I just finished

[Raf]

Ναι τα γράφω στο notepad του κινητού. Θα το διορθώσω

[Xeno]

Raf γραψε 2 λογια ακομα για το Spiritfarer γιατι κατι με τραβηξε οταν το ειδα αλλα δεν εχω καταλαβει τι ειναι. Επισης σκεφτομαι μηπως πρεπει να τα λεμε αυτα σε ενα thread για indies για να μη χανονται τετοια posts τοσο ευκολα.

[Raf]

Xeno Το παιχνίδι λαμβάνει χώρα κυρίως στο καράβι, στο οποίο έχεις πάντα κάτι να κάνεις απο'δω και απο'κει. Χτίζεις κτίρια στο καράβι όπως θες εσύ να τα οργανώσεις μέσα σε ένα μεγάλο 2d grid. Κάθε εργαστήριο (ξυλουργείο, σιδηρουργείο, υφαντουργείο...) έχει το δικό του minigame. Υπάρχει ένας χάρτης με διάφορα νησιά, σημεία ενδιαφέροντος και events, που χωρίζεται σε ζώνες προσβασιμότητας ανάλογα με το πόσο εξοπλισμένο είναι το καράβι για να πλεύσει στα ανάλογα νερά. Στα νησιά βρίσκεις πρώτες ύλες ή story/side quests και στοιχεία ability gating. Το παιχνίδι βασικά γυρίζει γύρω από την αναζήτηση, τη διαχείριση και τη σύνθεση πρώτων υλών, πάντα με στόχο την ικανοποίηση των επιβατών ώστε να προχωρήσει η ιστορία. Μου έκανε εντύπωση ο αποκριτικός χειρισμός που επιτρέπει αποτελεσματικά τη σβέλτη κάθετη/οριζόντια κίνηση ανάμεσα στα κτίρια, που προχωρώντας γίνονται όλο και περισσότερα. Θεωρώ δε ότι το παιχνίδι, μένοντας περιορισμένο σε πολύ βασικό πλατφόρμιγκ, δεν εκμεταλλεύεται αυτούς τους χειρισμούς για να προσφέρει επιπλέον καλό gameplay.

Πιστεύω πως το θετικό του Spiritfarer, πέραν του αισθητικού τομέα και του εθιστικού resource management, είναι ένα βασικό καστ χαρακτήρων με ταμπεραμέντο που σε κάνει να νοιάζεσαι. Θέλει να είναι ένα συναισθηματικό και wholesome παιχνίδι χωρίς να γίνεται γλυκανάλατο. Είναι μεγάλο σε διάρκεια (~30h) και ενώ δεν τρελάθηκα αρκετά για να το ολοκληρώσω εντελώς, ούτε με κούρασε ποτέ. Αν σ' αρέσουν αυτά που βλέπεις/διαβάζεις, τότε το προτείνω.

[i Have no Equal]

YS VIII Lacrimosa of Dana:

Δεν ξερω ποια ειναι η γενικη αποψη για τη σειρα, ηταν το πρωτο YS που παιζω και προσωπικα το βρηκα καταπληκτικο. Μου προσφερε ακριβως οτι ηθελα αλλα αναλαφρο JRPG με παρα πολυ καλο και fluid συστημα μαχης, πολυ ωραιο OST και αναλαφρη σχετικα ιστορια. Τα γραφικα ειναι λιγο ps2 era αλλα δεν με χαλασαν καθολου. Καταρχην το παιχνιδι ειναι τεραστιο, συνηθως αυτο ειναι καλο αλλα στο συγκεκριμενο ενιωσα οτι σε καποια σημεια τραβαγε χωρις λογο. Το story της Dana στο παρελθον θα μπορουσε καλλιστα απο μονο του να ειναι ενα διαφορετικο παιχνιδι η αντε ας πουμε DLC, το συστημα με το rebuild village/save castaways το βρηκα παρα πολυ ενδιαφερον και εθιστικο. Η δουλεια που εχει γινει στο map system ειναι καταπληκτικη, πραγματικα δεν εχω ξαναδει τοσο detailed map με τοσα features ισως σε κανενα αλλο παιχνιδι, αυτο και μονο του εκανε την αναζητηση ευκολη και ποτε δεν ενιωθες οτι κανεις καποια αγγαρεια, δεν ενιωθες οτι χαθηκες κλπ.

Γενικα θα το προτεινω σε ολους αν θελουν αυτο που ειπα, ενα αναλαφρο και fun JRPG το οποιος ομως καταληγει να εχει μια σχετικα καλη ιστορια στο τελος χωρις να ξεφευγει απο κλισε των JRPG ομως.

8.5/10

[Xeno]

Xeno Είναι μεγάλο σε διάρκεια (~30h) και ενώ δεν τρελάθηκα αρκετά για να το ολοκληρώσω εντελώς, ούτε με κούρασε ποτέ. Αν σ' αρέσουν αυτά που βλέπεις/διαβάζεις, τότε το προτείνω.

Με τις 30 ωρες δε με βοηθας καθολου, αλλα πιστευω θα του ριξω ενα βλεφαρο να δω περι τινος προκειται εστω μιας και οπως ειδα εχει μπει και στο gamepass.

[Raf]

The Legend of Zelda: Phantom Hourglass

Συνέχεια του Wind Waker, ένα παιχνίδι που εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες του DS για να προσφέρει κάποιες καλές ιδέες αλλά κυρίως διάφορα gimmicks.

Παρ'όλο που είναι φιλικό προς τις μικρότερες ηλικίες και ευκολότερο απ' όσο θα ήθελα, ευχαριστήθηκα το μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειας λόγω απλού και διασκεδαστικού gameplay. Τα dungeons είναι πολλά και μικρά, κάτι που μ'αρέσει, και αρκετές φορές είχα να λύσω κάποιον έξυπνο γρίφο κρατώντας σημειώσεις. Αλλά το Phantom Hourglass τραβιέται μάλλον προς τη μετριότητα διότι μεγάλα τμήματά του αποτελούν αγγαρεία.

Η ιδέα είναι να υπάρχει ένα κεντρικό dungeon στο οποίο γυρίζεις μετά από κάθε κανονικό, αποκαλύπτοντας όλο και περισσότερους ορόφους, και ανάλογα με τα αντικείμενα που αποκτάς στην πορεία χρησιμοποιείς shortcuts για να περνάς γρηγορότερα. Στην πράξη όμως πρέπει να περάσεις ίδιους ορόφους και να λύσεις ίδιους γρίφους πολλαπλές φορές, και μάλιστα υπό τον χρονικό περιορισμό της κλεψύδρας. Αυτό νομίζω πηγαίνει πίσω το παιχνίδι.

Το sailing δεν είναι ελεύθερο, χαράζεις πορεία στην οθόνη, και τα σημεία αλληλεπίδρασης είναι λίγα και συνήθως αδιάφορα. Το fast-travel και η πορωτική παραλλαγή του Zelda theme που ακούς σώζουν κάπως την κατάσταση εδώ.

Όχι από τα καλύτερα Zelda, αξίζει δε να παιχτεί από έναν φαν της σειράς γιατί ο πυρήνας του gameplay είναι εκεί.

[Enpsty]

Τελείωσα το Return of the Obra Dinn μεταξύ άλλων. Θα γράψω πιο αναλυτικά σε άλλο ποστ, απλά θα πω ότι πρόκειται για ένα αριστούργημα, φτιαγμένο από μία ιδιοφυΐα. Όχι απλώς ένα από τα καλύτερα indie ever, αλλά ίσως από τα καλύτερα video game γενικώς.
Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α

[Phantom Duck]

Μην μας ιντριγκάρεις έτσι, πες δυο λόγια, τι είναι τούτο; Πρώτη φορά το ακούω,

[Enpsty]

Πρόκειται για το νέο παιχνίδι του Lucas Pope, δημιουργό του Papers, Please (το οποίο δεν έχω παίξει).
Βασικά όλο το παιχνίδι διαδραματίζεται πάνω σε ένα πλοίο, το Obra Dinn το οποίο εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πριν χρόνια και επανεμφανίστηκε με όλο το πλήρωμα νεκρό. Εσύ παίρνεις τον ρόλο ενός ερευνητή-ντετεκτιβ που προσπαθεί να διαλευκάνει τι συνέβη.
Το παιχνίδι λειτουργεί ως εξής: έχεις στην κατοχή σου ένα εργαλείο με το οποίο μπορείς να δεις την τελευταία στιγμή πριν τον θάνατο κάποιου. Βρίσκεις λοιπόν πτώματα πάνω στο πλοίο και με το εργαλείο βλέπεις την στιγμή του θανάτου του τους, όπως επίσης τον τελευταίο διάλογο τους. Η στιγμή αποτυπώνεται σαν μία στατική εικόνα, αλλά εσύ μπορείς να κινηθείς ελεύθερα στον χώρο, σαν bullet time φαντάσου. Παρατηρώντας λοιπόν την σκηνή του θανάτου προσπαθείς να μάθεις 1. Ποιο ήταν το θύμα 2. Αιτία θανάτου 3. Τον δολοφόνο αν το θύμα δολοφονήθηκε.

Δεν έχω ξαναπαίξει και δεν νομίζω να υπάρχει άλλο παιχνίδι που σε κάνει να νιώθεις σαν ντετέκτιβ σαν αυτό. Πραγματικά θέλει απίστευτη μελέτη και παρατηρητικότητα της σκηνής για να λύσεις το μυστήριο. Τα κλου είναι λίγα, αλλά είναι τόσο αριστοτεχνικά δοσμένα που μπορείς να δεις μία σκηνή θανάτου ξανά και ξανά και να παρατηρήσεις κάτι που σου ξέφυγε τις πρώτες φορές.
Κι εδώ είναι το ποσό αριστουργηματικό είναι το παιχνίδι. Τα όποια κλου είναι τόσο φυσικά που δεν νιώθεις ότι παίζεις βίντεο παιχνίδι, αλλά πραγματικότητα. Δεν υπάρχει το κλασικό "βιντεοπαιχνιδικο" κλουπχ. ο ύποπτος πίνει κρασί, στα ρούχα του θύματος βρήκαμε λεκε κρασιού αχά νάτος ο δολοφόνος. Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο, όλα προκύπτουν από προσεκτική μελέτη του διαλόγου πριν τον θάνατο, την ίδια σκηνή του θανάτου και του περιβάλλοντα χώρου.

Εκτός των άλλων η ίδια η ιστορία διαδραματίζεται σε ασύγχρονη σειρά, βλέπε Pulp Fiction, και το γεγονός ότι κατάφερε να το κάνει αυτό χωρίς να δίνει κλου που μπορεί να δώσουν εύκολες απαντήσεις στην πορεία με προσπερνά.

Τέλος το art direction που θυμίζει 1-bit Macintosh παιχνίδια αν και στην αρχή το θεώρησα λίγο gimmick στην πορεία το εκτίμησα και με το παραπάνω. Από την μία με αυτό τον τρόπο δίνει ουσία στο μυστήριο και βοηθάει να παρατηρήσεις λεπτομέρειες που μπορεί να χάνονταν σε ένα full color ρεαλιστικό setting, από την άλλη μπορεί και αποδίδει σκηνές gore χωρίς να φαίνονται graphic.

Πρόσθεσε σε όλα αυτά και την ίδια την ιστορία που είναι κόλλημα και την υπέροχη μουσική και έχουμε ένα αριστούργημα.
Εγώ πραγματικά έμεινα άφωνος με το τι ιδιοφυΐες δημιουργοί υπάρχουν.

ΥΓ. Αν το παίξετε ποτέ μην χρησιμοποιείτε guide. Αν και αρκετά δύσκολο δεν είναι ανέφικτο.

[Phantom Duck]

Ωραίος, φαίνεται συναρπαστικό. Εσύ χρησιμοποίησες οδηγό και προτείνεις για το αντίθετο; Ή το έβγαλες έτσι; Έχεις εμπειρία με προηγούμενα παιχνίδια; Ρωτάω επειδή όποτε παίζω αντίστοιχα παιχνίδια, τα ευχαριστιέμαι καλύτερα αν βρίσκω τη λύση μόνος μου, όμως στον αντίποδα, πολλές φορές είναι πολύ ζόρικο και χάνω άπειρο χρόνο με κούραση, καθόλου πρόοδο κλπ κλπ.

[BigBOSS]

Τερμάτισα πριν δύο μέρες το Syberia 3 ξεκινώντας το μάλιστα με σχετικά αρνητική προδιάθεση εξαιτίας των πάρα πολλών αρνητικών κριτικών που ειχε πάρει. Δεν ξέρω εάν εγώ έπαιξα αλλο παιχνιδι από αυτό που παρα πολυς κόσμο έκραξε ή εάν το παιχνιδι ήταν τόσο χάλια σε bugs όταν πρωτοκυκλοφόρησε, πάντως και αφού ολοκλήρωσα το παιχνιδι μετά από είκοσι και πλέον ώρες δεν συμφωνώ καθόλου με το θάψιμο που υπέστει. Οπως και με το Shenmue 3, ένα άλλο παιχνιδι που ειχε φάει θάψιμο από ένας μέρος των παιχτών αν και όχι στον βαθμό του Syberia 3, έτσι και με το Syberia 3 εγώ προσωπικά πέρασα πολύ καλά, δεν υπήρξε στιγμή που ειπα πως το παιχνιδι ειναι τοσο κακό, απαράδεκτο ή έστω μετριοτητα ώστε να το παρατήσω. Σίγουρα δεν φθάνει στα επιπεδα των δυο πρώτων αλλά εάν εξαιρέσουμε καποια προβληματάκια, οπως τις κάποιες φορές περίεργες γωνιες της κάμερας, το σε περιπτώσεις άγαρμπο animation και ορισμένα μικρά bugs στον ήχο, το παιχνιδι μου άρεσε και το συστήνω, ιδιως σε τιμή χώμα των 4 με 5 ευρώ, ποσο που έδωσα για να το αποκτήσω. Κάπου διάβαζα πως οι γριφοι ειναι ανέμπνευστοι, κακοι, χωρις λογική, δεν παρουσιάζουν προκληση. Από τη μεριά μου καθώς έπαιζα ουδεποτε με απασχολησε κατι τέτοιο. Θεωρω βέβαιo πως αρκετος κοσμος δυσανασχέτησε επειδή το παιχνιδι παιζεται καλυτερα με χειριστήριο, αν και παιζεται και με ποντικι πληκτρολογιο, αυτο το κάνει να ειναι και να μην ειναι ένα κλασσικο point and click adventure. Ούτε αυτο εμένα με ενόχλησε. Το παιχνίδι έχει πολύ καλη ροή, ωραια γραφικά, ιδιως ξεχωριζω το art direction, και εξαιρετική μουσική, ειδικά η μουσική ξεχωρίζει. Κάποιοι μίλησαν για αποτομο τέλος, αλλά δεν θα συμφωνήσω εδώ. Το τέλος του Syberia 3 ειναι αυτο που ειναι, και όχι κάτι πιο συνταρακτικο και οριστικό, διοτι προφανώς θα υπάρξει και συνέχεια, αυτό αφήνεται να εννοηθει, και για του λόγου το αληθές ήδη ανακοινώθηκε το επόμενο παιχνίδι της σειράς.

[i Have no Equal]

Πρόκειται για το νέο παιχνίδι του Lucas Pope, δημιουργό του Papers, Please (το οποίο δεν έχω παίξει).
Βασικά όλο το παιχνίδι διαδραματίζεται πάνω σε ένα πλοίο, το Obra Dinn το οποίο εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πριν χρόνια και επανεμφανίστηκε με όλο το πλήρωμα νεκρό. Εσύ παίρνεις τον ρόλο ενός ερευνητή-ντετεκτιβ που προσπαθεί να διαλευκάνει τι συνέβη.
Το παιχνίδι λειτουργεί ως εξής: έχεις στην κατοχή σου ένα εργαλείο με το οποίο μπορείς να δεις την τελευταία στιγμή πριν τον θάνατο κάποιου. Βρίσκεις λοιπόν πτώματα πάνω στο πλοίο και με το εργαλείο βλέπεις την στιγμή του θανάτου του τους, όπως επίσης τον τελευταίο διάλογο τους. Η στιγμή αποτυπώνεται σαν μία στατική εικόνα, αλλά εσύ μπορείς να κινηθείς ελεύθερα στον χώρο, σαν bullet time φαντάσου. Παρατηρώντας λοιπόν την σκηνή του θανάτου προσπαθείς να μάθεις 1. Ποιο ήταν το θύμα 2. Αιτία θανάτου 3. Τον δολοφόνο αν το θύμα δολοφονήθηκε.

Δεν έχω ξαναπαίξει και δεν νομίζω να υπάρχει άλλο παιχνίδι που σε κάνει να νιώθεις σαν ντετέκτιβ σαν αυτό. Πραγματικά θέλει απίστευτη μελέτη και παρατηρητικότητα της σκηνής για να λύσεις το μυστήριο. Τα κλου είναι λίγα, αλλά είναι τόσο αριστοτεχνικά δοσμένα που μπορείς να δεις μία σκηνή θανάτου ξανά και ξανά και να παρατηρήσεις κάτι που σου ξέφυγε τις πρώτες φορές.
Κι εδώ είναι το ποσό αριστουργηματικό είναι το παιχνίδι. Τα όποια κλου είναι τόσο φυσικά που δεν νιώθεις ότι παίζεις βίντεο παιχνίδι, αλλά πραγματικότητα. Δεν υπάρχει το κλασικό "βιντεοπαιχνιδικο" κλουπχ. ο ύποπτος πίνει κρασί, στα ρούχα του θύματος βρήκαμε λεκε κρασιού αχά νάτος ο δολοφόνος. Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο, όλα προκύπτουν από προσεκτική μελέτη του διαλόγου πριν τον θάνατο, την ίδια σκηνή του θανάτου και του περιβάλλοντα χώρου.

Εκτός των άλλων η ίδια η ιστορία διαδραματίζεται σε ασύγχρονη σειρά, βλέπε Pulp Fiction, και το γεγονός ότι κατάφερε να το κάνει αυτό χωρίς να δίνει κλου που μπορεί να δώσουν εύκολες απαντήσεις στην πορεία με προσπερνά.

Τέλος το art direction που θυμίζει 1-bit Macintosh παιχνίδια αν και στην αρχή το θεώρησα λίγο gimmick στην πορεία το εκτίμησα και με το παραπάνω. Από την μία με αυτό τον τρόπο δίνει ουσία στο μυστήριο και βοηθάει να παρατηρήσεις λεπτομέρειες που μπορεί να χάνονταν σε ένα full color ρεαλιστικό setting, από την άλλη μπορεί και αποδίδει σκηνές gore χωρίς να φαίνονται graphic.

Πρόσθεσε σε όλα αυτά και την ίδια την ιστορία που είναι κόλλημα και την υπέροχη μουσική και έχουμε ένα αριστούργημα.
Εγώ πραγματικά έμεινα άφωνος με το τι ιδιοφυΐες δημιουργοί υπάρχουν.

ΥΓ. Αν το παίξετε ποτέ μην χρησιμοποιείτε guide. Αν και αρκετά δύσκολο δεν είναι ανέφικτο.

Ωραιος, τωρα με έψησες να το ξαναπιασω.

Το ειχα βαλει σε μια περιοδο που δεν ειχα ιδιαιτερη υπομονη δεν ηθελα να δω guide και δεν ντρεπομαι να πω οτι καπου κολλησα και το παρατησα (αρκετα νωρις στο παιχνιδι). Νομιζω ο οδηγος σε αυτο το παιχνιδι οπως και στο the witness δεν εχει κανενα νοημα ειναι σαν να μην παιζεις καθολου.

[Enpsty]

Το έβγαλα χωρίς οδηγό, δυσκολεύτηκα αρκετά, αλλά το ευχαριστήθηκα τόσο πολύ που δεν τσαντιστηκα ούτε μία στιγμή. Απλώς θέλει υπομονή.

[Xeno]

Raf Οπως λεγαμε εβαλα λιγο το Spiritfarer να το δω. Αισθητικα επαθα πλακα αλλα μετα απο 1+ ωρα ειδα πως το gameplay loop δε μου αρεσει και μπηκα να ξαναδιαβασω τα οσα εγραψες και κατι μου λεει πως ολο το παιχνιδι θα ειναι πανω κατω αυτα που εχω δει ως τωρα. Αν ειναι ετσι τοτε δεν ξερω αν εχει νοημα να συνεχισω. Το resource management δεν το βρισκω fun, οπως και το να διαλεγω στο χαρτη πού θα παω για να βρω resources ή για να ολοκληρωσω quests. Platforming/action κτλ φαινεται να μην υπαρχουν και κατι τετοιο μου φαινεται αδυνατο να με κρατησει για πανω απο λιγες ωρες. Οταν μιλαμε για 30 ωρες που λες καλυτερα να σταματησω εδω. Αν μου χει ξεφυγει κατι πες μηπως αλλαξω γνωμη.

Σε αλλα νεα τελειωσα το πρωι για πρωτη φορα το Slay the Spire το οποιο βρηκα απλα εξαιρετικο. Θα κανω και αλλα runs σιγουρα και θα το προτεινα σε ολους οσους δεν το εχουν δει ακομα.

[Raf]

Raf Οπως λεγαμε εβαλα λιγο το Spiritfarer να το δω. Αισθητικα επαθα πλακα αλλα μετα απο 1+ ωρα ειδα πως το gameplay loop δε μου αρεσει και μπηκα να ξαναδιαβασω τα οσα εγραψες και κατι μου λεει πως ολο το παιχνιδι θα ειναι πανω κατω αυτα που εχω δει ως τωρα. Αν ειναι ετσι τοτε δεν ξερω αν εχει νοημα να συνεχισω. Το resource management δεν το βρισκω fun, οπως και το να διαλεγω στο χαρτη πού θα παω για να βρω resources ή για να ολοκληρωσω quests. Platforming/action κτλ φαινεται να μην υπαρχουν και κατι τετοιο μου φαινεται αδυνατο να με κρατησει για πανω απο λιγες ωρες. Οταν μιλαμε για 30 ωρες που λες καλυτερα να σταματησω εδω. Αν μου χει ξεφυγει κατι πες μηπως αλλαξω γνωμη.

Σε αλλα νεα τελειωσα το πρωι για πρωτη φορα το Slay the Spire το οποιο βρηκα απλα εξαιρετικο. Θα κανω και αλλα runs σιγουρα και θα το προτεινα σε ολους οσους δεν το εχουν δει ακομα.

Αν δεν βρίσκεις το resource management διασκεδαστικό και αν γραφικά/μουσική/ατμόσφαιρα και οι ιστορίες των χαρακτήρων δεν είναι ικανά να σε κρατήσουν, τότε δεν έχει να σου προσφέρει κάτι το παιχνίδι. Βάλε έστω να ακούσεις το OST, είναι πολύ καλό.