I just finished

[Xeno]

Ωραιος Raf. Θυμαμαι να αγοραζω το παιχνιδι σε καποια φαση, ισως τοτε να γραφαμε στο gamepro forum ακομα. Πρεπει να επαιξα ουτε μιση ωρα οταν ειπα πως δεν αντεχω καθαρα λογω διαλογων που μου ειχαν φανει πολυ κακοι, αλλα ισως να ημουν αδικος και σε λαθος mindset (τα Paper Mario απεναντιας παντα μου εκαναν κλικ ιδιως οσον αφορα τους διαλογους και το εξυπνο χιουμορ τους).

Τελειωσα προ ημερων το Ghost of Tsushima. Δε βρηκα καποιο σχετικο θεμα οποτε γραφω εδω. Την πρωτη μερα θυμαμαι ειχα αρκετα νευρα διοτι το παιχνιδι ειχε πολυ κακη καμερα σε σημειο που στις μαχες δε με ακολουθουσε καν και δεν ηξερα πού ειναι οι εχθροι απο ενα σημειο και μετα. Δεν υπηρχε και auto lock και ειχα μεινει με την απορια του τι γινεται εδω οποτε το εψαξα κανονικα ονλαιν για να δω πως δεν υπαρχει καποια λυση. Οπως και να χει συνεχισα και δεν ειχα πολλα θεματα ακομα, ισως περα απο καποιες ακυρες επιλογες που ειλικρινα δεν κατανοω (εισαι σε αποστολη και πας 10 μετρα εκτος του standard path και το παιχνιδι σου λεει ΩΠΑ ΦΙΛΕ, ΠΑΡΤΟ ΑΛΛΙΩΣ, ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ και σκαει και μια αντιστροφη μετρηση να σε αναγκασει να συνεχισεις την προκαθορισμενη διαδρομη σου αμεσως. Αυτο μου θυμισε game design 1-2 γενιες πιο πισω.

Κατα τ΄ αλλα ειναι ενα standard open world game που ακολουθει πολλα κλισε, αλλα στην πιο συντομη και ευελικτη λογικη παιχνιδιων τυπου spiderman ας πουμε. Τα παντα ειναι αμεσα και βολικα, δε στοχευουμε σε immersion και ρεαλισμο α λα RDR2 πραγμα που δε με χαλασε κιολας.

Το setting σιγουρα βοηθαει παρα πολυ και οι μαχες για open world game πιστευω πως ηταν πολυ καλες. Τα γραφικα επισης πολυ καλα και τα τοπια και τα χρωματα ακομα καλυτερα. Σε επομενο παιχνιδι λογικα θα βελτιωσουν πολλα πραγματα γιατι οι βασεις υπαρχουν ηδη και μακαρι να βαλουν περισσοτερες καλοσκηνοθετημενες σκηνες με vibes κινηματογραφου, οπως η τελικη μαχη που ηταν εντυπωσιακη απο αποψης σκηνοθεσιας και μουσικης.

Εν τελει θα λεγα πως το παιχνιδι ξεπερασε τις προσδοκιες μου, αλλα και παλι εχει καποια θεματακια. Οπως και να χει η Sucker Punch εκανε πολυ καλη δουλεια και θελω να πιστευω πως θα δουμε και sequel το οποιο λογικα θα ειναι ακομα καλυτερο.

[nooto]

Τελος το Jedi Fallen Order, ενταξει το τελος παιζει να ειναι οτι πιο επικο υπαρχει σε Starwars, φωναζα μονος μου. Overall δεν εχω να προσθεσω πολλα στα οσα εγραψα στο "τι παιζετε", ενας τιτλος που εχει θεματα σε γενικες γραμμες αλλα που απο την αλλη κανει αρκετα πραγματα καλα και ειναι παρα πολυ απολαυστικος ενω πιανει παρα πολυ καλα και το ολο συμπαν αλλα και την αισθηση οτι εισαι Jedi. Απ'οτι διαβαζω πηγε φανταστικα σε πωλησεις οποτε μακαρι να εχουμε καποιο nextgen sequel και επισης να αφησουν την respawn να κανει τη δουλεια της (please EA μην το καταστρεψεις και αυτο) με περισσοτερη ελευθερια αυτη τη φορα και καλυτερο polishing στο τελικο προιον.

Σε γενικες γραμμες οτι πρεπει για τους φιλους του Starwars.

[straier]

Τέλος το Horizon: Zero Dawn.
Περισσότερα στο αντίστοιχο θέμα.

[Xeno]

Aπο σποντα βρεθηκα με PS VR αυτες τις μερες οποτε επαιξα κυριως Astro Bot και Tetris Effect μεχρι τωρα.
To Astro Bot πολυ ωραια εμπειρια με εξυπνη υλοποιηση VR - υπαρχουν καποιες πολυ ωραιες ιδεες πραγματικα. Σαν platformer δεν πιστευω πως ειναι κατι ιδιαιτερο οποτε θα ελεγα πως στην καλυτερη ειναι μετριο και πως αν δεν ειχε VR θα ηταν ενα τιμιο 3d platformer το πολυ. Γενικα τελειωνοντας το με αφησε λιγο με την εντυπωση πως ηταν ενα extended tech demo, αλλα σιγουρα υπαρχουν πολυ καλες βασεις και μακαρι να συνεχισουν με κατι πιο συνθετο σε δομη στο PS5 (περαν του launch non-vr game που ηδη βγηκε).

To Tetris Effect παροτι δεν κερδιζει τοσο πολυ απο το VR ειναι μια φανταστικη εμπειρια που αποκλειεται να μην απολαυσει καποιος fan της σειρας. Η μουσικη και οι πιστες κατα 90% ισως ειναι απολαυστικες και το υπολοιπο 10% ειναι ακρως εκνευριστικο. Γενικα ειναι εμπειρια που αξιζει να σε ρουφηξει και να χαθεις - ενα παιχνιδι που θες να το εχεις παντα στο σκληρο δισκο της κονσολας και να το κανεις boot οποτε θες κατι για να "χαλαρωσεις" με τον πλεον ιδιαιτερο τροπο.

Για καποιον ανεξηγητο λογο επαιξα το Yoshi's Crafted World (οκ βοηθαει πως το αγορασα για $1) και η προταση μου ειναι απλα μη μπειτε στον κοπο. Οι πιστες που βρηκα καλες (οσον αφορα level design και λοιπες ιδεες) ηταν πραγματικα ελαχιστες και το παιχνιδι μου φαινεται πως πρεπει να ειναι ασυλληπτο βασανιστηριο για οποιον θελησει να το κανει 100% και το λεω εχοντας κανει 100% και το Yoshi's Island και το Yoshi's Woolly World το οποιο συγκριτικα μου φανηκε πολυ καλυτερο.

Τελος να πω πως περασα πολλες ωρες με το Hades και το βρηκα εξαιρετικη εμπειρια η οποια δικαιολογει απολυτα ολο το hype που ειχε σαν ενα απο τα βασικα GOTY 2020. Απορω που δεν εχουν γινει συζητησεις σε αυτο το φορουμ δηλαδη, το παιχνιδι προσφερεται απολυτα για ανταλλαγη αποψεων και εμπειριων. Αν καποιος εχει ορεξη να κανει την αρχη σιγουρα θα ακολουθησω.

[i Have no Equal]

Νομιζω πρεπει να ειχα πει καποια πραγματα για το Hades, το βρηκα και εγω καταπληκτικο αλλα το επαιζα σε μια εποχη που μαλλον δεν επαιζε κανεις (τουλαχιστον εδω ) μετα η αληθεια ειναι το βαρεθηκα και λογικο ετσι γινεται με τα roguelikes, τωρα μπαινω σπανια για κανενα run.

[Ramparter]

Εδω και καμια βδομαδα εχω τελειωσει με το Assassin's Creed Valhalla.

Εχω πολλά παράπονα απ' τον τίτλο, long story short καναν κάτι πολύ μεγάλο και προσπάθησαν να βάλουν πολλα πράγματα μαζί. Το βασικό στόρυ από μονο του το βρήκα πολύ μεγάλο, χώρια τα πολλά εξτρα που έχεις να κάνεις όπως τα raids σε μοναστήρια, το ψάρεμα, τα contracts, τα άπειρα collectibles κλπ.

Ωστόσο με κράτησε, ένα 7 το αξίζει σίγουρα. ϊσως και 8 αν δεν είχε πολλα bugs.

Το Odyssey το απόλαυσα περισσότερο ασυζητητί.

[straier]

Τερμάτισα το Demon's Crest (SNES) σε emulator στο 3DS με save states.
Ωραίο παιχνίδι, πανέμορφο και ατμοσφαιρικό αλλά με χειρισμό και δυσκολία που δείχνει την ηλικία του.
Σίγουρα πιο βατό και προσβάσιμο από τα προηγούμενα Gargoyle's Quest και τα Ghost and Goblins (με εξαίρεση ίσως τα τελικά bosses) αλλά και πάλι δύσκολο με λάθος τρόπους. To headbutting minigame και το κρυφό boss δε ξέρω πως τα έβγαζε ο κόσμος χωρίς save state. Ακόμα και με save state σκεφτόμουν να τα παρατήσω.
Ο χειρισμός του σε σχέση ακόμα και με παιχνίδια της εποχής είναι αρκετά δύστροπος. Το level design πολύ καλό με στοιχεία Metroidvania, αν και σε θέμα χειρισμού υπολείπεται πολύ του Super Metroid που είχε βγει κάποιους μήνες πριν.
Τα γραφικά τα βρήκα εξαιρετικά και μακάρι περισσότερα indies να βασίζονταν σε 16-bit αισθητική και όχι σε 8-bit.

[Raf]

Momodora 3

Πολύ απλό και πολύ σύντομο action/plarformer, από αυτά που όλοι οι χαρακτήρες είναι γυναίκες και αρκετές από αυτές με κουνελοστολές. Προκάτοχος του metroidvania Momodora 4 που σκοπεύω να παίξω κάποια στιγμή.

Alan Wake

Από τα παιχνίδια που με έχουν κάνει να ανατριχιάσω πιο πολύ. Του συγχωρώ το επαναλαμβανόμενο gameplay γιατί χτίζει μοναδική ατμόσφαιρα, αλλά θα μπορούσε να είναι ως και το μισό χωρίς να χάσει ουσία. Η πλοκή είναι αυτή ενός καλού ψυχολογικού θρίλερ, αλλά δεν μπορώ να πω πως μου τίναξε τα μυαλά.

Cyber Shadow

Καλοφτιαγμένο γι’ αυτό που είναι, με σωστή πρόκληση και επαρκές περιεχόμενο. Κάποιες επιλογές χειρισμού μπορεί να ξενίσουν. Το ότι δεν έχει χτυπητά ελαττώματα αλλά παρ’ όλα αυτά δεν ξετρέλανε κανέναν ίσως δείχνει πως η εποχή που κοιτάμε στα οχτάμπιτα με ενθουσιασμό δεν θα κρατήσει για πάντα.

[Ramparter]

Τελος το main game του Immortals Fenyx Rising.

Solid open world / action adventure, 8/10. Μια απλοποιημενη προσεγγιση της φορμουλας του BotW με μπόλικα στοιχεία από τα συγχρονα Assassin's Creed.

[Deus]

Ραφ καλοβλέπω και εγώ το Cyber Shadow αλλά συμμερίζομαι την άποψή σου πως η 8bit αισθητική έχει αρχίσει να γίνεται ελαφρώς μονότονη. Οκ, καλή φάση να βγουν ένα με δύο τέτοια παιχνίδια αλλά παίζει να είναι πάνω από δέκα, ε άμα είναι έτσι να κατεβάσουμε από τα πατάρια τα NES, Master System, δεν αγοράσαμε μηχανήματα τελευταίας γενιάς, πληρώνοντάς τα χρυσά, για να παίξουμε τα 8μπιτα.

[Raf]

Πιστεύω πάντα θα είναι καλοδεχούμενα παιχνίδια φτιαγμένα απλά, γιατί είναι η διέξοδος μικρών δημιουργών με ιδέες και ταλέντο. Αλλά πράγματι, δεν ξέρω πόσο μπορεί να ζήσει το τρεντ της επι τούτω εξομοίωσης ρετρό τίτλων με ανάλογη αισθητική και μηχανισμούς, έστω και εκσυγχρονισμένους.

[Phantom Duck]

Τέτοια παιχνίδια είναι ωραία να έχουν και μερικούς εκσυγχρονισμούς, π.χ. το Messenger δεν θα χώραγε με την καμία σε 8bit κασέτα. Το συγκεκριμένο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα παλιό παιχνίδι της εποχής που απλώς το βρήκαν σήμερα, τουλάχιστον με μία πρώτη όψη. Μου αρέσει πολύ το πώς φαίνεται, όμως 20 ευρά μου φαίνονται υπερβολικά, θα πάει στη λίστα για όταν πέσουν οι τιμές.

[Enpsty]

Τελείωσα τα Talos Principle μαζί με το expansion του και το Syberia.

To Talos Principle είναι σίγουρα από τα καλύτερα puzzle games όλων των εποχών. Θα έλεγα ότι είναι μία μίξη Portal με απλούς μηχανισμούς που ξεζουμίζονται στο έπακρο, με μία πιο αφαιρετική και abstract λογική α λα Witness. Πιστεύω ότι αν είσαι καλός σε τέτοια παιχνίδια όλα τα base puzzles βγαίνουν αργά ή γρήγορα (εγώ δεν χρειάστηκα guide για κανένα) έστω και με μη καθολικό τρόπο. Από την άλλη τα stars και τα enviromental puzzles θέλουν τρελή μελέτη και out of the box σκέψη. Με αυτά δεν ασχολήθηκα μιας και αρκετά κούρασα το μυαλουδάκι μου, αλλά που ξέρεις μπορεί στο μέλλον να το ξαναπιάσω. Πέρα από το gameplay το όλο φιλοσοφικό υπόβαθρο του τίτλου δεν μένει στην επιφάνεια, αλλά πραγματικά εμβαθύνει στα όποια ηθικά διλήμματα έχει να αντιμετωπίσει μια AI. Βάλε και τα όμορφα γραφικά και το εξαιρετικό ost και έχουμε ένα δέκα στα δέκα. Απλά τέλειο.

Το Syberia από την άλλη είναι ένα κλασικό p&c adventure, φουλ ατμοσφαιρικό, με αργό ρυθμό και λογικούς επί το πλείστον γρίφους. Δυστυχώς χαντακώνεται ΙΜΟ εξαιτίας της b-movie αισθητικής στο σενάριο. Πιστεύω ότι ένα καθαρόαιμο, σοβαρό σενάριο χωρίς τους quirky χαρακτήρες θα ταίριαζε καλύτερα στο μυστήριο. Παίζεται ευχάριστα πάντως και είναι αρκετά μικρό, τώρα παίζω το 2.

[hideo]

Eξαιρετικο το Talos, αν και το the Witness το εχω λιγο πιο ψηλα.

[nooto]

Τελος το Spider-man της Insomniac για το PS4 (νομιζω δεν εχουμε θεμα οποτε γραφω εδω). Σε γενικες γραμμες το βρήκα πολυ καλο αν και προς το τελος με κουρασαν καποια πραγματα.

Στα θετικα θα εβαζα σιγουρα το traversal το οποιο εχει αρκετο βαθος και παροτι μπορεις να παιξεις στον αυτοματο πιλοτο (κρατωντας το R2), αν θες να πας πραγματικα γρηγορα αλλα και να κανεις explore τους μηχανισμους, καταλαβαινεις οτι ειναι καθαρα momentum based και χρησιμοποιωντας την ορμη μπορεις να καταφερεις τρελα πραγματα (βοηθαει πολυ και η αποτυπωση με τα φτανταστικα animations που εχουν για τον χαρακτηρα). Μου αρεσε επισης πολυ το συστημα μαχης, παταει καπως στο σχεδιασμο του free flow των Arkham αλλα δινει πολυ περισσοτερη ελευθερια, εχει πολλα στοιχεια απο παραδοσιακα beat em up παιχνιδια και γενικοτερα ειναι ενα πιο ολοκληρωμενο και "κανονικο" συστημα που δεν θυμιζει rythm game. Τελος η ιστορια και η γραφη ακολουθουν υψηλα standards (ειδικα για οσους ειναι fans των comics κλπ), ενω πραγματικα ευχαριστηθηκα την αποτυπωση της Νεας Υορκης που σε γενικες γραμμες εχει αποδοθεί με εξαιρετικη λεπτομερεια (στα κεντρικα της σημεια) και εχει ενδιαφερον ακομα και το να την κυκλοφορεις για ωρες χωρις να κανεις κατι, ειδικα αν την εχεις επισκεφθει κιολας in real life.

Σε πραγματα τωρα που δεν μου αρεσαν και τοσο, ενω το campain ειναι πολυ καλα δομημενο, με ωραιο pacing, set pieces και boss fights, το παιχνιδι σαν open world ακολουθει μια πιο παραδοσιακη δομη τυπου Arkham Knight, και σου δινει γυρω στoυς 10 διαφορετικους τυπους side activities με τους οποιους μπορεις να ασχολεισαι οταν εισαι εξω απο τις κεντρικες αποστολες και κανεις free roaming . Ενω στην αρχη φαινεται οτι υπαρχει ποικιλια, αν καποιος παει να κανει τα παντα στον τιτλο καταληγει εν τελει να κανει καθε ενα απο αυτα τα activities 100 φορες κατι που δημιουργει επαναληψη και κατανταει κουραστικο απο ενα σημειο και μετα.To αλλο που δεν μου αρεσε ηταν οτι υπαρχουν καποια puzzle mini games (τυπου Bioshock) που συνοδευουν τα κομματια που παιζεις ως Peter Parker, και τα οποια επισης ειναι αρκετα πολλα (αν και μπορεις να τα κανει skip, μιλαμε τωρα για τους ψυχαναγκαστικους σαν και εμενα ) και σπανε καπως την ομαλη ροη του παιχνιδιου. Τελος, υπαρχουν και καποια stealth sections που παιζεις με καποιους αλλους χαρακτηρες και που πραγματικα ειναι fully scripted και basic οσο δεν παει, δεν μπορω να καταλαβω καν για πoιο λογο ηταν μεσα (στην μορφη που ηταν).

Αυτα σε γενικες γραμμες, συνολικα θα ελεγα οτι προκειται για ενα πολυ καλο τιτλο και αρκετα γεματο, με καποια θεματα ωστοσο εδω και εκει. Αν σας αρεσε το open world στησιμο των Arkham games (κυριως City και Knight) και απο την αλλη θελετε και κατι που ναι μεν εχει παρομοια δομη αλλα εχει και δικο του χαρακτηρα και δοκιμαζει κατι διαφορετικο στην ολη συνταγη, νομιζω θα περασετε πολυ καλα εδω.