Tweet
Eιδα επιτελους το Control, τη βιογραφικη ταινια του Corbijn για τον Ian Curtis των Joy Division (η οποια βασιζεται σε βιβλιο της γυναικας του Curtis - το Touching from a distance).
Εχοντας διαβασει αποσπασματα του βιβλιου και εχοντας κανει αρκετες αναζητησεις για ολη του τη ζωη απο την αρχη ως το τελος, μπορω να πω πως δε με εξεπληξε η ταινια σχετικα με τα οσα ειδα, πραγμα αναμενομενο εδω που τα λεμε.
Δεν ξερω αν εχει νοημα να κανω αναλυσεις, γιατι η θεματολογια ειναι πολυ συγκεκριμενη, αλλα πιστευω πως μπορει να συγκινησει και ατομα που δεν εχουν ασχοληθει με την post-punk αγγλικη σκηνη των late 70s-early 80s.
H oυσια για εμενα ηταν το τελος το οποιο περιμενα να δω πως θα αποδοθει.
Νομιζω εγινε παρα πολυ καλη δουλεια απο αποψη σκηνοθεσιας, προβαλλοντας εξυπνα τα αδιεξοδα του Curtis, σε βαθμο που πιστευω πολλοι θα μπορουσαν να ταυστισουν μαζι του εστω και για λιγο.
Το κομματι που επαιζε στο τελος της ταινιας (Atmosphere), ταιριαζε γαντι σε αυτο το σημειο. Ενα μερος της συγκινησης μου προς το τελος σιγουρα οφειλοταν σε αυτο, οποτε δε μπορω να μη σχολιασω αυτη την πολυ καλη επιλογη που εγινε.
Σε οσους το εχουν δει (evans), προτεινω το 24 hour party people, μια ταινια η οποια εξιστορει κατα καποιον τροπο τα σημαντικοτερα γεγονοτα της "madchester" scene και δεν εστιαζει μονο στους JD.
Κατα τ' αλλα αυτο το συγκροτημα μια ζωη μου γ#$@#ε την ψυχολογια με τις συνθεσεις του και τωρα ηρθε η ταινια να κανει το ιδιο.
Τελος να πω πως παντα θαυμαζα αυτον τον ανθρωπο μιας και ακομα δε μπορω να πιστεψω πώς σε ηλικια 23 ετων ειχε καταφερει να γραψει τοσο ωριμους στιχους....
Εχοντας διαβασει αποσπασματα του βιβλιου και εχοντας κανει αρκετες αναζητησεις για ολη του τη ζωη απο την αρχη ως το τελος, μπορω να πω πως δε με εξεπληξε η ταινια σχετικα με τα οσα ειδα, πραγμα αναμενομενο εδω που τα λεμε.
Δεν ξερω αν εχει νοημα να κανω αναλυσεις, γιατι η θεματολογια ειναι πολυ συγκεκριμενη, αλλα πιστευω πως μπορει να συγκινησει και ατομα που δεν εχουν ασχοληθει με την post-punk αγγλικη σκηνη των late 70s-early 80s.
H oυσια για εμενα ηταν το τελος το οποιο περιμενα να δω πως θα αποδοθει.
Νομιζω εγινε παρα πολυ καλη δουλεια απο αποψη σκηνοθεσιας, προβαλλοντας εξυπνα τα αδιεξοδα του Curtis, σε βαθμο που πιστευω πολλοι θα μπορουσαν να ταυστισουν μαζι του εστω και για λιγο.
Το κομματι που επαιζε στο τελος της ταινιας (Atmosphere), ταιριαζε γαντι σε αυτο το σημειο. Ενα μερος της συγκινησης μου προς το τελος σιγουρα οφειλοταν σε αυτο, οποτε δε μπορω να μη σχολιασω αυτη την πολυ καλη επιλογη που εγινε.
Σε οσους το εχουν δει (evans), προτεινω το 24 hour party people, μια ταινια η οποια εξιστορει κατα καποιον τροπο τα σημαντικοτερα γεγονοτα της "madchester" scene και δεν εστιαζει μονο στους JD.
Κατα τ' αλλα αυτο το συγκροτημα μια ζωη μου γ#$@#ε την ψυχολογια με τις συνθεσεις του και τωρα ηρθε η ταινια να κανει το ιδιο.
Τελος να πω πως παντα θαυμαζα αυτον τον ανθρωπο μιας και ακομα δε μπορω να πιστεψω πώς σε ηλικια 23 ετων ειχε καταφερει να γραψει τοσο ωριμους στιχους....
. Εδώ και ένα χρόνο περίμενα αυτό το καταραμένο post! 
)
Comment