I just finished

[Raf]

Πάει και το Wolfenstein. Ωραίο shooter, καθόλου κακό. Πολλά στερεότυπα βέβαια στην τελευταία μάχη. Όλα τα στερεότυπα μαζεμένα βασικά.

[Sith Lord Bahamut]

Ειχα ενα save στο SH:Homecoming καμια ωρα πριν το τελος και αποφασισα να παιξω παλι για να δω αλλο τερματισμο και να ξεκλειδωσω και τπτ αλλο....οπως και εκανα

Αλλα με επιασε και ξεκινησα απ την αρχη, με οδηγο αυτην την φορα για να το τελειωσω γρηγορα και να παρω ολα τα items Ειναι 22 σελιδες ο οδηγος, ειμαι στην 17 χωρις ιδιαιτερα πολυ ωρα παιχνιδιου....εχω περιεργεια βασικα να δω τους τερματισμους

[Jedah]

Πάει και το Wolfenstein. Ωραίο shooter, καθόλου κακό. Πολλά στερεότυπα βέβαια στην τελευταία μάχη. Όλα τα στερεότυπα μαζεμένα βασικά.

Απο πού το αγόρασες; Έχει κυκλοφορήσει Ευρώπη;

[Raf]

Πειρατικό.

[deus_d0pe]

Aπό gameplay πώς είναι; Ισχύει ότι θυμίζει CoD ή μούφες λένε;

[Raf]

Ναι, θυμίζει έντονα το Modern Warfare. Το λέω γιατί αυτό σκεφτόμουν ενόσω έπαιζα το Wolfenstein. Τώρα βέβαια δεν μπορώ να θυμηθώ γιατί το είπα.
Οι χειρισμοί είναι πολύ παρόμοιοι.

[deus_d0pe]

KKThnx

[Jedah]

Πειρατικό.

Shame on you for not buying, probably shame on them for creating a "me too" FPS game.

Ειλικρινά αν δεν έχω σιχαθεί τα FPS μετά τα F.E.A.R. 2 και Crysis & Warhead μπορεί να το πάρω. Το τελευταίο Wolfenstein πάντως (Return to Castle Wolfenstein) μου είχε φανεί αρκετά μάπα.

[Raf]

Shame ξε-shame, σε καμία περίπτωση δεν θα έδινα λεφτά για αυτό το καλό μεν αλλά ως εκεί παιχνίδι. Και το ODST μέχρι αύριο θα το παίζω μα με τη πρώτη ευκαιρία θα το αγοράσω.

[_Lloyd]

Το Σάββατο τελείωσα το Star Wars: The Force Unleashed στο PSP. Ένα παιχνίδι που ήθελα να το αγοράσω από τότε που έμαθα ότι επρόκειτο να κυκλοφορήσει. Αρχικά να πω ότι ήταν μια πολύ καλοδουλεμένη παραγωγή.Τα άψογα voice - overs και η ύπαρξη ενδιαφέροντων modes (εκτός του story) δείχνουν ότι σίγουρα υπήρξε μια αξιόλογη προσπάθεια και δεν επρόκειτο για μία αρπαχτή που βασιζόταν αποκλειστικά και μόνο στο όνομα Star Wars. Από κει και πέρα, μου άρεσε ιδιαίτερα ο σχεδιασμός του μοντέλου του πρωταγωνιστή και αρκετά οι πίστες του. Γενικότερα, καλά γραφικά για μένα. Οι κινήσεις που είχε ενδιαφέρουσες, αν και ίσως όχι αρκετές σε αριθμό και σίγουρα διόλου πιστές στο κλίμα των Jedi και της The Force γενικότερα (μιλάω για κινήσεις όπως ground slam, saber whirlwind lightning από μέρους των Jedi και άλλα τέτοια). Ένα ακόμη πλην του είναι η διάρκεια - πρέπει να μου πήρε γύρω στις 12 - 14 ώρες.
Overall λοιπόν, το πιθανότερο είναι να θεωρηθεί από τους περισσότερους ένα μέτριο προς καλό, ίσως λίγο επαναλαμβανόμενο παιχνίδι. Προσωπικά το καταευχαριστήθηκα και με πόρωσε πίστευτα. Μάλλον μια καλή πρόταση για όλους τους star war fans.

Υ.Γ: Και για να μην ξεχάσω: highlights οι μάχες με άλλους jedi (oh fucki' yeah!) και το σενάριο με αποκορύφωμα το ending.

[Altair]

Συμφωνώ 100% Λουντ.Έπαιξα λίγο και την έκδοση στο Wii αλλά υστερεί πολύ σε σχέση με την έκδοση του Χ360.Ε'ιμαι σε νετ καφέ οπότε δε γράφω άλλα τώρα.

[Laharl]

Τελείωσα το Mirrors Edge

Θεωρώ πως αξίζει να παιχτεί.Είναι κάτι πρωτότυπο το οποίο απλά μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερο.Το όλο στήσιμο του free running είναι πολύ όμορφο και λειτουργεί πολύ καλά.Μόνον μερικές φορές όταν ήθελα να κάνω wall running δεν μου έβγαινε διότι έπρεπε να είσαι κολλημένος στον τοίχο και να κοιτάς αυτόν.Αν ήταν τρίτου προσώπου η αισθητικη θεωρώ ότι θα έβγαινε ένα πολύ καλύτερο αποτέλεσμα,κυρίως για το δικό μας μάτι.Άλλο να μην βλέπεις τίποτα και άλλο να βλέπεις όλα αυτά τα κόλπα από ψηλά.

Το σενάριο ήταν overall μια μεγάλη μπαρούφα.Ενώ αρχικά το όλο story φάνηκε πολύ ενδιαφέρον(μια terrorized city με κάποια απελευθερωμένα άτομα που την αγαπούν και προσπαθούν να κάνουν κάτι για αυτην)η ανάπτυξη των χαρακτήρων ήταν μηδαμινή και η εξέλιξη του σεναριου ανούσια,σε εντελώς άλλο μονοπάτι προχώρησε.Τα fighting points είναι πραγματικά σχεδόν ανούσια και βαρετά,το μόνον ωραίο ήταν η slow motion σε συνδιασμό με τον αφοπλισμό.



Εντάξει ήταν πολύ μικρό όπως όλα τα σημερινά μη rpg παιχνίδια,8 ώρες πάνω κάτω.Πολύ θετικό add όμως ήταν τα time trials,τουλάχιστον εμένα μου άρεσαν απίστευτα.Είναι ελκυστικό να τρέχεις έτσι ενάντια στο ρολόι.

Το παιχνιδί στα 13 ευρώ που κάνει στο play αξίζει πάρα πολύ,τιμήστε το μόνον και μόνον για να πηδήξετε από έναν γερανό επάνω σε έναν άλλο

[Ground_zero]

Diavase to comic an thes na matheis perissotera gia tous xarakthres tou mirrors edge.

[Raf]

Λοιπόν έγραψα ένα μικρό review για το Wolfenstein. Ιδού.

Το Wolfenstein είναι απόγονος του πρώτου FPS. Έχει ένα όνομα με ιστορία και βάρος και προσπαθεί να συντηρήσει την αίγλη των παλαιότερων. Μη έχοντας κάποια εμπειρία με τα τελευταία θα ασχοληθώ αποκλειστικά με το τελευταίο παιχνίδι της σειράς χωρίς να μπω στη διαδικασία της αξιολόγησης απο τη σύγκριση.
Παγκόσμιος πόλεμος.Ο πρωταγωνιστής είναι πράκτορας του Office of Secret Actions και καλείται να ταξιδέψει στη Γερμανία, στη πόλη Isenstandl όπου λαμβάνουν χώρα περίεργα πειράματα απο τη πλευρά των γερμανών. Δεν είναι όμως όλοι οι γερμανοί «κακοί». Στη πόλη έχουν έρθει και δύο αντιστασιακές οργανώσεις που μελετούν τις κινήσεις του εχθρού και προσπαθούν να τον σαμποτάρουν. Αυτές οι δύο οργανώσεις είναι που θα σας δίνουν και τις απόστολές. Το σενάριο κυλάει όμορφα, χωρίς να γεννά αγωνιώδη ερωτήματα για τη συνέχεια. Δε λείπουν οι ανατροπές και οι έντονες στιγμές, μα ο μονοδιάστατος και αμερικάνικος χαρακτήρας του πρωταγωνιστή εμποδίζει το σενάριο απο το να αναδειχθεί σε κάτι καλύτερο. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ίσως το πιο κοινό θέμα στο κόσμο των FPS και οι Ναζί οι αγαπημένοι εχθροί αντίστοιχα. Τo Wolfenstein κάνει ένα βήμα παραπέρα όμως και ασχολείται με ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και σκοτεινό θέμα, τα πειράματα που, ασχολούμενα με τη μεταφυσική, φημολογούνταν οτι λάμβαναν χώρα απο τους Ναζί. Aυτή η θεματολογία εξ’ορισμού γεννά ενδιαφέρουσες προοπτικές.
Φυσικά αυτό σημαίνει το οτι ο παίχτης δεν θα έχει να κάνει μονάχα με τους κοινούς και χιλιοσκοτωμένους Ναζί αλλά και με αρκετών ειδών παράξενα πλάσματα και ιδιότητες. Για να τα αντιμετωπίσει επαρκώς όμως, δεν θα εξοπλιστεί μονάχα με τα κοινά ξεπερασμένα όπλα της εποχής αλλά και με περίεργες δυνάμεις, αδιαπέραστες ασπίδες, όπλα που ηλεκτρίζουν ή εξαϋλώνουν τον εχθρό, ταξιδεύοντάς σας για λίγο στο κόσμο του Unreal Tournament.
Η πόλη είναι το κεντρικό σημείο στο παιχνίδι. Υπάρχουν αρκετά μυστικά όπως χρυσός (για να αγοράζετε αναβαθμίσεις για τα όπλα στη μαύρη αγορά), έγγραφα του εχθρού (που διευκολύνουν τις αποστολές) ή τόμοι (που ξεκλειδώνουν δυνατότητες για το μαγικό σας μενταγιόν). Επίσης λειτουργεί σαν κομβικό σημείο για τη κάθε αποστολή καθώς μέσω της πόλης θα πάτε στη φάρμα, στο νοσοκομείο, στην εκκλησία, στο σπίτι του εκάστοτε αξιωματικού και γενικά οπουδήποτε υπάρχει αποστολή. Ενώ περιφέρεστε στη πόλη θα πέφτετε σε συμπλοκές ανταρτών και Ναζί στις οποίες αν θέλετε εμπλέκεστε.
Ο τεχνικός τομέας κινείται σε νορμάλ επίπεδα, με όμορφους φωτισμούς και λεπτομερέστατα textures. Το μεσαιωνικό ύφος (που απορρέει ανα διαστήματα απο τον αποκρυφισμό του σεναρίου) δίνεται με απόλυτα επιτυχημένο τρόπο και η μουσική είναι κάτι που θα περιμένατε ακριβώς απο ένα τέτοιο παιχνίδι. Highlight του ήχου, τα αγγλικά με την έντονη γερμανική προφορά.
Ποια όμως είναι η ουσία του τίτλου; Οι μάχες είναι ιδιαίτερα ευχάριστες, οι εχθροί πέφτουν ρεαλιστικά, η μαγεία και τα περίεργα όπλα προσθέτουν χρώμα και φαντασία στο παιχνίδι, τα κρυμμένα αντικείμενα προσφέρουν άλλον ένα λόγο για να παίξετε ξανά τις αποστολές (μπορείτε) ενώ οι σε στυλ BioShock αναβαθμίσεις των όπλων προκαλούν ένα συναίσθημα προσμονής για το τι μπορείτε ενδεχομένως να κάνετε μετέπειτα.
Το χαμηλό προφίλ του Wolfenstein δεν αφήνει την εντύπωση πως θα μπορούσε να πάει κάτι δραματικά καλύτερα. Ό,τι θέλει να δείξει το δείχνει με ένα προσεγμένο τρόπο μα ό,τι θέλει να δείξει δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί. Είναι καλό παιχνίδι και είναι ακόμα καλύτερο για αυτούς απο εμάς που αγαπάμε τα FPS.

[Xeno]

At long last, παει το Xenosaga Episode III.
Αργησα, αλλα βρηκα την απαιτουμενη ορεξη μιας και μου πηρε μια βδομαδα το πολυ ή 30 ωρες και κατι ψιλα playtime.

Δεν ξερω τι να πω, ακομα μενει να χωνεψω πολλες λεπτομερειες στις οποιες θα προσπαθησω να εμβαθυνω εν καιρω.
Δε θελω να μακρηγορω - τουλαχιστον οχι σε αυτο το thread.

Καθ' ολη τη διαρκεια του παιχνιδιου παντως ημουν καθηλωμενος, αφου ποτε δεν ενοιωσα πως κανει κοιλια. Εχω καποια παραπονα εν τελει (τιποτα πολυ σπουδαιο), τα οποια επισης θα σχολιαστουν σε αναλογο thread καποια στιγμη.

Σιγουρα καλο θα ηταν να δωσουν περισσοτερα ατομα μια ευκαιρια σε τοσο φιλοδοξα εγχειρηματα, τετοια πραγματα τα βλεπουμε 1 φορα στα 10 χρονια και κανουν τα υπολοιπα sci-fi related stuff να φανταζουν ρηχα και βαρετα.

Μου ξεφυγαν και κατι δακρυα στα τελευταια cutscenes (ντροπη), αλλα οκ τι να κανουμε - κατι μικρες πινελιες ειχαν αποδοθει πολυ καλα.
Παντως δε θυμαμαι να εχω δακρυσει ποτε σε κανενα παιχνιδι, οποτε οκ, να ενας ακομα λογος που ξεχωριζει .

Mου εκανε και κατα καποιο τροπο εντυπωση το soundtrack. Νομιζω πως ξεφευγε πολυ απο τα τετριμμενα προσπαθωντας να αφησει στην ακρη το ψευτοπομπωδες υφος των περισσοτερων OSTs του ειδους. Απεναντιας θεωρω ιδιαιτερα ευστοχη την πιο ambient προσεγγιση που εγινε στο θεμα και δεν κουραστηκα λεπτο απο τα διαφορα tracks που επαιζαν.

P.S.
And now what?
Το χα πει στον Evans και το λεω κι εδω.. μετα τα RPGs του Matsuno και του Takahashi τι νοημα εχουν ολα τα αλλα jRPGs που βγαινουν;
Aντε μετα να μη γινεσαι επιλεκτικος.. Σιγουρα θα αργησω πολυ να ξαναπιασω jRPG παντως.