Μόλις τελείωσα το Lair of the Shadow Broker και το Arrival.
Γενικές εντυπώσεις και για τα δύο μαζί. Γραμμικότατα fillers κόντρα στο πνεύμα του κανονικού παιχνιδιού σε πάρα πολλά σημεία, αλλά με ενδιαφέρουσες σεναριακές ιδέες. Απογοητεύτηκα πολύ από την έλλειψη επιλογών και paragon / renegade actions, ακόμα και σε σημεία που φώναζαν από μακριά πως κάτι (θα'πρεπε να) γίνεται. Το άκρον άωτον ήταν στο Arrival, όπου ο Shepard έχει επιλογή να ειδοποιήσει μια αποικία ή να μιλήσει με το Joker αλλά η κατάληξη είναι...ακριβώς η ίδια. Και τα δύο DLC είχαν την ίδια δομή, με μια ανατροπή στη μέση τους.
Για το καθένα ξεχωριστά. Το Lair of the Shadow Broker σώζεται από τις δύο boss fights του,που είναι αρκετά ενδιαφέρουσες, και κυρίως το φινάλε του, τις πληροφορίες που έβρισκε ο παίκτης για ένα σωρό κόσμο (από το ότι η Miranda δε μπορεί να κάνει παιδί μέχρι τον online gaming account του Legion, πολύ πλάκα) και το ότι είχε λίγα πράγματα να κάνεις και μετά τον τερματισμό του. Η φάση με την καταδίωξη είχε επίσης πλάκα, θυμίζοντας 5ο στοιχείο ή Crazy Taxi στο διάστημα. Αυτό που με παραξένεψε ήταν ο πιο χύμα Shepard, που πετάει σαρκαστικές ατάκες, κάνει πλάκα και είναι πιο badass απ'όσο τον ξέραμε αλλά με ένα περίεργο τρόπο, σα να παίζει σε αμερικάνικη b-movie. Και εδώ απουσίαζαν οι επιλογές, με το σενάριο να είναι γραμμικότατο, αλλά σώζεται από τα παραπάνω. Τα ψιλοαξίζει τα λεφτά του.
Το Arrival ήταν φόλα. Βάζει το Shepard σε μια πολύ στριμόκωλη κατάσταση και τον αναγκάζει να κάνει ένα πράγμα μόνο μέχρι το τέλος, χωρίς καμία εναλλακτική. Λείπουν πολλά πράγματα που χαρακτηρίζουν τα Mass Effect και το τέλος είναι πολύ συζητήσιμο. Μάλλον γράφτηκε στο πόδι για να συνδέσει το 2 με το 3, αλλά αποτυγχάνει.
Γενικές εντυπώσεις και για τα δύο μαζί. Γραμμικότατα fillers κόντρα στο πνεύμα του κανονικού παιχνιδιού σε πάρα πολλά σημεία, αλλά με ενδιαφέρουσες σεναριακές ιδέες. Απογοητεύτηκα πολύ από την έλλειψη επιλογών και paragon / renegade actions, ακόμα και σε σημεία που φώναζαν από μακριά πως κάτι (θα'πρεπε να) γίνεται. Το άκρον άωτον ήταν στο Arrival, όπου ο Shepard έχει επιλογή να ειδοποιήσει μια αποικία ή να μιλήσει με το Joker αλλά η κατάληξη είναι...ακριβώς η ίδια. Και τα δύο DLC είχαν την ίδια δομή, με μια ανατροπή στη μέση τους.
Για το καθένα ξεχωριστά. Το Lair of the Shadow Broker σώζεται από τις δύο boss fights του,που είναι αρκετά ενδιαφέρουσες, και κυρίως το φινάλε του, τις πληροφορίες που έβρισκε ο παίκτης για ένα σωρό κόσμο (από το ότι η Miranda δε μπορεί να κάνει παιδί μέχρι τον online gaming account του Legion, πολύ πλάκα) και το ότι είχε λίγα πράγματα να κάνεις και μετά τον τερματισμό του. Η φάση με την καταδίωξη είχε επίσης πλάκα, θυμίζοντας 5ο στοιχείο ή Crazy Taxi στο διάστημα. Αυτό που με παραξένεψε ήταν ο πιο χύμα Shepard, που πετάει σαρκαστικές ατάκες, κάνει πλάκα και είναι πιο badass απ'όσο τον ξέραμε αλλά με ένα περίεργο τρόπο, σα να παίζει σε αμερικάνικη b-movie. Και εδώ απουσίαζαν οι επιλογές, με το σενάριο να είναι γραμμικότατο, αλλά σώζεται από τα παραπάνω. Τα ψιλοαξίζει τα λεφτά του.
Το Arrival ήταν φόλα. Βάζει το Shepard σε μια πολύ στριμόκωλη κατάσταση και τον αναγκάζει να κάνει ένα πράγμα μόνο μέχρι το τέλος, χωρίς καμία εναλλακτική. Λείπουν πολλά πράγματα που χαρακτηρίζουν τα Mass Effect και το τέλος είναι πολύ συζητήσιμο. Μάλλον γράφτηκε στο πόδι για να συνδέσει το 2 με το 3, αλλά αποτυγχάνει.
Comment