The Last of Us

[Altair]

Ωραίο ποστ Έβανς και περιεκτικό.θα το πιάσω κι εγώ τον οκτώβριο που θα επιστρέψω Αθήνα.
Τάννο,κρίμα το κουτί,πήρες και τη συλλεκτική έκδοση και την κατέστρεψες.

[Enpsty]

Γαι ποιο λόγο υπήρχαν εβραϊκά στο box;

[sub_zero]

Σηκω από το ντιβάνι σου τον καναπέ ή την πολυθρόνα σου, κάλεσε στο 2310521010 και θα πάρεις την απάντηση

[丹野]

Τάννο,κρίμα το κουτί,πήρες και τη συλλεκτική έκδοση και την κατέστρεψες.

Το κρίμα στη Sony Hellas που βάζουν τα Εβραικά. Εγώ δεν τα θέλω τα Εβραικά. Αν ξέρεις κάποιον που φτιάχνει ΠΑΡΟΜΟΙΑ κουτιά κι ανεπίσημα, τότε πες μου να του τα ζητήσω να τα δει και να ξεφορτωθεί τα Εβραικά.

[Evans]

Ετσι παιδια, συνεχιστε να μιλάτε για τις μαλακιες του tanno, εχουν όντως ενδιαφερον.

[Ren_of_Heavens]

Ετσι παιδια, συνεχιστε να μιλάτε για τις μαλακιες του tanno, εχουν όντως ενδιαφερον.

Αχαχαχα. Είσαι μικρός θεούλης!

Το ξεκίνησα κι εγώ στο hard σε κολλητήρι και μπορώ να πω ότι μου αρέσει πολύ αυτή η αλλαγή πλεύσης που πήρε η Naughty Dog. Μου αρέσει που πρέπει να προσέχεις πως κινείσαι, να πηγαίνεις αργά με το περιστασιακό μπαμ μπουμ χωρίς να βγαίνεις και να τα ξεπαστρεύεις όλα όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτού του είδους παιχνίδια. Δεν έχω προχωρήσει πολύ αλλά αν πάει έτσι μέχρι το τέλος θα είναι unforgetable experience!

[BigBOSS]

Γαι ποιο λόγο υπήρχαν εβραϊκά στο box;

τυχαίο; κάτι μπορει να συμβολίζει αυτό...:phil:

Το κρίμα στη Sony Hellas που βάζουν τα Εβραικά. Εγώ δεν τα θέλω τα Εβραικά. Αν ξέρεις κάποιον που φτιάχνει ΠΑΡΟΜΟΙΑ κουτιά κι ανεπίσημα, τότε πες μου να του τα ζητήσω να τα δει και να ξεφορτωθεί τα Εβραικά.

http://www.youtube.com/watch?v=krxMnE_0O0Q:P

[Evans]

Αχαχαχα. Είσαι μικρός θεούλης!

Το ξεκίνησα κι εγώ στο hard σε κολλητήρι και μπορώ να πω ότι μου αρέσει πολύ αυτή η αλλαγή πλεύσης που πήρε η Naughty Dog. Μου αρέσει που πρέπει να προσέχεις πως κινείσαι, να πηγαίνεις αργά με το περιστασιακό μπαμ μπουμ χωρίς να βγαίνεις και να τα ξεπαστρεύεις όλα όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτού του είδους παιχνίδια. Δεν έχω προχωρήσει πολύ αλλά αν πάει έτσι μέχρι το τέλος θα είναι unforgetable experience!

Κι εγώ έτσι νιώθω τωρα, it grows on you, μετα απο τις πρώτες ωρες που συνηθισα το πώς παιζει μπορω να πω οτι εχω ενθουσιαστει.

Η ατμόσφαιρα πάντως ειναι εκπληκτική.

[Evans]

Έκλεισα 12ωρο, παίζοντας 6 ώρες σήμερα.

Τι έπος παιχνίδι που να πάρει, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω. Τα αντικείμενα που μπορείς να συνθέσεις είναι λίγο, οπότε οι πειραματισμοί εμφανίζονται σε επίπεδο αντιμετώπισης εχθρών κι όχι σε συνδυασμό πολλών διαφορετικών αντικειμένων. Καλύτερα κι όλας, γιατί όλα εξελίσσονται σε πραγματικό χρόνο, οπότε το να ψάχνεις σε menus για το σωστό αντικείμενο θα ήταν πλήρως δυσλειτουργικό.

Η εναλλαγή στα σκηνικά είναι αρκετά ευχάριστη, αν και η ποικιλία περιοχών δεν είναι, τουλάχιστον ως τώρα, ιδιαίτερα μεγάλη. Η παρατήρηση του περιβάλλοντος όμως είναι ενδιαφέρουσα, δεδομένου ότι βλέπεις το στίγμα του πολιτισμού που χάθηκε. Αυτό που μου αρέσει ιδιαίτερα είναι οι αναφορές στην εποχή που ξέσπασε η αποκάλυψη, με την αφίσα στο Dawn of the Wolf να αποτελεί και τη χαρακτηριστικότερη. Γενικότερα η αφήγηση αποτελεί ένα συνδυασμό Half-Life 2 με Uncharted, κρατώντας τα καλά του κάθε τίτλου και αφήνοντας πίσω την καθαρή action αισθητική του τελευταίου.

Το αστείο είναι ότι έχω παίξει τόσες ώρες, αλλά είμαι ακόμα στο 55%. Το κόβω να αγγίξω 20ωρο μέχρι τον τερματισμό.

[Evans]

tp γιατί μπορώ

11/10 παίρνει από εμένα, 15 ώρες και 62% completion, το παιχνίδι είναι υπερ-έπος, ελπίζω να συνεχίσει έτσι ως το τέλος και η σχέση Joel-Ellie να αναπτυχθεί κι άλλο.

[Xeno]

11/10 απο τα 2/3; Το καλυτερο κομματι imo στο οποιο πραγματικα φαινεται το παιχνιδι ειναι το winter part ευκολα, οποτε μαλλον the best is yet to come.

[Evans]

Οκ η υπερβολή ήταν ένας τρόπος να εκφράσω τον ενθουσιασμό μου.

 

Η σκηνή όπου ο Sam μεταλλάσσεται και ο αδελφός του μέσα στην απελπισία του τον σκοτώνει και μετά αυτοκτονεί ήταν τρομερή. Η όλη σκηνοθεσία ήταν εκπληκτική και το πόσο ανθρώπινοι είναι οι χαρακτήρες είναι κάτι που δε βλέπεις καθημερινά στα παιχνίδια.

Με εντυπωσιάζει η συνοχή που υπάρχει στον κόσμο του παιχνιδιού. Θα διαβάσεις ένα γράμμα που άφησε κάποιος, το οποίο συνδέεται με τις περιοχές που έχεις περάσει και ο Joel το σχολιάζει. Επίσης βλέπεις μόνιμα στοιχεία του πολιτισμού που χάθηκε, ένας τρόπος αφήγησης που από το Half-Life έως τώρα φαίνεται να διατηρεί τη μαγεία του. Παρόμοια αφήγηση είχε και το Bioshock βέβαια, αλλά εκεί βασιζόσουν περισσότερο στα radio journals παρά στην παρατήρηση.

Το gameplay επίσης είναι πέρα για πέρα αξιοπρεπές, μπορεί να μην αποτελεί και κάτι τέλειο (το ΑΙ είναι μετριότατο για παράδειγμα), αλλά δε θα φτάσεις στο σημείο να λες "Βαρέθηκα να πολεμάω, καλύτερα να είχα μόνο διαλόγους," όπως γίνεται συνήθως στα story driven παιχνίδια. Μόνη παραφωνία για μένα είναι αυτό που ανέφερες παραπάνω, η ανάγκη να βοηθάς την Ellie να περνάει διάφορα σημεία. Αν υπήρχε ποικιλία στον τρόπο προσέγγισης δε θα είχα πρόβλημα, αλλά όταν πρέπει να πας από το σημείο Α στο σημείο Β και ο τρόπος για να το κάνεις αυτό είναι ένας στον περιβάλλοντα χώρο (που είναι επίσης περιορισμένος)... τσάμπα χρόνο χάνεις, παρά προσφέρεις ουσιαστικό gameplay . Αλλά ok αυτές οι περιοχές είναι λίγες, περνιούνται γρήγορα και εν τέλει χρειάζονται για να χαλαρώσεις από τη δράση και για να αναπτυχθούν κάποιοι διάλογοι μεταξύ των χαρακτήρων.

Κυριολεκτικά πάντως ως τώρα δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει κάτι που με ενοχλεί στον τίτλο.

Edit: winter has come και πάμε σιγα σιγα προς την ολοκλήρωση του τίτλου. 82% completion με 17 ωρες και 30 λεπτα playtime.

[Evans]

Τέλος, mega spoilers στα spolier tags, μην ανοίξετε αν δεν το έχετε τερματίσει .

 

Πώς σας φάνηκε το τέλος; Ο πληθυντικός είναι μάταιος βέβαια, αφού με το ζόρι ο Xeno παίρνει μέρος στη συζήτηση, αλλά ok .

Ο Joel αποδεικνύεται τελικά ένας πολύ καλός αντι-ήρωας. Ο εγωισμός του υπερνίκησε τόσο τη σωτηρία της ανθρωπότητας, όσο και το τι ήθελε πραγματικά η Ellie, η οποία στο τέλος κάνει σχεδόν ξεκάθαρο ότι μία ζωή όπου όλα τα αγαπημένα της πρόσωπα μπορούν να πεθάνουν από αυτό που η ίδια είναι ασφαλής δεν τη θέλει. Ο Joel την αποκαλεί baby girl τη στιγμή που ξυπνάει από τη νάρκωση, όπως ακριβώς δηλαδή φώναζε την κόρη του. Λέει επίσης ότι σε έναν κόσμο σαν αυτόν που ζούμε, πρέπει μόνιμα να βρίσκεις κάτι για να συνεχίσεις να επιβιώνεις, κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμάς. Ο ίδιος βρήκε αυτό το κάτι, την Ellie, η τελευταία όμως δεν έχει να πολεμήσει για τίποτα πέραν της ζωής της. Δεν κινδυνεύει από την πανδημία, παρά μόνο από τους ανθρώπους, τους οποίους όσο η ίδια παραμένει ασφαλής, βλέπει να πεθαίνουν από αυτό που είναι, εν τέλει, καταδικασμένος όλος ο κόσμος.

Με αυτό το τέλος πάντων, ένα sequel κρίνω ότι είναι μάλλον περιττό, μιας και θα αναλωθεί πιθανότατα σε κοινοτοπίες, παρά σε κάτι πρωτότυπο και ενδιαφέρον. Αν θυσιάζονταν η Ellie για το καλό της ανθρωπότητας, μία συνέχεια θα είχε ενδιαφέρον και νόημα, δεδομένου ότι θα υπήρχε σίγουρα μία προσπάθεια εκμετάλλευσης του αντιδότου από συγκεκριμένους οργανισμούς (όπως οι Fireflies). Έτσι όπως έκλεισε το παιχνίδι, το πιθανότερο σενάριο για sequel είναι η προσπάθεια των fireflies να πιάσουν την Ellie, κάτι που προφανώς θα τη φέρει σε ρήξη με τον Joel (ο ρόλος του οποίου, εδώ που τα λέμε, θα είναι ανούσιος).

Το βρήκα πάντως εξαιρετικό το όλο στήσιμο και την όλη απόδοση του φινάλε. Ο Joel σκότωσε ωμά και ψυχρά πολλούς ανθρώπους που δεν του έφταιγαν σε τίποτα, όπως τον πρώτο firefly και τους γιατρούς στο τέλος. Προφανώς και ήθελε να σώσει την Ellie, αλλά πλέον εξυπηρετούσε μόνο το δικό του εγώ και όχι τη σωτηρία ενός άλλου ανθρώπου.

Αλλάζει και η οθόνη των τίτλων μετά τον τερματισμό, προστίθεται το μαχαιράκι της Ellie δίπλα στο παράθυρο.

Από trophies πήρα μόλις το 8% (lol) και από collectibles 107/141. Συνολική διάρκεια, 21 ώρες και 30 λεπτά.

10/10 καθαρό και απόλυτο

Edit:

Πω πέρασαν λίγες ώρες και ο τερματισμός μου γίνεται όλο και πιο έντονος... Το παιχνίδι είναι έπος από τα λίγα, τι να πω, τέτοιο πράγμα είχα να νιώσω για τερματισμό παιχνιδιού από το τέλος του MGS4 (ok εδώ βλέπω τον hideo και τον altair να τρελαίνονται).

edit 2:

 

Ξαναείδα το τέλος, πω, μιλάμε για απίστευτα στημένη σκηνή, ο Joel για πρώτη φορά σε όλο το παιχνίδι δείχνει ευάλωτος, συναισθηματικός, χαϊδεύει το ρολόι του πριν πει στην Ellie ότι πρέπει να βρίσκουμε κάτι για το οποίο να αξίζει να πολεμάμε ώστε να επιβιώνουμε, ενώ ως τώρα ήταν αυτός ο ισχυρός στον οποίο βασίζονταν η Ellie, ξαφνικά έχει χάσει την αυτοκυριαρχία του και τη σιγουριά του κι εξαρτάται από την Ellie. Η δε αντίδραση της Ellie απλά φοβερή, απογοητευμένη αφήνει ένα λακωνικό okay και απλά συνεχίζει να ζει, χωρίς να έχει να ελπίζει σε κάτι.

[Xeno]

Να πω την αληθεια το τελος εμενα δεν ξερω αν μου αρεσε τοοοοοσο πολυ. Εκεινη τη στιγμη μου αφησαν θετικες εντυπωσεις ολες αυτες οι σκηνες, αλλα οπως διαπιστωνω μερικες μερες μετα το βλεπω ηδη σχετικα ψυχρα το ολο θεμα. Γενικα μου αρεσε ολη η κλιμακωση στο τελευταιο κομματι του παιχνιδιου, αλλα αυτο εχει να κανει με τη γενικοτερη σκηνοθεσια και τη δομη του τιτλου. Περιθωρια sequel προσωπικα δε βλεπω παντως.

Κατι ακυρο τελειως (προς Evans ή οποιον το χει τελειωσει):

 

Οταν εβλεπα (βλεπαμε) live την E3 Conference της MS δεξια στο gametrailers ειχε ενα chat και παροτι γραφαν 100 μηνυματα το δευτερολεπτο καποιοι βλακες καπως επεσε το ματι μου σε καποιον να λεει: IN THE LAST OF US IN THE ENDING SCENE JOEL TURNS AND ELLIE SHOOTS AND KILLS HIM. Ω ρε πουστη λεω, κλασικοι πανιβλακες που μπαινουν για να σου πουν ο,τι μαλακια ξερουν. Επαιξα ολο το παιχνιδι περιμενοντας να γινει κατι τετοιο, τουλαχιστον το ending με εξεπληξε σιγουρα απο αυτη την αποψη .

[Evans]

Ετοιμάζω ένα semi-pointless post-σεντόνι για το με διαφορά καλύτερο ending της γενιάς .

Edit:

Βγήκε σχετικά μεγάλο και περιέχει φυσικά άπειρα spoilers. Θα δημιουργήσω ένα νέο topic υπό το reviews section, ώστε να είναι λίγο ανεξάρτητο από αυτό το thread. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να σχολιάσει εκεί, ή να παραθέσει τις δικές του ερμηνείες για το τέλος.

Θα ήθελα όμως να παραθέσω την πρώτη και την τελευταία παράγραφο του κειμένου εδώ, για δύο λόγους: γιατί δεν περιέχουν κανένα απολύτως spoiler και επειδή απαντάνε σε ένα βασικό ερώτημα που πιστεύω ότι όλοι, πάνω κάτω, είχαμε σχετικά με τη φύση του παιχνιδιού.

Όταν πρωτο-ανακοινώθηκε το The Last of Us, όλοι μας σκεφτήκαμε το ίδιο πράγμα: σίγουρα φαίνεται για ένα αριστούργημα, αλλά σε ποιο βαθμό θα μπορέσει η Naughty Dog να ξεφύγει από τις κοινοτοπίες που χαρακτηρίζουν τη συγκεκριμένη θεματική και να προσφέρουν ένα πρωτότυπο σενάριο, που διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα post-apocalyptic παιχνίδια; Η αλήθεια είναι ότι μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, δεν κατάφερε να ξεφύγει, τουλάχιστον φαινομενικά, από τα συνηθισμένα. Εκεί όμως που όντως μπόρεσε να πρωτοτυπήσει είναι στη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ των πρωταγωνιστών. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που συνθέτουν τον κόσμο του παιχνιδιού και παρόλο που, μεμονωμένα, όλα παρουσιάζουν ενδιαφέρον και βοηθούν στο χτίσιμο μίας συμπαγής δομής, αυτά τα οποία εστιάζουν στην ανάπτυξη της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων είναι λίγα και καλά κρυμμένα στις λεπτομέρειες. Σε αυτήν την ανάλυση θα βασιστώ κυρίως σε αυτά τα στοιχεία, μιας και ο τερματισμός κρίνεται κυρίως από αυτά.

[...]

Η Naughty Dog παρουσιάζει πολυεπίπεδες καταστάσεις και χαρακτήρες με έναν τρόπο αφήγησης άμεσο και απλό. Με μία πρώτη ματιά δεν παρατηρείς το βάθος του σεναρίου και της σχέσης Joel-Ellie, ένα βάθος που αρχίζει να διακρίνεται μόνο όταν αφιερώσεις την απαραίτητη προσοχή στις λεπτομέρειες, όπως στα στιγμιαία animations, στα αντικείμενα που κουβαλά η Ellie στο σακίδιό της, στον περιβάλλοντα χώρο και στους μικρούς διαλόγους που προκύπτουν μεταξύ των πρωταγωνιστών. Για μένα, το αρχικό ερώτημα που θέτω στο ξεκίνημα αυτού του post απαντάται καταφατικά λοιπόν και δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσε να αποδοθεί με καλύτερο και πιο ώριμο τρόπο ένα τέτοιο σενάριο.