Fire Emblem: Three Houses

[nooto]

Αν και σχετικα αργα, ανοιγω θεμα μιας και ασχολουμαι με τον τιτλο αυτη την περιοδο και θα ηθελα να γραφω καποια πραγματα καθως προχωραω. Ειμαι κοντα στις 10 ωρες, νομιζω chapter 3 και το παιχνιδι συνεχιζει και ανοιγει οποτε ακομα δεν μπορω να γραψω πολλα πραγματα σχετικα με τους μηχανισμους μιας και δεν εχω καλη εικονα προς το παρον. Δεν εχω παιξει καποιον προηγουμενο τιτλο της σειρας αλλα προκειτια για κλασσικο tactical jrpg σε αντιστοιχια με το FFT και Toluct, απλα εδω υπαρχει και ενα open area hub (με 3d περιηγηση) οπου μπορεις να κανεις διαφορα πραγματα-δραστηριοτητες περα απο μαχες κλπ. Περισσοτερα θα πω στην πορεια. Τα γραφικα παροτι στα video φαινονται χαλια ειναι πολυ καλυτερα απο κοντα (στο φορητο τουλαχιστον) και γενικα δουλευει πολυ το art direction ωστε το παιχνιδι να φαινεται ομορφο συνολικα. Το συστημα μαχης ειναι παρα πολυ καλο, εχω παιξει κοντα στις 5-6 μαχες και ειναι σκετη απολαυση. Btw σε οτι αφορα τη δυσκολια επελεξα hard και classic, με το δευτερο να σημαινει οτι αν πεθανει καποιος στη μαχη, πεθαινει γενικα (υπαρχει ενα time rewind feature αλλα προς το παρον δεν εχω δει πως δουλευει και γενικα προσπαθω να ειμαι οσο πιο προσεκτικος γινεται ωστε να το αποφυγω). Αυτα μεχρι στιγμης, περισσοτερα εν καιρω. Οποιος ενδιαφερεται ή ασχολειται εννοειται περιμενω αποψεις!

[Deus]

Ωραίος Νοοτο.

Θα γράψω αναλυτικά αύριο τις απόψεις μου για το παιχνίδι, είμαι κοντά στο τέλος αλλά επειδή το άφησα πολύ καιρό και το έχω ψιλοξεχάσει αλλά και επειδή τα έχω θαλασσώσει εντελώς με τις επιλογές που έκανα με τα skills μάλλον θα το ξεκινήσω από την αρχή.

Πάντως καλά έκανες και το έβαλες στο Classic Hard, στο normal είναι ψιλοεύκολο και με το classic παίρνεις την κλασσική Fire Emblem εμπειρία.

Περισσότερα θα γράψω αύριο!

[Sinclair]

Ωραίος nooto. Κι εγώ κλασικά το πήρα day one, αλλά ακόμη δεν έχω ελεήσει να παίξω μέχρι τέλους ένα Fire Emblem. Τα μόνα που με κράτησαν αρκετά ήταν το Sacred Stones και το Awakening. Γενικά αυτό το permadeath όσο hardcore και true και να είναι, άλλο τόσο άγχος μου προκαλούσε μόνιμα- σε σημείο να μην μπορώ να ευχαριστηθώ το παιχνίδι από ψυχαναγκασμό.

Για παρόμοιο λόγο παράτησα θυμάμαι και το Yggdra Union στο GBA, που το είχα φτάσει πολύ μακριά και έπαθα πλάκα όταν είδα πως πρέπει να είσαι σε συγκεκριμένα tiles σε συγκεκριμένο χρόνο για να ξεκλειδώσεις items etc

Kακώς το αναφέρω σε θέμα του Fire Emblem, αλλά πραγματικά το Tactics WotL είναι υπερπαιχνιδάρα. Μακάρι να αξιωθώ να παίξω και το Tactics Ogre κάποια στιγμή xD

[Deus]

Σχετικά με το Fire Emblem τώρα.

Μπορώ να πω πως παρόλο που μου αρέσει πολύ η σειρά, απογοητεύτηκα πάρα πολύ από τα τελευταία παιχνίδια. Εξηγώ το γιατί.

Τα παλιότερα Fire Emblem ήταν παιχνίδια που βασιζόταν στην στρατηγική. Οι χαρακτήρες που σου έδινε το παιχνίδι ήταν αρκετοί μεν αλλά όχι ατελείωτοι δε και είχαν όλοι όνομα, ιστορία και μπορούσαν να πεθάνουν στη μάχη αν τους τελειώσουν τα Hit Points. Επομένως, ήταν πολύ σημαντικό να προσέχεις να μην έχεις απώλειες καθώς μπορεί να βρεθείς στο σημείο να μην έχεις αρκετούς χαρακτήρες για να τελειώσεις το παιχνίδι αν είσαι εντελώς απρόσεκτος και χάνεις συνέχεια ήρωες. Επίσης, δεν υπάρχει περιθώριο για grinding: Υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός από μάχες και περιορισμένο XP για να αναβαθμίσεις τους χαρακτήρες σου. Έτσι, το ενδεχόμενο του να κάνεις grinding για ώρες με σκοπό να φτάσεις πολύ υψηλό level όλους τους χαρακτήρες για να βγάζεις τα πάντα με ένα χτύπημα δεν υφίσταται ως πιθανότητα. Φυσικά κάποιος που παίζει συνετά θα το τελειώσει μια χαρά το παιχνίδι: Ο βαθμός δυσκολίας στα περισσότερα Fire Emblem είναι λογικός και δεν ξεφεύγει. Απλά πρόκειται για παιχνίδια που θέλουν μια χ προσπάθεια για να ολοκληρωθούν, δεν παίζουν μόνα τους.

Δυστυχώς, τα τελευταία Fire Emblem άλλαξαν αυτή τη συνταγή. Έχουν γίνει αρκετά πιο εύκολα καθώς δίνεται η δυνατότητα grinding και είναι σημαντικά ευκολότερα. Δοκίμασα το Awakrening που κυκλοφόρησε για το 3DS και δεν μπόρεσα να το τελειώσω. Το παράτησα, βαρέθηκε περίπου στη μέση. Η σειρά είχε χάσει αυτό που την έκανε μοναδική.

Το three houses από την άλλη είναι πολύ καλύτερο σαν παιχνίδι. Πέρα από το ότι είναι πολύ πιο προσεγμένο και ότι παρέχει πρόκληση, έχει πολύ καλό σενάριο, πολύ μεγάλο replay value, εξαιρετικές προσθήκες στο gameplay και γενικότερα είναι φρέσκο. Επίσης, παρόλο που παρέχεται η δυνατότητα grinding, είναι περιορισμένη. Σε γενικές γραμμές με έχει αφήσει με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Νοοτο ποιο house διάλεξες; Εγώ αυτό με την Edelgard.

Sınclaır, Nooto, συμφωνώ απολύτως, το Final Fantasy Tactics είναι παιχνιδάρα και από τα καλύτερα παιχνίδια που έχω παίξει ποτέ και μάλλον έχει το καλύτερο ending που έχω δει. Επίσης, το Tactics Ogre είναι και αυτό αριστούργημα αλλά ίσως είναι το μεγαλύτερο παιχνίδι σε διάρκεια που έχω παίξει, ειλικρινά για 100% θέλει πολλές εκατοντάδες ώρες. Ακόμα δεν έχω καταφέρει να δω όλα τα τέλη...

[Sinclair]

Γενικά θεωρώ πως το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε tactics παιχνίδι είναι να σου παρουσιάζει νέες προκλήσεις εν μέσω της μάχης. Αυτό θυμάμαι μου την είχε δώσει άσχημα σε κάποιο Fire Emblem και πολύ περισσότερο στο Yggrda Union σε σημείο να κάνω rage quit. Ειναι απίστευτα κουραστικό να σκάνε από το πουθενά σε ευνοϊκές θέσεις reinforcements όταν τα πάς καλά μόνο και μόνο στο όνομα της πρόκλησης και του trial and error.( υποτίθεται πως εφόσον έχεις κάνει μια συγκεκριμένη στρατηγική και αποδίδει και φέρθηκες έξυπνα δεν μπορεί να σε πιάνει ο άλλος στον ύπνο πετώντας σου από το πουθενά κάτι που τεχνητά αυξάνει τη δυσκολία- εντάξει μιλάμε βέβαια και αρκετά παλιότερους τίτλους) Πλέον μου φαίνεται σαδιστικό κάτι τέτοιο( σαφώς παιζει ρόλο και η ηλικία και η καθημερινότητα) και χαίρομαι που υπάρχει έστω η επιλογή για να παραμετροποιήσει ο καθένας τη δυσκολία αναλόγως. Αυτός είναι και ο λόγος που παρά τα όποια εξαιρετικά σχόλια δεν πήρα το Wargroove... Δεν έχω χειρότερο από το να παίζω μια μάχη αρκετή ώρα και στο τέλος να πρέπει να κάνω restart xD

Φυσικά και το FF Tactics είχε κάποια σημεία απάλευτα σχετικά νωρίς... Ήταν κάποιες μάχες που με είχαν κάνει να παρατήσω το παιχνίδι όταν το είχα παίξει σε modded ps1 κόπια... Ακόμη και στο PSP νομίζω την 3η φορά κατάφερα και ασχολήθηκα κανονικά με πολλή υπομονή και εννοείται ένα guide από δίπλα για τα δύσκολα.

[nooto]

Ωραια posts guys! Στα δικα μου ειμαι στις 30+ ωρες, chapter 8, εχω επιλεξει και εγω Edelgard, και οπως ειπα παιζω σε hard και classic. Μερικα σχολια πανω σε αυτα που ειπατε περι δυσκολιας:

Γενικά αυτό το permadeath όσο hardcore και true και να είναι, άλλο τόσο άγχος μου προκαλούσε μόνιμα- σε σημείο να μην μπορώ να ευχαριστηθώ το παιχνίδι από ψυχαναγκασμό.

Εδω γενικα υπαρχει η επιλογη να μην εχεις permanent deaths (αν επιλεξεις casual αντι για classic). Επισης ακομα και στο classic εχεις δυνατοτητα να κανεις rewind ακομα και ολη τη μαχη αν καποιος πεθανει ή αν κανεις καποιο λαθος. Στην αρχη μπορεις να το κανεις μονο 3 φορες ανα μαχη, στη συνεχεια μπορεις να το αναπτυξεις και να αυξησεις τον αριθμο.

Δυστυχώς, τα τελευταία Fire Emblem άλλαξαν αυτή τη συνταγή. Έχουν γίνει αρκετά πιο εύκολα καθώς δίνεται η δυνατότητα grinding και είναι σημαντικά ευκολότερα.

Το 3 houses στο hard+classic προσωπικα μου φαινεται δυσκολο. Ειχα πει αρχικα οτι δεν θα χρησιμοποιησω το rewind mechanic αλλα τελικα υπαρχουν μαχες που μετα απο 1 ωρα περιπου μου τελειωσαν οι προσπαθειες και τελικα ανγκαστηκα να ξεκινησω απο την αρχη προκειμενου να μην πεθανει κανενας. Ακομα και σε μαχες που ειμαι op σε σχεση με τα προτεινομενα levels υπαρχουν περιπτωσεις που τα βρισκω σκουρα. Δεν ειναι μονο το θεμα των hp ή του damage που κανεις, πολλες φορες κανεις ενα σχεδιασμο με βαση αυτο που βλεπεις και υπαρχουν σημεια που το παιχνιδι προσθετει κατι ακομα (πχ μια ενεδρα απο αντιπαλους που δεν εβλεπες) και σε κανει να πρεπει να τα ξανασκεφτεις ολα απο την αρχη. Απο την αλλη προσωπικα προτεινω αυτη τη δυσκολια (δεν ξερω πως ειναι στο normal casual) γιατι υπαρχει παρα πολυ ενταση στη μαχη και πραγματικα καθεσαι να σκεφτεις πως πρεπει να το πας.

Παμε τωρα σε εναν μικρο σχολιασμο, θελω να πω οτι γενικα δεν εχω καθολου εμπειρια απο τετοιου ειδους παιχνιδια και αν και εχω στην κατοχη μου διαφορους τιτλους του ειδους (πχ Valkyria Chronicles, FE Awakening, Luct) το μονο παιχνιδι που εχω παιξει και τελειωσει ειναι το The War of the Lions. Αυτο ειναι και καλο και κακο για πολλους λογους και δυστυχως οταν ο μονος τιτλος που εχεις παιξει ειναι ενα πραγματικο αριστουργημα, αυτο σου δημιουργει μια απαθεια για το οτιδηποτε αλλο κυκλοφορει και ανηκει στο ιδιο genre.

Ευτυχως ωστοσο, κατεφερα και βγηκα απο τη λουπα που ειχα μπει και τελικα ξεκινησα το 3 Houses το οποιο μεχρι στιγμης το βρισκω καταπληκτικο. Καταρχην ενα μεγαλο προβλημα που ειχα με τους τιτλους του ειδους ειναι οτι στην πραγματικοτητα εχουν μονο μαχες και τον υπολοιπο χρονο σου τον περνας στα menus, στα cutscenes και διαβαζοντας κειμενα που αφορουν το lore και το story. Εδω αυτο το κομματι παρεχεται interactive στον παικτη. Ο κεντρικος χαρακτηρας ειναι καθηγητης σε μια ακαδημια και το crew ειναι οι μαθητες του. Αναμεσα στις μαχες μπορεις να περιηγηθεις στην ακαδημια (ειναι ενα mini open world hub), να κανεις μαθημα στους μαθητες σου, να μαθεις πραγματα για το lore απο τους npcs, να κανεις διαφορες δραστηριοτητες που αυξανουν τα στατιστικα των χαρακτηρων, να κανεις side quests κλπ, να κανεις δηλαδη οτι κανεις στα υπολοιπα παιχνιδια στα menu πιο διαδραστικα. Η περιηγηση και οι διαφορες δραστηριοτητες ειναι παρα πολυ εθιστικα, και παροτι υπαρχει το στοιχειο της επαναληψης απο ενα σημειο και μετα, δεν σταματα σαν διαδικασια να εχει ενδιαφερον και να προσφερει ολο και κατι καινουργιο. Ταυτοχρονα αυτη η δομη, δινει στον παιχτη την αισθηση οτι υπαρχει ενας κοσμος που ειναι ζωντανος και στον οποιο μπορει να συμμετεχει περα απο τις μαχες. Σε γενικες γραμμες μπορει να το φανταστει καποιος σαν το persona αλλα των tactical rpgs. Να πω βεβαια οτι παροτι στο persona δεν μου αρεσει και τοσο (οσο εχω ασχοληθει γιατι δεν εχω καταφερει να προχωρησω καποιο απο αυτα) εδω το βρισκω παρα πολυ ενδιαφερον. Ισως να ειναι και το setting που με επηρεαζει (βασιλεια, ιντρικες κλπ vs jap school drama).

Στα των μαχων τωρα, το παιχνιδι ακομα ανοιγει αλλα οσο εχω δει μεχρι τωρα θα ελεγα οτι το gameplay ειναι απλα κορυφαιο. Δεν θα πω ακομα πολλα πραγματα γιατι θελω να προχωρησω λιγο ακομα, αλλα οι χαρτες, οι προκλησεις, το στησιμο της καθε μαχης, οι εκπληξεις που κρυβουν καθως και το gameplay αυτο καθεαυτο ειναι απιστευτα δουλεμενα. Το σεναριο επισης μου φαινεται παρα πολυ ενδιαφερον, το ιδιο και το setting και γενικα σου βγαζει κατι απο TWotL αλλα στο πιο χαλαρο (και ιαπωνικο) του. Τελος, το ξερω οτι ειχα σχολιασει πολυ τα γραφικα του παιχνιδιου πριν το παιξω αλλα θα ξαναπω οτι παροτι τεχνικα δεν ειναι κατι τρομερο, σαν τιτλος ειναι πανεμορφος οταν τον δεις απο κοντα. Υπαρχει καταπληκτικο art direction και ακομα και τα περιβαλλοντα εχουν ενα φιλτρο πανω που τα κανει να φαινονται hand drawn πολλες φορες, προσθετοντας στην ολη αισθητικη.

Αυτα μεχρι στιγμης, θα γραψω περισσοτερα στην πορεια. Σε οτι αφορα τα υπολοιπα που λετε, τωρα που ξαναπηρα μπρος ισως πρεπει να πιασω επιτελους το Luct (ισως με αγορα στο vita). To TWotL το θεωρω και εγω αριστουργημα οπως ανεφερα και γενικα θα ηθελα να δω τον 3ο τιτλο του Matsuno για τον οποιο δεν εχω εικονα αυτη τη στιγμη. Και μιας και το ανεφερα, τωρα που εχουν περασει τα χρονια καταληγω τελικα οτι αγαπημενο μου παιχνιδι ολων των εποχων ειναι το Vagrant Story. Περα απο το σεναριο και την καταπληκτικη αισθητικη του (που ειναι για σεμιναριο), περα του οτι ειναι πανεμορφο ακομα και σημερα (θα ηθελα απλα να το φερουν στις συγχρονες τηλεορασεις χωρις να το πειραξουν), το gameplay του συνδιαζει τα καλυτερα στοιχεια απο turn based rpgs, tactical rpgs και action rpgs, μαζι με περιηγηση σε interconected κοσμο. Και το καταλαβαινω καλυτερα τωρα που βλεπω και το 3 Houses, και αποκτω μια παραπανω επαφη με τις tactical δομες ενος συστηματος μαχης. Οπως και να εχει, και για να μην βγω αλλο εκτος θεματος, πολλες φορες θεωρω οτι οι εταιρειες προσπαθουν να καταφερουν κατι που ηδη υπαρχει, κατι που ο Matsuno εκανε 20 χρονια πριν.

[Deus]

Γενικά θεωρώ πως το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε tactics παιχνίδι είναι να σου παρουσιάζει νέες προκλήσεις εν μέσω της μάχης. Αυτό θυμάμαι μου την είχε δώσει άσχημα σε κάποιο Fire Emblem και πολύ περισσότερο στο Yggrda Union σε σημείο να κάνω rage quit. Ειναι απίστευτα κουραστικό να σκάνε από το πουθενά σε ευνοϊκές θέσεις reinforcements όταν τα πάς καλά μόνο και μόνο στο όνομα της πρόκλησης και του trial and error.( υποτίθεται πως εφόσον έχεις κάνει μια συγκεκριμένη στρατηγική και αποδίδει και φέρθηκες έξυπνα δεν μπορεί να σε πιάνει ο άλλος στον ύπνο πετώντας σου από το πουθενά κάτι που τεχνητά αυξάνει τη δυσκολία- εντάξει μιλάμε βέβαια και αρκετά παλιότερους τίτλους) Πλέον μου φαίνεται σαδιστικό κάτι τέτοιο( σαφώς παιζει ρόλο και η ηλικία και η καθημερινότητα) και χαίρομαι που υπάρχει έστω η επιλογή για να παραμετροποιήσει ο καθένας τη δυσκολία αναλόγως. Αυτός είναι και ο λόγος που παρά τα όποια εξαιρετικά σχόλια δεν πήρα το Wargroove... Δεν έχω χειρότερο από το να παίζω μια μάχη αρκετή ώρα και στο τέλος να πρέπει να κάνω restart xD

Φυσικά και το FF Tactics είχε κάποια σημεία απάλευτα σχετικά νωρίς... Ήταν κάποιες μάχες που με είχαν κάνει να παρατήσω το παιχνίδι όταν το είχα παίξει σε modded ps1 κόπια... Ακόμη και στο PSP νομίζω την 3η φορά κατάφερα και ασχολήθηκα κανονικά με πολλή υπομονή και εννοείται ένα guide από δίπλα για τα δύσκολα.

Συμφωνώ απολύτως. Όταν συμβαίνει αυτό τότε το παιχνίδι παύει να είναι strategy, δεν καταστρώνεις στρατηγική απλά βασίζεσαι στην απομνημόνευση. Εννοείται πως χάνει το νόημά του το παιχνίδι. Η χειρότερη εφαρμογή αυτού του συστήματος που έχω δει είναι στο Fire Emblem Awakening: Εκεί όχι μόνο συνέβαινε αυτό, να σκάνε εχθρικές ενισχύσεις από το πουθενά δηλαδή, αλλά όταν εμφανίζονταν οι επιπλέον εχθροί έκαναν κίνηση απαυθείας τον γύρο που έρχονταν! Εννοείται πως καταλήγεις να μετράς 2-3 απώλειες το λιγότερο εκτός αν έχεις ξαναπαίξει τον χάρτη και ξέρεις τι ακολουθεί.

[Deus]

Ωραια posts guys! Στα δικα μου ειμαι στις 30+ ωρες, chapter 8, εχω επιλεξει και εγω Edelgard, και οπως ειπα παιζω σε hard και classic. Μερικα σχολια πανω σε αυτα που ειπατε περι δυσκολιας:


Εδω γενικα υπαρχει η επιλογη να μην εχεις permanent deaths (αν επιλεξεις casual αντι για classic). Επισης ακομα και στο classic εχεις δυνατοτητα να κανεις rewind ακομα και ολη τη μαχη αν καποιος πεθανει ή αν κανεις καποιο λαθος. Στην αρχη μπορεις να το κανεις μονο 3 φορες ανα μαχη, στη συνεχεια μπορεις να το αναπτυξεις και να αυξησεις τον αριθμο.



Το 3 houses στο hard+classic προσωπικα μου φαινεται δυσκολο. Ειχα πει αρχικα οτι δεν θα χρησιμοποιησω το rewind mechanic αλλα τελικα υπαρχουν μαχες που μετα απο 1 ωρα περιπου μου τελειωσαν οι προσπαθειες και τελικα ανγκαστηκα να ξεκινησω απο την αρχη προκειμενου να μην πεθανει κανενας. Ακομα και σε μαχες που ειμαι op σε σχεση με τα προτεινομενα levels υπαρχουν περιπτωσεις που τα βρισκω σκουρα. Δεν ειναι μονο το θεμα των hp ή του damage που κανεις, πολλες φορες κανεις ενα σχεδιασμο με βαση αυτο που βλεπεις και υπαρχουν σημεια που το παιχνιδι προσθετει κατι ακομα (πχ μια ενεδρα απο αντιπαλους που δεν εβλεπες) και σε κανει να πρεπει να τα ξανασκεφτεις ολα απο την αρχη. Απο την αλλη προσωπικα προτεινω αυτη τη δυσκολια (δεν ξερω πως ειναι στο normal casual) γιατι υπαρχει παρα πολυ ενταση στη μαχη και πραγματικα καθεσαι να σκεφτεις πως πρεπει να το πας.

Νοοτο, Sinclair όσο περίεργο και αν σας φαίνεται ο μηχανισμός με το permadeath δεν είναι τόσο brutal όσο φαντάζεστε, στα περισσότερα Fire Emblem, αν το παίζεις στο normal τουλάχιστον, ο βαθμός δυσκολίας δεν είναι πολύ μεγάλος. Φυσικά δεν είναι εύκολα παιχνίδια αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι απάλευτα, με σχετική προσπάθεια τα παιχνίδια βγαίνουν. Υπάρχουν και εξαιρέσεις φυσικά (Radiant Dawn) αλλά σε γενικές γραμμές είναι παιχνίδια που μπορεί να τα τελειώσει ο καθένας. Αυτό ισχύει τουλάχιστον για αυτά που ήρθαν στην δύση, με τα παλιότερα FE που κυκλοφόρησαν στο Super Nıntendo δεν ξέρω τι παίζει.

[/QUOTE]Παμε τωρα σε εναν μικρο σχολιασμο, θελω να πω οτι γενικα δεν εχω καθολου εμπειρια απο τετοιου ειδους παιχνιδια και αν και εχω στην κατοχη μου διαφορους τιτλους του ειδους (πχ Valkyria Chronicles, FE Awakening, Luct) το μονο παιχνιδι που εχω παιξει και τελειωσει ειναι το The War of the Lions. Αυτο ειναι και καλο και κακο για πολλους λογους και δυστυχως οταν ο μονος τιτλος που εχεις παιξει ειναι ενα πραγματικο αριστουργημα, αυτο σου δημιουργει μια απαθεια για το οτιδηποτε αλλο κυκλοφορει και ανηκει στο ιδιο genre.[/QUOTE]

Έχεις δίκιο εδώ. Το Final Fantasy Tactics έθεσε τον πήχυ πάρα πολύ ψηλά και, η αλήθεια να λέγεται, υπάρχουν πάρα πολλά tactics rpgs τα οποία παρόλο που δεν είναι κακά παιχνίδια δεν αξίζουν τον κόπο να ασχοληθείς μαζί τους. Ο λόγος είναι απλός, δεν έχουν να προσφέρουν κάτι συγκλονιστικό που θα σου μείνει. Τώρα που ο χρόνος είναι αγαθό πλέον και το backlog μεγαλύτερο από ποτέ, αναγκαζόμαστε να επιλέγουμε τι θα παίξουμε, δεν έχουμε πλέον την πολυτέλεια να τα τελειώσουμε όλα. Τα Disgaea για παράδειγμα είναι καλά παιχνίδια αλλά δεν έχουν να δώσουν τίποτα πέρα από αστείο σενάριο και ατελείωτο grinding.

Από την άλλη, το Valkyria Chronicles είναι πολύ αξιόλογο και φρέσκο σαν παιχνίδι και έχει να σου δώσει πολλά. Δεν έχει πολύ μεγάλη διάρκεια, γύρω στις 40 ώρες υπολόγισε για 100% ολοκλήρωση, οπότε σου το προτείνω ανεπιφύλακτα αν θέλεις μια πολύ φρέσκια τεράστια gaming εμπειρία. Μπορώ να σου πω περισσότερα αν θέλεις.

[/QUOTE]Ευτυχως ωστοσο, κατεφερα και βγηκα απο τη λουπα που ειχα μπει και τελικα ξεκινησα το 3 Houses το οποιο μεχρι στιγμης το βρισκω καταπληκτικο. Καταρχην ενα μεγαλο προβλημα που ειχα με τους τιτλους του ειδους ειναι οτι στην πραγματικοτητα εχουν μονο μαχες και τον υπολοιπο χρονο σου τον περνας στα menus, στα cutscenes και διαβαζοντας κειμενα που αφορουν το lore και το story. Εδω αυτο το κομματι παρεχεται interactive στον παικτη. Ο κεντρικος χαρακτηρας ειναι καθηγητης σε μια ακαδημια και το crew ειναι οι μαθητες του. Αναμεσα στις μαχες μπορεις να περιηγηθεις στην ακαδημια (ειναι ενα mini open world hub), να κανεις μαθημα στους μαθητες σου, να μαθεις πραγματα για το lore απο τους npcs, να κανεις διαφορες δραστηριοτητες που αυξανουν τα στατιστικα των χαρακτηρων, να κανεις side quests κλπ, να κανεις δηλαδη οτι κανεις στα υπολοιπα παιχνιδια στα menu πιο διαδραστικα. Η περιηγηση και οι διαφορες δραστηριοτητες ειναι παρα πολυ εθιστικα, και παροτι υπαρχει το στοιχειο της επαναληψης απο ενα σημειο και μετα, δεν σταματα σαν διαδικασια να εχει ενδιαφερον και να προσφερει ολο και κατι καινουργιο. Ταυτοχρονα αυτη η δομη, δινει στον παιχτη την αισθηση οτι υπαρχει ενας κοσμος που ειναι ζωντανος και στον οποιο μπορει να συμμετεχει περα απο τις μαχες. Σε γενικες γραμμες μπορει να το φανταστει καποιος σαν το persona αλλα των tactical rpgs. Να πω βεβαια οτι παροτι στο persona δεν μου αρεσει και τοσο (οσο εχω ασχοληθει γιατι δεν εχω καταφερει να προχωρησω καποιο απο αυτα) εδω το βρισκω παρα πολυ ενδιαφερον. Ισως να ειναι και το setting που με επηρεαζει (βασιλεια, ιντρικες κλπ vs jap school drama).

Στα των μαχων τωρα, το παιχνιδι ακομα ανοιγει αλλα οσο εχω δει μεχρι τωρα θα ελεγα οτι το gameplay ειναι απλα κορυφαιο. Δεν θα πω ακομα πολλα πραγματα γιατι θελω να προχωρησω λιγο ακομα, αλλα οι χαρτες, οι προκλησεις, το στησιμο της καθε μαχης, οι εκπληξεις που κρυβουν καθως και το gameplay αυτο καθεαυτο ειναι απιστευτα δουλεμενα. Το σεναριο επισης μου φαινεται παρα πολυ ενδιαφερον, το ιδιο και το setting και γενικα σου βγαζει κατι απο TWotL αλλα στο πιο χαλαρο (και ιαπωνικο) του. Τελος, το ξερω οτι ειχα σχολιασει πολυ τα γραφικα του παιχνιδιου πριν το παιξω αλλα θα ξαναπω οτι παροτι τεχνικα δεν ειναι κατι τρομερο, σαν τιτλος ειναι πανεμορφος οταν τον δεις απο κοντα. Υπαρχει καταπληκτικο art direction και ακομα και τα περιβαλλοντα εχουν ενα φιλτρο πανω που τα κανει να φαινονται hand drawn πολλες φορες, προσθετοντας στην ολη αισθητικη.[/QUOTE]

Συμφωνώ και πάλι, το παιχνίδι έχει μερικές πολύ ουσιώδεις προσθήκες που το κάνουν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα Fire Emblem. Επειδή δεν έχετε παίξει κανένα άλλο να πω πως τα άλλα FE είναι πολύ πιο απλά στο σχεδιασμό, απλά έβλεπες cutscenes και έπειτα σε πετούσε στον επόμενο χάρτη, άντε το πολύ πολύ να σου δίνει την δυνατότητα να κάνεις ένα περιορισμένο customization στους χαρακτήρες σου. Επίσης, έχει και λογική πρόκληση όπως περιέγραψες. Το μόνο κακό είναι πως από ένα σημείο και μετά νιώθεις πως κάνεις τα ίδια και τα ίδια όταν είσαι στο μοναστήρι.

[/QUOTE]Αυτα μεχρι στιγμης, θα γραψω περισσοτερα στην πορεια. Σε οτι αφορα τα υπολοιπα που λετε, τωρα που ξαναπηρα μπρος ισως πρεπει να πιασω επιτελους το Luct (ισως με αγορα στο vita). To TWotL το θεωρω και εγω αριστουργημα οπως ανεφερα και γενικα θα ηθελα να δω τον 3ο τιτλο του Matsuno για τον οποιο δεν εχω εικονα αυτη τη στιγμη. Και μιας και το ανεφερα, τωρα που εχουν περασει τα χρονια καταληγω τελικα οτι αγαπημενο μου παιχνιδι ολων των εποχων ειναι το Vagrant Story. Περα απο το σεναριο και την καταπληκτικη αισθητικη του (που ειναι για σεμιναριο), περα του οτι ειναι πανεμορφο ακομα και σημερα (θα ηθελα απλα να το φερουν στις συγχρονες τηλεορασεις χωρις να το πειραξουν), το gameplay του συνδιαζει τα καλυτερα στοιχεια απο turn based rpgs, tactical rpgs και action rpgs, μαζι με περιηγηση σε interconected κοσμο. Και το καταλαβαινω καλυτερα τωρα που βλεπω και το 3 Houses, και αποκτω μια παραπανω επαφη με τις tactical δομες ενος συστηματος μαχης. Οπως και να εχει, και για να μην βγω αλλο εκτος θεματος, πολλες φορες θεωρω οτι οι εταιρειες προσπαθουν να καταφερουν κατι που ηδη υπαρχει, κατι που ο Matsuno εκανε 20 χρονια πριν.[/QUOTE]

O Matsuno είναι ο αγαπημένος μου Ιάπωνας δημιουργός και ένας από τους αγαπημένους μου game developers γενικότερα, για εμένα είναι στην μαζί με τα ιερά τέρατα της βιομηχανίας (Hideo Kojima, Miyamoto κτλ κτλ) Όλα του τα παιχνίδια έχουν απίστευτό βάθος και καταπληκτικές ιστορίες. Το Vagrant Story το είχα αγοράσει στην εποχή του και το είχα λιώσει αλλά το έχω ξεχάσει εντελώς. Φέτος σχεδιάζω να του ρίξω ένα replay για να το θυμηθώ, είναι ίσως το μοναδικό σημαντικό rpg της Square που έχω παίξει μόνο μια φορά και το έχω ξεχάσει εντελώς, σίγουρα θα το βάλω να το παίξω φέτος στο Vita. Θα γράφω και εντυπώσεις.

Όσον αφορά το LUCT, ένα πράγμα θα πω. Θα μείνετε πλήρως ικανοποιημένοι παιδιά, παρόλο που οι απαιτήσεις σας είναι στον Θεό δεν θα απογοητευτείτε καθόλου. Ένα πράγμα θα πω ακόμα, ο Matsuno έχει επηρεαστεί πολύ έντονα από τον πόλεμο που ξέσπασε όταν διαλύθηκε η Γιουγκοσλαβία.

[Sinclair]

Μη με ιντριγκάρετε τώρα γιατί θα παρατήσω Nioh και θα πιάσω Three Houses( έχω την collectors και σκονίζεται στη βιβλιοθήκη xD )

Το Valkyria Chronicles, το πρώτο, είναι πραγματικά εξαιρετικός τίτλος. Πρέπει να προσπαθήσω πολύ για να βρω αρνητικά πράγματα να πω. Το είχα παίξει στο PS3 πρίν κανά δυο χρόνια και το παράτησα μετά από κανά 20ωρο περίπου γιατί αφενός μεν είχα τρεχάματα με δουλειά, μετακομίσεις, γεννήσεις κτλ κτλ και από την άλλη είχε ανακοινωθεί και το Remaster στο PS4. Γενικά είχα ενθουσιαστεί τότε τόσο πολύ που πέρα από το 2 στο PSP( που το είχα πάρει σε προσφορά όπως και οι περισσότεροι εδώ μέσα φαντάζομαι), πήρα το 3 για το PSP jap( εχει βγει μετάφραση και από ότι διάβαζα έγινε πολύ καλή δουλειά) Επίσης το 4 πλέον βρίσκεται πολυ φθηνά/ Επιπροσθέτως- αυτό πιο πολύ για συλλέκτες φετιχιστές- η εξαιρετική collector's του 4 βρίσκεται amazon.de 40-45€( μου είχε βγει περίπου 54 με μεταφορικά)

Το πρώτο πάντως παραμένει εξαιρετικός τίτλος. Ακόμη και σε αυτό το 20ωρο είχα δει αρκετά πράγματα για να μιλήσω με μεγάλη σιγουριά. Μου άρεσε πάρα πολύ πως παρά το recruiting των χαρκατήρων που έκανες, δενόσουν μαζί τους και αν θυμάμαι καλά υπήρχαν και αποκλειστικές side missions/stories που ξεκλείδωναν για τον καθένα. Επίσης λόγω του immersion στις μάχες( pseudo 3rd person shooter) έβλεπες με την πάροδο του χρόνο τη βελτίωση των χαρακτήρων στο battlefield. Ήταν από τους λίγους τίτλους που έπαιζα την ίδια mission για να τα πάω καλύτερα.

Μακάρι να είχαμε άπειρο χρόνο, μόνο αυτό. xD

[nooto]

Λοιπον για παμε λιγο. Ειμαι κοντα στις 60 ωρες, chapter 16 και φτανω λογικα προς το τελος (το route που εχω επιλεξει εχει 18 κεφαλαια). Καταρχην να πω καποια πραγματα σχετικα με το σεναριο κλπ και το πως πηγαινει η ιστορια μεχρι τωρα. Η υποθεση εχει να κανει με 3 κρατη που αποτελουν τις 3 μεγαλες δυναμεις αυτη τη στιγμη στον κοσμο του παιχνιδιου και τα οποια βρισκονται σε ειρηνη στην παρουσα φαση. Εγγυητης της ειρηνης ειναι το Church of Seiros (στην πραγματικοτητα οι κυβερνησεις λειτουργουν κατω απο την καθοδηγηση της εκκλησιάς) και οι ευγενεις απο καθε κρατος εκπαιδευονται ας το πουμε απο το μικρο κρατιδιο της εκκλησιας που συνορεύει με τα 3 βασιλεια. Ο κεντρικος χαρακτηρας βρισκεται να ειναι καθηγητης στο μερος που εκπαιδευονται οι ευγενεις αλλα γενικα υπαρχει ενα μυστηριο γυρω απο το παρελθον του (το οποιο ουτε ο ιδιος θυμαται ακριβως). Στην αρχη του παιχνιδιου καλείται να επιλεξει τους ευγενεις του κρατους τους οποιους θα εκπεδευσει. Οποτε το σεναριο εχει να κανει κατα κυριο λογο με τις ισορροπίες αναμεσα σε αυτα τα 3 βασιλεια, το ρολο της εκκλησιας και τελος με το παρελθον του πρωταγωνιστη.

Το παιχνιδι χωριζεται σε 2 chapters και αναλογα με το ποιο βασιλειο επιλεξεις στην αρχη, νομιζω οτι βλεπεις ενα πανομοιοτυπο chapter 1 αλλα ενα διαφορετικο chapter 2. Οπως εγραψα και στο προηγουμενο post, το παιχνιδι εχει ενα κεντρικο hub στο οποιο μπορεις να κανεις διαφορες δραστηριοτητες με τους μαθητες σου μεσω των οποιων μαθαινεις καλυτερα και τους χαρακτηρες του βασιλειου που εχει επιλεξει. Με αυτο θελω να πω οτι παροτι το chapter 1 ειναι μαλλον ιδιο σε ολες τις επιλογες, υπαρχει διαφορετικο υλικο διοτι εχεις αλλους χαρακτηρες καθε φορα, με διαφορετικο backrgound κλπ. Οπως εγραψα το κομματι των δραστηριοτητων ειναι πολυ ωραια υλοποιημενο διοτι πραγματικα βοηθαει στο να μαθεις πραγματα για τους ανθρωπους που εχεις στο team και να δεθεις μαζι τους. Παροτι η ομαδα σου αποτελειται απο πολλα ατομα, μετα απο λιγες ωρες θα θυμασαι τα ονοματα, το χαρακτηρα και την ιστορια ολων. Οποτε θελω να καταληξω οτι το cast ειναι πολυ memorable και η δομη του παινχιδιου βοηθαει πολυ σε αυτο.

Τωρα εγω οπως ανεφερα επελεξα τους Black Eagles, το μονο βασιλειο που στην αρχη του chapter 2 εχει δυο διαφορετικα routes αναλογα με μια επιλογη που εχεις να κανεις (οποτε υπαρχουν 4 τελη συνολικα και 4 διαφορετικα routes αν θες να δεις ολη την ιστορια). Η εταιρεια εχει επιλεξει να χωρίσει καπως την ιστορια σε αυτα τα 4 κομματια, οποτε υποθετω οτι δεν θα απαντηθουν ολα μου τα ερωτηματα μετα το τελος του παιχνιδιου. Τωρα δυστυχως το route που επελεξα δεν μου αρεσει ιδιαιτερα (Crimson Flower), στην αρχη μου φαινοταν η σωστη επιλογη αλλα δεν περιμενα οι εξελιξεις να ειναι τοσο δραματικες. Επιπλεον στην επιλογη μου επαιξε ρολο το γεγονος οτι φαινοταν οτι θα μαθω περισσοτερα πραγματα για τον ηρωα, αλλα η ιστορια τελικα στρεφεται κυριως προς την Edelgard και δεν ξερω κατα ποσο θα απαντηθουν να ερωτηματα που με εκαιγαν περισσοτερο. Επισης σε πολλα απο τα events που ακολολουθουν δεν εχεις πολλες επιλογες με συνεπεια ο κεντρικος χαρακτηρας να κανει πραγματα τα οποια δεν θα ηθελα να κανει. Οπως και να εχει εχω κρατησει ενα δευτερο save file και ενω στην αρχη υπολογιζα οτι θα παιξω το παιχνιδι μονο μια φορα, τωρα μαλλον θα παω να δω και το alternative route των black eagles μιας και η συνολικη γευση που εχω μεχρι τωρα ειναι αρκετα πικρη. Γενικα παντως το σεναριο εχει πολυ ενδιαφερον και δημιουργει συναισθηματα στον παικτη, οποτε θα το εβαζα μεσα στα δυνατα χαρτια του παιχνιδιου. Θα δουμε τωρα και στην πορεια βεβαια.

Στα του gameplay, το παιχνιδι εκει ειναι που λαμπει κατα τη γνωμη μου. Καθε χαρακτηρας εχει προσβαση σε 4 κλασεις απο jobs (απο beginner μεχρι master) και καθε κλαση εχει πολλα διαφορετικα jobs. Οι χαρακτηρες οταν ξεκινουν εχουν μια προδιαθεση αλλα γενικα εχεις την ελευθερια να κανεις οτι θες, να δομησεις το team σου οπως επιλεξεις κοκ. Οι χαρτες ειναι παρα πολυ καλοι (και με καταπληκτικο presentation που σου δινει την εικονα οτι οντως γινεται μεγαλη μαχη) και τα challenges, objectives κλπ εχουν τεραστια ποικιλια και τεσταρουν συνεχεια το συστημα μαχης, ποσο το εχεις κατανοησει αλλα και το ποσο μπορεις να παιξεις μαζι του. Το μονο που δεν μου αρεσει ειναι αυτο που ειπε ο Deus, υπαρχουν και εδω αρκετες στιγμες που υπαρχουν ενεδρες ή εχθροι που εμφανιζονται ξαφνικα και ενω στην αρχη φαινεται ωραιο γιατι προστιθεται κατι νεο στην προσσεγγιση σου, απο ενα σημειο και μετα καταντα εκνευριστικο. Παντως overall το συστημα μαχης ειναι απιστευτα απολαυστικο, πολυ tactical και πολυ ωραια οπτικοποιημενο (με πανεμορφα animations-χαρτες-περιοχες κλπ). Δεν θελω να μπω σε πιο τεχνικα πραγματα γιατι δεν ξερω αν εχει νοημα, αλλα οποιος ενδιαφερεται μπορω να κανω αναλυτικη περιγραφη. Παντως θα μεινετε πολυ ικανοποιημενοι.

Αυτα μεχρι στιγμης, θελω να δω που θα παει σεναριακα και θα κανω ακομα ενα post οταν τελειωσω. Παντως ναι, παροτι δεν το υπολογιζα, θα κανω μαλλον ακομα ενα playthrough στο chapter 2 για να δω το εναλλακτικο route των Black Eagles.

[nooto]

Τελος με το ρολοι του παιχνιδιου να γραφει 71 ωρες (και το ρολοι του switch 90 ). Οι 2 τελευταιες μαχες (chapters 17 & 18) μου αλλαξαν καπως τα φωτα, το παιχνιδι κλειδωνει κιολας χωρις να σε ειδοποιησει και δεν προλαβα να κανω καποια certificates ετσι ωστε οι χαρακτηρες μου να εχουν προσβαση και σε αλλες κλασεις, κατι που πιθανον να βοηθουσε. Η τελικη μαχη στο Crimson Flower ηταν αρκετα κουραστικη, θελει πολυ προσοχη και ανα πασα στιγμη μπορεις να κανεις καποιο λαθος που να σε αναγκασει να την παιξεις απο την αρχη. Καποια στιγμη καταλαβα ποια ειναι η οptimal στρατηγικη για το δικο μου setup αλλα προς το τελος καποιοι χαρακτηρες μου πεθαναν, αλλα πηγα για τερματισμο οπως και να εχει γιατι δεν αντεχα να την παιξω απο την αρχη για αλλη μια φορα (ειχα καταναλωσει και ολα τα rewinds). Η μαχη στο chapter 17 απο την αλλη παροτι παρα πολυ δυσκολη επισης, ειναι νομιζω απο τις καλυτερες μαχες που εχω παιξει ever, πανεξυπνα στημενη και με σωστη αναλογια αναμεσα στο trial n error και στην ελευθερια για αυτοσχεδιασμο. Γενικα το Crimson Flower ειναι ισως απ'οτι διαβασα απο τα δυσκολα routes, τελειωνει πιο νωρις απο τα αλλα με συνεπεια να μην εχεις αναπτυξει τοσο πολυ τους χαρακτηρες σου και οπως εγραψα κλειδωνει και αποτομα και επειδη δεν το γνωριζεις, ισως κανεις λαθος στο optimization των χαρακτηρων σου. Μιλωντας για optimization, προς το τελος καταλαβα οτι τα ειχα κανει σαλατα λιγο με τις κλασεις, τα goals αλλα και τα support levels και αν ξεκιναγα τωρα το παιχνιδι θα τα ειχα κανει ολα αρκετα διαφορετικα. Επισης δεν εκανα reqruits αλλων χαρακτηρων (εκτος απο τους αλλους δυο καθηγητες) με το σκεπτικο οτι ηθελα να κρατησω το core team ακεραιο και να επικεντρωθω σε αυτους χωρις να πολυμπλεξω με αλλα members που σεναριακα θα εκαναν το παιχνιδι πιο βαρυ, αλλα επισης κρινοντας απο το πως πηγαν οι τελευταιες μαχες, δεν ξερω αν ηταν καλη ιδεα. Σε οτι αφορα τη δυσκολια btw, το παιχνιδι το βρηκα πολυ δυσκολο σε καποιες απο τις μαχες αλλα θα ελεγα οτι αυτο εχει να κανει με το γεγονος οτι σε hard classic απο τη μια οι χαρακτηρες πεθαινουν αν τους χασεις στη μαχη, απο την αλλη δεν μπορεις να κανεις grinding καθως καθε extra μαχη τρωει activity points τα οποια ειναι περιορισμενα και πρεπει να σκεφτεις που ειναι καλυτερο να τα καταναλωσεις. Στη normal δυσκολια δεν υπαρχουν αυτες οι δομες οποτε υποθετω οτι το παιχνιδι θα ειναι αρκετα ευκολο.

Παμε τωρα στα του σεναριου. Η πικρη γευση η οποια ανεφερα συνεχισε να υπαρχει, το crimson flower οντως επικεντρωνεται στην Edelgard, δεν εξηγει σχεδον κανενα απο τα υπολοιπα major plot points και γενικοτερα επαληθευεται η εντυπωση που ειχα οτι η ιστορια ειναι μοιρασμενη στα 4 routes και καθε route εχει ενα 25% του ολου plot. Υπο αυτη τη εννοια δεν ειναι ακριβως οτι το παιχνιδι εχει replay value, ειναι οτι για να καταλαβεις ακριβως τι γινεται πρεπει να δεις ουτως ή αλλως τα υπολοιπα routes και στα routes αυτα δεν κανεις ακριβως replay, υπαρχουν αλλοι χαρτες, αλλες μαχες, αλλα bosses αλλοι χαρακτηρες για να γνωρισεις. Χαρακτηριστικο ειναι οτι εμφανιζονται καποιοι χαρακτηρες πχ 1 φορα σε ολο το crimson flower για 5 λεπτα, δεν καταλαβαινεις ακριβως ποιος ειναι ο ρολος τους και στη συνεχεια αντιλαμβανεσαι οτι αυτοι οι χαρακτηρες ειναι major σε αλλα routes. Τωρα το κακο ειναι οτι το παιχνιδι ειναι πολυ μεγαλο για να στηριξει 4 playthroughs χωρις να παθεις overdose, οποτε θα προτιμουσα ενα campain 30 ωρων για καθε ενα απο τα houses. Απο την αλλη βεβαια αν ειχες πιο μικρα campains μπορει να υπηρχε κριτικη οτι το παιχνιδι ειναι μικρο και υπαρχει υλικο που ανακυκλωνεται μεσα στα πολλαπλα playthroughs. Οπως και να εχει αν καποιος θελει ενα παραδειγμα μπορει να φανταστει το Kingdom Hearts BBS, καπως ετσι ειναι δομημενο το παιχνιδι σε οτι αφορα την ιστορια. Σε οτι αφορα συγκεκριμενα το Crimson Flower route, αν ειναι να παιξει το παιχνιδι κανεις μονο μια φορα θα ελεγα να μην διαλεξει την Edelgard. Αν θελει να ριξει πολλα playthroughs θα ελεγα παλι να μην ξεκινησει απο την Edelgard. O λογος ειναι οτι σε καθε περιπτωση το σεναριο εχει μια δραματικη τροπη σε καποιο σημειο και η Edelgard ειναι η μονη που ακολουθει μια διαφορετικη διαδρομη απο τους υπολοιπυς χαρακτηρες. Κατω απο αυτο το σκεπτικο οι Black Eagles ειναι οι πιο ξεχωριστοι σαν ομαδα, αποτελουν την αλλη πλευρα του νομισματος, αλλα για να εκτιμησεις αυτη την αλλη πλευρα θα πρεπει μαλλον να επιλεξεις τα υπολοιπα teams και να τους δεις πρωτα ως εξωτερικος παρατηρητης. Σε καθε περιπτωση, το τελος μου αρεσε παρα πολυ και ειναι αρκετα ικανοποιητικο.

Το παιχνιδι overall θεωρω οτι ειναι απο τα καλυτερα του switch, με πραγματικα φανταστικο και εθιστικο gameplay, πολυ καλο presentation (εκτος απο καποια frame drops στο κεντρικο up), με εξαιρετικη μου μουσικη επενδυση, καταπληκτιο cast, και παρα πολυ ενδιαφερον σεναριο. Σε οτι αφορα το τελευταιο, ειχα διαβασει οτι γενικα τα παιχνιδια της σειρας δεν εχουν κατι ιδιαιτερο σε αυτον τον τομεα, εδω ομως μπορω να πω οτι εμεινα παρα πολυ ικανοποιημενος και θελω να συνεχισω να παιζω το παιχνιδι για δω ολη την ιστορια. Αυτα, αυτη τη στιγμη ειμαι σε φαση που δεν ξερω αν πρεπει να πιασω κατι αλλο ή να συνεχισω καπακια NG+. Προς το παρον κλεινω προς το δευτερο, οποτε σε περιπτωση που συνεχισω θα γραψω εκ νεου εντυπωσεις.

[nooto]

Δεν εχω γραψει εδω και αρκετο καιρο αλλα τελικα συνεχιζω το παιχνιδι σε NG+. Παροτι οπως εγραψα ο τιτλος ειναι μεγαλος, το gameplay ειναι τοσο εθιστικο + υπαρχει πολυ νεο content απο πλευρας story, character develοpment κλπ + ηθελα να δω το που θα παει η ιστορια, που εν τελει το συνεχισα. Ειμαι ηδη κεφαλαιο 14 και παιζω με τους Golden Deer αυτη τη φορα μιας και απ'οτι διαβασα ειναι το house που κανει focus λιγοτερο στις προσωπικοτητες και αναλυει περισσοτερο οτι εχει να κανει με το story και την κεντρικη πλοκη. Οποτε συνεχιζουμε, το NG+ κανει πολλες qol προσθηκες ετσι ωστε κυριως στην αρχη να μπορεις να εισαι πιο ανετος και να πας το παιχνιδι πιο γρηγορα, να εχεις παραπανω επιλογες στο πως θα αναπτυξεις τους χαρακτηρες σου κοκ. Γενικα εχει πολυ καλη δομη και συμφωνω με τον ihne που ειχε γραψει κατι αντιστοιχο σε καποιο αλλο thread αν δεν κανω λαθος. Λογικα θα γραψω ξανα και στην πορεια, παντως ναι το γεγονος οτι το παιχνιδι με κραταει μεχρι τωρα (ειδικα για ng+ σε τιτλο τετοιου μεγεθους) δειχνει το ποσο καλοδουλεμενο ειναι.

[Deus]

Ωραία ποστς.

Όπως είχα ξαναγράψει το παιχνίδι θα το ξαναπιάσω από την αρχή, τα θαλάσσωσα εντελώς όσον αφορά τα skills, πέρασε και αρκετός καιρός και το λογικότερο θα ήταν να το ξαναρχίσω.

Για εμένα το δύσκολο είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού είναι το ίδιο ανεξαρτήτως του ποιο house επιλέξεις. Έτσι φαντάζομαι ότι θα είναι πάρα πολύ βαρετό να ξανακάνεις τα social activities. Φαντάζομαι ότι το ζουμί θα είναι στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού, εκεί θα διαφέρει η πλοκή.

Μια ερώτηση μόνο, από πρόκληση πως σου φάνηκε;

[nooto]

Μια ερώτηση μόνο, από πρόκληση πως σου φάνηκε;

To πρωτο playthrough οπως εγραψα μου φανηκε αρκετα δυσκολο. Στο δευτερο που ξερω τι κανω βεβαια μου φαινεται σχετικα ευκολο. Κοιτα εγω γενικα δεν εκανα κανενα reqruit με το σκεπτικο οτι τους υπολοιπους χαρακτηρες θελω να τους δω στα δικα τους σεναρια. Επισης τα εκανα σαλατα με τα skills, πχ δεν ειχα fliers και γενικοτερα τα goals δεν τα αλλαζα και πολυ με συνεπεια να καταληξω σε καθε χαρακτηρα με 1-2 Α+ και τα υπολοιπα E. Επισης λογω αυτου δεν μπορουσα να ανοιξω την master class σχεδον κανενος χαρακτηρα. Σχετικα με το τελευταιο, σε οποιον ξεκινησει το παιχνιδι για πρωτη φορα θα προτεινα να κοιταξει εξαρχης τα master classes και να δει πανω κατω τι θα ηθελε να κανει για καθε χαρακτηρα ωστε να τον αναπτυξει αναλόγως. Οπως και να εχει παντως στο πρωτο playthrough υπαρχουν μαχες που για μενα ηταν πολυ δυσκολες (paralogues πχ) και απορω με καποιους στο net που λενε οτι το παιχνιδι ειναι πανευκολο. Συμφωνω οτι αν ξερεις τι κανεις, ναι ειναι πολυ βατο ακομα και στο hard-classic, αλλα στην πρωτη επαφη μου φαινεται δυσκολο να μην τα βρεις σκουρα σε καποια σημεια.

Για εμένα το δύσκολο είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του παιχνιδιού είναι το ίδιο ανεξαρτήτως του ποιο house επιλέξεις. Έτσι φαντάζομαι ότι θα είναι πάρα πολύ βαρετό να ξανακάνεις τα social activities. Φαντάζομαι ότι το ζουμί θα είναι στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού, εκεί θα διαφέρει η πλοκή.

Το part 2 μεχρι τωρα ναι ειναι αλλο content. Το part 1 δεν ειναι ακριβως το ιδιο, ειναι πανω κατω οι ιδιες σκηνες (με καποιες νεες) αλλα επειδη συμμετεχουν αλλοι χαρακτηρες βλεπεις-μαθαινεις αλλα πραγματα. Το καλο ειναι οτι αν δεν εχεις κανει reqruits, ολα τα support conversations ειναι επισης καινουργιο υλικο, αν απο την αλλη ειχες κανει reqruits τους χαρακτηρες του house που παιζεις στο δευτερο σου playthrough, τοτε στο NG+ μπορεις να ξεκλειδωσεις τα support level τους και τα skill τους και να πας το part 1 σφαιρα κανοντας μονο τα battles της κεντρικης πλοκης. Εγω τωρα που κανω το πρωτο, και παλι δεν μπορω να πω οτι βαρεθηκα στο part 1, ηταν σχετικα φρεσκο γιατι ειναι καινουργιο το team και βλεπεις τα γεγονοτα κατω απο τη δικη τους οπτικη.

[nooto]

Τελος το NG+ με το ρολοι του switch να λεει 170 ωρες lol (ποιος το περιμενε οτι θα σπασω το ρεκορ που ειχα στο zelda). To τρελο ειναι οτι δεν νιωθω να εχω βαρεθει και ανετα θα μπορουσα να παω να δω και το τελευταιο route με τους Blue Lions . Το Golden Deer playthrough ηταν απολαυστικοτατο (ενταξει το ελιωσα αυτη τη φορα, εκανα σχεδον τα παντα) και πραγματικα απανταει σχεδον ολα τα ερωτηματα που μπορει να εχει κανεις σε σχεση με την κεντρικη ιστορια. Υπαρχουν καποια κενα ακομη αλλα νομιζω οτι αυτος θα ειναι και ο ρολος του τελευταιου route (μαζι με πολλα αλλα βεβαια). Ωστοσο σε αντιθεση με τους Black Eagles και το route της Edelgard (αυτο που επιλεγεις να πας μαζι της) οπου και δεν μαθαινεις τιποτα και η ιστορια στρεφεται καθαρα πανω της και ξεχναει ολα τα plot points, το route του Claude κανει ακριβως το αντιθετο και κατα συνεπεια ειναι και το house που προτεινω σε οποιον θελει να κανει μονο ενα platyhrough στο παιχνιδι. Τωρα δε που καταλαβα τι γινεται θεωρω οτι η ιστορια ηταν εν τελει παρα πολυ καλη και με ικανοποιησε στο επακρο ο τροπος που απαντησαν ολα τα ερωτηματα μου.

Να πω επισης οτι δυστυχως, η Edelgard επεσε ακομα περισσοτερο στα ματια μου γιατι μαθαινοντας τι πραγματικα συμβαινει, βλεπεις το οτι, οτι κανει το κανει χωρις να εχει γνωση της αληθειας. Ειναι ενας χαρακτηρας που εχει δικιο στην κριτικη που κανει απεναντι στο συστημα, αλλα δεν γνωριζει το γιατι το συστημα ειναι οπως ειναι, δεν ενδιαφερεται να μαθει και ειναι πολυ απολυτη στην προσεγγιση της. Ειναι ο ορισμος του ο σκοπος αγιάζει τα μεσα και ενω υποτιθεται οτι μεσα απο το δικο της route θα περιμενε κανεις οτι θα την καταλαβεις περισσοτερο και θα την δικαιολογησεις, εχοντας δει πλεον το τι συμβαινει πραγματικα, μαλλον το route της εχει ακριβως το αντιθετο αποτελεσμα. Γιατι αν ειχε προσπαθησει να ψαχτει λιγο περισσοτερο πιθανον να αμφισβητούσε ακομα και εκεινη τις πραξεις της. Ο Claude αντιθετα ειναι πολυ πιο γοητευτικος χαρακτηρας, εχει και ο ιδιος περιπου την ιδια αποψη με την Edelgard αλλα τον ενδιαφερει να μαθει την αληθεια, τον ενδιαφερει να εχει την γνωση πριν παρει οποιαδηποτε αποφαση. Παραλληλα το route του Claude μου φανηκε και πιο ταιριαστο σαν ιστορια για τον Byleth και την Sothis.

Επισης το route της Edelgard οπως εγραψα για καποιο λογο εχει μονο 18 κεφαλαια και κανενα cutscene στο part 2, ενω στου Claude υπαρχουν 22 κεφαλαια και ειναι γεματο cutscenes (που ειναι υπεροχα). Επισης μου αρεσαν πιο πολυ και οι χαρτες καθως και η προκληση, δεν ξερω αν ειναι επειδη εμαθα πλεον το παιχνιδι αλλα δεν υπηρχαν αυτα τα τρελα spikes στη δυσκολια εδω, ουτε ενεδρες που σκαγαν απο το πουθενα και επρεπε να ξανα-αρχισεις τη μαχη απο το μηδεν. Η ανοδος στη δυσκολια ηταν πολυ πιο ομαλη και ολες οι μαχες παρα πολυ ευχαριστες και καθολου cheap.

Για αρνητικα τωρα, οκ δεν εχω και πολλα, καποια τεχνικα θεματα που ηδη ανεφερα σε οτι αφορα το framerate εδω και εκει και το γεγονος οτι το παιχνιδι μπορει οντως να φανει σε καποιον επαναλαμβανομενο απο ενα σημειο και μετα (ειδικα τα daily activities). Επισης ρε γαμωτο θα ηθελα να τους δωσουν κανενα τρελο budget να φτιαξουν το παιχνιδι οπως το γουσταρουν. Πχ, θα ηθελα περισσοτερα cutscenes γιατι το animation ειναι εκπληκτικο ή θα ηθελα στο part 2 να μην εισαι παλι στο μοναστηρι αλλα να υπαρχει ενα διαφορετικο hub αναλογα με το house που διαλεγεις. Υπαρχουν επισης σκηνες που δεν ειναι animated (εχει τη γοητεια του το να βλεπεις διαλογους σε μαυρη οθονη γιατι δουλευει η φαντασια σου αλλα οκ ) και γενικοτερα το παιχνιδι θα κερδιζε πολλα αν ειχε μεγαλυτερο budget. Ειναι τιτλος που φωναζει για ΑΑΑ παραγωγη, θα ηταν επος...

Ε αυτα, ενταξει τι να πω δειτε το οπωσδηποτε, εγω οπως ειπα δεν εχω παιξει πολλα παιχνιδια του ειδους αλλα με αυτο κόλλησα. Μενει ακομα να δω το route του Dimitri αλλα θα κανω ενα διάλειμμα μπας και παιξω και κανενα αλλο παιχνιδι . (αγορασα το Hollow Knight και λεω να το ξεκινησω επιτελους). Να δω ποτε θα παιξω το remake του VII. Θα επανελθω σιγουρα παντως στο thread (ισως και συντομα) και θα ενημερωσω ξανα .