Είμαι σίγουρος ότι όταν θα 'χετε πάει σε κάποιο ελληνικό κατάστημα για videogames (είτε αυτό το κατάστημα είναι super market όπως το Carefour, είτε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών όπως ο Kωτσόβολος, είτε κατάστημα ειδών τεχνολογίας όπως το Πλαίσιο, είτε εξιδεικευμένα καταστήματα videogames όπως το Console Club) θα 'χετε συναντήσει έστω και μια περίπτωση στην ζωή σας όπου ο υπάλληλος ή ο καταστηματάρχης που σας εξυπηρέτησε ήταν τόσο άσχετος με το θέμα videogames που απορείς αν έχει παίξει ποτέ του έστω κι ένα φιδάκι στο κινητό του ή θα σας έχει περάσει η ιδέα από το μυαλό ότι είναι ικανός να μπερδέψει το iPhone με το Nintendo DS. Που ακόμα κι αν είναι απλός υπάλληλος σε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών που δεν είναι υποχρεωμένος να παρακολουθεί όλες τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο των videogames είναι υποχρεωμένος τουλάχιστον να παρακολουθεί τουλάχιστον σχετικές λίστες - έστω κι επί τόπου στον υπολογιστή τους - ώστε να μην πετάνε μαργαριτάρια του τύπου "Το Super Mario Galaxy που ζητάτε το 'χουμε και για XBOX 360". Το εν λόγω thread λοιπόν είναι αφιερωμένο για δικές σας τέτοιες εμπειρίες - ή εμπειρίες φίλων σας.
Ξεκινάω, λοιπόν, με ορισμένα τέτοια περιστατικά που μου 'ρχονται στο μυαλό:
- Πάρε Muppets Show Racing, σου λέω!
Σ' ένα Console Club που κάποτε υπήρχε στην Κάτω Ηλιούπολη κι όπου ήμουν τακτικός πελάτης με τους φίλους μου και διάφορους γνωστούς μου ο καταστηματάρχης ήταν ένας κλασσικός οικογενειάρχης που έβλεπε ότι τα videogames πουλάνε πολύ (εν εποχή Playstation/N64/Dreamcast...) κι έτσι αποφάσισε ν' ανοίξει ένα Console Club (τυπική περίπτωση της εποχής που ένας άσχετος θ' άνοιγε ένα Console Club επειδή το έβλεπε ως εύκολο κέρδος, κυρίως χάρη στην πειρατεία του Playstation, του PC και του Dreamcast). Oπότε δεν ήταν και λίγες τα μαργαριτάρια που 'χω ακούσει από το στόμα του. Το πιο χαρακτηριστικό ήταν όταν πρότεινε σ' εμένα κι ένα φίλο μου - ψαγμένοι gamerades - το Muppets Show Cart Racing ενώ ήμασταν μαθητές λυκείου. Αντίστροφα, όταν η θεία μου ζήτησε για τον μικρό μου ξαδερφό - που πήγαινε δευτέρα-τρίτη δημοτικού - κάποια καλά παιχνίδια για να παίζει αυτός τις αντέγραψε το Mortal Kompat Mythologies (αρκετά αιματηρό για μικρό παιδί) και το Final Fantasy 8 (που ανάθεμα αν καταλάβαινε τίποτα από το παιχνίδι).
- Πάρε Dino Crisis για τον μικρό σας γίο, κύριος!
Κι ενώ πολλές φορές έχουν γίνει αντιδράσεις από την κοινή γνώμη για την καταλληλότητα των videogames στην αγορά (πράγμα που εξακολουθούν να γίνονται) υπάρχουν ασυνείδητοι υπάλληλοι που προκειμένου να ξεφορτωθούν την πραγμάτεια τους όταν ένας πατέρας ζητάει για τον γιό του ένα videogame δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ρωτήσουν την ηλικία του γιού τους ώστε να τους δώσουν το κατάλληλο παιχνίδι. Κι έτσι ένας φίλος του αδερφού μου - που πήγαινε τετάρτη-πέμπτη δημοτικού - πήρε ως δώρο από τον πατέρα του το Dino Crisis για το Playstation - το θυμάται άραγε κανείς; all time classics. Kαι πέραν τ' ότι είναι μικρός για να παίξει ένα δυνατό, αιματηρό παιχνίδι τρόμου είναι κι ολίγον τι φοβιτσιάρης - για να μην πω κ****μπανιέρας . Έλειψε να του πάρει κανά Crash Bandicoot; Kανά Spyro the Dragon;
- Xειριστήριο PSX στο PS2; Μα τι 'ναι αυτά που λέτε;
Όταν με το καλό αγόρασα ένα Playstation 2 από την Ηλεκτρονική Αθηνών στην Ηλιούπολη με μια memory card με ρώτησε η υπάλληλος αν ήθελα κι ένα εξτρά χειριστήριο. Της απαντάω εγώ - μέγα λάθος μου! - "Δεν χρειάζεται. Έχω χειριστήρια από το Playstation 1 και μπαίνουν και στο Playstation 2." (το 'χα τσεκάρει από πριν, δεν το έβγαλα από το μυαλό μου). Και μου απαντάει ο/η υπάλληλος λες κι είναι γνώστης του αντικειμένου "Μα...είναι διαφορετικές κονσόλες. Δεν γίνεται αυτό.". Άντε τώρα να του/της αλλάξεις γνώμη. Για να μην του/της χαλάσω χατήρι είπα ένα ξερό "Οκ!" κι έφυγα. Παίζει να μου πούλαγε και φούμαρα για ν' αγοράσω ντε και καλά εξτρά χειριστήριο - αν και το 'κανα πιο μετά κι από άλλο κατάστημα και για τον λόγο ότι τα παλιά χειριστήρια από το Playstation 1 μου χάλασαν.
- Pocahontas!
Eπί εποχής Mega Drive/SNES όταν πήγαινα ακόμα δημοτικό και το Carefour λεγόταν Continent πετυχαίνω μια μητέρα που ζητάει για το παιδί της ένα παιχνίδι - μάλλον για Mega Drive. Kι από τα τόσα αριστούργημα που είχαν - Sonic anyone? - της πρότεινε...την Pocahontas! Εκείνη την στιγμή ήθελα να επέμβω και να προτείνω καλύτερα παιχνίδια στην μάνα αυτή αλλά σκέφτηκα "Άστην μωρέ! Για να μάθει να εμπιστεύεται τις απόψεις του κάθε άσχετου που θα του πλασάρει ό,τι σαβούρα θέλει."
Aυτές κι άλλες τέτοιες παρόμοιες ιστορίες μπορείτε να διαβάσετε στο link αυτό:
Ξεκινάω, λοιπόν, με ορισμένα τέτοια περιστατικά που μου 'ρχονται στο μυαλό:
- Πάρε Muppets Show Racing, σου λέω!
Σ' ένα Console Club που κάποτε υπήρχε στην Κάτω Ηλιούπολη κι όπου ήμουν τακτικός πελάτης με τους φίλους μου και διάφορους γνωστούς μου ο καταστηματάρχης ήταν ένας κλασσικός οικογενειάρχης που έβλεπε ότι τα videogames πουλάνε πολύ (εν εποχή Playstation/N64/Dreamcast...) κι έτσι αποφάσισε ν' ανοίξει ένα Console Club (τυπική περίπτωση της εποχής που ένας άσχετος θ' άνοιγε ένα Console Club επειδή το έβλεπε ως εύκολο κέρδος, κυρίως χάρη στην πειρατεία του Playstation, του PC και του Dreamcast). Oπότε δεν ήταν και λίγες τα μαργαριτάρια που 'χω ακούσει από το στόμα του. Το πιο χαρακτηριστικό ήταν όταν πρότεινε σ' εμένα κι ένα φίλο μου - ψαγμένοι gamerades - το Muppets Show Cart Racing ενώ ήμασταν μαθητές λυκείου. Αντίστροφα, όταν η θεία μου ζήτησε για τον μικρό μου ξαδερφό - που πήγαινε δευτέρα-τρίτη δημοτικού - κάποια καλά παιχνίδια για να παίζει αυτός τις αντέγραψε το Mortal Kompat Mythologies (αρκετά αιματηρό για μικρό παιδί) και το Final Fantasy 8 (που ανάθεμα αν καταλάβαινε τίποτα από το παιχνίδι).
- Πάρε Dino Crisis για τον μικρό σας γίο, κύριος!
Κι ενώ πολλές φορές έχουν γίνει αντιδράσεις από την κοινή γνώμη για την καταλληλότητα των videogames στην αγορά (πράγμα που εξακολουθούν να γίνονται) υπάρχουν ασυνείδητοι υπάλληλοι που προκειμένου να ξεφορτωθούν την πραγμάτεια τους όταν ένας πατέρας ζητάει για τον γιό του ένα videogame δεν μπαίνουν καν στον κόπο να ρωτήσουν την ηλικία του γιού τους ώστε να τους δώσουν το κατάλληλο παιχνίδι. Κι έτσι ένας φίλος του αδερφού μου - που πήγαινε τετάρτη-πέμπτη δημοτικού - πήρε ως δώρο από τον πατέρα του το Dino Crisis για το Playstation - το θυμάται άραγε κανείς; all time classics. Kαι πέραν τ' ότι είναι μικρός για να παίξει ένα δυνατό, αιματηρό παιχνίδι τρόμου είναι κι ολίγον τι φοβιτσιάρης - για να μην πω κ****μπανιέρας . Έλειψε να του πάρει κανά Crash Bandicoot; Kανά Spyro the Dragon;
- Xειριστήριο PSX στο PS2; Μα τι 'ναι αυτά που λέτε;
Όταν με το καλό αγόρασα ένα Playstation 2 από την Ηλεκτρονική Αθηνών στην Ηλιούπολη με μια memory card με ρώτησε η υπάλληλος αν ήθελα κι ένα εξτρά χειριστήριο. Της απαντάω εγώ - μέγα λάθος μου! - "Δεν χρειάζεται. Έχω χειριστήρια από το Playstation 1 και μπαίνουν και στο Playstation 2." (το 'χα τσεκάρει από πριν, δεν το έβγαλα από το μυαλό μου). Και μου απαντάει ο/η υπάλληλος λες κι είναι γνώστης του αντικειμένου "Μα...είναι διαφορετικές κονσόλες. Δεν γίνεται αυτό.". Άντε τώρα να του/της αλλάξεις γνώμη. Για να μην του/της χαλάσω χατήρι είπα ένα ξερό "Οκ!" κι έφυγα. Παίζει να μου πούλαγε και φούμαρα για ν' αγοράσω ντε και καλά εξτρά χειριστήριο - αν και το 'κανα πιο μετά κι από άλλο κατάστημα και για τον λόγο ότι τα παλιά χειριστήρια από το Playstation 1 μου χάλασαν.
- Pocahontas!
Eπί εποχής Mega Drive/SNES όταν πήγαινα ακόμα δημοτικό και το Carefour λεγόταν Continent πετυχαίνω μια μητέρα που ζητάει για το παιδί της ένα παιχνίδι - μάλλον για Mega Drive. Kι από τα τόσα αριστούργημα που είχαν - Sonic anyone? - της πρότεινε...την Pocahontas! Εκείνη την στιγμή ήθελα να επέμβω και να προτείνω καλύτερα παιχνίδια στην μάνα αυτή αλλά σκέφτηκα "Άστην μωρέ! Για να μάθει να εμπιστεύεται τις απόψεις του κάθε άσχετου που θα του πλασάρει ό,τι σαβούρα θέλει."
Aυτές κι άλλες τέτοιες παρόμοιες ιστορίες μπορείτε να διαβάσετε στο link αυτό:
Comment