H κατάσταση του gaming σήμερα

[Deus]

Eίναι ένα θέμα που με απασχολεί τώρα τελευταία και για αυτό αποφάσισα να ανοίξω θέμα για να το συζητήσουμε.Αυτό το θέμα επίσης προτείνω να το χρησιμοποιήσουμε και αργότερα για να σχολιάσουμε την κατάσταση της βιομηχανίας όσο προχωράνε και οι επόμενες γενιές μηχανημάτων.

Εδώ και καιρό πληθαίνουν οι απόψεις που θέλουν το gaming να έχει στερέψει από ιδέες και τα games να επαναλαμβάνονται σε βαθμό να βλέπουμε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια.Σύμφωνα με αυτούς τους τυπάδες κυριαρχούν οι κλώνοι του call of duty και του uncharted,δεν έχουμε καινούριες ιδέες και IPS και έχουμε κατακλυστεί από sequels.Άλλη θέση που ακούγεται σε μεγάλο βαθμό είναι ότι τα παιχνίδια έχουν πολύ μειωμένο βαθμό δυσκολίας για να είναι προσβάσιμα στο ευρώ κοινό με αποτέλεσμα να γίνονται υπερβολικά εύκολα.Αυτά τα λόγια τα έχουν πει τόσο gamers σε διάφορα φορα όσο και developers με όπως για παράδειγμα ο δημιουργός του heavy rain.

Ε λοιπόν είμαι ο μόνος που βρίσκει αυτές τις απόψεις υπερβολικότατες;

Σε αυτήν την γενιά πήραμε έναν σκασμό νέα IP τα οποία ήταν και πρωτότυπα και πολύ αξιόλογα.Τι να πρωτοαναφέρω;Assassins creed,uncharted,little big plantet,ded space,batman και η λίστα δεν έχει τελειωμό.Όσα παιχνίδια και αν παίξαμε,όσο no lifers και να γίναμε σίγουρα υπάρχουν πολλά νέα ip με τα οποία δεν ασχοληθήκαμε.Όλοι μας.Μάλιστα αυτά τα καινούρια games είναι όλων των κατηγοριών οπότε καλύπτονται και όλα τα γούστα.Συν τοις άλλοις,επανεμφανίστηκαν κατηγορίες που είχαν λίγο πολύ εξαφανιστεί ή περιοριστεί πάρα πολύ όπως 2d platforms και turn based strategies.

Προχωρώντας παρακάτω,σχετικά με τον μειωμένο βαθμό δυσκολίας,εδώ είναι το μόνο σημείο στο οποίο υπάρχει μια δόση αλήθειας,έχει μειωθεί πολύ δηλαδή.Όμως,τα περισσότερα παιχνίδια,για να μην πω σχεδόν όλα,έχουν επιλεγόμενη δυσκολία και έτσι βολεύεται και αυτός που θέλει πρόκληση και αυτός που θέλει απλά να παίξει το παιχνίδι.Επίσης υπάρχουν αρκετά παιχνίδια πάρα πολύ δύσκολα (Demons,dark souls,ninja gaiden )που είναι λουκούμι για αυτούς που θέλουν να ζοριστούν πολύ.

Δεν αρνούμαι ότι υπάρχουν άπειρα sequels,κάποιες σειρές μάλιστα το έχουν ξεφτιλίσει πραγματικά (god of war,gears of war,halo,kingdom hearts ) αλλά πρώτον,υπάρχει σκασμός από νέα ips όπως είπα και πριν και δεύτερον, αυτή η κατάσταση ίσχυε πάντα στην βιομηχανία.Εδώ κλασσικές σειρές που έχουν αγαπηθεί πάρα πολύ αριθμούν από 8 και πάνω sequels(Μight and magic,ultima)

Για να καταλήξω,Σαφώς και δεν είναι όλα ρόδινα στην βιομηχανία.Υπάρχουν προβλήματα πολλά,δέχομαι ότι υπάρχει επανάληψη ιδεών,άπειρα sequels και πανεύκολα παιχνίδια αλλά έχουμε τόσο μεγάλο αριθμό αξιόλογων τίτλων όλων των κατηγοριών σε όλες τις κονσόλες ώστε νομίζω ότι κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν μπορεί να βρει παιχνίδι που να ανταποκρίνεται στα γούστα του.Το σύνδρομο του call of duty υπάρχει αλλά όχι σε ανησυχητικό βαθμό.

Περιμένω τις δικές σας απόψεις.;)

Εντιτ:Αν κάποιος θέλει να θίξει ένα πρόβλημα που τον απασχολεί σχετικά με την κατάσταση του gaming ελεύθερα,ας μην περιοριστούμε στο αρχικό ποστ.

[Ground_zero]

Egw pantws symfwnw mazi sou.

Den provlhmatizomai toso gia to thema twn IPs oso gia to thema tou eksanagastikou enalaktikou gaming.
Gemisame me yparvolikous diaforetikous (kai eksanagastikous :/ :/ :/) tropous xeirismou me touch screens, motion controlers, 3D, augmented reality kai alla tetoia xaroumena.

Den kserw exw thn entypwsh oti exw arxisei na menw pisw
Den mporw na ta parakolouthisw pleon ola afta.

[Deus]

Koίτα,για εμένα ο εναλλακτικός τρόπος χειρισμού δεν είναι απαραίτητα κακός από μόνος του.Το πρόβλημα έγκειται στον τρόπο που εφαρμόζονται αυτές οι ιδέες.Έχουμε δει ελάχιστα αξιόλογα παιχνίδια που αξιοποιούν αυτές τις ιδέες.Αντί να έχουμε γεμάτα παιχνίδια με έξυπνους και πρωτότυπους χειρισμούς,κάτι το οποίο πιστεύω ότι μπορεί να γίνει,έχουμε κυρίως συλλογές με monigames και γκιμικιες.

[i Have no Equal]

Optional ειναι τα περισσοτερα απο αυτα που λες, οσο για το competitive τι εννοεις δεν εχει να κανει με την ουσια του gameplay?? Competitive παντα ηταν τα videogames απλα τωρα με τον internet ειναι ευκολοτερο να παιξεις και φυσικα δυσκολοτερο.. Γιατι παλια ειχαμε τον καλυτερο του χωριου που νομιζε οτι ειναι the best ever επειδη κερδιζε στη γειτονια του τωρα ομως παιζεις με ολο τον κοσμο.. Μονο καλο το βλεπω εγω αυτο.

Μια χαρα παιχνιδια βγαινουν για ολα τα γουστα και δεν σε αναγκαζει κανεις ουτε να παιξεις online ουτε να διαβασεις τα reviews ουτε co op να παιξεις ουτε τιποτα τετοιο..

[Ramparter]

Οταν ειδα το θεμα περιμενα κραξιμο αλλα χαιρομαι που ειδα οτι Deus εισαι στην αλλη πλευρα του στρατοπεδου.

Η αληθεια ειναι οτι αυτη τη περιοδο παιζω λιγοτερα games απο ποτε. Κι ομως δεν εχει να κανει καθολου με τα games. Ο 12χρονος εαυτος μου θα ειχε ξετρελαθει αν ζουσε στη τωρινη εποχη. Θα χε συνεχως κατι να παιξει και παλι δε θα του εφτανε ο χρονος για να παιξει οσα θα θελε. Υπαρχουν παμπολα games, αυτοι που γκρινιαζουν απλα δε μπορουν να δουν οτι μεγαλωσανε και πλεον δε τους κανει ευκολα κατι. Οι αλλοι μεθοδοι χειρισμου που αναφερει ο ground ειναι εξτρας καθαρα, δεν υπαρχουν σε βαρος του πατροπαραδοτου gaming. Επισης υπαρχουν τοσα indie games που απο κει και μονο να αρχισει καποιος δε προκειται να τελειωσει ποτε.

Α και σε οτι αφορα το συνδρομο του Call of Duty, προφανως καποιοι γουσταρουν και το παιζουν καθε χρονο αφου η σειρα συνεχιζει με αμειωτες πωλησεις, καλως υπαρχει επομενως.

Καλο ειναι καποια στιγμη να καταλαβουμε οτι το να υπαρχουν τα παντα (trash, casual, αρπαχτες, επαναλαμβανομενες σειρες, αισχρα dlc, drms, bullshit PR, αποτυχημενα alwys online μοντελα κλπ) ειναι σημαδι ωριμανσης και οτι η βιομηχανια ψαχνει να βρει το δρομο της.

[Phantom Duck]

Το κυριότερο αρνητικό κατ' εμέ είναι η μόδα των DLCs, που εφ' όσον ο κόσμος εξακολουθεί να αγοράζει, η κατάσταση θα γίνεται ολοένα και πιο τραγελαφική. Ήδη είδαμε Hard Mode σε DLC, περιεχόμενα στον δίσκο ως DLC, day one DLC (Ok, εδώ μιλάμε για υποτίμηση της νοημοσύνης του αγοραστικού κοινού) και δεν συμμαζεύεται.

Θυμάμαι όταν είχα ακούσει τον όρο DLC δυσκολευόμουν να πιστέψω πως υπάρχει τέτοιο πράγμα και ακόμα περισσότερο πως ο κόσμος θα ξόδευε λεφτά πάνω του. Πλέον, καταλαβαίνω τη λογική του και πως σε ορισμένες περιπτώσεις βγάζει νόημα, όμως η βιομηχανία το έχει ξεφτυλίσσει εντελώς το θέμα. Όταν η Capcom και η κάθε Capcom βγάζει gems και κουστούμια και κάθε άχρηστο gimmick και η συνολική τιμή τους ξεπερνάει το κανονικό game, καταλαβαίνεις πως κάτι δεν πάει καλά. Και ακόμα χειρότερα, όταν ο κόσμος τα αγοράζει αμάσητα, είναι να απελπίζεσαι.

Ως άτομο που δεν έχω PS360 μου είχε διαφύγει αυτή η μόδα που κυριαρχεί τα τελευταία περίπου ~3 χρόνια, όμως και στον υπολογιστή έχει μπόλικες περιπτώσεις. Προσωπικά το έχω ως αρχή να μην αγοράζω DLC, εκτός και αν είναι καμία σούπερ ντούπερ περίπτωση. Μέχρι στιγμής το μόνο DLC που έχω πληρώσει με τα φράγκα μου, είναι το Casino Night Zone του Sonic Generations. Φλιπεράκι Sonic που το πήρα σε προσφορά μισό ευρώ, 50 λεπτά, 170 δραχμές. Τέτοια DLC όχι μόνο δεν τα μετανιώνω, ενίοτε τα επικροτώ κιόλας

[ChrisTop]

Πάντως εγώ συμφωνώ με τον Cage οτι το σενάριο θα πάει το Gaming μπροστά.

[Ramparter]

Πάντως εγώ συμφωνώ με τον Cage οτι το σενάριο θα πάει το Gaming μπροστά.

LOL
Τα ιδια θα ελεγαν καποιοι πριν πολλα χρονια για το σινεμα

[Vaynard]

θα πω μονο μια φραση για το gaming σημερα:
υπαρχουνε games και υποκουλτουρες κοινοτητων και παιχτων για ΟΛΑ τα γουστα οποιος ψαχνει βρισκει παντα το ειδος του παιχνιδιου που θελει και κατ'επεκταση την ποιοτητα και την διαρκεια της gaming εμπειριας του ανα πασα στιγμη , φτανει να εχει την ορεξη και την δεκτικοτητα ξεροντας τι να περιμενει απο αυτο που αναζητα

απο εκει και περα κατα την γνωμη μου ολοι οι υπολοιποι προβληματισμοι (με εξαιρεση την μοδα των dlcs και την πτωση του ιαπωνικου gaming, ο εναλακτικος τροπος χειρισμου ειναι optional) ειναι για drama queens or purists που νομιζουνε οτι η δικια τους utopia ιδανικου gaming ειναι φυσικα η καλυτερη και η ποιο ολοκληρωμενη (οι περισσοτεροι απο αυτους παιζουνε τα τελευταια 567χρονια ΜΟΝΟ single player games η το αντιθετο)

αλλα ειναι οι ιδιοι προβληματισμοι και για καποιους γεροπαραξενους που αναζητουν να νιωσουν οπως οταν παιζανε ''insert classic 80s-90s-00s games'' μιας και σημαδεψανε την εφηβεια τους αλλα στην πραγματικοτητα εχουν απομακρυνθει τοσο πολυ απο το gaming πλεον που οταν αρχιζουν να μιλανε για το αυτο παντα αρχιζουν με την προταση ''η βιομηχανια σημερα...'''μηπως και τους παρει κανενας πιτσιρικας που λιωνει στο call of duty(και καλα κανει) στα σοβαρα...αστο αδερφε , η κανεις adapt στο 2013 η περιμενεις το 2043 να πεις στο εγγονι σου ποσο μπροστα για την εποχη του ηταν το ocarina of time//ff7/shen mue/diablo 2/baldurs gate 2/dark age of camelot or whatever

[Evans]

θα πω μονο μια φραση για το gaming σημερα:
υπαρχουνε games και υποκουλτουρες κοινοτητων και παιχτων για ΟΛΑ τα γουστα οποιος ψαχνει βρισκει παντα το ειδος του παιχνιδιου που θελει και κατ'επεκταση την ποιοτητα και την διαρκεια της gaming εμπειριας του ανα πασα στιγμη , φτανει να εχει την ορεξη και την δεκτικοτητα ξεροντας τι να περιμενει απο αυτο που αναζητα

απο εκει και περα κατα την γνωμη μου ολοι οι υπολοιποι προβληματισμοι (με εξαιρεση την μοδα των dlcs και την πτωση του ιαπωνικου gaming, ο εναλακτικος τροπος χειρισμου ειναι optional) ειναι για drama queens or purists που νομιζουνε οτι η δικια τους utopia ιδανικου gaming ειναι φυσικα η καλυτερη και η ποιο ολοκληρωμενη (οι περισσοτεροι απο αυτους παιζουνε τα τελευταια 567χρονια ΜΟΝΟ single player games η το αντιθετο)

αλλα ειναι οι ιδιοι προβληματισμοι και για καποιους γεροπαραξενους που αναζητουν να νιωσουν οπως οταν παιζανε ''insert classic 80s-90s-00s games'' μιας και σημαδεψανε την εφηβεια τους αλλα στην πραγματικοτητα εχουν απομακρυνθει τοσο πολυ απο το gaming πλεον που οταν αρχιζουν να μιλανε για το αυτο παντα αρχιζουν με την προταση ''η βιομηχανια σημερα...'''μηπως και τους παρει κανενας πιτσιρικας που λιωνει στο call of duty(και καλα κανει) στα σοβαρα...αστο αδερφε , η κανεις adapt στο 2013 η περιμενεις το 2043 να πεις στο εγγονι σου ποσο μπροστα για την εποχη του ηταν το ocarina of time//ff7/shen mue/diablo 2/baldurs gate 2/dark age of camelot or whatever

Τελικά είπες πολλές φράσεις .

Συμφωνώ με αυτά που λέτε. Μπορεί να υπάρχουν μεγάλες μόδες και ανακύκλωση πολλών ιδεών, από την άλλη όμως έχουμε δει άπειρες πρωτότυπες ιδέες, αν όχι τόσες σε block buster παραγωγές, σίγουρα σε μικρότερες ή indie. Υπάρχουν παραδείγματα παιχνιδιών που προσφέρουν καινοτόμους μηχανισμούς, μεθόδους αφήγησης και ώριμες ιστορίες, ενώ σίγουρα υπάρχουν και τα πιο fun παιχνίδια που, χωρίς να προσθέτουν κάτι στη βιομηχανία, παραμένουν διασκεδαστικά.

Εγώ είμαι υπέρ και της γιγάντωσης των touch games και γενικότερα της αλλάγής της on-the-go λογικής που ήρθε με το iPhone/ iPod touch. Αφιερώνω αρκετές ώρες το χρόνο σε τέτοια παιχνίδια και τα βρίσκω ιδανικά για γρήγορες καταστάσεις, χωρίς να μου δημιουργούνται υποχρεώσεις ως προς την ολοκλήρωσή τους, ή να δω "τι θα γίνει παρακάτω."

Εν κατακλείδι, η γενιά που πέρασε για μένα ήταν ιδιαίτερα πλούσια, τόσο από άποψη ποικιλίας σε genres και play styles, όσο κα φρέσκων ιδεών. Κάποιοι developers και gamers τώρα είναι πιο παραδοσιακοί και αρνούνται να αποδεχτούν το γεγονός ότι η βιομηχανία τρέχει με τα 1000 και ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας και η αλλαγή του τρόπου ζωής των ανθρώπων την επηρεάζει άμεσα. Θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε ακόμα σε μία εποχή όπου το gaming θεωρείται niche ασχολία, αλλά εγώ προτιμώ αυτό που συμβαίνει τώρα, έστω και αν οι προτιμήσεις μου με εντάσσουν σχεδόν σε μία πιο "niche" κατηγορία (δεδομένου ότι παίζω μόνο single player games και οι περισσότεροι παίζουν multi players ).

Edit: Ok έδωσα βαρύτητα μόνο στα θετικά, η μαζοποίηση των shooters και η μόδα των DLCs με ενοχλεί και μένα πάρα πολύ, αλλά νομίζω ότι αυτά είναι και "σημεία των καιρών," που μπορεί να αλλάξουν στο μέλλον. Επίσης, για κάθε κακό παράδειγμα κατάχρησης μέσω DLC, υπάρχει, πιθανότατα, και ένα καλό (βλέπε Soul Sacrifice, Bastion, Witcher 2 ή μερικά ουσιαστικά αλλά φτηνά DLCs). Η λογική του added content εμένα μου αρέσει και τα DLCs είναι πολύ δυναμική λύση, απλά έχει εξεφτελιστεί σε ορισμένες περιπτώσεις.

[Titus]

Σκάλωσα λίγο με τα "nm" ποστ του Enstpy αλλά εντάξει

Καταρχάς μιλάμε για τη μεγαλύτερη γενιά σε μήκος στην ιστορία του gaming - αν δεν έβγαιναν νέα IP και καινοτομίες θα έπρεπε να αυτοκτονήσουμε. Πιστεύω κι εγώ πως είδαμε εξαιρετικά παραδείγματα από νέα IP και τεχνολογίες, όπως για παράδειγμα το L.A. Noire, το Uncharted, το Assassins Creed, τα Gears of War κλπ - ας μη γίνω γραφικός. Σε αυτό δε χωράει κάποια αμφιβολία. Θα μπορούσε να πει κανείς βέβαια πως η τεράστια πρόοδος αυτής της γενιάς δεν ήρθε σε ένα παιχνίδι, ένα franchise ή έστω ένα μηχάνημα βρε αδερφέ, αλλά ήταν αποτέλεσμα πολλών μικρών βημάτων και καινοτομιών που διαχέθηκαν στη βιομηχανία (spillover effects που λένε και στο χωριό μου). Αυτό δεν είναι καθόλου κακό, μάλλον φυσιολογικό θα το χαρακτήριζα. Αυτό που δίνει την εντύπωση της στασιμότητας είναι δύο πράγματα κατά τη γνώμη μου. Το πρώτο είναι πως αρκετές από τις ωραίες ιδέες που είδαμε σε αυτή τη γενιά αναμασήθηκαν και εξαντλήθηκαν, σε κάποιες περιπτώσεις, εντός της. Τυπικότατο παράδειγμα τα FPS, τα 3rd person shooter τύπου Gears και τα action - adventure, όπου ένα εξαιρετικό παιχνίδι σαν το Tomb Raider προκάλεσε αρκετές γκρίνιες για την ομοιότητά του με το Uncharted και τους τάφους (του Ινδού?). Αυτό προκάλεσε κορεσμό, και την ευθύνη τη φέρει τόσο το μήκος της γενιάς όπου αναπόφευκτα θα έφερνε ομοιομορφία όσο και το απίθανο άρμεγμα των σειρών (Assassins Creed και God of War πάλι κλασσικά). Το δεύτερο στοιχείο είναι πως αρκετές από αυτές τις καινοτομίες, ή έστω διαφορετικές προσεγγίσεις στο gameplay, προέρχονται από το παρελθόν. Τα αγαπημένα σας Dark Souls έρχονται απευθείας από την τιμωρητική λογική των coin-ops. Στα RPG είδαμε πολλές ολικές επαναφορές (αν και τεράστια πρόοδο ομολογουμένως). Είδαμε να επανέρχονται στο προσκήνιο ξεχασμένα είδη όπως τα TBS και τα stealth, που όμως σε όλους κάτι θύμιζαν. Λόγω της ποιότητας αυτών των τίτλων καταλαβαίνω αυτό το επίπεδο κριτικής αλλά δεν το συμμερίζομαι. Χαίρομαι που υπάρχει τέτοιος πλουραλισμός, κυρίως επειδή δεν πρόκειται για αναμάσημα και ξαναπακετάρισμα αλλά για ουσιαστικές, μοντέρνες προτάσεις που έχουν λόγο ύπαρξης πέρα από τη νοσταλγία. Ξεχνάμε επίσης τη μεγάλη προοδο στο online gaming, που έχει ξεφύγει από την τριπλέτα Starcraft/ Counter Strike / DotA και έχει δώσει άπειρες εναλλακτικές, όσο κι αν γκρινιάζουμε για κάποιες. Στα αρνητικά θα έβαζα την όλο και μικρότερη διάρκεια του μέσου τίτλου - από τις 25 με 30 ώρες είμαστε στις 10 με 15 και το θεωρούμε και νορμάλ.

Ας βάλουμε τα πράγματα υπό διαφορετικό πρίσμα όμως.

Εκεί που η βιομηχανία έχει κάνει βήματα πίσω σε σχέση με το παρελθόν είναι στο οικονομικό της μοντέλο. Πρώτος τεράστιος παράγοντας, η ολική επικράτηση του online. Είτε μας αρέσει είτε όχι είδαμε στις κονσόλες κλειστά συστήματα, επί πληρωμή, που χρησίμεψαν σε πολλές περιπτώσεις για να καλύψουν αδυναμίες που στα PC είναι γνωστές εδώ και χρόνια. Είδαμε, επίσης, πολλά παιχνίδια να δίνουν βάρος σε ένα μέτριο co-op θυσιάζοντας το μήκος και την ποιότητα του single - player. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει να πληρώνω για να έχω πρόσβαση στην αποκλειστικότητα της κάθε εταιρίας, που μάλιστα μου δίνει ελάχιστες παροχές πέρα από τις δικές της. Ναι, καλά και χρυσά τα online stores και τα indie games, αλλά γιατί κάποιος πρέπει να πληρώνει για να κάνει πράγματα που στο PC τα κάνει δωρεάν? Το άλλο βήμα πίσω είναι η καθαρά ολογοπωλιακή μορφή που έχει η αγορά όχι στο επίπεδο του hardware αλλά του software. Συγχωνεύσεις στούντιο, γιγαντισμός, έμφαση στο marketing παρά στο development, όλο και περισσότερα λουκέτα, έχουν οδηγήσει το μικρομεσαίο studio σε εξαφάνιση. Ή εξαγοράζεσαι και δέχεσαι τις υποδείξεις της κάθε EA ή Activision ή φοράς το καπέλο του indie και το παίζεις χίπστερ. Η κατάσταση ήταν τόσο ασφυκτική που ανατινάχτηκε με το Kickstarter, και μάλιστα εκκωφαντικά. Θα τη χαρακτήριζα τελείως πολωμένη, και χειροτερεύει από την ευρύτερη κρίση στη βιομηχανία. Τρίτος παράγοντας τα DLC, που τα θεωρώ έκτρωμα όπως έχουν εξελιχθεί. Η αρπαχτή είναι ο κανόνας, όσο και αν φιλότιμες προσπάθειες όπως τα Knife of Dunwall, Black Dragon ή Enhanced Edition σώζουν τα προσχήματα. Είναι μια κατάσταση που, δυστυχώς, έχει επικρατήσει, αυξάνει σημαντικά το κόστος ενός τίτλου και οδηγεί σε κατακερματισμό της εμπειρίας. Τέταρτος, ο πόλεμος του DRM. Εκρήξεις χρηστών, κοροϊδία των εταιριών, πνευματικά δικαιώματα εναντίον δικαιωμάτων του καταναλωτή, μικρές εταιρίες να μάχονται για DRM free και να ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΝ νούμερα με φιλική πολιτική CD Projekt), άλλες να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν (Ubisoft) και μέσα σε όλα η απίστευτη επέκταση της ψηφιακής διανομής (λέγε με Steam) που όχι μόνο δε μας κάθεται στο στομάχι αλλά την προσκυνάμε κιόλας. ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΚΑΝΕΝΑΝ ΝΑ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΟΥ. Πώς το λένε!

Κοντολογίς, για να συνοψίσω, για το gaming τμήμα είμαι αρκετά αισιόδοξος, πιο αισιόδοξος απ'ό,τι θα ήμουν 3 χρόνια πριν. Για το εμπορικό τμήμα, περιμένω μαύρα μαντάτα.

EDIT
ίσω σε όλο αυτό πυ έγραψα ξέχασα να αναφερθώ στο πολύ ενδιαφέρον concept του free to play, αλλά θα το κάνω σε επόμενο ποστ

[i Have no Equal]

θα πω μονο μια φραση για το gaming σημερα:
υπαρχουνε games και υποκουλτουρες κοινοτητων και παιχτων για ΟΛΑ τα γουστα οποιος ψαχνει βρισκει παντα το ειδος του παιχνιδιου που θελει και κατ'επεκταση την ποιοτητα και την διαρκεια της gaming εμπειριας του ανα πασα στιγμη , φτανει να εχει την ορεξη και την δεκτικοτητα ξεροντας τι να περιμενει απο αυτο που αναζητα

απο εκει και περα κατα την γνωμη μου ολοι οι υπολοιποι προβληματισμοι (με εξαιρεση την μοδα των dlcs και την πτωση του ιαπωνικου gaming, ο εναλακτικος τροπος χειρισμου ειναι optional) ειναι για drama queens or purists που νομιζουνε οτι η δικια τους utopia ιδανικου gaming ειναι φυσικα η καλυτερη και η ποιο ολοκληρωμενη (οι περισσοτεροι απο αυτους παιζουνε τα τελευταια 567χρονια ΜΟΝΟ single player games η το αντιθετο)

αλλα ειναι οι ιδιοι προβληματισμοι και για καποιους γεροπαραξενους που αναζητουν να νιωσουν οπως οταν παιζανε ''insert classic 80s-90s-00s games'' μιας και σημαδεψανε την εφηβεια τους αλλα στην πραγματικοτητα εχουν απομακρυνθει τοσο πολυ απο το gaming πλεον που οταν αρχιζουν να μιλανε για το αυτο παντα αρχιζουν με την προταση ''η βιομηχανια σημερα...'''μηπως και τους παρει κανενας πιτσιρικας που λιωνει στο call of duty(και καλα κανει) στα σοβαρα...αστο αδερφε , η κανεις adapt στο 2013 η περιμενεις το 2043 να πεις στο εγγονι σου ποσο μπροστα για την εποχη του ηταν το ocarina of time//ff7/shen mue/diablo 2/baldurs gate 2/dark age of camelot or whatever

Εγω συμφωνω σε ολα με αυτο.. :resp:

@Enpsty αποψεις ειναι δεν χρειαζεται να συμφωνουμε σε ολα, γραψε την αποψη σου δεν παει χαμενη..;)

@Titus Λιγο μικροτερες παραγραφους να εκανες θα ηταν ευκολοτερο να το διαβασει κανεις, τωρα ειναι wall of text.. Κατα τα αλλα δεν εχεις αδικο για το οικονομικο μοντελο. Και εγω φοβαμαι δυστυχως οτι σε καποιο σημειο και μετα θα εχουμε σχεδον μονοπωλιο. Επισης πιστευω οτι τα pc με τον ενα η με τον αλλο τροπο(λεγε με steambox η οτι αλλο..) ειναι το μελλον.

[Enpsty]

Εγω συμφωνω σε ολα με αυτο.. :resp:

@Enpsty αποψεις ειναι δεν χρειαζεται να συμφωνουμε σε ολα, γραψε την αποψη σου δεν παει χαμενη..;)

Την έγραψα και άρχισαν οι ειρωνείες οπότε άστο καλύτερα.
Ας πούμε ότι διαφωνώ με την αισιοδοξία σας. Αυτό.

[Ground_zero]

Free to play = karkinos
Giati panta eite einai metamfiesmeno se pay to win, eite prokeitai gia trelo tease pou se anagazei na agoraseis kapoia pragmata.

Enolighs pote den einai alhthino Free to play kai egw eimai kata afths ths nootropias.

[Sinclair]

Στα περισσότερα συμφωνώ. ΑΑΑ τίτλους είδαμε, για τα δεδομένα μου αφιέρωσα πάρα πολλές ώρες σε gaming και φυσικά διασκέδασα. Ποτέ δεν ήμουν της άποψης κάθε πέρυσι και καλύτερα- εξαιρούνται συζητήσεις υπό επήρεια αλκοόλ, "περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις" , οι οποίες όσο αυξάνεται η ηλικία λένε πως αυξάνονται εκθετικά

To free to play είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον σαν μοντέλο, ωστόσο αποτελεί δίκοπο μαχαίρι. Υπάρχουν τίτλοι που το εφαρμόζουν άψογα και τίτλοι που πραγματικά φωνάζουν από το χιλιόμετρο πως είναι δομημένοι σε μια λογική "πλήρωσε για να προχωρήσεις"

Σχετικά με τα paid DLCs, prepaid DLCs, season passes, on disc DLCs etc και πάλι έχουν ειπωθεί και εδώ τόσες φορές στο παρελθόν σωστές απόψεις, έχουν γίνει άπειρες συζητήσεις, σε αρκετές περιπτώσεις έχει φανεί/ εκφραστεί η δυσαρέσκεια των gamers διεθνώς κτλ. Το ζήτημα είναι πως και εδώ ισχύει ό,τι ίσχυε παλιότερα και θα συνεχίσει να ισχύει "ψηφίζουμε με τα χρήματά μας" Αν κάποια εταιρεία δίνει σωστά δείγματα γραφής στο extra content, επενδύουμε, αν όχι πράττουμε ανάλογα- καταλήγουμε πάλι στα αυτονόητα δλδ.

Σχετικά με το θέμα των fps και cover shooters που έχουν κατακλύσει την αγορά, θεωρώ πως ήταν αναμενόμενο. Σε προηγούμενες γενιές είχαμε και πάλι τα platformers, τα 2d fighters, τα 3d platformers, τα jrpgs και και... Ήταν κάτι το αναμενόμενο που επίσης θα συνεχίσει να υφίσταται. Άλλωστε είμαι της άποψης πως μέσα από την αντιγραφή μπορούν να προκύψουν αξιολογότατοι ή και άριστοι τίτλοι πχ Binary Domain ή ακόμη και το καλό αλλά ιδιαίτερο Alpha Protocol. Αυτό το οποίο με προβληματίζει είναι από την άλλη οι εξωπραγματικές απαιτήσεις κάποιων εταιρειών όσον αφορά τις πωλήσεις ενός τίτλου. Ναι, πάντα υπήρχε μια πίεση για πωλήσεις, αλλά δε γίνεται ρε αδερφέ ένας τίτλος να σου φέρνει σε ένα μήνα 4-5 εκατομμύρια και να είσαι και παραπονεμένος- και φυσικά είναι γνωστοί οι συνήθεις ύποπτοι. Ίσως το Kickstarter να δείχνει δειλά δειλά το δρόμο, στο να υπάρξει ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ fans και εταιρειών και να περιοριστούν κάπως φαινόμενα διεύρυνσης της fanbase με όλους τους λάθους τρόπους, τα οποία- οπως επανειλημμένως εχει αποδειχτεί- οδηγούν στην αποτυχία.

Το μεγάλο παράπονο που έχω είναι πως δεν μπορώ να διαθέσω τον χρόνο που θα ήθελα για να απολαύσω το χόμπι αλλά οκ υπάρχει και η σύνταξη( αν και όταν πάρουμε- άλλωστε τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα)