Donkey Kong Country Returns

[deus_d0pe]

Όχι, κανένα πρόβλημα. Μια φυσιολογική αντίδραση παίζοντας τον 6ο κόσμο του παιχνιδιού.

[Xeno]

Οταν φτασεις στον 7ο πες μου κι εμενα, μεσα στη βαρεμαρα των τελευταιων ημερων ψηνομαι να το βαλω κι εγω γιατι μου φαινεται πως πρεπει να παρω τη δοση μου μετα απο τοσο καιρο.
Οπως και να χει και ο 6ος ειναι φανταστικος, ιδιως προς το τελος.

Επισης ελπιζω να μαζευεις σε καθε πιστα τα γραμματα ΚΟΝG για να παιξεις ετσι και τη bonus πιστα του καθε κοσμου, γιατι μονο ετσι θα δεις μεχρι που μπορει να φτασει το level design.

[deus_d0pe]

Α παίζει τέτοιο σκηνικό μαζεύοντας τα kong; Mμμμ οπότενες πρέπει να ξαναπαίξω κάποιες πίστες.

Μου την έδωσαν οι κινούμενες πλατφόρμες στον 6ο, μέχρι τότε δεν είχα παρατηρήσει τις στιγμιαίες αυξομειώσεις frames στον Dolphin και τώρα που πρέπει να κινούμαι γρήγορα και με χειρουργική ακρίβεια μου χτυπά κάπως άσχημα στα νεύρα. Βέβαια ήμουν νηφάλιος σήμερα. Θα προμηθευτώ μπύρες αύριο και θα το συνεχίσω.

[Altair]

Α τα KONG είναι μόνο απαραίτητα;Πάλι καλά,γιατί εγώ νόμιζα ότι τα puzzle pieces είναι απαιτούμενα για τις μυστικές πίστες.Πάλι καλά.

[i Have no Equal]

Ειμαι στον 8-2 στο hot rocket και μου την εχουν δωσει οι πιστες με τον πυραυλο αρκετα, επισης δυσκολες ειναι και οι K πιστες(και εχω παιξει μονο τις 2 πρωτες) γενικα το παιχνιδι ειναι δυσκολο αν απεχεις απο τα platform games για καιρο αλλα οχι σε σημειο να γινεται εκνευριστικο μεχρι στιγμης..

[Xeno]

Η 8-2 ηταν η πιστα που εχασα μακραν τις περισσοτερες ζωες την 1η φορα που επαιξα το παιχνιδι.
Η πλακα ειναι πως αραια και που την ξαναδοκιμασα και την εβγαζα παντα στο πολυ χαλαρο... Απλα θελω να καταληξω στο οτι ολα αυτα απο ενα σημειο και μετα γινονται muscle memory και εχει πλακα να διαπιστωνεις πως περνας τετοια σημεια σχεδον μηχανικα.... Ασε που μετα απο τοσες χαμενες ζωες μαθαινεις την πιστα απ' εξω.

Οι περισσοτερες Κ πιστες παιζουν μπαλα σε αλλο επιπεδο οπως και να χει και περιμενω feedback οταν δεις και τις υπολοιπες.
Αντε d0pe να μας πεις κι εσυ τελικες εντυπωσεις οταν το προχωρησεις...

[i Have no Equal]

Την περασα τελικα την 8-2 χανοντας περιπου 15 ζωες πριν το πρωτο checkpoint προσπαθωντας να παρω και τα Kong letters μετα το checkpoint δεν εχασα ουτε μια ζωη και πηρα και τα letters.. Βοηθησε και λιγο η τυχη και παει και αυτη.. Τωρα πριν συνεχισω για τον τερματισμο λεω να παω να μαζεψω τα υπολοιπα letters και να παιξω και τις K, εχω βγαλει μονο τις 2 πρωτες.

Επος το παιχνιδι παντως..:resp:

[sub_zero]

Το έχω ξαναπιάσει μετά από καιρό και πλέον είμαι στο 87%. Γενικά χάνω ζωές με το τσουβάλι. Σε αρκετές πίστες έχω χάσει 20-30 ζωές. Βέβαια την 8-2 (η τελευταία που έπαιξα) που την φοβομουν από όσα είχα διαβάσει την έβγαλα πολύ άνετα. Από κρυφές έχω τελειώσει όλες εκτός από του 5ου που μου φάνηκε πολύ δύσκολή και του 8ου. Λογικά αύριο-μεθαύριο θα το έχω τελειώσει το παιχνίδι.
Σε γενικές γραμμές το παιχνίδι το ευχαριστήθηκα. Έχει κάποιες πίστε ειδικά προς το τέλος που είναι φοβερές. Συγκρίνοντας με το 1 που είχα παίξει (όσα θυμάμαι τουλάχιστον από το μακρινό 1996) υστερούν σε ατμόσφαιρα (και ποικιλία θα έλεγα αλλά ίσως είμαι λίγο υπερβολικός) αλλά από level design είναι μία χαρά. Το κακό είναι ότι το trial & error όταν παίζεις πολλές ώρες κουράζει με αποτέλεσμα να μην μπορείς να είσαι πλήρως συγκεντρωμένος στο παιχνίδι και αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.

* τα Puzzle pieces δίνουν τίποτα καλό extra; Γιατί αν οχι, η δυσκολία τους είναι τέτοια που δεν αξίζει να ασχοληθείς.

[i Have no Equal]

Εγω το παιζω co-op σχεδον ολο και μου φαινεται πιο δυσκολο.. Οταν το επιασα μονος μου δεν εχασα πανω απο 4,5 ζωες πουθενα.. Εχω μερικες ακομα για να ξεκλειδωσω το 9-1 και δεν το εχω τερματισει ακομα γιατι επιασα και galaxy ταυτοχρονα καi metroid.. Τα puzzle pieces νομιζω concept art ξεκλειδωνουν μονο, δεν εχω ασχοληθει καθολου μαζι τους..

[Loggo]

Λοιπόν, μιας και έπιασε αρκετός κόσμος τον τίτλο αυτή τη περίοδο, είπα να μπω κι εγώ στον χορό. Προχωράω με normal ρυθμούς χωρίς ωστόσο να ασχολούμαι ιδιαίτερα με τα puzzle pieces. Αντίθετα, μαζεύω όλα τα KONG letters σε κάθε επίπεδο. Πιθανότατα, μετά τον τερματισμό, να ασχοληθώ και με τα πρώτα.

Αυτή τη στιγμή μόλις ολοκλήρωσα τον δεύτερο κόσμο και ήδη δηλώνω εντυπωσιασμένος από το level design του παιχνιδιού. Τολμώ μάλιστα να χαρακτηρίσω τον πρώτο κόσμο του DKCR, αν όχι τον κορυφαίο, τότε σίγουρα έναν από τους κορυφαίους εναρκτήριους κόσμους σε 2D platformer.

Μέχρι στιγμής δεν έχω δυσκολευτεί ιδιαίτερα, κάποια KONG letters με ζόρισαν λίγο και το πρώτο boss του οποίου η δυσκολία με έπιασε εντελώς απροετοίμαστο. Έχοντας στο μυαλό μου τα πρώτα boss στα κλασικά Donkey Kong Country περίμενα κάτι υπερβολικά εύκολο, αλλά τελικά έχασα 2-3 φορές μέχρι να το βγάλω lol.

[i Have no Equal]

100% και εγω επίσημα η 4-Κ και 6-Κ θεωρώ Οτι είναι οι δυσκολοτερες αλλα Εντάξει Τίποτα αδύνατο.. Το level design του τίτλου είναι καταπληκτικό ιδιαίτερα στις κρυφές πίστες.. Απο τα καλύτερα platform που Έχω παίξει το διασκεδασα απίστευτα.. Πάμε στο Mario galaxy 2 τώρα..

[Loggo]

100% κι εγώ, μετά από πολλά στραπάτσα στο τελικό boss.

Ο τίτλος ήταν καταπληκτικός από την αρχή ως το τέλος και, για να είμαι ειλικρινής, δε περίμενα ότι το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν τόσο εντυπωσιακό. Δεν είναι ότι είχα αμφιβολίες για τη ποιότητα του παιχνιδιού αλλά, από την άλλη, ομολογώ ότι δε περίμενα το level design να ξεφεύγει τόσο πολύ.

Καταρχήν είναι προφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με ένα Donkey Kong Country 4. Το Returns αποστασιοποιείται αρκετά από τη κλασική τριλογία, τόσο σε επίπεδο gameplay, όσο και στον γενικότερο εικαστικό προσανατολισμό που επιλέγει για να ντύσει το παιχνίδι. Η προσέγγιση, κυρίως όσον αφορά το gameplay, θυμίζει περισσότερο Sonic the Hedgehog 4, παρά New Super Mario Bros. Wii. Γενικά σαν fan service δε θα έλεγα ότι μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένο καθώς, αυτό που αποπνέει ο τίτλος, δε θυμίζει και πολύ τους προκατόχους του παρά μόνο σε ένα αρκετά επιφανειακό επίπεδο. Η απουσία και μόνο της οπτικοακουστικής προσέγγισης, σήμα κατατεθέν της σειράς, είναι καταλυτική. Νομίζω ότι, οι purists που λέμε, πρέπει να απογοητεύτηκαν πάρα πολύ.

Και μπορεί εκείνη η πιο σοβαρή προσέγγιση, με τις πιο μουντές αποχρώσεις, τα ατμοσφαιρικά σκηνικά και τις ambient μελωδίες, να απουσιάζει για χάρη ενός πιο...χαζοχαρούμενου, αναμφισβήτητα πιο συμβατικής διάθεσης, αισθητικού προσανατολισμού. Στα του gameplay όμως, το Returns βρίσκεται σε άλλο επίπεδο σε σύγκριση με τους προκατόχους του. Το ότι πρόκειται για το κορυφαίο Donkey Kong είναι κάτι που μόνο όσοι είναι πλήρως υποταγμένοι στη νοσταλγία δε θα μπορέσουν να διακρίνουν. Το level design ξεφεύγει, όχι μόνο σε σχέση με τα Country, αλλά και με τα περισσότερα 2D platformers. Ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις την αφρόκρεμα του είδους και, σε αρκετές περιπτώσεις, καταφέρνει μάλιστα να την αφήσει και πίσω.

Το flow του παιχνιδιού είναι εκπληκτικά δομημένο κι αν έπρεπε να κάνω κάποια σύγκριση αυτή θα μπορούσε να γίνει, αν και 3D, μονάχα με το Super Mario Galaxy 2. Τα set-pieces έχουν εξαιρετικό ρυθμό, παρουσιάζουν αρκετή ποικιλία και το design βρίσκεται σε σταθερά υψηλά επίπεδα. Είναι αλήθεια ότι σχεδιαστικά ο τίτλος φτάνει σε μια κορύφωση στους κόσμους 5-6-7. Από τον πρώτο όμως κόσμο που, όπως είπα και στο άλλο post, πραγματικά πιστεύω ότι είναι ο κορυφαίος ίσως εναρκτήριος κόσμος σε 2D platformer, μέχρι το τέλος το παιχνίδι φέρει top σχεδιασμό. Τα κρυφά stages, δε, προσυπογράφω ότι απλά παίζουν σε άλλο επίπεδο.

Κάτι είχε επίσης πάρει το αυτί μου για αρκετό trial & error στο παιχνίδι και κάπου είχα φοβηθεί πριν το αρχίσω. Προς ανακούφισή μου διαπίστωσα ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι τελικά. Το trial & error, ναι μεν υπάρχει, αλλά αφορά συγκεκριμένες πτυχές του παιχνιδιού. Ως επί το πλείστον εστιάζεται στα κρυφά stages, των οποίων η λογική κινείται στον συνδυασμό επικού design με πολύ υψηλά επίπεδα δυσκολίας, και, φυσικά, στα auto scrolling σημεία με τα mine carts και τους πυραύλους. Αντίθετα, τα normal stages φέρουν καθαρό challenge.

Πολύ επιτυχημένος είναι επίσης ο τρόπος με τον οποίο ενσωματώνει ο τίτλος τον Diddy στο gameplay. Πρόκειται στην ουσία για μια εναλλακτική εκδοχή της Dixie με τη διαφορά ότι, αυτή τη φορά, είναι balanced. Και, αναμφισβήτητα, μπορεί το παιχνίδι να γίνεται πιο εύκολο όταν έχεις τον Diddy αλλά, κάτι το ότι είναι balanced, κάτι η ίδια η νοοτροπία της δομής του παιχνιδιού, το challenge δε χάνεται ποτέ.

Θα κλείσω λέγοντας ότι έχουμε να κάνουμε με έναν πραγματικά κορυφαίο τίτλο αλλά, συνάμα, κι ένα αρκετά αποτυχημένο fan service. Οι λιγότερο σχετικοί με τη σειρά, φανταστείτε, μέσα στις πολλές διαφορές, Sonic 4 χωρίς Robotnik πχ. Το Returns έχει τη δική του ταυτότητα, τόσο σε επίπεδο gameplay, όσο και αισθητικά. Οι εξελίξεις που έγιναν στο gameplay θα ήταν έγκλημα αν δεν είχαν συντελεστεί ελέω...παράδοσης. Το αισθητικό κομμάτι όμως, η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να είναι πιο πιστό στην original τριλογία. Όχι μόνο για το fan service της υπόθεσης, αλλά και γιατί είναι πάντα άστοχο να απορρίπτεις ένα τόσο μοναδικό και ατμοσφαιρικό, ειδικά για platformer, αισθητικό σύνολο, για χάρη κάτι τόσο συμβατικού (με τις προφανείς εξαιρέσεις βέβαια).

[Altair]

Το ξαναξεκίνησα από την αρχή στο 3DS (το είχα αφήσει στο δεύτερο κόσμο),στο original mode,που είναι όμοιο με την έκδοση για wii χωρίς τις ευκολίες που έχουν προστεθεί στο new mode.Είμαι στον 4ο κόσμο.Παλούκι,αλλά το λατρεύω.

[Enpsty]

Που να παίξετε και το Tropical Freeze. Πρόκειται για το Galaxy 2 των 2D platform. Θα γράψω περισσότερα όταν το τερματίσω. Εκτός και αν είναι καλύτερα να ανοίξω δικό του thread. Ότι θέτε.

[Ramparter]

New thread pleaze!

Για καποιο λογο μεχρι κι εγω θελω να το παιξω, και νομιζω οτι θα πρεπε να δωσω μια ευκαιρια στο Returns που το ειδα πολυ επιφανειακα....