Σκέφτομαι τον τελευταίο καιρό την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο και μου κάνει πραγματικά μεγάλη εντύπωση ο δρόμος που ακολουθεί. Η τωρινή γενιά έχει πολλές διαφορετικές προτάσεις, η κάθε κονσόλα στην κυριολεξία προσφέρει κάτι μοναδικό (με εξαίρεση κάποιους κοινούς τίτλους των δύο "μεγάλων") και έτσι ο κάθε gamer έχει πολλές επιλογές (και αυτοί που τα έχουν όλα χάνονται). Εκεί που καταλήγω, όμως, είναι στο πρώτο handheld της τωρινής γενιάς, στο NDS.
Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση πώς μία handheld κονσολίτσα είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα. Ίσως να είναι καθαρά προσωπικό αυτό, αλλά το DS το βλέπω ως το κομμάτι του σημερινού gaming που κρατάει όλες τις βασικές φόρμουλες, τη φιλοσοφία που μία ζωή ακολουθούσε το χώρο (και πλέον χάνεται σιγά σιγά - βλέπε διάφορα topics) και καταφέρνει να χτίσει πάνω σε αυτήν. Έχω μιλήσει με πολλά άτομα για την κατάσταση αυτή, όλοι τους ψαγμένοι gamers, και όλοι κατέληξαν ακριβώς στο ίδιο συμπέρασμα, ότι το DS είναι το μέλλον.
ΙΜΗΟ η βιβλιοθήκη του DS είναι η πιο ενδιαφέρουσα αυτή τη στιγμή, προσφέρει πραγματικά πολλά καινούρια πράγματα και θα προσφέρει ακόμα περισσότερα. Σίγουρα φιλοσοφημένα και τεράστια παιχνίδια δε συγκαταλέγονται σε αυτά. Από την άλλη, όμως, αναρωτιέμαι για το εαν η "φιλοσοφία" και η "τεχνολογία" είναι αυτό που θα βοηθήσει το χώρο να προχωρήσει. Έχουν αλλάξει τελείως τα δεδομένα και οι εποχές που το gaming ήταν "just for kids" έχει περάσει. Αλλά είναι το DS κάτι τέτοιο; Είναι το μέλλον η σκηνοθεσία και η τεχνολογία, ή μήπως αυτό το ψίγμα του "παλιού καλού gaming" είναι περισσότερο ουσιώδες; Σε μία εποχή που το "glitter" (που είπε και η Kiku) έχει κυριαρχήσει, που κρύβεται ο παλιός σκοπός του gaming, ο παράγοντας "διασκέδαση";
Δε λέω ότι το παραπάνω είναι ο κανόνας, αλλά θα ήθελα πραγματικά να δω και τις γνώμες των άλλων. Ποια είναι η θέση του DS στο χώρο (όχι με νούμερα, αλλά ουσιαστικά) των videogames και κατά πόσο συμβάλει στην εξέλιξη αυτού.
Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση πώς μία handheld κονσολίτσα είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα. Ίσως να είναι καθαρά προσωπικό αυτό, αλλά το DS το βλέπω ως το κομμάτι του σημερινού gaming που κρατάει όλες τις βασικές φόρμουλες, τη φιλοσοφία που μία ζωή ακολουθούσε το χώρο (και πλέον χάνεται σιγά σιγά - βλέπε διάφορα topics) και καταφέρνει να χτίσει πάνω σε αυτήν. Έχω μιλήσει με πολλά άτομα για την κατάσταση αυτή, όλοι τους ψαγμένοι gamers, και όλοι κατέληξαν ακριβώς στο ίδιο συμπέρασμα, ότι το DS είναι το μέλλον.
ΙΜΗΟ η βιβλιοθήκη του DS είναι η πιο ενδιαφέρουσα αυτή τη στιγμή, προσφέρει πραγματικά πολλά καινούρια πράγματα και θα προσφέρει ακόμα περισσότερα. Σίγουρα φιλοσοφημένα και τεράστια παιχνίδια δε συγκαταλέγονται σε αυτά. Από την άλλη, όμως, αναρωτιέμαι για το εαν η "φιλοσοφία" και η "τεχνολογία" είναι αυτό που θα βοηθήσει το χώρο να προχωρήσει. Έχουν αλλάξει τελείως τα δεδομένα και οι εποχές που το gaming ήταν "just for kids" έχει περάσει. Αλλά είναι το DS κάτι τέτοιο; Είναι το μέλλον η σκηνοθεσία και η τεχνολογία, ή μήπως αυτό το ψίγμα του "παλιού καλού gaming" είναι περισσότερο ουσιώδες; Σε μία εποχή που το "glitter" (που είπε και η Kiku) έχει κυριαρχήσει, που κρύβεται ο παλιός σκοπός του gaming, ο παράγοντας "διασκέδαση";
Δε λέω ότι το παραπάνω είναι ο κανόνας, αλλά θα ήθελα πραγματικά να δω και τις γνώμες των άλλων. Ποια είναι η θέση του DS στο χώρο (όχι με νούμερα, αλλά ουσιαστικά) των videogames και κατά πόσο συμβάλει στην εξέλιξη αυτού.
Comment