλεια είναι, ούτε αριστουργήματα είναι, ούτε super duper τέχνη είναι, ούτε οι τίτλοι που θα βγάλουν διαβατήριο στο medium για να περάσει τα σύνορα τέχνης – μη τέχνης είναι.
Είναι τίτλοι που προσπάθησαν και, ως ένα βαθμό, κατάφεραν να περάσουν συναισθήματα και να πουν αυτό που ήθελαν μέσου του ίδιου του gameplay. Όχι απόλυτα πετυχημένα, και σίγουρα όχι το ίδιο καλά σε σχέση με άλλους τίτλους που επιχείρησαν κάτι αντίστοιχο. Παρόλα αυτά, και μόνο το ότι το επιχείρησαν, θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό για ένα medium που, όπως έχουμε ξαναπεί, σχεδόν πάντα παλεύει με ξένα όπλα. Αμφότεροι είναι τίτλοι που παρουσιάζουν αρκετές αδυναμίες και ατέλειες και σίγουρα χρήζουν κριτικής, αλλά αυτό, από τον μηδενισμό τους, απέχει πολύ.
Στη τελική να το πούμε απλά, σε ένα medium που αρνείται πεισματικά να απορρίψει τις εξωγενείς τεχνικές για να μιλήσει στον παίχτη, όταν δυο τίτλοι επιχειρούν (από μια άποψη θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρωτοστάτησαν στη δεκαετία που μας φεύγει) να δείξουν κι έναν άλλο δρόμο, ακόμα και με τις αρκετές ατέλειές τους, δεν μπορούμε να τους μηδενίζουμε, δε το αξίζουν. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο βέβαια, που δεν αξίζουν και την υπέρ του δέοντος αυτή αποθέωση, της οποίας τυγχάνουν από την αντίπερα όχθη βέβαια.
Υποκειμενικά μιλώντας, αν και έχω αρκετές ενστάσεις και για τα δυο, ευχαριστήθηκα τις δημιουργίες του Ueda, κυρίως το Shadow of the Colossus, που και πιο ολοκληρωμένη δημιουργία το θεωρώ και πιο ώριμη σε σχέση με το Ico.
There are two types of people who will tell you that you cannot change the world:
Those who are afraid to try, and those who are afraid that you will succeed.
"Time fades even legend and the origin of Soul Reaver has been lost long ago.
But its purpose remains; to feed on the souls of any creature it strikes.
Kindred, this blade and I."
Συμφωνω με loggo
και περα απο την πλακα ετσι τα βλεπω και εγω ουτε αριστουργηματα ειναι ουτε και μουφες
τα εκτιμω και αγαπω για την διαφορετικοτητα και την εκκεντρικοτητα τους
Η πλάκα είναι ότι, ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ το Ico, αλλά, ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΩΣ, ΚΑΙ το Shadow of the Colossus, είναι κλασσικά παραδείγματα τίτλων των «ακρών» από άποψη αποδοχής.
Το Shadow είναι απο τα κορυφαία παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ μου. Έχει αυτό το κάτι που το ξεχωρίζει. Γιατί ένα παιχνίδι το οποίο σε βάζει σε έναν τεράστιο κόσμο, τον οποίον πρέπει να ψάξεις καβάλα σε ένα άλογο για να νικήσεις 16 γίγαντες μπορεί να είναι είτε αποτυχία είτε παράξενη επιτυχία.
Το Shadow είναι απο τα κορυφαία παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ μου. Έχει αυτό το κάτι που το ξεχωρίζει. Γιατί ένα παιχνίδι το οποίο σε βάζει σε έναν τεράστιο κόσμο, τον οποίον πρέπει να ψάξεις καβάλα σε ένα άλογο για να νικήσεις 16 γίγαντες μπορεί να είναι είτε αποτυχία είτε παράξενη επιτυχία.
Κι εγώ έχω ακούσει πολύ καλές κριτικές από πολλούς, αλλά δεν το έχω αγοράσει... Τώρα που παίζονται γκαφρά θα πάω να το αγοράσω λιαν συντόμως, αλλά τα θέλω για το πάρτυ !
Το Shadow είναι απο τα κορυφαία παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ μου.
Και για μένα το ίδιο. Δε με νοιάζει αν θεωρείται αριστούργημα ή όχι από τους άλλους, για μένα είναι.
Όπως έχω ξαναπεί είναι το Vagrant Story της γενιάς του PS2. Ένα παιχνίδι που μου άρεσε απίστευτα πολύ ενώ δεν το περίμενα.
Originally posted by Squall Leonhart
I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
Originally posted by 丹野
Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
Originally posted by Ryu_gr
υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.
Και εγώ πιστεύω ότι το Ico αποτελεί ένα πραγματικό έργο τέχνης. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτός που μου έδωσε 150 λίρες Αγγλίας για να κάνω δική μου μια ολοκαίνουρια βρεταννική limited edition αρνείται πεισματικά να συμφωνήσει μαζί μου...
Και εγώ πιστεύω ότι το Ico αποτελεί ένα πραγματικό έργο τέχνης. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτός που μου έδωσε 150 λίρες Αγγλίας για να κάνω δική μου μια ολοκαίνουρια βρεταννική limited edition αρνείται πεισματικά να συμφωνήσει μαζί μου...
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτός που μου έδωσε 150 λίρες Αγγλίας για να κάνω δική μου μια ολοκαίνουρια βρεταννική limited edition αρνείται πεισματικά να συμφωνήσει μαζί μου...
Εννοείς ότι κάποιος σε πλήρωσε για να αγοράσεις το ICO;
Originally posted by Squall Leonhart
I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
Originally posted by 丹野
Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
Originally posted by Ryu_gr
υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.
Το Bowser's Inside Story.
Πολύ όμορφα γραφικά και -ενίοτε έξυπνο- χιούμορ στους διαλόγους και στα τεκταινόμενα εν γένει. Σποραδικές ατέλειες στο τρόπο χειρισμού, αναγκαίο κακό λόγω του διαφορετικού κουμπιού για τον κάθε χαρακτήρα.
Είναι ένα παιχνίδι στο οποίο, μέχρι να ξεμπερδεύεις με αυτό, πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος γιατί αν αφήσεις κάποιον καιρό να περάσει μέχρι να ξαναπαίξεις, θα χάσεις το μπούσουλα.
Ζορίζει για να χρησιμοποιήσει το DS. Μου θυμίζει το Dawn of Sorrow και τα παγάκια που μπορούσες να σπάσεις με την οθόνη αφής. Καλά όχι τέτοιο επίπεδο κατάντιας αλλά κάποιες σκηνές στις οποίες αλλάζει άρδην ο τρόπος παιχνιδιού ίσως θεωρηθούν όχι απαραίτητα αναγκαίες.
Συνολικά όμως είναι μία εκπληκτική ιδέα που έγινε ένα καλό παιχνίδι (δεν θα μπορούσα να περιμένω τίποτα λιγότερο απ'αυτή την εταιρία) μα θεωρώ πως τα Mario and Luigi είναι πολύ καλύτερα παιχνίδια απ'ότι αφήνει να εννοηθεί η προβολή τους. Ένα μικρό παράδειγμα είναι πως δεν έχω εντοπίσει κάποια συζήτηση για αυτό στο forum.
Όπως και να'χει, είμαι στις 7 ώρες και περνάω πολύ καλά.
Comment