Tweet
Ένα post που εδώ και πολύ καιρό περίμενα να διαβάσω. Θυμάμαι τις παλιότερες διαφωνίες μας, περί του ποιο Xeno είναι καλύτερο, το Gears ή τα Saga. Καταλήγαμε πάντα στο να λέω εγώ πόσο πολύ αξίζει να δώσει ο οποιοσδήποτε μία ευκαιρία στα Saga και εσύ να μένεις με τις όμορφες αναμνήσεις του πρώτου επεισοδίου και τη βαρεμάρα του δεύτερου. Εν τέλει όλα αυτά έμειναν πίσω από ότι φαίνεται.
Σίγουρα χωράει άπειρη συζήτηση η κάθε στιγμή του παιχνιδιού, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις όμως είναι να διαβάσεις τον perfect guide. Στο ανάλογο social group άνοιξα και topic στο οποίο δίνω το link. Εκεί θα βρεις απίστευτες λεπτομέρειες και θα νιώσεις ακόμα μεγαλύτερο δέος για αυτό το "έπος," ανακαλύπτοντας ότι το παραμικρό στοιχείο των παιχνιδιών έχει κάποια εξήγηση, η οποία μάλιστα είναι απόλυτα σύμφωνη με ό,τι, το σενάριο, προσπαθεί να χτίσει. Είναι καθαρά στο χέρι σου αν θα ασχοληθείς με όλα αυτά ή όχι, ΙΜΟ αξίζει με τα χίλια να κοιτάξεις όλα τα λήμματα του οδηγού.
Για το OST σου είχα πει ότι αφήνει μία ιδιαίτερη αίσθηση. Είναι λες και η συνθέτης έπιασε καλύτερα το κλίμα του παιχνιδιού από ότι ο Mitsuda, που συνέθεσε τη μουσική του πρώτου. Κάποια κομμάτια μένουν σίγουρα, δεν ξέρω αν φταίνει οι σκηνές που αυτά συνοδεύουν ή η ίδια η ποιότητα της μουσικής, πάντως κάπως σου μένουν.
Τώρα όσον αφορά την έντονη συγκίνηση και τα δάκρυα στο τέλος, όλοι τα περάσαμε
. Έχω παίξει δύο φορές το παιχνίδι, ενώ έχω δει από την αρχή μέχρι το τέλος όλα τα videos άλλες δύο φορές και κάθε φορά το συναίσθημα ήταν και πιο έντονο. Την πρώτη φορά υπήρχε ένα έντονο βούρκωμα και ένα δύο δάκρυα. Την τέταρτη φορά μιλάμε για κλάμα.
Πάει κι αυτή η σειρά λοιπόν, τώρα μόνο MGS σου έμεινε από τις σειρές-θυρία. Όσον αφορά την ωρημότητα των παιχνιδιών που ανέφερες, σίγουρα είναι ένα βήμα πάνω από ότι άλλο έχεις δει, σεναριακά πάντα. Για πολύ καιρό μετά το XS δεν μπορούσα να ηρεμήσω και να αγγίξω οτιδήποτε, όλα μου φαίνονταν πολύ λίγα. Κάπου ξεκόλλησα και άρχισα να ασχολούμαι με καλούς τίτλους, αλλά σίγουρα ήμουν απίστευτα επιλεκτικός.
Αυτά και από εμένα, συνέχεια κάπου αλλού.
Σίγουρα χωράει άπειρη συζήτηση η κάθε στιγμή του παιχνιδιού, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις όμως είναι να διαβάσεις τον perfect guide. Στο ανάλογο social group άνοιξα και topic στο οποίο δίνω το link. Εκεί θα βρεις απίστευτες λεπτομέρειες και θα νιώσεις ακόμα μεγαλύτερο δέος για αυτό το "έπος," ανακαλύπτοντας ότι το παραμικρό στοιχείο των παιχνιδιών έχει κάποια εξήγηση, η οποία μάλιστα είναι απόλυτα σύμφωνη με ό,τι, το σενάριο, προσπαθεί να χτίσει. Είναι καθαρά στο χέρι σου αν θα ασχοληθείς με όλα αυτά ή όχι, ΙΜΟ αξίζει με τα χίλια να κοιτάξεις όλα τα λήμματα του οδηγού.
Για το OST σου είχα πει ότι αφήνει μία ιδιαίτερη αίσθηση. Είναι λες και η συνθέτης έπιασε καλύτερα το κλίμα του παιχνιδιού από ότι ο Mitsuda, που συνέθεσε τη μουσική του πρώτου. Κάποια κομμάτια μένουν σίγουρα, δεν ξέρω αν φταίνει οι σκηνές που αυτά συνοδεύουν ή η ίδια η ποιότητα της μουσικής, πάντως κάπως σου μένουν.
Τώρα όσον αφορά την έντονη συγκίνηση και τα δάκρυα στο τέλος, όλοι τα περάσαμε
. Έχω παίξει δύο φορές το παιχνίδι, ενώ έχω δει από την αρχή μέχρι το τέλος όλα τα videos άλλες δύο φορές και κάθε φορά το συναίσθημα ήταν και πιο έντονο. Την πρώτη φορά υπήρχε ένα έντονο βούρκωμα και ένα δύο δάκρυα. Την τέταρτη φορά μιλάμε για κλάμα.Πάει κι αυτή η σειρά λοιπόν, τώρα μόνο MGS σου έμεινε από τις σειρές-θυρία. Όσον αφορά την ωρημότητα των παιχνιδιών που ανέφερες, σίγουρα είναι ένα βήμα πάνω από ότι άλλο έχεις δει, σεναριακά πάντα. Για πολύ καιρό μετά το XS δεν μπορούσα να ηρεμήσω και να αγγίξω οτιδήποτε, όλα μου φαίνονταν πολύ λίγα. Κάπου ξεκόλλησα και άρχισα να ασχολούμαι με καλούς τίτλους, αλλά σίγουρα ήμουν απίστευτα επιλεκτικός.
Αυτά και από εμένα, συνέχεια κάπου αλλού.
Comment