Welcome to Gamers Odyssey forums where we talk about gaming, mostly in Greek language. If this is your first visit, be sure to
check out the FAQ by clicking the
link above. You may have to register
before you can post: click the register link above to proceed. To start viewing messages,
select the forum that you want to visit from the selection below.
Τελείωσα το Kingdom Hearts 2. Περισσότερα στο αντίστοιχο θέμα.
Originally posted by Squall Leonhart
I used to be a SeeD like you, then I took an icicle in the chest
Originally posted by 丹野
Ο sub_zero είναι αυτός ο ψηλός με τα γυαλιά, ενώ ο Παίχτης είναι ο κούκλος αθλητικός τυπάς. Ο LMS δεν ξέρω ποιος είναι, αλλά who cares...
Originally posted by Ryu_gr
υπάρχουν τα games που τα "γεμίζουν" με επαναλαμβανόμενα tasks για να δείξουν απλώς ότι έχεις πράγματα να κάνεις (και όταν πας να ασχοληθείς απλά βαριέσαι) και υπάρχει και το Mario Galaxy.
Είχα ακούσει ότι είναι μικρό οπότε, επειδή ήθελα να το δω, ήταν απ’ τους πρώτους τίτλους που έβαλα.
Πρόκειται για μια παρέλαση από cliché του είδους σε έναν τίτλο που, καθ’ όλη τη διάρκειά του, σου δίνει την εντύπωση ότι πρόκειται για θαμμένο παιχνίδι του 1997-98 που ήρθε στο προσκήνιο μέσω emulation. Στις 3-4 αυτές ώρες που κράτησε (πήγα για το 100% lol), μου ήρθαν συνειρμοί του τύπου...
"Διάβασα μαθηματικά για αύριο;"
"Θα πάμε για μπάλα σήμερα;"
"Στη τελική, βγήκε το καινούργιο GamePro;"
Ο τίτλος πραγματικά σε γυρνάει στα τέλη της δεκαετίας του 90, τότε που εννέα στους δέκα platform τίτλους επιχειρούσαν να αντιγράψουν το Super Mario 64. Ακόμα και τα προβληματάκια της κάμερας (ναι διάολε, υπάρχουν) είναι εκεί, ακριβώς, όπως τότε! Αν το έκαναν εσκεμμένα πάντως, τους βγάζω το καπέλο.
Γενικά το Jet Rocket δεν αποτελεί κάτι περισσότερο από έναν, μέτριο, φόρο τιμής σε μια τάση του platforming που πλέον είναι, καλώς ή κακώς, νεκρή. Κατά τη διάρκειά του, μέσω του σχεδιασμού του παιχνιδιού, γίνονται έμμεσες αναφορές στους τίτλους της Nintendo, της Rare και της Insomniac. Και ενώ κάτι τέτοιο θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να έχει ενδιαφέρον, το μέτριο και σχετικά αδιάφορο, ως επί το πλείστον, level design δε μας κάνει τη χάρη.
Πολλές περιοχές είναι άδειες, χωρίς να υπάρχει κάτι να σπάσει το μονότονο, όπως εξελίσσεται αρκετές φορές, περπάτημα. Ούτε κάποιο καθαρό platform σημείο, ούτε κάποιο Action κλπ. Γενικά το flow του παιχνιδιού, ειδικά στον πρώτο κόσμο, μπορεί εύκολα να κουράσει. O συγκεκριμένος κόσμος σχεδόν δίνει την αίσθηση ενός τεράστιου tutorial στο είδος. Σχεδιαστικά, ο τρίτος (και τελευταίος) κόσμος είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει το παιχνίδι.
Η δυσκολία από την άλλη είναι αρκετά ασύμμετρη καθώς, στο σύνολό τους, τα επίπεδα δε παρουσιάζουν ιδιαίτερους κινδύνους, υπάρχουν όμως ένα ή δυο set pieces στα οποία, από το πουθενά, η δυσκολία ανεβαίνει κατακόρυφα και όντας χαλαρός δεν αποκλείεται να τη πατήσεις. Αν τη πατήσεις, όλα τα collectables από την αρχή. Ναι, όπως τότε.
Γενικά πρόκειται για ένα, στη καλύτερη, μέτριο tribute που απευθύνεται αυστηρά στους fan των 3D Platform/Adventure της δεκαετίας του 90. Πέρα από κάποιες στιγμές νοσταλγίας δεν αφήνει και τίποτα. Περιμένοντας το Jett Rocket 2 λοιπόν, όπως μου είπαν τα credits του τίτλου.
There are two types of people who will tell you that you cannot change the world:
Those who are afraid to try, and those who are afraid that you will succeed.
Cryostasis. Η ιστορία πιστεύω είναι αρκετά... ψαγμένη, δουλεμένη για τέτοιο παιχνίδι. Καινοτομία, αρκετά πρωτότυπο, με έντονες φάσεις. Το παιχνίδι όμως κυλά σε βαρετούς, πολύ βαρετούς τόνους. Έχει και αρκετά glitches (πέθανα ανοίγοντας πόρτα τουαλέτας, απλά την άνοιξα και αυτή απλά και απότομα με σκότωσε).
Για όσους διασκεδάζουν με αργά και σταθερά βήματα.
Με εξαίρεση τα γραφικά που θυμίζουν τα πρώτα παιχνίδια του PS2(αδιάφορο για εμένα) μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις και μπορώ να πω ότι το ευχαριστήθηκα αρκετά(γι'αυτό και το τελείωσα σε μόλις 8 μέρες).
Πολύ καλή μουσική, ωραίο σενάριο και απλός χειρισμός.
Πολλά side-quests μπορούν να χαρακτηρισθούν βαρετά(προσωπικά δε με ενόχλησε κάτι) αλλά είναι εντελώς προαιρετικά οπότε μικρό το κακό. Χωρίς αυτά το παιχνίδι υποθέτω θα μου έπαιρνε γύρω στις 12-15 ώρες.
Τέλος το single player του Dante's Inferno(PS3). Έκανα ένα τρελό speed run για να μπορέσω να σπάσω το "Well done, Judas" trophy και "Master of Inferno" Platinum.Κάποια στιγμή θα ασχοληθώ με το online κομμάτι του για να σπάσω και τα υπόλοιπα, αλλά φαντάζομαι θα πάρει λίγος χρόνος.
To DLC αυτό σου δίνει την δυνατότητα να δημιουργείς αρένες με περιορισμένο αριθμό παγίδων και κυμάτων από δαίμονες και το ανεβάζεις. Έχει μέσα και την Παναγία Μαρία ως Άγγελος, χαρακτήρας που δεν υπάρχει στο single player παιχνίδι. Οι παίκτες το αξιολογούν και μαζεύουν πόντους, καθώς περνάνε την κάθε δοκιμασία που δημιούργησε ο τάδε παίκτης.
Comment