@Snake (δεν τα είπαμε για mgs4 btw)
Εγώ τον Bergman τον γνώρισα πέρσι (Βασικά πρόπερσι άρχισα να παρακολουθώ πολύ σοβαρά κινηματογράφο) και μπορώ να πω ότι άργησα πολύ να φτάσω σε ένα σημείο να καταλάβω κάποιες ταινίες του και τις τεχνικές του. Οι πρώτες ταινίες που είδα είναι η τριλογία Persona/Hour of the Wolf/Shame η οποία και με εξέπληξε. Ειδικά το Persona είναι κάτι πολύ πέρα από αυτά που έχω δει, κινηματογράφος ξεχωριστός και μοναδικός.
Από εκεί και πέρα έχω δει τη Φθινοπωρινή Σονάτα και τη Φανή και Αλεξανδρος. Στο πρώτο ήταν εκπληκτικός ο τρόπος που έδειχνε το ξέσπασμα των χαρακτήρων σε συγκεκριμένες σκηνές, ύστερα από ιδιαίτερη πίεση. Δηλαδή ο τρόπος που παρουσίαζε τους χαρακτήρες του ήταν μοναδικός, έβλεπες τα ξεσπάσματα ύστερα από τόσα χρόνια καταπίεσης και αναρωτιόσουν πώς μπορεί ένας σκηνοθέτης να δώσει τόσο πειστικά αυτά τα συναισθήματα (φυσικά και οι ερμηνείες ήταν εκπληκτικές).
Η φανή και ο αλέξανδρος δεν έχει ωριμάσει ακόμα μέσα μου σαν ταινία. Την είδα προχτες και σίγουρα θέλω αρκετό καιρό ακόμα ώστε να χωνέψω αυτό που είδα...
Φοβερά πλάνα, φοβερή σκηνοθεσία, φοβερές ιδέες και ο τρόπος που αυτές περνιούνται στο θεατή... Δεν είναι τυχαίο θα μου πεις, για να έχει το όνομα που έχει... Άλλο όμως να το βλέπεις...
Εγώ τον Bergman τον γνώρισα πέρσι (Βασικά πρόπερσι άρχισα να παρακολουθώ πολύ σοβαρά κινηματογράφο) και μπορώ να πω ότι άργησα πολύ να φτάσω σε ένα σημείο να καταλάβω κάποιες ταινίες του και τις τεχνικές του. Οι πρώτες ταινίες που είδα είναι η τριλογία Persona/Hour of the Wolf/Shame η οποία και με εξέπληξε. Ειδικά το Persona είναι κάτι πολύ πέρα από αυτά που έχω δει, κινηματογράφος ξεχωριστός και μοναδικός.
Από εκεί και πέρα έχω δει τη Φθινοπωρινή Σονάτα και τη Φανή και Αλεξανδρος. Στο πρώτο ήταν εκπληκτικός ο τρόπος που έδειχνε το ξέσπασμα των χαρακτήρων σε συγκεκριμένες σκηνές, ύστερα από ιδιαίτερη πίεση. Δηλαδή ο τρόπος που παρουσίαζε τους χαρακτήρες του ήταν μοναδικός, έβλεπες τα ξεσπάσματα ύστερα από τόσα χρόνια καταπίεσης και αναρωτιόσουν πώς μπορεί ένας σκηνοθέτης να δώσει τόσο πειστικά αυτά τα συναισθήματα (φυσικά και οι ερμηνείες ήταν εκπληκτικές).
Η φανή και ο αλέξανδρος δεν έχει ωριμάσει ακόμα μέσα μου σαν ταινία. Την είδα προχτες και σίγουρα θέλω αρκετό καιρό ακόμα ώστε να χωνέψω αυτό που είδα...
Φοβερά πλάνα, φοβερή σκηνοθεσία, φοβερές ιδέες και ο τρόπος που αυτές περνιούνται στο θεατή... Δεν είναι τυχαίο θα μου πεις, για να έχει το όνομα που έχει... Άλλο όμως να το βλέπεις...
Comment