Περί βιβλίων και άλλων δαιμονίων

[Evans]

Το έχω διαβάσει το "Περί θανάτου", αρκετά καλό αλλά όχι το καλύτερό του. Με εξαίρεση το "Ευαγγέλιο" μάλλον θα διάλεγα το "Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις" και το "Η πέτρινη σχεδία".

Διάβασες τελικά το "Ο ζωγράφος των μαχών" του Ρεβέρτε?

Ρε Τίτε πραγματικά έχεις διαβάσει τα πάντα, έτσι;

Από Σαραμάγκου ως τώρα έχω διαβάσει τα "Περί Τυφλότητος" και "Περί Φωτίσεως" και τώρα είμαι στα τελειώματα του "Περί Θανάτου." Από τα τρία σίγα δε μου άρεσε το δεύτερο, το βρήκα βαρετό από τη μέση και μετά, με ένα τέλος που προσωπικά βρήκα αδιάφορο. Το "Περί Θανάτου" το ξεκίνησα με το που τελείωσα το φωτίσεως και δεν περίμενα να μου αρέσει, με εξέπληξε ευχάριστα όμως, ειδικά από το σημείο που η θάνατος έκανε την εμφάνισή της. Το "Περί Τυφλότητος" με ενθουσίασε και με αηδίασε ταυτόχρονα.

Σχετικά με το "Ο ζωγράφος των μαχών," κάθε φορά που βλέπω post σου το θυμάμαι και λέω ότι θα το αγοράσω, αλλά πάντα το ξεχνάω. Οπως και να έχει, μόλις το αγόρασα .

[Chaoscrow]

Ξεκίνησα το The Last Wish του A.Sapkowski, το ξεκίνημα της σειράς πάνω στην οποία βασίστηκε το The Witcher. Περίεργο που άργησε τόσο να μεταφραστεί στα αγγλικά αφού το αρχικό βγήκε το 1993 και η μετάφραση το 2007, μαζί με το παιχνίδι.
Άποψη όταν το τελειώσω.

[Titus]

Το κάνεις σωστά νέε μου, περιμένω εντυπώσεις.

Μη σου φαίνεται καθόλου περίεργο, η ιστορία του Geralt είναι 7 μυθιστορήματα και μερικές συλλογές διηγημάτων. Τα μόνα μεταφρασμένα μέχρι τώρα στα αγγλικά είναι αυτό, το πρώτο μυθιστόρημα Blood of Elves και τώρα ετοιμάζεται το Times of Contempt που θα κυκλοφορήσει κάααποτε.

[Chaoscrow]

Είμαι slow reader δεν εξηγείται αλλιώς! Δυο μήνες χρειάστηκαν περίπου για να τελειώσω το The Last Wish. Φταίει το ότι σταμάτησα να διαβάζω πριν από κάποια χρόνια και έκτοτε δεν έχω καταφέρει να καταπιαστώ ξανά με το ίδιο πάθος. Πρώτη μου fantasy απόπειρα λοιπόν και δηλώνω κατενθουσιασμένος! Το βιβλίο απήλαυσα όσο λίγα παιχνίδια και ταινίες του είδους. Αυτονόητο για βιβλιοφάγους, το ξέρω, αλλά ήταν αυτό που χρειαζόμουν. Ο κεντρικός χαρακτήρας Geralt, οι χαρακτήρες που συναντά, οι καταστάσεις που μπλέκει, το υποβόσκων χιούμορ, οι περιεκτικές περιγραφές που δεν κουράζουν, όλα είναι στο ύφος που το καθιστά ως ένα ευχάριστο διάβασμα. Αύριο θα δανειστώ το Blood of Elves και δεν πιστεύω να χρειαστώ δυο μήνες ακόμη για να εκφέρω άποψη.

[TenshiKo]

Προσωπικά το βρήκα πολύ ενημερωτικό

http://www.scribd.com/doc/71623484/%CE%95%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%9F-%CE%9A%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%97%CE%BB%CE%AF%CE%B8%CE%B9%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85

[i Have no Equal]

Ελπιζω να μην ενημερώνεσαι μονο απο καθαρά πολιτικά προσκείμενα βιβλία και να διαβασεις και κανενα περισσοτερο αντικειμενικο αν σε ενδιαφερει το θεμα.. Ολα αυτα αναφερουν τα αρνητικα του καπιταλισμού με άψογη ακρίβεια με αποτελεσμα να ειναι εξαιρετικά εύπεπτα για τον καθενα αλλα ποτε δεν κανουν μια ρεαλιστική αντιπρόταση..

[TenshiKo]

Ελπιζω να μην ενημερώνεσαι μονο απο καθαρά πολιτικά προσκείμενα βιβλία και να διαβασεις και κανενα περισσοτερο αντικειμενικο αν σε ενδιαφερει το θεμα.. Ολα αυτα αναφερουν τα αρνητικα του καπιταλισμού με άψογη ακρίβεια με αποτελεσμα να ειναι εξαιρετικά εύπεπτα για τον καθενα αλλα ποτε δεν κανουν μια ρεαλιστική αντιπρόταση..

Διαβάζω πολλά και απο πολλές πηγές, ωστόσο αυτό αντικειμενικό μου φάνηκε παρα τις πολιτικές πεποιθήσεις του Μπογιόπουλου.. και εντάξει, τι αντιπρόταση να κάνει αυτός ο καημένος;:Ρ

[Raf]

"Ο Πόλεμος της Αντιγόνης" ή αγγλιστί "Antigone's Wake". Μυθιστόρημα τοποθετημένο στην Αρχαία Ελλάδα. Ο πρωταγωνιστής είναι ο Σοφοκλής (ή Δεξίων όπως τον φωνάζουν στη πόλη) στα χρόνια της δόξας του όπου καλείται να συμμετάσχει στο πόλεμο των Αθηναίων ενάντια στην αυτόμολη Σάμο. Μπροστά στις θηριωδίες του πολέμου ο ποιητής συγκρούεται με τη συνείδησή του.
Δε πρόκειται για κάτι αριστουργηματικό απο άποψη γραφής όμως αντιμετωπίζει το θέμα με το κατάλληλο σεβασμό. Μία φανταστική ιστορία βασισμένη σε αυστηρώς ιστορικά γεγονότα.

[Raf]

"Ο Θεός στον εγκέφαλο" ή "The God part of the brain" του Matthew Alper. Επιχειρηματολογεί υπέρ της ύπαρξης γονιδίου που δημιουργεί τη θρησκευτική λατρεία και προσπαθεί μετέπειτα να εξηγήσει το λόγο που η βιολογική εξέλιξη ευνόησε ένα τέτοιο γονίδιο.

[Somari]

Καλό ακούγεται. Είναι;

[Raf]

Γι'αυτό και το αγόρασα. Μέχρι στιγμής έχω διαβάσει το μισό βιβλίο, όπου "λιθοβολεί" όπως λέει ο ίδιος το Θεό παραθέτοντας μια πολύ συνοπτική φυσική/χημική/βιολογική ιστορία του σύμπαντος και αφού καταλήγει πως το μόνο που γνωρίζουμε με σιγουριά για το Θεό είναι πως πρόκειται απλά για μια λέξη, αρχίζει να εξηγεί για ποιο λόγο η εξέλιξη ευνόησε τη θρησκευτική λατρεία. Δε πρόκειται για κάτι το αγωνιώδες, καταλήγει στο οτι ο φόβος και το άγχος του θανάτου γέννησαν την ανάγκη για ένα "θεολογικό" γονίδιο αλλά επειδή η γραφή έως τώρα ήταν αρκετά αφελής δεν έχω πολλές ελπίδες για τη συνέχεια. Κάνει το ίδιο λάθος που κάνουν και οι περισσότεροι αθεϊστές συγγραφείς: προσπαθεί να βρει το Θεό, που είναι αξιωματικά ακατανόητος, με την επιστημονική μέθοδο και εκμηδενίζει την πνευματικότητα με επιχειρήματα επιπέδου "αφού χημικές ουσίες όπως το LSD μπορούν να σου προκαλέσουν πνευματικές εμπειρίες, η πνευματικότητα του ανθρώπινου νου δεν εμπεριέχει καμία υπερβατικότητα". Η ποιότητα της όλης γραφής δέχεται σοβαρά πλήγματα απο την ενοχλητική επανάληψη συγκεκριμένων συλλογισμών, ίσως για να γεμίσουν οι σελίδες.
Καλύτερα διάβασε Dawkins, είναι εξ'ίσου αφελής όσον αφορά τη θεολογική του προσέγγιση αλλά είναι υπόδειγμα σωστού εκλαϊκευτή επιστήμονα.

[sOLiD SNAKE]

Raf πραγματικά ζηλεύω τον τρόπο που εκφράζεις γραπτά τις σκέψεις σου. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο αλλά θα σου έριχνα άνετα ένα like για την κριτική σου .

Προσωπικά δυσκολεύομαι απίστευτα να διαβάσω βιβλία υπέρ ή κατά της θρησκείας και της υπάρξεις του θεού γενικότερα. Από την μια τα θεολογικά και εν γένει θρησκευτικά επιχειρήματα έχουν πια ξεπεράσει κάθε όριο γελοιότητας και από την άλλη η επιχειρηματολογία του μαχητικού αθεϊσμού να προσπαθεί αγωνιωδώς πολλές φορές, να επιστημονικοποίησει ακόμα και καθαρά φιλοσοφικά κομμάτια του θέματος, μου δίνει την αίσθηση ότι πολλές φορές δεν έχει μεγάλη διαφορά από τον φανατικό οπαδισμό μια θρησκείας.

[Raf]

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που λες και χαίρομαι που βρίσκω κάποιον σύμφωνο. Τα τελευταία χρόνια είμαι σε φάση αναζήτησης οπότε έχω τα αναγνώσματά μου και ξεδιαλέγω απ' το καθένα. Διαβάζω απο ορθόδοξα χριστιανικά βιβλιαράκια μέχρι δοκιμιακά βιβλία όπως το εν λόγω. Η φαυλότητα του μαχητικού αθεϊσμού σε παρόμοια δημοφιλή αναγνώσματα είναι μακράν λεπτότερη βέβαια, προς το παρόν εντελώς ακίνδυνη αλλά υπάρχει, αγνοείται και γι' αυτό εξαπλώνεται.

[Raf]

Η διαθήκη του Jean Meslier!

Ο J. Meslier ήταν ένας καθολικός ιερέας σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Γαλλίας κατά τον 18ο αιώνα που, μόλις πέθανε, οι αρχές βρήκαν σπίτι του ένα χειρόγραφο διακοσίων σύντομων κεφαλαίων με γενικό θέμα "δεν υπάρχει Θεός".
Είναι το πρώτο ολοκληρωμένο αθεϊστικό σύγγραμα στο κόσμο. Ο παπα-Meslier φαίνεται αμείλικτος και δε κάνει ούτε μια υποχώρηση: ο θεός είναι ένας απατηλό παραμύθι και η θρησκεία, απο πάνω μέχρι κάτω, μια αιώνια μάστιγα για την ανθρωπότητα.

[Spahar]

Η διαθήκη του Jean Meslier!

Ο J. Meslier ήταν ένας καθολικός ιερέας σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της Γαλλίας κατά τον 18ο αιώνα που, μόλις πέθανε, οι αρχές βρήκαν σπίτι του ένα χειρόγραφο διακοσίων σύντομων κεφαλαίων με γενικό θέμα "δεν υπάρχει Θεός".
Είναι το πρώτο ολοκληρωμένο αθεϊστικό σύγγραμα στο κόσμο. Ο παπα-Meslier φαίνεται αμείλικτος και δε κάνει ούτε μια υποχώρηση: ο θεός είναι ένας απατηλό παραμύθι και η θρησκεία, απο πάνω μέχρι κάτω, μια αιώνια μάστιγα για την ανθρωπότητα.

Πολύ ενδιαφέρον ακούγεται, θα το τσεκάρω κάποια στιγμή να δω τι λέει. Είναι ευκολοδιάβαστο;

Αυτή την περίοδο ασχολούμαι με την τριλογία "Kingkilller Chronicle" (το 3ο βιβλίο δεν έχει βγει ακόμα). Το πρώτο βιβλίο (The Name of the Wind) το "κατάπια" κυριολεκτικά μέσα σε λίγες μέρες (είναι 700 σελίδες). Τώρα είμαι στο 2ο (The Wise Man's Fear) και προσπαθώ να διατηρήσω έναν πιο φυσιολογικό ρυθμό (και για να κρατήσει περισσότερο, αλλά και για να σταματήσω να κοιμάμαι στις 5 το πρωί...). Πολύ ωραίο βιβλίο φαντασίας, με τρομερά ενδιαφέροντες χαρακτήρες, ειδικά αυτόν του πρωταγωνιστή.