Retro Gaming Today

[Ren_of_Heavens]

Loggo αν δεν έχεις παίξει αυτό ΠΕΡΝΑ ΕΞΩ!

Πιαχνιδάρα Saturnιά!

[Vaynard]

κeio flying squadron? lol που το θυμηθηκες

[Heell]

Είχα αρχίσει να κουράζομαι από το διάβασμα σήμερα, και αποφάσισα να βάλω στο PC το Wizardry: Proving Grounds of the Mad Overlord από την έκδοση του SNES — ήθελα καιρό να το δοκιμάσω και ήταν και πανεύκολο να το βρω.

Την πάτησα βέβαια γιατί κόλλησα για τα καλά (5-6 ώρες). Αφού έπαιξα λίγο με τυχαίους χαρακτήρες για να καταλάβω περίπου τι γίνεται, άρχισα με ένα κανονικό party (σε όλους τους χαρακτήρες περίμενα μέχρι να έρθει highest roll στο creation, αλλιώς τα πράγματα παραείναι βίαια για εμένα) και μέχρι τώρα έχω πάρει πάνω κάτω τον έλεγχο του πρώτου επιπέδου (10 είναι όλα). Το παιχνίδι θέλει τρομερή υπομονή για να μάθεις τι να κάνεις και πότε και είναι πραγματικά ΔΥΣΚΟΛΟ. Ενδεικτικά αναφέρω:
1)Στο level up μπορεί άνετα να πέσουν κάποια stats σου.
2)Οι χαρακτήρες έχουν ηλικία και μεγαλώνουν (όταν κάνουν rest μεγαλώνουν τουλάχιστον μια εβδομάδα). Όταν φτάσουν τα 50 έτη, τα stats τους αρχίζουν να πέφτουν μέχρι που πεθαίνουν.
3)Μπορεί να πέσεις σε ένα teleportation trap που να σε στείλει μέσα σε έναν τοίχο και να πεθάνεις.
Και φυσικά αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά σε μια ωραία κακή ζαριά που αποφασίζει τι τέρατα θα αντιμετωπίσεις στον επόμενο γύρο, lol.

Παρόλα αυτά όλος αυτός ο υπολογισμός που πρέπει να κάνεις ώστε να τα καταφέρεις είναι απίστευτα προκλητικός, το παιχνίδι θέλει στρατηγική και καλό resource management μέχρι το τελευταίο byte. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει ο αρχικός ενθουσιασμός μου, αλλά ελπίζω να διαρκέσει αρκετό καιρό για να το τελειώσω, κάτι που αν γίνει, μάλλον θα πάρει μήνες. Όσο κι αν θέλω να το παίξω στην "αγνή" μορφή του βέβαια, χρησιμοποιώ ένα exploit που υπάρχει στο παιχνίδι για άπειρα χρήματα, καθώς και save states μόνο στο level-up με μόνη απαίτηση το level-up να μην έχει stat drop. Άλλωστε ας μάθω κάποια πράγματα απ' αυτό το παιχνίδι, και παίζω τα υπόλοιπα 7 κανονικά αν είναι, lol.

[straier]

Άλλωστε ας μάθω κάποια πράγματα απ' αυτό το παιχνίδι, και παίζω τα υπόλοιπα 7 κανονικά αν είναι, lol.

Χαχα, σου εύχομαι ολόψυχα καλή υπομονή.

[Deus]

Είχα αρχίσει να κουράζομαι από το διάβασμα σήμερα, και αποφάσισα να βάλω στο PC το Wizardry: Proving Grounds of the Mad Overlord από την έκδοση του SNES — ήθελα καιρό να το δοκιμάσω και ήταν και πανεύκολο να το βρω.

Την πάτησα βέβαια γιατί κόλλησα για τα καλά (5-6 ώρες). Αφού έπαιξα λίγο με τυχαίους χαρακτήρες για να καταλάβω περίπου τι γίνεται, άρχισα με ένα κανονικό party (σε όλους τους χαρακτήρες περίμενα μέχρι να έρθει highest roll στο creation, αλλιώς τα πράγματα παραείναι βίαια για εμένα) και μέχρι τώρα έχω πάρει πάνω κάτω τον έλεγχο του πρώτου επιπέδου (10 είναι όλα). Το παιχνίδι θέλει τρομερή υπομονή για να μάθεις τι να κάνεις και πότε και είναι πραγματικά ΔΥΣΚΟΛΟ. Ενδεικτικά αναφέρω:
1)Στο level up μπορεί άνετα να πέσουν κάποια stats σου.
2)Οι χαρακτήρες έχουν ηλικία και μεγαλώνουν (όταν κάνουν rest μεγαλώνουν τουλάχιστον μια εβδομάδα). Όταν φτάσουν τα 50 έτη, τα stats τους αρχίζουν να πέφτουν μέχρι που πεθαίνουν.
3)Μπορεί να πέσεις σε ένα teleportation trap που να σε στείλει μέσα σε έναν τοίχο και να πεθάνεις.
Και φυσικά αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά σε μια ωραία κακή ζαριά που αποφασίζει τι τέρατα θα αντιμετωπίσεις στον επόμενο γύρο, lol.

Παρόλα αυτά όλος αυτός ο υπολογισμός που πρέπει να κάνεις ώστε να τα καταφέρεις είναι απίστευτα προκλητικός, το παιχνίδι θέλει στρατηγική και καλό resource management μέχρι το τελευταίο byte. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει ο αρχικός ενθουσιασμός μου, αλλά ελπίζω να διαρκέσει αρκετό καιρό για να το τελειώσω, κάτι που αν γίνει, μάλλον θα πάρει μήνες. Όσο κι αν θέλω να το παίξω στην "αγνή" μορφή του βέβαια, χρησιμοποιώ ένα exploit που υπάρχει στο παιχνίδι για άπειρα χρήματα, καθώς και save states μόνο στο level-up με μόνη απαίτηση το level-up να μην έχει stat drop. Άλλωστε ας μάθω κάποια πράγματα απ' αυτό το παιχνίδι, και παίζω τα υπόλοιπα 7 κανονικά αν είναι, lol.

Wow,ωραίος,παίζει να είσαι και το μόνο άτομο στον κόσμο που ξεκίνησε το πρώτο wizardry,εν έτει 2012 θέλοντας να παίξει ΟΛΑ τα παιχνίδια της σειράς.

Πραγματικά δεν μπορείς να φανταστείς για τι γολγοθά μιλάμε,πρόκειται για εξαιρετικά δύσκολη σειρά παιχνιδιών,αν σου φάνηκε δύσκολο το 1 που να δεις το 4,αυτό θεωρείται από τους παλιούς παίκτες των crpgs ένας από τα δυσκολότερα crpg που κυκλοφόρησαν ποτέ.


Πάρε εδώ αντιγραφή από wikipedia για να καταλάβεις για τι πράγμα μιλάμε.

The Return of Werdna is considered an extremely difficult game; as Computer Gaming World notes, "This game was designed expressly for the expert Wizardry player."[1] Knowledge of the first game of the series is vital to completing Wizardry IV. It is equally unforgiving of mistakes and bad luck as its predecessor trilogy, but unlike the trilogy, there are no experience points for defeating enemies, and therefore no reward for surviving difficult battles, or opportunities to grow stronger at the player's pace. The only way a player may grow stronger is to fight their way through the current level, and find a pentagram on the next level, no matter how overwhelmingly difficult the foes on the current level may be. Some of these foes include ninjas capable of killing Werdna instantly with a critical hit, mages with area-effect spells that can wipe out entire parties of monsters, thieves who can steal items that are critical to completing the game, and clerics capable of resurrecting Werdna's fallen adversaries.
Like the previous trilogy, mapping out levels is vital to avoid becoming lost. But the difficulty of mapping out levels is increased exponentially. While the previous games included occasional traps that could throw the player's maps off, such as dark areas, teleporters, pits, chutes, and rotating floors, these traps and many more are abundant in The Return of Werdna. An early level contains a minefield, with an invisible safe path that can only be discovered through exhaustive trial and error. Another level is a series of seemingly identical intersecting pathways, with rotating floor tiles on each intersection. At the top of the dungeon is the Cosmic Cube, a 3D maze consisting of dozens of rooms, connected by passageways, chutes, ladders, and teleporters, all of which have their own unique tricks, traps, and mapping difficulties. In addition, some of the most deadly foes in the game roam the cosmic cube, and because it contains the final pentagram, no further strengthening is possible.
Another major example that seriously hinders unfamiliar players is the seemingly impossible task of exiting the very first room. The only way out is a hidden door which may be revealed by casting a "light" spell called "Milwa". The only way to do this is to recruit a group of Priests. This seemingly-simple task is made unintuitive due to the lack of any evidence that there is a door to begin with; the necessity of recruiting a group of Priests, which are ineffective in combat and take the place of effective combat recruits; and the need to enter combat until the Priests cast this spell. There is no suggestion in the context of the game as to what Milwa or any other priest spell name means; only players familiar with prior Wizardry games would understand its function. To a player unfamiliar with these earlier Wizardry titles, it would seem that the priests cast a useless spell. Furthermore, the Milwa/Light spell eventually expires, meaning that there is a limited time to find the door once the spell is cast. (Acknowledging the difficulty of this very first puzzle in the game, Sir-Tech included a sealed envelope in the game package containing its solution, to be opened if the player couldn't figure it out on their own.)




Καλό ε;




Θα σου πρότεινα πάντως να ασχοληθείς με το 8,πρόκειται για αριστούργημα.Καταπληκτικός κόσμος και σενάριο,επιστημονικής φαντασίας μάλιστα,πολύ καλό σύστημα μάχης και τέλειο skill και level up σύστημα κάνουν την ανάπτυξη των ηρώων σου μια διαδικασία απίστευτα διασκεδαστική.Αν παίξεις μόνο ένα παίξε αυτό.Δεν θα χάσεις.;)

[Heell]

Η περιγραφή του IV έχει πολύ πλάκα, lol. Τουλάχιστον βέβαια το να το τελειώσεις θα προσφέρει απίστευτη ικανοποίηση! Και βέβαια φαντάζομαι ότι κάπως έτσι θα πρέπει να νιώθει όποιος adventurer πραγματικά θέλει να σώσει τον κόσμο: μικρός κι ότι έχει ένα πραγματικό βουνό μπροστά του. Και μιλάμε για το 1987 έτσι, ό,τι κάνεις μόνος σου.

Το VIII σκοπεύω να το παίξω έτσι κι αλλιώς πάντως. Τώρα για τα υπόλοιπα θα δείξει, μπορεί να κουραστώ. Αυτό που θέλω πάντως είναι να τελειώσω το Ι χρησιμοποιώντας (μετρημένη) βοήθεια από το Ίντερνετ, και να ξεκινήσω το επόμενο μόνο με το manual (αν το βρω), άντε και μία βασική λίστα για το τι κάνουν τα equipments, αν δεν υπάρχει in-game.

Στο παιχνίδι τώρα, ξέκλεψα πάλι λίγη ώρα και προχώρησα δειλά δειλά στο δεύτερο επίπεδο. Μέχρι τώρα όλα καλά. Τα γραφικά της SNES έκδοσης πάντως σίγουρα κάνουν το παιχνίδι πολύ πιο προσβάσιμο από την DOS έκδοση σε κάποιον, όπως βέβαια και ο έλεγχος με το χειριστήριο.

[Heell]

Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει ο αρχικός ενθουσιασμός μου, αλλά ελπίζω να διαρκέσει αρκετό καιρό για να το τελειώσω, κάτι που αν γίνει, μάλλον θα πάρει μήνες.

Τελικά σήμερα πριν από λίγο το τελείωσα μέσα σε περίπου δύο εβδομάδες, lol. Εντάξει, το παράκανα με τα save states είναι η αλήθεια, γλίτωσα δύο TPK τα οποία θα μου έπαιρναν... 20 ώρες παραπάνω συνολικά; Κάπου εκεί. Θα έλεγα ότι το έπαιξα στο medium ας πούμε (αν το default είναι το hard). Μπορεί και easy, δεν ξέρω.

Ο τίτλος ήταν απίστευτα εθιστικός πάντως. Συχνά έλεγα να κάτσω να παίξω κανένα τέταρτο και καθόμουν δύο ώρες. Η ατμόσφαιρα του πραγματικά σε έκανε να νιώθεις adventurer, όλη η κλειστοφοβία του λαβυρίνθου καθώς και το random encounter στο οποίο ο αντίπαλος σε πιάνει surprised κι αρχίζει να σε βαράει κι εσύ ελπίζεις να ζήσεις ώστε να προλάβεις όχι να τον σκοτώσεις φυσικά αλλά... να κάνεις RUN μου φάνηκε μοναδική. Μία φορά έτυχε να το παίξω ολομόναχος, βράδυ σε ένα θέατρο (θα κοιμόμουνα εκεί) και πραγματικά μετά για κάμποση ώρα δεν με έπαιρνε ύπνος από τον φόβο.

Σε τρεις-τέσσερις μέρες λογικά θα ξεκινήσω και το επόμενο. Αυτή τη φορά όμως που ξέρω πάνω κάτω την λογική του παιχνιδιού, θα το κάνω τελείως κανονικά! Με χαρτί μιλιμετρέ για τους χάρτες, δίχως savestates, back to 1982! Δεν ξέρω βέβαια ποια έκδοση να προτιμήσω, με ένα πρόχειρο ψάξιμο είδα ότι για την έκδοση των NES και SNES δεν υπάρχει translation patch. Επίσης υποτίθεται ότι στο Wizardry II κάνεις import τους χαρακτήρες από το Ι για να συνεχίσεις, λόγω του ότι αρχίζουν κατευθείαν από μεγάλο level οι αντίπαλοι... Θα δω τι θα κάνω, αν έχει κάποιος πάντως να προτείνει κάτι θα βοηθούσε!

[Loggo]

Θα δω τι θα κάνω, αν έχει κάποιος πάντως να προτείνει κάτι θα βοηθούσε!

Βάλε SSF και φόρτωσε Shining the Holy Ark.

[Ryu_gr]

Είδα τη συζήτηση περί Baldur's Gate και θυμήθηκα το Dungeons and Dragons Heroes για Xbox. Από τα αγαπημένα μου games στο μπαούλο, ατμοσφαιρικό, πολύ καλά γραφικά και μουσική και πολύ action! Μου άρεσε η κάμερα που έκανες εύκολα zoom-in/zoom-out.
Fighter με φλεγόμενο σπαθί for the win!

Και ένα συνοπτικό review, ο τύπος βέβαια το ψιλοθάβει, έχοντας φυσικά επιχειρήματα.

http://www.youtube.com/watch?v=akpGMGqaL3c

[Altair]

Θυμήθηκα το Baldur's Gate Dark Alliance.Το μοναδικό παιχνίδι της σείρας που έχω παίξει.Εντάξει δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο ένα κλασσικό hack n slash ήταν.Μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία του πάντως.
Review

Επίσης αυτόν τον καιρό ασχολούμαι με το Super Princess Peach.Είμαι στον 7ο κόσμο από τους 8 συνολικά.Μου αρέσει πάρα πολύ που έχει πολλές διαφορετικές κινήσεις,εύκολες στην υλοποίηση και πολλά να βρεις και να κάνεις σε κάθε πίστα.
Review

[Roronoa]

Τι παιχνίδι θεε μου αυτο το Castlevania symphony of the night,ειχα παιξει τα castlevania του DS αλλα δεν ειχα ασχοληθει αρκετα με αυτο.Νομιζω ειναι ενα σκαλι πιο πανω απο τα φορητα,δεν μπορω να προσδιορίσω το γιατι,ισως η ατμοσφαιρα ή η μουσικη αλλα το ευχαριστήθηκα όσο κανενα αλλο.

[Ground_zero]

Se ola einai kalytero ektos apo thn metafrash, alla kai afth exei ginei klassikh poia.
Checkare kai to "let's play" mas an den to exeis kanei

[Roronoa]

Ειδα μερικα επεισοδια απο το lets play,πολυ καλο

[straier]

Το αγαπημένο μου Castlevania είναι Aria of Sorrow αν και θεωρώ πιο ισορροπημένο το Dawn of Sorrow. Το σύστημα με τις ψυχές μου άρεσε πάρα πολύ. Ειδικά στη μουσική πάντως το Symphony of the Night είναι πολύ μπροστά.

[Ryu_gr]

Τι παιχνίδι θεε μου αυτο το Castlevania symphony of the night,ειχα παιξει τα castlevania του DS αλλα δεν ειχα ασχοληθει αρκετα με αυτο.Νομιζω ειναι ενα σκαλι πιο πανω απο τα φορητα,δεν μπορω να προσδιορίσω το γιατι,ισως η ατμοσφαιρα ή η μουσικη αλλα το ευχαριστήθηκα όσο κανενα αλλο.

Ναι έχει καλύτερα γραφικά το Symphony, το βλέπεις και σε μεγαλύτερη οθόνη και το χαίρεσαι πιο πολύ.