Retro Gaming Today

[Evans]

Πωπω για να κατάφερες να γράψεις ένα σχετικά μεγάλο post (4 σειρές με τουλάχιστον 5 προτάσεις) με αυτό το πρόβλημα σημαίνει ότι είχες πολλή θέληση και κουράγιο. Achievement Unlocked λοιπόν (50g) και όταν γίνεις καλά έμπα msn να τα πούμε για FFT (που με περίμενες τόσο καιρό).

[NickTG]

Τερμάτισα στις διακοπές Diablo 1 και Symphony of the Night στο PSP.

Το Diablo πολύ καλό και εθιστικό. Μου φάνηκε ότι κρύβει πολύ καλά την ηλικία του.
Το παιχνίδι έπαιζε λες και ήταν φτιαγμένο για φορητό.
Πραγματικά απορώ γιατί δεν υπάρχουν άλλα παιχνίδια του είδους στο PSP και στο DS.

Το SOTN πάρα πολύ καλό. Άξιζε τις βαθμολογίες του.
Έχει στοιχεία από Metroid αλλά δικό του χαρακτήρα. Μου φάνηκε αρκετά εύκολο ειδικά προς το τέλος και ειδικά αν έχεις βρει κάποια συγκεκριμένα αντικείμενα που ρίχνουν κάποιοι εχθροί.

[Loggo]

Το είχα απωθημένο και το επιχείρησα.

Όντας ο μοναδικός τίτλος της σειράς που δεν έχω τελειώσει, είπα να κάνω το μεγάλο βήμα. Παίζω λοιπόν το πρώτο Phantasy Star για Master System. Η υπερβολική ρετρίλα έχει κάνει τα νεύρα μου κουρέλια, απλά όμως. Grinding λογική μέχρι αηδίας, αλλά τι να γίνει.

Μιλάμε για επικές καταστάσεις τύπου, αρχίζεις το παιχνίδι σε level 1, αλλά για να συνεχίσεις το story, πρέπει να χάσεις πολύτιμες ώρες από τη ζωή σου μέχρι να πας level 6-7. Θέλει ώρες, ώρες της γνωστής κι αγαπημένης retro jrpg λογικής του τύπου:

Step 1: Βγαίνω από την πόλη και κάνω κύκλους στα χωράφια λίγα μέτρα έξω από αυτή (μη φάμε και κανα teh).

Step 2: Το level μου, μου επιτρέπει να κάνω, με το ζόρι, μέχρι μια μάχη. Η αγαπητή μύγα που καλούμαι να αντιμετωπίσω, αποδεικνύεται πολύ σκληρή για να πεθάνει.

Step 3: Ετοιμοθάνατος καθώς είμαι από τη σκληρή μάχη με το θανατηφόρο έντομο, τρέχω αγχωμένος μέχρι να φτάσω στη πόλη πριν κληθώ να αντιμετωπίσω δεύτερη μύγα στη σειρά, σε ένα από τα άπειρα random encounters. Δυο μύγες δε χωράνε στην ίδια μασχάλη.:phil:

Step 4: Πάω στη πόλη, όπου κατοικώ, αλλά δε πάω να αναπληρώσω τα αμέτρητα HP μου αράζοντας στο, φτωχικό πλην τίμιο, σπίτι μου, καθώς όπως γρήγορα ανακαλύπτω, αυτό δεν είναι εφικτό. Πανδοχείο στην πόλη δεν υπάρχει και κάθε ελπίδα για επιβίωση έχει σχεδόν χαθεί.

Step 5: Όμως να! Η ευγενική γυναίκα από το απέναντι πορτοκαλί (?!) σπίτι με φιλοξενεί, αφιλοκερδώς, όποτε θέλω. Εκμεταλλεύομαι την καλοσύνη της και ετοιμάζομαι για την επόμενη μύγα.

Όλα τα steps επί όσες ώρες χρειαστεί μέχρις ότου να φτάσω στο πολυπόθητο level 6. Εκεί όπου η μάχη με τη μύγα δεν θα είναι πια πρόβλημα, εκεί όπου η μόνη μου σκέψη θα είναι πια οι επικές μάχες με τα πολύχρωμα ζελέ που χοροπηδάνε.

Ε ναι λοιπόν, ναι.

[Ramparter]

SENSE
loggo really needs some
:kill::kill::kill:

[NickTG]

Συνεχίζοντας τη ρετρίλα αυτή την περίοδο παίζω The Longest Journey.

Επίσης συνεχίζω το Final Fantasy 5.

[Evans]

Loggo τερμάτισες τα άλλα Phantasy Star; Παλικάρι ρε συ, εγώ δεν την έχω παλέψει με κάνενα. Μόνο το IV μου φαίνεται βατό, όλα τα άλλα απλά Μeeeeeeh.

[Titus]

Χοχο, ξεκίνησα το Tales of Monkey Island. Είμαι στο σημείο που προσπαθώ να επισκευάσω το τέταρτο altar (Nick αν το κατάφερες βοήθα), και το παιχνίδι είναι αρκετά καλό. Περισσότερα στο ανάλογο θέμα σε λίγο καιρό. Το παιχνίδι πάντως είναι πολύ ευχάριστο (αν και εύκολο για το βετεράνο της σειράς), με ένα αθώο χιούμορ διαφορετικό από τα κλασσικά.

[Loggo]

Loggo τερμάτισες τα άλλα Phantasy Star; Παλικάρι ρε συ, εγώ δεν την έχω παλέψει με κάνενα. Μόνο το IV μου φαίνεται βατό, όλα τα άλλα απλά Μeeeeeeh.

Τα Phantasy Star του Mega Drive τα είχα τελειώσει παλιότερα, θυμάμαι πάντως ότι πριν κανα δυο χρόνια που επιχείρησα να τα ξαναπαίξω κι εγώ μόνο το PS IV (που αποτελεί και τη κορωνίδα της σειράς) μπορούσα να συνεχίσω. Γενικά είναι πολύ retro για τα σημερινά δεδομένα, αν και το PSIII είχε μερικές ιδιαίτερα πρωτοποριακές ιδέες για την εποχή. Η συχνότητα των random encounters, σε συνδυασμό με τον υψηλό βαθμό δυσκολίας, δε βοηθάνε καθόλου.

Οι πρώτες ώρες του παιχνιδιού είναι πραγματικά θάνατος. Το ξέρω ότι δε με τιμά, αλλά ομολογώ ότι αν και προσπαθώ να το αποφεύγω, καμιά φορά κάνω χρήση του save state system που προσφέρει το collection. Αν και σαν 8bit RPG, τόσο το ίδιο το σενάριο, όσο και η ανάπτυξή του, είναι εντελώς επιφανειακά, το έχω βάλει πείσμα να δω πως ξεκίνησε η τετραλογία. Εξάλλου πόσο να κρατάει πια; 8bit RPG είναι.

Ξέρω ότι αγγίζω τα όρια του μαζοχισμού, αλλά έχοντας παίξει τα υπόλοιπα παιχνίδια και γνωρίζοντας πως εξελίσσεται το story, έχει τη πλάκα του να βλέπω τις διάφορες αναφορές και να επισκέπτομαι τις γνωστές περιοχές στο παρελθόν. :kill:

[Evans]

Μπράβο ρε συ, θέλω κι εγώ να ασχοληθώ με αυτή τη σειρά. Δυστυχώς όμως ποτέ δεν έχω καταφέρει να παίξω πάνω από ένα τέταρτο το κάθε παιχνίδι . Το 1 άκουσα ότι κρατάει καμιά δεκαριά ώρες, επομένως κάνε λίγη υπομονή και θα το τερματίσεις κάποια στιγμή.

[sub_zero]

Super Mario Land μετά από 17 χρόνια:xp:...

[NickTG]

Τελείωσα το The Longest Journey.
Αυτό το παιχνίδι ήθελα να το παίξω από τότε που είχε βγει το πρώτο του demo.
Τελικά τα κατάφερα μερικά χρόνια μετά.
Από τα πολύ καλά adventures. Όποιος φαν του είδους δεν το έχει παίξει να το κάνει άμεσα.

[McSolid]

Super Mario Land μετά από 17 χρόνια:xp:...

Μλκ το τερματισα κι εγω πρωτη φορα στην ζωη μου οταν ημουν πριν κατι μηνες στο 424 ΓΣΝ... Δεν νιωθεις λιγο πιο παιδι εκεινη την στιγμη;

Retro Gaming ftw...

[sub_zero]

Δεν νιώθω παιδί, ίσα ίσα που καταλαβαίνω περισσότερο από κάθε άλλη περίπτωση ότι έχω μεγαλώσει. Παιχνίδια που κάποτε δεν μπορούσαμε να τα τερματίσουμε τώρα τα τελειώνουμε για πλάκα.
Ωραίες εποχές τότε πάντως, χωρίς πολλά πολλά που ακόμη και τίτλοι του 40λεπτου ήταν ικανοί να μα πορώσουν τόσο πολύ.

[McSolid]

Οταν ενας τιτλος ειναι καλα σχεδιασμενος, οσο απλος και να ειναι....;

[Xeno]

Δεν εχει τιποτα ιδιαιτερο σχεδιαστικα, για ολα φταιει ο παραγοντας νοσταλγια και οι αναμνησεις που ξυπνανε τετοια παιχνιδια. Παντως δεν ξερω τι λετε, αλλα και τοτε πανευκολο ηταν .
Τωρα δε νομιζω να το ξαναπαιζα, το βρισκω πολυ μικρο απεναντι στο sequel του.
Παρτα ολα στη σειρα Sub .