Τι dvd/ταινία είδατε σήμερα?

[Bartman]

Το χω δει και εγω το Attack the Block και συμφωνω οτι ηταν πολυ καλη φαση.

[TheCursed]

Παιδιά έχει δει κανένας το ΕΠΟΣ του Wuiseau The Room;

Υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα "έπη", κατά τη γνώμη μου.

[Enpsty]

Υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα "έπη", κατά τη γνώμη μου.

Oh hi Cursed!
Anyway how's your sex life? :xp:

[Aion]

Λογω καποιων περιστασεων = Γκομενα ;

Εγώ δεν κάνω τέτοια.:troll:

Heh. Λόγο κάποιου καλού φίλου που ήθελε να την δει.

[sOLiD SNAKE]

Θα με πείτε καμένο αλλά πήγα και είδα το Star Wars Episode I: The Phantom Menace 3d για ιστορικούς λόγους κυρίως (ήταν το μόνο της prequel τριλογίας που δεν είχα δει στο σινεμά). Είμαι φαν όπως είπα και εγώ και οι καμένοι οι κολλητοί μου ;) και άξιζε μόνο και μόνο για να δω στο σινεμά αυτήν την σκηνή

[Ground_zero]

O tropos pou pethainei o Maul, paramenei geloios kai se 3D kai xwris 3D...

[Bartman]

Solild_Snake , το 3D ελεγε τιποτα ;

[Somari]

[sOLiD SNAKE]

Ground βασικά δεν έπρεπε να πεθάνει ο Darth Maul, είναι μαματος χαρακτήρας και χρησιμοποιήθηκε για πολύ λίγο. Ο τρόπος που πεθαίνει πάντως (σαν final hit) εμένα προσωπικά μου αρέσει πολύ, απλά όπως είπα δεν έπρεπε να πεθάνει

Bart σαν 3d δεν λέει πολλά γιατί πέρα από 1-2 σκηνές σχεδόν δεν το καταλαβαίνεις ότι είναι 3d η ταινία :xp:

Edit: Άλλο ένα περίεργο ήταν ότι η μετάφραση στους υπότιτλους ήταν ότι να ναι, σαν να έκαναν την μετάφραση με κάποια μηχανή.

Στην σκηνή αυτή με τα Midichlorians πήγε το "over 9000" στεφάνι μέσα στην αίθουσα :xp:

[Ground_zero]

Sou arese to final hit?
Poly periergo to vriskw, kamia empnefsh, den einai kan wraio optika, san skato mou fenetai na petagetai o allos mesa apo thn trypa les kai to travane me skoinia (oxi oti den ton travane...) kai fysika o Maul apo plot convenience oute kan antidraei, enw se olh thn ypoloiph tainia kounietai san gata o typos :/

[Somari]

kai fysika o Maul apo plot convenience oute kan antidraei, enw se olh thn ypoloiph tainia kounietai san gata o typos :/

χαχα ναι

[Titus]

Αν εξαιρέσεις το killing blow που λέει κι ο Ground, η συγκεκριμένη μονομαχία είναι καταπληκτική και μια από τις αγαπημένες μου σκηνές σε όλη την εξαλογία. Ειδικά το Duel of the Fates που ακούγεται είναι καταπληκτικό.

[Somari]

Duel of the Fates
Το μόνο που μου έμεινε από την ταινία...

α και αυτό

[Raf]

Ακαδημία Πλάτωνος, ελληνική του 2009 με πρωταγωνιστή τον Αντώνη Καφετζόπουλο.
Λόγω ανωτέρας βίας είναι η τρίτη ταινία που βλέπω από το Νοέμβρη. Την ευχαριστήθηκα πλήρως και τη συστήνω σε όλους. Σίγουρα από τις καλύτερες ελληνικές που έχω δει. Μεστή από νόημα και κωμικά στοιχεία. Η υπόθεση για όποιον ενδιαφέρεται:

Ο Σταύρος είναι ένας ψιλικατζής. Η γυναίκα του τον έχει εγκαταλείψει και αρνείται να επιστρέψει - η μητέρα του έχει πάθει ήδη ένα εγκεφαλικό και ο Σταύρος πρέπει να την προσέχει επί 24ώρου βάσεως. Η αγαπημένη ασχολία του Σταύρου και των τριών φίλων του, που επίσης διατηρούν ψιλικατζίδικο στη γειτονιά, είναι το καθημερινό μέτρημα των Κινέζων, οι οποίοι στήνουν το μαγαζί τους απέναντι. Μια δουλειά που δεν έχει τέλος γιατί οι Κινέζοι μοιάζουν να πολλαπλασιάζονται μέρα με την ημέρα. Το μέτρημα διακόπτεται μόνο αν περάσει κανένας Αλβανός. Τότε πέφτουν στοιχήματα αν ο σκύλος θα γαβγίσει τον Αλβανό ή όχι. Αυτή είναι η δεύτερη αγαπημένη ασχολία τους. Έτσι περνούν την ώρα τους, χαλαρά και διασκεδαστικά, χαζεύοντας τη ζωή που αλλάζει έξω από τα μαγαζιά τους. Ο Σταύρος όμως είναι διαρκώς ανήσυχος. Ανεξήγητα δυσαρεστημένος. Τα βράδια δεν μπορεί να κοιμηθεί αλλά δεν μπορεί να καταλάβει το γιατί. Μέχρι που μια μέρα ένας περαστικός Αλβανός (αφού τον γαβγίσει ο σκύλος) αναγνωρίζει στη μητέρα του Σταύρου την δικιά του χαμένη μητέρα...

[Sinclair]

Ξέρω πως θα φανεί κάπως περίεργο, αλλά τη συγκεκριμένη ταινία την είδα κι εγώ τη δεύτερη εβδομάδα που ήμουν Γερμανία στο κανάλι arte. Ήταν πολύ αναζωογονητικό να βλέπεις μια ποιοτική ταινία στη γλώσσα σου με γερμανικούς υπότιτλους.

Μου άρεσε πάρα πολύ και ασκεί εύστοχη κριτική μέσω κωμικού αλλά και τραγικού στοιχείου. Επίσης μια ακόμη ελληνική ταινία που είδα και μου άρεσε αρκετά ήταν το 4 μαύρα κοστούμια του Ρένου Χαραλαμπίδη. Πολύ ήσυχη και εσωτερική ταινία, ελληνικό road movie κατά κάποιο τρόπο, χωρίς ιδιαίτερα κωμικά- περισσότερο σατιρικά- στοιχεία. Υπάρχει και ένας συνδετικός κρίκος μεταξύ των δυο ταινιών- η γιαγιά/μαμά.