Retro Gaming Today

[Loggo]

Απλά πατάς τα κουμπιά τη στιγμή που πρέπει (δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω και σπαθί) και βλέπεις το video να εξελίσεται!

Ναι, όπως αποδείχθηκε τελικά, αυτό το παιχνίδι ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του.

[Loggo]

Τέλος το The Dig.

Απωθημένο πολλών χρόνων και, δε μπορώ να πω, παρά τη σχετική "ρετρίλα", το ευχαριστήθηκα. Καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού όμως παραδέχομαι ότι έλεγα...«επειγόντως re-imagining!». Δε κρύβω ότι περίμενα περισσότερη, και καλύτερη, ανάπτυξη σεναρίου. Γενικά το παιχνίδι πατάει πολύ λιγότερο στο σενάριο καθεαυτό, δίνοντας περισσότερη βαρύτητα στην ατμόσφαιρα όπου και, παρά τα χρόνια του, συνεχίζει να τα καταφέρνει καλά.

Το The Dig, μέσω της ατμόσφαιράς του, μου έβγαλε ένα συναίσθημα που δεν έχουν καταφέρει να μου βγάλουν πολλοί τίτλοι. Τρεις άνθρωποι που, από το πουθενά, βρίσκονται σε έναν εντελώς ξένο και ιδιαίτερο κόσμο, με εξωγήινη αρχιτεκτονική, χλωρίδα, πανίδα, κουλτούρα, τεχνολογία κλπ. Πολλά ερωτηματικά, δεν έχεις ιδέα για το γίνεται, που είσαι, πως και γιατί βρέθηκες εδώ, τι κάνει τι κλπ. Πρόκειται για ένα συναίσθημα που, σε αντίστοιχο βαθμό τουλάχιστον, θα έλεγα ότι ο μόνος τίτλος που μου το έχει βγάλει, ακόμα πιο δυνατά είναι η αλήθεια, ήταν το Another World και, εν μέρει, το Metroid (σε τελείως διαφορετική φάση όμως). Ειδικά το Another World αποτελεί πραγματικά ανεξίτηλη εμπειρία για μένα και κρίμα που, πλέον, είναι unplayable.

Η δομή του The Dig μου θύμισε υπερβολικά την αντίστοιχη του Myst. Για την ακρίβεια, αν έπρεπε να περιγράψω λακωνικά το παιχνίδι, θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα Myst σε έναν εξωγήινο πλανήτη. Τη περισσότερη ώρα είσαι μόνος σου και, αποχωρισμένος από τους άλλους δυο, πηγαινοέρχεσαι σε ένα εξωγήινο νησί εξερευνώντας και λύνοντας γρίφους.

Γενικά, μπορώ να πω ότι η προσαρμογή μου στη σύγχρονη πραγματικότητα και στα, τεράστια αυτά, βήματα που έχει κάνει το medium, μεταξύ άλλων, και σε επίπεδο προσβασιμότητας όλα αυτά τα χρόνια, με έχουν καλομάθει και κάπου στάθηκαν εμπόδιο στην επαφή μου με το The Dig. Δε σου γίνεται πάντα εμφανές το που ακριβώς πρέπει να πας και τι να κάνεις και, καμιά φορά, βρίσκεσαι να κάνεις τις κλασικές βόλτες και τις τυχαίες πράξεις που, παραδοσιακά, χαλάνε λίγο το pacing. Το γεγονός επίσης ότι το ξεδίπλωμα των γεγονότων από τη μια και οι γρίφοι από την άλλη, συνυπάρχουν αρκετά άναρχα, επίσης δε βοηθάει το pacing.

Επιπρόσθετα, είναι ελαφρώς υπερβολικός ο τρόπος με τον οποίο οι πρωταγωνιστές του παιχνιδιού εξοικειώνονται τόσο γρήγορα με την εξωγήινη τεχνολογία και, πάνω απ’ όλα, το γεγονός ότι, μέσα σε λίγες μονάχα ώρες, η αξιολάτρευτη, κυνική, δημοσιογράφος φτάνει στο σημείο να αποκρυπτογραφήσει το εξωγήινο αλφάβητο και να μπορεί να συνεννοηθεί κιόλας. Ποιητική αδεία μεν, αλλά OK.

Από την άλλη, βρήκα το interface πιο βολικό απ’ ό,τι περίμενα ενώ ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από το πόσο καλά κράτησαν τα γραφικά του παιχνιδιού και φυσικά από το, τηρουμένων των αναλογιών, καλό voice acting του. Το soundtrack ήταν επίσης εξαιρετικό και, όντας ακριβώς στο ύφος που έπρεπε να είναι, έδενε τέλεια με το περιβάλλον και την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.

Θα τη πω τη αμαρτία μου αλλά, πραγματικά πιστεύω ότι, ένα μοντέρνο re-imagining του The Dig, αποβάλλοντας τη Point & Click φιλοσοφία, με 3D γραφικά, μοντέρνα αφήγηση, σκηνοθεσία, interface κλπ...θα ήταν το 2001: A Space Odyssey των videogames.

[Somari]

Για την ακρίβεια, αν έπρεπε να περιγράψω λακωνικά το παιχνίδι, θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα Myst σε έναν εξωγήινο πλανήτη

Όλοι οι πλανήτες είναι εξωγήινοι

[Loggo]

lol
Alien planet is alien.

Btw


Από το The Dig πήραν όλοι την ιδέα.

[Ramparter]

Αυτο πραγματικα θα πει να μπορεις να κοιτας μπροστα.

[deus_d0pe]

Τέλειωσα με το Shining The Holy Αrk, ευχάριστο replay αν και μου βγήκε λίγο ο πάτος με τα τεράστια dungeons. Τη πήρα πάντως την - καθιερωμένη - καλοκαιρινή jrpg δόση μου.

Το Planescape συνέχισα αλλά με κούρασε σε κάποια φάση, κάνει και πολύ ζέστη και δεν είμαι για τόσο διάβασμα. Στην άκρη μέχρι νεωτέρας.

[Scatman]

Τέλειωσα με το Shining The Holy Αrk, ευχάριστο replay αν και μου βγήκε λίγο ο πάτος με τα τεράστια dungeons. Τη πήρα πάντως την - καθιερωμένη - καλοκαιρινή jrpg δόση μου.

respect

το χω τερματίσει 2 φορές και πιστεύω πως εάν είχε καλύτερους χαρακτήρες από άποψη development, πιο νορμάλ dungeon διαδρομές και ίσως λίγο πιο γρήγορο gameplay ~ειδικά στις μάχες~...τότε θα μιλούσαμε για ένα απόλυτα κλασσικό παιχνίδι!

Εσένα πως σου φάνηκε γενικά?

Το Shining in the Darkness (Genesis), το έχεις ακουστά? Είναι κάτι σαν πρόγονος του Holy Ark κι επίσης πολύ καλό!

Btw, κάποτε κυκλοφορούσε εδώ ένα μέλος με το nickname Rodifire! Που να ναι αυτός τώρα? :smoke:

[Vaynard]

μακαρι να κανανε την μαχη στα Etrian Odyssey οπως στο Shining The Holy Αrk που φαινεται ο χαραχτηρας μολις παει να κανει κατι, απορω δηλαδη που δεν υιοθετηθηκε και απο τα ποιο προσφατα first person jrpgs/dungeon crawlers οπως τo μεγιστο smt strange journey που επαιξα περυσι τετοιο καιρο και αναρωτιομουν την ελλειψη του concept

[Ground_zero]

Egw epeidh eimai genikws kata tou FP ws systhma tha aporousa giati den fenetai genika o xarakthras, oxi mono otan paei na xtyphsei.
Einai enas apo tous logous pou pote den epaiksa dragon warrior.

[Loggo]

Το Shining the Holy Ark του Saturn ήταν κανονικά ο απόγονος του Shining in the Darkness του Mega Drive. Βέβαια, σε αντίθεση με το πρώτο, το δεύτερο δε παίζεται το ίδιο εύκολα πια. FP Dungeon Crawler του 1991, είναι σήμερα λίγο too much. Θυμάμαι όταν πριν μερικά χρόνια έπαιζα το Phantasy Star του Master System και χανόμουν στα FP Dungeons σε τίτλο του 86, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Internet για τη νίκη!

[straier]

Το PSNplus έχει τσαμπέ το Medievil οπότε το ξεκίνησα και το έχω φτάσει σχεδόν μέχρι τη μέση (είχα ξεκινήσει και το Abe's Exodus αλλά το άφησα και έληξε). Συμπαθητικό παιχνιδάκι, σα Ζέλντα με πίστες είναι. Τα γραφικά και το frame rate αν και πολύ καλά για ps1 είναι...παλιά. Το χειρότερο στοιχείο είναι όμως ο χειρισμός. Πέρα από το γεγονός ότι η κάμερα δε γυρνάει με το δεξί αναλογικό αλλά με τα L2/R2, είναι και ανάποδα από ότι θα περίμενε κανείς. Επίσης, οι κινήσεις του χαρακτήρα δεν έχουν ακρίβεια και είναι πρακτικά αδύνατον να περπατήσεις σε ευθεία. Για να εκτιμήσει κανείς τις ευκολίες των σύγχρονων 3D πρέπει να μείνει χωρίς αυτές.

[deus_d0pe]

respect

το χω τερματίσει 2 φορές και πιστεύω πως εάν είχε καλύτερους χαρακτήρες από άποψη development, πιο νορμάλ dungeon διαδρομές και ίσως λίγο πιο γρήγορο gameplay ~ειδικά στις μάχες~...τότε θα μιλούσαμε για ένα απόλυτα κλασσικό παιχνίδι!

Εσένα πως σου φάνηκε γενικά?

Το Shining in the Darkness (Genesis), το έχεις ακουστά? Είναι κάτι σαν πρόγονος του Holy Ark κι επίσης πολύ καλό!

Btw, κάποτε κυκλοφορούσε εδώ ένα μέλος με το nickname Rodifire! Που να ναι αυτός τώρα? :smoke:

Ήταν το πρώτο rpg που είχα αγοράσει στο Saturn τότε. Τώρα σε emulator το έπαιξα. Σίγουρα το "σώζω όποια στιγμή θέλω" έκανε πιο υποφερτή την κατάσταση. Δεν χρειαζόταν να γυρνάω σε εκκλησία όταν ψόφαγε κάποιος χαρακτήρας στην μέση ενός γιγαντιαίου dungeon. Εξάλειψε αυτό το στοιχείο, κατα τα αλλά το παιχνίδι παραμένει όσο δύσκολο το θυμάμαι, δαιδαλώδη και μακροσκελή dungeons και μάχες που δεν συγχωρούν λάθη.

Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα απ'τα αγαπημένα μου rpg, χωρίς να πρόκειται για κάτι super-wow, κατάφερε να με κρατήσει ως τέλους ακόμα και μετά από τόσο καιρό. Tα Shining in the Darkness και το Shining Force 2 τα έχω αυθεντικά στο Mega Drive από τότε. Τώρα σκέφτομαι να κατεβάσω το Shining Force cd, είναι κάτι που ήθελα πολύ καιρό να κάνω, μιας και ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να ασχολήθώ με αυτόν το τίτλο.

[straier]

Τελείωσα το Medievil.
Όμορφο παιχνιδάκι μαι ωραία ατμόσφαιρα και σχετικά εύκολο αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός πως πολύ συχνά ο χειρισμός είναι εναντίον σου. Η μουσική πολύ καλή επίσης και ανακάλυψα πως υπάρχει και ορχηστρική στο remake του PSP. Θυμίζει αρκετά Nightmare Before Christmas.
Ένα δείγμα:

[Loggo]

Γενικά, από άποψη αισθητικής, το Medievil ήταν αρκετά Tim Burton-ίστικο.

[丹野]

Τελείωσα το Medievil.
Όμορφο παιχνιδάκι μαι ωραία ατμόσφαιρα και σχετικά εύκολο αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός πως πολύ συχνά ο χειρισμός είναι εναντίον σου. Η μουσική πολύ καλή επίσης και ανακάλυψα πως υπάρχει και ορχηστρική στο remake του PSP. Θυμίζει αρκετά Nightmare Before Christmas.
Ένα δείγμα:

Αν το έπαιζες στο PS1, θα καταλάβαινες την μαγεία του εκεί. Το είχα παίξει παλιά το Medievil και μου άρεσε πάρα πολύ. Ήταν ωραίο platform παιχνίδάκι με έξυπνους γρίφους φαντασμαγορικής μεσαιωνικής εποχής.
Δυστυχώς για σένα, αυτό δεν θυμίζει Nightmare Before Christmas, γιατι ο Daniel Frontesque δεν είναι ούτε κατα διάνοια ο Jack Skellinghton!