Retro Gaming Today

[kakashi_gr]

DOOM 3! Από τα πιο αγαπημένα στο PC!

Εκπληκτική horror ατμόσφαιρα και με τις γραφικάρες που είχε τότε ακόμα και σήμερα προκαλεί εντυπώσεις. Σήμα κατατεθέν του οι γωνιες στα κεφαλια των χαρακτηρων.

ξερω Ryu.
NA ΠΕΡΑΣΩ ΕΞΩ!!!!!!!

[Somari]

ξερω Ryu.
NA ΠΕΡΑΣΩ ΕΞΩ!!!!!!!

[thunderjohn]

Τι να λέμε τώρα!Το DOOM 3 ήταν, είναι και θα είναι τρομερή παιχνιδάρα! Α και μην ξεχνιόμαστε!

[kakashi_gr]

αυτος εδω πρεπει ναναι πολλα κιλα μαγκας.
εφτιαξε μονος του μια συσκευη που μπορει να παιξει games απο 18 διαφορετικες κονσολες.

[utsutsu]

τι λες τώρα..... :O

[Sinclair]

Τον τελευταιο καιρό έχω λιώσει το Samurai Shodown II pocket- α π ί σ τ ε υ τ ο πραγματικά. Έχω βαλθεί να ξεκλειδώσω όλες τις κάρτες και παράλληλα δεν μπορώ να πιστεψω πως προ GBA, PSP υπήρχαν τόσο καλά fighting σε φορητά.

Τελείωσα και το Bucky O Hare σε NES( 2d action platformer). Είχα διαβάσει ένα σωρό καλά σχόλια εδώ και χρόνια, αλλά δεν μπορούσα με τπτ να το πετύχω σε καλή κατάσταση. Τελικά όντως πρόκειται για ένα ακόμη hidden gem για το NES. Κάπου διάβασα πως είχε αναπτυχθεί από τα μέλη της Konami που κατόπιν αποχώρησαν και δημιούργησαν την Treasure και πιστεύω πως γίνεται αντιληπτό μετά από λίγη ώρα ενασχόλησης με το game. Το μόνο ελάττωμα του τίτλου είναι η σαδιστική δυσκολία σε πολλά σημεία, που βασίζεται αρκετά στην απομνημόνευση set pieces( think Battletoads τη stage με τη motorbike)και από την άλλη τα άπειρα continues που χαλάνε το όλο challenge. Ωστόσο είναι τίτλος στον οποίο θα επέστρεφα άνετα, όπως γίνεται και μετα Megaman παλαιάς κοπής.

Επίσης ξεκίνησα για να θυμάμαι τα παλιά το New Zealand Story στην Taito Legends collection για το PSP( τρελή αρπαχτή ακόμη και για τα 4€ που έδωσα, λείπουν τίτλοι όπως τα Bubble Bobble, Rainbow Islands και έχουν βάλει μέσα το πρώτο Rastan και το Legend of Kage και δε συμμαζεύεται που πραγματικά είναι unplayable) Πάντως το New Zealand παραμένει σταθερή αξία μετά από τόσα χρόνια. Ίσως είναι και η νοσταλγία που εχω για τον τίτλο μιας και αποτελεί από τα πρώτα games μαζί με το Cabal που έπαιζα σε καφενείο στο χωριό μου και έφτανα σχετικά μακριά.

[Altair]

Metroid 1 στην Virtual Console του 3DS.Ειλικρινά,αν δεν είχε τη λειτουργία restore point(quicksave/quickload) θα το είχα παρατήσει προ πολλού.Αυτό που μου κάνει εντύπωση,δεν είναι η δυσκολία του,η οποία είναι λογική για την εποχή που βγήκε,αλλά η ατμόσφαιρα που έχει,η καταπληκτική μουσική του και το πως μετά από λίγο το κάνεις κτήμα σου,χωρίς όμως να νιώθεις πάντα overpowered.Τα αφεντικά πάντως ήταν πανεύκολα όλα,εκτός από Motherbrain που έχω κολλήσει,αλλά θα το βγάλω που θα πάει.

[Sinclair]

Συνεχίζω εδώ για το Dragon Force. Μιας και πάνε γύρω στα 3 χρόνια που το είχα παίξει, τελειώσει στον SSF( ωστόσο κρατούσα το save για μελλοντικό replay με άλλους monarchs) βρήκα ένα post που είχα κάνει τότε.

http://www.gamers-odyssey.com/forums/showthread.php?p=97605&highlight=dragon+force#post97605

άρχισα να παίζω το Dragon Force στον SSF και ομολογώ πως με εξέπληξε με το πόσο άρτιος τίτλος είναι. Αρκετές ώρες μετά είμαι κοντά στο τέλος του τίτλου. Απλά θα πω, πως πρόκειται για μια από τις καλύτερες rpg εμπειρίες που είχα εδώ και καιρό και μαζί με το PDS που τελείωσα φέτος, κατάλαβα γιατί το Saturn χαίρει τόσης εκτίμησης. Φυσικά μιλάμε για έναν τίτλο που απαιτεί ουσιαστική ενασχόληση- old school, save με το παραμικρό, σημειώσεις κτλ- μιας και δεν υπάρχει κάτι σε guide που να καλύπτει τα πάντα πέραν των βασικών. Όταν το ολοκληρώσω θα προσπαθήσω να κάνω ένα review- μινι παρουσίαση. Γεια σου μωρή SEGA!

Για το σενάριο μην περιμένεις το κάτι ξεχωριστό, δε νομίζω πως θα φτάνει στα επίπεδα των δολοπλοκιών του Matsuno ωστόσο είναι πολύ καλό και φυσικά υπάρχουν οι όποιες ανατροπές. Αυτό που μου είχε μείνει είναι το learning curve μιας και στην αρχή πραγματικά δεν καταλάβαινα τι έκανα μετά από ένα σημείο όμως- και φυσικά με βοήθεια faqs- το απολάμβανα. Οι μάχες βασίζονται αρκετά στη λογική πέτρα-ψαλίδι-χαρτί( υπάρχουν πχ monks-knights-dragons etc)και μου θύμισαν κάπως τις αντίστοιχες του Yggdra Union( πολύ καλό game επίσης, αν το βάλεις στο πρόγραμμα ψάξε την psp edition πατάει κάτω αυτή του GBA) Επίσης το recruiting νέων μονάδων, generals etc παίζει μεγάλο ρόλο και αφού συμμαχήσεις πρέπει εν συνεχεία να τους κρατάς ευχαριστημένους, να τους ανταμείβεις, να τους καλείς σε ακρόαση μετά από κάθε μάχη γενικά θέλει σημειώσεις, τετράδιο κτλ.

Το καλύτερο είναι πως εγώ τελείωσα το story μόνο του Wein αλλά υπάρχουν άλλοι 7 monarchs κρατών αν θυμάμαι καλά και πρέπει να ενώσεις τα κράτη για να πολεμήσουν την τελική απειλή. Ανάλογα τον ποιο monarch θα επιλέξεις καθορίζεται κα η δυσκολία του game- αρχικά επιλέγεις έναν από 6( νομίζω ξεκλειδώνουν άλλοι δύο)ενώ υπάρχουν και events μέσω των οποίων μπορείς να στρατολογήσεις άλλους chars πχ ένα ζευγάρι vampires αν θυμάμαι καλά. Γενικά το game είναι απίστευτο, προσωπικά με ικανοποίησε και αν είχα το save θα συνέχιζα σιγά σιγά και με τους άλλους monarchs... Αν είχα Saturn και το Dragon Force όταν ήμουν 15-16 χαλαρά θα ειχα αφιερώσει ένα καλοκαίρι λιωσίματος.
Υπάρχει και sequel αλλά μόνο jap και αν θυμάμαι καλά δεν υπάρχει translation.

[Sinclair]

Τελείωσα και το MegaMan X5 στο PS3. Ίσως λόγω nostalgia- γνώρισα τη σειρά X από το Χ4 και έπειτα στο PSone- το απόλαυσα πραγματικά πάρα πολύ. Εντάξει ίσως αντικειμενικά, το πρώτο X και δη το remake στο PSP θα είναι για πάντα ο καλύτερος τίτλος της σειράς αλλά και τα X4 και X5 πιστεύω πως είναι ποιοτικότατα. Το X6 κάπου το κούρασε το θέμα και είναι και απίστευτα cheap σαν δυσκολία.
Το Χ5 ωστόσο είχε αρκετά καλό level design, πολύ καλή μουσική και όμορφα remixes από παλιότερα games, γενικά πολύ πολύ προσεγμένο στα χνάρια του X4. Το μόνο μελανό σημείο ήταν το σημείο με τη hover bike που κάπου μου ξύπνησε αναμνήσεις της stage από Battletoads, οκ στο πιο εύκολο φυσικά...
Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι πως πρώτη φορά παρατήρησα το story μιας και για κάποιο λόγο πέραν του συγκλονιστικού γεγονότος( κάποιος πεθαίνει ω ναι)δε θυμόμουν τίποτα άλλο. Γενικά ίσως ήταν πιο απολαυστικό το playthrough γιατί αυτή τη φορά καταλάβαινα τι έκανα, είχα συμβουλευτεί και ένα guide για κάποια πράγματα, upgrades τι ρόλο παίζουν etc.
Πολύ καλό game solid 8άρι imo και κρίμα που η Capcom δε βγάζει τη σειρά- έστω την X collection, στο psn store... Για πολλοστή φορά θα ποστάρω ένα από τα αγαπημένα μου intros ever και κάποια κομμάτια από τον τίτλο.
-*

 

Επίσης κάτι που έμαθα αρκετά αργότερα από όταν πρωτοέπαιξα το game. Στο localization τα bosses "βαφτίστηκαν" και πήραν τα ονόματα από τα μέλη των Guns n Roses.

The Maverick bosses in the English localization of Mega Man X5 are named after members of the American hard rock band Guns N' Roses.[1][16] Capcom voice actress Alyson Court, who was involved in the game's localization, came up with the new names as a tribute to her then-husband's love of the band.[17]

http://en.wikipedia.org/wiki/Mega_Man_X5

[Sinclair]

Έπεσε η κίνηση...

Απλώς να γράψω πως ψάχοντας για games που ήθελα να παίξω αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα- ίσως ταιριάζει και στο θέμα για τα απωθημένα- είπα να βάλω στον Fusion το Streets of Rage 2.

Είχα παίξει το πρώτο στο Mega Drive μου( ήταν στο mega bundle cart)αλλά για να είμαι ειλικρινής μου είχε φανεί αρκετά μέτριο, εκτός του OST το οποίο αναμενόμενα τα έσπαγε. Είχα αφιερωσει κάποια playthroughs- μάλιστα κάποια σε διπλό με τον αδερφό μου- αλλά δε μας τράβηξε ιδιαίτερα χώρια που τότε πάνω κάτω αγόρασα και το υπέρ-θεϊκό Probotector με αποτέλεσμα να μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας.

Αν και είχα διαβάσει αρκετά θετικά σχόλια- και δη από τον retro expert Loggo- από το GP forum ακόμη, τίποτα δεν με προετοίμαζε για την έκπληξη του Streets of Rage 2. Μετά από μερικά single player sessions- οκ στο 2πλό στάνταρ θα απογειώνεται- έχω να δηλώσω πως μπαίνει χαλαρά στη λίστα μου με τα αγαπμένα και κορυφαία beus ever. Κλασικά απίστευο OST, χαλαρά ανώτερο του Final Fight( το οποίο θεωρώ και με τη βούλα υπερτιμημένο), κλασικά παλούκιον εις την ν στο hard ειδικά ο R.Bear δεν παλεύεται με τπτ... Κρίμας που δεν είχα Mega Drive τις χρυσές εποχές θα το είχα λιώσει...

Kαι ένα extra game που πάλεψα λίγο στον NES emu και μου έμεινε το OST περισσότερο( Contra quality) και η ποιότητα των γραφικών για NES τίτλο. Ωραία και άγια τα 8bit shmups για τότε αλλά πλέον δεν τα πολυπαλεύω ειδικά όταν υπάρχουν ανώτερες, imo, εναλλακτικές από 16bit consoles και πέρα( και το λέω εγώ που λατρεύω το Burai Fighter ) Ωστόσο πρόκειται για καλό game απλώς έχει ξεπεραστεί- και είναι και αδικαιολόγητα imho ακριβό...

[Ryu_gr]

χαλαρά ανώτερο του Final Fight( το οποίο θεωρώ και με τη βούλα υπερτιμημένο), κλασικά παλούκιον εις την ν στο hard ειδικά ο R.Bear δεν παλεύεται με τπτ... Κρίμας που δεν είχα Mega Drive τις χρυσές εποχές θα το είχα λιώσει...

Μου σπαράζεις την καρδιά αλλά θα το αντέξω

Final Fight το βάζω ακόμα και στα Top 10 games μου!

Το Street Of Rage το έχω ψηλά ειδικά το 3. Το 2 το είχα παίξει στο Game Gear στον καιρό του, το 3 σε emulator στο Mega Drive.

Δεν λέω συμπαθέστατο το Game Gear, έχω παίξει πολλά games σε αυτό, αααλλά τι να το κάνεις όταν έχεις τον Μεγάλο Οδηγό.

Λοιπόν φανταστικό σενάριο, στον τερματισμό του νέου Rage θα παίζει αυτό το κομμάτι :phil::

[Sinclair]

Ρε κι εγώ γουστάρω Final Fight αλλα το πρώτο ειναι πολύ μέτριο πλέον. Προτιμώ χαλαρά το 2ο και το3ο μέρος της σειράς. Επίσης , Ryu, αν δεν το έχεις κάνει ήδη, παίξε το Metamorphic Force της Konami. Αγαπημένος τίτλος όπως και το Warriors of Fate από Capcom.

[Altair]

Τα πρώτα beu που έπαιξα ήταν τα Streets of Rage 1+2.Ότι και να δοκίμασα μετά από αυτά μου φάνηκε λίγο.Ειδικά το 2 είναι κορυφαίο.Στο 3 ξεφεύγει το πράγμα.

[Sinclair]

Ryu_Gr έφαγα φλασιά!! Να τσεκάρεις- αν δεν το έχεις ήδη κάνει δλδ και το Ninjawarrios Again για SNES!! Κάποια στιγμή ρε γμτ πρέπει να βρω χρόνο να σουλουπώνω κάμποσα retro reviews που έχω στα σκαριά...

[Ryu_gr]

Ok ποιος θα ανοίξει θέμα για Beat 'em ups;;