Tweet
Καταρχήν μιας και έθιξες το ζήτημα της Αρχαίας Αθήνας και της θρησκείας, να σου πω ότι η κατάσταση δεν είναι ακριβώς όπως τη περιγράφεις. Μάλλον είσαι πολύ επιρεασμενος από το πλατωνικό τρόπο σκέψης.
Υπήρχε και ο Σωκράτης και ο Αριστοτέλης και ο Ηράκλειτος, που τα έβλεπαν λιγάκι διαφορετικά τα πράγματα. Άσε που πρέπει να σου θυμίσω ότι ο Πλάτωνας σιχαινόταν τόσο την Αθήνα όσο και τη Δημοκρατία, κυρίως επειδή δε συγχώρεσε ποτέ στους Αθηναίους τη καταδίκη του δάσκαλου του, του Σωκράτη. Κάτι που επηρέασε πάρα πολύ το τρόπο σκέψης του. Όσον αφορά τη θρησκεία δε, αυτή είχε έναν αρκετά διαφορετικό ρόλο στην Αρχαία Αθήνα απ’ ότι έχει σήμερα ο Χριστιανισμός πχ. Για την ακρίβεια, το δωδεκάθεο δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστιανισμό σαν θρησκεία, και ως αποτέλεσμα, οι συνέπειες του στους ανθρώπους ήταν πολύ διαφορετικές.
Το δωδεκάθεο ήταν περισσότερο μια προσπάθεια προσαρμογής και εξήγησης των φυσικών φαινομένων, απουσία ανεπτυγμένων επιστημών, σε θεϊκές οντότητες, παρά κάτι εντελώς ιδεαλιστικό όπως ο Χριστιανισμός πχ. Ήταν στη πραγματικότητα η ίδια η φύση, η ένταξή της στα μέσα εξήγησης που είχε ο άνθρωπος τότε. Εν παραδείγματι, οι Αρχαίοι Αθηναίοι είχαν καταλάβει μερικά πάρα πολύ σημαντικά πράγματα που ακόμα και σήμερα λείπουν από τις σημερινές κοινωνίες. Για παράδειγμα, πως ό,τι γίνεται, συμβαίνει εδώ κάτω, στη γη, και το κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Όπως επίσης, δεν υπάρχουν θεόσταλτοι ηθικοί κανόνες και νόμοι, την ηθική την θεσπίζουμε εμείς οι ίδιοι (και τη θέσπισαν) και δε χρειαζόμαστε κανέναν θεό ούτε να μας κρίνει, ούτε να έχει τον ρόλο του μπαμπούλα για να κρατά ηθική τη κοινωνία (και το κατάφεραν). Όλα αυτά τα είχαν καταλάβει και έβγαιναν μέσα από τη κοινωνία που δημιούργησαν, και είχαν αποτυπωθεί και στη θρησκεία τους. Όπως επίσης υπήρχαν φιλοσοφικές τάσεις που υπερασπίζονταν την ισότητα σε κάθε επίπεδο, συμπεριλαμβανομένου και της γυναίκας!
Για τον χαβαλέ, μιας και το πήγαμε μακριά το θέμα, θεωρώ ότι αν η εξέλιξη της ιστορίας ήταν διαφορετική, δεν περνάγαμε δηλαδή από το στάδιο της Ρωμαιοκρατούμενης κοινωνίας, ή αργότερα, ασφαλώς, τον Χριστιανισμό. Η Αρχαία Αθήνα, και μέσω της εξέλιξης των επιστήμων, θα πρωτοστατούσε σε μια ακόμα περίπτωση και δεν αποκλείω να ήταν η πρώτη κοινωνία που θα έφτανε στον αθεϊσμό, τόσο μπροστά ήταν οι άνθρωποι.
Τώρα στα υπόλοιπα που αναφέρεις, δε μίλησα πουθενά για κοινή θρησκεία και κοινή κουλτούρα (ειδικά για θρησκεία), άσε που κάτι τέτοιο το θεωρώ αδύνατο. Για την ακρίβεια, δεν έθιξα καν το θέμα περί μιας διαφορετικής κοινωνικής οργάνωσης. Ούτε θα ήθελα να μπω σε τέτοια εύφλεκτα ζητήματα, ούτε και είχε σχέση με το θέμα που συζητούσαν τα παιδιά, τα περί τοίχους δηλαδή και τα της εθνικής ταυτότητας. Αντιθέτως, στο μοναδικό σημείο που αναφέρθηκα στην οργάνωση, το οποίο και λόγω της θεματολογίας του κειμένου δεν ήταν πάνω από δυο σειρές, μίλησα για ακριβώς το αντίθετο. Για την επιδίωξη του διαφορετικού δηλαδή, μέσω της αποκέντρωσης (κοινωνίας, οικονομίας, εξουσίας) και της φυγής από την ξεπερασμένη «εθνική-κρατική» οργάνωση, που ήταν επίκαιρο λόγω της συζήτησης. Δεν είναι η ξεπερασμένη και τεχνητή λογική του έθνους, πλέον, αυτή που εγγυάται το διαφορετικό.
Τώρα στα υπόλοιπα που λες, δεν έχω να πω πολλά. Η άποψή μου συνοψίζεται στο προηγούμενο post, εκεί που αιτιολογώ το πώς και γιατί θεωρώ και ξεπερασμένη και προβληματική, και πλέον δυνατή μονάχα μέσω επιβολής, την εθνική ταυτότητα. Θεωρώ ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ο κόσμος αυτή τη στιγμή, είναι η επιστροφή στο ετεροχρονισμένο, και ύμνο του συντηρητισμού, τρίπτυχο του «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Το βιώσαμε για χρόνια, μας στοίχισε πολύ σαν ανθρωπότητα, μας κράτησε πίσω, φαγωθήκαμε, σκοτωθήκαμε, παραμυθιαστίκαμε και το αφήσαμε πίσω μας, κυρίως, μετά το μεγάλο Γαλλικό Μάη. Λίγο ακόμα ήθελε ο Μάης εκείνος, και ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί πολύ διαφορετικά.:fsss:
Εντάξει, δεν αντιλέγω, κακή η παγκοσμιοποίηση, ειδικά με τους όρους που αυτή συντελείται σήμερα. Αλλά θεωρώ παράλογη, και εκτός πραγματικότητας, σαν αντιπρόταση το να γυρίσουμε στο 1900. Λες και στο προ-παγκοσμιοποιησημένο περιβάλλον, που η οργάνωση ήταν πλήρως εθνική, ζούσαμε όλοι καλά χωρίς προβλήματα (τότε να δεις προβλήματα, γεμάτες είναι οι σελίδες της ιστορίας). Μου φαίνεται αφελές δηλαδή να ξεχνάμε την ιστορία, και να τα ρίχνουμε απλά στη παγκοσμιοποίηση και στην απόκλιση από την καθαρή εθνική οργάνωση, επικαλούμενοι σαν λύση την επιστροφή στο παρελθόν.
Λες και η πηγή όλων των δεινών μας σήμερα είναι η απόκλιση από την εθνική οργάνωση, κι όχι οι κοινωνικοοικονομικές δομές που ορίζουν τη πραγματικότητα. Ξεχνάμε εύκολα τα άπειρα προβλήματα και τα λίτρα αίματος που χύθηκαν πριν τη πηγή του κακού (παγκοσμιοποίηση). Η επιστροφή στο παρελθόν δεν είναι λύση, είναι πισωγύρισμα, άσε που προσωπικά προτιμώ τη κακή παγκοσμιοποίηση, παρά τη χειρότερη προ-παγκοσμιοποιημένη εποχή.
Και για να ξεκαθαρίσω κάτι, δεν έχει να κάνει μόνο με την εθνική οργάνωση της κοινωνίας. Θεωρώ ότι κανένα κοινωνικό μοντέλο που έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν δε μπορεί να αποτελεί λύση – πρόταση για το μέλλον.
Υπήρχε και ο Σωκράτης και ο Αριστοτέλης και ο Ηράκλειτος, που τα έβλεπαν λιγάκι διαφορετικά τα πράγματα. Άσε που πρέπει να σου θυμίσω ότι ο Πλάτωνας σιχαινόταν τόσο την Αθήνα όσο και τη Δημοκρατία, κυρίως επειδή δε συγχώρεσε ποτέ στους Αθηναίους τη καταδίκη του δάσκαλου του, του Σωκράτη. Κάτι που επηρέασε πάρα πολύ το τρόπο σκέψης του. Όσον αφορά τη θρησκεία δε, αυτή είχε έναν αρκετά διαφορετικό ρόλο στην Αρχαία Αθήνα απ’ ότι έχει σήμερα ο Χριστιανισμός πχ. Για την ακρίβεια, το δωδεκάθεο δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστιανισμό σαν θρησκεία, και ως αποτέλεσμα, οι συνέπειες του στους ανθρώπους ήταν πολύ διαφορετικές.Το δωδεκάθεο ήταν περισσότερο μια προσπάθεια προσαρμογής και εξήγησης των φυσικών φαινομένων, απουσία ανεπτυγμένων επιστημών, σε θεϊκές οντότητες, παρά κάτι εντελώς ιδεαλιστικό όπως ο Χριστιανισμός πχ. Ήταν στη πραγματικότητα η ίδια η φύση, η ένταξή της στα μέσα εξήγησης που είχε ο άνθρωπος τότε. Εν παραδείγματι, οι Αρχαίοι Αθηναίοι είχαν καταλάβει μερικά πάρα πολύ σημαντικά πράγματα που ακόμα και σήμερα λείπουν από τις σημερινές κοινωνίες. Για παράδειγμα, πως ό,τι γίνεται, συμβαίνει εδώ κάτω, στη γη, και το κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Όπως επίσης, δεν υπάρχουν θεόσταλτοι ηθικοί κανόνες και νόμοι, την ηθική την θεσπίζουμε εμείς οι ίδιοι (και τη θέσπισαν) και δε χρειαζόμαστε κανέναν θεό ούτε να μας κρίνει, ούτε να έχει τον ρόλο του μπαμπούλα για να κρατά ηθική τη κοινωνία (και το κατάφεραν). Όλα αυτά τα είχαν καταλάβει και έβγαιναν μέσα από τη κοινωνία που δημιούργησαν, και είχαν αποτυπωθεί και στη θρησκεία τους. Όπως επίσης υπήρχαν φιλοσοφικές τάσεις που υπερασπίζονταν την ισότητα σε κάθε επίπεδο, συμπεριλαμβανομένου και της γυναίκας!
Για τον χαβαλέ, μιας και το πήγαμε μακριά το θέμα, θεωρώ ότι αν η εξέλιξη της ιστορίας ήταν διαφορετική, δεν περνάγαμε δηλαδή από το στάδιο της Ρωμαιοκρατούμενης κοινωνίας, ή αργότερα, ασφαλώς, τον Χριστιανισμό. Η Αρχαία Αθήνα, και μέσω της εξέλιξης των επιστήμων, θα πρωτοστατούσε σε μια ακόμα περίπτωση και δεν αποκλείω να ήταν η πρώτη κοινωνία που θα έφτανε στον αθεϊσμό, τόσο μπροστά ήταν οι άνθρωποι.
Τώρα στα υπόλοιπα που αναφέρεις, δε μίλησα πουθενά για κοινή θρησκεία και κοινή κουλτούρα (ειδικά για θρησκεία), άσε που κάτι τέτοιο το θεωρώ αδύνατο. Για την ακρίβεια, δεν έθιξα καν το θέμα περί μιας διαφορετικής κοινωνικής οργάνωσης. Ούτε θα ήθελα να μπω σε τέτοια εύφλεκτα ζητήματα, ούτε και είχε σχέση με το θέμα που συζητούσαν τα παιδιά, τα περί τοίχους δηλαδή και τα της εθνικής ταυτότητας. Αντιθέτως, στο μοναδικό σημείο που αναφέρθηκα στην οργάνωση, το οποίο και λόγω της θεματολογίας του κειμένου δεν ήταν πάνω από δυο σειρές, μίλησα για ακριβώς το αντίθετο. Για την επιδίωξη του διαφορετικού δηλαδή, μέσω της αποκέντρωσης (κοινωνίας, οικονομίας, εξουσίας) και της φυγής από την ξεπερασμένη «εθνική-κρατική» οργάνωση, που ήταν επίκαιρο λόγω της συζήτησης. Δεν είναι η ξεπερασμένη και τεχνητή λογική του έθνους, πλέον, αυτή που εγγυάται το διαφορετικό.
Τώρα στα υπόλοιπα που λες, δεν έχω να πω πολλά. Η άποψή μου συνοψίζεται στο προηγούμενο post, εκεί που αιτιολογώ το πώς και γιατί θεωρώ και ξεπερασμένη και προβληματική, και πλέον δυνατή μονάχα μέσω επιβολής, την εθνική ταυτότητα. Θεωρώ ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ο κόσμος αυτή τη στιγμή, είναι η επιστροφή στο ετεροχρονισμένο, και ύμνο του συντηρητισμού, τρίπτυχο του «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Το βιώσαμε για χρόνια, μας στοίχισε πολύ σαν ανθρωπότητα, μας κράτησε πίσω, φαγωθήκαμε, σκοτωθήκαμε, παραμυθιαστίκαμε και το αφήσαμε πίσω μας, κυρίως, μετά το μεγάλο Γαλλικό Μάη. Λίγο ακόμα ήθελε ο Μάης εκείνος, και ίσως τα πράγματα να είχαν εξελιχθεί πολύ διαφορετικά.:fsss:
Εντάξει, δεν αντιλέγω, κακή η παγκοσμιοποίηση, ειδικά με τους όρους που αυτή συντελείται σήμερα. Αλλά θεωρώ παράλογη, και εκτός πραγματικότητας, σαν αντιπρόταση το να γυρίσουμε στο 1900. Λες και στο προ-παγκοσμιοποιησημένο περιβάλλον, που η οργάνωση ήταν πλήρως εθνική, ζούσαμε όλοι καλά χωρίς προβλήματα (τότε να δεις προβλήματα, γεμάτες είναι οι σελίδες της ιστορίας). Μου φαίνεται αφελές δηλαδή να ξεχνάμε την ιστορία, και να τα ρίχνουμε απλά στη παγκοσμιοποίηση και στην απόκλιση από την καθαρή εθνική οργάνωση, επικαλούμενοι σαν λύση την επιστροφή στο παρελθόν.
Λες και η πηγή όλων των δεινών μας σήμερα είναι η απόκλιση από την εθνική οργάνωση, κι όχι οι κοινωνικοοικονομικές δομές που ορίζουν τη πραγματικότητα. Ξεχνάμε εύκολα τα άπειρα προβλήματα και τα λίτρα αίματος που χύθηκαν πριν τη πηγή του κακού (παγκοσμιοποίηση). Η επιστροφή στο παρελθόν δεν είναι λύση, είναι πισωγύρισμα, άσε που προσωπικά προτιμώ τη κακή παγκοσμιοποίηση, παρά τη χειρότερη προ-παγκοσμιοποιημένη εποχή.
Και για να ξεκαθαρίσω κάτι, δεν έχει να κάνει μόνο με την εθνική οργάνωση της κοινωνίας. Θεωρώ ότι κανένα κοινωνικό μοντέλο που έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν δε μπορεί να αποτελεί λύση – πρόταση για το μέλλον.
Αυτο και τα Αρχαια στην τριτη ηταν οτι καλυτερο διαβασα ποτε στο σχολειο.Ακομα θυμαμαι τις θεωριες καθε φιλοσοφου.Αν ολα αυτα τα παρεις μεταφορικα και σαν παραδειγματα, μπορουν να σε βοηθησουν να καταλαβεις πολλα στη ζωη σου.
Comment