I just finished

[ChrisTop]

Don't worry, δεν φαίνεσαι απότομος.

Προφανώς και δεν υπάρχει σύγκριση ακόμα, αλλά επειδή το καλό δράμα τραβάει κόσμο λογικά είναι θέμα χρόνου. Πάντως το 'χεις υποτιμήσει το GTA. H γραφή του είναι Top Notch σάτιρα και το όλο πακέτο έχει σαν αποτέλεσμα να την έχει δει (και να έχει, έστω υποσυνείδητα, επηρεάσει) πάνω από 100 εκατομμύρια κόσμος. Φοβερό επίτευγμα.

[Evans]

Plot twist-τα πεθερικά είναι μέλη του forum!

Μια που αναφέρθηκες στο #gamergate, δεδομένου ότι ασχολείσαι αρκετά με το χώρο θα ήθελες να ανοίξεις ένα νήμα όπου θα αναφέρεις τις σκέψεις σου πάνω στο θέμα; Έχει ενδιαφέρον να το δούμε από τη σκοπιά κάποιου που ασχολείται με τις κοινωνικές προεκτάσεις του gaming.

Χαχαχαχα αν είχαμε κοινό ενδιαφέρον τα video games, μάλλον θα τα πηγαίναμε καλά τόσα χρόνια XD .

Εν πάση περιπτώσει, δεν ασχολούμαι τόσο με τις κοινωνικές προεκτάσεις του gaming, όσο με το πώς μπορούμε να σχεδιάζουμε/ αναπτύσσουμε εύχρηστες τεχνολογίες. Ακαδημαϊκά ο τομέας λέγεται Human Computer Interaction (HCI), ενώ στην αγορά εργασίας συνήθως τον βρίσκεις ως User Experience/ User Architect/ User Researcher/ Designer κτλ. Έχω μία μεγάλη σχετικά επαφή με game studies literature κυρίως λόγω του ότι το case study μου είναι το Minecraft και το πώς ο κόσμος το χρησιμοποιεί ως επαγγελματική πλατφόρμα για να βγάζει χρήμα. Απλώς μέσα από συνέδρια, ομιλίες και διάφορα events έχει τύχει να γνωρίσω και μιλήσω με αρκετό κόσμο που ασχολείται με διάφορα θέματα, αν και για να είμαι ειλικρινής τους καθαρά κοινωνιολόγους/ ανθρωπολόγους δεν μπορώ να τους παρακολουθήσω . Ο τομέας μου είναι αρκετά πρακτικός, με τη μεθοδολογία που ακολουθώ να πατάει αρκετά πάνω σε κοινωνιολογία.

Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να συζητήσουμε ανεξαρτήτως αυτού για το #gamergate.

OK σας έπρηξα, let's move on XD .

Edit:

@Chris ναι το πιστεύω κι εγώ ότι το έχω υποτημίσει και θέλω πολύ να το παίξω. Απλώς δεν έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου τι είναι το art game και τι πάει το medium μπροστά. Το GTA και να μην είχε τέτοια γραφή, θεωρώ ότι και πάλι θα πουλούσε πολύ. Το portal πχ που ανέφερες, όπως και το stanley parable, αποτελούν παιχνίδια που λένε κάτι με έναν τρόπο που κανένα άλλο medium δε θα μπορούσε να πει. Για παράδειγμα όταν μπαίνεις μέσα στην αποθήκη που σε διέταξε η φωνή να μην μπεις και παραμείνεις μέσα ενώ η φωνή σε κράζει αποτελεί μία εμπειρία unique to videogames.

Είναι λίγο thin lines όλα αυτά βέβαια και περισσότερο food for thought. Good chat όπως και να έχει και χαίρομαι που έπαιξες το gone home κι έγινε αυτή η συζητησούλα . Αν το GTA ήταν παιχνίδι των 10 ωρών κι όχι των... άπειρων θα το δρομολογούσα άμεσα :/ .

[nooto]

Witcher και GTA δε θεωρώ ότι καταφέρνουν κάτι παραπάνω από το να πουν μια καθιερωμένη ιστορία με τους καθιερωμένα δανεισμένα tropes από ταινίες. Braid, fire watch, witness, passage, the path, gone home, dear Esther, that game company, αυτά ναι, είναι avant garde, το nouvelle vague του gaming άμα θέλετε, που κάνουν τον δημιουργό auter και πάνε το medium μπροστά, το αναδεικνύουν ως κάτι νέο, ως ένα είδος τέχνης που είναι ανεξάρτητο από τα αλλά, με δικό του ταυτότητα.

Γενικα προσωπικα θεωρω οτι υπαρχουν και πιο mainstream τιτλοι που πετυχαινουν ενα νεο ειδος αφηγησης και κλασσικα παραδειγματα ας πουμε που εχω αναφερει κατα καιρους ειναι Half Life 2 και τα Souls, η αφηγηση των οποιων γινεται κατα κυριο λογο μεσα απο τη περιηγηση του παιχτη μεσα στο περιβαλλον του παιχνιδιου. Γιατι ειναι ξεχωριστο? Γιατι εξελισσεται διαδραστικα με βαση το τι κανει ο παικτης αλλα και το τι παρατηρει κατα τη διαρκεια του ταξιδιου του (το προβλημα εδω ειναι οτι εχω δει παικτες που λενε οτι αυτα τα παιχνιδια δεν εχουν σεναριο βεβαια ακριβως επειδη ο μεσος τιτλος συνηθως δανειζεται στοιχεια απο αλλα μεσα οποτε παιχνιδια οπως αυτα ξεφευγουν απο τη νορμα και παρουσιαζουν κατι που πιθανον να θελει χρονια για να γινει established ως unique video game τροπος για να λες ιστοριες). Το Flower ειναι κατι αντιστοιχο imo αλλα σε τελειως αλλο επιπεδο και προσεφερει κατι πραγματικα μοναδικο που πρεπει κανεις να το δει για να καταλαβει περι τινος προκειται καθως ειναι δυσκολο να περιγραφει. Αν φτιαξουμε θεμα, θα γραψω εννοειται εντυπωσεις, πιστευω οτι θα γινει ωραια κουβεντα, overall παντως θεωρω οτι οποιος ενδιαφερεται για τετοια πραγματα ειναι ενας απο τους βασικους τιτλους που πρεπει να δει. Παρεπιπτοντως, αντιστοιχη λογικη αλλα καπως πιο scaled down εχει και το Journey.

Τελος σαν αναφορες μη indie παιχνιδιων που ειναι special σε αυτα τα θεματα θα ηθελα να βαλω το Tearaway και ισως και το Alan Wake, για διαφορετικους λογους το καθενα αλλα και σε σχεση με αυτα που εγραψα πιο πανω.

Μπαινω λιγο psn να δω τι εχω στη βιβλιοθηκη απο τους τιτλους που αναφερατε γιατι μου φαινεται ειναι καιρος να τα πιασω

[Evans]

Θα γίνει όντως ωραία κουβέντα, Τετάρτη ή Πέμπτη θα κάνω ένα θέμα .

Το μόνο πράγμα που με ξενερώνει στο Dark Souls είναι το γεγονός ότι η αφήγηση βασίζεται πάρα μα πάρα πολύ σε κείμενο. Γίνεται απίστευτη δουλειά στην αφήγηση μέσω παρατήρησης και μετά πρέπει να διαβάζεις νουβέλες που λέει ο λόγος μπας και βγάλεις άκρη . Αλλά ναι, συμφωνώ, τα block busters μπορούν να κάνουν καλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα. Απλώς τα Indies/ Μικρές "artsy" παραγωγές σχεδιάζονται από το μηδέν για να "push the boundaries."

Συνέχεια σύντομα αδέλφια .

[straier]

OK γράψε λάθος Evans δεν είναι ο τομέας σου οι κοινωνικές προεκτάσεις. Όμως όπως είπες έχεις κάποια τριβή παρά πάνω σε αυτά τα θέματα σε σχέση με το μέσο gamer οπότε η πρόσκληση/παράκληση συνεχίζει να ισχύει.

Αλλά ναι, συμφωνώ, τα block busters μπορούν να κάνουν καλή δουλειά σε αυτόν τον τομέα. Απλώς τα Indies/ Μικρές "artsy" παραγωγές σχεδιάζονται από το μηδέν για να "push the boundaries".

Δεν ξέρω ποιο από τα δύο είναι πιο σημαντικό βέβαια. Νομίζω στον τομέα των videogames τα blockbusters είναι πιο σημαντικά από τις artsy παραγωγές δεδομένου ότι πολλές φορές τα breakthrough γίνονται από πιο mainstream παιχνίδια (σε αντίθεση με τον κινηματογράφο που οι artsy ταινίες είναι οι μόνες που θα προχωρήσουν το medium μέχρι να το οικειοποιηθούν τα blockbusters).

Το portal πχ που ανέφερες, όπως και το stanley parable, αποτελούν παιχνίδια που λένε κάτι με έναν τρόπο που κανένα άλλο medium δε θα μπορούσε να πει. Για παράδειγμα όταν μπαίνεις μέσα στην αποθήκη που σε διέταξε η φωνή να μην μπεις και παραμείνεις μέσα ενώ η φωνή σε κράζει αποτελεί μία εμπειρία unique to videogames.

Αυτό νομίζω πως είναι σημείο κλειδί. Αν κάτι μπορεί να υλοποιηθεί ή να έχει το συγκεκριμένο συναισθηματικό αποτέλεσμα μόνο στο μέσο των βιντεοπαιχνιδιών τότε μιλάμε για κάτι πραγματικά καινοτόμο (το GTAV όσο καλό παιχνίδι και να είναι πιθανόν να μπορούσε να περάσει τα ίδια πράγματα με μια καλή τηλεοπτική σειρά). Το interactivity μπορεί επίσης να είναι τεράστιο εργαλείο στο να κρατήσει το ενδιαφέρον του δέκτη. Ωραίος ο Νταλί αλλά νομίζω ο περισσότερος κόσμος έχει όρεξη να κάτσει να δει τον Ανδαλουσιανό σκύλο από την αρχή ως το τέλος. Προσπαθήστε να σκεφτείτε την προσέγγιση του flower σε ένα άλλο μέσο. Ο μέσος άνθρωπος δε θα την πάλευε ενώ εδώ ο δημιουργός σε δελεάζει με το interactivity για να σου πει μια ιστορία με τον τρόπο που θέλει, χωρίς κείμενο και χωρίς ανθρωπομορφισμούς.

[丹野]

Ακόμα κρατάει αυτό το σχόλιο μου ο στράιερ στην υπογραφή του; χαχαχαχαχα!

Από τότε που έχω να ποστάρω εδώ έχω τερματίσει έναν χαμό. Βαριέμαι να σας κάνω και λίστα.

[sain't]

Παει λιγος καιρος που καταφερα να τελειωσω το Alpha Protocol, ενα stealth action/ rpg με τρισαθλιο gameplay/χειρισμο/AI αλλα με πολυ ενδιαφερον πλοκη, τρομερο συστημα διαλογων/επιλογων που επιτρεπει πολυ ενεργη συμμετοχη στην αναπτυξη των χαρακτηρων και της πλοκης χωρις να χανει βαθος ή να γινεται generic. Δε θα το προτεινα σαν καλο game αλλα υπαρχουν και μαζοχες (Loggo) που γουσταρουν να παιζουν "κακοφτιαγμενα" πλην ομως εμδιαφεροντα games οποτε...

[BigBOSS]

Προχθές τελικά τερμάτησα το Tyranny, τα έπαιζα χαλαρά εδώ και κάνα μήνα. Όπως ίσως κάποιοι να γνωρίζετε πρόκειται για κλασσικό ισoμετρικό crpg με προσχεδιασμένους χάρτες και 3d npcs. Moυ πήρε γύρω στις 43 ώρες να το τερματήσω, που αν και γενικά για single player παιχνίδι δεν είναι καθόλου λίγες, ωστόσο μάλλον είναι σχετικά λίγες για παιχνίδι του είδους, αν σκεφτεί κανείς πως τα Pillars of Eternity, Divinity Original Sin ή Wasteland 2 μου πήραν γύρω στις 80, ισως και περισσότερες ώρες , ώστε να τα τερματήσω.

Κλασσικά ως cprg, δίνει μεγάλη βαρυτητα στους διαλογους, με τόνους κειμένου και lore. Oπως θα περίμενε κάποιος σε ένα παιχνίδι σαν και αυτό, οι επιλογες απάντησης σε μια συζήτηση με κάποιον βασικο ή δευτερεύοντα npc ειναι πολλαπλές και σε πολλές περιπτώσεις ανάλογα με το τι επιλογές θα κάνει ο παίχτης, η ιστορία θα ακολουθήσει διαφορετικά μονοπάτια. Μάλιστα μέσα στους διάλογους, κάποιες σημαντικές λέξεις/όροι για το Lore (ονομασίες διαφορων παρατάξεων, περιοχές του χάρτη κτλ) έχουνε κίτρινο χρώμα και αν ο παιχτης τοποθετήσει τον κέρσορα πάνω τους εμφανίζεται ένα παραθυράκι με σχετικές πλήροφοριες.

Εδώ μιας και μίλησα για Lore, o βασικος κορμος της ιστοριας ειναι ο εξής: υπάρχει μια κεντρικη θεότητα ονόματι Κyros (Κάιρος οπως το προφέρουν) η οποία προσπαθει να επιβληθει στον κόσμο με την βια, ουσιαστικά δηλαδη ειναι μια δυναμη του κακού. Πουθενά δεν διευκρινίζεται αν ειναι ο ή ή Κyros, δηλαδη το γένος της θεότητας, και μάλιστα δεν τον/την έχει δει κανεις, ούτε οι λεγόμενοι Archons, δηλαδη κάτι σαν κατωτερες θεοτητες/αξιωματικοί του/της Kyros οι οποιοι ειναι επικεφαλής κάποιων στρατευμάτων που υπηρετουν την μεγάλη κεντρική θεότητα και βοηθούν στην επιβολη του θεληματος τους στον κοσμο Terratus, οπως λέγεται η ευρυτερη γεωγραφική έκταση οπου διαδρματιζεται το Tyranny. O παιχτης λοιπόν ξεκινώντας το παιχνιδι αναλαμβάνει τον ρολο του Fatebinder (μια απο τις στρατιές Kyros με επικεφαλης τον Archon Tunon) δηλαδή ενος ουσιαστικά δικαστή που αποστέλλεται απο τον Tunon κατοπιν διατογής του Kyros ώστε να ξεδιαλύνει μια υποθεση αντιπαράθεσης μεταξύ δύο Archon (Graven Ash και Voices of Nerat) οι οποίοι λογω διαφορετής προσέγγισης των πραμάτων δεν μπορούν να συνεργασθουν αποτελεσματικά για την κατάκταση μια περιοχης (Vendrail Well). Ο Fatebinder λοιπόν τους λέει πως αν δεν πάρουν αυτοι το Vendrail Well ο Κyros θα εξαπολύσει ένα Edict (πανισχυρο ξόρκι) και θα κάνει τα πάντα στάχτη, ακόμη και τους ιδιους.

Απο εδώ και στο εξης ο παιχτης μπορεί να ακολουθησει διαφορο μονοπάτια, οπως να πάει με το μέρος του ενός η του άλλου Archon, να μείνει ουδέτερος, να πάει με το μέρος του πληθυσμού που προσπαθούν να κατακτήσουν οι δύο Archons ή ακόμη και να αψηφήσει τον ίδιο τον/την Kyros. Oπως ήταν αναμενόμενο οι διαλογοι καλύπτουν μεγάλο μέρος της διάρκειας του παιχνιδιού με τις μάχες και την εξερεύνηση να παρεμβάλλονται ως διαλλείματα απο το πολύ μπλα μπλα.

Η μάχη πάνω κάτω ειναι πανομοιότυπη με αυτή του Pillars of Eternity, οπου μπορεις να κάνεις παύσεις και να επιλέξεις τι skill θα εξαπολύσει ο κάθε χαρακτήρας ώστε να έχεις μια πιο στρατήγική προσέγγιση. Εν αντιθέση με το Pillars, οπου ο μεγιστος αριθμός μελών του party είναι 6 άτομα, εδώ είναι 4. Για κάθε lvl που ανεβαίνεις κλασσικά ανεβάζει κάτι ιδιότητες/attributes (strength, agility, vitality κτλ) και επιλέγεις και ένα skill κάθε φορά. Επίσης μέσω της διάδρασης με κάθε Archon, μέλος του party ή παράταξης προκαλείς την εύνοια (favor) ή την οργή (wrath) του και αναλόγως αποκτάς κάποια ειδικά skills κυριως passive. Kέντρικο κάστρο δεν υπάρχει, ούτε ένα τεράστιο dungeon οπως το Caed Nua στο Pillars. Ωστόσο ξεκλειδωνεις κάτι κτήρια που μοιαζουν με τεράστιες κολώνες/ουρονοξύστες από πέτρα (Spires), μεσω τον οποίων μπορεις να ταξιδεύεις γρηγορότερα στον χάρτη καθώς και να επιλέξεις τι θα χτιστεις σε κάθενα απο αυτα τα Spires, οπως forge, library, infirmary κτλ. Επισης στα Spires μπορεις να στρατολογεις npcs που μπορούν να σε εκπαιδεύσουν σε skills ή να σου κατασκευάσουν αντικειμενα οπως οπλα, ελιξήρια κτλ. Φυσικά μπορεις και να κοιμηθεις και αναλόγως του Spire που βροσκεσαι παιρνεις το αντιστοιχο bonus. Αυτά σε γενικές γραμμές.

[Deus]

Ωραίο ποστ big boss. Αν έχεις όρεξη γράψε για τα wasteland, divinity γιατί με ενδιαφέρoυν πάρα πολύ σαν παιχνίδια.

Αληθεύει ότι τελειώνει απότομα το tyranny και χωρίς να ολοκληρωθεί η ιστορία; Επίσης, ισχύει το ότι είναι πολύ μικρό;

[BigBOSS]

Για το Wasteland 2 είχα γράψει εδώ http://gamers-odyssey.net/showthread...l=1#post156631

Ηταν λίγο πριν πέσει το φόρουμ.

Το Divinity Original Sin το έπαιζα νομιζω πέρυσι, πρέπει να ήταν πριν το καλοκαιρι, και για την ακριβεια δεν το τερμάτησα αν και είχα φθάσει πολύ κοντά στον τερματισμό, διοτι στο τελικο στάδιο το παιχνιδι σου ζητούσε κατι κλειδια ή κατι τέτοιο ώστε να ξεκλειδώσεις μια πύλη και να προχωρήσεις. Αυτά τα κλειδια έπρεπε να τα μαζεψεις, εδώ και κει, καθώς προχωρούσες στο παιχνιδι. Το προβλημα είναι πως καθώς παιζεις το παιχνιδι δεν σε πληροφορει για την σπουδαιοτητα αυτων των κλειδιών, ποσα πρέπει να συλλέξεις ή τουλάχιστον εγώ έτσι θυμάμαι. Αυτο λοιπόν είχε ως αποτέλεσμα να φθάσω σε αυτην την πύλη και να μην έχω ολα τα κλειδιά και να σπαστώ με συνέπεια να το παρατήσω διοτι το να γυρνάω πισω και να ψάχνω ηταν λιγο μπέρδεμα. Δεν θα προχωρήσω προς το παρόν σε λεπτομέρειες, αλλά θα πω πως το παιχνιδι δινει περισσότερο βάρος στην μάχη (turn based) με το lore να ειναι σαφώς πιο απλοικο απο τα crpg της Obsidian ή της Inxile.

To Τyranny τώρα μπορεις να πεις πως για crpg έχει μικρή διάρκεια, καποιοι λένε μάλιστα πως το τελείωσαν σε 30 κάτι ώρες, εγώ σε περίπου 43 πηγαίνοντάς το χαλαρά. Τωρα για το αν τελειώνει απότομα ή όχι, χωρις να ξέρω όλους τους τερματισμούς, με βάση το δικο μου παιξιμο και τερματισμό ναι μπορεις να πεις πως οι λογαριασμοί μένουν ανοιχτοί και μάλλον θα υπάρξει sequel

 

στο δικο μου playthrough καθάρισα τελικά τους Archon και έχοντας τη δυνατότητα να εξαπολύσω και εγώ Edict ουσιάστικά έγινα ισοδύναμος του Kyros και προκάλεσα την οργή του, δηλαδη επικείμενη συγκρουση. Έτσι τελειωσε το παιχνιδι και έδωσε σαφείς ενδειξεις για συνέχεια, ισως και με βάση το save απο το Tyranny, θα δειξει

[ChrisTop]

Το 'χω τερματίσει εγώ το Divinity, αλλά μάλλον δεν ήταν αρκετά αξιομνημόνευτο γιατί δεν το θυμάμαι πολύ καλά.
Καλά είμαι άδικος. Το lore όντως ήταν αρκετά basic (αλλά την έκανε την δουλειά του), αλλά το challenge και το μέγεθος του υλικού που είχε ήταν πολύ καλά. Ειδικά οι μάχες ήταν πάρα πολύ ευχάριστες και χρειαζόταν συνεχώς tweak στο party combo, spells, τακτική και coatings για να προχωράς (παίζει να το 'παιζα hard βέβαια δεν είμαι σίγουρος). Ακόμα και για να προχωρήσεις τα Quests θυμάμαι οτι ήθελε ψάξιμο μιας και οι πληροφορίες που παίρνεις είναι συγκεχημένες και άπειρες.
Το σημείο με τα κλειδιά που έλεγε ο BigBoss όντως εκνευριστικό. Γενικά δεν βοήθαγε καθόλου τον παίχτη το παιχνίδι.

[BigBOSS]

Συγκεκριμένα έπαιζα την Enhanced Edition του Divinity Original Sin, που μεταξύ άλλων βελτιώσεων, συμπεριλάμβανε και φωνή σε όλους τους διαλόγους εν αντιθέση με την αυθεντική έκδοση. Απ' ότι ειδα απο΄εικόνες στο steam το έπαιζα πέρυσι περίπου τέτοια εποχή.

Πράγματι το παιχνιδι δεν σε βοηθάει σχεδόν καθόλου στα quest, υπό την έννοια πως δεν υπάρχουν ενδειξεις που ακριβώς πρέπει να πας. Δηλαδή εδώ που τα λέμε παλαιότερα όλα τα rpg κάπως έτσι ήταν, κάτι το οποιο σε ένα μεγάλο βαθμό άρχισε να αλλάξει με το Oblivion. Βέβαια αυτή η προσέγγιση σαφώς προσθέτει μια παιδεμάρα στο παιξιμο αλλά εντούτοις δίνει μεγαλύτερη ικανοποίηση κατά την πρόοδο μέσα στο παιχνίδι. Εδώ πρέπει να σημειωθει πως τα crpg των Obsidian και Inxile δεν ακολουθούν αυτον τον δρομο καθώς δίνουν κάποιες περισσότερες κατευθυντήριες γραμμές προς εκπλήρωση των quests.

Επιπλέον θυμάμαι πως στα αρχικά του στάδια το Divinity OS ήταν κάπως ανιαρό, τουλάχιστον μέχρι να ανεβεις κάποια lvl και να αφήσεις την αρχική πόλη. Τα "κλειδιά" που ανέφερα παραπάνω είναι τα λεγόμενα star και blood stones.

[Altair]

Τέλος το The Last Guardian.Θα γράψω περισσότερα στο σχετικό θέμα όταν ξυπνήσω.
Το μόνο σχόλιο που θέλω να κάνω εδώ,είναι πως το παιχνίδι θα μπορούσε να είναι το καλύτερο εκ των 3 του Ueda αν δεν είχε κάποια βασικά θεματάκια.Κι αν δεν ήταν στην ανάπτυξη 10 χρόνια,θα μπορούσα να τα συγχωρήσω,τώρα κάνω τα στραβά μάτια λόγω της εμπειρίας που προσέφερε.

[Ryu_gr]

FEZ και Mark of Ninja, εξαιρετικά και τα 2.

Πιθανότατα οι περισσότεροι θα χαμογελούν τώρα ενθυμούμενοι ευχάριστες στιγμές, το αναφέρω σε περίπτωση που έχει ξεφύγει από μερικούς και με αφορμή το post του [MENTION=121]Enpsty[/MENTION] που βλέπει κάποια σύγχρονα games να... αυτοματοποιούνται και έχει δίκιο.

Το FEZ πρωτοποριακό και μοναδικό και στο new game plus σου δίνει Thug Life mode που σε προδιαθέτει για replay

 

δυνατότητα προβολής σε πρώτο πρόσωπο, χωρίς όμως να μπορείς να κουνηθείς

Για το mark of ninja έχω να (ξανά;)πω φοβερά animations, σχέδια, ατμόσφαιρα, game design και animated FMVs. Πολύ μικρό αρνητικό τα λίγο χοντροκομμένα σχέδια χαρακτήρων στα videos μεταξύ των πιστών. Γενικά το artwork των χαρακτήρων έχει ομοιότητες με του Shank μιας και πρόκειται για την ίδια εταιρεία ανάπτυξης.

 

Μου άρεσε που στο τέλος απλά περπάταγες σε ένα surreal χώρο και μετά διάλεγες τον τερματισμό χωρίς να είσαι σίγουρος για το τί θα συμβεί. Ωραία καλλιτεχνική πινελιά

Το θέμα εδώ: http://gamers-odyssey.net/showthread...k-of-the-Ninja
Μπράβο στον [MENTION=10]Titus[/MENTION] για τα πολύ καλά σκορ!

Ο μόνος λόγος που δεν θα έλεγα σε κάποιον να τα παίξει είναι σε περίπτωση που θέλει να δει next-gen γραφικά.

 

και autoplatforming

[Chief]

Resident Evil 7!

Καλώς το κι ας άργησε. Πρόκειται για μια μεγάλη και εγκάρδια συγγνώμη για όλους τους φαν που απογοήτευσε η σειρά στα τελευταία επεισόδια. Είναι RE, αλλά είναι και αλλιώς, και δουλεύει ρολόι, χωρίς βέβαια να κομίζει κάτι επαναστατικό στον χώρορ. Δυσκολεύομαι να βρω αρνητικά - ίσως περισσότερη ομοιογένεια στο ύφος από την αρχή ως το τέλος θα το ανέβαζε πιο πολύ. Επίσης ένιωσα πως έλειπε το κλασικό, κοινό ζόμπι. Οπωσδήποτε είναι μια θαυμάσια, ΑΑΑ εμπειρία που σου ξεσκίζει δεόντως την ψυχολογία και σε τραβάει στη σαπίλα της.