Tweet
Το διάστημα που πέρασε έκανα αρκετές σκέψεις για όσα συζητήθηκαν και βρήκα την ευκαιρία να συγκροτήσω τον συλλογισμό μου. Τον προβληματισμό για την επιρροή που μπορεί να έχει ο πολιτικός ακτιβισμός στην ποιότητα και στη στόχευση ενός τίτλου τον αναγνωρίζω, και νομίζω ο καθένας απο μας. Δυστυχώς, όπως είχα σχολιάσει, το ύφος του αρχικού κειμένου μόνο να επικοινωνήσει κάποιον γόνιμο προβληματισμό δεν καταφέρνει. Όταν μια άποψη, όποια κι αν είναι αυτή, εκφράζεται με τέτοια μανία, αυτό φτιάχνει ένα νόημα από μόνο του. Σε αυτό το νόημα στάθηκε και απάντησε σωστά κατ'εμέ, πχ, ο straier. Βρίσκω κωμικό να νομίζει κάποιος πως μπορεί να εκφράζεται με όσο ακραίο ύφος γουστάρει, αλλά όταν κριθεί γι' αυτό από τον συνομιλητή του να σκίζει τα ρούχα του από αγανάχτηση.
Πρώτα-πρώτα όμως απαντήθηκε πως καλό θα είναι να κοιτάξουμε την τελική ποιότητα ενός παιχνιδιού και τότε να κρίνουμε. Νομίζω αυτή είναι και η ουσιαστικότερη απάντηση στον προβληματισμό που ρημαδιασμένα, και πέρα από τις κενότητες που διατυπώνονται σαν αξιώματα, βγαίνει από το αρχικό ποστ.
Παρατηρώ από τη μεριά μου περιπτώσεις που ένα παιχνίδι εντάσσει έμφυλους προβληματισμούς και κερδίζει. Πολύ καλό παράδειγμα είναι το Breath of the Wild. Από πού ν' αρχίσω για το πώς αυτό το παιχνίδι χειρίζεται τα έμφυλα ζητήματα;
Ίσως κάποιος να γελάσει με αυτά και να τα θεωρήσει υπεραναλύσεις. Πιστεύω βάσιμα πως είναι συνειδητά μηνύματα των δημιουργών. Το θέμα ειναι ότι πρόκειται για λεπτές παρατηρήσεις. Δεν επιδιώκεται ενεργά, ίσως με εξαίρεση τον κουίρ οικοδόμο, η προσοχή του παίχτη. Δεν έρχεται στο σεναριακό προσκήνιο κάποιος προβληματισμός. Είναι ο τρόπος αυτός, του BotW, ο καλύτερος κι αποτελεσματικότερος να περάσει κι ένα ρημάδι κοινωνικό ερώτημα; Πιθανότατα. Ωστόσο κανείς δεν έχει την απαίτηση από τον μέσο παίχτη να σταθεί και να δώσει προσοχή σε αυτές τις λεπτομέρειες.
Μπορώ συνεπώς να κατανοήσω τη στάση ενός ενεργού ακτιβιστή δημιουργού που επιδιώκει ακριβώς να τραβήξει την προσοχή για ένα υπαρκτό κοινωνικό ζήτημα.
Ας μου επιτραπεί να σχολιάσω έναν τίτλο που δεν έχω παίξει, αλλά για τον οποίον έχω διαβάσει πολλά. Το Timespinner είναι ένα κλασικό indie metroidvania, όχι κάτι το εξαιρετικό, λένε, αλλά με καλές και κακές ποιότητες. Ένα σημείο δριμείας κριτικής φερ'ειπείν είναι η ιστορία, που σχολιάζεται συχνά ότι είναι κακογραμμένη και επιτηδευμένη για να προωθήσει μια φεμινιστική ατζέντα. Αυτό κρίνεται από τον κόσμο όμως, και ο κόσμος δεν είναι χαζός για να μην εντοπίσει πότε ο ακτιβισμός δρα επιβαρυντικά στην ποιότητα ενός τίτλου. Κάπως έτσι έφτασε και στ' αυτιά μου αυτή η κριτική, και αντίστοιχα θα βαρύνει στην απόφασή μου να αγοράσω και να παίξω αυτό το παιχνίδι.
Δεν πιστεύω όμως πως ο ακτιβισμός ο ίδιος χαλάει ένα παιχνίδι. Η έλλειψη δημιουργικής ικανότητας για να μπορέσει αυτός να επικοινωνηθεί φυσικά στον παίχτη, μπορεί. Έχω λόγους να πιστεύω ότι το TLoU2 είναι παραγωγή τέτοιας φιλοσοφίας ουτωσώστε να μην δώσει κανέναν λόγο σε κάποιον που αγάπησε το πρώτο παιχνίδι να μην αγαπήσει κι αυτό. Αλλά να κριθεί το παιχνίδι και το σενάριό του, όχι οι πολιτικές προτεραιότητες από πίσω. Και ναι, το να μετατρέψεις τα μεγάλα βυζιά σε μικρότερα είναι επιλογή και αντίδραση. Ο κόσμος είναι γεμάτος από παιχνίδια με μεγάλα βυζιά.
Και τέλος δεν νομίζω κάποιος εδώ στ' αλήθεια να μπερδεύει με την ομοφοβία τον προβληματισμό για τα όρια του ακτιβισμού στην τέχνη, ή τον προβληματισμό για την ενδεχόμενη παρεκτροπή της φυσικής δημιουργικής τροχιάς ενός αγαπημένου παιχνιδιού ή μιας αγαπημένης ομάδας ανάπτυξης. Ούτε πιστεύω πως κάποιος ήταν αρκετά χαζός για να κατανοήσει το νόημα του κειμένου του Naked Fox, όπως υπαινίχθηκε. Ας φρόντιζε να μην εκφράσει τη γνώμη του σαν φανατικός, ουτωσώστε να μπορούν κι όλοι οι υπόλοιποι να σταθούν σε αυτό το νόημα.
Πρώτα-πρώτα όμως απαντήθηκε πως καλό θα είναι να κοιτάξουμε την τελική ποιότητα ενός παιχνιδιού και τότε να κρίνουμε. Νομίζω αυτή είναι και η ουσιαστικότερη απάντηση στον προβληματισμό που ρημαδιασμένα, και πέρα από τις κενότητες που διατυπώνονται σαν αξιώματα, βγαίνει από το αρχικό ποστ.
Παρατηρώ από τη μεριά μου περιπτώσεις που ένα παιχνίδι εντάσσει έμφυλους προβληματισμούς και κερδίζει. Πολύ καλό παράδειγμα είναι το Breath of the Wild. Από πού ν' αρχίσω για το πώς αυτό το παιχνίδι χειρίζεται τα έμφυλα ζητήματα;
- Συμπεριλαμβάνει έναν εμφανώς κουίρ χαρακτήρα: ροζ μαντήλι, μακιγιάζ, θηλυπρεπείς κινήσεις. Αυτός ο χαρακτήρας κάνει τη δουλειά του οικοδόμου.
- Υποχρεώνει τον παίχτη να ντυθεί γυναίκα για να αποκτήσει πρόσβαση σε μια παραδοσιακά μητριαρχική πόλη.
- Ο παίχτης ίσως να έχει την ψευδαίσθηση πως η πόλη αυτή όντως ξεγελιέται από αυτή τη βασική μεταμφίεση, όπως γίνεται στις κωμωδίες, αλλά είναι ξεκάθαρο πως δεν συμβαίνει αυτό, καθώς διάφοροι χαρακτήρες καταλαβαίνουν πως είσαι άντρας και αυτό επικοινωνείται στον παίχτη. Μάλιστα, αφού ολοκληρώνεται η αποστολή και σώζει ο παίχτης την πόλη, έχει ήδη αποκαλυφθεί η ταυτότητά του στην αρχηγό της πόλης. Συνεχίζει να υφίσταται η απαγόρευση, και επιτρέπεται η είσοδος μονάχα αν τηρείς τη μεταμφίεση. Ποιο είναι το μήνυμα; Πως "δεν μας νοιάζει το βιολογικό σου φύλο, αρκεί να σέβεσαι την ισχυρή μας παράδοση". Ο παίχτης μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του.
- Μέσα σε αυτή την πόλη βρίσκονται, κι αράζουν σε μια γωνιά, φαινομενικά δίχως λόγο, δύο Goron. Δυο μέλη μιας φυλής που αποτελείται αποκλειστικά από άντρες. Ο διάλογος που οι devs έδωσαν στους χαρακτήρες αυτούς ήταν πάνω κάτω η απορία "αφού είμαστε άντρες, γιατί μας άφησαν να μπούμε;". Με είχε προβληματίσει λίγο, χωρίς να μπορώ να σκεφτώ κάποιον lore λόγο τότε, μέχρι που διάβασα ένα σχετικό σχόλιο στο ίντερνετ: ακριβώς επειδή οι Goron είναι μόνο άντρες δεν έχουν άλλη επιλογή, κι αυτό το γεγονός αναγνωρίζεται και γίνεται σεβαστό από μια μητριαρχική κοινωνία. Οι δημιουργοί επιλέγουν συνειδητά να αφήσουν την υπόνοια ενός εξεζητημένου έμφυλου οικοσυστήματος σε έναν κόσμο που καμιά ανάγκη δεν το έχει για να αποδοθεί η εμπειρία του. Ξανά, ο παίχτης προβληματίζεται αναλόγως.
Ίσως κάποιος να γελάσει με αυτά και να τα θεωρήσει υπεραναλύσεις. Πιστεύω βάσιμα πως είναι συνειδητά μηνύματα των δημιουργών. Το θέμα ειναι ότι πρόκειται για λεπτές παρατηρήσεις. Δεν επιδιώκεται ενεργά, ίσως με εξαίρεση τον κουίρ οικοδόμο, η προσοχή του παίχτη. Δεν έρχεται στο σεναριακό προσκήνιο κάποιος προβληματισμός. Είναι ο τρόπος αυτός, του BotW, ο καλύτερος κι αποτελεσματικότερος να περάσει κι ένα ρημάδι κοινωνικό ερώτημα; Πιθανότατα. Ωστόσο κανείς δεν έχει την απαίτηση από τον μέσο παίχτη να σταθεί και να δώσει προσοχή σε αυτές τις λεπτομέρειες.
Μπορώ συνεπώς να κατανοήσω τη στάση ενός ενεργού ακτιβιστή δημιουργού που επιδιώκει ακριβώς να τραβήξει την προσοχή για ένα υπαρκτό κοινωνικό ζήτημα.
Ας μου επιτραπεί να σχολιάσω έναν τίτλο που δεν έχω παίξει, αλλά για τον οποίον έχω διαβάσει πολλά. Το Timespinner είναι ένα κλασικό indie metroidvania, όχι κάτι το εξαιρετικό, λένε, αλλά με καλές και κακές ποιότητες. Ένα σημείο δριμείας κριτικής φερ'ειπείν είναι η ιστορία, που σχολιάζεται συχνά ότι είναι κακογραμμένη και επιτηδευμένη για να προωθήσει μια φεμινιστική ατζέντα. Αυτό κρίνεται από τον κόσμο όμως, και ο κόσμος δεν είναι χαζός για να μην εντοπίσει πότε ο ακτιβισμός δρα επιβαρυντικά στην ποιότητα ενός τίτλου. Κάπως έτσι έφτασε και στ' αυτιά μου αυτή η κριτική, και αντίστοιχα θα βαρύνει στην απόφασή μου να αγοράσω και να παίξω αυτό το παιχνίδι.
Δεν πιστεύω όμως πως ο ακτιβισμός ο ίδιος χαλάει ένα παιχνίδι. Η έλλειψη δημιουργικής ικανότητας για να μπορέσει αυτός να επικοινωνηθεί φυσικά στον παίχτη, μπορεί. Έχω λόγους να πιστεύω ότι το TLoU2 είναι παραγωγή τέτοιας φιλοσοφίας ουτωσώστε να μην δώσει κανέναν λόγο σε κάποιον που αγάπησε το πρώτο παιχνίδι να μην αγαπήσει κι αυτό. Αλλά να κριθεί το παιχνίδι και το σενάριό του, όχι οι πολιτικές προτεραιότητες από πίσω. Και ναι, το να μετατρέψεις τα μεγάλα βυζιά σε μικρότερα είναι επιλογή και αντίδραση. Ο κόσμος είναι γεμάτος από παιχνίδια με μεγάλα βυζιά.
Και τέλος δεν νομίζω κάποιος εδώ στ' αλήθεια να μπερδεύει με την ομοφοβία τον προβληματισμό για τα όρια του ακτιβισμού στην τέχνη, ή τον προβληματισμό για την ενδεχόμενη παρεκτροπή της φυσικής δημιουργικής τροχιάς ενός αγαπημένου παιχνιδιού ή μιας αγαπημένης ομάδας ανάπτυξης. Ούτε πιστεύω πως κάποιος ήταν αρκετά χαζός για να κατανοήσει το νόημα του κειμένου του Naked Fox, όπως υπαινίχθηκε. Ας φρόντιζε να μην εκφράσει τη γνώμη του σαν φανατικός, ουτωσώστε να μπορούν κι όλοι οι υπόλοιποι να σταθούν σε αυτό το νόημα.
Comment