Final Fantasy XV

[Phantom Duck]

Μετά από το patch 1.04, έφτιαξαν το glitch που ο Cid δεν σου δίνει quests για αναβαθμίσεις όπλων. Από την αρχή του παιχνιδιού είχα πάρει μόνο ένα quest. Πήγα τώρα, και μου εμφάνισε 7-8 νέα quests, αντικείμενα είχα μαζέψει ήδη σε όλο το παιχνίδι, και τώρα πρέπει να περιμένω μερικές in-game ημέρες. Όταν ξαναγύρισα, μου έδωσε 2-3 αναβαθμισμένα όπλα, και άλλα τόσα νέα quests. Έγιναν stack τα πάντα όλα και τώρα θα τα πάρω μαζεμένα μου φαίνεται. Εν τω μεταξύ τα υπάρχοντα όπλα μου κατά κύριο λόγο είναι κλάσεις ανώτερα πλέον. Βλέπω αυτά που μου δίνει και λέω οκ, αν ήμουν στα μισά LV κάτι θα έκαναν, αλλά τώρα παίρνω τα όπλα από τα κρυφά dungeons και τα quest hunts του blacksmith από την Lestallum. Τι να μας πει ο Cid τώρα; Το καλό είναι πως τώρα μπορώ να πάω για craft Ultima Weapon, δεν έχω τσεκάρει stats όμως για να ξέρω αν αξίζει πλέον.

Μιλώντας για κρυφά dungeons, έβγαλα το 2ο από τα 8. Πολύ καλή φάση, μου αρέσουν πάααααρα πολύ αυτά τα σκηνικά. Αν δεν είχαν και τις χαζομάρες να χάνεσαι σε σταυροδρόμια και απλά πήγαινες ντουγρού μπροστά, θα ήταν τέλεια. Ήμουν overlevel 4-5 πάνω από το προτεινόμενο, και πάλι ζορίστηκα. Τώρα είμαι στην φάση που αναγκαστικά κάνω ΑΡ φαρμ μέχρι να μου εμφανίσει ο Cid όλα τα όπλα και εκ των πραγμάτων θα ξεκλειδώσω όλο το grid, επομένως λέω να δοκιμάσω την τύχη μου και στο 3ο κρυφό dungeon. Η φάση είναι πως όλο λέω ότι θα πάω στα quests της Altissia που έχω παραμελήσει και όλο τα αφήνω. Εκεί που λέω πως καθάρισα από quests, βρίσκομαι ξαφνικά με καμιά 20αριά, ατελείωτο πραγματικά. Ειδικά μετά τον τερματισμό που χαλάρωσε η φάση. Έχω και τον Adamantoise, άστα να πάνε, να δω πότε θα το καθαρίσω.

Sinclair, παρατήρησα πως ήσουν μέσα και πήγα να σου στείλω μήνυμα, όμως ο υπότιτλος έλεγε πως ήσουν σε ένα πολύ καίριο σημείο και δεν ήθελα να σε διακόψω. Απλά είμαι περίεργος να μάθω πώς σου φάνηκε όλο αυτό το σκηνικό.

[丹野]

Το όπλο Ultima αξίζει με τα χίλια. Είναι ένα πολύ δυνατό ξίφος. Το είχα χρησιμοποιήσει για καιρό μέχρις που βρήκα ένα ακόμα πιο δυνατό από αυτό. Το Balmung. Ένα από τα κρυφά dungeons το έχει αυτό.

Προς το παρόν, αναβαθμίσου ως 99 επίπεδο, και μετά δοκίμασε τα βραδυνά dungeons. Το ένα θέλει τρελή υπομονή και αντοχή, και το άλλο μία στρατηγική για να παραμείνεις ζωντανός.

[Sinclair]

Τέλος και από εμένα

Θα είναι λίγο τεράστιο το post οπότε υπομονή.

Αρχικά θα γράψω κάποια πράγματα όσο πιο αντικειμενικά μπορώ και στη συνέχεια την τέρμα υποκειμενική μου άποψη σαν fan της σειράς.

Το game είναι πολύ καλό άνετα για έναν μη fan, ένα game του 8/10( κλίμακα EDGE)αρκετά προσεγμένο σε σημεία, αρκεί να είναι διαθέσιμος να παραβλέψει πράγματα που άλλοι πιο δυτικότροποι τίτλοι τα έχουν ξεπεράσει προ πολλού, προσφέροντας ωστόσο ένα πολύ διασκεδαστικό action rpg σύστημα στα χνάρια των γιαπωνέζικων flashy action τίτλων( καμμία σχέση με Dark Souls/ Monster Hunter/ Toukiden)ενώ αποτελεί imho ένα άψογο υβρίδιο turn based/ action φιλοσοφίας.
Τα πράγματα που δεν κάνει καλά, κυρίως, πιστεύω, λόγω της χαοτικής ανάπτυξής του, έχουν αναφερθεί πολλάκις και εδώ μέσα οπότε δε θα επεκταθώ όσον αφορά την camera, το targeting system etc Από την άλλη υπάρχουν μερικές φορές θεματα όσον αφορά το quest pathfinding( ακολουθώντας τα quest markers πολλές φορές έβρισκα τον εαυτό μου να χάνεται ή να απορεί) Κλασικό το παράδειγμα στο κεφάλαιο 9 που τράβηξα και το video( κακό level design imho, να βλέπεις ακριβώς το πού πρέπει να πας να είναι μισό μέτρο από κάτω σου και να σε εμποδίζει invisible wall, ούτε jrpgs του PS2 δλδ)

Επιπρόσθετα, το game πάσχει από έλλειψη challenge, όσον αφορά το main story. Δεν είδα ούτε ένα game over, δεν έκανα summon παρά μόνο τον Ramuh( όταν είδα τις συνθήκες που απαιτούνται για τα υπόλοιπα Astrals κατάλαβα το γιατί )και πιστεύω πως όλοι μας εδώ μέσα δεν είδαμε την οθόνη του game over. Από ένα σημείο και έπειτα μπορεί κανείς να τα βγάλει πέρα απλώς με button mashing, κάτι που υποτιμάει πάρα πολύ το ίδιο το battle system. πχ κάποιος που έχει αντιληφθεί το πώς λειτουργεί η μάχη, με τα blinks, airsteps etc( βέβαια γι'αυτό χρειάζεται και ένα καλύτερο tutorial )μπορεί να παίξει πολλές μάχες( αυτές εναντίον ενός αντιπάλου βεβαίως) και να κάνει αρκετά εντυπωσιακά πράγματα. πχ οι τελευταίες μάχες στον τίτλο γι'αυτό ακριβώς το λόγο ήταν πολύ απολαυστικές/ διασκεδαστικές για εμένα.

Το game έχει από τα πιο όμορφα overworlds σε jrpg( imho το κορυφαίο μαζί με αυτό του Xenoblade X) Πολύχρωμο, σε καλεί να το εξερευνήσεις αν και θα μείνουμε οι περισσότεροι με την επιθυμία να είχαμε ακομη μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.( όπως συμβαίνει στον τίτλο της Monolith) Προσωπικά διασκέδασα πάρα πολύ με την κίνηση στον χώρο είτε on foot, είτε με τα chocobos.

Το battle system για εμένα, όπως και αυτό του 13( ασχέτως του συνόλου του game), είναι φοβερό. Είναι η τέλεια μίξη ανάμεσα σε turn based και action game του στιλ των Bayonetta, Devil May Cry( τηρουμένων των αναλογιών πάντα, αναφέρομαι κυρίως στο flashiness των κινήσεων κτλ) Noμίζω πως είναι ο μοναδικός τίτλος που κατάφερε να φέρει αυτό το είδος στα μέτρα των rpgs γενικότερα με τόσο καλό αποτέλεσμα. Το μόνο που χρειάζεται είναι καλύτερο tutorial και διόρθωση της camera/ targeting system( πάνε πακέτο)

Στα συν και οι αρκετές δραστηριότητες που έχεις να κάνεις, η σχετική ποικιλία των sidequests( που ως επί το πλείστον είναι βέβαια fetch quests) Από την άλλη θα ήταν καλύτερα να μπορείς να αναλαμβάνεις περισσότερα από ένα hunts ή και να μπορείς να τα δηλώνεις σαν ολοκληρωμένα σε όποιον tipster θες. Γενικά δεν αισθάνθηκα κάποια στιγμή ότι είχα κουραστεί ή ότι δε διασκέδαζα στο open world κομμάτι που έιναι και το κύριο κομμάτι του παιχνιδιού.

Επίσης το OST είναι από τα πιο αξιομνημόνευτα της σειράς και είναι πολύ τεράστιο κατόρθωμα όταν περιλαμβάνει κομμάτια μύθους από τίτλους σταθμούς της σειράς. Οι συνθέσεις είναι καταπληκτικές, τα κομμάτια με στίχους επίσης και όταν έχεις καταφέρει να συνδυάσεις από βαλς μέχρι boogie/ blues rock ΖΖ Τop style, ε κάτι έχεις κάνει σωστά. Aκόμη και η διασκευή των Florence and the Machine πατάει κάτω το κομμάτι της Leona Lewis για το XIII.( ήμαρτον)

Γενικά θεωρώ πως για έναν νεοφερμένο στη σειρά είναι ένα game αρκετά ποιοτικό με πολύ υψηλά production values αλλά προβλήματα που άλλοι τίτλοι του είδους( βασικά τόσο τα wrpgs αλλά και ορισμένα jrpgs) έχουνε λύσει ήδη, ωστόσο υπάρχουν τομείς που υπερτερεί με κυριότερο το battle system. ¨Ενας τίτλος δλδ του 7 με 8( κλίμακα EDGE) που ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με τις παραχωρήσεις που είναι διατεθειμένος να κάνει κάποιος.( από το pacing που εκεί που σε πάει με έναν πολύ χαλαρό ρυθμό παίρνει τα πάνω του, αρχίζει να καλπάζει και μετά από το 10ο κεφάλαιο και πέρα δε σε αφήνει να ηρεμήσεις) Επίσης μπορώ να καταλάβω γιατί ορισμένοι σιχάθηκαν το 13ο κεφάλαιο- προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ, κράξτε ελεύθερα

[Sinclair]

Πάμε τώρα στα δικά μας. Το game για τους fans της σειρας imho είναι αριστουργηματικό. Ακολουθούν spoilers, μην τα ανοίξετε ούτε κατά διάνοια.

 

Ο τίτλος είναι χαλαρά στο top των Final Fantasy και για εμένα. Ένας τίτλος tribute κυρίως στο πρώτο Final Fantasy αλλά με τον τρόπο του αποδίδει φόρο τιμής και σε ολόκληρη τη σειρά και όπως το βλέπω εγώ πιθανώς κλείνει και έναν κύκλο. Βασικά όσο το σκέφτομαι θα έλεγα πως αποτελεί ένα retelling του πρώτου Final Fantasy. Οι τεσσερις ήρωες του φωτός που νικούν τον Fallen One που έχει παραδοθεί στο σκότος. Τόσο απλό κι όμως δοσμένο, imho, με έναν τόσο αξιομνημόνευτο τρόπο.

Προσωπικά μου άρεσε πολύ περισσότερο που προσδώσανε και μια μεσσιανική διάσταση στη φιγούρα του Noctis. Εδώ που τα λέμε λίγο πολύ όλοι μας είχαμε αντιληφθεί ποιος θα πέθαινε στο τέλος. Ώρες ώρες νόμιζα πως κάπου παράλληλα κάποιος διάβαζε τον Τελευταίο Πειρασμό.( Providence, Deliverance, ο Ιfrit) Γενικά το τέλος ήταν αρτιότατο δε θα αλλαζα απολύτως τίποτα, ακόμη κι αν στεναχωρήθηκα πάρα πολύ αλλά όλα δέσανε τέλεια μεταξύ τους.

Κρίμα που τόσο σημαντικά γεγονότα τα έφαγαν αυτά τα 10 χρόνια και η αρχική έλλειψη, από ότι φαίνεται, προσανατολισμού που υπήρχε, που είχε σαν αποτέλεσμα πολλά πράγμα να δίνονται επί τροχάδην. Πηγαίνεις μέχρι το 8ο κεφάλαιο με μια χαλαρότητα και ένα φυσιολογικό pacing και στα επόμενα κεφάλαια τρέχεις και δεν φτάνεις. Πεθαίνει η Luna, η Pryna, o Jared( see what i did? ), αποκαλύπτεται ο ρόλος του Αrdyn, όπως και του Ravus, καταστρέφεται ο κόσμος και δίνεται στο Σκότος, παίρνεις την Shiva( wtf ένα τεράστιο άγαλμά της, τέλεια χαμένη ευκαιρία για εξερεύνηση εκτός του τρένου και απλώς σου τη δίνει τον game, αποκαλύπτωντάς σου παράλληλα πως είναι η Gentiana) Μιλάμε για αποκαλύψεις η μία μετά την άλλη και σου παρουσιάζονται με έναν τόσο απλό τρόπο και γήινο μερικές φορές( πχ ο Prompto αποκαλύπτει την καταγωγή του χωρίς ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες και φανφάρες) Νομίζω αυτό εν τέλει λειτουργεί υπέρ του storytelling σε ορισμένα σημεία αλλά σε άλλα όπως με τον Jared το αποτέλεσμα είναι λίγο για γέλια.( ευτυχώς νομίζω είναι η μοναδική στιγμή) Όταν κάνανε όλοι έτσι που πέθανε, ήμουν σε φάση " καλά πώς κάνουν έτσι, μόλις τον είδαμε, περισσότερο δέσιμο έχω με τον μπαρμαν στο Hammerhead ή την bartender στο Galdin Quay

Κάτι ακόμη; ξυπνάς μετά από 10 χρόνια στο World of Ruin( ΣΤΟ WORLD OF RUIN ΛΕΜΕ)και μετά το πολυποθητο reunion( ΤΟ REUNION)σε πετάει κατευθείαν στην τελική μάχη? Μα είναι δυνατόν? Ας άφηναν λίγο ακόμη χρόνο να δεις κάποια άτομα ακόμη, να κάνεις κάποιες αποστολές, να χτιστεί λίγο ακόμη και ο μύθος του Ardyn ρε γμτ( ο οποίος πραγματικά άνεβαίνει σε έναν από τους πιο αξιομνημόνευτους κακούς της σειράς, ίσως αποτελεί κάτι ανάλογο με τον Garland πλέον και ας διαπράττω ύβριν)

Επίσης το game, όπως είπατε κι εσείς είναι δύο μέρη επί της ουσίας 1-7 και 9-14. Eιδικά μετά το τέλος του 8 είναι τελείως out of place να αφήσει κανείς το story και να γυρίσει πίσω στο πιο carefree openworld.( βασικά είναι ο ορισμός του "αφήνω τον γάμο να παώ για πουρνάρια") Ακόμη και τώρα με μισή καρδιά θα μπορέσω να γυρίσω πίσω στο open world, τέτοιο αντίκτυπο είχε πάνω μου το τέλος του game.

Τώρα όσον αφορά τα πιο γραμμικά κεφάλαια, προσωπικά δεν με χάλασε κανένα και θεωρώ πως το pacing είναι πάρα πολύ καλό και δεν σπάει πουθενά( με μόνο μειονέκτημα ότι γίνονται ένα σωρό πράγματα ταυτόχρονα και τιγκάρεις στην πληροφορία) Το 13ο κεφάλαιο το θεωρώ προσωπικά από τα αγαπημένα μου στο δευτερο μέρος του game με τα jump scares, τις μάχες και ήταν έξυπνο το πώς σιγά σιγά αποκτούσες πίσω τις δυνάμεις σου( και η πρόκληση ακόμη μια φορά ήταν μηδενική, ιδιαίτερα με το death spell) Πιθανώς ευθύνεται γι'αυτό και το το ότι έπαιζα με το gold headset και το immersion είχε χτυπήσει κόκκινο.

Πραγματικά πάντως hats off στην ομάδα ανάπτυξης. Κατόρθωσαν και συνδύασαν κάτι που αποτελεί την ουσία της σειράς, επιστρέφοντας στις ρίζες της ενώ παράλληλα είπαν μια ιστορία που είναι σε αρμονία με το πνεύμα της σειράς στους νεότερους τίτλους.( εξαιρουμένου ίσως του 13, για το οποίο τώρα μου γεννήθηκε η επιθυμία να του δώσω δεύτερη ευκαιρία) H παρέα των 4, ξεκινάει να σώσει τον κόσμο και να επαναφέρει το φως στον κόσμο. Βασικά κατόρθωσαν και δημιούργησαν τέσσερις αξιομνημόνευτους χαρακτήρες και για πολλοστή φορά, όταν θα έχω ξεχάσει τα ονόματα χαρακτήρων από άλλα jrpgs που έχω τελειώσει ο Noctis, o Ignis, o Prompto και ο Gladio θα είναι δίπλα στο cast των all time classic FF τίτλων. Αυτό είναι κατά την άποψή μου και το βασικό στα FFs. To ευφυές characterization. Εδώ χώλαινε και το 13 και λιγότερο το 10 με χαρακτήρες που ήταν αδιάφοροι( προφανώς όχι όλοι)για πρώτη φορά. Το σενάριο δεν ήταν πάντα το τέλειο, μπορώ να αναφερθώ και στην ιερή αγελάδα για ορισμένους, το IV, ωστόσο οι χαρακτήρες και το χτίσιμό τους, η ανάπτυξή τους- ακόμη και σε νηπιακό επίπεδο στους παλιούς τίτλους, ήταν εκεί. Ακόμη και το 15 δεν έχει το τέλειο σενάριο, υπάρχουν θέματα και στο storytelling, αλλά οι χαρακτήρες, το main cast δλδ είναι όλοι όπως πρέπει( με την εξαιρεση της Aranea η οποία κάπου μας έκανε νερά και ευελπιστώ σε resolve μέσω του DLC όπως και για τα υπόλοιπα κενά που έχουμε)

Ακόμη περισσότερο χάρηκα και συγκινήθηκα γιατί έχοντας παίξει το πρώτο Final Fantasy, αισθάνθηκα ξεχωριστά μετά τους τίτλους τέλους. Μπορεί να μην το εκφράζω επαρκώς γραπτά, αλλά είχα την αίσθηση πως αυτοί οι 4 πολεμιστές του πρώτου τίτλου μετεξελίχθηκαν σε κάτι το τελείως ξεχωριστό χωρίς να χάσουνε την ουσία.

Ο ενθουσιασμός μου βασίζεται και στο ότι δεν περίμενα κάτι ιδιαίτερο και οι προσδοκίες μου ήταν σε ιστορικό χαμηλό και ευτυχώς ήταν ευχάριστο να διαψεύδομαι. Προσωπικά τον θεωρώ έναν από τους σημαντικότερους τίτλους της σειράς. Κάτι ανάλογο έπαθα και με το Phantom Pain και το Doom από το πουθενά, οπότε 3 στα 3.

Σαν fan λοιπόν 10άρι, ακατέβατο.
Ίσως είναι η πρώτη φορά που θα αγοράσω full price season pass.

EDIT:
Ξεπέρασα το επιτρεπτό όριο χαρακτήρων ανά post εξού και το double post.

[Evans]

We're on the same page then .

 

μαχη με ifrit... μπαίνει μέσα στην ιερή πεντάδα των ΤΟΡ FF bosses άραγε ή όχι; για μένα μάλλον ναι, ίσως και ΤΟΡ 3. Είναι σοκαριστικό το πώς το παιχνίδι χτίζει μια ιστορία σύγκρουσης θεών με ανθρώπων, που αποτελούσε και τη θεματική του fabula nova crystalis. Πέφτω για ύπνο τώρα, αλλά χάρηκα πολύ με αυτά που διάβασα

[Phantom Duck]

Καλά, κι εγώ ήμουν έτοιμος για νάνι, αλλά με το που είδα posts εντυπώσεων τερματισμού, σιγά μην πήγαινα στο κρεβάτι Τα λέμε από αύριο, απλά δυο λόγια περιληπτικά για το τέλος

 

Στο τέλος που έχουν γίνει όλα λίμπα, βρίσκονται όλοι οι χαρακτήρες και πάνε ντου στον τελικό, ε οκ, όλοι το λέμε, απαράδεκτοι. Βάλε 30 λεπτά cut-scenes συνολικά, σε αυτό το σημείο θα απέδιδε λες και βλέπαμε 3ωρη ταινία. Τόσο μεγάλο ήταν το αντίκτυπο που είχε στον παίκτη το συγκεκριμένο σημείο. Επίσης τεράστιο φάουλ πως δεν μπορείς να επιστρέψεις σε αυτό το σημείο. Μπορείς να πας μόνο στο τελικό dungeon. Θα ήταν φοβερή φάση να πηγαίνεις post game LV 80 στον Dark Lucis και να πετσοκόβεις δαίμονες. Ελπίζω να ήταν απλή παράλειψη που να διορθωθεί κάπως με κάποιο patch και να μην το έκαναν σκόπιμα για να μας το σερβίρουν ως DLC.

Την σύνδεση με το FF I δεν την έκανα είναι η αλήθεια, τουλάχιστον όχι συνειδητά, επειδή ασυναίσθητα, στους τίτλους τέλους πέρασαν διάφορα συναισθήματα. Πολύ σωστό. Και για την σύνδεση Ardyn - Garland μου φαίνεται πως βρίσκεις υποστηρικτή.

Θα σου πρότεινα να γυρίσεις πίσω στο thread και να ανοίξεις όλα τα spoilers, αναλύουμε κι εμείς αρκετά πράγματα από όσα ανέφερες.

[Sinclair]

Να γράψω κάποια πράγματα ακόμη τώρα που είμαι με καφέ ανά χείρας και χωρίς να νυστάζω. Τα spoiler tags σας τα άνοιξα με το που τελείωσα το post μου, γιατί δεν ήθελα να επηρεαστώ. Εννοείται τα άνοιξα και τα διάβασα όλα, ακόμη και με την υπνηλία που είχα, γιατί το είχα απωθημένο να δω τι στο καλό είχατε γράψει.

Τώρα σχετικά με κάποια επιπλέον πράγματα που ήθελα να γράψω

 

Ο Ardyn ήταν o πρώτος King και εξαιτίας αυτού ξεκίνησε το bloodline των βασιλέων που τελείωσε με τον King of Kings που ήταν ο Noctis( δεν είναι τυχαίο imo που το όνομα σημαίνει νύχτα, μεσάνυχτα στα λατινικά γιατί ενώ θα είναι αυτός που θα φέρει το φως, θα είναι και αυτός που θα πρέπει να αντιμετωπίσει την πραγματική ατελείωτη νύχτα) Η πλάκα είναι πως το συγκεκριμένο αναφέρεται για τον Ardyn από τον Bahamut στο διάλογο που έχει μαζί σου, χωρίς να τον ονομάζει( εκτός κι αν κάνω λάθος και δε θυμάμαι καλά)ενώ ο ίδιος ο Ardyn όταν σου λέει το full όνομά του ¨"Ardyn Lucis Caelum"καταλαβαίνεις πως ήταν βασιλιάς και μάλιστα αποκαλύπτει ότι ήταν ο πρώτος βασιλιάς αν όσα λέει ισχύουν. Προσπάθησε να νικήσει τους Daemons απορροφώντας τους, και στο τέλος όταν πήγε στον Crystal αυτός τον αρνήθηκε γιατί δεν ήταν pure. Αυτό που έχω σαν κενό ήταν γιατί ο Ardyn δεν είχε κάποιο Oracle να κάνει αυτή τη δουλειά. Γιατί ο Bahamut που ουσιαστικά είναι ο Θεός( ή τέλος πάντων ο αρχηγός των θεών) στο σύμπαν του XV, είχε ορίσει να υπάρχει ένα Oracle και ένας βασιλιάς κάθε φορα. Για συζήτηση το λέω περισσότερο.
Τώρα με κάτι που διάβασα- βασικά ξαναείδα τον τερματισμό του πρώτου Final Fantasy- κατάλαβα πως πατάει πάρα πολύ στον πρώτο τίτλο, που είναι και η ψυχή της σειράς. Ο Garland είναι και αυτός Fallen Knight, τον σκοτώνεις στο παρελθόν και τελικά αποκαλύπτεται πως έχει πάει στο παρελθόν( 2000 years συγκεκριμένα, θυμίζει κάποιον από την ανάποδη?)όπου σε περιμένει για την τελική μάχη. Όταν πας εκεί αφού εχεις αντιμετωπίσει τα τέσσερα fiends και έχεις κάνει restore τον κρύσταλο, αποκαλύπτεται πως έχει απορροφήσει τη δύναμή τους και έχει γίνει ο Chaos.( για την ακρίβεια οι Fiends τον μετέφεραν στο παρελθόν, του έδωσαν δύναμη και στη συνέχεια αυτός τα έστειλε στο παρόν) Με αυτό τον τρόπο έχει δημιουργήσει ένα ατελείωτο time loop( σαν ατέρμονο φαύλο κύκλο) όπου σκοτώνεται στο παρόν και στο παρελθόν σκοτώνει αυτός τους ήρωες άρα θα υπάρχει για πάντα. Στο τέλος οι τέσσερις ήρωες τον νικούν με αποτέλεσμα ο φαύλος κύκλος να σπάσει, αλλά παράλληλα με την εξαφάνιση του Garland/ Chaos και του time loop, θα είναι και οι ίδιοι σαν μην υπήρξαν ποτέ( με λίγα λόγια θυσιάζονται για την επαναφορά του Φωτός) Κάτι που συμβαίνει και στο Final Fantasy XV. Μπορεί βέβαια να πέφτω τελείως έξω.

Την σύνδεση για να είμαι ειλικρινής την γυρόφερνα στο μυαλό μου από τα πρώτα κεφάλαια του game, το είχα πει και στον Evans κατ'ιδίαν. Όταν είδα το τέλος όμως και τις αναφορές του Ardyn/ Bahamut για Fallen King συγκινήθηκα και πωρώθηκα πάρα πολυ. Και το τέλος ήταν φανταστικό. Ενώ σε διάφορα σημεία έπαιζαν τμήματα από το main theme του πρώτου Final Fantasy( όχι μόνο όταν βρίσκεις τον κρύσταλο στο 13ο κεφάλαιο που είναι καταπληκτική στιγμή)

Αυτό που γράψατε για messy masterpiece ή diamond in the rough θα έλεγα εγώ, είναι απολύτως ακριβές για να περιγράψει κανείς το game. Κρατήσανε τελικά την ουσία του παιχνιδιού όπως το σκεφτόταν ο Nomura( Versus XIII δεν νομίζω πως είναι τυχαίο σαν τίτλος, καθώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσεις και να πείσεις τους 13 βασιλιάδες πως είσαι worthy) Βασικά ο τίτλος αν είχε ένα φυσιολογικό κύκλο ανάπτυξης και έναν πιο σαφή προσανατολισμό εξαρχής θα μιλούσαμε για ένα επικών διαστάσεων game. Θα αντιμετώπιζες ξεχωριστά κάθε έναν από τους 13 kings( ok τον Regis ουσιαστικά τον βλέπεις σε cut scene αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω), θα έπειθες κάθε έναν από τους Astrals, θα είχες χρόνο στο World of Ruin( όπως γίνεται παραδοασιακά σε όλους τους τίτλους της σειράς)... Αααχ. Και πάλι όμως παραμένει ένα πολύ καλό game με ένα σκασμό content. Απλώς οι fans θα μείνουμε με την σκέψη του τι θα μπορούσανε να είχαν καταφέρει.

A και για την ιστορία, level 65, 75 ώρες και στο playthrough δεν είχα παρά ένα glitch που έγραψα κι εδω, όταν δεν έβγαινε το button prompt για να ανέβω στο chocobo. τυχερός μάλλον με αυτά που γράφατε εδώ)

ΕDIT:
Επίσης κάτι που ξέχασα

 

Τι καταπληκτική στιγμή όταν ο Bahamut έτοιμος να δώσει ένα εκ των finishing blows στον Ifrit κοιτάζει τον Noctis ο οποίος του κάνει νεύμα πως έχει αποδεχθεί τη μοίρα του. Αυτό πάει να πει imho σωστά εκτελεσμένη οικονομία στο storytelling.( aka λιτότητα των εκφράσεων)

[Phantom Duck]

Σχετικά με το 2ο spoiler σου

 

Πώρωση εκείνη η σκηνή. Βέβαια νομίζω πως όλοι μας περιμέναμε Mega Flare και ξενερώσαμε λίγο με τα σπαθάκια, αλλά οκ, να είχαμε να λέγαμε

[Sinclair]

Ισχύει αλλά ήταν εκτελεσμένο πολύ όμορφα. Γιατί με αυτό τον τρόπο

 

αισθανόσουν και την απόγνωση του Ιfrit ενώ προσπαθούσε να αποφύγει, με εντυπωσιακό τρόπο, τα σπαθιά. Με το Mega Flare θα τον έλιωνε απλά ή θα ήταν πιο δύσκολο να αποδοθεί κάτι τέτοιο. Βασικά νομίζω σαν τελική κίνηση πως συνάδει αρκετά και με τον Bahamut/ Dragoon( δεν είναι τυχαίο πως εδώ ο Bahamut φοράει την πανοπλία των Dragoon Knights) Βασικά και η τελική του κίνηση με τα swords ειναι εναρμονισμένη και τον ίδιο τον τίτλο και την αναζήτηση των Royal Weapons. Γενικά η μάχη με τον Ifrit και τον πόλεμο μεταξύ των Astrals ήταν εκτελεσμένη άψογα. Το μόνο που της έλειπε ήταν το σοβαρό challenge- είχα εξοπλιστεί με αρκετά blizzara/ blizzaga Επίσης οι Kings of Lucis, όταν κάνουν την τελική τους επίθεση μέσω του Noctis δεν θυμίζουν το Knights of the Round summon??

Aκόμη

 

Τι τέλεια σκηνή όταν μπαίνεις στην αίθουσα του θρόνου και βλέπεις ποιους έχει κρεμασμένους ο Ardyn γύρω του. Αλλά γνώρισα τον Regis και τη Luna, οι άλλοι δύο ποιοι ήταν?

EDIT:

 

Ούτε που τους κατάλαβα Καλά ο Iedolas πες πάει κι έρχεται, τον Nyx παίζει να μην τον γνωρίζεις, αν δεν έχεις δει το Kingsglaive... Θεωρητικά ο Noctis μπορεί να υποθέσουμε πως έμαθε τι έγινε πίσω στη Citadel και να τον γνώριζε, αλλά και πάλι... oh well

[Grimmtak]

 

Iedolas και Nyx. Προσωπικά ο δεύτερος δεν καταλαβαίνω τι αντίκτυπο έχει στον Noctis

[Evans]

 

Νομίζω δεν ήταν ο Iedolas αλλά ο Ravus, ουσιαστικά δηλαδή οι 4 άνθρωποι που φόρεσαν το δαχτυλίδι για τελευταία φορά.

[Sinclair]

 

Αυτό μου ακούγεται πιο λογικό. Για να είμαι ειλικρινής τον Ravus εκεί που τον λυπήθηκα που τον σκότωσα και το πώς κατέληξε να μοιάζει άλλο τόσο σκεφτόμουν πόσο underdeveloped ήταν. Πιστεύω γι'αυτά τα κενά θα υπάρξει λύση μέσω των episodes. Ευελπιστώ δηλαδή.

[i Have no Equal]

 

Ο Ravus και ολο το chapter 13 ηταν λες και βγηκε απο κακο RE, παρε τα keycard ανοιξε το elevator και στο τελος tyrant style boss. Επισης η μαχη με τον ifrit κορυφαία όντως και με κορυφαιο OST αλλα θα προτιμουσα Bahamut>Mega Flare εννοείται και αφου ηταν weakened τοτε να ερθει η Shiva και να τον αποτελειωσει. Τωρα δεν ειδα καμια απελπισία που λες το εντιθετο, απλα χορευε cappoeira την ωρα που εριχνε τα σπαθια και τα απέφευγε like a boss. Μετα ερχεται η Shiva και τον κανει one shot, οκ γιατι δεν το έκανε απο την αρχη??

Επισης δεν μπορω να πω οτι τρελαθηκα και με το design του Bahamut, προτιμω pure dragon form.

[Sinclair]

 

Εμένα μου θύμισε Project Zero για να είμαι ειλικρινής αλλά οκ καταλαβαίνω τι θες να πεις. Προσωπικά πάντως δεν με ενόχλησε καθόλου. Φαντάζομαι πως ο Bahamut τον αποδυναμώνει προκειμένου να τον αντιμετωπίσει ο Νοct( άλλωστε και αυτό απαιτείται προκειμένου να αποδείξει για τελευταία φορά πως είναι ο chosen one)και τελικά επικαλείται την Shiva για να δώσει το final blow( επί της ουσίας ο Bahamut που είναι κάτι σαν τον Odin στο σύμπαν του 15 ή τον Δία αν θες, δλδ το higher of elements εδώ το holy αν δεν κάνω λάθος, αφαιρεί τμήμα της δύναμης του Ifrit και στο τέλος αφού τον απδυναμώνουν περαιτέρω οι 4 σπάζοντας το κέρατό του έρχεται η Gentiana/ Shiva για να το τελειώσει όπως πρέπει.( ε προφανώς τώρα αυτό γίνεται και για λόγους εντυπωσιασμού) Άλλωστε όλοι ξέρουμε πως Shiva>>>> Ifrit Επιπρόσθετα ο Ifrit όπως φαίνεται και στην Cosmogony είναι από τους πιο δυνατούς Astrals κάτι σαν τον Eωσφόρο, Fallen God στις διάφορες θρησκείες.

Άποψή μου βέβαια, αλλά εδώ να πω αυτό που είπε και ο Evans, πως κατέληξα να το αγαπώ το game και θα το υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου( όπως και το Metal Gear V)

EDIT:
Επιπρόσθετα imho

 

O Ifrit δεν σκοτώνεται- δεν μπορεί να σκοτωθεί- απλώς αποδέχεται την ανωτερότητα του Noctis και κάνει το Covenant μαζί του προκειμένου να εκπληρωθεί η προφητεία( όπως κατά σειρά έκαναν οι Titan, Ramuh, Leviathan- στον τελευταιο η Luna ήταν αυτή που επέτρεψε στον Noctis να τον υποτάξει)

[丹野]

 

Αν βλέπατε την ταινία, ίσως βγάζατε και μόνοι σας νόημα. Ο Ιέντολας δεν φόρεσε ποτέ το δαχτυλίδι. Το ήθελε απελπισμένα. Ο Ρέιβους έτυχε να βρει την ευκαιρία να το φορέσει, γιατί ήταν διψασμένος για δύναμη. Ο Ρέιβους ήταν ο προτελευταίος που το φόρεσε, μα τα ίδια τα Λούτσι (πνεύματα στο δαχτυλίδι) τον αρνήθηκαν. Ο Νυξ ήταν όντως ο τελευταίος που το φόρεσε και τον δέχτηκαν κατόπιν σύστασης του βασιλιά Ρέτζις. Το δαχτυλίδι, αργότερα, επεστράφηκε στην Λούνα που το πήγε στον ίδιο τον Νόκτις μετα θανάτον (επεισόδιο 9). Ο Νόκτις είναι πλέον ο τελευταίος που το φοράει. Οι λόγοι είναι προφανείς στο τέλος.