Braid

[Evans]

Σου μένει μόνο το speedrun; Έχεις ιδέα τι είναι τα stars . Αν όχι, τότε μάθε ότι υπάρχουν 8 hidden stars σε όλο το παιχνίδι xD . youtube για να δεις πώς τα παίρνεις όλα (μόνος σου δεν παίζει να τα βρεις, believe me).

Όταν τα πάρεις αυτά και δεις τη μικρή αλλαγή στο τέλος του παιχνιδιού, τότε διάβασε τις αναλύσεις που έχω παραθέσει και νιώσε.

[Ieon]

Stars ?? :blink: μα δεν υπαρχει ουτε achievment για αυτα !!! τεσπα θα το youtubarw και θα σου πω

[Evans]

Δεν υπάρχει achievement, αλλά μπορείς να παρατηρήσεις έναν αστερισμό στην αρχή του παιχνιδιού (πάνω από την πόλη που καίγεται). Γενικά τα stars είναι απάνθρωπα, δεν παίζει να τα βρεις μόνος σου. Για να καταλάβεις, για το πρώτο πρέπει να περιμένεις μισή ώρα το "ακίνητο" σύννεφο στο 2-2 να πάει πάνω από το goomba (κινείται τραγικά αργά το σύννεφο) και όταν ανέβεις πάνω του, πρέπει να περιμένεις άλλη μιαμισσ ώρα για να σε πάει στην άλλη άκρη της οθόνης.

Ένα άλλο άστρο το παίρνεις σχηματίζοντας ένα αστέρι με δύο άσχετα κομμάτια puzzle του 3 κόσμου με το χονί που υπάρχει στην επάνω αριστερή γωνία του πίνακα (το μόνο missable btw, θέλει new game). Άλλα σε θέλουν να πας έξω από τα όρια της οθόνης σε πλατφόρμες που δε φαίνονται και να κάνεις κάτι απίστευτες αλχημείες.

Youtube is the only way.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι το παιχνίδι έχει και άλλα μυστικά πέραν των αστεριών.

[Ieon]

Tα ειδα τα βιντεο !!! ολα ta stars ειναι απανθρωπα !! αλλα με πωρωνουν new game on the way !!! εσυ τα χεις παρει ?

[Evans]

Ναι τα έχω πάρει, έχω δει και το εναλλακτικό τέλος (2 secs διαφορετικά μόνο ) και έχω κάνει και όλα τα achievements. Το 2ωρο άστρο μάλιστα έκανα μία βλακεία στο τέλος και το έχασα (βγήκα από τον κόσμο αφού το πήρα κάνοντας πρώτα rewind και χάνοντάς το). Μετά το ξαναπήρα xD .

[Evans]

Να ενημερώσω ότι 10 Απριλίου (σε 2 μέρες!!!) κυκλοφορεί και στα PCs μέσω Steam. Όσοι δεν το έχουν παίξει καιρός είναι να κάνουν το σωστό.

[Laharl]

Το περιμένω με μεγάλη αγωνία...

Άντε ρε braid τρέλανέ μας!!!

[Evans]

Τέλος και το Braid. Δεν ξέρω τι να γράψω. Από τη μία σαν game μου άρεσε αρκετά και ορισμένοι γρίφοι ήταν σπαζοκεφαλιές όσο δεν πάει. Gameplay wise μου άρεσε πάρα πολύ και θεωρώ πως εκεί βασίζεται και μεγάλο μέρος της ιδιοφυίας του. Πραγματικά ίσως η καλύτερη εφαρμογή time control που έχω δει.

Τώρα story wise... Όπως οι περισσότεροι δεν είχα αντιληφθεί τπτ σχεδόν, μέχρι που το τελείωσα- οπότε μια υπόνοια που είχα επιβεβαιώθηκε. Από εκει και πέρα διάβασα ένα plot analysis να δω τι παίζει και πραγματικά απορώ πώς τελικά όλα συνδέονται( όλα... νταξει όχι και όλα) Σίγουρα είναι κάτι έξω από τα συνηθισμένα σαν τρόπος αφήγησης και ροής. Απλά το θέμα που διαπραγματεύεται, θεωρώ πως έχει ειπωθεί

 

και καταδικαστεί

πολλές φορές στο παρελθόν με πιο επιτυχημένους τρόπους( δε θα ανφέρω φυσικά ταινίες etc γιατί δε θέλω να χαλάσω το game σε κάποιον) Βασικά για να είμαι ειλικρινής το σενάριο χωράει ανάλυσης αλλά δε λειτούργησε με μένα. Σαν gameplay και αισθητική με κέρδισε hands down.

Προτιμώ στο πίσω μέρος του μυαλού μου να κρατήσω, τη δική μου ερμηνεία.

Θα είχε όντως ενδιαφέρον να ακούσουμε και την προσωπική σου ερμηνεία, αν και δεν ξέρω κατά πόσο θα ξεφεύγεις από τα κοινότυπα. Στην επιφάνεια του το Braid πραγματεύεται κλασικά ζητήματα, όπως είναι οι σχέσεις των ανθρώπων και οι στόχοι που έχει. Από εκεί και πέρα αφήνει τις γενικεύσεις και πιάνει τη σκιαγράφηση ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, αναλύει την ψυχολογία του και εξηγεί τα κίνητρα των πράξεών του. Το ζήτημα όμως δεν είναι αυτή και μόνο η ανάλυση, αλλά η σύνδεσή της με ένα ιστορικό γεγονός που καλώς ή κακώς επηρέασε και επηρεάζει ακόμα. Αυτό που πραγματικά όμως εντυπωσιάζει (τουλάχιστον εμένα) είναι η ουδετερότητα απέναντι σε όλα όσα έγιναν και η εστίαση στα συναισθήματα των ανθρώπων που συμμετείχαν στο Manhattan Project.

Αρχικά πιστεύω ότι το Braid δεν κατηγορεί. Δεν είναι σκοπός του να μας δείξει τα άσχημα της ατομικής βόμβας. Σκοπός του είναι να μας αναλύσει ένα χαρακτήρα, τον Tim, και το πώς οι πράξεις του επηρέασαν τον κόσμο και οδήγησαν τον ίδιο στην τρέλα. Τις κοινωνικές προεκτάσεις του ζητήματος τις αφήνει σχεδόν ανέγγιχτες, εκτός από ελάχιστες αναφορές στην ολοκληρωτική καταστροφή που ακολουθεί μία πυρηνική έκρηξη ("She radiated fury...", "he chose to flirt with the death of the world" κτλ). Όλα αυτά όμως περιστρέφονται γύρω από τον Tim, τον πρωταγωνιστή, και ίσως γύρω και από τον ίδιο τον παίχτη.

Από εκεί και πέρα, κάτι που θεωρείται δεδομένο στην τέχνη είναι ότι όλα έχουν γραφτεί και ειπωθεί, η αλλαγή έρχεται με το πώς θα εκφράσεις μία ιδέα. Το Braid σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με τα άλλα μέσα, κυρίως όμως γιατί δεν ανήκει σε οποιοδήποτε άλλο μέσο. Είναι video game, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Το ερώτημα είναι κατά πόσο καταφέρνει ως video game να περάσει αυτό που θέλει ή να σταθεί απέναντι σε οποιοδήποτε άλλο μέσο (είναι το μόνο video game που θεωρώ τέχνη, για αυτό και κάνω παραλληλισμούς). ΙΜΟ τα καταφέρνει με απίστευτη άνεση. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την ψυχολογία του Tim και τα πάντα προσθέτουν έστω και ελάχιστα κάτι στη συνολική εικόνα. Δε σας κρύβω ότι οι τελευταίες εικόνες είναι και οι πιο εντυπωσιακές για μένα, με ιδιαίτερη περίπτωση το καστράκι με τα τούβλα στο τέλος. Ένα ταξίδι ολόκληρο μέσα από 6 κόσμους, μέσα από τόση ανάλυση και από τόσες σύνθετες καταστάσεις για να φτάσουμε στα παιδικά, αθώα χρόνια του Tim, όπου ονειρευόταν γλυκά και ήθελε να φτιάξει ένα καστράκι, με το σύννεφο πάνω στις πολεμίστρες να συμβολίζει το ταξίδι στα όνειρα του (δικιά μου εξήγηση αυτή). Καταφέρνει μέσω της μουσικής, των γραφικών, της αισθητικής και των κειμένων να δημιουργήσει μία φοβερή κατάσταση και να αναλύσει σε βάθος ένα χαρακτήρα, αλλά πάνω από όλα καταφέρνει να δώσει λόγο ύπαρξης στο χαρακτήρα αυτό με το να το συνδέει με ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός, το οποίο είναι κάτι παραπάνω από αρκετό για να δικαιολογήσει μία τέτοια αλλαγή στην ψυχολογία του.

Χωρίς να θέλω να φανώ εριστικός, μπορείς να μου πεις τι πιστέυεις τι αφέθηκε ασύνδετο με το όλο concept; Έχω διαβάσει πολλές φορές όλα τα κείμενα και το παιχνίδι το έχω τερματίσει αρκετές δεκάδες φορές και πραγματικά δεν πιστεύω ότι κάτι αφήνεται στην τύχη του.

Αυτά πάνω κάτω, συγνώμη αν κούρασα. Άντε να γίνει καμιά συζήτηση επιτέλους .

[Sinclair]

Προσωπική μου άποψη/ ερμηνεία για το σενάριο, πέρα από το γνωστό θέμα της κατασκευής της πρώτης ατομικής βόμβας- που θεωρώ πως δίνεται εξαιρετικά- είναι η αναζήτηση του εαυτού, της ευτυχίας και το κόστος που καλείται κάποιος να πληρώσει.

Κατ'αρχάς ας δούμε τον Tim. Ένα παιδί που είχε όνειρα, έγινε επιστήμονας και τελικά απέκτησε τόση εμμονή να σώσει την "πριγκήπισσά" του, που στην πορεία ξέχασε το πιο βασικό. Το αν η πριγκήπισσα ήθελε να σωθεί, κι αν ναι από ποιον. Θαρρώ πως αυτό το τμήμα του game, ειδικά η ιδιοφυής τελευταία πίστα( που ουσιαστικά είναι η πρώτη) δίνει έναν ορισμό για τον εγωϊσμό και την κτητικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις- περαν του γνωστού θέματος.

Πέραν τούτου, διέκρινα- προσωπικά πάντα μην χτυπάτε- ένα σχόλιο πάνω στο τίμημα που κάποιος είναι διατεθειμένος να πληρώσει για την επίτευξη των στόχων του- ονείρων του. Ο Τim, κι ο κάθε Τim, απορροφάται τόσο πολύ από ένα μεγαλύτερο στόχο, προσωπικό στοιχημα που τελικά, ίσως να χάνει την ουσία. Χάνει μικρές στιγμές- που δεν μπορούν να γυρίσουν πίσω όσο κι αν το game σου δίνει την ευκαιρία να διορθώνεις τα "λάθη" ή μήπως όχι? - γιατί κυνηγάει κάτι μάλλον άφταστο, την απόλυτη ευτυχία. Εκτός αυτού, χαμένος μέσα στην εμμονή του, αρχίζει να αντιλαμβάνεται διαφορετικά κανόνες ηθικής και να τους χρησιμοποιεί πιθανώς κατά το δοκούν. Τελικά, δεν το γνωρίζω αν εμφανίζει μεταμέλεια, στιγματίζεται από τη φράση κλειδί " Now we are all sons of bitches".

Κατ'αρχάς να ξεκαθαρίσω, πως όταν τελείωσα το game αισθάνθηκα αρκετά ενοχλημένος και μπερδεμένος. Ειδικά το δεύτερο συμβαίνει σε πολλούς. Το πρώτο συνέβη γιατί αντιμετώπισα- παρότι διάβασα με αρκετή προσοχή ό,τι το game μου έδινε- ψάχνοντας να βρώ πώς σχετίζονται όλα. Κατόπιν μέσω plot analysis είδα πως τα γεγονότα δε συνδέονται απαραίτητα κάτι που με έκανε να δω κι εγώ πιο αντικειμενικά το όλον. Και μου δίνει την ευκαιρία να πω, πως το Braid αποτελεί ένα σχόλιο, την προσωπική πορεία του καθενός μέσα στη ζωή, τη σχετικότητα των επιτευγμάτων, το αναπόφευκτο τέλος και την ματαιότητα. Ωστόσο πάντα υπάρχει η χαραμάδα ελπίδας. Η επιστροφή στα παιδικά χρόνια του Tim εν τέλει αποτελεί το συνδετικό κρίκο. Η αθωότητα, των παιδικών χρόνων είναι το καταφύγιο που έχει ο ήρωας και όπως το βλέπω εγώ υπάρχει σαν λανθάνουσα ατμόσφαιρα σε σημεία.

Anywayz, πιθανώς να είμαι λάθος, πιθανώς εν μέρει σωστός. Απλά ήθελα να γίνει αντιληπτό πως το Braid είναι όπως ένας ζωγραφικός πίνακας ή ίσως πιο σωστά ένα Rorschach. Κοιτάζοντας το- παίζοντας το έστω- δεν ξέρεις τελικά τι μπορείς να δεις μέσα. Προφανώς δεν έχω παίξει το game δεκάδες φορές, δεν έχω αφιερώσει ώρες στην αποκωδικοποίηση του( το τελευταίο pixel μπορεί να σημαίνει κάτι, μπορεί και όχι), ωστόσο προσπάθησα να παραθέσω τι αισθάνθηκα και αποκόμισα κατά το playthrough. Φυσικά υπάρχουν και άλλα, αλλά προτιμώ να τα κρατήσω για μένα. Είναι όπως ακριβώς η αποκάλυψη για την ατομική βόμβα. Ξύνει απλά την κορυφή του παγόβουνου.

Αν αντέξατε ευχαριστώ.

[Evans]

OK μάλλον κάτι παρερμήνευσα στο αρχικό σου post. Δε διαφωνώ σε τίποτα, αντιθέτως βλέπω πράγματα που δεν περίμενα να τα δω. Το έζησες και το χάρηκες όπως θα έπρεπε και χαίρομαι πάρα πολύ για αυτό.

Πιστεύω με τα πρώτα replays θα προσέξεις κάποιες λεπτομέρειες που σου ξέφυγαν ή που δεν τις έδωσες σημασία και θα το εκτιμήσεις ακόμα περισσότερο. Εγώ ακόμα το παίζω και διασκεδάζω μαζί του, αν και πλέον έχει αποκτήσει (gameplay wise) καθαρά έναν speed-run χαρακτήρα η όλη διαδικασία.

Για να σε ιντριγκάρω, search for the stars XD .

[Ramparter]

Προσωπική μου άποψη/ ερμηνεία για το σενάριο, πέρα από το γνωστό θέμα της κατασκευής της πρώτης ατομικής βόμβας- που θεωρώ πως δίνεται εξαιρετικά- είναι η αναζήτηση του εαυτού, της ευτυχίας και το κόστος που καλείται κάποιος να πληρώσει.

Πριν καν διαβασω το υπολοιπο post σου (τεραστιο ρε γαμωτο) να πω οτι κι εγω αυτο ακριβως ενιωσα απ'το παιχνιδι καθως προχωρουσα και διαβαζα και τα διαφορα μηνυματα σε καθε κοσμο. Αυτη τη θεωρεια με τη βομβα ισως πρεπει να τη διαβασω καποια στιγμη, αλλα ακομη κι ετσι θεωρω οτι το παιχνιδι δε προσπαθησε να επικεντρωθει σε μια συγκεκριμενη βαρια πραξη αλλα γενικοτερα σε καθε αποφαση ενος ατομου ανεξαρτητα απ'το ποσο σημαντικη ή οχι θεωρειται και ποσο καταστροφικες ή λιγοτερο σημαντικες επιπτωσεις μπορει να εχει.

Στο τελος βεβαια περιμενα να μου πει κατι παραπανω ή μπορει εγω να προσπερασα κατι σημαντικο χωρις να του δωσω τη πρεπουσα σημασια. Τουλαχιστον ειναι μικρο παιχνιδι που παιζεται ευχαριστα οποτε ισως κι αλλα πραγματα οταν το ξαναπαιξω.

[Evans]

The Soundtrack to Braid

Many people have been saying they like the music in Braid, and would like to get a hold of the soundtrack.
I don’t have the rights to redistribute the music, but all of the songs were licensed from magnatune.com, where you can listen to them for free and buy high-quality versions of the albums they are on at very low prices that you yourself choose (if you really like the song and want to support the musician, you can choose to pay a lot!)
Here’s a list of the tracks in Braid and links to the Magnatune pages where you can find them. (These songs are also listed in the credits to Braid).

http://braid-game.com/news/?p=260

Αν κυκλοφορήσει σε retail μορφή θα το αγοράσω στα σίγουρα. Για κάποιο λόγο όμως δε γουστάρω και τόσο να αγοράζω mp3 (πες το κόλλημα, dunno ).

[sub_zero]

To τέλειωσα και εγώ πριν από λίγο. Δυστυχώς τα αγγλικά μου δεν είναι και πολύ καλά, ενώ τα κείμενα του παιχνιδιού ήταν αρκετά δύσκολα πράγμα που με έκανε να μην "πιάσω" 100% την ιστορία. Απο όσα κατάλαβα πάντως μου έδωσε την αισθηση ότι περιέγραφε κάποιες ασύνδετες καταστάσεις στην ζωή ενός ανθρώπου, στην προσπάθεια να δώσει απαντήσεις σε κάποια φιλοσοφικά ερωτήματα. Η πορεία που παίρνει τελικά το παιχνίδι και η κατάληξη του μπορεί να θεωρηθεί είτε ως κάτι το ονειρικό, είτε ως κάτι το απαίσιο, ανάλογα από το άτομο. Το λέω αυτό γιατί στην ουσία σε όλο το παιχνίδι σου γεννάει ερωτήματα και στο τέλος ουσιαστικά σε αφήνει με την απορία. Εγώ πάντως βρίσκομαι κάπου στην μέση. Σίγουρα δεν περίμενα να πάρω απαντήσεις γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν απαντήσεις. Αυτό που με χάλασε ήταν το γεγονός ότι ουσιαστικά γίνεται αναφορά (έστω και έμμεση) σε κάτι συγκεκριμένο, την πυρηνική βόμβα. Αφού το πήγαν προς τα εκεί το πράγμα, θα περίμενα ο χαρακτήρας του Tim να είναι στημένος με περισσότερες επιρροές από αυτό. Επίσης στο τέλος τα πράγματα είναι πολύ φλου και κάπου έχασα την μπάλα με τα "τερατακια" που πηγαίνουν ανάποδα και όταν τα κοπανάς ζωντανέυουν, τα καστρα, τα βιβλία που δεν μπορείς να διαβάσεις κτλ...
Θα μου άρεσε πάντως το παιχνίδι να το έβλεπα με εξέλιξη παρόμοια με το eternal darkness, με τον κάθε κόσμο να έχει διαφορετικό χαρακτήρα, να πραγματεύεται ένα συγκεκριμένο στοιχείο της προσωπικότητας/ψυχικού του κόσμου και το όλο περιβάλλον να έχει να κάνει με αυτό.

Από πλευράς gameplay είναι ίσως ότι καλύτερο έχω δει τα τελευταία χρόνια. Πραγματικά πανέξυπνες ιδέες, ό,τι και να πω θα είναι λίγο. Με έκανε να αναθεωρήσω πλήρως την όχι και τόσο καλή άποψη που είχα για τα 2d games. Το μόνο αρνητικό είναι ότι δεν βρήκα οι γρίφοι να δένουν και τόσο με την υπόθεση. Υπήρχαν κάποιες καλές ιδέες που δίναν και τροφή για σκέψη όπως πχ κάποια πράγματα που μέναν σταθερά στο χρόνο αλλά στον συγκεκριμένο τομέα νομίζω θα μπορούσε να είχε πάει και καλύτερα.

Θα επανέλθω κάποια στιγμή μάλλον αφού δω πάλι κάποια πράγματα μέσα στο παιχνίδι. Προς το παρόν περιμένω και τις γνώμες των άλλων (του Evans κυρίως)

[Evans]

Πωπω τι χαρές είναι αυτές που έχω . Ωραίος sub_zero, μπήκες και εσύ στο τρυπάκι και το τελείωσες .

Δε θα επεκταθώ πολύ γιατί έχει ήδη γίνει λόγος σε πολλά από τα πράγματα που λες. Σιγά σιγά διάβασε το υπόλοιπο thread (τα τελευταία posts βασικά, τα πρώτα είναι χαοτικά και σχετικά ανούσια), κάνε ένα replay και πιστεύω ότι η εικόνα που έχεις σχηματίσει θα γίνει πολύ πιο συγκεκριμένη. Να αναφέρω ότι την πρώτη φορά που τερμάτισα το παιχνίδι ήμουν μετέωρος μεταξύ του "δε μου άρεσε ιδιαίτερα" και του "τι έπαιξα τώρα," ακριβώς γιατί έμεινα κι εγώ στο χάος που επικρατεί στο τέλος. Μετά από ελάχιστες ώρες βέβαια ήμουν αρκετά ήρεμος και έτοιμος για να το κρίνω πολύ πιο καθαρά.

Ο τελευταίος κόσμος ακολουθεί αντίθετη ροή με τους προηγούμενους. Ξεκινάει από το τέλος και φτάνει στην αρχή όλης της ιστορίας (Braid) και ουσιαστικά ο χρόνος πηγαίνει αντίθετα με τον κανονικό. Κάνοντας rewind σε οποιαδήποτε από τις τελευταίες τέσσερις πίστες θα δεις πώς κανονικά κινούνται τα πράγματα. Καταλαβαίνεις δηλαδή ότι και ο ίδιος ο ήρωας αφηγείται τα πράγματα μπερδεμένα, χωρίς να έχει βάλει σε μία λογική σειρά τις διάφορες εμπειρίες της ζωής του. Φτάνεις με τον τρόπο αυτό στο εκπληκτικό κατ' εμέ φινάλε, όπου αντιλαμβάνεσαι ότι η princess προσπαθεί να γλυτώσει από τα χέρια του Tim και τελικά αφήνεται στην προστασία ενός καθαρά φανταστικού ιππότη (μέρος της αλληγορίας του παιχνιδιού).

Σε αυτό το σημείο να ενημερώσω κάτι που παρατήρησα προχτές που τερμάτισα και πάλι το παιχνίδι με το εναλλακτικό τέλος. Όταν πάρεις και τα 7 άστρα και ανέβεις στο μπαλκόνι της princess, αυτή εκρήγνυται και μετά βρίσκεσαι ελεύθερος, έχοντας εκπληρώσει το σκοπό σου. Ο χρόνος σταματάει, πλέον δεν υπάρχει σωστή και λάθος πορεία, είσαι ο Tim που κατάφερε το σκοπό του. Σε αυτό το σημείο δεν μπορείς να κάνεις rewind το χρόνο, τα πάντα μένουν στάσιμα. Είναι και το μόνο σημείο σε ολόκληρο το παιχνίδι που δε σου δίνεται τέτοια ελευθερία.

Όπως ανέφερα και στο προηγούμενό μου post, ο επίλογος αποτελεί και την τελική ψυχική κατάσταση του ήρωα. Κατά τη διάρκεια όλου του παιχνιδιού και αφότου αντιλήφθηκε τι έκανε, ο Tim τριγυρίζει σε αυτά τα μονοπάτια, αναρωτιέται, στοχάζεται, θυμάται τα παιδικά του χρόνια και καταλήγει στις τελείως απλοϊκές καταστάσεις που μας περιγράφονται: ένα καστράκι, ένα σύννεφο, μία σημαία (η μόνη σημαία στο παιχνίδι που ανεβαίνει) και μία πόρτα που οδηγεί και πάλι στην αρχή (όπου και ο τίτλος του παιχνιδιού εμφανίζεται και πάλι, όπως όταν το βάζεις για πρώτη φορά). Τα πράσινα βιβλία δεν περιέχουν τίποτα, ενώ τα κόκκινα περιέχουν τα τελευταία κείμενα του παιχνιδιού. Επίσης υπάρχουν κρυμμένα μηνύματα, ένα για κάθε κόκκινο βιβλίο. Τα αποκαλύπτεις εάν ενώ έχεις ανοιχτό ένα κόκκινο βιβλίο, κινήσεις τον Tim πίσω από ένα συγκεκριμένο γραφικό της κάθε οθόνης.

Τέλος (γιατί πολλά είπα και δεν είχα αυτόν το σκοπό ) να πω αυτό που είπε ο Burai: η πυρηνική βόμβα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Μέχρι και τα goombas και τα κουνελάκια έχουν το ρόλο τους στο σενάριο. Το ζήτημα όμως είναι ότι δεν μπήκε το gameplay στην άκρη για όλα αυτά. Είναι παιχνίδι και ταυτόχρονα είναι και κάτι πολύ παραπάνω από όλα τα άλλα παιχνίδια (ΙΜΟ), για αυτό και το θεωρώ ό,τι πιο σύγχρονο έχουμε δει.

Οι αρχικές σου εντυπώσεις μετράνε αρκετά και δείχνουν ότι το έζησες πραγματικά. Με τον καιρό πιστεύω θα ωριμάσει μέσα σου και θα το δεις διαφορετικά, ίσως με καλύτερη ματιά, ίσως και με χειρότερη. Το σημαντικό πιστεύω είναι ότι μπήκες στη διαδικασία να το παίξεις και να το κρίνεις. Ψάξε τώρα κι εσύ για τα αστέρια .

[straier]

Αστέρια = ασκήσεις μαζοχισμού.

Πέρα από την πλάκα θα ήθελα μια ανάλυση του πως μεταφράζεται το gameplay και τα επιμέρους στοιχεία του παιχνιδιού με το βασικό θέμα (πέρα από την τελευταία πίστα βέβαια που είναι πιο προφανές τι συμβαίνει).