I just finished

[Sinclair]

Μετά από ένα 3ήμερο λιώσιμου έβγαλα τo God of War Collection. Το πρώτο αν και το είχα τερματίσει στο παρελθόν, μου πήρε δύο μέρες στο Hard. Πολύ καλές εντυπώσεις πάρα πολύ καλή δουλειά στο ρετουσάρισμα του τίτλου αν εξαιρέσουμε κάποια prerendered vids που δεν είναι HD. Υπήρξαν σημεία που τα νεύρα χτύπησαν κόκκινο ειδικά το η δεύτερη φάση της μάχης με τον Άρη( ναι εκεί που πρέπει να προστατέψεις την οικογένειά σου από τους μυριάδες Kratos- απαίσιο σημείομε ) και την τελική μάχη όπου έκανα switch σε easy mode γιατί μετά από 4 ώρες συνεχούς παιχνιδιού βαριόμουν να ασχοληθώ περαιτέρω.

Το God of War II μετά από τα προαναφερθέντα το έπαιξα στο normal και η διαφορά ήταν αισθητή. Το Rage of the Titans το χρησιμοποιήσα σε ελάχιστα σημεία- είχα σχεδόν ξεχάσει την ύπαρξή του. Γενικά παίζοντας με άμυνα και parries( κάτι που επιβάλλεται στο Hard) στο normal το game έφυγε νερό σε μια μέρα. Υπήρχαν βέβαια σημεία που τα φαντάζομαι σε ανώτερη δυσκολία και τρελαίνομαι( το σημείο με τον translator, elevator με καρφιά και σκελετούς, δωμάτιο με φωτιά στο σημείο με το Φοίνικα, το σερί των τελευταίων μαχών...) Ωστόσο πολύ ανώτερο του πρώτου σε όλους τους τομείς κάτι που φαίνεται σε HD. Όσοι δεν έχετε ασχοληθει με τη σειρά να μια καλή ευκαιρία να το κάνετε ειδικά στο ps3. Άντε να δούμε πότε στο καλό θα παίξω το ΙΙΙ, να δω τι παίζει και σεναριακά- αν και λογικά θα τους πηδήξει όλους και Τιτάνες και Θεούς και θα ξεκινήσει ο χριστιανισμός

[McSolid]

Little Big Planet - Story Mode

Τελειωσα επιτελους το Story Mode του παιχνιδιου.

Τι να πρωτοπω...


Οκ, ας κανω μια αρχη. Πρωτον μιλαμε για ενα απο τα καλυτερα platform games ολων των εποχων, και απο πλευρας design και ιδεων και φυσικα το καλυτερο απο πλευρας παραμετροποιησης και user content. Οι ιδεες που εχει το παιχνιδι δεν μπορουν να μετρηθουν με ανθρωπινα νουμερα ή τροπους. Η φαντασια ειναι το οριο του παιχνιδιου, κι αυτο γιατι τα εργαλεια που σου δινει, ενω ειναι φυσιολογικα και κατανοητα, εχουν τοσο μεγαλο potential που θεωρω οτι το παιχνιδι μπορει να παραμεινει φρεσκο για τουλαχιστον 5-10 χρονια απο πλευρας design και μηχανισμων platform.


Αυτο το οποιο ταλανιζε συνεχως το μυαλο μου ειναι το εξης: στεκεται μπροστα στο Super Mario;

Σιγουρα στεκεται ανετα μπροστα στο 2D Super Mario. Εχοντας παιξει 100% το NSMB DS και αρκετα το Wii, θα ελεγα οτι η προσεγγιση των δυο παιχνιδιων ουσιαστικα ειναι η ιδια. Το μονο που αλλαζει ειναι το υφος. Μαλιστα θεωρω οτι στον τομεα του pure genius το LBP εχει το πανω χερι, γιατι βλεπεις πραγματα τα οποια πιθανον και να μην πιστευες οτι θα τα εβλεπες σε ενα platform του ειδους. Κι ενω το ιδιο ισχυει σαφως και για το Super Mario, εκει ΞΕΡΕΙΣ οτι η Nintendo θα σου δωσει κατι που δεν πιστευες οτι γινεται, αλλα ξερεις οτι θα αναπαραγει και τους ιδιους μηχανισμους απλως με αλλο τροπο. Στο LBP η εκπληξη ειναι τοσο μεγαλη, τοσο φρεσκια και τοσο δυνατη που το μυαλο χανεται μπροστα στο μεγεθος του potential και φυσικα αυτων που βλεπεις να γινονται.

Επισης ο Mario ειναι Mario. Ξερεις το στυλ, ξερεις τον ηχο, ξερεις σχεδον παντα τι θα δεις. Στο LBP το sackboy κλεβει ολοκληρωτικα την παρασταση, γιατι πολυ απλα μπορεις ανα πασα στιγμη να αλλαξεις την ιδια σου την εμπειρια και το στυλ αυτης. Θες να εισαι ο νευριασμενος Ninja; Βαζεις την μασκα, ντυνεσαι, πατας το δεξι βελακι και εισαι ετοιμος να pownαρεις κοσμο. Θες να το παιξεις Sack Bond? Κοστουμακι, γυαλι και ενα μικρο χαμογελο σε κανουν να παρακαλας για ενα Vodka Martini Level. Θες να το παιξεις εντελως παλαβομαρα; Κουμπωνεις πανω στο sackboy εναν σκελετο να σερνεται, βαζεις για καπελο μια τηλεοραση και γενικα κανεις οτι σου κατεβει στην κουτρα. Οι πιθανοτητες ειναι αμετρητες.


Σε pure level design επιπεδο το Story mode ειναι ουσιαστικα ενα τεραστιο tutorial με ιδεες για κατασκευη levels απο την κοινοτητα. Παραλληλα με μια ολοκληρομενη single player platform εμπειρια, προσφερει ευκαιριες για αναζητηση τροπων λειτουργιας των platforms, των εχθρων και γενικα οτιδηποτε μπορει να φανταστει καποιος μεσα σε ενα τετοιο παιχνιδι. Δεν στερειται σε καμια περιπτωση φαντασιας και φρεσκαδας σχεδιασμου. Ειδικα ο τροπος με τον οποιο δενει το platform gaming με το εκαστωτε scenery και τους χαρακτηρες ειναι μαθημα προς καθε developer. Χερια που μετατρεπονται σε κινουμενες πλατφορμες, φλεγομενα φιδια, τεραστιες κινουμενες κυκλικες μηχανες, ζωα, αυτοκινητα, πλοια, τρενα, το παιχνιδι εχει πραγματικα ΤΑ ΠΑΝΤΑ.


Τελος, τα community levels εχουν μετατρεψει το παιχνιδι στο απολυτο replay value game. Και μονο το γεγονος οτι παρχουν πλεον εκατομμυρια level, μερικα απο αυτα μαλιστα ιδιοφυη, σε κανουν να θες να εξερευνησεις καθε πιθανοτητα. Και φυσικα το παιχνιδι ειναι το απολυτο multiplayer γελιο, ακριβως χερι χερι με το New Super Mario Bros Wii.


Οταν μιλαμε για το LBP δεν μιλαμε απλως για ενα καλο platform παιχνιδι. Μιλαμε για την δημιουργια μιας ολοκληρης σκηνης, μιας πολιτικης την οποιο κατα την γνωμη μου θα πρεπει η SONY να ιοθετησει ως main marketing line για το PS3. Το Play - Create - Share ειναι για μενα το μελλον σε πολλα επιπεδα, καθωτι οσο θα προχωραει η τεχνολογια και τα εργαλεια, τοσο πιο ευκολα θα μπορει και θα πρεπει οι ιδιοι οι users να δημιουργουν content για τα παιχνιδια που αγοραζουν. Αυτο θα μετατρεπει τα 60 ευρω για ενα παιχνιδι σε μια μεγαλη επενδυση, και φυσικα ολοκληρα παιχνιδια σε συνεχως επιτυχημενα franchises. Και ο πρωτος διδαξας θα ειναι το Little Big Planet.


Απλως αριστουργημα.

[hideo]

Xαιρομαι που σου αρεσε και το story mode Dj.Ουσιαστικα ειναι αυτο που λες...ενα τεραστιο καλοφτιαγμενο tutorial που σε βαζει στο κοσμο του LBP.Τα τροπαια σου ειναι υλικα,stickers και ρουχα για το sackboy που τα τελικα τα χρησιμοποιεις για να φτιαξεις το δικο σου level.

Το βρηκα εξαιρετικα εθιστικο και τελικα το τερματησα στο 100%,εχοντας βρει τα παντα.

Τελευταια ακουγονται φημες για LBP2.Πραγματικα δεν βρισκω τον λογο να υπαρξει sequel.Μιλαμε για 2.000.000 levels,gamers που εξελισσουν τις δημιουργικες τους ικανοτητες(καποιοι εχουν γινει γνωστοι πλεον στην lbp κοινοτητα για το ταλεντο τους) καθως και μια MM που αναβαθμιζει το παιχνιδι.

To μονο που χρειαζεται ειναι να ριξει ακομα περισσοτερο βαρος η sony στην προωθηση του.Το LBP δεν ειναι παιχνιδι για λιγους.

[Laharl]

To Βioshock 2 τέλειωσα πριν λίγο. Εντάξει μέσες άκρες ήταν αρκετά καλό και σίγουρα το φινάλε που το έχω φρέσκο τώρα το κάνει ακόμα καλύτερο. Βασικά αυτό που κυρίως του έλειπε ήταν η ατμόσφαιρα μυστηρίου του πρώτου. Παρόλο βέβαια που τη Rapture την αισθάνεσαι πλέον πιο οικεία, δε παύει να συνεπάρει με το σχεδιασμό της. Ειδικά τώρα που δεν υπάρχει και ο φόβος των Big Daddies είσαι σαν άρχοντας του χωριού και άνετα βάζω τη Rapture στα αγαπημένα μου playgrounds τόσο σε σχεδιασμό όσο και σε ατμόσφαιρα.

Ωραίο και το σκηνικό που προετοιμάζεις ζώνη προστασίας για τη little sister όταν πέρνει adam, γεμίζοντας παγίδες το χώρο. Από εχθρούς, στο hard, σου βγάζουν τη παναγία με αποκορύφωμα τη Big Sister που σε αντίθεση με τους Big Daddies, αυτή έχει το διάολο μέσα της και δεν κάθεται σε μια μεριά.

Σε γενικές γραμμές δεν το θεωρώ καλύτερο του πρώτου, περισσότερο είναι ένα sequel για όσους δεν χόρτασαν το πρώτο και για αυτό αποζημιώνει. Μάλλον θα το ξεχάσω γρήγορα με τα games που έρχονται.

Δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα,αυτό ακριβώς.

Είναι ένα πολύ καλό παιχνίδι,αλλά του λείπει η ατμόσφαιρα του πρώτου(όχι ότι εδώ δεν υπάρχει,αλλά όχι σε αυτό τον βαθμό)το οποίο ήταν και το μεγάλο του ατού.

Κατά τα άλλα,είναι ένα πολύ προσεγμένο sequel σε όλους τους τομείς,δεν κάνει κανένα επαναστατικό βήμα αλλά πατάει στην φόρουλα του πρώτου,και το κάνει καλά.

Σε όσους άρεσε το πρώτο,θα τους αρέσει και αυτό 100%.

[丹野]

Alone In The Dark 5(X360)

Το τερμάτισα σε λιγότερο από 1 βδομάδα.

Δεν λέω ωραίο το σενάριο και τα γραφικά και τα κινηματιγραφικά FX είναι εκπληκτικά. Η μεγαλύτερη απογοήτευση που έχει γίνει στο παιχνίδι είναι ο απαράδεκτος χειρισμός τόσο στην κάμερα, όσο και στο να μετακινείς τον Carnby που θέλεις σε FPS. Άλλη απογοήτευση είναι η έλλειψη υποτίτλων.

Πολύ ωραία η αλλαγή όπλων και το πως να γιατρεύεται ο Carnby και πολύ έξυπνος ο συνδυασμός πυρομαχικών και βόμβων Molotov.

Οι γρίφοι ήταν εύκολοι προς μέτριοι, αλλά πολύ εντυπωσιακοί.

Σε γενικό σύνολο 7/10, λόγω του απαράδεκτου χειρισμού.

Εξαιτίας αυτού, αναγκάζομαι να το πουλήσω σε οποιονδήποτε. Στην χειρότερη περίπτωση να το πάω πίσω στο Public.

[McSolid]

Mass Effect 2

Ας αρχισω με τα τυπικα. Το παιχνιδι το τερματισα 100% quests σε 40 και κατι ωρες. Αριθμος πολυ ικανοποιητικος για τα δεδομενα του ειδους. Μαλιστα σε αυτες τις 40 ωρες, περιπου οι 2-3 "χαραμιστηκαν" στον βωμο του Scanning, οποτε μιλαμε ως επι το πλειστον για καθαρο gameplay περιπου στις 35.


Το πρωτο πραγμα που μου ερχεται στο μυαλο οταν σκεφτομαι πλεον Mass Effect 2 ειναι το ποσο ποιοτικοι - ουσιαστικοι ειναι οι διαλογοι και οι επιλογες του παιχνιδιου. Προσωπικα ενα Role Playing Game για μενα σημαινει ακριβως αυτο: ο ρολος, η προσεγγιση, οι επιλογες και η διαμορφωση χαρακτηρα. Και το Mass Effect 2 αποτελει για μενα πλεον απολυτο παραδειγμα αυτης της λογικης. Δεν με ενδιαφερουν τοσο τα νουμερα, τα levels, τα upgrades οσο με ενδιαφερει το σεναριο και η ευελιξια - ελευθερια διαμορφωσης καταστασεων - γεγονοτων μεσα σε ενα τετοιο παιχνιδι.

Το ME2 διδασκει ουσιαστικα interactive διαλογους (οτι και να λεει ο τρομπας ο Richard Garriot περι interactive διαλογων και ανικανοτητας των developers να τους αποδωσουν ειναι πλεον πιπες, ας κατσει να παιξει ME2. Και για του λογου το αληθες: http://g4tv.com/videos/44440/DICE-20...tive-in-Games/ ). Μαλιστα το συστημα με τις paragon / renegade επιλογες κατα την διαρκεια των cutscenes δινει ενα επιπλεον βαθος στον χαρακτηρα, δημιουργοντας την αισθηση οτι οι πραξεις του Shepard εχουν μεγαλυτερο αντικτυπο χωρις ομως να δημιουργουν κενα ή μαυρα σημεια στο σεναριο.

Το cast των χαρακτηρων ειναι ισως το καλυτερο που εχει υπαρξει ποτε σε παιχνιδι του ειδους. Η ποικιλια και η ποιοτητα των χαρακτηρων του παιχνιδιου ειναι τετοια που με κανει να σκεφτομαι πως θα μπορουσε να υπαρξει ενα αναλογο spin-off στην σειρα με πρωταγωνιστη οποιονδηποτε απο αυτους. Απο που να πρωτοξεκινησω; Απο την τελειως brutal Jack, που κρυβει ενα απογυμνωμενο συναισθηματικα κοριτσακι; Απο τον Krios, εναν stone-cold killer ο οποιος μοιαζει περισσοτερο με φιλοσοφο παρα με εκτελεστη (btw, ο τροπος με τον οποιο εξιστορει τις αναμνησεις του ειναι τουλαχιστον ανατριχιαστικος, και ετσι απολυτα απολαυστικος); Τον Samarian επιστημονα, ο οποιος οσο αποτομα μιλαει τοσους βαθεις προβληματισμους εχει για τις πραξεις του;

Σε αυτον τον τομεα εντοπιζω και τα πρωτα γκριζα σημεια ομως. Δεν ειναι ολοι οι χαρακτηρες τοσο μελετημενοι οσο θα ηθελα. Κλασσικο παραδειγμα ο τελειως generic Jacob, ο οποιος εχει μια κλισε ιστορια (πατερας χαμενος κλπ) και ο Garrus, τον οποιο θα ηθελα η BioWare να εξερευνησει περισσοτερο, ειδικα μετα το MAss Effect 1 και την ιστορια του με τον Shepard. Τελος θεωρω οτι η BioWare συνεχιζει να μην δινει βημα σεναριακο σε εναν απο τους πλεον ενδιαφεροντες χαρακτηρες του παιχνιδιου, τον Joker, παρα μονο τον χρησιμοποιει ως comic relief, κατι το οποιο τον μειωνει. Περιμενα το δευτερο παιχνιδι να του δωσει πολυ μεγαλυτερη βαση. Αντιθετως, ο Joker περιοριζεται σε μερικες (εκπληκτικες ειναι η αληθεια) ατακες και δινει νοημα στην υπαρξη του μοναχα σε δυο-τρεις σκηνες του παιχνιδιου.

Τελος ο Illusive Man ειναι μια παρα πολυ καλη ιδεα, αλλα θα τον ηθελα να λαμβανει μερος λιγο περισσοτερο στην πλοκη και την εξελιξη του σεναριου. Ο ρολος του σαν "αφεντικο" ειναι ικανοποιητικος, αλλα θα ηθελα λιγη περισσοτερη ιντριγκα και εξελιξη σε οτι αφορα αυτον τον χαρακτηρα. Δεν πειραζει, ισως στο 3.

Σε οτι αφορα την εξελιξη του σεναριου, η τεραστια κατακτηση ειναι η αισθηση συνεχειας απο το Mass 1. Και μονο το γεγονος οτι η εμπειρια οριζεται σε απολυτο βαθμο απο το τι χαρακτηρα ειχε κανει ο παικτης στο 1 τα λεει ολα. Αυτο δεν αποκλειει βεβαια κανεναν απο το παιχνιδι εαν δεν εχει παιξει το πρωτο, αλλα οπως και να το κανουμε η πληρη κατανοηση και απολαυση του 2 περιλαμβανει την ολοκληρωση του 1. Το σεναριο δενει τοσο καλα με τις επιλογες του 1, που αμφιβαλλω εαν θα δουμε κατι παρομοιο απο αλλη εταιρια περαν της BioWare.

Παμε στον πυρηνα του gameplay. Αυτο που εχω να πω κατ'αρχην ειναι το εξης: ειχα ΠΑΡΑ πολυ καιρο να ασθανθω πως ενα παιχνιδι δεν επαναλαμβανεται συνεχως σε οτι αφορα το περιβαλλον. Η εκπληξη μου ειναι τεραστια, διοτι δεν περιμενα να δω σε εναν τοσο μεγαλο τιτλο τοσες εναλλαγες στα set pieces. Το παιχνιδι καλυπτει σχεδον τα παντα: ζουγκλες με αγρια ζωα, ερημους, πολεις, χωρια, καταρακτες, βουνα, αφιλοξενους πλανητες, ρομποτικους κοσμους, διαστημοπλοια στο χειλος του γκρεμου, αποθηκες, αστυνομικα τμηματα (C-sec), μπαρ, clubs, στενα δρομακια, σπιτια, πλατειες, καταστηματα, ταξι, τα παντα ολα! Δεν ενιωσα ουτε ενα λεπτο οτι βαριεμαι ή οτι αυτο το εχω ξαναδει ή "γιατι με ξαναφερνει σε ενα ιδιο μερος με το αλλο" ή οποιαδηποτε αισθηση ανουσιας επαναληψης, πραγμα εκπληκτικο για μενα. Πραγματικα δεν θυμαμαι ποτε ηταν η τελευταια φορα που ενιωσα ενα παιχνιδι να μου δινει συνεχως κατι καινουργιο σε αυτον τον τομεα. Θεωρω πως η BioWare αδραξε την ευκαιρια, την επιασε απο τα μαλλια και παρεδωσε στην φαντασια της εναν ολοκληρο σχεδιασμο, ο οποιος υλοποιηθηκε με τον καλυτερο τροπο. Μπραβο.

Το συστημα μαχης ειναι επισης πολυ βελτιωμενο σε σχεση με το πρωτο παιχνιδι, και η a la Gears of War προσεγγιση του κανει περισσοτερο καλο παρα κακο. Ελεγα χαρακτηριστικα στο πρωτο Mass Effect πως το παιχνιδι δεν ειχε σαφη ταυτοτητα του τι θελει να κανει. Το Mass 2 εχει σαφεστατη ταυτοτητα. Ειναι ενα shooter role playing game, το οποιο ξεγραφει την ματαιοτητα των στατιστικων, δινοντας βαση στην ικανοτητα και την δυσκολια μεσω design και οχι μεσω ακατορθωτου ΑΙ. Αυτο ειναι κατι πολυ δυσκολο να γινει, και η BioWare το πετυχαινει spot-on. Τα encounters του παιχνιδιου ειναι γεματα, οι αποστολες εχουν βαρος και λογο υπαρξης και το shooting του παιχνιδιου σε συνδιασμο με τις biotic ικανοτητες και τις εναλλακτικες λυσεις σε θεμα ammo και οπλων παραδιδουν στα χερια του παικτη ενα γεματο και πληρες συνολο, οχι ιδιαιτερα βαθυ σε επιλογες αλλα πραγματικα απολαυστικο σαν υλοποιηση. Το cover system λειτουργει ικανοποιητικα, οι abilities εχουν θεση και λογο υπαρξης και η μονη παραφωνια ειναι η δυστροπη φυση της team AI, ειδικα προς τα τελευταια encounters του παιχνιδιου. Εκει παραδεχομαι οτι θα μπορουσε να γινει καλυτερη δουλεια, διοτι οι teammates του Shepard δειχνουν πολλες φορες να μην ξερουν τι να κανουν ή να χανονται, αφηνοντας μονο τον παικτη να κανει την βρωμικη δουλεια. Ευτυχως που η λυση λεγεται κατω βελος στο d-pad, αλλα παραδεχομαι οτι στην team AI επρεπε να γινει λιγο καλυτερη δουλεια.

Τελος, θα πω οτι τα side quest εχουν μερικα puzzle στοιχεια τα οποια θα ηθελα να ειναι ενσωματομενα και να χρησιμοποιουνται λιγο περισσοτερο και στο main storyline. Ομως αυτο ειναι πτεσμα σε εναν τιτλο ο οποιος ειναι τοσο γεματος, τοσο χορταστικος, που αποκλειεται καποιος που θα ασχοληθει μαζι του να μην το απολαυσει ετσι οπως του αξιζει.

Η BioWare εκανε ενα πειραμα στο προσωπο του Mass Effect 1. Ειδε τα αποτελεσματα, αφαιρεσε τελειως τα κακα στοιχεια, ισορροπησε το design, μελετησε τους χαρακτηρες και το σεναριο και παρεδωσε τα αποτελεσματα με ονομα Mass Effect 2. Το μονο που μενει ειναι να εξυψωσει την δουλεια της σε ανωτατο επιπεδο και να παραδωσει στα χερια μας ενα Mass Effect 3 ανταξιο των τεραστιων πλεον απαιτησεων και προσδοκιων του κοινου. Και αν μια εταιρια μπορει να κανει κατι τετοιο, αυτη ειναι η BioWare.

[Altair]

Μόλις τελείωσα το Devil May Cry 4 στο επίπεδο Devil Hunter.Μου αρέσει που μου λέει στο τέλος "Congratulations you are not a casual".Το ότι είχα σχεδόν πάντα D & C ως βαθμολογίες δεν του λέει τίποτα μάλλον.:xp:

[McSolid]

Dante's Inferno

Ή αλλιως ο απογονος του Κρατος στην χωρα των πτωματων επι Χριστιανο-αρχαιοελληνορωμαϊκου εδαφους (-αερος).

Το παιχνιδι ειναι ενα rip-off του God Of War. Ολοι το ξερουμε, ολοι το γνωριζουμε. Αρχικα ειναι τοσο αντιγραφη, που νομιζει καποιος οτι ο Κρατος εβαλε την στολη των Σταυροφωρων και κατεβηκε στην κολαση να τα κανει ολα λιμπα επειδη δεν εμεινε και τιποτα στον πανω κοσμο.

Το πρωτο πρωτο encounter του Dante ειναι η μαχη με τον ιδιο τον Θανατο, ο οποιος στο τελος τον ΠΑΡΑΚΑΛΑΕΙ να μην τον σκοτωσει. Καπως ετσι ο Dante αποκταει το Scythe του Θανατου (ναουμ) και κατεβαινει στην κολαση να βρει την Beatrice την οποια εχει παρει ο Lucifer μετα την δολοφονια της.

Τελος παντων ο Dante αντιμετωπιζει τις αμαρτιες του ιδιου, του πατερα του, της μανας του, του αδερφου του, του ξαδερφου, του ανηψιου, του μπατζανακη, του παρανυφου και γενικα αντιμετωπιζει. Ε στο τελος αντιμετωπιζει και τον Lucifer και τελειωνει εκει το ζητημα.

Παμε στο ζουμι: τα γραφικα ειναι καλα, αλλα κρυβονται πισω απο το δαχτυλο του God of War. Ο ηχος καλος, αλλα δεν μπορεις να περιμενεις και πολλα. Παμε στο gameplayyyyyyyyyyy............


Που λετε λοιπον, το combat system ισως ειναι το πιο broken συστημα στην ιστορια της υπαρξης του hack and slash. Το προβλημα ειναι το εξης: μπορεις να ξεσκισεις με λιγα upgrades τους αντιπαλους σου ειτε μονο με τον Κυκλο ειτε κανοντας συνεχως grab - absolve. Η πρωτη λυση μετα απο δυο-τρια upgrades ειναι τελειως overpowered και η δευτερη σε καθιστα immune σε οτιδηποτε συμβαινει εκεινη την στιγμη, δημιουργοντας μια αλυσιδα grab-absorve η οποια απλως δεν νικιεται. Ετσι το παιχνιδι χανει τελειως το challenge του

Τα QTE ειναι ακριβως τα ιδια καθε φορα, με τους ιδιους συνδιασμους για τα διαφορα τερατα. Ετσι δεν υπαρχει καμια εγρηγορση απο πλευρας παιχτη σε αυτα. Ο χειρισμος ειναι μεν καλος, αλλα υπαρχουν αρκετες στιγμες που καποιος θα χασει τσαμπα και βερεσε απο κακα αλματα, κυριως λογο μετριας γωνιας της καμερας.

Puzzles δεν εχει το παιχνιδι, περα απο δυο-τρια σημεια που απλως πρεπει να βρεις εναν συνδιασμο μηχανισμων και να προχωρησεις. Απλα πραγματα.

Το συστημα με τα absolves των souls που καθονται σκυφτα λειτουργει με ενα mini game, πισω απο το οποιο κρυβεται η διαθεση του developer να σπασει λιγο την δραση και να χαλαρωσει ισως τον παικτη. Ομως κατανταει βαρετο, διοτι ειναι πολυ απλο σαν minigame και διαρκει καπου στα 40 δευτερολεπτα, χωρις καμια διαφοροποιηση απο soul σε soul.

Παιζουν και items στο παιχνιδι, αλλα οχι τιποτα απιστευτο. Επισης τα δυο paths που μπορει ο Dante να ακολουθησει, το Holy και το Evil, δινουν το καθενα ξεχωριστες ικανοτητες. Οκ, ποικιλια να υπαρχει...


Τελος το art direction, το μεγαλο θεμα του παιχνιδιου. Το παιχνιδι κανει οτι μπορει για να δωσει μια ακρως τρομακτικη αισθηση της Κολασεως. Αποτυγχανει τελειως. Προσωπικα δεν εχω δει πιο Κιτς σκηνικα, με μια συνεχη αηδια - gore αισθηση. Υπαρχουν και ομορφες στιγμες βεβαια, με καπως καλο design και encounters, αλλα το ολο ζητημα χαλαει τελειως με την μικρη ποικιλια των εχθρων, με αποκορυφωμα τα απαισια μωρα-killers τα οποια απλως προσβαλουν την νοημοσυνη του παικτη και τιποτε αλλο.


Η αληθεια ειναι οτι το παιχνιδι εχει καποια καλα στοιχεια, τα οποια ομως υπαρχουν γιατι τα εχει το GoW. Εαν το παιχνιδι κυκλοφορουσε πριν δυο χρονια, θα ηταν πολυ διαφορετικα τα πραγματα. Ομως μπροστα στον Τιτανα που λεγεται Κρατος, ο Dante απλως υπαρχει για να γεμισει το 1% των ανθρωπων που θα προτιμησουν αυτον αντι για το GoW.

Εαν γουσταρετε να γελασετε λιγο με το art direction και την απειρη generic παρουσιαση του τιτλου, τοτε αξιζει. Εαν ομως ειναι καποιος να αποφασισει εαν θα παρει το Inferno ή το God of War, τοτε το δισκακι του παιχνιδιου δεν κανει ουτε για σουβερ για ουισκι μπροστα στο GOW.

ΑΑΑΑΑΑ ναι. Η Beatrice εχει τα καλυτερα βυζια που εχουν εμφανιστει ποτε σε videogame και ο Lucifer τα μεγαλυτερα cohones και "stick". Επενδυστε αφοβα εαν ειστε τοσο..........

[deus_d0pe]

ΑΑΑΑΑΑ ναι. Η Beatrice εχει τα καλυτερα βυζια που εχουν εμφανιστει ποτε σε videogame

Τι; Είσαι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος γι'αυτό; Πιο τέλεια και από αυτά της Αφροδίτης στο gow3;

[McSolid]

Δε ξερω, δεν την ειδα την Αφρο. Αλλα απο τις ανθρωπινες υπαρξεις στανταρ ομως. Εξαιρετικη δουλεια.

[deus_d0pe]

Οκ και με τρόμαξες για μια στιγμή. Άφροboobs all the way baby!

[Raf]

Pixx plz

[Titus]

ΑΑΑΑΑΑ ναι. Η Beatrice εχει τα καλυτερα βυζια που εχουν εμφανιστει ποτε σε videogame

Τι; Είσαι ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουρος γι'αυτό; Πιο τέλεια και από αυτά της Αφροδίτης στο gow3;

Ψηφίζω Morrigan, είναι περισσότερο του στυλ μου.

[Azrael]

Pixx plz

Three Hundred men, the Elite Guard
You can't stop the Spartan Phalanx
Stand in the front, no fear to die
You will see the Hellenic valour























O τιτλος του topic, ταιριαζει απολυτα

[Ramparter]

Κανονικα πρεπει να φας ban γι αυτο αλλα θα στη χαρισω γιατι μπορει να εχεις κι αλλες φωτογραφιες να ποσταρεις.