I just finished

[Ryu_gr]

nooto εύγε για ακόμα ένα ωραίο post! Αυτό με την επική μουσική το επιβεβαιώνω ακόμα και στο Halo Infinite, όταν γίνει επική αδράξτε την ευκαιρία και ζήστε το γιατί αν χάσετε μπορεί να μην έχει το ίδιο feeling η μάχη. Θα ήταν υπέροχο αν ρωτούσαμε τον υπεύθυνο ανάπτυξης και έλεγε όχι δεν είναι bug, έτσι είναι σχεδιασμένο γιατί τις στιγμές πρέπει να τις ζούμε διότι δεν γυρνάνε πίσω 😄

Επίσης όποιος πει ότι τους αρέσουν οι πίστες με τον Flood και δεν τις βγάζει από αγγαρεία θα πάρω τα βούνα! (Mαζί με video games του Kojima και ταινίες του Nolan για να μην τρελαθώ).

[nooto]

Halo 2 (PC)

Τελειωσα και τον δευτερο τιτλο της σειρας στο Heroic οποτε ας πω καποια πραγματα. Σε γενικες γραμμες το παιχνιδι μου αρεσε πιο πολυ απο το 1, ειναι πολυ καλυτερη παραγωγη, ειναι πιο story driven, εδω εισαγεται ουσιαστικα το μεγαλυτερο κομματι της ιστοριας, εχει πολυ καλυτερο pacing απο το πρωτο με επιπεδα που δεν κρατανε αιωνες, εχει πολυ λιγοτερα εκνευριστικα σημεια (αν και υπαρχει και εδω αρκετο trial n error, πχ σημεια που ανοιγεις μια πορτα και σκανε 15 εχθροι χωρις καποια προειδοποιηση). Στα ανοιχτα του κομματια ειναι καποια τικ πιο γραμμικο σχεδιαστικα απο το CE, απο την αλλη ομως η σχεδιαστικη λογικη συνολικα ειναι πολυ καλυτερη και balanced, πχ δεν υπαρχουν τα ατελειωτα corridor levels του πρωτου. Επιπλεον δεν υπαρχει το backtracking του πρωτου και καθε επιπεδο ειναι ξεχωριστο. Γενικοτερα θα ελεγα οτι σαν παιχνιδι ειναι πολυ πιο polished και focused, δηλαδη ειναι καπως ξεκαθαρο του τι ηθελαν να κανουν σε αντιθεση με το πρωτο που πολλες φορες σου βγαζει οτι ηταν και καπως πειραματικος τιτλος. Το μονο αρνητικο που θα του προσαψω ειναι τα αρχικα levels με το Arbiter οπου πολεμας elites και ειναι πολυ δυσκολο να καταλαβεις ποιος ειναι εχθρος και ποιος οχι (η μονη ενδειξη ειναι το χρωμα που εχει ο κερσορας του στοχου).

Στα του Anniversary, η δουλεια που εχουν κανει μου αρεσε πολυ (make over στα γραφικα, νεο take στο OST, και νεα cutschenes) αν και βρηκα το game καπως πιο σκοτεινο απο το OG (ειδικα στην περιπτωση του Arbiter που δεν υπαρχει ουτε φακος). Επισης μου αρεσε πολυ η προσθηκη των Terminals που προσφερουν επιπλεον story-εξηγησεις-lore και ειναι πολυ καλογυρισμενα και to the point, χωρις το pointless vagueness αυτων του πρωτου, που imo δεν βγαζουν κανενα νοημα. Να σημειωσω μονο οτι σαν τιτλος ειναι μαλλον ο πιο βαρυς του collection, για ανθρωπους με κανονικα pc δεν θα ειναι προβλημα υποθετω, στην δικη μου περιπτωση που επαιζα στο laptop, το παιχνιδι ηθελε να παιξω λιγο με τα settings προκειμενου να τρεξει smoothly (60fps κλπ).

Αυτα, επισης το χαρηκα παρα πολυ, κατ'εμε τιτλος πολυ ανωτερος του πρωτου (παροτι απο οσο ξερω περασε development hell), και να σημειωσω πριν κλεισω οτι η ερμηνεια του ηθοποιου που δινει την φωνη του στον Arbiter ειναι απλα απιστευτη και στεκεται πολυ καλα ακομα και σημερα. Συνεχεια οταν πιασω το 3!

Αυτό με την επική μουσική το επιβεβαιώνω ακόμα και στο Halo Infinite, όταν γίνει επική αδράξτε την ευκαιρία και ζήστε το γιατί αν χάσετε μπορεί να μην έχει το ίδιο feeling η μάχη. Θα ήταν υπέροχο αν ρωτούσαμε τον υπεύθυνο ανάπτυξης και έλεγε όχι δεν είναι bug, έτσι είναι σχεδιασμένο γιατί τις στιγμές πρέπει να τις ζούμε διότι δεν γυρνάνε πίσω 😄

Χαχαχαχαχα

[Raf]

Επίσης όποιος πει ότι τους αρέσουν οι πίστες με τον Flood και δεν τις βγάζει από αγγαρεία θα πάρω τα βούνα! (Mαζί με video games του Kojima και ταινίες του Nolan για να μην τρελαθώ).

Συμφωνώ. Εκτός και αν κάνω κάποιο φουλ replay, στα τρία βασικά παιχνίδια της τριλογίας (αυτά που περιέχουν Flood), όταν ξαναπαίζω μεμονωμένες αποστολές, πράγμα που πλέον με το Xbox και το MC Collection κάνω συχνά, διαλέγω πίστες από το πρώτο μισό των παιχνιδιών, που και κατά κανόνα είναι πιο προσεγμένες αλλά και δεν έχουν Flood. Όχι πως τα επίπεδα με Flood είναι κακά! Κάποια είναι εξαιρετικά, ειδικά αυτά που δείχνουν τριπλές και τετραπλές μάχες (Chief vs Covenant vs Flood vs Sentinels). Ειδικά η 343 Guilty Spark, η έκτη αποστολή του Combat Evolved και αυτή στην οποία εισάγονται στην ιστορία οι Flood ανήκει στις καλύτερες αποστολές της σειράς. Αλλά πίστες όπως η Library του CE ή και η Cortana (προτελευταία του Halo 3) ανήκουν στα αδύναμα σημεία των παιχνιδιών.

Γενικοτερα θα ελεγα οτι σαν παιχνιδι ειναι πολυ πιο polished και focused, δηλαδη ειναι καπως ξεκαθαρο του τι ηθελαν να κανουν σε αντιθεση με το πρωτο που πολλες φορες σου βγαζει οτι ηταν και καπως πειραματικος τιτλος.

Σε commentaries θα ακούσεις τους devs να λένε πως το Combat Evolved παρασκηνιακά «συγκρατείται με σιλοτέιπ». Είναι πρότζεκτ που άλλαξε μορφή δυο φορές (από RTS σε 3rd person σε FPS) και μεγάλο μέρος της ουσιαστικής ανάπτυξης έλαβε χώρα τους τελευταίους μήνες πριν την κυκλοφορία, μετά την αγορά από τη Microsoft. Παρ' όλα αυτά έκανε τόσα πολλά πράγματα σωστά, ώστε τόσα χρόνια μετά να παίζεται ευχάριστα, παρά τα θέματα που σωστά επισημαίνεις. Δεν μπορείς πεις το ίδιο για πολλά άλλα μεγάλα παιχνίδια της γενιάς και του είδους του.
Το Halo 2 πάλι, όπως αναφέρεις, έχει και αυτό προβληματική ανάπτυξη: παραήταν φιλόδοξο, με αποτέλεσμα περίπου 1/3 του παιχνιδιού να κοπεί ή να μεταφερθεί παραλλαγμένο ως το πρώτο μέρος του Halo 3. Πάντα σε συνδυασμό με εξοντωτικές συνθήκες εργασίας. Οι devs θα θυμούνται για πάντα το crunch του Halo 2.

Σου μένουν τρία Halo της Bungie ακόμη: το 3, το ODST και το Reach. Ανυπομονώ να ακούσω τη γνώμη σου για το ODST, που όπως είπες θα παίξεις για πρώτη φορά, αλλά και για τη διάθεσή σου μετά από πέντε απανωτά παιχνίδια Halo (και τι θα σημαίνει αυτό για τα ίδια τα παιχνίδια!)

[Deus]

Με αυτά που λέτε θυμήθηκα σκηνικό όταν έπαιζα το Halo 2 πριν χρόοοονια. Όχι το remaster, το παλιό, το ορθόδοξο. Βρισκόμουν στην προτελευταία πίστα και είχα κολλήσει για ώρα σε ένα σημείο που ανοίγεις μια πόρτα και σου ορμάνε καμιά δεκαριά εχθροί. Έχανα συνέχεια εκεί, δεν μπορούσα να το περάσω με τίποτα εκείνο το σημείο. Μετά από δεκάδες προσπάθειες το περνάω, συνεχίζω στην πίστα και χάνω. Μετά με βγάζει στο checkpoint πριν από την πόρτα! Το ξαναπερνάω, χάνω μετά από ώρα αλλά πάντα με βγάζει πριν από την πόρτα! Μετά έμαθα ότι ήταν γνωστό bug του παιχνιδιού, κολλάει και απενεργοποιούνται τα autosaves με αποτέλεσμα να αναγκάζεσαι να ξαναπαίξεις μεγάλα τμήματα της πίστας. Πέρασαν τόσα χρόνια και δεν το έχω ξεχάσει, πόσο τα είχα πάρει δεν λέγεται.

[nooto]

Halo 3 (PC)

Πραγματικο επος, φανταστικα γραφικα τωρα που το ειδα για πρωτη φορα στα 1080p/60fps (btw μαζι με το Reach τρεχουν αψογα ακομα και στο laptop χωρις καμια πτωση, οποτε με διαφορα ελαφρυτερα παιχνιδια απο τα Anniversaries των πρωτων 2), τελειο pacing με μονο "κακο" επιπεδο το Cortana αλλα και παλι μεγαλη βελτιωση σε σχεση με τα προηγουμενα 2 παιχνιδια, χωρις trial n error, χωρις endless hordes of enemies, και με την παρουσια των flood να ειναι οση πρεπει αυτη τη φορα. Γενικα το campain του μου φανηκε αψεγαδιαστο, απιστευτα fan, με πολυ καλη ισορροπια, και κατι που μπορεις να παιζεις για παντα, να δοκιμαζεις καινουργια πραγματα, να, να, να, χωρις να κουραζει σχεδον ποτε.

Με αυτά που λέτε θυμήθηκα σκηνικό όταν έπαιζα το Halo 2 πριν χρόοοονια. Όχι το remaster, το παλιό, το ορθόδοξο. Βρισκόμουν στην προτελευταία πίστα και είχα κολλήσει για ώρα σε ένα σημείο που ανοίγεις μια πόρτα και σου ορμάνε καμιά δεκαριά εχθροί. Έχανα συνέχεια εκεί, δεν μπορούσα να το περάσω με τίποτα εκείνο το σημείο. Μετά από δεκάδες προσπάθειες το περνάω, συνεχίζω στην πίστα και χάνω. Μετά με βγάζει στο checkpoint πριν από την πόρτα! Το ξαναπερνάω, χάνω μετά από ώρα αλλά πάντα με βγάζει πριν από την πόρτα! Μετά έμαθα ότι ήταν γνωστό bug του παιχνιδιού, κολλάει και απενεργοποιούνται τα autosaves με αποτέλεσμα να αναγκάζεσαι να ξαναπαίξεις μεγάλα τμήματα της πίστας. Πέρασαν τόσα χρόνια και δεν το έχω ξεχάσει, πόσο τα είχα πάρει δεν λέγεται.

Ακομα και αυτο το κομματι δεν υπαρχει εδω, τα checkpoints ειναι πολυ πιο λειτουργικα, και τα μουσικα κομματια συνεχιζουν και παιζουν και στα retries. Να σημειωσω οτι μου αρεσε και η αφηγηση πολυ, και ο τροπος που προσπαθει να σου πει καποια πραγματα (reclaimers, child of my enemy, κλπ κλπ) αλλα δεν στα λεει ακριβως (και αν θυμαμαι καλα εξηγουνται περισσοτερο στο 4). Γενικα θα πω οτι Bungie ειχε καθαρα ανοδικη πορεια στα παιχνιδια που εδωσε, ξεκινησε απο μια πολυ καλη βαση με το πρωτο που εκανε μπαμ ομως οτι ηταν καπως πειραματικο, και εφτασε σε ενα high polished 3, παρα πολυ focused και με ενα απο τα πιο tight campains εκει εξω. Να σημειωσω οτι αυτο το campain μαζι με του Half Life 2 ειναι για μενα τερμα fan και ισως οτι καλυτερο στο ειδος για πολλους (και διαφορετικους) λογους.

Το μονο αρνητικο θα ελεγα ηταν οτι το heroic ηταν καπως ευκολο (δεν ξερω αν φταιει οτι ημουν ζεστος απο τα προηγουμενα 2), και σαν παιχνιδι μου φανηκε το πιο μικρο απο τα 3. Για το τελευταιο, δεν εχει να κανει με το πραγματικο μεγεθος, αλλα με το γεγονος οτι ειναι τα checkpoints καλυτερα δομημενα, οπως εγραψα δεν υπαρχει τοσο trial n error, και δεν υπαρχει αυτη η λογικη των hordes των προηγουμενων παιχνιδιων που κρατανε αδικαιολογητα πολυ. Αυτα! Μενουν πλεον ODST και Reach αλλα μαλλον θα κανω ενα break για Xenoblade 3!

[Raf]

nooto Η αλήθεια είναι πως κάθε παιχνίδι της βασικής τριλογίας το έκανε καλύτερα από το προηγούμενο! Ανεξάρτητα το ποιο έχει ο καθένας ψηλότερα στην καρδιά του, το Halo 3 είναι μάλλον το ζενίθ της σειράς ως συνολικό πακέτο ρυθμού, θεματικής και μηχανισμών. Όταν αποφασίσεις να συνεχίσεις, σε περιμένει το πειραματικό και πολύ ιδιαίτερο ODST, που μάλλον θα πρέπει να ειδωθεί σαν κάποιου είδους expansion του 3. Η συμβουλή μου είναι να δώσεις έμφαση στη μουσική, είναι ίσως η καλύτερη της σειράς.

~

Δεν παίζω πολύ τελευταία. Μια που δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ, μια που δεν υπάρχει πολύς ελεύθερος χρόνος. Αλλά τον περασμένο μήνα τέλειωσα στο XSS δυο πολύ όμορφα παιχνίδια.

Death's Door

Καλοφινιρισμένο indie που ακολουθεί σε αδρές γραμμές τα χνάρια των Zelda, δίχως μεγάλες εκπλήξεις και κάποιο σπουδαίο μηχανικό βάθος αλλά με χιούμορ και ιδιαίτερο χαρακτήρα, εξερευνώντας με φαντασία τη θεματική του και προσφέροντας με συνέπεια ποιοτικό level design.

What Remains of Edith Finch

Σύντομο και γλυκόπιοτο walking sim γεμάτο λεπτομέρειες. Ειρωνικά, το έπαιξα αμέσως πριν ανακοινωθεί το next-gen patch που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Παρότι μειωμένης αλληλεπίδρασης λόγω είδους, η συνεισφορά του παίχτη τις περισσότερες φορές συμπληρώνει ουσιαστικά την αφήγηση. Παρότι έτρεχε -ευτυχώς όχι πια- σαν σκατά, ευχαριστήθηκα τις καλογραμμένες μικρές ιστορίες του σαν αλλεπάλληλες, δυναμικές εναλλαγές διαθέσεων μέσα σε μια ευρύτερη τραγική ιστορία μιας οικογένειας.

[nooto]

Ghost of Tsushima (PS5)

Τελος το παιχνιδι στο hard, δυστυχως δεν μπορω να βρω καπου ποσες ωρες επαιξα, αλλα θα ελεγα γυρω στις 50-60, κανοντας τα περισσοτερα πραγματα που εχει (αλλα οχι ολα). Συνολικα πολυ καλη εμπειρια, ενα AC στα προτυπα της τελευταιας τριλογιας, αλλα πολυ πιο μαζεμενο, με πολυ καλυτερη ιστορια, καλυτερο συστημα μαχης, καλυτερο pacing, και γενικα ενα AC μαλλον οπως επρεπε να ειναι τα AC. Σαν highlights θα εβαζα το story και πως τα side quests δενονται με αυτο, με την εννοια οτι ολα τα side quests ειναι καπως δεμενα με το τι συμβαινει στον κοσμο του παιχνιδιου, και ολα (ακομα και οσα δεν εχουν τοσο σεναριακο ενδιαφερον) οταν τα κανεις δεν νιωθεις οτι κανεις sidetrack απο το κεντρικο σεναριο. Η ιστορια σαν ιστορια δεν εχει καποιο twist, παρολα αυτα πηγαινει πολυ ωραια μεχρι το τελος και το κειμενο και οι χαρακτηρες ειναι επισης καλοι. Σαν θετικο θα βαλω επισης το battle system που παροτι δεν αγγιζει souls κλπ, στην κατηγορια των παιχνιδιων που εντασσεται ο τιτλος θα ελεγα οτι μαλλον ειναι απο τα καλυτερα που εχω δει.

Στα αρνητικα τωρα, παροτι οπως εγραψα ο τιτλος δεν ειναι bloated, εχει αυτον τον σχεδιασμο του εχω 20 κλασσικα activities (πχ καθαρισε camps, ελευθερωσε περιοχες, βρες τους ταδε ναους κλπ) και τα κανω copy paste σε ολο το χαρτη. Ο χαρτης ειναι χωρισμενος σε 3 κομματια, και στο πρωτο κομματι δεν με πειραξε, αλλα στο 2ο και στο 3ο που εκανα τα ιδια πραγματα, αρχισε να με κουραζει. Ισως ειναι κιολας οτι εχω παιξει παρα πολλα open world με αυτον τον σχεδιασμο και μου ειναι πλεον απιστευτα προβλεψιμος, και μου φαινεται ανεμπνευστος (ειδικα μετα το Elden Ring). Επισης ο χαρτης παροτι ειναι πανεμορφος, δεν ειναι σχεδιασμενος με βαση του να σου δινω καποιο οπτικο ερεθισμα και εσυ να πας μονος σου να δεις τι γινεται. Ειναι σχετικα ομοιομορφος και παλι heavy dependant στο hud προκειμενου να βρεις το επομενο μερος που θες να πας (να κοιταξεις δηλαδη τα ερωτηματικα κοκ στο map). Τελος, το παιχνιδι ειναι καποια τικ πιο κατω σε επιπεδο παραγωγης αν το συγκρινει κανεις με το AC Odyssey, καθως δεν εχει ουτε τις πολεις του, ουτε το μεγεθος του. Σου δινει ενα ιαπωνικο νησι που κατα κυριο λογο ειναι γεματο μονο με χωρια, τα οποια ομως ειναι μικρα και μοιαζουν πολυ μεταξυ τους.

Αυτα σε γενικες γραμμες, συνολικα μου αρεσε πολυ, περασα πολυ καλα, αλλα εχετε στο μυαλο σας οτι παροτι σαν τιτλος ειναι πολυ πιο solid απο τα AC, ακολουθει το σχεδιασμο τους και δεν εχει φιλοδοξια να δωσει κατι περισσοτερο (απλα δινει κατι καλυτερο λογω των οσων ανεφερα στην αρχη). Ελπιζω στο επομενο τους παιχνιδι να πανε για κατι πιο unique.

[Raf]

Max Payne 3

Περίεργο σίκουελ που θέλει τον Μαξ αλκοολικό μπράβο στη Βραζιλία να μη βάζει γλώσσα μέσα του, με ατάκες δυο σκαλιά πιο κάτω από τα προηγούμενα παιχνίδια. Το gameplay είναι μια βελτιωμένη εκδοχή του shooting των GTA και είναι καλό. Δυστυχώς τη δράση διακόπτουν συνεχώς cutscenes, και η βραζιλιάνικη διάθεση που αντικαθιστά το νουάρ, παρότι ανατροπή που μπορεί να καλωσοριστεί, συνοδεύεται από χολιγουντιανές σκηνές που μοιάζουν παράταιρες με το ύφος της σειράς.

Monster Boy and the Cursed Kingdom

Έχοντας παίξει το Wonder Boy: The Dragon's Trap σκέφτομαι πως το Monster Boy είναι η καλύτερη δυνατή ενσάρκωση της σειράς στη σφαίρα των σύγχρονων metroidvania. Μια ζωηρή περιπέτεια με χιούμορ, απλή μα πωρωτική μουσική και gameplay που δεν σταματά να αλλάζει μορφές, κοιτώντας στο παρελθόν αλλά με σταθερό πάτημα στο σήμερα. Το ερώτημα είναι ένα: πότε θα ανακοινωθεί σίκουελ;

[Ryu_gr]

Max Payne 3

Περίεργο σίκουελ που θέλει τον Μαξ αλκοολικό μπράβο στη Βραζιλία να μη βάζει γλώσσα μέσα του, με ατάκες δυο σκαλιά πιο κάτω από τα προηγούμενα παιχνίδια. Το gameplay είναι μια βελτιωμένη εκδοχή του shooting των GTA και είναι καλό. Δυστυχώς τη δράση διακόπτουν συνεχώς cutscenes, και η βραζιλιάνικη διάθεση που αντικαθιστά το νουάρ, παρότι ανατροπή που μπορεί να καλωσοριστεί, συνοδεύεται από χολιγουντιανές σκηνές που μοιάζουν παράταιρες με το ύφος της σειράς.

Βεβαίως είναι περίεργο μιας και δεν έχουν συμβάλλει το αρχικό studio και ο δημιουργός (Remedy / Sam Lake).

Κατά τα άλλα είναι σεβαστό και προσεγμένο από τεχνικής απόψεως. Μου έκανε εντύπωση που στο hard σε βοηθάει όταν δεν έχεις ενέργεια δίνοντας painkiller. Στην τελική να χαρείς θες όχι να βλαστημήσεις.

[Raf]

Βεβαίως είναι περίεργο μιας και δεν έχουν συμβάλλει το αρχικό studio και ο δημιουργός (Remedy / Sam Lake).

Κατά τα άλλα είναι σεβαστό και προσεγμένο από τεχνικής απόψεως. Μου έκανε εντύπωση που στο hard σε βοηθάει όταν δεν έχεις ενέργεια δίνοντας painkiller. Στην τελική να χαρείς θες όχι να βλαστημήσεις.

Οι ειδήσεις για τη σειρά είναι καλές πάντως: η Remedy αναλαμβάνει remake των δύο πρώτων τίτλων, απ' ό,τι κατάλαβα σε ένα ενιαίο παιχνίδι που συνδυάζει τις δυο ιστορίες.

[Raf]

The Legend of Zelda: Ocarina of Time 3D

24 χρόνια μετά στέκεται πολύ καλά με τη βοήθεια των βελτιώσεων της έκδοσης για 3DS. Μοναδικά μελανά σημεία η κάμερα που συχνά σε σαμποτάρει και ο περιττός χρόνος που απαιτείται για να κάνεις διάφορα πράγματα, ελαττώματα που συγχωρούνται εύκολα με την αγάπη που σου εμπνέει και τον άριστο σχεδιασμό των dungeons. Ίσως το πιο ιστορικό κεφάλαιο του θρύλου, από το οποίο γεννήθηκε πλήθος από χαρακτήρες, τοποθεσίες και μελωδίες που έκτοτε χαρακτηρίζουν τη σειρά.

[Raf]

High on Life

Μετά από μια αδιάφορη εισαγωγή, το High on Life ξεδιπλώνει τα συν του: ατελείωτοι ξεκαρδιστικοί διάλογοι και σκηνικά, άπλετα movement upgrades, απολαυστικό και πρωτότυπο gunplay και μια ιστορία που ενώ δεν πρωτοτυπεί απο μόνη της, έχει αρχή μέση και τέλος που ικανοποιούν. Κάποιες φορές βγαίνει από τον δρόμο του για χάρη του χιούμορ, αλλά τελικά ήταν από τα παιχνίδια που μέχρι να τελειώσουν τα αγάπησα. Ήδη περιμένω DLC, sequel ή και το επόμενο παιχνίδι της ομάδας, που δημιουργικά ήδη αποδείχθηκε σοβαρός παίχτης.

[nooto]

Crysis Trilogy (PS5)

Μεσα στα παιχνιδια που τελειωσα το τελευταιο διαστημα, η τριλογια Crysis στο PS5 (PS4 εκδοση που ειναι next gen aware). Με την σειρα ειχα ασχοληθει μονο με τον δευτερο τιτλο, οποτε ηταν η πρωτη φορα που ειδα το 3, και φυσικα το θρυλικο (για διαφορους λογους ) πρωτο παιχνιδι. H συλλογη σε επιπεδο remaster ειναι αψογη, και ενας πολυ καλος τροπος να δειτε και τα 3 παιχνιδια. Το μονο θεμα ειναι καπως με τον πρωτο τιτλο διοτι μεσα στη συλλογη δεν ειναι το original παιχνιδι αλλα reworked η επανεκδοση του που ειχε βγει για κονσολες (PS360), αν και το υλικο που ειχε αφαιρεθει απο εκεινες τις εκδοσεις το εχουν επαναφερει εδω. Σε καθε περιπτωση παντως ακομα και ετσι δεν θα μεινει καποιο παραπονεμενος.

Σαν παιχνιδια, για το 2 ειχα μιλησει και αρκετα χρονια πριν, γενικα συνεχιζει και αφηνει πολυ ωραια αισθηση τοσο ο κοσμος του οσο και το gameplay του, με βασικο προβλημα ωστοσο να παραμενει το AI των εχθρων (ακομα και στο υψηλοτερο επιπεδο δυσκολιας). Το 3 ακολουθει την ιδια λογικη, ειναι βελτιωμενο θα ελεγα σε ολους τους τομεις (και στο AI), και αποτελει κατα τη γνωμη μου το καλυτερο παιχνιδι απο τα δυο.Την εποχη που βγηκε ειχε παρει καπως χαμηλοτερες βαθμολογιες επειδη ηταν μικροτερο (και σε πολλους δεν αρεσε και η ιστορια) αλλα εδω θεωρω οτι επειδη μιλαμε για συλλογη που εχει και τα 3 παιχνιδια, αυτα σταματανε να ειναι προβληματα.

Τωρα τοσο το 2 οσο και το 3 εχουν ενα πιο console approach, τοσο στο σχεδιασμο (που ειναι καπως πιο κλειστος) οσο και στον χειρισμο. Το πρωτο παιχνιδι αντιθετα, φαινεται οτι ειναι fps παλιας σχολης σχεδιασμενο με το PC στο μυαλο, και αυτο ειναι που το κανει ισως και πιο ενδιαφερον. Πιο ανοιχτος σχεδιασμος, τρομερα open ended, και με καταπληκτικη αισθηση ελευθεριας, ηταν το παιχνιδι απο τα 3 που μου εμεινε περισσοτερο. Μονη παραφωνια οι τελευταιες αποστολες που εχουν τελειως γραμμικη κατευθυνση, το οποιο αν και βγαζει νοημα σεναριακα, κανει το παιχνιδι λιγοτερο ενδιαφερον. Κλεινοντας να πω οτι μου αρεσε παρα πολυ τοσο η (απλη του) ιστορια οσο και η αισθητικη του, μιας και εχει αυτο το approach των action movies των 80s-90s (predator κλπ) και πετυχαινει πολυ στο να δωσει μια αναλογη αισθηση. Τελος ειναι πραγματικα τρελο το ποσο εντυπωσιακος δειχνει ο τιτλος ακομα και σημερα, τοσα χρονια μετα (ισχυει και για τα αλλα 2 παιχνιδια αυτο αλλα οχι στον ιδιο βαθμο).

Αυτα σε γενικες γραμμες, overall περασα πολυ καλα και θεωρω την συγκεκριμενη συλλογη καλη ευκαιρια για να ερθει καποιος σε επαφη με τη σειρα (ειδικα αν ειναι φιλος του ειδους).

[enwsiths]

Μετά από πολλά έτη αναβολών τερμάτισα τα τρία πρώτα silent hill. Σαν ιστορία καλύτερο το 2 (έπαιξα μια pc version) το οποίο είναι masterpiece και μακράν το πιο εύκολο όλων. Επίσης το 1 (σε psx emu) εξαιρετικό και αυτό. Το 3 (ps3 version) δεν με ξετρέλανε ιδιαίτερα αλλά το απόλαυσα και αυτό σαν άμεσο sequel του 1. Σειρά έχει το 4 τώρα αλλά ψάχνω σε ποια πλατφόρμα να το παίξω.

[majorfox]

Η καλύτερη εποχή να παίξει κάποιος τα Silent Hills μέχρι να βγει το ριμέικ του 2 ! Είχα το Silent Hill 4 σε PS2 και το χάρισα. Μου έκανε εντύπωση γιατί δεν ήταν στην HD collections. Προτείνω την pc έκδοση του 4 γιατί του Xbox κάνει σπασίματα στα πρόσωπα των χαρακτήρων.

https://youtu.be/yXgcb-UmupY