I just finished

[Raf]

The Legend of Zelda: The Wind Waker HD στον Cemu.

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου παιχνίδια και το πρώτο μου Zelda. Έχει πράγματι πολλά προβλήματα, αλλά τολμηρό και οραματικό για την εποχή του. Στέκεται ακόμη μια χαρά, αισθητικά και σε επίπεδο gameplay. Ξεκινάει και συνεχίζει δυνατά, αλλά από ένα σημείο κι έπειτα ο ρυθμός της ιστορίας υποφέρει. Μετά το τρίτο dungeon αρχίζει το filler, που αναδεικνύει ακόμα περισσότερο τη μεγάλη αδυναμία του τίτλου, το νεκρό gameplay στη θάλασσα. Αυτό καταπραΰνεται σε σημαντικό βαθμό από τις στοχευμένες προσθήκες του remaster, όμως η κεντρική ιδέα του παιχνιδιού παραμένει αναξιοποίητη και πιστεύω θα ήθελε ένα σωστό σίκουελ, με μικρότερη και πιο ζωηρή θάλασσα, λιγότερα και μεγαλύτερα νησιά και πολλά άλλα που πλέον είναι τεχνικά εφικτά. Με εξαίρεση δύο καλά dungeons, το δεύτερο μισό του παιχνιδιού είναι λίγο-πολύ κούφιο από ουσιαστικό περιεχόμενο. Περιλαμβάνει κάποιες από τις πιο επικές στιγμές της σειράς, όμως η κλιμάκωση και η πορεία προς την τελική μάχη είναι μάλλον απογοητευτική. Η ίδια η μάχη όμως είναι πολύ δυνατή κι έτσι το παιχνίδι τελειώνει αφήνοντας καλή γεύση. Είχα διάθεση να το φτάσω στο 100% αλλά με αποθάρρυνε το grinding. Αν βγει πακέτο με Twilight Princess HD, θα ξαναπαιχτεί οπωσδήποτε στο Switch.

[Ramparter]

Ειναι το μονο Zelda που θα θελα να δω revisited σαν concept. Ενας ωκεανος στο scale του BotW εχει πολλα να δωσει.

[nooto]

Τελος το Control της Remedy μαζι με τα 2 DLC. Γενικα απιστευτη παιχνιδαρα που πρεπει να δει ο κοσμος και που ειναι κριμα που δεν το εχουν πιασει και απο εδω μεσα περισσοτεροι. Ο τιτλος ειναι ενα stand-alone project απο τη μια, απο την αλλη θα μπορουσε να τον δει κανεις ως το (ατυπο) sequel του Alan Wake που περιμεναμε 10 χρονια τωρα. Ουσιαστικα τα παιχνιδια εξελισσονται στο ιδιο universe και αυτο που μου αρεσε παρα πολυ ειναι οτι αυτη η συνδεση δεν ειναι καποιο after-though που μπηκε για το coolness της υποθεσης. Περα απο τις αναφορες που υπαρχουν στο Control για τα γεγονοτα που συνεβησαν στο Alan Wake, υπαρχουν αναφορες και στο Alan Wake για τα γεγονοτα που θα συμβουν στο Control (μεσω του Alan Wake ειχαν προετοιμασει θεωρητικα τη βαση για εναν τιτλο που θα εβγαζαν 10 χρονια μετα ) κατι που κανει το ολο connected universe παρα πολυ καλα δομημενο και πειστικο.

Το παιχνιδι ειναι ενα 3d Metroidvania που εξελισσεται ολο μεσα σε ενα κτήριο. Το τελευταιο αν και μπορει να ακουγεται καπως δεν πρεπει να προβληματιζει μιας και υπαρχει απιστευτη ποικιλια στους χωρους του κτηριου αλλα και openness με παρα πολλα μυστικα, πραγματα να εξερευνήσεις κοκ. (στα πλαισια των εσωτερικων χωρων μιλαμε για ανοικτο, non-liner design). Το setting εχει να κανει με εναν FED οργανισμο που μελετα τα paranormal phenomena που συμβαινουν στον κοσμο μας, και η ατμοσφαιρα σε γενικες γραμμες ειναι καταπληκτικη. Aυτο που εισπράττεις ειναι κοντα σε ενα ψυχολογικο θριλερ, με πολυ καλη γραφη (στα cryptic πλαισια της Remedy), με φανταστικο art και αισθητικη.

Σε οτι αφορα το gameplay, ειναι απλα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ. Αυτος ηταν ο τομεας που ειχαν κατηγορηθει παιχνιδια οπως το AWake, και φαινεται οτι εδω δουλεψαν παρα πολυ ωστε να δωσουν ενα παρα πολυ καλα δομημενο συνολο. Στην ουσια μιλαμε για ενα third person shooter με telekinetic powers για τον χαρακτηρα, που ακολουθει τον run n gun σχεδιασμο των παιχνιδιων των late 90s early 00s. Δεν υπαρχει cover system- δεν υπαρχουν rechargable shields, το health το αναπληρωνεις σκοτωνοντας εχθρους (aka, Bloodborne-DOOM-DOOM Eternal), οποτε ο τιτλος ακολουθει εναν τρομερα γρηγορο ρυθμο που βασιζεται στην επιθεση, στη χρηση του level design, και στα telekinetic powers (η υλοποιηση των οποιων ειναι φανταστικη απλα). Γενικα χαιρομαι πολυ που ορισμενοι τιτλοι προσπαθουν (και καταφερνουν) να αναβιωσουν το gameplay των προ Halo-Gears τιτλων, χρησιμοποιωντας πιο συγχρονα υλικα. Εχω αρχισει να πιστευω οτι σαν στησιμο ειναι δομικα καλυτερο, μπορει να δημιουργησει πιο fan gameplay και σιγουρα δινει στον παικτη περισσοτερη ελευθερια και ευκαιριες για αυτοσχεδιασμο.

Επιπλεον, μεσα στον χαμο που προσφερει το συστημα μαχης, εχουν φτιαξει μια μηχανη γραφικων που επιτρεπει μεγαλο μερος των εσωτερικων χωρων να ειναι destructable, και καθε αντικειμενο (απο ενα γραφειο μεχρι και ενα ενα τα αντικειμενα που υπαρχουν πανω του) να εχει τη δικη του φυσικη. Αυτο σημαινει οτι σε καθε μαχη γινεται πραγματικος χαμος απο εφε ενω μετα το τελος της μαχης, μερος της γεωμετριας του χωρου ειναι αλλαγμενο και θυμιζει τη σκηνη στο πρωτο Matrix που Neo και Trinity πανε να σωσουν τον Morpheus και πολεμουν με τους φρουρους στο εισογειο του ουρανοξύστη που ο τελευταιος κρατείται. Γενικα μιλαμε για απιστευτα fan μαχη που δινει παρα πολυ ωραια αισθηση στον παιχτη λογω μοντελων καταστροφης, δυναμεων και γενικοτερα ελεγχου.

Στα των DLC, καθε ενα προσθετει εναν καινουργιο οροφο στο κτηριο και κατα συνεπεια μια νεα περιοχη προς εξερευνηση. Το Foundation ειναι ο επιλογος της ιστοριας και το βρηκα απλα περισσοτερο Control. Γενικα δεν με ενθουσιασε ιδιαιτερα σε οτι αφορα προσθηκες, αν και αυτο ισως σχετιζεται με το οτι ξεκιναει μετα το τελος του παιχνιδιου που καπως εχει λυθει το ολο μυστήριο. Το AWE εχει να κανει με το Alan Wake και παροτι δεν λεει οσα πραγματα θα ηθελα να πει, αποκαλυπτει τοσο οσο ωστε να ειναι exciting για τους fans. Εχει παραλληλα νεους μηχανισμους-setpieces που εχουν να κανουν με το φως (λογω AW setting) και ενα καταπληκτικο boss fight στο τελος οποτε συνολικα θα ελεγα οτι μου αρεσε περισσοτερο.

Σε καποια αρνητικα τωρα:

1) Υπαρχουν απειρα log files για να διαβασεις, οταν λεμε απειρα εννοουμε οτι υπαρχουν σημεια που καθε 2 λεπτα πρεπει να πατησεις το pause και να διαβασεις τον φακελο που βρηκες. Δεν ξερω αν αυτος ειναι ωραιος τροπος για να εμπλουτισεις το lore, επρεπε imo να ειναι λιγοτερα τα files και πιο ουσιαστικα (να μην σπαει το pacing κιολας) ή θα επρεπε να βρουν εναν καπως πιο ωραιο τροπο προκειμενου να αφηγηθουν ολα αυτα τα πραγματα.
2) Το menu. Καθως παιζεις μαζευεις mods για τα οπλα σου ωστοσο το menu σε αφηνει να εχεις μαζι σου συγκεκριμενο αριθμο απο mods. Δεδομενου οτι αυτα πεφτουν μετα απο καθε μαχη, πρεπει παλι καθε 3 και λιγο να ανοιγεις το menu και κανεις discard καποια mods που εχεις πανω σου για να παρεις τα καινουργια. Ειναι κατι που επισης σπαει το pacing και δεν βλεπω ποια ειναι η χρησιμοτητα του. Επισης δυστυχως μπορεις να εχεις ενεργα μονο 2 απο τα 6 συνολικα οπλα που ειναι διαθεσιμα, υπαρχει ενα loadout δηλαδη και (παλι) αν θες να αλλαξεις οπλα πρεπει να ξαναμπεις στο menu . Θα μπορουσαν να το εχουν αφησει ελευθερο οπως στο DOOM, δεν εχει καμια ουσια ετσι οπως ειναι αυτη τη στιγμη (δεν ειναι οτι μπορεις να κουβαλας μονο 2 οπλα οπως τα Halo, μπορεις τα κουβαλας ολα, αλλα ενεργα ειναι μονο 2 και αν θες να τα αλλαξεις πρεπει να μπεις στο menu).
3) Το τελος της ιστοριας ειναι anticlimatic. Παροτι υπαρχει πολυ μυστηριο, φανταστικη ατμοσφαιρα κλπ, τα τελευταια chapters τα βρηκα λιγο διεκπεραιωτικα χωρις να προσφερουν κατι στο story. Ισως φταιει οτι περιμενα κατι σαν το Alan Wake που με ειχε αφησει αφωνο, αλλα γενικα θα ελεγα οτι το τελος δεν ειναι ιδιαιτερα δυνατο.
Edit: 4) Ο χαρτης!!!! Ειναι λιγο Hollow Knight η φαση αλλα επειδη ειναι 3d το παιχνιδι, το πραγμα γινεται ακομα χειροτερο σε οτι αφορα το ποσο δυσχρηστος ειναι. Καποια στιγμη τον συνηθιζεις και μαθαινεις να τον διαβαζεις, αλλα μεχρι να φτασω σε αυτο το σημειο μου εβγαλε λιγο την πιστη.

Αυτα, γενικα παιχνιδαρα ατελειωτη και θα ελεγα να την βαλετε στο προγραμμα οσοι δεν το εχετε κανει.

[i Have no Equal]

Ωραιος nooto, το ηξερα οτι θα σου αρεσε.

Bravely Default 2

Ηταν η πρωτη μου επαφη με τη συγκεκριμένη σειρα, γενικες εντυπωσεις θετικοτατες αλλα ο τιτλος δεν παυει να εχει καποια αρνητικα. Καταρχην το performance ειναι παρα πολυ κακο, μιλαμε για stuttering 2-3sec οταν μιλας με NPCs και γενικα stuttering παντου ακομα και στη μαχη. Τα dungeons ειναι παρα πολυ κακα σαν δομη, δεν εχεις χαρτη δεν μπορεις να στρίψεις την καμερα καθολου οποτε εισαι ερμαιο του FoV για να βρεις που να πας, σαν να μην εφτανε αυτο δεν φροντισαν ετσι ωστε η αναζητηση loot στα dungeons να σε αποζημιωνει. Για παραδειγμα μπορει να κανεις μια σχετικα μεγαλη παρακαμψη για να βρεις ενα σεντουκι και ενα mini-boss μονο και μονο για να εχει μεσα ξερω γω x4 X-potions. Αυτο για εμενα ειναι design fault γιατι στην ουσια δεν σου δινει κανενα κινητρο να εξερευνησεις το dungeon περα απο ελαχιστες εξαιρεσεις, τα καλυτερα αντικειμενα εκτος απο 1 δεν βρισκονται σε κανενα dungeon.

Τα side quests ξεκινουν παρα πολυ βαρετα απλα fetch quests αλλα στα 100 που διαθετει στο συνολο υπαρχουν καποια που αξιζουν και έχουν μια ωραια ιστορια να πουν. Επισης καποια δινουν απο το απολυτο τιποτα και καλα end-game accessories μεχρι και ολοκληρα jobs. Γενικα ειναι ενα κομματι που εχω αναμεικτες εντυπωσεις, απο τη μια ειχε καποια καταπληκτικα απο την αλλη ιδιαιτερα στην αρχη δεν ηταν τιποτα αλλο παρα κουραστικα fetch quests. Ενα αλλο ισως αρνητικο για καποιους ειναι οτι το παιχνιδι θελει ΠΟΛΥ grinding αν θελεις να εχεις δυνατο party και να παρεις τα περισσοτερα καλα αντικειμενα, εμενα προσωπικα δεν με κουρασε γιατι αυτο ακριβως ηταν που ηθελα.

Το δυνατο σημειο του τιτλου ειναι φυσικα το συστημα μαχης, δεν χρειαζεται να πω πολλα γιατι οσοι το διαβασουν αυτο ειμαι σιγουρος οτι εχουν ηδη παιξει το πρωτο bravely και ξερουν πως ειναι. Θα πω οτι ειναι ενα απο τα καλυτερα συστηματα μαχης που εχω δει σε jrpg. Ενα θεμα που ισως προκυπτει απο τους απειρους συνδυασμους jobs/abilities ειναι οτι μπορεις πολυ ευκολα να σπασεις το παιχνιδι αλλα και παλι εχει καποιες αρκετα δυσκολες μαχες.

Σαν ιστορια ξεκιναει χαλαρα και εντελως κλισε αλλα στο τελος μπορω να πω οτι με κερδισε αρκετα και το main plot και οι χαρακτηρες, δεν ειναι τιποτα ιδιαιτερο εχουμε δει πολυ καλυτερα αλλα εκανε τη δουλεια μια χαρα, με εβαλε στο κλιμα και εκλεισε και πολυ ωραια.

8/10

Super Metroid

Τι να πω για αυτο το παιχνιδι? Ενας τιτλος ορόσημο σε ενα απο τα αγαπημενα μου genres (metroidvanias) το οποιο δεν ειχα καταφερει να τελειώσω ποτε κυρίως λόγο των δυστροπων controls το ειχα παρει με κακο ματι, τελικα το εκανα με αρκετη καθυστερηση αλλα μετραει οτι το εκανα. Το παιχνιδι δεν ειναι τελειο, για εμενα εχει σοβαρα θεματα στα controls ιδιαιτερα αν το συγκρίνεις με το Zero Mission (το οποιο επαιξα σχετικα προσφατα και μου αρεσε πολυ) καθως και στην καλυτερη μετρια bosses. Σαν level design ομως ειναι πραγματικα καταπληκτικο ιδιαιτερα αν σκεφτω οτι μιλαμε για τιτλο του 1994, η φορμουλα του παραμενει το ιδιο ωραια και εθιστική ακομα και σημερα. Ξεκινησα βλαστημώντας αυτον που σχεδιασε καποια πραγματα (wall jump πχ ) και κατεληξα να λεω "πω τι εφτιαξαν οι ανθρωποι το 1994" ισως ομως χρειαζεται απεγνωσμενα ενα remaster στο στυλ του Zero Mission για να δειξει ακομα περισσοτερο σημερα. Θεωρώ οτι θα ηταν αδικο να το συγκρίνω με εναν τιτλο οπως το Hollow Knight με σημερινα δεδομενα παντως κατι που βλεπω να γινεται αρκετα συχνα.

9/10

[Deus]

Ωραίος ΙΗΝΕ.

Για το Super Metroid συμφωνώ σε όλα. Παρόλα τα αρνητικά του που σωστά επισημαίνεις το level design παραμένει ακόμα και σήμερα αξεπέραστο, ενδεικτικό είναι το ότι του βάζεις 9/10. Το τελείωσα και εγώ σχετικά πρόσφατα και καταλαβαίνω όλα όσα λες. 73% ήταν το ποσοστό μου στο τέλος.

Πάντως παρόλο που το Hollow Knight είναι ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια γενικότερα αν έπρεπε να διαλέξω θα επέλεγα Super Metroid. Απλά η ατμόσφαιρα του και η όλη αίσθηση που σου βγάζει είναι το κάτι άλλο και μου αρέσει περισσότερο από το ΗΚ, παραδέχομαι φυσικά πως το τελευταίο έχει πολύ καλύτερους μηχανισμούς αλλά προσωπικά προτιμώ το SM.

Όσον αφορά το Bravely Default 2 πάνω κάτω τα ίδια χαρακτηριστικά έχει και το πρώτο που κυκλοφόρησε στο 3DS. Aκριβώς όμως. Απαιτείται και εκεί grinding αλλά είναι σχετικά εύκολο, δεν απαιτούνται πολλές ώρες για να κάνεις max levels και jobs, από εκεί και πέρα το setup και το build είναι που έχει σημασία. Άλλη ομοιότητα είναι και η ύπαρξη builds που σπάνε το παιχνίδι.

Να προσθέσω και κάτι που ίσχυε στο BD1 και υποθέτω ότι υπάρχει και στο 2... Το πόσο γραμμικό είναι. Μιλάμε πρόκειται για τίτλο που έχει world map στο στιλ των 16bit jrpg με αρκετές περιοχές αλλά δεν μπορείς να πεις σε καμία παρά μόνο όταν σου το επιτρέψει η ροή της ιστορίας, όταν το προσπαθήσεις οι δικοί σου σου λένε πως δεν έχεις δουλειά εκεί απλά αυτή τη στιγμή και έτσι πρέπει να επιστρέψεις αργότερα όταν σου το πούνε. Άρα δεν υπάρχει εξερεύνηση.

Αυτό που δεν είχε το 1 ήταν όλα αυτά τα side quests. Υπήρχαν μόνο κάποια sideplots που κατέληγαν σχεδόν πάντα με την απόκτηση κάποιου job αλλά όχι sidequests έτσι όπως τα αναφέρεις οπότε αυτή είναι μια πολύ καλή προσθήκη στο BD2.

Αλήθεια τι λέει από end game content/superbosses; Χωρίς spoilers πάντα.


Θα το παίξω σίγουρα και εγώ πάντως.

Με άλλα λόγια πρόκειται για σειρά που επικεντρώνεται στις μάχες και στο character building και είναι κάτι που όλοι συμφωνούν πως γίνεται πάρα πολύ καλά και αυτά είναι και τα πιο δυνατά σημεία του.

[Ryu_gr]

Doom Eternal.

Τα έχουν πει στο παρελθόν μια χαρά nooto και i Have no Equal, πρόκειται για κάτι τέλειο στο είδος του.

Όταν είχα παίξει το Doom 2016 και έμαθα για το Eternal λέω ΟΚ τί παραπάνω να δείξει, το game τα έχει δώσει όλα. Πόσο λάθος έκανα. Έβαλα από περιέργεια πάλι για λίγο το 2016 και μοιάζει beta μπροστά στο Eternal.

Το concept που σκέφτηκαν με τα resources (φωτιά, πριόνι, blood punch κτλ) είναι φοβερός συνδυασμός action και στρατηγικής και φυσικά απαιτείται σωστή χρήση τους (τουλάχιστον στα πιο δύσκολα επίπεδα δυσκολίας) για να προσχωρήσεις (δεν είναι απλά hit & run όπως στο πρώτο).

Τελική ετυμηγορία:

 

doom-terminator-reference.jpg

Λέτε να πάω για τα DLC ή να πιάσω κανένα Resident Evil τώρα που έχει και hype;

[Deus]

Doom Eternal.

Τα έχουν πει στο παρελθόν μια χαρά nooto και i Have no Equal, πρόκειται για κάτι τέλειο στο είδος του.

Όταν είχα παίξει το Doom 2016 και έμαθα για το Eternal λέω ΟΚ τί παραπάνω να δείξει, το game τα έχει δώσει όλα. Πόσο λάθος έκανα. Έβαλα από περιέργεια πάλι για λίγο το 2016 και μοιάζει beta μπροστά στο Eternal.

Το concept που σκέφτηκαν με τα resources (φωτιά, πριόνι, blood punch κτλ) είναι φοβερός συνδυασμός action και στρατηγικής και φυσικά απαιτείται σωστή χρήση τους (τουλάχιστον στα πιο δύσκολα επίπεδα δυσκολίας) για να προσχωρήσεις (δεν είναι απλά hit & run όπως στο πρώτο).

Τελική ετυμηγορία:

 

doom-terminator-reference.jpg

Λέτε να πάω για τα DLC ή να πιάσω κανένα Resident Evil τώρα που έχει και hype;

Εγώ θα σου πρότεινα να πιάσεις κανένα resident evil, to Remake του 2 είναι η καλύτερη επιλογή που μπορείς να κάνεις, είναι από τα καλύτερα remakes που έχουν βγει ποτέ, είναι 100% πιστό στο πρωτότυπο και τολμώ να πω ακόμα καλύτερο και είναι πλέον πολύ φτηνό, το βρίσκεις άνετα 15 ευρώ.

[i Have no Equal]

Returnal:

Μέχρι στιγμής το GOTY 2021, πάρα πολύ καλό roguelite με solid απολαυστικο gunplay και πολυ ενδιαφέρουσα ιστορία. Το bullet hell δεν με τρελαινει ποτέ αλλα στο συγκεκριμένο δεν ενοχλεί ιδιαίτερα, πολύ καλά γραφικά, ηχος και dualsense implementation το κάνουν ενα σχεδόν ΑΑΑ παιχνίδι, σπάνιο για το είδος. Σαν δομή έχει το πρόβλημα οτι τα runs κρατάνε πάρα πολύ σε σχέση με ένα τυπικό roguelite, μιλάμε για 2-3 ώρες για ενα πετυχημενο run και 4-6 ωρες για το "true-ending" ολα αυτα χωρις save ενδιαμεσα, τα τυπικα παιχνίδια του ειδους κρατάνε ~45 λεπτα με μια ωρα και σε αρκετα μπορείς να σώσεις (πχ Hades).

Γενικά μου άρεσε πάρα πολύ αλλά μου αρέσει και το συγκεκριμένο είδος αρκετά, δεν είναι για όλους.

8.5/10

[Deus]

ΙΗΝΕ από περιεχόμενο τι λέει; Αν το τελειώσεις μια φορά έχεις κίνητρο να το ξαναπιάσεις; Επίσης πως αξιολογείς την ιστορία; Ψοφάω για επιστημονική φαντασία, είναι το αγαπημένο μου setting με διαφορά.

Πάντως είναι καλό το ότι επιτέλους κυκλοφόρησε ένα ΑΑΑ roguelike, όλα σχεδόν μέχρι τώρα είναι 8bit/ low budget.

[i Have no Equal]

ΙΗΝΕ από περιεχόμενο τι λέει; Αν το τελειώσεις μια φορά έχεις κίνητρο να το ξαναπιάσεις; Επίσης πως αξιολογείς την ιστορία; Ψοφάω για επιστημονική φαντασία, είναι το αγαπημένο μου setting με διαφορά.

Πάντως είναι καλό το ότι επιτέλους κυκλοφόρησε ένα ΑΑΑ roguelike, όλα σχεδόν μέχρι τώρα είναι 8bit/ low budget.

Η ιστορια ειναι αρκετα ιδιαιτερη θα ελεγα με πολλες αλληγοριες, προσωπικα μου αρεσε και ηθελα να δω μεχρι το τελος. End-game δεν υπαρχει να πω την αληθεια, το παιχνιδι χωριζεται σε 2 acts απο 3 διαφορετικα biomes το καθενα, οταν πας στο Act 2 ξεκινας απο το πρωτο biome του Act 2 και οταν το τερματισεις εχεις την επιλογη να ξεκινησεις απο την αρχη του Act 1 ετσι ωστε να δεις το secret ending. Με λιγα λογια θα κανεις 2 τερματισμους και μετα δεν υπαρχει ουσιαστικος λογος να παιξεις γιατι εχεις δει ολο το content, μπορεις να συνεχισεις να κανεις runs αν σου αρεσει το gunplay και θελεις να δοκιμασεις αλλα οπλα κλπ.

Πολύ θετικο που βγηκε ΑΑ/ΑΑΑ παιχνίδι σε αυτο το ειδος μιας και βλεπω οτι αρκετα ατομα που δεν ειχαν επαφη με το αυτο το τιμησαν, μαζι με το εξαιρετικο Hades θεωρώ οτι ειναι αρκετα στα πανω του το ειδος.

[Raf]

Πήρα όλα τα moons στο Super Mario Odyssey (~900) και πέρασα πολύ καλά στην πορεία. Ανέβηκε στα μάτια μου ένα παιχνίδι που ήταν ήδη ψηλά γιατί ως το τέλος ένιωθα πως είχε να μου δώσει πράγματα. Μια παρατήρηση για τον αριθμό των moons, για τον οποίον συχνά γίνεται συζήτηση. Πράγματι ένα μεγάλο ποσοστό από αυτά δεν συνδέεται με κάποια ουσιώδη δοκιμασία ενώ πολλές φορές υπάρχουν moons ακόμα και σε κοινή θέα, στερώντας την ευχαρίστηση να τα κατακτάς. Προηγουμένως έβλεπα αυτό το πράγμα ως μειονέκτημα, αλλά τελευταία κατάλαβα πως αυτού του τύπου το design μάλλον σκόπιμα ακολουθεί τη φιλοσοφία των korok seeds στο BotW: γεμίζουμε όλες τις γωνίες του χάρτη ώστε ο παίχτης να τα συναντά συνεχώς μπροστά του και φροντίζουμε να μην κλειδώσουμε τίποτα το σημαντικό πίσω από το 100%. Ο μέσος παίχτης που θα ακολουθήσει μια ευθεία γραμμή από την αρχή ως το τέλος του παιχνιδιού δεν θα χρειαστεί σχεδόν ποτέ απλώς να περπατήσει μονότονα διασχίζοντας το sandbox, γιατί θα έχει πάντοτε κάτι να του αποσπά την προσοχή και να τον προτρέπει να χρησιμοποιεί το μονίμως διασκεδαστικό moveset του Mario. Βέβαια, σε αντίθεση με τα korok seeds που αποτελούν τριτοτέταρτο κομμάτι του παιχνιδιού, τα moons είναι πρωταγωνιστές, οπότε εύλογα προκύπτει η συζήτηση για την ονομοιογένειά στην ποιότητά τους, εφόσον κάποια είναι κλειδωμένα πίσω από εξαιρετικές δοκιμασίες και άλλα βρίσκονται απλώς πίσω από ένα άλμα. Μαζεύοντάς τα όλα όμως, νομίζω πως συμφιλιώθηκα με την πρόταση του παιχνιδιού επειδή με βρήκα πράγματι να περνάω καλά από την αρχή ως το τέλος. Τώρα, το Bowser's Fury δείχνει πως η σειρά είναι έτοιμη να πάρει άλλα μονοπάτια και νομίζω όλοι είναι ενθουσιασμένοι με το νέο ενδεχόμενο ενός open-world Mario.

[thunderjohn]

Control

Παιχνιδάρα από τις λίγες. Στα πρότυπα που μας έχει συνηθίσει η Remedy. Χρειάζεται κανά δύο ώρες για να πιάσει traction. Γενικά είμαι μεγάλο κορόιδο για όλα τα παράγωγα της γενιάς του Matrix και το Control πάει τη φόρμουλα ακόμα παραπέρα.

Υπάρχουν φυσικά και οι επικές σκηνές, τύπου Alan Wake με το War στη Warehouse. Οι συνήθεις ύποπτοι είναι οι Poets of the Fall που ξαναχτυπάνε με τη μορφή των Old Gods of Asgard (είναι τα συμπαθέστατα γερόντια από το Alan Wake) και δίνουν το dope soundtrack που ξέραμε ότι άκουγε ο επιστάτης στο walkman. Αγαπημένη λοιπόν σκηνή, όπου και το παιχνίδι πιάνει ζενίθ είναι το Astray Maze, και παρουσιάζει imo από τις πιο σουρεαλιστικές εμπειρίες των τελευταίων χρόνων.

Επίσης, μετά το χαμό των Dark Souls, έχω την αίσθηση ότι αρκετά παιχνίδια τσιμπάνε λίγο τη δυσκολία. Μετά τα τελευταία updates, έχει προστεθεί assist mode. Η έκδοση που δοκίμασα είναι του PS4 και μετά τα άπειρα patches είναι πολύ playable. Έχει frame drops, αλλά δεν γίνεται αυτός ο χαμός που γινόταν στην αρχή. Στα next-gen και pc η εμπειρία απογειώνεται.

[Raf]

Μετά από μήνες on & off και παίζοντας μόνο όταν ήμουν στο μουντ, τέλειωσα το Alien: Isolation, ένα παιχνίδι που πολύ φυσικά παίρνει τη θέση του στο κλασικό σύμπαν του Alien. Η αισθητική του, τα σκάφη και ο διαστημικός σταθμός, τα δωμάτια, τα κομπιούτερ, τα κουμπιά κι οι βαλβίδες, είναι όλα, σε εικόνα και ήχο, ψηλής ποιότητας assets από το σύμπαν της πρώτης ταινίας. Έντονη και πολύ τρομακτική εμπειρία που δεν βιάζεται καθόλου να πάρει μπρος ούτε έπειτα να κλιμακώσει και να ολοκληρώσει την ιστορία. Διαρκεί πράγματι πολύ για horror, αλλά δε νομίζω πως επαναλαμβάνεται τόσο όσο εξαντλεί τα διαφορετικά σενάρια στα οποία τοποθετεί τον παίχτη. Εύκολα θα παίξω στο μέλλον τα DLC που αφορούν το σενάριο της ταινίας.

[Raf]

Tomb Raider (2013) και Rise of the Tomb Raider (2015)

Το δεύτερο ίσως πιο ολοκληρωμένο και λιγότερο υπερβολικό στα σκηνικά του από το πρώτο. Ο χαρακτήρας της Lara θα μπορούσε να έχει μια ουσιαστικότερη κατεύθυνση, ειδικά στο σίκουελ. Πραγματικά ευχάριστα παιχνίδια, φτιαγμένα σε όλα τους όμως με τη μεγάλη ασφάλεια του «πάμε για το σουξέ».

[Ryu_gr]

Ντάξει έλιωσα με το "πάμε για το σουξέ".

[Deus]

Fire Emblem Three Houses- Claude's path
Resident Evil Village

Θα γράψω περισσότερα στα αντίστοιχα θέματα.