Announcement

Collapse
No announcement yet.

Music and Lyrics

Collapse
This is a sticky topic.
X
X
 
  • Filter
  • Time
  • Show
Clear All
new posts

  • Redemption City
    Corrosion of Conformity

    Lost in a dream high and wide
    Whatever price to keep it by our side
    The steps to the top are very steep
    King of the hill when all are fast asleep

    but I'm Stuck in between
    and I know you know what I mean
    What a pity...Redemption City

    Broken hearts toast another round
    And drink to the lost there's not a soul to be found
    lonely boy says come what may
    I hate to see it always end this way...

    but I'm Stuck in between
    and I know you know what I mean
    What a pity...Redemption City

    Simple words remind me
    Cluttered room haunts me...come back yesterday

    The soul is tired and I wanna go home
    And close the curtain on everything you've known
    But the curtain is high wide and long
    And kills the dream, so we sing this simple song

    Stuck in between
    and I know you know what I mean
    What a pity...Redemption City
    What a pity



    «Should Shinobi fail before completing the mission, he will disappear before the dawn and vanish forever.»

    Comment


    • Burai πολύ σωστός! Αν μπορείς, γράψε μερικά κομμάτια ή δίσκους που να αξίζουν από Corrosion of Conformity γιατί δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα.
      Τι βλέπεις όταν έχεις πράσινα μάτια?

      Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν...

      Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε ένα τρελό είναι πως εγώ δεν είμαι τρελός - Σαλβαδόρ Νταλί

      Comment


      • Δύο δισκάκια πολυ φτηνά και βρίσκονται γενικότερα εύκολα.( ένα απλό google search δλδ) Deliverance και Wiseblood. Το πιο πρόσφατο πολύ βαβούρα δε μου έκανε κάτι. Άντε αν τσεκάρεις αυτά τα δύο, ρίξε ένα άκουσμα στο America's Volume Dealer. Ταπεινή μου άποψη πάντως πως τα δυο πρώτα που ανέφερα, είναι και οι καλύτερές τους δουλειές.
        «Should Shinobi fail before completing the mission, he will disappear before the dawn and vanish forever.»

        Comment


        • Cyclops Revolution
          Monster Magnet

          Cut off your legs, for you are too slow
          I cut off my hair,I won't need it where I'm gonna go
          As the nine heads bleed, over all that is mine
          Kiss the mouth of the scorpion baby
          'Cause Odin sayeth it's time

          The sound of ringing bells, of cars smacking into trees
          The sign of brother power, coming down to me
          I'm alive, I'm alive, I'm alive, not you
          I'm alive, I'm alive, I'm alive, not you
          Gonna cry me a river, a river of tears
          Gonna crawl back in my room now, and boil up some fear
          Gonna eat me a mountain, a mountain of pills
          Ain't got no revolution, but I can fucking kill
          I've got mine, I've got mine, I've got mine, fuck you
          I've got mine, I've got mine, I've got mine, fuck you


          http://www.youtube.com/watch?v=Xj9RxWM7Dmg

          Στιχάρες, μουσικάρα, κομματάρα. Stoner και ψυχεδέλεια στα καλύτερα τους.
          «Should Shinobi fail before completing the mission, he will disappear before the dawn and vanish forever.»

          Comment


          • Originally posted by Ryu_gr View Post
            Ναι συμφωνώ. Το τραγούδι που παρέθεσα ανήκει στο νικητή ενός από τα Fame Story, που όπως είπες ασχολείται και με άλλα εκτός της μουσικής.
            Όχι ότι δεν κάνει τα ίδια και το X-factor βέβαια...
            Εγώ νόμιζα οτι είναι απο το Xfactor.

            Comment


            • Μιας και είμαστε στο κλίμα των ημερών, ας παραθέσουμε ένα παραμυθάκι...

              Ένας μέρμηγκας κουφός με πήρε απ το χέρι
              Είμαι λέει ο πιο σοφός σ΄ ολόκληρο τ' ασκέρι

              Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια
              χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
              εν-δυο προσκυνάμε,
              εν-δυο πολεμάμε,
              εν-δυο δεν πεινάμε

              Τα βολεύεις μια χαρά σπουδαίο μου μυρμήγκι
              όμως πρόσεχε καλά τ' ωραίο σου λαρύγγι

              Και τα μικρά του τα μερμηγκάκια
              χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
              εν-δυο προσκυνάμε,
              εν-δυο πολεμάμε,
              εν-δυο μα πεινάμε

              Πριν προλάβω να του πω το σύστημα ν' αλλάξει
              πλάκωσε όλο το χωριό το μέρμηγκα να χάψει

              Μαι τα μικρά του τα μερμηγκάκια
              χειροκροτάνε μ' ενθουσιασμό
              εν-δυο προσκυνάμε,
              εν-δυο μα πεινάμε,
              εν-δυο θα σε φάμε!

              Comment


              • The new single from The Lonely Island's debut album"INCREDIBAD"In stores this Tuesday! (2/10/09)The Lonely Island is Andy Samberg, Akiva Schaffer & Jorma Tac...


                [Intro (T-Pain)]
                (Shortayyyy) Aww shit
                Get your towels ready it's about to go down (shorty, yeah)
                Everybody in the place hit the fuckin deck (shorty, yeah)
                But stay on your motherfuckin toes
                We runnin this, let's go

                [Chorus (T-Pain)]
                I'm on a boat (I'm on a boat)
                I'm on a boat (I'm on a boat)
                Everybody look at me cause I'm sailin on a boat (sailin on a boat)
                I'm on a boat (I'm on a boat)
                I'm on a boat
                Take a good hard look at the motherfuckin boat (boat, yeah)

                [The Lonely Island (T-Pain)]
                I'm on a boat motherfucker take a look at me
                Straight flowin on a boat on the deep blue sea
                Bustin five knots, wind whippin out my coat
                You can't stop me motherfucker cause I'm on a boat

                Take a picture, trick (trick) I'm on a boat, bitch (bitch)
                We drinking Santana champ, cause it's so crisp (crisp)
                I got my swim trunks, and my flippie-floppies
                I'm flippin burgers, you at Kinko's straight flippin copies

                I'm ridin on a dolphin, doin flips and shit
                The dolphin's splashin, gettin e'rybody all wet
                But this ain't Seaworld, this is real as it gets
                I'm on a boat motherfucker, don't you ever forget

                I'm on a boat and, it's goin fast and
                I got a nautical themed pashmina afghan
                I'm the king of the world, on a boat like Leo
                If you're on the shore, then you're sho' not me-oh
                {Get the fuck up, this boat is REAL!!!}

                Fuck land, I'm on a boat, motherfucker (motherfucker)
                Fuck trees, I climb buoys, motherfucker (motherfucker)
                I'm on the deck with my boys, motherfucker (yeah)
                This boat engine make noise, motherfucker

                Hey ma, if you could see me now (see me now)
                Arms spread wide on the starboard bow (starboard bow)
                Gonna fly this boat to the moon somehow (moon somehow)
                Like Kevin Garnett, anything is possible

                [T-Pain]
                Yeah, never thought I'd be on a boat
                It's a big blue watery road (yeah)
                Poseidon~!! Look at me, oh (all hands on deck)
                Never thought I'd see the day
                When a big boat comin my way
                Believe me when I say, I fucked a mermaid

                [Chorus]

                [T-Pain]
                Whoahhh
                Sha-sha-shorty, shorty
                Yeah yeah yeahhh

                Comment


                • Εν Λευκώ

                  Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
                  Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
                  Πρώτη εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου


                  Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
                  Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
                  Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
                  και το μετά απ' το μετά γνωρίζω
                  Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
                  τώρα δε θα 'χα τη φωτιά στο αίμα
                  Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρη η τρέλα
                  Αν είχε σώμα θα 'ταν πάλι ψέμα.

                  Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
                  σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
                  κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
                  που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
                  μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
                  και τη χαρίζω σ' όποιον μου εξηγήσει
                  να 'χει το μέλλον μου να επιλέξει
                  ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...

                  Τίποτα σημαντικό.
                  Ζω μονάχα εν λευκώ...

                  Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
                  καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι
                  το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
                  κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει
                  Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος
                  τώρα δε θα 'τανε φωτιά στο αίμα
                  Αν είχε χρώμα θα 'ταν άσπρο ο φόβος
                  Αν είχε σώμα θα 'ταν σαν κι εμένα.

                  Αν σ' αγαπούν να μάθουν να το λένε
                  κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
                  κι αν θες να δεις τ' αληθινά να καίνε
                  πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν' ανέβεις.

                  Και σε λυπούνται που δεν το 'χεις νιώσει
                  κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
                  και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
                  πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

                  Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
                  Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
                  κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
                  εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
                  Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
                  μ' αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
                  του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
                  με μια ελπίδα να 'ναι σαν κι εμένα...

                  Τίποτα σημαντικό...
                  Ζω μονάχα εν λευκώ....
                  Τίποτα σημαντικό....
                  Ζω μονάχα εν λευκώ....
                  Τίποτα σημαντικό....
                  Ζω μονάχα εν λευκώ....

                  «Should Shinobi fail before completing the mission, he will disappear before the dawn and vanish forever.»

                  Comment


                  • Ωραίος Burai...
                    Χαίρομαι που υπάρχει κάποιος εδώ που ακούει ελληνική μουσική.

                    Ένα φοβερό κομμάτι απο τους Χαΐνηδες σε εκτέλεση Μανώλη Λιδάκη.

                    Είχα μια αγάπη μια φορά που' μοιαζε λίγο
                    στη θλίψη μόνο με τη φτωχογειτονιά
                    εκεί που η σκέψη ακροπατεί σαν το φονιά
                    για να τη δει απ' τη γωνιά
                    πώς να ξεφύγω.

                    Μοιάζουν οι δρόμοι μας σπαθιά που συναντιούνται
                    μέσα στη νύχτα και ραΐζουν τη σιωπή
                    αίμα στ' αχείλι και στο βλέμμα αστραπή
                    πες μου ποιο στόμα να τα πει
                    και πώς ξεχνιούνται.

                    Τ' όνειρο μικρή σαν χαθώ νωρίς
                    κάμε φυλαχτό για να το φορείς
                    ράψε δυο πουλιά με κλωστή χρυσή
                    το 'να να 'μαι εγώ, τ' άλλο να 'σαι εσύ.

                    Πέρασε κόσμε κι η παράσταση θ' αρχίσει
                    και θα τα πούμε σαν δυο φίλοι γκαρδιακοί
                    που σμίξανε κάποια θλιμμένη Κυριακή
                    σε μια ταβέρνα ερημική
                    κι έχουν μεθύσει.

                    Άσπρο πουκάμισο θα βάλω απόψε πάλι
                    να πέσει απάνω του σαν ταύρος ο καιρός
                    δώσε μου μάνα την ευχή να βγω γερός
                    πόλεμος είναι και χορός
                    και παραζάλη.

                    Comment


                    • Να και άλλο ένα ελληνικό από εμένα με το οποίο είχα κολλήσει πριν μερικές βδομάδες:

                      Τα δέντρα (Συμμετέχουν οι Lyrae Cantus) Χρήστος Θηβαίος

                      Ο άνεμος κάνει τα δέντρα σαρκοφάγα
                      γι αυτό όλες οι πληγές μας φτιάχνουν έναν κήπο
                      να μεγαλώνεις δέντρα, αυτό είναι το θαύμα
                      το θαύμα είναι να ραγίζεις σ’ ένα μύθο

                      Το δέντρο είναι ένας λαός και όχι ένας μόνος
                      σφηνώνεται με πείσμα σε μια γη
                      στα κρυφά ριζώνει βγάζει φύλλα
                      μόνο αν αντέξει γίνεται κορμί

                      Τότε η γη το δέχεται και το σηκώνει
                      πολύ ψηλά ώσπου να γίνει ουρανός
                      όπως σπρώχνει τις ηπείρους να τρακάρουν
                      να φέρουν τις κορφές απ’ το βυθό στο φως
                      Τυλίγεται γύρω απ’ τις ρίζες με μανία
                      ανέμους για να κάνει τα παιδιά του τα κλαδιά
                      μια έρημος είναι και η γη μια μάνα σκόνη
                      που σκορπάει την άμμο σαν μωρό ψηλά

                      Κι η σκόνη γίνεται πανί, μεταναστεύει
                      καβάλα πάνω σε μια θάλασσα βαθιά
                      τη φέρνει ο σιρόκος από το Μαρόκο
                      μ’ όλα τα μπαχαρικά απ’ την αγορά

                      Και νοστιμίζει τη βροχή μάστορα κόσμε
                      και νοστιμίζει τα κρυφά μας μυστικά
                      τα βότανα, τις παπαρούνες να προσέχεις
                      που έχουν γίνει όλα φίλτρα μαγικά

                      Τα δέντρα θέλουνε μια ουσία μες στο χώμα
                      κι απέραντη έξω στον αέρα ομορφιά
                      μια τόσο ικανή κι απόλυτη συνθήκη
                      γιατί είναι πλάσματα σκληρά με αρχοντιά

                      Η ομορφιά που έχουν ανάγκη τους ταιριάζει
                      φως μυρμήγκια γρύλλοι γύρη και πουλιά
                      και μια μεγάλη αγκαλιά από τους πλανήτες
                      μια τρυφερή από το φεγγάρι αγκαλιά

                      Θα μάθουν τα παιδιά κλαδιά να ζουν κι εκείνα
                      να σπέρνουνε χυμούς μες στα τριαντάφυλλα
                      να ‘ρθουν ο πλάτανος και η λεύκα σε άγρια στύση
                      για να αντισταθούνε στη βαρύτητα

                      Το δέντρο αντέχει αυτή τη θύελλα του ήλιου
                      όσο και των τζιτζικιών τον πυρετό
                      θα ναι τώρα και για πάντα η συμμαχία
                      η συμμαχία του διπλανού με το άπειρο

                      Enjoy the videos and music that you love, upload original content and share it all with friends, family and the world on YouTube.
                      Originally posted by Squall Leonhart
                      I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
                      Originally posted by 丹野
                      Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
                      Originally posted by Ryu_gr
                      υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.

                      Comment


                      • Το αγαπημένο μου τραγούδι από Χαϊνηδες. "Το συρτό του ανέμου".

                        Ένα τραγούδι έχει φυλάξει παλιό κιτάπι
                        που λέει για μάχες, θεούς κι αστέρια, καημό κι αγάπη

                        Ένα τραγούδι για να ξεχάσεις και για να θυμηθείς
                        για όσα είδες κι έχεις ποθήσει κι όσα ποτέ δε δεις


                        Όποιος ψάξει θα το μάθει
                        στης καρδιάς τα βάθη

                        Μέρα με μέρα δεν ξεχωρίζει με το σκοτάδι
                        που μέσα του 'χα βαθιά κρυμμένο αγάπης χάδι

                        Βάρκα η ζωή μου δίχως καρένα, σπασμένα τα κουπιά
                        γιατί κοιμάται το κάθε βράδυ δίχως αγάπη πια

                        Πες μου το σκοπό ν' αρχίσω
                        να σε λησμονήσω

                        Θάλασσα η σκέψη ποιος θα μπορέσει να τη μερώσει
                        σαν τον καημό μου για το χωριό μου πού 'χει ερημώσει

                        Τούτο τον τόπο βοριάς τον δέρνει κι ήλιος τον τυραννεί
                        κι η μοναξιά του μες την καρδιά μας μαχαίρι και πονεί

                        Βόηθα Παναγιά τη σκέψη
                        να μην αγριέψει

                        Βρήκα τ' αέρι και τού 'πα φίλος του πως θα γίνω
                        πριχού το τέλος φανεί να φεύγεις, μού 'πε κι εκείνο

                        Φύσηξ' αέρι πάρε με αλάργο και μέσα της μαζί
                        στ'ς αυλές του χάρου όποιος δε μπαίνει αληθινά δε ζει

                        Μιάν ανάσα είμ' από σένα
                        μιά κι απ' τον καθένα
                        Τι βλέπεις όταν έχεις πράσινα μάτια?

                        Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν...

                        Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε ένα τρελό είναι πως εγώ δεν είμαι τρελός - Σαλβαδόρ Νταλί

                        Comment


                        • Πιάνω να ζωγραφίσω τα παιδιά μες την πλατεία
                          Σαν να ‘ταν όπως πρώτα κι όπως θά ‘θελα.
                          Μα όλα αλλάζουν και το χέρι μου αρπάζουν
                          Αλλάξανε τα χρώματα τα λόγια και τα στόματα
                          Τα μάτια ‘μειναν ίδια στα φώτα στα παιχνίδια.


                          Κάνω να ζωγραφίσω το φεγγάρι που γυρίζει
                          Ζεστό και σκονισμένο από ταξίδι μακρινό
                          Τα μάτια μου θολώνουν κι ο αέρας π' αρμενίζει
                          Μου λέει τραγούδι ξένο, τραγούδι αλλοπαρμένο.

                          Κάνω ν' αποφασίσω, σκαλοπάτι να πατήσω
                          Θολές και σκονισμένες, μνήμες μου ζωντανές
                          Θεριά μου διψασμένα με κορμιά παραδεισένια
                          Το δρόμο σας κοιτάζω, ξυπνάω κι ανατριχιάζω.


                          Άμα δεν είναι όπως τα θες
                          Δεν έχεις λόγους κι αφορμές
                          Δεν κάνεις βήμα
                          Όσα κοστίζουν μια δραχμή
                          Γι' άλλους κοστίζουν μια ζωή
                          Δεν είναι κρίμα,
                          δεν είναι κρίμα..;

                          Σωκράτης Μάλαμας

                          Comment


                          • Faith no more - The real thing

                            Ή αλλιώς, οι λόγος που ο Mike Patton είναι ο μεγαλύτερος περφόρμερ και ερμηνευτής στο...ροκ? Εν πάσει περιπτώσει, σε αυτό που κάνει.

                            I know the feeling
                            It is the real thing
                            The essence of the truth
                            The perfect moment
                            That golden moment
                            I know you feel it too
                            I know the feeling
                            It is the real thing
                            You can't refuse the embrace...
                            It's like the pattern below the skin
                            You gotta reach out and pull it all in
                            And you feel like you're too close
                            So you swallow another dose
                            The pinnacle of happiness
                            Filling up your soul
                            You don't think you can take any more
                            You never wanna let go
                            To touch the roots of experience
                            The most basic ingredients
                            To see the unseen glitter of life
                            And feel the dirt, grief, anger and strife
                            Cherish the certainτy of now
                            It kills you a bit at a time
                            Cradle the inspiration
                            It will leave you writhing on the floor...
                            This is so unreal, what I feel
                            This nourishment, life is bent
                            Into a shape I can hold
                            A twist of fate, all my own
                            Just grit your teeth, make no sound
                            Take a step away and look around
                            Just clench your fist and close your eyes
                            Look deep inside, hypnotize
                            The whisper is but a shout
                            That's what it is all about
                            Yes, the ecstasy, you can pray
                            You will never let it slip away
                            Like the sacred song that someone sings through you
                            Like the flesh so warm that the thorn sticks into
                            Like the dream you know one day will come to life
                            Try to hold on just a little longer, stronger
                            It's the jewel of victory
                            The chasm of misery
                            And once you have bitten the core
                            You will always know the flavor
                            The split second of divinity
                            You drink up the sky
                            All of heaven is in your arms
                            You know the reason why
                            It's right there, all by itself
                            And what you are, there is nothing else
                            You're growing a life within a life
                            The lips of wonder kiss you inside
                            And when it's over the feeling remains
                            It all comes down to this
                            The smoke clears, I see what it is
                            That made me feel this way...
                            This is so unreal, what I feel
                            Flood, sell your soul, feel the blood
                            Pump through your veins, can't explain
                            The element that's everything
                            Just clench your fist and close your eyes
                            Look deep inside, hypnotize
                            Yes, the ecstasy, you can pray
                            You will never let it slip away
                            Like the echoes of your childhood laughter, ever after
                            Like the first time love urged you to take it's guidance, in silence
                            Like your heartbeat when you realize you're dying, but you're trying
                            Like the way you cry for a happy ending, ending...
                            I know
                            Τι βλέπεις όταν έχεις πράσινα μάτια?

                            Στο Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν...

                            Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε μένα και σε ένα τρελό είναι πως εγώ δεν είμαι τρελός - Σαλβαδόρ Νταλί

                            Comment


                            • Πόρτο Ρίκο
                              Βασίλης Παπακωνσταντίνου
                              Σταμάτης Μεσημέρης
                              Άλκης Αλκαίος


                              Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
                              στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
                              γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψε
                              παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη

                              Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε
                              στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:
                              «Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
                              πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»

                              Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά
                              κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοι
                              αγάπα το κελί σου, του παν, κι ύστερα
                              έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη

                              Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες
                              ημερολόγια καίει και πτυχία
                              Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό
                              για της ζωής του την σκηνοθεσία

                              Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africa
                              στο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι
                              γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του
                              σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη

                              Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα
                              και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
                              σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
                              λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα

                              Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικο
                              άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του
                              τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε
                              τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του

                              Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε
                              δεν έλειψε στιγμή απ' το πλευρό του
                              ζητώντας με μανία στην αγκάλη του
                              την κόλαση και τον παράδεισό του

                              Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο
                              και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:
                              «Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
                              και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»

                              Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πια
                              Ερνέστο τον ελέγανε η Νίκο;
                              Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασα
                              αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο

                              Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ
                              με των ματιών σας την φωτιά σημαία
                              είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε
                              μ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα.

                              Comment


                              • Originally posted by Raphael View Post
                                Πόρτο Ρίκο
                                Βασίλης Παπακωνσταντίνου
                                Σταμάτης Μεσημέρης
                                Άλκης Αλκαίος


                                Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη
                                στο φως του φεγγαριού ανθίζει πάλι
                                γιατί όλη την ζωή του την εξόδεψε
                                παράφορα γυρεύοντας μιαν άλλη

                                Θυμάμαι σαν παιδί γελούσε και έλεγε
                                στην σέλα ακροβατώντας ποδηλάτου:
                                «Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας
                                πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του»

                                Μα ο κόσμος προχωρά χωρίς να μας ρωτά
                                κλεισμένοι δρόμοι, κλέφτες και αστυνόμοι
                                αγάπα το κελί σου, του παν, κι ύστερα
                                έξω πιο μόνος μα γελούσε ακόμη

                                Μια νύχτα μεθυσμένη παίρνει ανάποδες
                                ημερολόγια καίει και πτυχία
                                Το χάραμα μπαρκάρει σε πειρατικό
                                για της ζωής του την σκηνοθεσία

                                Αλγέρι, Αλεξάνδρεια, South Africa
                                στο Άμστερνταμ δυο τέρμινα και κάτι
                                γλιστρούσαν οι αγάπες μες στα μάτια του
                                σαν τον αφρό στα δάχτυλα του ναύτη

                                Στο Πόρτο Ρίκο χρόνια ασυλλόγιστα
                                και τις καρδιάς του σκόρπισε τα φύλλα
                                σε υπόγεια σκοτεινά και ύποπτα
                                λες και έψαχνε το φως μες στην ξεφτίλα

                                Κάποια ζεστή βραδιά σε ένα μπλουζάδικο
                                άκουσε να φαλτσάρει η μουσική του
                                τα αφεντικά στον δρόμο τον πετάξανε
                                τα στίγματα σαν είδαν στο κορμί του

                                Κι η Σύλβια που με πάθος τον αγάπησε
                                δεν έλειψε στιγμή απ' το πλευρό του
                                ζητώντας με μανία στην αγκάλη του
                                την κόλαση και τον παράδεισό του

                                Σαλπάρισε μια νύχτα με πανσέληνο
                                και στο στερνό του γράμμα μου 'χε γράψει:
                                «Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
                                και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»


                                Τα χρόνια έχουν περάσει δε θυμάμαι πια
                                Ερνέστο τον ελέγανε η Νίκο;
                                Κι ακόμα συγχωρείστε με που ξέχασα
                                αν χάθηκε στο Μετς η στο Πόρτο Ρίκο

                                Όσο για μένα είμαι πάντα εδώ
                                με των ματιών σας την φωτιά σημαία
                                είναι όμορφα απόψε που ανταμώσαμε
                                μ' αρέσει να αρμενίζουμε παρέα.
                                Ίσως το αγαπημένο μου τραγούδι.Ειδικά τα bold.
                                Carpe diem

                                Comment

                                Working...
                                X