Retro Gaming Today

[Loggo]

GG Shinobi και Sonic. Ownage και στα δυο έφαγα αλλά γουστάρω απίστευτα. Η μουσική και στα δύο είναι Α Ψ Ο Γ Η. Μικρό προβάδισμα έχει το Shinobi ελέω Yuzo Koshiro Τα σπάνε αμφότερα.

Έτσι.

Btw, αν παίζεις το πρώτο Sonic έχει βάλει το χεράκι και ο Yuzo στο soundtrack.

Υ.Γ. Άψογο κομμάτι στη Scrap Brain!

[Phantom Duck]

Αν αρχίσουμε να αποθεώνουμε το soundtrack της Scrap Brain Zone (και όλη τη Zone γενικότερα) θα καταντήσουμε κουραστικοί. Αν και προτείνω την έκδοση για Master System παρά για Game Gear, μιας και το κάδρο είναι πολύ μεγαλύτερο και βλέπεις όλη την οθόνη, όπως ακριβώς φτιάχτηκε το παιχνίδι. Αν τώρα τα παίζεις σε κανονικό Game Gear πάω πάσο.

Το Shinobi btw το σιχάθηκα, έχασα ουκ ολίγες ώρες από τα παιδικά μου χρόνια παίζοντάς το, και κάθε φορά το μόνο που κατάφερνα ήταν να σπάω τα νεύρα μου. Πρόσφατα που το τερμάτισα με emulator (save points, rapidfire και δε συμμαζεύεται) κατάφερα επιτέλους να δω την οθόνη του τερματισμού, που δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα ξερό GAME OVER! Ψιλοέλεος κατάσταση...

On topic, στο Kula world έχω φτάσει τις 60 πίστες, με όλα τα Bonus clear όμως με την απώλεια ενός fruit. Έχω δουλειά ακόμα να υποθέσω ?

[Sinclair]

Όχι ρε συ το Σινόμπι μου αρέσει πάρα πολύ... Ναι τα παίζω σε κανονικό Game Gear. Το γνώριζα αυτό για τα Sonic του GG, αλλά προσθέτει στην πρόκληση- έστω με χαζό τρόπο( αν και από όσο ξέρω τα δύο πρώτα Sonic στο Master System ήταν αρκετά εύκολα αλλά παιχνιδάρες )

Loggo έπαιξα και Tiny Toons σε Μega Drive... Πάρα πολύ καλό platform, σίγουρη αγορά στο μέλλον μαζί με Quackshot και Castle of illusion.

[deus_d0pe]

Μόλις τέλειωσα το Panzer Dragoon Saga στον SSF. Πολύ απότομο το τέλος. Θυμόμουν επίσης ότι ήταν κομματάκι πιο δύσκολο το τελευταίο dungeon και το παιχνίδι γενικότερα. Μάλλον πρέπει να μου 'χε φανεί πανδύσκολο τότε.

14 ώρες μου πήρε και έπαιζα με το κανονικό save system χρησιμοποιώντας αυτό του emulator μόνο στους δράκους στο τέλος. Το μόνο που έμεινε από optionals και μυστικά είναι τα 2-3 side quest στο post-game με το οποίο μάλλον δεν θα ασχοληθώ.

Νερό πέρασε η ώρα πάντως αποτελέσμα της πολύ καλής δομής του παιχνιδιού, με σωστά κατανεμημένο χρόνο σε δράση, εξερεύνηση, npc-talking και cut-scenes. Και οκ πολύ καλό το BS αλλά εκεί που τα σπάει είναι στα bosses όπου θέλει σωστό positioning και γρήγορη σκέψη στη τακτική μιας και τα bosses συνήθως μεταβάλλουν τη μορφή τους ή τις συνθήκες της μάχης.

Συνεχίζω με παιχνιδία που θεωρώ κορυφή αλλά δε θυμάμαι μια από αυτά και σειρά παίρνει το Parasite Eve.

[straier]

Πάντα ήθελα να το παίξω. Τόσο μικρό είναι;

[deus_d0pe]

Πάντα ήθελα να το παίξω. Τόσο μικρό είναι;

Στις 5 ώρες ήμουν ήδη στο δεύτερο cd. Κι εγώ το θυμόμουν πιο μεγάλο, μάλλον θα έτρωγα τα μούτρα μου στις μάχες.

[Evans]

straier το PDS είναι πολύ μικρό και κατά την άποψή μου πολύ εύκολο. Εγώ θυμάμαι το έπαιζα χωρίς θεραπευτικά αντικείμενα για να δημιουργήσω κάποια δυσκολία . Πάντως έχει το δικό του ρυθμό, οπότε δεν αποτελεί αρνητικό η μικρή του διάρκεια. Από την άλλη, αυτή η δομή και ο αυστηρός περιορισμός σε τόσα λίγα πράγματα το κάνει, κατά τη γνώμη μου, αρκετά υποδιέστερο άλλων παιχνιδιών του είδους της εποχής, παρόλο που αισθητικά και σεναριακά έχει απίστευτο ενδιαφέρον.

[deus_d0pe]

Mετά το PDS σειρά πήρε το Parasite Eve. Aya, Maya και μιτοχόνδρια. Πόσο πιο θεϊκή και ατμοσφαιρική εισαγωγή; Πόσο πιο τέλειο και επικό τελικό boss fight;

Mικρό και αυτό, μικρότερο του PDS αφού το έβγαλα σε 10 ώρες και κάτι. Αν θα μπορούσα να δώσω ένα σχετικο παραλληλισμό στο Parasite Eve θα έλεγα πως είναι το Resident Evil της Square. Καταφέρνει και φτιάχνει εξαιρετική ατμόσφαιρα με ένα soundtrack που πραγματικά τσακίζει κάποιες στιγμές. Πόσα rpg αρχίζουν σε όπερα με τέτοια κουκλάρα πρωταγωνίστρια; Στο μόνο σημείο που δεν άντεξα με τίποτα τη μουσική ήταν στο museum όπου κυριολεκτικά μου μάτωσε τα αυτιά.

Απουσία Minimap και map τα dungeons με έβαλαν στη παλιά, γνωστή διαδικασία να "μαρκάρω" σημεία στη μνήμη ώστε να μη χάνομαι, στα sewers έκατσα και χαρτογράφησα πρόχειρα τα δωμάτια γιατί θα έχανα τη μπάλα (αν και πάντα θα μπορούσα να κοιτάξω ένα walkthrough αλλά οκ, no point). H Square είχε εντάξει όμορφα τη pre-rendered τεχνική στους χώρους των παιχνιδιών της μεταφέροντας έτσι επιτυχημένα το κλασσικό 2d gameplay της εξερεύνησης από τα προ-PsOne εποχής rpgs της. Αυτό φαίνεται και στο PE με δαιδαλώδης δομή και κρυφά σεντούκια στο χώρο που ευνοούν το ψαχτήρι.

Το σύστημα μάχης μου άρεσε πολύ, με ελεύθερη κίνηση στο χώρο και επιθέσεις που καθορίζονται από το equipped όπλο. Να πω βέβαια ότι με το που βρήκα shotgun και μετά από μερικά modifications που του έκανα δεν το άλλαξα ποτέ εκτός από τo τελικό boss fight και τον τυρανόσαυρο όπου θες range. Εύκολο και γρήγορο στη χρήση menu και inventory με εξαίρεση το menu των "μαγικών" που ήταν ότι πιο απλό μπορούσε να γίνει, μια λίστα με όλα τα skills τσουβαλιασμένα.

Σίγουρα θα ήθελα λίγο περισσότερο απ'όλα, διάρκεια, περιοχές κλπ και ειδικότερα από τη στιγμή που το sequel αλλάζει τελείως ρότα στο gameplay αλλά δε βαριέσαι. Το μεταφυσικό της υπόθεσης είναι ότι και αυτό ήταν σε γενικές γραμμές εύκολο ενώ το θυμόμουν πολύ πιο δύσκολο, όπως και με το PDS. Σε γενικές γραμμές, γιατί ενώ στο PDS δεν θυμάμαι να δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα κάπου, στο PE η μάχη με τυρανόσαυρο καθώς και η τελική είχαν αρκετά game overs μέχρι να βρω τη τακτική τους.

Χωρίς να είναι το κλασσικό rpg της Square αλλά ένα παιχνίδι που γλυκοκοιτάζει τη horror φιλοσοφία του Resident Evil με rpg μηχανισμούς, το Parasite Eve είναι από τα κρυφά διαμαντάκια της Square, ένα rpg που μπορεί να εντρυφήσει κάποιος πρωτάρης που θέλει να ψάξει το παρελθόν της δημιουργού χωρίς να τον αποτρέπει το anime στυλ, ή η πολυπλοκότητα των jrpg μηχανισμών. Εύπεπτη διάρκεια, μυθιστορική εξιστόρηση, δυτική φιλοσοφία στο στήσιμο αφού εξελίσσεται στο Μανχάταν και όχι κάποιον φανταστικό κόσμο και μοναδική πρωταγωνίστρια την Aya Bree, 25 έτων και μπάτσο της Νέας Υόρκης. Not the usual stuff.

Σκέφτομαι να συνεχίσω με το Vagrant Story αν και με απωθεί η σκέψη ότι θέλει περισσότερο χρόνο από τα προηγούμενα δύο. Θα δείξει.

[Scatman]

καλά το PDS το είχα ξεφτυλίσει σε τέτοιο βαθμό που θυμάμαι μία εποχή το ολοκλήρωσα το ολοκλήρωσα σε 7-8 ώρες. Το έχω ξαναπεί πολλές φορές το Saturn έχει ανώτερα RPGs από αυτό αν και σε επίπεδο παραγωγής δεν το φτάνει κανένα.

10 ώρες μόνο? Γιατί δεν πας στο Parasite Eve 2 ? IMO είναι καλύτερο απ'το 1 παρότι πολλοί το θάβουν ως χειρότερο.

[deus_d0pe]

Λες ε; Δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος είναι που είμαι σε rpg νιρβάνα και το PE2 το θυμάμαι περισσότερο resident evil στυλ. Ίσως βάλω αυτό γιατί δεν είμαι για γολγοθάδες του στυλ Vagrant Story και Saga Frontier 2 που είχα στο μυαλό μου. Εξάλλου και από το PE2 δε θυμάμαι χριστό.

[Sinclair]

Act Raiser στο SNES. To ξεκίνησα στο πολύ χαλαρό και κόλλησα. Πολύ όμορφο κράμα god sim και action platformer. Δυστυχώς, όπως είναι λογικό, οι μηχανισμοί είναι πλέον κατά τι γερασμένοι, ειδικά στα platform τμήματα. Δυσκίνητος, βαρύς χαρακτηρας, knockback στα χτυπήματα από εχθρούς, δύσκολα άλματα. Επίσης η τελική μάχη όπου πρέπει να αντιμετωπίσεις όλα τα bosses και τις δυο μορφές του τελικού δοκιμάζει τα όρια ακόμη και με save states... Να σημειώσω πως μόνο στην τελική μάχη τα χρησιμοποίησα γιατί όπως και να το κάνουμε οι αντοχές έχουν τα όριά τους. Είναι φανερές οι νόρμες των early 90s παιχνιδιών για τεχνήτή αύξηση της δυσκολίας με πεπερασμένο αριθμό από spells( δυνατά μεν αλλά δεν ανανεώνονται μετά από κάθε θάνατο, κάνοντας την τελική μάχη περισσότερο frustrating παρά διασκεδαστική) Στον τελικό ειδικά τα δώσανε όλα... Projectiles που καλύπτουν όλη την οθόνη, cheap dmg... Τέλος πάντων, τρέμω στην ιδέα του τι θα έκανα στην ευαίσθητη ηλικία( από νεύρα λόγω εθισμού) των 12 ετών αν είχα παίξει αυτη τη μάχη.

Τα γραφικά είναι πάρα πολυ καλοσχεδιασμενα, ηχητικά ο Yuzo Koshiro έκανε πάλι το θαύμα του μαζί με το sound chip του SNES. Ένα πάρα πολύ καλό παιχνίδι λοιπόν με ελαττώματα ελέω ηλικίας. Θα μπορούσa να το αποκαλέσω υποτιμημένο ή rough diamond, αλλά χάνει imo το χαρακτηρισμό "κλασικό" εξαιτίας των παραπάνω ελαττωμάτων. Παρόλ' αυτά το διασκέδασα πάρα πολύ, το god sim έχει την πλάκα του, ενώ και σεναριακά πρέπει να αποδοθούν εύσημα για τα θέματα που διαχειρίζεται, έστω και επιδερμικά, μιας και μιλάμε για έναν τίτλο του 1990.

Btw τα patterns ορισμένων bosses παραείναι μπερδεμένα και cheap σε κάποιες περιπτώσεις, πράγμα που φαίνεται πεντακάθαρα στην τελική μάχη όπου πρέπει να τα αντιμετωπίσεις μονοκοπανιά με συγκεκριμένη σειρά, μαγικά μιας χρήσης( κοινώς αν πεθάνεις σε κάποιο boss και το ξαναπαίξεις ΔΕ σου επιστρέφονται τα μαγικά που έχεις χρησιμοποιήσει) και φυσικά έχοντας 3 ή 4 ζωές. Ωραία πράγματα δλδ

[enwsiths]

3ekinhsa panzer dragoon saga (ssf) 3ana kai epontai meta dragon force , guardian heroes , shining force 3 (ep.1 , ep.2 , ep.3) kai diafora alla agaphmena tou saturn.

[Demonas]

τωρα παιζω κρασ μπαντικουτ 3, κρασ μπας, σουικοντεν 2, και κατι αλλα!

[Phantom Duck]

Shenmue. Τόσον καιρό έχω το Dreamcast, ε, σήμερα είπα και να κατεβάσω το παιχνίδι (μιας και στις δημοπρασίες έχει φτάσει τα ύψη). Ελπίζω να αξίζει τα όσα έχω ακούσει γι' αυτό.

[enwsiths]

a3izei , a3izei file mou............