Τι dvd/ταινία είδατε σήμερα?

[Aion]

Ξαναείδα μετά από καιρό το The Κόπανοι. Εντάξει τι να πεις. Το ελληνικό Reservoir Dogs.
Ένας κι ένας. Τούφας, Κοράκι, Δούκας, Μίκυ, Γκόγκος, Βλάσης, Φούσκας. Μία ατάκα μετά την άλλη. Πραγματικά η απόλυτη καλτίλα, ο ορισμός των 80's.

Τι μου θύμισες! Με τον Μάρκο Λεζέ ε? Δεν θυμάμαι αν την είδα ποτε ολόκληρη. Θα κάτσω να την δω, την έχει στο youtube. Ο τίτλος τα σπάει!

[Sinclair]

Άλλη τεράστια ατάκα
"Αφεντικό να με δείρει;"

[Enpsty]

Όλη η ταινία είναι μία συνεχόμενη ατάκα. Αγαπημένη μου είναι του Δούκα στον Τούφα:
"Τι λέει ο Βαλκάνιος από δω;"
Για την ιστορία ο Λεζές είναι καρατέκα στην πραγματικότητα.



Για το Rush συμφωνώ. Η καλύτερη του Howard μαζί με το Frost/Nixon. Έχει απίστευτη φωτογραφία.

[ChrisTop]

Αν και τον τελευταίο χρόνο έχω δει πάρα πολλές καλές ταινίες θα γράψω για τις 3εις (ή 5 αν θέλετε) καλύτερες που έχω δει. Ή πιο σωστά για αυτές που μου καναν την μεγαλύτερη εντύπωση. Αφορμή είναι οτι τελείωσα τις τελευταίες 2 μέρες την τριλογία των χρωμάτων του Κισλόφσκι.

Τριλογία Χρωμάτων: Σκεφτόμουνα να γράψω για την κάθε ταινία ξεχωριστά μιας και η κάθε μία πραγματεύεται διαφορετικά πράγματα, αλλά νομίζω οτι είναι καλύτερα να τις κρίνω συνολικά, κάτι που νοιώθω οτι είναι και κάτι που ήθελε και ο Κισλοφσκι. Η τριλογία χρωμάτων, λοιπόν, είναι απο πάρα πολλές απόψεις άψογη. Δεν περίμενα να το πω αυτό μετά την πρώτη ταινία, αλλά νομίζω πλέον οτι είναι ό,τι πιο κοντινό έχω δει σε τέλεια σκηνοθεσία. Η τριλογία πρόκειται για 3 διαφορετικές ιστορίες που επικεντρώνονται κάθε φορά σε 1-2 ανθρώπους και πραγματεύονται... τα πάντα γύρω απ'την καθημερίνη ζωή ίσως... Οι ιστορίες του κισλόφσκι δεν έχουν καθόλου το στοιχείο της υπερβολής, είναι καταστάσεις που ίσως ο καθένας μας να ζήσει κάποτε στην ζωή του και που συμβαίνουν κατά πολύς καθημερινά, και οι ήρωες του δράνε με τελείως ανθρώπινο τρόπο. Με λίγα λόγια ποτέ καμιά ιστορία δεν σε εντυπωσίαζει ή σε εκπλήσει και το βλέπεις οτι και ο σκηνοθέτης με τον τρόπο του κρατάει την ένταση της κάθε σκηνής σε ένα μέτριο επίπεδο. Σε κάθε πολύ δυνατή σκηνή, είτε ήταν στην αρχή, είτε στο τέλος οι ηθοποιοί, σίγουρα από σκηνοθετική οδηγεία, δεν εκφράζουν έντονα τα συναισθήματά τους αφήνοντας τον θεατή καθόλη την διάρκεια της ταινίας να κρίνει το γιατί και πώς επηρεάζεται ο κάθε χαρακτήρας. Κατά τα άλλα, δεν υπήρχαν περιττές σκηνές, η φωτογραφία ήταν καταπληκτική, οι ερμηνείες επίσης ΠΑΡΑ πολύ καλές, όμορφο κλασικό soundtrack και μια τριλογία που πέρναγε 100% αυτό που ήθελε να περάσει.
Αν υπήρχε κάτι που με ξένισε είναι ο εννιαίος ρυθμός ο οποίος έγινε εσκεμένα βέβαια απλά δεν ξέρω κατά πόσο με βρίσκει σύμφωνο.

Moonrise Kingdom: Η ταινία που με έκανε πιο πολύ να "νιώσω" τα τελευταία χρόνια. Σουρεαλ ιστορίας 2 πιτσιρικάδων που ερωτεύτηκαν και αποφάσισαν να πάνε να ζήσουν τον ερωτά τους μακριά απο τον συντιρητικό τους κύκλο. Θα μιλήσω και δω και σκηνοθεσιάρα γιατί o Wes Anderson είναι μοναδικός στο είδος του. Σουρεαλ σκηνές, καταστάσεις και υποκριτική, καταπληκτική χρήση εικόνων, χρωμάτων, μέχρι και καιρικών συνθηκών και χρήση ταιριαστής μουσικής σε όποια σκηνή χρειαζόταν. Εδώ οι ηθοποιοί ήταν περισσότερο αφημένοι να κάνουν τα δικά τους, αλλά Bull Murray, Edward Norton και Bruce Willis στα σουρεαλιστικά τους είναι απολαυστικοί. Ειδική μνύα και στα δύο πιτσιρίκια που με κερδίσανε και με πείσανε απο την αρχή. Ίσως το πιο εναλλακτικό love story που χω δει και σίγουρα μες στα 5 αγαπημένα μου.

Οι ζωές των άλλων: Αν έπρεπε να πω πια ήταν η καλύτερη ταινία που είδα τα τελευταία χρόνια νομίζω θα έλεγα για αυτή. Εδώ δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να πω. Είναι μια ταινία που απο την αρχή με κέρδισε το concept της, μετά μεταλλάχθηκε, μετά έγινε ακόμα καλύτερος ο ρυθμός, μπλεχτήκανε έρωτες, πόλεμος, παιχνίδια εξουσίας στην μέση και αφού είχα μείνει ήδη μαλάκας απο μια απο τις καλύτερες ιστορίες που έχω δει να διηγούνται στον παγκόσμιο σινεμά είχε και καταπληκτικό φινάλε. Για άλλη μια φορά καταπληκτικές ερμηνείες και σκηνοθεσία χωρίς περιττές σκηνές και με καταπληκτική αυξομοίωση του ρυθμού. Για την εικόνα και την μουσική δεν μου έρχονται να πω πολλά μιας και μάλλον ήταν σε καλά επίπεδα, αλλά αυτό που έκλεψε την παράσταση ήταν η ίδια η ιστορία και το πώς μας την είπε ο Florian Henckel von Donnersmarck (ναι γαμησέτα...)... Εντυπωσιάστηκα.

Bonus Movie: 2001: A Space Odyssey: Ουφ, δεν θέλω να μιλήσω για αυτήν πριν δω και άλλες ταινίες του Kubrick, αλλά είναι απο αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις που βλέποντας ταινία έλεγα απο μέσα μου οτι αυτός που την γύρισε πρέπει να είναι παρανοική ιδιοφυία και απίστευτα ενδιαφέρον άτομο για να συζητήσεις με ή χωρίς ναρκωτικά. Μου κανε μεγάλη εντύπωση απο την αρχή ως το τέλος. Ίσως μερικες σκηνές να τις βρήκα λίγο κουραστικές, αλλά η κάθε μία έπαιζε τον ρόλο της, και είχε ίσως το πιο mindfuck, ψάξε να δεις τι θέλει να πει ο ποιητής, ending που έχω δει σε ταινία. Ο Kubrick βρωμάει ιδιοφυίλα, αλλά δεν είναι για όλες τις ώρες.

[Ryu_gr]

+1 για το Rush, άκουγα συνέχεια καλά λόγια (και εδώ στο forum) και έμεινα πολύ ευχαριστημένος.

Ναι έχει τα κλισέ της αλλά σε βαθμό που αρμόζει. Π.χ. στο τέλος με τη βροχή που κοιτάζονται πριν τον αγώνα
Είχα βγάλει και capture επειδή γούσταρα! Δικό σας:



Βασικά η ηθοποιία αυτού που κάνει τον Lauda εμένα δεν με έπεισε, μου φάνηκε πολύ ξερή, σαν να διαβάζει απλά το διάλογο. Ίσως οφείλεται στο ότι τον παίζει με γερμανική προφορά ή όπως είπε ο Titus αποτύπωνε την "ψυχρή" προσωπικότητα του οδηγού.

Bonus Movie: 2001: A Space Odyssey

Αααπ, ναι κορυφή, δεν θυμάμαι αν είχα γράψει πιο παλιά για αυτήν. Πρώτον, τί ηθοποιάρες ρε συ οι homo sapiens;
Δεύτερον, όπως είπες, κάτσε και σκέψου την λίγο. Εγώ για την τελευταία σκηνή δεν άντεξα και είδα το νόημα εδώ http://www.kubrick2001.com/ (πολύ καλό το site) αλλά το μετάνιωσα μετά.
Μόλις έμαθα πώς ερμηνεύει το σπάσιμο του ποτηριού στο τέλος είπα απλά έεεεεπος!

[Altair]

Είδα τις προάλλες το Divergent.Αρκετά καλό,αν και πολύ "γυναικείο".Φαίνεται δηλαδή ότι αν ήταν βασισμένη σε βιβλίο που έγραψε άντρας,και είχε σκηνοθετηθεί από άντρα και όχι από την συγγραφέα του βιβλίου,πολλά πράγματα θα ήταν διαφορετικά δοσμένα και ΙΜΟ καλύτερα.

Επίσης είδα σήμερα το Transcendence.Ξεκινάει κάπως μουδιασμένα,αλλά όσο προχωράει,τόσο καλύτερο γίνεται,δίνοντας παράλληλα και τα μηνύματά του σχετικά με την κατάχρηση της τεχνολογίας,τη δίψα του ανθρώπου να το παίξει θεός καθώς και η καταπάτηση της ελευθερίας του ατόμου με τη βία ή και μέσω της τεχνολογίας.

[Ramparter]

Βασικά η ηθοποιία αυτού που κάνει τον Lauda εμένα δεν με έπεισε, μου φάνηκε πολύ ξερή, σαν να διαβάζει απλά το διάλογο. Ίσως οφείλεται στο ότι τον παίζει με γερμανική προφορά ή όπως είπε ο Titus αποτύπωνε την "ψυχρή" προσωπικότητα του οδηγού.

Δεν εχεις δικιο. Ακουσα μια μερα τον Lauda να μιλαει και νομισα οτι εβλεπα το Rush.

[deus_d0pe]

@ChrisTop, να'σαι καλά που για τις προτάσεις σου στα Moonrise Kingdom και The Lives of Others. Πολύ ωραίες ταινίες και οι δύο.

[ChrisTop]

Δες και το Das Experiment αν δεν το έχεις δει. Καταπληκτική Γερμανική ταινία και αυτή. 9/10 και στις βαθμολογίες είμαι πολύ δύσκολος.

[Titus]

Και το Das Experiment και το Die Welle είναι κλασσικές, συστήνονται κι από εμένα. Για το Die Welle είχα γράψει παλιότερα εδώ αλλά δεν ξερω αν υπάρχει το ποστ - είναι πάντως η πιο πλήρης ανάλυση της επικράτησης και λειτουργίας ενός ολοκληρωτικού/ φασιστικού καθεστώτος (θεωρία, πρακτική, αισθητική, ψυχολογία, πολιτική, κώδικες, ηθική, διαλεκτική κλπ). Θα έπρεπε πραγματικά να διδάσκεται στα σχολεία.

[Altair]

Για το Das Experiment διαφωνώ με Christop.10/10 από μένα.

[deus_d0pe]

Δες και το Das Experiment αν δεν το έχεις δει. Καταπληκτική Γερμανική ταινία και αυτή. 8.5/10 και στις βαθμολογίες είμαι πολύ δύσκολος.

Τις έχω δει και τις δύο (To Πείραμα και Το Κύμα) παλιότερα. Να βάλω μαζί με τις καλές Γερμανικές ταινίες και το Lola Rennt.

[Titus]

(και ο κινηματογράφος του Χάνεκε και του Τίκβερ, γενικότερα)

Αν δεν το έχεις κάνει δες το "Η δασκάλα του πιάνου", "Η λευκή κορδέλα" και το "Funny games" (το πρωτότυπο, όχι τη διασκευή για το Χόλιγουντ που έχει κάνει ο ίδιος) του Χάνεκε. Για τον Τίκβερ, έχεις ήδη δει το "Lola rennt" (δεν υπάρχουν κανόνες, η μπάλα είναι στρογγυλή και το παιχνίδι κρατάει 90 λεπτά) οπότε θα σου πρότεινα τα The International (είχε αρέσει πολύ στο λαό του forum παλιότερα) και το The princess and the warrior".

Αν θες επίσης να δεις μια πραγματικά σκατόψυχη, σκληρή ταινία, δες το "Dog Days". Από άποψη θεματικής θα μπορούσε άνετα να ανήκει στην καλή περίοδο του Δόγματος '95 (τότε που το Dogma έβγαζε ταινιάρες σαν το Festen, που αν δεν το έχεις δει ΤΡΕΧΑ).

Και το Goodbye Lenin, ασφαλώς!

[deus_d0pe]

Festen και Goodbye Lenin μπαίνουν στη σειρά, thanks!

[ChrisTop]

Κατέβασα και γω Funny Games και Lola run και είμαι έτοιμος για θέαση.
Παράλληλα είδα τα 12 Monkeys και Intouchables.

Το 12 monkeys ήταν πολύ πιο μέτριο απο όσο θυμόμουν. Ξεχωρίζει η καλή ερμηνεία του Brad Pitt σε ένα βούρκο με κακούς ηθοποιούς και ένα αρκετά βαρετό (και ρηχό) scifi adventure που είχε μερικά καλά σημεία, αλλά τα βαρετά ήταν πολύ περισσότερα. 6/10 με επιείκια.

Το Intouchables είναι ταινιάρα απ'τις λίγες, δεν λέω τίποτα, όποιοι δεν το χετε δει δείτε το. 9/10 και λίγα λέω. (the hype was real!)