Role Players Realm

[Roronoa]

Lunar 2: Eternal Blue Complete (PS1 version στο PSP)

Τελειωσα το Lunar 1 πριν απο λιγο καιρο (PSP remake) και μου αρεσε αρκετα οποτε οφειλα να παιξω και το 2 και να τελειωσω την σειρα.
Απορω πως και η σειρα δεν ειναι πιο δημοφιλης, ειναι πολυ ωραια jrpg's. Tο πρωτο παιχνιδι εχει μαλιστα 3(!) remakes, το 2 εχει μονο την complete εκδοση που ειναι και αυτο remake απο το Sega CD.

[Deus]

Ρορονόα ευχάριστη έκπληξξη το ποστ σου, δεν περίμενα να βρω άνθρωπο την σήμερον ημέρα που να ασχολείται με το Lunar. Ωραίος.

Σαν παιχνίδια είναι πολύ αξιόλογα όπως είπες. Δεν είναι κάτι το συγκλονιστικό, δεν μπορούν δηλαδή να συγκριθούν με τα μεγαθήρια του χώρου, αλλά είναι πολύ ποιοτικά, με αρκετά καλή ιστορία, προκλητικές μάχες, δύσκολες μάχες και αξιομνημόνευτους χαρακτήρες και ότι κάνουν το κάνουν πάρα πολύ καλά.

Μου έχουν μείνει οι διάλογοι μεταξύ των χαρακτήρων. Δεν θα ξεχάσω αυτό που είχε πει ο μέθυσος priest (Ronfar) σε εκείνη την φιλοχρήματη witch που βρίσκεις: Booze indeed has magic abilities. If i drink enough i might find you attractive. Σκληρός καριόλης.

Το τελικό boss επίσης με είχε παιδέψει πάρα πολύ να το βγάλω. Θυμάσαι είχα χάσει πάρα πολλές φορές.

Έτσι για την ιστορία να θυμίσω πως έχει κυκλοφορήσει και τρίτο Lunar για το Nintendo Ds το οποίο όμως ήταν ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.

[sain't]

Εξαιρετικά νέα!

Το Shin Megami Tensei V αναμενόμενο, το ξέραμε εξάλλου ότι αναπτύσσεται για το Switch, στην ουσία μάθαμε πότε επιτέλους θα κυκλοφορήσει. Καλό το ότι θα βγει χωρίς καθυστέρηση και στην Δύση.

Το Shin Megami Tensei Nocturne πάντως ήταν πολύ μεγάλη έκπληξη... Θεωρείται ένα από τα καλύτερα megaten και classic hit, είναι πολύ ευχάριστο το ότι επανακυκλοφορεί. Ίσως να του δώσω μια ακόμα ευκαιρία μπας και τα καταφέρω να το προχωρήσω πέρα από την μάχη με τον matador.

Edit: Ελπίζω να προσπαθήσουν περισσότερο για qol βελτιώσεις στο SMTV, το 4, αν και πολύ καλό rpg γενικά, με κούρασε απίστευτα με τον εντελώς παλιομοδίτικο χάρτη του, χανόσουν όλη την ώρα και ήταν πολύ δύσκολο να βρεις που πρέπει να πας.

Deus κι εγώ στο ίδιο σημείο το είχα παρατήσει (όταν είχε βγει) και με εψησε ο Xeno να το πάρω στο ps3 πριν κάνα διμηνο... Ανακοίνωσαν το remake όταν είχα παίξει ήδη ένα 40ωρο

Μου αρέσει πάρα πολύ (ακόμα παίζω), ο Matador πάλι μου έκανε τη ζωή δύσκολη αλλά οκ επέμεινα παραπάνω αυτή τη φορά (όταν τον έβγαλα δε το πίστευα). Το remake θα έχει και έξτρα επίπεδο δυσκολίας (πιο εύκολο) αν και πιστεύω πως κλασσικά είναι θέμα προετοιμασίας και επιλογής των σωστών demons και τη δυσκολία του original την βρίσκω βατή (αν και έχει και άλλα difficulty spikes μετά, η πρόκληση είναι ωραία και γενικά κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι πολύ ισορροπημενο).

[sain't]

Παίζω NIER AUTOMATA για πρώτη φορά και, ενώ ακόμα είμαι στην αρχή σχετικά, μπορώ να πω ότι μπαίνει ανετα στη λίστα με τα αγαπημένα μου games. Το πάω αργά (όπως όλα τα games που παίζω αλλα οκ), κάνω full exploration και όλα τα side quests που βρισκω. Το παιχνίδι έχει απίστευτο pacing, απλά "ρέει" αβίαστα, όπως η 2B σχεδόν "αιωρείται" με χάρη πάνω από το γρασιδι και την άμμο.

Πολύ καλή ισορροπία ανάμεσα σε ιστορία, gameplay και RPG mechanics, πολύ ωραία περιβαλλοντα, φανταστικη μουσικη, κάποιο backtracking ειδικά στα side quests ok αλλά προσωπικά δε το βρίσκω βαρετό ούτε αγγαρεία γιατί απλά είναι απόλαυση το να παίζεις! (Καμμιά σχέση με το πρώτο!!)

Μου αρέσει πάρα πολύ επίσης, όπως και στο πρώτο, το ότι υπάρχει αυτή η συνεχής αμφιβολία του "καλού και του κακου", το ότι δηλαδή τα πάντα είναι θέμα προοπτικής της κάθε αντιμαχομενης πλευράς και επίσης μου αρέσει που σου δίνει το ελεύθερο να αντιμετωπίσεις την κατάσταση όπως εσύ κρίνεις σωστό π.χ. μπορείς απλά να καταστρέψεις ότι θεωρείται "εχθρικό" όπως έκανε ένας γνωστός μου που με το που εβλεπε "machine" ξεκίναγε αμέσως να πυροβολεί και έλεγε "μα είναι οι εχθροί". Λολ. Έχει πολλά μηνύματα για θεματα ρατσισμου, διακρίσεων, περιβαλλοντικά κλπ που τα περνάει με ωραίο τρόπο, αβιαστα.

Αυτά προς το παρόν, άφησα λίγο το SMT3 στην άκρη γιατί με έπιασε από τα μούτρα το Nier :-)

[Deus]

Deus κι εγώ στο ίδιο σημείο το είχα παρατήσει (όταν είχε βγει) και με εψησε ο Xeno να το πάρω στο ps3 πριν κάνα διμηνο... Ανακοίνωσαν το remake όταν είχα παίξει ήδη ένα 40ωρο

Μου αρέσει πάρα πολύ (ακόμα παίζω), ο Matador πάλι μου έκανε τη ζωή δύσκολη αλλά οκ επέμεινα παραπάνω αυτή τη φορά (όταν τον έβγαλα δε το πίστευα). Το remake θα έχει και έξτρα επίπεδο δυσκολίας (πιο εύκολο) αν και πιστεύω πως κλασσικά είναι θέμα προετοιμασίας και επιλογής των σωστών demons και τη δυσκολία του original την βρίσκω βατή (αν και έχει και άλλα difficulty spikes μετά, η πρόκληση είναι ωραία και γενικά κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι πολύ ισορροπημενο).

To game το είχα αγοράσει όταν είχε κυκλοφορήσει στο Playstation και το είχα ξεκινήσει μάλιστα επιτόπου. Όλοι έλεγαν πόσο δύσκολο είναι αλλά εγώ νόμιζα ότι ήταν υπερβολικοί...

... μέχρι που το έφτασα στον Matador και το παράτησα. Ίσως από τις μεγαλύτερες ψυχρολουσίες που έχω φάει σε game, ήταν αρκετά απότομη η άνοδος στην δυσκολία.

Παρόλα αυτά το game μου έχει μείνει απωθημένο και θα ήθελα να το ξαναπροσπαθήσω και η επανακυκλοφορία είναι πολύ δελεαστική για εμένα.

Επίσης να πω πως το θεωρώ πολύ καλύτερο από το Shin Megami Tensei 4 του 3DS το οποίο, αν και πολύ καλό παιχνίδι, θεωρώ υπερεκτιμημένο.

Τέλος, χαίρομαι που τα Megaten έχουν αρχίσει να ξαναβγαίνουν σε επιτραπέζια κονσόλα και όχι σε φορητά, βαρέθηκα να βλέπω jrpgs σε μικρή οθόνη και γραφικά επιπέδου Playstation 2.

[Deus]

Ανακοινώθηκε sequel του The Worlds Ends With You.

Θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 2021 για Nintendo Switch και Playstation 4. Ναι, 4 και όχι 5.

Πολύ καλό νέο. Το πρώτο TWEWY ήταν εξαιρετικό παιχνίδι. Είναι πολύ ενθαρρυντικό γενικότερα ότι η εταιρεία πήρε μπρος και θα μας δώσει και άλλα games πέρα από την κλασσική συνέχεια του Kingdom Hearts. Από την εταιρεία περιμένουμε την συνέχεια του Final Fantasy VII Remake, Final Fantasy XVI, Bravely Default 2, την βελτιωμένη έκδοση του πρώτου Nier και τώρα αυτό.

[Roronoa]

Φοβερο παιχνιδι το TWEWY, μακαρι να βγει και για PC, λογικα θα βγει παντου αργοτερα.

[Xeno]

Αποφασισα να επιστρεψω πανηγυρικα στο ειδος, παιζω αυτο το καιρο Paper Mario The Origami King!!
OK πλακα κανω, αυτο το πραγμα δεν ειναι RPG αλλά εχει τη φάση του.

Ας γραψουμε δυο λογια κι εμεις που παιζουμε παιχνιδια και δεν τα παραταμε μετα απο 2 ωρες. Δεν ξερω γιατι, αλλα μου κανε κλικ για καποιο λογο και το αγορασα προ ημερων το εν λογω παιχνιδι.
Ειχα παιξει μονο τα 2 πρωτα Paper Mario και τα αλλα 3 που βγηκαν μετα που δεν ηταν κλασικα RPG τα προσπερασα (Wii, 3DS, Wii U).

Πρεπει να ειμαι πανω κατω στα μισα του Origami King και οι εντυπωσεις μου ως τωρα ειναι θετικες.
Το παιχνιδι θα λεγα πως εχει μονο ενα μειον που ειναι γυρω απο τις μαχες. Χρονια τωρα λενε ολοι τι κανετε εκει στη Nintendo και δεν τα κανετε RPGs οπως παλια. Το οτι δεν εχει exp points προσωπικα δεν το θεωρω τοσο μεγαλο θεμα, αλλα το battle system ειναι αρκετα ιδιαιτερο γιατι ναι μεν ειναι turn based, αλλα καθε μαχη ειναι μιας μορφης puzzle και αυτο ωρες ωρες κουραζει, ενω αποκτα ουσια μονο σε bosses που τα puzzles ειναι λιγο πιο πρωτοτυπα τουλαχιστον.

Περαν αυτου εχουμε ενα παιχνιδι το οποιο ειναι πραγματικα χαρμα οφθαλμων, η αισθητικη του και τα χρωματα του ειναι η τελεια εμπειρια χαλαρωσης. Μεσα στην κλεισουρα των ημερων νιωθω πως ειναι αυτο ακριβως που χρειαζομουν. Εχει καποιες φοβερες τοποθεσιες και σε κατι φασεις η μουσικη ειναι επισης πολυ καλη και ταιριαστη (το chapter 2 / blue streamer το βρηκα εξαιρετικο).
Οι διαλογοι για αλλη μια φορα ειναι απιστευτοι σε σημειο που λεω πως ειναι ο,τι πιο καλο εχω δει γενικα εδω και καιρο. Αυτο το ιδιαιτερο χιουμορ της σειρας νιωθω πως δε θα το βαριομουν ποτε και για αλλη μια φορα βλεπουμε ενα προιον στο οποιο εχει γινει πολυ καλη δουλεια στις βασεις του και συνοδευεται απο μια ακομα καλυτερη μεταφραση. Κανω πραγματα που δεν κανω σε κανενα παιχνιδι - σταματαω και βγαζω screenshots διαλογων που μου αρεσαν οποτε αυτο τα λεει ολα νομιζω.

Το παιχνιδι λοιπον μπορει να χει καποιες αστοχιες ή εστω επιλογες που θα διχασουν, αλλα εχει χαρακτηρα και νομιζω πως ειναι κατι που προσωπικα μου λειπει γιατι δε βλεπω πολλα παιχνιδια που κινουνται σε αναλογο υφος. Θα γραψω κατι παραπανω οταν το τελειωσω αλλα αυτο ειναι το πρωτο report τωρα που πλησιαζω τα μισα της διαδρομης.

[Deus]

Χeno ωραίο ποστ, αφού το παιχνίδι άρεσε σε εσένα που είσαι πολύ επιλεκτικός όσον αφορά τα games, ειδικά τα rpgs, τότε πρέπει να είναι πολύ καλό και ιδιαίτερο παιχνίδι παρόλα τα θέματα που μπορεί να έχει.

[Xeno]

Deus, το τελειωσα προ ημερων το Paper Mario Origami King. Για την ακριβεια το εβγαλα μεσα σε 5 μερες και μετα απο 30+ ωρες πραγμα που δειχνει πως για καποιο (ισως περιεργο κιολας) λογο μου εκανε κλικ και με το παραπανω. Νομιζω πως ηταν μια επιλογη που απλα εκατσε καλα με το κλιμα των γιορτων για κατι πιο αναλαφρο/ευχαριστο. Το παιχνιδι το βρηκα διασκεδαστικο (απο αποψης setting, διαλογων, χαρακτηρων και αισθητικης) μεχρι τελους. Δεν ειναι τελειο αλλα ειναι μια πολυ ευχαριστη εμπειρια και σιγουρα το προτεινω σε οποιον θελει να αλλαξει εστω και λιγο παραστασεις. Ενιωσα πως ηταν το καταλληλο παιχνιδι την καταλληλη στιγμη και σκεφτομαι πως τετοια παιχνιδια λειπουν αρκετα γιατι δε βλεπουμε πολλες προσπαθειες σε αντιστοιχο υφος.
Οποιος θελει να το δοκιμασει σιγουρα δε θα χασει. Το οτι καθε chapter ηταν αρκετα μοναδικο με ωραιους guest characters / κοσμους και μουσικες μου βγαλε αναμνησεις Paper Mario 2 και το αλλο που ειδα ειναι πως εχει αρκετα κοινα εν τελει με Zelda οσον αφορα το dungeon design (ειπα το ιδιο και για το Luigi's Mansion 3 εν τω μεταξυ).

[Xeno]

Μετα το FF VII R τι λοιπον;

Βλεπω ολες τις συζητησεις στο φορουμ σε διαφορα θεματα και τα σεντονια του Nooto κυριως και δεν ξερω που να πρωτογραψω.
Προσπαθω να κρατησω ενα ρεαλιστικο πλανο του τι θα μπορουσα να παιξω στο ειδος και ψαχνω την καλυτερη επιλογη (ή ισως τη λιγοτερο κακη).
Υποψηφια παιχνιδια προς αγορα: Persona 5 Royal, Xenoblade 2, DQ XI S, FF XII. Επισης δεν εχω παιξει Witcher 3 (να το πουμε κι αυτο).
.

Oυτε ενας χρονος δεν περασε και καταφερα (σχεδον ανελπιστα) FF 7 Remake, Persona 5 Royal, Dragon Quest XI, Final Fantasy XII, Witcher 3.
Thanks covid, thanks work from home.

[Deus]

Την θυμάστε την Mistwalker; Για όσους δεν θυμούνται, πρόκειται για την εταιρεία που ίδρυσε ο Hironobu Sakaguchi, δημιουργός της σειράς Fina Fantasy, μετά την αποχώρησή του από την Squarenix. Η Mistwalker δημιούργησε τα Blue Dragon και Lost odyssey για το Xbox 360 καθώς επίσης και το The Last Story για το Wii. Έπειτα παίρνει την κάτω βόλτα αφού την τελευταία δεκαετία ασχολείται μόνο με αμφιβόλου ποιότητας mobile games. Το τελευταίο τους δημιούργημα, το οποίο φαίνεται ενδιαφέρον μεν αλλά εντελώς συμβατικό και συνηθισμένο δε, είναι το Fantasian, ένα κλασσικό jrpg με αρκετά όμορφη αισθητική το οποίο είναι διαθέσιμο στο Apple Arcade. Μόνο. Όχι και η καλύτερη κίνηση θα έλεγα, ελάχιστοι θα το παίξουν έτσι.

Όπως και να έχει, αυτήν την στιγμή είναι διαθέσιμο το πρώτο part του παιχνιδιού, διάρκειας 20 ωρών περίπου. Μέσα στο χρόνο θα κυκλοφορήσει και το δεύτερο και τελευταίο part.

Όπως έχω δηλώσει και στο παρελθόν δεν έχω ιδιαίτερα καλή γνώμη για την Mistwalker σαν εταιρεία. Τα Blue Dragon και Last Story είναι απλώς καλά παιχνίδια και έπειτα απλά ασχολείται με mobile games. Οπότε κρατάω μικρό καλάθι για το Fantasian. Ο Hironobu Sakaguchi, παρά το λαμπρό του παρελθόν, δεν θεωρώ πως μας έχει δώσει κάτι πραγματικά αξιομνημόνευτο και αξιόλογο... Το ίδιο ακριβώς που συμβαίνει με τον Yu Suzuki και τον Yiji Naka δηλαδή. Παρόλα αυτά μπορεί να βάλω ένα μήνα Apple Arcade για να το δοκιμάσω, έτσι και αλλιώς τζάμπα είναι ο πρώτος μήνας.

(για το Last Story δεν εκφέρω άποψη, δεν το έχω παίξει)

[Deus]

Deus, το τελειωσα προ ημερων το Paper Mario Origami King. Για την ακριβεια το εβγαλα μεσα σε 5 μερες και μετα απο 30+ ωρες πραγμα που δειχνει πως για καποιο (ισως περιεργο κιολας) λογο μου εκανε κλικ και με το παραπανω. Νομιζω πως ηταν μια επιλογη που απλα εκατσε καλα με το κλιμα των γιορτων για κατι πιο αναλαφρο/ευχαριστο. Το παιχνιδι το βρηκα διασκεδαστικο (απο αποψης setting, διαλογων, χαρακτηρων και αισθητικης) μεχρι τελους. Δεν ειναι τελειο αλλα ειναι μια πολυ ευχαριστη εμπειρια και σιγουρα το προτεινω σε οποιον θελει να αλλαξει εστω και λιγο παραστασεις. Ενιωσα πως ηταν το καταλληλο παιχνιδι την καταλληλη στιγμη και σκεφτομαι πως τετοια παιχνιδια λειπουν αρκετα γιατι δε βλεπουμε πολλες προσπαθειες σε αντιστοιχο υφος.
Οποιος θελει να το δοκιμασει σιγουρα δε θα χασει. Το οτι καθε chapter ηταν αρκετα μοναδικο με ωραιους guest characters / κοσμους και μουσικες μου βγαλε αναμνησεις Paper Mario 2 και το αλλο που ειδα ειναι πως εχει αρκετα κοινα εν τελει με Zelda οσον αφορα το dungeon design (ειπα το ιδιο και για το Luigi's Mansion 3 εν τω μεταξυ).

Τώρα το πρόσεξα.

Xeno από ότι καταλαβαίνω αν κάποιος ξεκινήσει το Origami King με ανοιχτό μυαλό και μη περιμένοντας ένα καινούριο rpg Paper Mario όπως το Thousand Years Door θα περάσει πάρα πολύ καλά. Προσωπικά λάτρεψα το τελευταίο και θα ήθελα συνέχειά του αλλά το ποστ σου με έπεισε να του δώσω μια ευκαιρία αν πέσει στα χέρια μου.

[Ramparter]

Παντως κι εγω που το παιξα το Origami King μεχρι τη δευτερη περιοχη - ηταν απο review code σε δανεικο account γι αυτο και δε το συνεχισα - το βρηκα πολυ καλο με εξαιρεση τις μαχες που δεν ειναι μεν τοσο κακες αλλα μετα απο λιγο προτιμας να τις αποφευγεις. Τα γραφικα, οι περιοχες, η εξερευνηση και ανακαλυψη μυστικων (οπως κρυφοι toad) αλλα και η πλοκη και εξελιξη, ηταν ολα πολυ καλα.

Anyway μια που μαστε στο RPG thread, να πω οτι χαρη στο game pass παιζω ξανα Oblivion μετα απο 15 χρονια, στο xbox αυτη τη φορα. Σε αντιθεση με τοτε που το χα ριξει στην εξερευνηση και στα random quests τωρα κανω focus στα guild quest lines. Τελειωσα με Thieves Guild τη περασμενη βδομαδα και το Fighters Guild μολις τωρα. Μαλλον θα ξεμπερδεψω και με Arena μετα πριν παω σε Dark Brotherhood και Mages Guild. Αν δεν εχω καει στο τελος θα χτυπησω και το Shivering Isles που δε το παιξα ποτε και θεωρουταν πολυ δυνατο expansion.

Αντιμετωπιζω ενα προβλημα ψυχαναγκασμου ομως, χανω χρονο να σεχδιαζω ποια skills θα ανεβαζω για να παρω τα μεγιστα attributes. Οταν το παιξα τοτε ουτε που εδινα σημασια και γενικα δε χρειαζεται τοσο απλα με εχει πιασει να θελω να τα παω στο max

[Deus]

Το Oblivion το είχα ξεκινήσει όταν είχε κυκλοφορήσει αλλά με ενόχλησε πάρα πολύ το ότι όλα στο παιχνίδι περιστρέφονται γύρω από το scale leveling. Πράγματα όπως loot, δυσκολία, το τι εχθρούς συναντάς επηρεάζονται αποκλειστικά και μόνο από το level του χαρακτήρα σου και αυτό είναι κάτι που με ενοχλεί πάρα πολύ στα rpg, έτσι δεν θεωρώ ότι έχει νόημα να γίνομαι δυνατότερος. Ραμπ έτσι είναι και τώρα το Ob;livion ή το διόρθωσαν με updates;

Εγώ πάντως θα ήθελα να ξαναβάλω το Morrowind το οποίο είναι και η μεγάλη μου αδυναμία. Το είχα λιώσει στην εποχή του αλλά πάντα φλερτάρω με την ιδέα να το ξαναβάλω και να χαθώ στον τεράστιο κόσμο του. Μπορεί να έχει χτίσει πολύ κακό όνομα η Bethesda τα τελευταία χρόνια αλλά ξέρει να φτιάχνει πολύ καλά open world games στα οποία δίνεται έμφαση στην εξερεύνηση και στην ανακάλυψη και τα προτιμώ 1000 φορές από το κλασσικό open world που απλά καθαρίζεις έναν χάρτη από σημεία ενδιαφέροντος. Μάλλον είμαι ειδική περίπτωση.