I just finished

[Deus]

Ωραίος ΙΗΝΕ.

Για το Super Metroid συμφωνώ σε όλα. Παρόλα τα αρνητικά του που σωστά επισημαίνεις το level design παραμένει ακόμα και σήμερα αξεπέραστο, ενδεικτικό είναι το ότι του βάζεις 9/10. Το τελείωσα και εγώ σχετικά πρόσφατα και καταλαβαίνω όλα όσα λες. 73% ήταν το ποσοστό μου στο τέλος.

Πάντως παρόλο που το Hollow Knight είναι ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια γενικότερα αν έπρεπε να διαλέξω θα επέλεγα Super Metroid. Απλά η ατμόσφαιρα του και η όλη αίσθηση που σου βγάζει είναι το κάτι άλλο και μου αρέσει περισσότερο από το ΗΚ, παραδέχομαι φυσικά πως το τελευταίο έχει πολύ καλύτερους μηχανισμούς αλλά προσωπικά προτιμώ το SM.

Όσον αφορά το Bravely Default 2 πάνω κάτω τα ίδια χαρακτηριστικά έχει και το πρώτο που κυκλοφόρησε στο 3DS. Aκριβώς όμως. Απαιτείται και εκεί grinding αλλά είναι σχετικά εύκολο, δεν απαιτούνται πολλές ώρες για να κάνεις max levels και jobs, από εκεί και πέρα το setup και το build είναι που έχει σημασία. Άλλη ομοιότητα είναι και η ύπαρξη builds που σπάνε το παιχνίδι.

Να προσθέσω και κάτι που ίσχυε στο BD1 και υποθέτω ότι υπάρχει και στο 2... Το πόσο γραμμικό είναι. Μιλάμε πρόκειται για τίτλο που έχει world map στο στιλ των 16bit jrpg με αρκετές περιοχές αλλά δεν μπορείς να πεις σε καμία παρά μόνο όταν σου το επιτρέψει η ροή της ιστορίας, όταν το προσπαθήσεις οι δικοί σου σου λένε πως δεν έχεις δουλειά εκεί απλά αυτή τη στιγμή και έτσι πρέπει να επιστρέψεις αργότερα όταν σου το πούνε. Άρα δεν υπάρχει εξερεύνηση.

Αυτό που δεν είχε το 1 ήταν όλα αυτά τα side quests. Υπήρχαν μόνο κάποια sideplots που κατέληγαν σχεδόν πάντα με την απόκτηση κάποιου job αλλά όχι sidequests έτσι όπως τα αναφέρεις οπότε αυτή είναι μια πολύ καλή προσθήκη στο BD2.

Αλήθεια τι λέει από end game content/superbosses; Χωρίς spoilers πάντα.


Θα το παίξω σίγουρα και εγώ πάντως.

Με άλλα λόγια πρόκειται για σειρά που επικεντρώνεται στις μάχες και στο character building και είναι κάτι που όλοι συμφωνούν πως γίνεται πάρα πολύ καλά και αυτά είναι και τα πιο δυνατά σημεία του.

[i Have no Equal]

Ωραιος nooto, το ηξερα οτι θα σου αρεσε.

Bravely Default 2

Ηταν η πρωτη μου επαφη με τη συγκεκριμένη σειρα, γενικες εντυπωσεις θετικοτατες αλλα ο τιτλος δεν παυει να εχει καποια αρνητικα. Καταρχην το performance ειναι παρα πολυ κακο, μιλαμε για stuttering 2-3sec οταν μιλας με NPCs και γενικα stuttering παντου ακομα και στη μαχη. Τα dungeons ειναι παρα πολυ κακα σαν δομη, δεν εχεις χαρτη δεν μπορεις να στρίψεις την καμερα καθολου οποτε εισαι ερμαιο του FoV για να βρεις που να πας, σαν να μην εφτανε αυτο δεν φροντισαν ετσι ωστε η αναζητηση loot στα dungeons να σε αποζημιωνει. Για παραδειγμα μπορει να κανεις μια σχετικα μεγαλη παρακαμψη για να βρεις ενα σεντουκι και ενα mini-boss μονο και μονο για να εχει μεσα ξερω γω x4 X-potions. Αυτο για εμενα ειναι design fault γιατι στην ουσια δεν σου δινει κανενα κινητρο να εξερευνησεις το dungeon περα απο ελαχιστες εξαιρεσεις, τα καλυτερα αντικειμενα εκτος απο 1 δεν βρισκονται σε κανενα dungeon.

Τα side quests ξεκινουν παρα πολυ βαρετα απλα fetch quests αλλα στα 100 που διαθετει στο συνολο υπαρχουν καποια που αξιζουν και έχουν μια ωραια ιστορια να πουν. Επισης καποια δινουν απο το απολυτο τιποτα και καλα end-game accessories μεχρι και ολοκληρα jobs. Γενικα ειναι ενα κομματι που εχω αναμεικτες εντυπωσεις, απο τη μια ειχε καποια καταπληκτικα απο την αλλη ιδιαιτερα στην αρχη δεν ηταν τιποτα αλλο παρα κουραστικα fetch quests. Ενα αλλο ισως αρνητικο για καποιους ειναι οτι το παιχνιδι θελει ΠΟΛΥ grinding αν θελεις να εχεις δυνατο party και να παρεις τα περισσοτερα καλα αντικειμενα, εμενα προσωπικα δεν με κουρασε γιατι αυτο ακριβως ηταν που ηθελα.

Το δυνατο σημειο του τιτλου ειναι φυσικα το συστημα μαχης, δεν χρειαζεται να πω πολλα γιατι οσοι το διαβασουν αυτο ειμαι σιγουρος οτι εχουν ηδη παιξει το πρωτο bravely και ξερουν πως ειναι. Θα πω οτι ειναι ενα απο τα καλυτερα συστηματα μαχης που εχω δει σε jrpg. Ενα θεμα που ισως προκυπτει απο τους απειρους συνδυασμους jobs/abilities ειναι οτι μπορεις πολυ ευκολα να σπασεις το παιχνιδι αλλα και παλι εχει καποιες αρκετα δυσκολες μαχες.

Σαν ιστορια ξεκιναει χαλαρα και εντελως κλισε αλλα στο τελος μπορω να πω οτι με κερδισε αρκετα και το main plot και οι χαρακτηρες, δεν ειναι τιποτα ιδιαιτερο εχουμε δει πολυ καλυτερα αλλα εκανε τη δουλεια μια χαρα, με εβαλε στο κλιμα και εκλεισε και πολυ ωραια.

8/10

Super Metroid

Τι να πω για αυτο το παιχνιδι? Ενας τιτλος ορόσημο σε ενα απο τα αγαπημενα μου genres (metroidvanias) το οποιο δεν ειχα καταφερει να τελειώσω ποτε κυρίως λόγο των δυστροπων controls το ειχα παρει με κακο ματι, τελικα το εκανα με αρκετη καθυστερηση αλλα μετραει οτι το εκανα. Το παιχνιδι δεν ειναι τελειο, για εμενα εχει σοβαρα θεματα στα controls ιδιαιτερα αν το συγκρίνεις με το Zero Mission (το οποιο επαιξα σχετικα προσφατα και μου αρεσε πολυ) καθως και στην καλυτερη μετρια bosses. Σαν level design ομως ειναι πραγματικα καταπληκτικο ιδιαιτερα αν σκεφτω οτι μιλαμε για τιτλο του 1994, η φορμουλα του παραμενει το ιδιο ωραια και εθιστική ακομα και σημερα. Ξεκινησα βλαστημώντας αυτον που σχεδιασε καποια πραγματα (wall jump πχ ) και κατεληξα να λεω "πω τι εφτιαξαν οι ανθρωποι το 1994" ισως ομως χρειαζεται απεγνωσμενα ενα remaster στο στυλ του Zero Mission για να δειξει ακομα περισσοτερο σημερα. Θεωρώ οτι θα ηταν αδικο να το συγκρίνω με εναν τιτλο οπως το Hollow Knight με σημερινα δεδομενα παντως κατι που βλεπω να γινεται αρκετα συχνα.

9/10

[nooto]

Τελος το Control της Remedy μαζι με τα 2 DLC. Γενικα απιστευτη παιχνιδαρα που πρεπει να δει ο κοσμος και που ειναι κριμα που δεν το εχουν πιασει και απο εδω μεσα περισσοτεροι. Ο τιτλος ειναι ενα stand-alone project απο τη μια, απο την αλλη θα μπορουσε να τον δει κανεις ως το (ατυπο) sequel του Alan Wake που περιμεναμε 10 χρονια τωρα. Ουσιαστικα τα παιχνιδια εξελισσονται στο ιδιο universe και αυτο που μου αρεσε παρα πολυ ειναι οτι αυτη η συνδεση δεν ειναι καποιο after-though που μπηκε για το coolness της υποθεσης. Περα απο τις αναφορες που υπαρχουν στο Control για τα γεγονοτα που συνεβησαν στο Alan Wake, υπαρχουν αναφορες και στο Alan Wake για τα γεγονοτα που θα συμβουν στο Control (μεσω του Alan Wake ειχαν προετοιμασει θεωρητικα τη βαση για εναν τιτλο που θα εβγαζαν 10 χρονια μετα ) κατι που κανει το ολο connected universe παρα πολυ καλα δομημενο και πειστικο.

Το παιχνιδι ειναι ενα 3d Metroidvania που εξελισσεται ολο μεσα σε ενα κτήριο. Το τελευταιο αν και μπορει να ακουγεται καπως δεν πρεπει να προβληματιζει μιας και υπαρχει απιστευτη ποικιλια στους χωρους του κτηριου αλλα και openness με παρα πολλα μυστικα, πραγματα να εξερευνήσεις κοκ. (στα πλαισια των εσωτερικων χωρων μιλαμε για ανοικτο, non-liner design). Το setting εχει να κανει με εναν FED οργανισμο που μελετα τα paranormal phenomena που συμβαινουν στον κοσμο μας, και η ατμοσφαιρα σε γενικες γραμμες ειναι καταπληκτικη. Aυτο που εισπράττεις ειναι κοντα σε ενα ψυχολογικο θριλερ, με πολυ καλη γραφη (στα cryptic πλαισια της Remedy), με φανταστικο art και αισθητικη.

Σε οτι αφορα το gameplay, ειναι απλα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ. Αυτος ηταν ο τομεας που ειχαν κατηγορηθει παιχνιδια οπως το AWake, και φαινεται οτι εδω δουλεψαν παρα πολυ ωστε να δωσουν ενα παρα πολυ καλα δομημενο συνολο. Στην ουσια μιλαμε για ενα third person shooter με telekinetic powers για τον χαρακτηρα, που ακολουθει τον run n gun σχεδιασμο των παιχνιδιων των late 90s early 00s. Δεν υπαρχει cover system- δεν υπαρχουν rechargable shields, το health το αναπληρωνεις σκοτωνοντας εχθρους (aka, Bloodborne-DOOM-DOOM Eternal), οποτε ο τιτλος ακολουθει εναν τρομερα γρηγορο ρυθμο που βασιζεται στην επιθεση, στη χρηση του level design, και στα telekinetic powers (η υλοποιηση των οποιων ειναι φανταστικη απλα). Γενικα χαιρομαι πολυ που ορισμενοι τιτλοι προσπαθουν (και καταφερνουν) να αναβιωσουν το gameplay των προ Halo-Gears τιτλων, χρησιμοποιωντας πιο συγχρονα υλικα. Εχω αρχισει να πιστευω οτι σαν στησιμο ειναι δομικα καλυτερο, μπορει να δημιουργησει πιο fan gameplay και σιγουρα δινει στον παικτη περισσοτερη ελευθερια και ευκαιριες για αυτοσχεδιασμο.

Επιπλεον, μεσα στον χαμο που προσφερει το συστημα μαχης, εχουν φτιαξει μια μηχανη γραφικων που επιτρεπει μεγαλο μερος των εσωτερικων χωρων να ειναι destructable, και καθε αντικειμενο (απο ενα γραφειο μεχρι και ενα ενα τα αντικειμενα που υπαρχουν πανω του) να εχει τη δικη του φυσικη. Αυτο σημαινει οτι σε καθε μαχη γινεται πραγματικος χαμος απο εφε ενω μετα το τελος της μαχης, μερος της γεωμετριας του χωρου ειναι αλλαγμενο και θυμιζει τη σκηνη στο πρωτο Matrix που Neo και Trinity πανε να σωσουν τον Morpheus και πολεμουν με τους φρουρους στο εισογειο του ουρανοξύστη που ο τελευταιος κρατείται. Γενικα μιλαμε για απιστευτα fan μαχη που δινει παρα πολυ ωραια αισθηση στον παιχτη λογω μοντελων καταστροφης, δυναμεων και γενικοτερα ελεγχου.

Στα των DLC, καθε ενα προσθετει εναν καινουργιο οροφο στο κτηριο και κατα συνεπεια μια νεα περιοχη προς εξερευνηση. Το Foundation ειναι ο επιλογος της ιστοριας και το βρηκα απλα περισσοτερο Control. Γενικα δεν με ενθουσιασε ιδιαιτερα σε οτι αφορα προσθηκες, αν και αυτο ισως σχετιζεται με το οτι ξεκιναει μετα το τελος του παιχνιδιου που καπως εχει λυθει το ολο μυστήριο. Το AWE εχει να κανει με το Alan Wake και παροτι δεν λεει οσα πραγματα θα ηθελα να πει, αποκαλυπτει τοσο οσο ωστε να ειναι exciting για τους fans. Εχει παραλληλα νεους μηχανισμους-setpieces που εχουν να κανουν με το φως (λογω AW setting) και ενα καταπληκτικο boss fight στο τελος οποτε συνολικα θα ελεγα οτι μου αρεσε περισσοτερο.

Σε καποια αρνητικα τωρα:

1) Υπαρχουν απειρα log files για να διαβασεις, οταν λεμε απειρα εννοουμε οτι υπαρχουν σημεια που καθε 2 λεπτα πρεπει να πατησεις το pause και να διαβασεις τον φακελο που βρηκες. Δεν ξερω αν αυτος ειναι ωραιος τροπος για να εμπλουτισεις το lore, επρεπε imo να ειναι λιγοτερα τα files και πιο ουσιαστικα (να μην σπαει το pacing κιολας) ή θα επρεπε να βρουν εναν καπως πιο ωραιο τροπο προκειμενου να αφηγηθουν ολα αυτα τα πραγματα.
2) Το menu. Καθως παιζεις μαζευεις mods για τα οπλα σου ωστοσο το menu σε αφηνει να εχεις μαζι σου συγκεκριμενο αριθμο απο mods. Δεδομενου οτι αυτα πεφτουν μετα απο καθε μαχη, πρεπει παλι καθε 3 και λιγο να ανοιγεις το menu και κανεις discard καποια mods που εχεις πανω σου για να παρεις τα καινουργια. Ειναι κατι που επισης σπαει το pacing και δεν βλεπω ποια ειναι η χρησιμοτητα του. Επισης δυστυχως μπορεις να εχεις ενεργα μονο 2 απο τα 6 συνολικα οπλα που ειναι διαθεσιμα, υπαρχει ενα loadout δηλαδη και (παλι) αν θες να αλλαξεις οπλα πρεπει να ξαναμπεις στο menu . Θα μπορουσαν να το εχουν αφησει ελευθερο οπως στο DOOM, δεν εχει καμια ουσια ετσι οπως ειναι αυτη τη στιγμη (δεν ειναι οτι μπορεις να κουβαλας μονο 2 οπλα οπως τα Halo, μπορεις τα κουβαλας ολα, αλλα ενεργα ειναι μονο 2 και αν θες να τα αλλαξεις πρεπει να μπεις στο menu).
3) Το τελος της ιστοριας ειναι anticlimatic. Παροτι υπαρχει πολυ μυστηριο, φανταστικη ατμοσφαιρα κλπ, τα τελευταια chapters τα βρηκα λιγο διεκπεραιωτικα χωρις να προσφερουν κατι στο story. Ισως φταιει οτι περιμενα κατι σαν το Alan Wake που με ειχε αφησει αφωνο, αλλα γενικα θα ελεγα οτι το τελος δεν ειναι ιδιαιτερα δυνατο.
Edit: 4) Ο χαρτης!!!! Ειναι λιγο Hollow Knight η φαση αλλα επειδη ειναι 3d το παιχνιδι, το πραγμα γινεται ακομα χειροτερο σε οτι αφορα το ποσο δυσχρηστος ειναι. Καποια στιγμη τον συνηθιζεις και μαθαινεις να τον διαβαζεις, αλλα μεχρι να φτασω σε αυτο το σημειο μου εβγαλε λιγο την πιστη.

Αυτα, γενικα παιχνιδαρα ατελειωτη και θα ελεγα να την βαλετε στο προγραμμα οσοι δεν το εχετε κανει.

[Ramparter]

Ειναι το μονο Zelda που θα θελα να δω revisited σαν concept. Ενας ωκεανος στο scale του BotW εχει πολλα να δωσει.

[Chief]

The Legend of Zelda: The Wind Waker HD στον Cemu.

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου παιχνίδια και το πρώτο μου Zelda. Έχει πράγματι πολλά προβλήματα, αλλά τολμηρό και οραματικό για την εποχή του. Στέκεται ακόμη μια χαρά, αισθητικά και σε επίπεδο gameplay. Ξεκινάει και συνεχίζει δυνατά, αλλά από ένα σημείο κι έπειτα ο ρυθμός της ιστορίας υποφέρει. Μετά το τρίτο dungeon αρχίζει το filler, που αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τη μεγάλη αδυναμία του τίτλου, το νεκρό gameplay στη θάλασσα. Αυτό καταπραΰνεται σε σημαντικό βαθμό από τις στοχευμένες προσθήκες του remaster, όμως η κεντρική ιδέα του παιχνιδιού παραμένει αναξιοποίητη και πιστεύω θα ήθελε ένα σωστό σίκουελ, με μικρότερη και πιο ζωηρή θάλασσα, λιγότερα και μεγαλύτερα νησιά και πολλά άλλα που πλέον είναι τεχνικά εφικτά. Με εξαίρεση δύο καλά dungeons, το δεύτερο μισό του παιχνιδιού είναι λίγο-πολύ κούφιο από ουσιαστικό περιεχόμενο. Περιλαμβάνει κάποιες από τις πιο επικές στιγμές της σειράς, όμως η κλιμάκωση και η πορεία προς την τελική μάχη είναι μάλλον απογοητευτική. Η ίδια η μάχη όμως είναι πολύ δυνατή κι έτσι το παιχνίδι τελειώνει αφήνοντας καλή γεύση. Είχα διάθεση να το φτάσω στο 100% αλλά με αποθάρρυνε το grinding. Αν βγει πακέτο με Twilight Princess HD, θα ξαναπαιχτεί οπωσδήποτε στο Switch.

[nooto]

Τελος το Spider-man της Insomniac για το PS4 (νομιζω δεν εχουμε θεμα οποτε γραφω εδω). Σε γενικες γραμμες το βρήκα πολυ καλο αν και προς το τελος με κουρασαν καποια πραγματα.

Στα θετικα θα εβαζα σιγουρα το traversal το οποιο εχει αρκετο βαθος και παροτι μπορεις να παιξεις στον αυτοματο πιλοτο (κρατωντας το R2), αν θες να πας πραγματικα γρηγορα αλλα και να κανεις explore τους μηχανισμους, καταλαβαινεις οτι ειναι καθαρα momentum based και χρησιμοποιωντας την ορμη μπορεις να καταφερεις τρελα πραγματα (βοηθαει πολυ και η αποτυπωση με τα φτανταστικα animations που εχουν για τον χαρακτηρα). Μου αρεσε επισης πολυ το συστημα μαχης, παταει καπως στο σχεδιασμο του free flow των Arkham αλλα δινει πολυ περισσοτερη ελευθερια, εχει πολλα στοιχεια απο παραδοσιακα beat em up παιχνιδια και γενικοτερα ειναι ενα πιο ολοκληρωμενο και "κανονικο" συστημα που δεν θυμιζει rythm game. Τελος η ιστορια και η γραφη ακολουθουν υψηλα standards (ειδικα για οσους ειναι fans των comics κλπ), ενω πραγματικα ευχαριστηθηκα την αποτυπωση της Νεας Υορκης που σε γενικες γραμμες εχει αποδοθεί με εξαιρετικη λεπτομερεια (στα κεντρικα της σημεια) και εχει ενδιαφερον ακομα και το να την κυκλοφορεις για ωρες χωρις να κανεις κατι, ειδικα αν την εχεις επισκεφθει κιολας in real life.

Σε πραγματα τωρα που δεν μου αρεσαν και τοσο, ενω το campain ειναι πολυ καλα δομημενο, με ωραιο pacing, set pieces και boss fights, το παιχνιδι σαν open world ακολουθει μια πιο παραδοσιακη δομη τυπου Arkham Knight, και σου δινει γυρω στoυς 10 διαφορετικους τυπους side activities με τους οποιους μπορεις να ασχολεισαι οταν εισαι εξω απο τις κεντρικες αποστολες και κανεις free roaming . Ενω στην αρχη φαινεται οτι υπαρχει ποικιλια, αν καποιος παει να κανει τα παντα στον τιτλο καταληγει εν τελει να κανει καθε ενα απο αυτα τα activities 100 φορες κατι που δημιουργει επαναληψη και κατανταει κουραστικο απο ενα σημειο και μετα.To αλλο που δεν μου αρεσε ηταν οτι υπαρχουν καποια puzzle mini games (τυπου Bioshock) που συνοδευουν τα κομματια που παιζεις ως Peter Parker, και τα οποια επισης ειναι αρκετα πολλα (αν και μπορεις να τα κανει skip, μιλαμε τωρα για τους ψυχαναγκαστικους σαν και εμενα ) και σπανε καπως την ομαλη ροη του παιχνιδιου. Τελος, υπαρχουν και καποια stealth sections που παιζεις με καποιους αλλους χαρακτηρες και που πραγματικα ειναι fully scripted και basic οσο δεν παει, δεν μπορω να καταλαβω καν για πoιο λογο ηταν μεσα (στην μορφη που ηταν).

Αυτα σε γενικες γραμμες, συνολικα θα ελεγα οτι προκειται για ενα πολυ καλο τιτλο και αρκετα γεματο, με καποια θεματα ωστοσο εδω και εκει. Αν σας αρεσε το open world στησιμο των Arkham games (κυριως City και Knight) και απο την αλλη θελετε και κατι που ναι μεν εχει παρομοια δομη αλλα εχει και δικο του χαρακτηρα και δοκιμαζει κατι διαφορετικο στην ολη συνταγη, νομιζω θα περασετε πολυ καλα εδω.

[hideo]

Eξαιρετικο το Talos, αν και το the Witness το εχω λιγο πιο ψηλα.

[Enpsty]

Τελείωσα τα Talos Principle μαζί με το expansion του και το Syberia.

To Talos Principle είναι σίγουρα από τα καλύτερα puzzle games όλων των εποχών. Θα έλεγα ότι είναι μία μίξη Portal με απλούς μηχανισμούς που ξεζουμίζονται στο έπακρο, με μία πιο αφαιρετική και abstract λογική α λα Witness. Πιστεύω ότι αν είσαι καλός σε τέτοια παιχνίδια όλα τα base puzzles βγαίνουν αργά ή γρήγορα (εγώ δεν χρειάστηκα guide για κανένα) έστω και με μη καθολικό τρόπο. Από την άλλη τα stars και τα enviromental puzzles θέλουν τρελή μελέτη και out of the box σκέψη. Με αυτά δεν ασχολήθηκα μιας και αρκετά κούρασα το μυαλουδάκι μου, αλλά που ξέρεις μπορεί στο μέλλον να το ξαναπιάσω. Πέρα από το gameplay το όλο φιλοσοφικό υπόβαθρο του τίτλου δεν μένει στην επιφάνεια, αλλά πραγματικά εμβαθύνει στα όποια ηθικά διλήμματα έχει να αντιμετωπίσει μια AI. Βάλε και τα όμορφα γραφικά και το εξαιρετικό ost και έχουμε ένα δέκα στα δέκα. Απλά τέλειο.

Το Syberia από την άλλη είναι ένα κλασικό p&c adventure, φουλ ατμοσφαιρικό, με αργό ρυθμό και λογικούς επί το πλείστον γρίφους. Δυστυχώς χαντακώνεται ΙΜΟ εξαιτίας της b-movie αισθητικής στο σενάριο. Πιστεύω ότι ένα καθαρόαιμο, σοβαρό σενάριο χωρίς τους quirky χαρακτήρες θα ταίριαζε καλύτερα στο μυστήριο. Παίζεται ευχάριστα πάντως και είναι αρκετά μικρό, τώρα παίζω το 2.

[Phantom Duck]

Τέτοια παιχνίδια είναι ωραία να έχουν και μερικούς εκσυγχρονισμούς, π.χ. το Messenger δεν θα χώραγε με την καμία σε 8bit κασέτα. Το συγκεκριμένο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα παλιό παιχνίδι της εποχής που απλώς το βρήκαν σήμερα, τουλάχιστον με μία πρώτη όψη. Μου αρέσει πολύ το πώς φαίνεται, όμως 20 ευρά μου φαίνονται υπερβολικά, θα πάει στη λίστα για όταν πέσουν οι τιμές.

[Chief]

Πιστεύω πάντα θα είναι καλοδεχούμενα παιχνίδια φτιαγμένα απλά, γιατί είναι η διέξοδος μικρών δημιουργών με ιδέες και ταλέντο. Αλλά πράγματι, δεν ξέρω πόσο μπορεί να ζήσει το τρεντ της επι τούτω εξομοίωσης ρετρό τίτλων με ανάλογη αισθητική και μηχανισμούς, έστω και εκσυγχρονισμένους.

[Deus]

Ραφ καλοβλέπω και εγώ το Cyber Shadow αλλά συμμερίζομαι την άποψή σου πως η 8bit αισθητική έχει αρχίσει να γίνεται ελαφρώς μονότονη. Οκ, καλή φάση να βγουν ένα με δύο τέτοια παιχνίδια αλλά παίζει να είναι πάνω από δέκα, ε άμα είναι έτσι να κατεβάσουμε από τα πατάρια τα NES, Master System, δεν αγοράσαμε μηχανήματα τελευταίας γενιάς, πληρώνοντάς τα χρυσά, για να παίξουμε τα 8μπιτα.

[Ramparter]

Τελος το main game του Immortals Fenyx Rising.

Solid open world / action adventure, 8/10. Μια απλοποιημενη προσεγγιση της φορμουλας του BotW με μπόλικα στοιχεία από τα συγχρονα Assassin's Creed.

[Chief]

Momodora 3

Πολύ απλό και πολύ σύντομο action/plarformer, από αυτά που όλοι οι χαρακτήρες είναι γυναίκες και αρκετές από αυτές με κουνελοστολές. Προκάτοχος του metroidvania Momodora 4 που σκοπεύω να παίξω κάποια στιγμή.

Alan Wake

Από τα παιχνίδια που με έχουν κάνει να ανατριχιάσω πιο πολύ. Του συγχωρώ το επαναλαμβανόμενο gameplay γιατί χτίζει μοναδική ατμόσφαιρα, αλλά θα μπορούσε να είναι ως και το μισό χωρίς να χάσει ουσία. Η πλοκή είναι αυτή ενός καλού ψυχολογικού θρίλερ, αλλά δεν μπορώ να πω πως μου τίναξε τα μυαλά.

Cyber Shadow

Καλοφτιαγμένο γι’ αυτό που είναι, με σωστή πρόκληση και επαρκές περιεχόμενο. Κάποιες επιλογές χειρισμού μπορεί να ξενίσουν. Το ότι δεν έχει χτυπητά ελαττώματα αλλά παρ’ όλα αυτά δεν ξετρέλανε κανέναν ίσως δείχνει πως η εποχή που κοιτάμε στα οχτάμπιτα με ενθουσιασμό δεν θα κρατήσει για πάντα.

[straier]

Τερμάτισα το Demon's Crest (SNES) σε emulator στο 3DS με save states.
Ωραίο παιχνίδι, πανέμορφο και ατμοσφαιρικό αλλά με χειρισμό και δυσκολία που δείχνει την ηλικία του.
Σίγουρα πιο βατό και προσβάσιμο από τα προηγούμενα Gargoyle's Quest και τα Ghost and Goblins (με εξαίρεση ίσως τα τελικά bosses) αλλά και πάλι δύσκολο με λάθος τρόπους. To headbutting minigame και το κρυφό boss δε ξέρω πως τα έβγαζε ο κόσμος χωρίς save state. Ακόμα και με save state σκεφτόμουν να τα παρατήσω.
Ο χειρισμός του σε σχέση ακόμα και με παιχνίδια της εποχής είναι αρκετά δύστροπος. Το level design πολύ καλό με στοιχεία Metroidvania, αν και σε θέμα χειρισμού υπολείπεται πολύ του Super Metroid που είχε βγει κάποιους μήνες πριν.
Τα γραφικά τα βρήκα εξαιρετικά και μακάρι περισσότερα indies να βασίζονταν σε 16-bit αισθητική και όχι σε 8-bit.

[Ramparter]

Εδω και καμια βδομαδα εχω τελειωσει με το Assassin's Creed Valhalla.

Εχω πολλά παράπονα απ' τον τίτλο, long story short καναν κάτι πολύ μεγάλο και προσπάθησαν να βάλουν πολλα πράγματα μαζί. Το βασικό στόρυ από μονο του το βρήκα πολύ μεγάλο, χώρια τα πολλά εξτρα που έχεις να κάνεις όπως τα raids σε μοναστήρια, το ψάρεμα, τα contracts, τα άπειρα collectibles κλπ.

Ωστόσο με κράτησε, ένα 7 το αξίζει σίγουρα. ϊσως και 8 αν δεν είχε πολλα bugs.

Το Odyssey το απόλαυσα περισσότερο ασυζητητί.